Ամուսնու ներկայությունը ծննդալուծման գործընթացին

[StrangeLittleGirl]

Բյուր եթե երեխա ունեցած ծանոթներ ու բարեկամներ չունենաի, հենց կիմանաի ծննդաբերությունը համակենտրոնացման ճամբարի կարցերում ա ընթանում, ու ծնունդը Ֆրանկենշտեյններն են ընդունում: Ինչքան բարեկամ ու ծանոթ ունեմ, որ երեխա են ունեցել, նման սարսափ ֆիլմ հիշեցնող ոչինչ չեն պատմել: Հակառակը, ասել են, որ ամուսնու ներկայությունը ավելորդ ա: Ասենք ես մոտը լինեմ, ի՞նչ եմ անելու: Ոչ բժիշկ եմ, ոչ էլ հրեշտակ: Պիտի ձեռքը բռնեմ նստեմ հա՞: Յանիմ ի՞նչ, ո՞վ ա իրան սպառնում:
հա

ինչի՞ց ա տառապելու: Հո ինկվիզիցիայի պադվալում չի: Հիվանդանոցի սովորական պատեր են: Ինչ ա պետք ա ռոկոկո ոճի մեջ լինեի՞ն:

Բա որ էդքան տառապանք չի, ինչու՞ ես խուսափում ներկա գտնվելուց: Հա, հենց ձեռքը բռնես, նստես, որովհետև էդ դեպքերում հոգեբանական օգնությունը բավական թեթևացնում ա ցավը: Էն կանայք, որոնց մոտ մենք նստում էինք, նույնիսկ եթե ձեռք չէինք բռնում, այլ ուղղակի զրուցում էինք նրանց հետ, հետագայում մեզ շնորհակալություն էին հայտնում օգնության համար: Իսկ ինչու՞ պետք է էդ օգնողներն օտար մարդիկ լինեն, եթե կարող է հարազատ ամուսինը լինել: Ես սարսափ ֆիլմ չեմ նկարագրում, ես պատմում եմ կյանքի ամենաուժեղ ցավերի մասին, որոնք տղամարդիկ երբևէ չեն կարող պատկերացնել, եթե չտեսնեն: Տեսնելու դեպքում էլ չեն կարող պատկերացնել: Ու էդ դեպքում կնոջը մենակ թողնել չի կարելի: Ընդամենը բարոյահոգեբանական տեսանկյունից: Թե չէ երեխան առանց պապայի ներկայության էլ լույս աշխարհ կգա, իսկ էդ տասներկու ժամը առանց պապայի էլ, միևնույն է, կանցնի:

[Elmo]

Բա որ էդքան տառապանք չի, ինչու՞ ես խուսափում ներկա գտնվելուց:

Որովհետև էդ առումով սրտից թույլ եմ: Ատամ պլոմբելն էլ տառապանք չի, բայց մի անգամ կնոջս հետ ատամնաբուժարան էի գնացել, մի քանի անգամ սիրտս թուլացավ: Հարազատ մարդու վրա բժշկական միջամտությանը չեմ կարողանում ներկա գտնվել:
Անծանոթին՝ խնդրեմ կարող եմ ինքս ծննդօգնություն ցուցաբերել, եթե իհարկե համապատասխան գիտելիքներ ունենամ:
Դու բժիշկ աղջիկ ես, չես տեսե՞լ վիրաբույժ, որին սրսկելու համար ամբողջ հիվանդանոցով մեկ խուճապ ա բարձրացել: Ես նման դեպք լսել եմ, որ վիրաբույժ մարդը, որը ամբողջ օրը կտրտում, կարում ա, սրսկումից վախենում ա: Կամ հարազատին չի կարողանում նույնիսկ ամենահասարակ վիրաբուժական միջամտություն ցուցաբերի:
Հոգեբանական պահ ա:
Ես վստահ եմ, որ բժիշկները իրենց գործը գիտեն ու 1000 -ավոր ծնունդներ են ընդունել, բոլորն էլ նորմալ, ողջ ու առողջ տուն են եկել:

[dvgray]

ես չեմ կարող: առանց էն էլ լիքը մեղքի զգացում ունեմ, հիմա էլ տեսնելով կնոջս տանջանքները, … սաղ մնացած կյանքս ինձ չեմ ների:
իսկ կինը ասում են որ ծննդաբերությունից անմիջապես հետո բոլոր ցավերը մոռանում է, մնում է միայն մայրանալու երջանկությունը: իսկ տղամարդը՞ : արդյոք նա կարող է մոռանալ այդ ամենը:
Սիրող տղամարդը կարծում եմ որ ոչ:
…
ու մի բան էլ, եթե սիրում ես, ապա այդ ծննդաբերական "շոուն" ոչինչ էլ չի ավելացնի այդ սիրուն: կմնա միայն մեղավորության զգացումը:

[StrangeLittleGirl]

Որովհետև էդ առումով սրտից թույլ եմ: Ատամ պլոմբելն էլ տառապանք չի, բայց մի անգամ կնոջս հետ ատամնաբուժարան էի գնացել, մի քանի անգամ սիրտս թուլացավ: Հարազատ մարդու վրա բժշկական միջամտությանը չեմ կարողանում ներկա գտնվել:
Անծանոթին՝ խնդրեմ կարող եմ ինքս ծննդօգնություն ցուցաբերել, եթե իհարկե համապատասխան գիտելիքներ ունենամ:
Դու բժիշկ աղջիկ ես, չես տեսե՞լ վիրաբույժ, որին սրսկելու համար ամբողջ հիվանդանոցով մեկ խուճապ ա բարձրացել: Ես նման դեպք լսել եմ, որ վիրաբույժ մարդը, որը ամբողջ օրը կտրտում, կարում ա, սրսկումից վախենում ա: Կամ հարազատին չի կարողանում նույնիսկ ամենահասարակ վիրաբուժական միջամտություն ցուցաբերի:
Հոգեբանական պահ ա:
Ես վստահ եմ, որ բժիշկները իրենց գործը գիտեն ու 1000 -ավոր ծնունդներ են ընդունել, բոլորն էլ նորմալ, ողջ ու առողջ տուն են եկել:

Ախր ո՞նց չես ուզում հասկանալ: Խոսքը ոչ թե հետոյի, այլ հենց էդ պահի մասին ա: Ոչ ոք չի ասում, որ եթե էնտեղ չլինես, ծննդաբերությունը բարդացած ընթացք կստանա: Դու կնոջդ պետք ես ցավերի պահի համար: Դու նրան չես փրկելու ֆիզիկական տրավմաներից կամ չես նպաստելու, որ բալիկը շուտ դուրս գա, ոչ էլ բոբո բժշկից ես ազատելու, այլ նրա կողքին ես լինելու, որ էդ պահը նրա համար արագ թռչի, որ հնարավորինս դիմանա ցավին, որ հասկանա, որ մենակ չէ էդ տանջանքի մեջ: Քեզ ոչ ոք չի խնդրում կնոջդ սրսկել կամ վիրահատել, ընդամենը ներկայություն, ուրիշ ոչինչ: Դու հարազատին չվիրահատող բժշկի օրինակ ես բերում, բայց ես կարող եմ լիքը օրինակներ բերել, թե ինչպես են շատ երիտասարդ բժիշկներ կամ ուսանողներ մտել իրենց հարազատների վիրահատություններին կամ ծննդաբերություններին: Ի՞նչ վիրաբույժ չի կարողանում սրսկել: Ուրեմն, կներես ինձ, բայց ամոթ նրան: Ես ինքս պետք եղած դեպքում սրսկել եմ թե' մորս, թե' տատիկիս, թե' մտերիմ ընկերուհիներիս: Ես քեզ չեմ համոզում՝ մտնես ծննդաբերության: Սրտից թույլ ես, դա քո գործն է, բայց պետք չէ ասել, թե քո կարիքը չկա այնտեղ:

[StrangeLittleGirl]

Բյուր, ես էլ եմ էս հարցում ընդհանուր առմամբ նույն կերպ մտածում, բայց կոնկրետ Elmo–ի ու Annushka–ի դեպքում, երբ երկուսն էլ հարմար են գտնում Elmo–ի ներկա չլինելը, կարծում եմ՝ ես կամ դու չենք, որ պիտի համոզենք, թե սխալ է։ Եթե երկուսի համար էլ ճիշտը տղամարդու ներկա չլինելն է, էլ ի՞նչ խնդիր կա։ Այ շատ վատ կլիներ, եթե կինն ուզենար, որ ամուսինը ներկա լինի, իսկ ամուսինը դեմ լիներ։ Չնայած դեռ դրա միջով անցած չլինելով խոսելը հեշտ է։ Չի բացառվում, որ ծննդաբերությունից հետո Annushka–ն կարծիքը փոխի։ Ամեն դեպքում կարևորն այն է, որ ամուսինների պահանջներն ու ցանկություններն այս հարցում համընկնեն։

Ան, էդ հարցում քեզ հետ համաձայն եմ. դա նրանց անձնական գործն է, բայց պետք չէ անձնական գործն ընդհանրացնել:

[Maytane]

Ի՞նչ եք կարծում, որքանո՞վ ճիշտ կլինի, եթե երեխայի հայրը ներկա գտնվի երեխայի ծննդյան գործընթացին: Ներկայումս դա Հայաստանում հնարավոր է` որոշակի գումարի առկայության դեպքում:
Ի՞նչ կտա դա երեխայի հորը: Կօգնի դա արդյոք մորը` ավելի թեթև տանելու ցավերը և ավելի ապահով զգալու իրեն այդ դժվար պահին:

Իմ կարծիքով դա աբսուրդ է, ծննդյան գործընթացին ներկա լինի իմ ամուսինը ու չեմ կարծու, որ դա ուժ կտա ավելի թեթև տանելու և ավելի ապահով զգալու կնոջը: Չգիտեմ, թե էդ ո՞նց են թույլ տալիս... Չնայած ողջ Եվրոպան է դա թույլ տալիս, ծննդաբերության ժամանակ եվրոպացիները պարտադիր պիտի լինեն ծննդասենյակում, ու նորից եմ կրկնում ամենաաբսուրդ բաներից մեկն ա ամուսինը ծննդասենյակում:
Հո ինքն էլ չի ծննդաբերում, ինքը մենակ կողքը կանգնում ա

[Maytane]

Ախր ո՞նց չես ուզում հասկանալ: Խոսքը ոչ թե հետոյի, այլ հենց էդ պահի մասին ա: Ոչ ոք չի ասում, որ եթե էնտեղ չլինես, ծննդաբերությունը բարդացած ընթացք կստանա: Դու կնոջդ պետք ես ցավերի պահի համար: Դու նրան չես փրկելու ֆիզիկական տրավմաներից կամ չես նպաստելու, որ բալիկը շուտ դուրս գա, ոչ էլ բոբո բժշկից ես ազատելու, այլ նրա կողքին ես լինելու, որ էդ պահը նրա համար արագ թռչի, որ հնարավորինս դիմանա ցավին, որ հասկանա, որ մենակ չէ էդ տանջանքի մեջ: Քեզ ոչ ոք չի խնդրում կնոջդ սրսկել կամ վիրահատել, ընդամենը ներկայություն, ուրիշ ոչինչ: Դու հարազատին չվիրահատող բժշկի օրինակ ես բերում, բայց ես կարող եմ լիքը օրինակներ բերել, թե ինչպես են շատ երիտասարդ բժիշկներ կամ ուսանողներ մտել իրենց հարազատների վիրահատություններին կամ ծննդաբերություններին: Ի՞նչ վիրաբույժ չի կարողանում սրսկել: Ուրեմն, կներես ինձ, բայց ամոթ նրան: Ես ինքս պետք եղած դեպքում սրսկել եմ թե' մորս, թե' տատիկիս, թե' մտերիմ ընկերուհիներիս: Ես քեզ չեմ համոզում՝ մտնես ծննդաբերության: Սրտից թույլ ես, դա քո գործն է, բայց պետք չէ ասել, թե քո կարիքը չկա այնտեղ:

StrangeLittleGirl համաձայնեմ քեզ հետ

Որովհետև էդ առումով սրտից թույլ եմ: Ատամ պլոմբելն էլ տառապանք չի, բայց մի անգամ կնոջս հետ ատամնաբուժարան էի գնացել, մի քանի անգամ սիրտս թուլացավ: Հարազատ մարդու վրա բժշկական միջամտությանը չեմ կարողանում ներկա գտնվել:
Անծանոթին՝ խնդրեմ կարող եմ ինքս ծննդօգնություն ցուցաբերել, եթե իհարկե համապատասխան գիտելիքներ ունենամ:
Դու բժիշկ աղջիկ ես, չես տեսե՞լ վիրաբույժ, որին սրսկելու համար ամբողջ հիվանդանոցով մեկ խուճապ ա բարձրացել: Ես նման դեպք լսել եմ, որ վիրաբույժ մարդը, որը ամբողջ օրը կտրտում, կարում ա, սրսկումից վախենում ա: Կամ հարազատին չի կարողանում նույնիսկ ամենահասարակ վիրաբուժական միջամտություն ցուցաբերի:
Հոգեբանական պահ ա:
Ես վստահ եմ, որ բժիշկները իրենց գործը գիտեն ու 1000 -ավոր ծնունդներ են ընդունել, բոլորն էլ նորմալ, ողջ ու առողջ տուն են եկել:

դա հասկանալիա, որ չես կարողանում ներկա գտնվել այն պարզ պատճառով, որ քո վրա ազդումա ու մենք չենք կարող քեզ մեղադրել կամ ստիպել որ ներկա լինես, ես ինքս միայն կարամ ասեմ որ հարգում եմ այն մարդկանց ովքեր անկեղ] ասում են պատճառը ներկա չգտնվելու, ու դա ընդունելիա, ես ինքս տանել չեմ կարողանւմ ասեղը կամ այն ամենը ինչ կապ ունի բժշկության հետ, ինձ վատեմ զգում....բայց այն պահը որ կնոջդ հետ գնացելես ատամնաբուժի մոտ այնպես ես ասում... չգիտեմ գեշ ձևով ես ասում ու նենց որ պարտավոր չես կնոջդ ուղղեկցել ատամնաբուժի մոտ կամ ինչ որ մի տեղ,,, որքանով որ տղամարդը այնքանով էլ կինը պարտավոր են ուղղեկցել միմյանց , նրանց դուրը գա թե չգա այն վայրը ուր պիտի ուղեկցեն.... բժիչկները իրենց գործը լավ գիտեն, բայց համոզված եմ, որ լսել ես այն մասին որ կանանց մեցամասնությունը ընկնումա ընտրության մեջ կամ կինը կամ երեխան ,,, ու ինչքան էլ բժիչկը լավ իմանա իրա գորցծ, էստեղ նա ոչինչ չի կարա անել մենակ մի բան կամ փրկի երեխայի կյանքը կամ կնոջ..

[Maytane]

Բյուր, ես էլ եմ էս հարցում ընդհանուր առմամբ նույն կերպ մտածում, բայց կոնկրետ Elmo–ի ու Annushka–ի դեպքում, երբ երկուսն էլ հարմար են գտնում Elmo–ի ներկա չլինելը, կարծում եմ՝ ես կամ դու չենք, որ պիտի համոզենք, թե սխալ է։ Եթե երկուսի համար էլ ճիշտը տղամարդու ներկա չլինելն է, էլ ի՞նչ խնդիր կա։ Այ շատ վատ կլիներ, եթե կինն ուզենար, որ ամուսինը ներկա լինի, իսկ ամուսինը դեմ լիներ։ Չնայած դեռ դրա միջով անցած չլինելով խոսելը հեշտ է։ Չի բացառվում, որ ծննդաբերությունից հետո Annushka–ն կարծիքը փոխի։ Ամեն դեպքում կարևորն այն է, որ ամուսինների պահանջներն ու ցանկություններն այս հարցում համընկնեն։

Այո համամիտ եմ, եթե նրանք չեն ուզում ներկա լինել դա նրանց գործնա.. ես անկեղծ ասեմ անձամբ ինձ ել դուր չէր գա որ իմ ամուսինը ներկա լիներ ծննդաբերության ժամանակ... բայց ամեն մեկս մեր կարցիքը ունենք ու ոչ մեկ ոչ մեկին չի կարող ասել թե ինչ պիտի անեն ... ... ...

Ամուսինն եկել է ասի, որ «ծանր հոգեվիճակ» բառերով դա չէս բնութագրի:
Ինչքան նման տեսարաններից հեռու, էնքան Աստծուն մոտիկ:

Բայց մի բան էլ է ինձ զարմացնում: Որոշ կանայք ասում են «թող գան, որ տեսնեն ինչ տանջանք ենք քաշում, թող գոնե նայեն, որ մեր գինն իմանան»:
Հարգելիներս, ախր դա ձեր «բեռն» է: Մենք առանց նայելու էլ ձեր գինը գիտենք, ի՞նչ կարիք կա մենք էլ մասնակից լինենք այդ ամենին: Ամեն մեկն ունի իր «բեռը»: Օրինակ հո չե՞ք կարող ստիպել երեխուն ծիծիկ տանք, որ դա էլ իմանանք ինչ է:

ճիշտա Elmo և իրոք սխալ են մտածում որոշ կանայք... լօլ մնացելեր դուք կուրծք տայիք լօօօօօօօօլ

[Yeghoyan]

Մի ամսից մենք այդ փորձությունով կանցնենք, ու Էլմոն կգրի իրա տպավորությունները (ծնարանի պատերից դուրս):

p.s. -այ մարդ, ինչ ներկա լինել, ինչ բան.. բա էդ նեղ մաջալին մի հատ հավեսով քֆուր չտա՞ս իրա հասեցին, որ տենց տառապում ես

Գիտեմ ձեր պստոն ծնվելա, համով, սիրուն բալիկա, բայց տենց էլ չիմացանք վերջը հավեսով քֆուր տվի՞ր, թե՞ չէ
Էլմօ կներես, բայց հետաքրքիրա

[Elmo]

Գիտեմ ձեր պստոն ծնվելա, համով, սիրուն բալիկա, բայց տենց էլ չիմացանք վերջը հավեսով քֆուր տվի՞ր, թե՞ չէ
Էլմօ կներես, բայց հետաքրքիրա

Կեսարյանի ժամանակ ի՞նչ քֆուր: Ցավազրկել են ու հետը ասել-խոսալով ծնունդն ընդունել, կարերը դրել ու տարել պալատ: Դրանից հետո մի քիչ ցավացել ա, բայց էնքան չէ, որ քֆուր տար:

Ասեմ, որ ծննդազատմանը ներկա լինելը պարզապես արգելված էր: Դէ կեսարյանը էսպես թե էնպես արգելված էր, որովհետև վիրահատարան չեն թողնի: Բացի նրանից, որ վիրահատարան չէին թողնում, ընդհանրապես 5-րդ հարկ չէին թողնում ոչ ոքի: Իսկ ծննդասենյակները 5-րդ հարկում էին: Ոչ մի գումարի դիմաց, թեկուզ ամուսնուն չեն թողնումներկա գտնվել ծննդասենյակում:

Բյուրի պատմած սարսափ ֆիլմը ցրելու համար ես պատմեմ ինչպես ամեն ինչ կատարվեց:

նախօրոք օր էին նշանակել: Գնացինք հիվանդանոց, գրանցեցին, բարձրացրեցին վերև, Անուշին սիստեմա միացրեցին, ինձ էլ թողեցին նստեմ կողքը: Պալատում հեռուստացույց կար, միացրեցինք, մի ալիքով ֆիլմ գտանք, սկսեցինք նայել ու զրուցել: Էդ ընթացքում անընդհատ բուժքույրերը գալիս հարցնում էին, թե ո՞նց ենք ու գնում էին: Ֆիլմը ավարտվեց, բուժքույրը եկավ սիստեման փոխեց ու գնաց: Մի 2 ժամ էլ անցավ, եկան Անուշին տարան վիրահատարան, ինձ էլ ուղարկեցին 2-րդ հարկում սպասելու: 40 րոպե հետո բժիշկն եկավ ասեց, որ ամեն ինչ լավ էր անցել: Ինձ խալաթ հագցրեցին ու տարան ինտենսիվ թերապիայի բաժին, որ երեխուն ցույց տան: Մի 3 րոպե երեխուն նայեցի, հիացա ու գնացի ընկերներիս հետ խմելու:
Անուշին էլ տեղափոխել էին բոքս, որտեղ մի քանի հոգի էլ էին պառկած: հաջորդ օրը բոքսից տարել էին պալատ, որը ըսկի էլ անշուք չէր: Մի քանի հոգի էլ իրենց երեխեքի հետ պալատում էին պառկած, բուժքույրներն էլ անընդհատ գալիս խնամում էին: Օրեկան 2 ժամ անվճար թողնում էին բարձրանամ Անուշի մոտ: Վճարովի ժամ էլ կար, բայց եթե վճարովի ժամին եկել էիր, անվճարին չէին թողնի: Էդքան բան: 3 օրից գնացի երկուսին էլ բերեցի տուն: Ոչ մի կոպեկ գումար չվերցրեցին, ուցեզա նվեր տամ բժշկին, չվերցրեց: Ասեց փող ունես, երեխուդ վրա ծախսի, ինձ քո բանավոր շներհակալությունը հերիք ա:

[Էլիզե]

Ճիշտն ասած՝ մինչ այս թեման կարդալը, ես կտրականապես դեմ էի ամուսնու ներկայությանը, սակայն կարդալով գրառումները՝ միտքս փոխեցի: Եթե ամուսինը նման ցանկություն ունի՝ թող ներկա գտնվի, եթե չէ՝ չարժե ամուսնուն զոռով, հոգեբանական ճնշում գործադրելով քարշ տալ ծնարան, հետո էլ բան ու գործ թողած՝ ուշքի բերել ուշագնաց ամուսնուն :
Իմ մեծ եղբայրը՝ մասնագիտությամբ բժիշկ, ներկա է գտնվել իր երկրորդ բալիկի լույս աշխարհ գալուն /առաջին բալիկի ծնվելուց էլ պետք է ներկա գտնվեր, բայց չհասցրեց գալ/: Շատ ուրախ էր ու միշտ ասում է՝ "Իմ բալիկի մռութիկը առաջինը ես եմ տեսել":
Ես կարծում եմ՝ եթե կա նման ցանկություն՝ ամուսինը թող ներկա գտնվի ծննդալուծման գործընթացին, ոչ թե նրա համար որ "տեսնի՝ ինչ չարչարանքի միջով է անցնում կինը", այլ նրա համար, որ իրենց երկուսի բալիկն է, համ էլ անարդարացի է՝ ինչի՞ մաման պետք է առաջինը տեսնի բալիկի մռութիկը, թո՛ղ պապան էլ տեսնի …
Մի խոսքով՝ զույգերի որոշելու գործն է…ով ինչպես կուզի, թող այնպես էլ անի, կարևորը՝ առողջ բալիկ ծնվի

[Geson]

Բա որ էդքան տառապանք չի, ինչու՞ ես խուսափում ներկա գտնվելուց: Հա, հենց ձեռքը բռնես, նստես, որովհետև էդ դեպքերում հոգեբանական օգնությունը բավական թեթևացնում ա ցավը: Էն կանայք, որոնց մոտ մենք նստում էինք, նույնիսկ եթե ձեռք չէինք բռնում, այլ ուղղակի զրուցում էինք նրանց հետ, հետագայում մեզ շնորհակալություն էին հայտնում օգնության համար: Իսկ ինչու՞ պետք է էդ օգնողներն օտար մարդիկ լինեն, եթե կարող է հարազատ ամուսինը լինել: Ես սարսափ ֆիլմ չեմ նկարագրում, ես պատմում եմ կյանքի ամենաուժեղ ցավերի մասին, որոնք տղամարդիկ երբևէ չեն կարող պատկերացնել, եթե չտեսնեն: Տեսնելու դեպքում էլ չեն կարող պատկերացնել: Ու էդ դեպքում կնոջը մենակ թողնել չի կարելի: Ընդամենը բարոյահոգեբանական տեսանկյունից: Թե չէ երեխան առանց պապայի ներկայության էլ լույս աշխարհ կգա, իսկ էդ տասներկու ժամը առանց պապայի էլ, միևնույն է, կանցնի:

Շնորհակալություն կարծիքիդ համար…

[nune']

Կարծում եմ դրա մեջ վատ կամ ամոթալի բան չկա, դա շատ բնական է… Ու եթե ինչ-որ մեկի ամուսինը ուզում է կամ կարող է ներկա գտնվել այդ պահին, թող գտնվի..լօլ

ՀԳ.Հա բայց դեմք եք, հա, էս ինչ թեմայա

[My World My Space]

Թեմա: Ամուսնու ներկայությունը ծննդալուծման գործընթացին

Ժող. ստեղ մի բան էն չի. իմ իմանալով ծննդալուծությունը` աբորտն ա.....
համեմատական. ամուսնություն- ամուսնալուծություն, ըստ այդմ էլ ծննդաբերություն - ծննդալուծություն:

[Cassiopeia]

Ժող. ստեղ մի բան էն չի. իմ իմանալով ծննդալուծությունը` աբորտն ա.....
համեմատական. ամուսնություն- ամուսնալուծություն, ըստ այդմ էլ ծննդաբերություն - ծննդալուծություն:

Բժշկական տերմիններով ծննդալուծումը երեխայի ծնունդի ընդունումն է բժիշկների կողմից