Ամուսնու ներկայությունը ծննդալուծման գործընթացին

[Բարեկամ]

Դե լավ, մի բան պատմեմ ներվերից թույլ տղամարդկանց մասին ու համար.

ընկերներ ունեմ` ամուսնական զույգ, ամուսինը էսպես հսկա, հաղթանդամ, սոլիդնի տղամարդ, ժայռը տեղից կպոկի, մի հատ էլ որ գոռում ա /ներկայիս երեխայի վրա/` ասենք` "չի' կարելի", վախից ցնցվում եմ ու ինձ սարսափելի մեղավոր զգում
Երեխայի ծնունդին ամուսինը ներկա է եղել, կնոջը հավասար ծծնդաբերել ա: Չէ, ինչ հավասար, կինը էդքան չի ապրել էդ ամենը, ինչքան ամուսինը: Եթե կինը ասենք մեծ մասամբ ֆիզիկապես ա տառապել / դե էդ պահին ֆիզիկական ցավերը գերհաղթում են մնացած բոլոր զգացմունքները /, ապա ամուսինը էմոցիոնալ լրիվ ծննդաբերական ցիկլ ա անցել: Ու վերջում, երբ երեխան ծնվեց, էդ հսկա, հուժկու տղամարդը` բեղ-մորուքով, հեկեկալով գրկել էր երեխային ու կնոջը, ու արցունքներով ողողելով իրեն աշխարհի ամենաերջանիկ մարդն ա զգացել ...
Ինձ թվում ա մարդ կյանքում գոնե մի անգամ պետք ա իմանա թե էդ երջանկությունը որն ա:
Դա այնքան մարդկային ա, ու այնքա'ն տղամարդկային

[ministr]

Հո ցեխոտ կոշիկներով չի մտնում ծնարան: Բոլոր անհրաժեշտ ձևերով ախտհանվում է, բժշկական համազգեստ են հագցնում, բախիլներ (կոշիկների վրայից), գլխարկ:

Ինչնա ախտահանվում, է? Էն ձևական խալաթը որ գցում են ուսերին, մեկ էլ էն անհասկանալի կիսատ-պռատ պոլիէթիլենի կալոշներն են ախտահանում?

[Մարկիզ]

Ինչնա ախտահանվում, է? Էն ձևական խալաթը որ գցում են ուսերին, մեկ էլ էն անհասկանալի կիսատ-պռատ պոլիէթիլենի կալոշներն են ախտահանում?

Էդ խալաթը ձևական խալաթ չէ, իսկ պոլիեթելինե կոշիկները պարտադիր են ցանկացած տիպի վիրահատարան, ծնարան մտնելու համար: Դա ասեպտիկա-անտիսեպտիկայի կանոններն են:

[ministr]

Խալաթը եթե նորմալ հագնես ու կապես հնարավոր է որ ձևական չլինի, իսկ եթե անկապ գցում են ուսերին դա արդեն ձևական է:
Բացի դրանից մարդ կարող է հիվանդ լինի ու դրա մասին չիմանա էլ:

[Մարկիզ]

Խալաթը եթե նորմալ հագնես ու կապես հնարավոր է որ ձևական չլինի, իսկ եթե անկապ գցում են ուսերին դա արդեն ձևական է:
Բացի դրանից մարդ կարող է հիվանդ լինի ու դրա մասին չիմանա էլ:

Իհարկե, ճիշտ չէ խալաթը պարզապես ուսերին գցելը…

Բացի դրանից մարդ կարող է հիվանդ լինի ու դրա մասին չիմանա էլ:

Եթե վիրահատությունը կամ ծննդօգնությունը կատարվում են անտիսեպիկայի և ասեպտիկայի բոլոր կանոններին համապատասխան, ոչ մի բան էլ չի լինի:

Մեկ պարզ օրինակ. մենք ուսանող ժամանակ հաճախ մտնում էինք վիրահատարան: Բուժանձնակազմից ոչ ոք չէր հարցնում, հիվանդ ենք՞, թե՞ առողջ: Բայց խստորեն հրահանգում էին կատարել բոլոր պահանջները:

[Տրիբուն]

Ես ուղղակի էն բանի վրա եմ զարմանում, որ մարդիկ ասում են կնոջից ամուսինը կհիասթափվի, տեսնելով էդ վիճակում, հետագայում սառնություն կառաջանա և այլն:

Ապեր, ես ոչ թե կհիասթափվեմ (էտ ախմախություն ա էլի, թող ներեն բոլոր հիասթափվողները), այլ սրտի նոպայով կընկնեմ հիվանդանոց:

[Տրիբուն]

Երեխայի ծնունդին ամուսինը ներկա է եղել, կնոջը հավասար ծծնդաբերել ա: Չէ, ինչ հավասար, կինը էդքան չի ապրել էդ ամենը, ինչքան ամուսինը: Եթե կինը ասենք մեծ մասամբ ֆիզիկապես ա տառապել / դե էդ պահին ֆիզիկական ցավերը գերհաղթում են մնացած բոլոր զգացմունքները /, ապա ամուսինը էմոցիոնալ լրիվ ծննդաբերական ցիկլ ա անցել: Ու վերջում, երբ երեխան ծնվեց, էդ հսկա, հուժկու տղամարդը` բեղ-մորուքով, հեկեկալով գրկել էր երեխային ու կնոջը, ու արցունքներով ողողելով իրեն աշխարհի ամենաերջանիկ մարդն ա զգացել ..

լրիվ հոլիվուդյան ֆիլմի սցենար էր

[Բարեկամ]

Էդ խալաթը ձևական խալաթ չէ, իսկ պոլիեթելինե կոշիկները պարտադիր են ցանկացած տիպի վիրահատարան, ծնարան մտնելու համար: Դա ասեպտիկա-անտիսեպտիկայի կանոններն են:

Բայց էրեխեք արտասահմանում խալաթ-մալաթ, տենց բաներ չկան: Սովորական շորերով են նրանք, ովքեր ուզում են ներկա գտնվել: /ի դեպ, պարտադիր չի մենակ ամուսինը, ով ուզի կարող է մնալ/: Ու ընդհանրապես շատ տնային, ույուտ միջավայր ա, սովորական սենյակ` տան պես կահավորված, պատից նկարներ կախված, մի խոսքով տան մթնոլորտ ա: Իսկ այ, եթե պետք եղավ, նկարը կարող ա մեկ էլ տեղաշարժվի, ու հետևից ապարատուրա դուրս գա
Ամուսնուն էլ լավ սպասարկում են, կերակրում
Բայց եթե լուրջ, անկեղծ ասեմ, ցավերի ժամանակ կնոջ մոտ /ու ես գիտեմ, որ բոլոր կանանց մոտ է այդպես/ պահանջ է առաջանում սեղմելու մոտ մարդու ձեռքը, ոչ թե ուղղակի ֆիզիկապես սեղմելու, այլ մի ուրիշ տեսակ այսպես կոչված ձեռքային կոնտակտի խիստ կարիք ա զգացվում, ու մանկաբարձուհու ձեռքը սեղմելը լավագույնը չի, որ կինը ուզում ա էդ պահին /ու ճիշտն ասած` մանկաբարձուհին էլ /

[Բարեկամ]

լրիվ հոլիվուդյան ֆիլմի սցենար էր

դե ուրեմն հոլիվուդյան ֆիլմերը ռեալ օրինակներից են ներշնչվում

[Elmo]

Մենք որ ծառայում էինք ասում էի՞նք թող աղջիկներն էլ գան, ներկա լինեն, տենան ոնց են սողեսող պլացի վրա 20 կմ/ժ արագությամբ սլանում: Գան տենան ոնց ենք 50 կգ մարտական կոմպլեկտը ուսներիս 10 կմ մարշ անում:

[Բարեկամ]

Մենք որ ծառայում էինք ասում էի՞նք թող աղջիկներն էլ գան, ներկա լինեն, տենան ոնց են սողեսող պլացի վրա 20 կմ/ժ արագությամբ սլանում: Գան տենան ոնց ենք 50 կգ մարտական կոմպլեկտը ուսներիս 10 կմ մարշ անում:

Ես օրինակ շատ կուզենայի տեսնել

[Elmo]

Ես օրինակ շատ կուզենայի տեսնել

Խորհուրդ չէի տա:
Էդ մեղմ բաներն եմ նկարագրել:

[Dayana]

Մենք որ ծառայում էինք ասում էի՞նք թող աղջիկներն էլ գան, ներկա լինեն, տենան ոնց են սողեսող պլացի վրա 20 կմ/ժ արագությամբ սլանում: Գան տենան ոնց ենք 50 կգ մարտական կոմպլեկտը ուսներիս 10 կմ մարշ անում:

Դրա համար էլ դուք ուժեղ սեռ եք համարվում, իսկ աղջիկները ՝ գեղեցիկ ու ինչ-որ տեղ նաև թույլ ու երևի թե կինն իրեն ավելի ապահով կզգա, եթե իրա ամուսինը կողքին լինի էդ պահին, չնայած համոզված չեմ, իրենց պիտի հարցնենք:

[Բարեկամ]

Խորհուրդ չէի տա:
Էդ մեղմ բաներն եմ նկարագրել:

Վազգեն ջան, ուղղակի համեմատությունը տեղին չի, իմ կարծիքով: Նպատակային կետերը լրիվ հակառակ են` մի տեղ էդ նպատակը տանում ա դեպի մարդու` ընդ որում ամենահարազատ, սեփական ժառանգի ծնունդը, մյուս տեղում` օտար մարդու, ավելին` թշնամուն թե ոնց մեռցնես, դրան ա վարժեցնում:
Հենց էդ ա որ դուք հիմա մենակ պրոցեսի մասին եք մտածում` վախենալու ա, սրտի նոպա - բան, բայց էդ պահին լրիվ ուրիշ պահեր ու զգացմունքներ են քեզ պաշարելու. երեխադ ա ծնվում:

[Elmo]

Այ մարդ վախում եմ: Հա, ուրախ եմ որ ծնվում ա, բայց վախենում եմ: Ձեռներդ ճար լիներ, կասեիք մի քանի ամիս էլ տղամարդը հղիությունը տաներ, որ ավելի կապված լինի երեխուն
Ծնունդը ընդունում ա բժիշկը, ծննդաբերում ա կինը, իսկ երեխու պապան դրսում ներվային ծխում ա ու աջ ու ձախ ա քայլում: Եթե ծխող չի, կարա եղունկները կրծոտի, կամ նման մի բան: