Ես մինչև 18 տարեկան մտածել եմ, որ երազները լինում են սև ու սպիակ:
Հոգեբանությունից կուրսային աշխատանք էի գրում երազների մասին ու կողքից հանձնարարված գրականությունից շատ կարդացի:Այնքան տպավորվեցի, որ ինչքան երազների մասին տեղեկություն կարողացա, հավաքեցի:Ամենատպավորիչն այն էր, որ ինչ կարդում էի, հետո իսկապես համոզվում էի:Կարդում ու ապացուցվում էր իմ կողմից: Զարմացա, երբ կարդացի, որ երզները գունավոր են լինում: Անցավ մի քանի օր, ու ես, առաջին անգամ, էնպիսի գունավոր երազ եմ տեսնում` լռիվ ֆանտաստիկայի ժանրից` լազուր կապույտ երկնքում թռչող մուգ շագանակագույն շուն, կանաչ կանաչ խոտեր... գույների մի նենց ճոխություն, ոնց որ հեքիաթում լինեի:
Հիմա էլ սև սպիտակ երազներ չեմ տեսնում, չնայած, որ ամեն օր երազներ եմ տեսնում:Արդեն եթե մի օր չեմ տեսնում, ավելի ճիշտ չեմ հիշում երազներս, մի տեսակ էն չի:
Զգացել եք, որ երբ մակերեսային քնի ժամանակ եք երազ տեսնում ու արթնանում, աչքերը ցավում են մի տեսակ, ոնց որ հոգնած լինեն:
Մեկ-մեկ իմ մոտ այնքան են հոգնում, ոնց որ ամբողջ գիշեր ասենք կարդացած լինեմ:
Մեջբերել
Էջանիշներ