User Tag List

Էջ 4 7-ից ԱռաջինԱռաջին 1234567 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 46 համարից մինչև 60 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 95 հատից

Թեմա: Զիգմունդ Ֆրոյդ

  1. #46
    Պատվավոր անդամ Leo Negri-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.03.2010
    Գրառումներ
    811
    Բլոգի գրառումներ
    98
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Չնայած, հետաքրքիր կլինի, եթե կիսվես, թե կոնկրետ ինչ "վարժություններն" ես կիրառում:
    Զանազան:
    Գուրջիև քննարկելու հավես եթե ունես` առանձին թեմա բաց:

    Գրածիդ մեջ ոնց որ ագրեսիա եմ նկատում, չգիտեմ, իմ դեմ է ուղղված, թե Յունգի:
    Տեսել ես Աստեղային Պատերազմները? Dark side of the force I feel: Ոչ մի ագրեսիա չկա - կա հումորային վերաբերմունք Յունգի կողմից մեսսիա թվալու ապարդյուն փորձերի վերաբերյալ:
    Ինչպես կասեր Յունգը - դու ուղղակի քո միջի ճնշված ագրեսիան պրոյեկտավորում ես իմ ու իմ գրառման վրա:

    1. Յունգին վիրավորել չարժի
    Կրկին` հենց որ արտահայտությանս մեջ դու վիրավորանք տեսար?
    Ծիծիկներ - էդ բոլորիս էլ հետաքրքրումա, ոչ միայն Յունգին:
    Ռասիզմ - ահա ինչա գրում Յունգի մասին իրա աշակերտ Մայքլ Ֆօրդհամը

    На следующий день после моего прибытия в Цюрих я встретился с Юнгом и... упомянул о еврее, уехавшем из Германии. К моему изумлению это его задело и он стал говорить без умолку. Я привык к подобным разговорам на личные темы и просто слушал. Он рассказывал о евреях скороговоркой и, как мне кажется, это длилось целых сорок пять минут. Он сказал массу вещей, но мне запомнились два пункта. Первым было его весьма решительное заявление о том, что евреи отличаются от остальных людей и должны носить другую одежду, иначе мы можем перепутать их с нам подобными. Я предполагаю, что он говорил мне об их обычаях примерно в том же ключе, в котором он привык делать это и при других обстоятельствах. Мне кажется, что это различие между евреями и остальными было его основным тезисом...Вторым же... был... его риторический вопрос о том, чем по моему мнению они сорок лет занимались в пустыне: песок ели? Естественно, сказал он, пока они оттуда не выбрались, их кормом были плоды урожаев, выращенных другими людьми.
    Վատ հասկացած ալքիմիա - բավականա կարդալ "Ոսկե Ծաղկի Գաղտնիքի" առանց այդ էլ աղավաղված Վիլհելմի թարգմանության իրա մեկնաբանությունը: Չինական ստորին հոգու կոնցեպցիան խառնել անիմայի, իսկ վերին հոգու կոնցեպցիան` անիմուսի հետ չինական դաոսական ավանդույթի տեսակետից պարզապես անգրագետա, իսկ պրակտիկ տեսանկյունից` նույնիսկ վտանգավոր: Նման մարգարիտներ /ոչ միայն չինական/ ալքիմիայի վերաբերյալ Յունգը շատ ունի:

    Նենց որ ոչ մի վիրավորանք չկա: Հարցա տրվում` հենց ինչը քո մեջ ստիպեց վիրավորանք տեսնել այնտեղ, որտեղ այն չկա? Յունգիանական ստվերը?

    Կարող է լինել գիտակցված երկերեսություն, կարող է` կամքի թուլություն, կամ հոգեկան խանգարում և այլն:
    Երկերեսությունը մնումա երկերեսություն` անկախ նրանից, գիտակցվածա թե կամքի թուլության հետևանքա:
    Հոգեկան խանգարված մարդիկ բարձրաստիճան կաթոլիկ տերտերներ չեն դառնում, ինչպես և թուլակամ մարդիկ:

    Էստեղ արժեքային համակարգն էլ է երևի կարևոր:
    Այ Յունգի արժեքային համակարգը շաաատ հետաքրքիր էր:

    Մեջբերում Նոլլից

    Той осенью Лонг перестала фиксировать свои сновидения, а вместо этого принялась записывать в свой дневник учения Успенского. А они удовлетворяли те ее интеллектуальные потребности, которые юнговская психология с характерной для нее нечеткостью совершенно не могла удовлетворить. В ее дневнике имеются схемы, диаграммы, а также разнообразные таблицы, составленные Успенским. В дневнике содержится даже ее анаграмма — мандалоподобная конструкция, изображающая ее метафизическое бытие. Подобные схемы и по сей день популярны среди последователей Успенского и Гурджиева. Поскольку Лонг, Николль и Янг изначально были поклонниками Юнга, которые и сейчас с ним окончательно не порвали, тот факт, что их чувствами завладел другой мудрец, вызвал у услышавшего об этом Юнга шок, и он тотчас же предпринял шаги, направленные на то, чтобы положить этому конец. Юнг усиленно добивался расположения со стороны этой группы врачей-профессионалов, дабы они не перешли на сторону Фрейда. Они служили наглядной демонстрацией того, что в Англии аналитическая психология способна взять верх над психоанализом. Мысль о том, что они все могут уйти от него к русскому гуру, его просто приводила в ужас. Если бы они ушли, он остался бы в окружении горстки посредственных врачей (таких как плэйбой Питер Байнес) или же непрофессионалов, способных, конечно, предоставить значительную материальную поддержку, но не имевших никаких знаков отличия. Мы не располагаем письмами, посланными Юнгом к Николлю или Янгу, но что бы он им ни сказал, они вскоре убедились, что Юнг больше не является тем светом, поисками которого они заняты. Что-то из сказанного Юнгом еще больше их от него оттолкнуло. К середине 1922 г. они порвали с Юнгом бесповоротно.
    Немецкая духовность Юнга никогда не была более явной: он говорит об укорененности личной духовности, о том, что последняя берет свое начало в крови, а также призывает остаться в границах своего собственного мистического ландшафта. В своем эссе 1918 г. "Uber das Unbewusste" (в английском переводе "The Role of the Unconscious") Юнг использовал понятие "укорененности" для того, чтобы показать, что психоанализ Фрейда и Альфреда Адлера может быть применен лишь к евреям. Юнг утверждал, что для немцев еврейский психоанализ является неудовлетворительным. Таким образом, аналитическая психология оказывается арийской наукой, она представляет собой духовную психотерапию, которая по-настоящему может помочь лишь тем, у кого имеется арийская кровь. В то время как англичан Юнг считал носителями германской крови, на славян (таких как Успенский) его толерантность не распространялась. Англичане были арийцами, они могли получить искупление с помощью его методов. Славяне же, хотя они изначально и были арийцами, имеют очень сильную примесь азиатской крови, поэтому их ждут тяжелые времена. Что же касается евреев, то они вообще не могут получить искупление.
    Շատ. շատ նուրբ արժեքների տեր մարդ էր:

    Եթե դա կօգնի, կարող եմ ասել, որ Յունգի մոտեցմանը /վերևի ցիտատներից դատելով/, էդքան էլ համաձայն չեմ, ու նույն իր տեսությունից ելնելով:
    Օ, ինքը նման ցիտատներ շատ ունի:

    Չեմ կարողանում հասկանալ, օրինակ, մանդալայի հիմնական հասկացություն լինելը ու մանդալա-Տիբեթ-Բուդդիզմ-Չինաստան-յոգա շղթայի սխալը /առաջինի ընդունումով որպես անգիտակցականի ամբողջականության արտահայտում ու վերջինի` որպես միայն գիտակցությամբ ընկալելու նյութի/:
    Յունգի տիպիկ մտածելակերպի օրինակ: Հոգեկան հիվանդները կլոր բաներ են տենում, տիբեթական մանդալաները կլոր են, ուրեմն հոգեկան հիվանդները մանդալաներ են տենում շարքից:
    Ինքը, սեփական տեսություններին գերագույն հոգևոր իմաստ տալով, վերջիններով փորձում էր բացատրել ամեն ինչ: Նենց որ էդ կարգի մտքեր Յունգը շատ ունի` միթրայական միսթիցիզմից բռնած արևմտյան ալքիմիայով վերջացրած:

    Շատերը հիմա խոսում են նրա մասին, որ Ֆրոյդի տեսությունը միայն հրեական ավանդույթների վրա էր հիմնված ու դա եվրոպացիներին անվերապահորեն վերագրել ընդհանրապես չի կարելի:
    Նման խոսակցությունների սկիզբա տվել հենց Յունգը: Ինքը ընդհանրապես սիրում էր մրցակիցներին սևացնել` անգլիական բժիշկների ու Ուսպենսկու/Գուրջիևի դեպքը վառ օրինակ:

    Բայց էդ ամեն ինչը մեկնաբանվել էր միայն սեփական սուբյեկտիվ ընկալումներից ելնելով: Համաձայն ես?
    Ֆրոյդ կարդալուց զգացվումա, որ ինքը շատ, շատ զգույշա ինչ որ բան պնդում` հասկանալով, որ շատ բան չի հասկանում, շատ բան չգիտի, շատ բան ընկալումա սուբյեկտիվ:
    Յունգ կարդալուց զգացվումա, որ ինքը լրջորեն էն մտքինա, որ ամենինչ գիտի, ու սաղից լավ:
    Իրանց էրկուսի տարբերությունը նաև էդ փոքրիկ առանձնահատկության մեջա:
    Վերջին խմբագրող՝ Leo Negri: 17.05.2010, 03:41:
    The chattering mind provides the major obstacle to achieving magical intent. Only those who can learn how to switch off the internal dialogue can succeed with magic. If you can stop thinking you can do almost anything. - Peter J. Carroll, Octavo: A Sorcerer-Scientist’s Grimoire

  2. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Rhayader (17.05.2010), Skeptic (17.05.2010)

  3. #47
    Մշտական անդամ Whyspher Whisper-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.07.2009
    Գրառումներ
    247
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Leo Negri-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Գուրջիև քննարկելու հավես եթե ունես` առանձին թեմա բաց:
    Ճիշտն ասած, հավես չունեմ, չեմ սիրում իրան մեկ էլ տեսար պրոյեկտումներս ավելացան


    Տեսել ես Աստեղային Պատերազմները? Dark side of the force I feel: Ոչ մի ագրեսիա չկա - կա հումորային վերաբերմունք Յունգի կողմից մեսսիա թվալու ապարդյուն փորձերի վերաբերյալ:
    Ինչպես կասեր Յունգը - դու ուղղակի քո միջի ճնշված ագրեսիան պրոյեկտավորում ես իմ ու իմ գրառման վրա:
    Հնարավոր է, բայց ավելի շուտ դիրքորոշվածություն պիտի լինի հակասությունների դեպքում զրուցակցի վարքի վերաբերյալ` պրակտիկ փորձից ելնելով :

    Վատ հասկացած ալքիմիա...
    Կներես, բայց հարգելի Գուրջիևը նույնպես կարելի է ասել, շատ բաներ չհասկանալուց ու դրանց մեջ չխորանալուց է ստեղծել իր տեսությունը: Նրա մոտեցման մեջ էլ գտնում են սուֆիզմ, բուդդիզմ, արևելյան քրիստոնեություն ու էլի ինչ ասես, բայց դա ոչ մեկը չի միանշանակորեն: Հետրաբար, նա իր մոտեցումն է գտել, ինչ "ճիշտ" /էս բառին փոխարինող ուղղակի չեմ կարողանում գտնել/ էր համարում, նա էլ գրել է: Նույն կերպ, ըսատ իս, Յունգը ինչ ճիշտ է համարել, նա էլ գրել է, նրա նպատակը չեր ճշգրտորեն վերարտադրել ալքիմիան կամ այլ բաները: Համաձայն եմ, որ էդ ոլորտին ծանոթ մարդը լավ չի ընդունի աղավաղումները, որոնք էական են, բայց պետք է նաև հասկանալ, որ սա ուրիշ տեսություն է, որը կարող ես և չընդունել, եթե դուրդ չի գալիս:

    Մի քիչ ժամանակ չկա, կշարունակեմ հետո

  4. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Մանանա (21.05.2010)

  5. #48
    Պատվավոր անդամ Leo Negri-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.03.2010
    Գրառումներ
    811
    Բլոգի գրառումներ
    98
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ճիշտն ասած, հավես չունեմ, չեմ սիրում իրան մեկ էլ տեսար պրոյեկտումներս ավելացան
    Կավելանան հաստատ: Տես ինչ բոբո գյումրեցի /չեմ կատակում, իրա ծննդավայրը ներկայիս Գյումրինա/ ձաձայա եղել

    http://en.academic.ru/pictures/enwiki/71/Gurdjieff2.jpg

    Ես նկատել եմ, որ ինքը Քրոուլիից բեթար հատկություն ունի իրա վրա քաշել մարդկանց ճնշված հույզերը:

    Հնարավոր է, բայց ավելի շուտ դիրքորոշվածություն պիտի լինի հակասությունների դեպքում զրուցակցի վարքի վերաբերյալ` պրակտիկ փորձից ելնելով :
    Ստեղ սենց մի բան կա` միշտ չի որ զրուցակիցը համաձայնա լինելու քո հետ: Համաձայն չլինելու դեպքում ավելի քան հնարավորա որ գիտակից զրուցակիցը աշխատելույա իր դիրքորոշումը հիմնավորել:
    Դա դիտարկել որպես ագրեսիա` տենց վաղ թե ուշ կսկսես ագրեսիա տեսնել ամեն անկյան հետևում: Իսկ դե դրանից դուրս իմ վարքի մեջ ես ագրեսիա չեմ տեսնում - եթե դու տեսնում ես, խնդրում եմ անել համապատասխան մեջբերում:

    Կներես, բայց հարգելի Գուրջիևը նույնպես կարելի է ասել, շատ բաներ չհասկանալուց ու դրանց մեջ չխորանալուց է ստեղծել իր տեսությունը: Նրա մոտեցման մեջ էլ գտնում են սուֆիզմ, բուդդիզմ, արևելյան քրիստոնեություն ու էլի ինչ ասես, բայց դա ոչ մեկը չի միանշանակորեն: Հետրաբար, նա իր մոտեցումն է գտել, ինչ "ճիշտ" /էս բառին փոխարինող ուղղակի չեմ կարողանում գտնել/ էր համարում, նա էլ գրել է: Նույն կերպ, ըսատ իս, Յունգը ինչ ճիշտ է համարել, նա էլ գրել է, նրա նպատակը չեր ճշգրտորեն վերարտադրել ալքիմիան կամ այլ բաները: Համաձայն եմ, որ էդ ոլորտին ծանոթ մարդը լավ չի ընդունի աղավաղումները, որոնք էական են, բայց պետք է նաև հասկանալ, որ սա ուրիշ տեսություն է, որը կարող ես և չընդունել, եթե դուրդ չի գալիս:
    Վախենամ Գուրջիևը չափից լավ էր հասկանում, թե ինչ էր անում, ինչի հիման վրա ու ինչու: Թեման շատ բարդա, բայց Գուրջիև ուսումնասիրելուց պետքա հաշվի առնել, որ ինքը հստակ սեփական տեսությունն էր ստեղծել` շատ լավ ծանոթ լինելով էն ամենին, ինչի հիման վրա աշխատում էր: Այդպես օրինակ իրա աշակերտներից մեկը հիշողություններում գրումա, որ մերթընդմերթ տեսնում էր Գուրջիևին բարդագույն վաջրայանիկ դորջոի հետ կապված մեդիտատիվ աշխատանք անելուց: Բացի դրանից Գուրջիևը իր ուսմունքի մեջ խորամանկության, թրիքսթերական էլեմենտ էր ներառել` ինչը նույնպես ոչ բոլորինա էրևում:
    Ու ի տարբերություն Յունգի` Գուրջիևի մոտ գրեթե չկա աղավաղում, ընդհակառակը` իրա տեսությունները շատ հարմոնիկ համընկնում են "արթնանալուն" նվիրված գրեթե բոլոր ավանդույթների հետ: Էն փաստը, որ նման էլեմենտներ կան սուֆիզմում, բուդդիզմում, ալքիմիայում, քրիստոնեության մեջ և այլուր, Գուրջիևի չորրորդ ուղին ավելի վատը չի դարձնում, ընդհակառակը, թույլա տալիս կռահել, թե Գուրջիևը ինչը որտեղիցա վերցրել, ու լրացնել գուրջիևյան ուսմունքի բացերը: Գուրջիևը շատ հարգալիցա վերաբերվում այն աղբյուրներին, որոնցից օգտվումա, ու սեփական տեսությունները հիմնումա էդ աղբյուրներից սովորածի վրա: Յունգը անումա հակառակը` հորինումա տեսություն, ու հետո սկսումա աղավաղել աղբյուրները` դրանք հարմարացնելով սեփական տեսությանը /ինչպես օրինակ անումա "Հոգեբանությունը և ալքիմիան" գրքում, ալքիմիկ պրոցեսները մեկնաբանելով զուտ սիմվոլիկ ու ենթագիտակցական տեսանկյունից/:
    Վերջին խմբագրող՝ Leo Negri: 17.05.2010, 16:27:
    The chattering mind provides the major obstacle to achieving magical intent. Only those who can learn how to switch off the internal dialogue can succeed with magic. If you can stop thinking you can do almost anything. - Peter J. Carroll, Octavo: A Sorcerer-Scientist’s Grimoire

  6. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Rhayader (17.05.2010)

  7. #49
    Մշտական անդամ Whyspher Whisper-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.07.2009
    Գրառումներ
    247
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Leo Negri-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Իսկ դե դրանից դուրս իմ վարքի մեջ ես ագրեսիա չեմ տեսնում - եթե դու տեսնում ես, խնդրում եմ անել համապատասխան մեջբերում:
    Լավ, վերանայեցի, վօնց վօռ չտեսա

    Վախենամ Գուրջիևը չափից լավ էր հասկանում, թե ինչ էր անում, ինչի հիման վրա ու ինչու:...
    Գուցե... ???
    Բացի դրանից Գուրջիևը իր ուսմունքի մեջ խորամանկության, թրիքսթերական էլեմենտ էր ներառել` ինչը նույնպես ոչ բոլորինա էրևում:
    Այսինքն մի քիչ էլ ինքն իր համար խաղ էր անում, ուրիշներն էլ լուրջ էին ընթունում?
    ... ալքիմիկ պրոցեսները մեկնաբանելով զուտ սիմվոլիկ ու ենթագիտակցական տեսանկյունից/:
    Կարծում եմ, ամեն ինչի հիմքում ենթագիտակցական ինչ-որ սիմվոլիկ գործողություն պիտի լինի:
    Ֆրոյդ կարդալուց զգացվումա, որ ինքը շատ, շատ զգույշա ինչ որ բան պնդում` հասկանալով, որ շատ բան չի հասկանում, շատ բան չգիտի, շատ բան ընկալումա սուբյեկտիվ:
    Յունգ կարդալուց զգացվումա, որ ինքը լրջորեն էն մտքինա, որ ամենինչ գիտի, ու սաղից լավ:
    Իրանց էրկուսի տարբերությունը նաև էդ փոքրիկ առանձնահատկության մեջա:
    Այ էդ գիծը Ֆրոյդի մոտ շատ եմ սիրում:
    Իսկ Յունգին կարդալուց ուղղակի չես էլ մտածում, որ հնարավոր է սխալ բան ասի

  8. #50
    Մշտական անդամ Whyspher Whisper-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.07.2009
    Գրառումներ
    247
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեկ էլ, թորձեմ ինքս էլ իմ հարցին պատասխանել.
    Մեջբերում Whyspher Whisper-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    ... կարո՞ղ ես նշել Յունգի տեսությունը վերանայողների /շարունակող, բայց զարգացնող/:
    Հարցը երևի ճիշտ չէր դրված, քանի որ համեմատությունը գնում էր Ֆրոյդի հետ: Էս դեպքում ամեն վերանայող-շարունակողը, ըստ էության նոր ուղղություն ստեղծեց /նույն Բերնը, օրինակ, տրանզակտ անալիզը/, հետևաբար էդ տիպի Յունգի շարունակող արդեն յունգիական դպրոցից չէր լինի:

  9. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Rhayader (19.05.2010)

  10. #51
    Պատվավոր անդամ Leo Negri-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.03.2010
    Գրառումներ
    811
    Բլոգի գրառումներ
    98
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Լավ, վերանայեցի, վօնց վօռ չտեսա
    Է բա:

    Գուցե... ???
    Ահամ:
    Իրա իմացածի մեծ մասը ինքը տենց էլ չհանձնեց գրքերին - նենց որ իրա իրական գիտելիքի չափսերը մենք կարող ենք մենակ ենթադրել իր հետնորդների պատմածների հիման վրա:

    Այսինքն մի քիչ էլ ինքն իր համար խաղ էր անում, ուրիշներն էլ լուրջ էին ընթունում?
    Բավականին հաճախ: Այդպես, օրինակ, սիրում էր սեռական կապի մեջ մտնել երիտասարդ կին հետնորդների հետ /ինչպես արդեն գրել եմ, ծիծիկները բոլորին էլ հետաքրքրում են, ոչ միայն Ֆրեյդին ու Յունգին/, ինչը սեքսուալ սև մոգության մասին լեգենդների առիթ էր տալիս /թեկուզ իհարկե թե սեքսուալ, թե լեգենդների առումով Քրոուլիի հետ համեմատած Գուրջիևը ամլիկ գառ էր/: Այդպես օրինակ Գուրջիևի ամերիկուհի աշակերտներից մեկը, Զոնա Գեյլը, պատմումա, որ Գ ձաձան կարող էր տարածության վրա մարդուն օրգազմի հասցնել զուտ շնչառական վարժությունների շնորհիվ: Հնարավորինս սկեպտիկորեն ընդունելով այս լեգենդը, արժե նաև նշել, որ թե տիբեթական տանտրիկ մոգության մեջ, թե ժամանակակից շատ թունդ գիտական ՆԼԾ-ում տեխնիկաներ կան, որտեղ տեխնիկայի օգտագործողը փորձում է ներազդել մարդկանց վրա` հայելանման արտապատկերելով վերջինիններիս շնչառական ռիթմը:

    Իսկ դե Beelzebub's Tales to His Grandson գիրքը ընդհանրապես մի մեծ կատակա` ինչից պակաս օգտակար չի դառնում:

    Կարծում եմ, ամեն ինչի հիմքում ենթագիտակցական ինչ-որ սիմվոլիկ գործողություն պիտի լինի:
    Բացարձակապես ոչ: Նման բան պնդելը համարժեքա պնդելուն, որ քարտեզնա տարածքի պատճառը, ոչ թե հակառակը:
    Սիմվոլները պետք չէ խառնել այն բաների հետ, ինչը էդ սիմվոլները ընդամենը պատկերում են: Քարտեզը կարա շատ օգտակար լինի ինչ որ տարածք ուսումնասիրելու գործում, բայց քարտեզը այդ տարածքը չի:
    Այդպես և ալքիմիայում - սիմվոլները դա իրական, ենթագիտակցությամբ չսահմանափակվող ու ենթագիտակցության մեջ սկիզբ չառնող պրոցեսների նկարագրությունն են, ոչ թե էդ պրոցեսների հիմքում ընկած ենթագիտակցական պատճառը, ինչը փորձումա ձույց տա Յունգը:
    The chattering mind provides the major obstacle to achieving magical intent. Only those who can learn how to switch off the internal dialogue can succeed with magic. If you can stop thinking you can do almost anything. - Peter J. Carroll, Octavo: A Sorcerer-Scientist’s Grimoire

  11. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Rhayader (19.05.2010)

  12. #52
    Մշտական անդամ Whyspher Whisper-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.07.2009
    Գրառումներ
    247
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Leo Negri-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Է բա:
    հուզմունքից նույնիսկ գրելն էի մոռացել...


    Բավականին հաճախ: Այդպես, օրինակ, սիրում էր սեռական կապի մեջ մտնել երիտասարդ կին հետնորդների հետ /ինչպես արդեն գրել եմ, ծիծիկները բոլորին էլ հետաքրքրում են, ոչ միայն Ֆրեյդին ու Յունգին...
    /

    Էստեղ տարբերությունը պետք է նշել. Ֆրոյդին` միայն տեսականորեն, իրականում նա լրիվ վիկտորեանական էպոխայի բարոյականությունը պահպանում էր, իսկ Յունգին` լրիվ պրակտիկ:
    Հնարավորինս սկեպտիկորեն ընդունելով այս լեգենդը, արժե նաև նշել, որ թե տիբեթական տանտրիկ մոգության մեջ, թե ժամանակակից շատ թունդ գիտական ՆԼԾ-ում տեխնիկաներ կան, որտեղ տեխնիկայի օգտագործողը փորձում է ներազդել մարդկանց վրա` հայելանման արտապատկերելով վերջինիններիս շնչառական ռիթմը:
    Դա, ի միջի այլոց, ամենասովորական ռոջերյան հոգեբանն էլ կարող է կիրառել, ուղղակի այցելուի հոգեվիճակը ավելի լավ զգալու նպատակով, ինչը օգնում է շփում հաստատելուն:

    Իսկ դե Beelzebub's Tales to His Grandson գիրքը ընդհանրապես մի մեծ կատակա` ինչից պակաս օգտակար չի դառնում:
    Օրինակ, Նարբեկովի նման? Մի բան եմ նկատել, Գուրջիևի գրքերի անվանումներնը պոպուլյար գրականությանը համապատասխան են: Կամ էլ, երբ ամենաընդհանուր, վերացական տեսական տերմինները նա թողնում է Ուսպենսկուն, ինքը օգտագործելով մատչելի բառեր: Կարծում եմ, մի քիչ ուշադրություն գրավելու ձգտում, կամ հիստերոիդություն է զգացվում, սովորաբար դա հակառակ է լինում իմաստի մեջ խորանալուն

    Բացարձակապես ոչ: Նման բան պնդելը համարժեքա պնդելուն, որ քարտեզնա տարածքի պատճառը, ոչ թե հակառակը:
    Սիմվոլները պետք չէ խառնել այն բաների հետ, ինչը էդ սիմվոլները ընդամենը պատկերում են: Քարտեզը կարա շատ օգտակար լինի ինչ որ տարածք ուսումնասիրելու գործում, բայց քարտեզը այդ տարածքը չի:
    Այդպես և ալքիմիայում - սիմվոլները դա իրական, ենթագիտակցությամբ չսահմանափակվող ու ենթագիտակցության մեջ սկիզբ չառնող պրոցեսների նկարագրությունն են, ոչ թե էդ պրոցեսների հիմքում ընկած ենթագիտակցական պատճառը, ինչը փորձումա ձույց տա Յունգը:
    Ընդհանրապես, ճիշտ ես ասում, քարտեզը տարածքը չի, այլ դրա խորհրդանիշները, որ տարածքից հետո են ստեղծվել, նույնը և ալքիմիկոսների հորինած սիմվոլները նյութերի կամ պրոցեսների համար: Բայց ոչ մեր համար, ովքեր իրենք չեն հորինել, այլ արդեն գիտեն, թե ինչ է նշանակում ամեն մի սիմվոլ, հետևաբար, անգիտակցականում `դ սիմվոլները կարող են միավորել արդեն մի քանի իմաստներ, որոնք անհատական կերպով կապված են առաջձնային իմաստի հետ: Հետևաբար, ամեն ինչ, ինչ անում ենք, կարող է մի իմաստ ունենալ գիտակցական մակարդակում, մեկ ուրիշ` անգիտակցականում: Հենց էդ պատճառով էլ, օրինակ, նույն հոգեկան երևույթի մեկնաբանությունը կարող է բոլորովին տարբեր լինել, օրինակ, Ֆրոյդի ու Յունգի մոտ, բայց արդյունքում երկու տեսակետից էլ ճիշտ ստացվի /անձնական կարծիք/:

  13. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Rhayader (20.05.2010)

  14. #53
    Պատվավոր անդամ Leo Negri-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.03.2010
    Գրառումներ
    811
    Բլոգի գրառումներ
    98
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Էստեղ տարբերությունը պետք է նշել. Ֆրոյդին` միայն տեսականորեն, իրականում նա լրիվ վիկտորեանական էպոխայի բարոյականությունը պահպանում էր, իսկ Յունգին` լրիվ պրակտիկ:
    Ֆրոյդին էլ պրակտիկ` ուղղակի ինքը գիտակցված աշխատում էր սահմանափակել սեփական ցանկությունները: Խոխմա մի դրվագ Ֆրեյդի ու Յունգի համատեղ կյանքից`

    ...
    Թեկուզ իհարկե ասում են, որ Ֆրոյդի ու իր կնոջ քրոջ մեջ այնուամենայնիվ ինչոր բան կար:
    ...
    Թեկուզ բացառված չի, որ Յունգի հերթական մրցակիցներին սևացնելու փորձն էր: Ինքը մրցակիցներին սևացնելու մեծ սիրահարա էղել:

    Դա, ի միջի այլոց, ամենասովորական ռոջերյան հոգեբանն էլ կարող է կիրառել, ուղղակի այցելուի հոգեվիճակը ավելի լավ զգալու նպատակով, ինչը օգնում է շփում հաստատելուն:
    Հոգեբանության ու ՆԼԾ-ի մեջ րապորտի կառուցման տեխնիկան գալիսա հանճարեղ հիպնոթերապևտ Միլթոն Էրիքսոնից: Իրա գրքերը կարդալուց հետո անձամբ իմ մոտ ցանկությունա առաջացել էդ մարդուն արձան դնել:
    Ի դեպ, նման բան արվումա որոշ մարտարվեստներում` հակառակորդին զգալու համար /ու ի դեպ համարվումա նենց թունդ գաղտնիք, ամեն մեկին չի, որ ասում են - մեկ մեկ նման բան անում են վայրի կենդանիների հետ` էլի էդ կենդանուն զգալու համար/:

    Օրինակ, Նարբեկովի նման?
    Եթե խոսքը Միրզակարիմ Նորբեկովի մասինա` ահամ, վերջինը նենց թունդ կատակասերա, թեկուզ անձամբ ինձ իրա կատակները դուր չեն գալիս:
    Բայց դե չէ, իրա նման չէ: Գուրջիևը հանճարեղ կատակասեր էր /մենակ արքանգել Խարիտոնի տիեզերանավի շարժիչը ինչ ասես արժի/, Նորբեկովը` հասարակ ուսանող:

    Մի բան եմ նկատել, Գուրջիևի գրքերի անվանումներնը պոպուլյար գրականությանը համապատասխան են: Կամ էլ, երբ ամենաընդհանուր, վերացական տեսական տերմինները նա թողնում է Ուսպենսկուն, ինքը օգտագործելով մատչելի բառեր: Կարծում եմ, մի քիչ ուշադրություն գրավելու ձգտում, կամ հիստերոիդություն է զգացվում, սովորաբար դա հակառակ է լինում իմաստի մեջ խորանալուն
    Ուսպենսկին չափից լուրջ ու սրտին մոտ էր ընդունում Գուրջիևի կատակները: Մի կողմից դա լավա /Ուսպենսկու Психология Возможной Эволюции Человека գիրքը ավելի սիստեմատիկա բացատրում Գուրջիևի ուսմունքի սկզբնական դրույթները, քան Գուրջիևի գրքերը/, մյուս կողմից վատ /ահագին մանրուքներ նման ընկալումից կորում են, ահագին բաներ Ուսպենսկին բառացիա հասկանում, ու մյուս գրքերում արդեն ընկնումա սեփական երազանքների ծոցը/:

    Ուշադրություն գրավել` չեմ կարծում: Ավելի շուտ համով բաները խորքում պահել, որ մենակ արժանի մարդիկ գտնեն: Իսկ մնացածը կարան շատ հանգիստ բավարարվեն ակնհայտորեն էրևացող բաներով:
    Դրանով նաև բացատրվումա, որ ահագին բաներ Գուրջիևը սովորացնում էր մենակ ամենամոտիկ աշակերտներին:

    Ընդհանրապես, ճիշտ ես ասում, քարտեզը տարածքը չի, այլ դրա խորհրդանիշները, որ տարածքից հետո են ստեղծվել, նույնը և ալքիմիկոսների հորինած սիմվոլները նյութերի կամ պրոցեսների համար: Բայց ոչ մեր համար, ովքեր իրենք չեն հորինել, այլ արդեն գիտեն, թե ինչ է նշանակում ամեն մի սիմվոլ, հետևաբար, անգիտակցականում `դ սիմվոլները կարող են միավորել արդեն մի քանի իմաստներ, որոնք անհատական կերպով կապված են առաջձնային իմաստի հետ: Հետևաբար, ամեն ինչ, ինչ անում ենք, կարող է մի իմաստ ունենալ գիտակցական մակարդակում, մեկ ուրիշ` անգիտակցականում: Հենց էդ պատճառով էլ, օրինակ, նույն հոգեկան երևույթի մեկնաբանությունը կարող է բոլորովին տարբեր լինել, օրինակ, Ֆրոյդի ու Յունգի մոտ, բայց արդյունքում երկու տեսակետից էլ ճիշտ ստացվի /անձնական կարծիք/:
    Պրոբլեմն էնա, որ եթե նման ընկալմամբ փորձես որևէ պարզագույն ներքին ալքիմիկ պրոցես սկսես, ասենք սեպարացիա /որը դուրսա թե գիտակցականից, թե անգիտակցականից/, լավագույն դեպքում կնկնես սեփական երազանքների գիրքը /ինչը եղելա նույն Յունգի մոտ - կարդա իրա նևրոզներից մեկի հետևանքով գրած Կարմիր Գիրքը, կամ սեփական միթրաիկ օծման մասին հեքիաթները/, վատագույն դեպքում` պրոցեսը սխալ կգնա ու քեզ կվնասես:
    Սենց ասենք` քո վրա գալացող գնացքին ինչ սիմվոլիկ իմաստ ուզում ես տուր, ինչ տեսակետից ուզում ես բացատրի` եթե ճամփից չփախնես, լավ չի լինի:

    Բայց ոչ մեր համար, ովքեր իրենք չեն հորինել, այլ արդեն գիտեն, թե ինչ է նշանակում ամեն մի սիմվոլ,
    Ինչ վերաբերվումա գիտենալուն` քեզ լուրջ թվումա, որ դու գիտես, թե ինչա նշանակում ամեն մի սիմվոլ?
    Վերջին խմբագրող՝ Ֆոտոն: 24.05.2010, 14:04: Պատճառ: օտարալեզու հատվածի հեռացում
    The chattering mind provides the major obstacle to achieving magical intent. Only those who can learn how to switch off the internal dialogue can succeed with magic. If you can stop thinking you can do almost anything. - Peter J. Carroll, Octavo: A Sorcerer-Scientist’s Grimoire

  15. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Rhayader (20.05.2010), Whyspher Whisper (22.05.2010)

  16. #54
    Մշտական անդամ Whyspher Whisper-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.07.2009
    Գրառումներ
    247
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Իհարկե, այո
    Հենց բանը նրանում է, որ ես կարող եմ չգիտակցել դա, բայց իմանալ; Էս առումով դա կարող ենք "գիտելիք" չանվանել, այլ "իմացություն": Ամեն դեպքում, կյանքի ընթացքում ամեն մեկս չափից ավելի շատ բաներ է ընկալելու, որի մեծ մասը մենք չենք էլ գիտակցում, բայց ամեն ինչը հոգեկանում իր հետքն է թողնում: Դա ապացուցվում է թեկուզ նրանով, որ մարդուն հիպնոզի տակ ասում ես գիրքն ու էջը, ու նա անգիր արտասանում է ամեն մի տող:
    Պրոբլեմն էնա, որ եթե նման ընկալմամբ փորձես որևէ պարզագույն ներքին ալքիմիկ պրոցես սկսես, ասենք սեպարացիա /որը դուրսա թե գիտակցականից, թե անգիտակցականից/, լավագույն դեպքում կնկնես սեփական երազանքների գիրքը /ինչը եղելա նույն Յունգի մոտ - կարդա իրա նևրոզներից մեկի հետևանքով գրած Կարմիր Գիրքը, կամ սեփական միթրաիկ օծման մասին հեքիաթները/, վատագույն դեպքում` պրոցեսը սխալ կգնա ու քեզ կվնասես:
    Սենց ասենք` քո վրա գալացող գնացքին ինչ սիմվոլիկ իմաստ ուզում ես տուր, ինչ տեսակետից ուզում ես բացատրի` եթե ճամփից չփախնես, լավ չի լինի:
    Բայց ո՞վ ասեց, որ պետք չի տարբերել սեփական ասոցիացիաներն ու էն բազմաթիվ իմաստները, որ կան քո գլխում իրական առարկայի վերաբեյալ հենց իրական առարկայից:

  17. #55
    Պատվավոր անդամ Leo Negri-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.03.2010
    Գրառումներ
    811
    Բլոգի գրառումներ
    98
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Հենց բանը նրանում է, որ ես կարող եմ չգիտակցել դա, բայց իմանալ;
    Չէ հա - ծայրահեղ դեպքում քեզ կարա թվա, թե ինչ որ բան գիտես, առանց էդ բանը գիտենալու/իմանալու: Ուսպենսկին լավ մեջբերում ունի էդ առիթով



    Ամեն դեպքում, կյանքի ընթացքում ամեն մեկս չափից ավելի շատ բաներ է ընկալելու, որի մեծ մասը մենք չենք էլ գիտակցում, բայց ամեն ինչը հոգեկանում իր հետքն է թողնում:
    Դա ոչ մի կապ չունի ալքիմիայի իմացության հետ:
    Ընդհակառակը, ալքիմիայի տեսակից "գիտենալը" շատ յուրօրինակ, գիտակցված ու ամենօրյա գիտենալուց տարբերվող երևույթա, ենթագիտակցության հետ գրեթե կապ չունեցող, ու որևէ կերպ ենթագիտակցությունից չբխող /թեկուզ, իհարկե, ենթագիտացությունը ներառող/:

    Դա ապացուցվում է թեկուզ նրանով, որ մարդուն հիպնոզի տակ ասում ես գիրքն ու էջը, ու նա անգիր արտասանում է ամեն մի տող:
    Դա ինչ կապ ունի ալքիմիկ սիմվոլները հասկանալու հետ?

    Բայց ո՞վ ասեց, որ պետք չի տարբերել սեփական ասոցիացիաներն ու էն բազմաթիվ իմաստները, որ կան քո գլխում իրական առարկայի վերաբեյալ հենց իրական առարկայից:
    Է Յունգը չի տարբերում: Հակառակը, սեփական ասոցիացիաները ու իմաստները, որոնցից նույնիսկ ոչ բոլորնա գիտակցում, հավասարեցնումա բոլոր մարդկանց /գրեթե բոլոր` տես իրա վերաբերմունքը հրեաների հանդեպ/ ասոցիացիաների ու իմաստների հետ /collective unconsciousness/, հետո շուռա տալիս պատճառահետևանքային կապը ու սիմվոլը դնումա երևույթից առաջ, պնդելով, որ սկզբում եղելա քարտեզը, ոչ թե տարածքը:

    Այսինքն եթե Ֆրոյդի մոտ սկզբում սեքսնա, հետո դրանից առաջացած ենթագիտակցական օրինաչափությունները, հետո նոր ենթագիտակցությամբ պայմանավորված վարքը, ապա Յունգի մոտ սկզբում ենթագիտակցական օրինաչափություններն են, հետո նոր դրանից առաջացած ալքիմիան /կամ յուրաքանչյուր ուրիշ երևույթ, որը Յունգը կապումա ենթագիտակցության հետ` հեքիաթներից սկսած քաղաքական դեպքերով ու մանդալաներով վերջացրած/:

    Մոդերատորական Օտարալեզու մեջբերումները այս և նախորդ գրառումից ջնջված են: Համաձայն կանոնադրության՝
    2.2.4. Չեն թույլատրվում ոչ հայերեն գրառումները, կամ գրառումները, որոնք պարունակում են ոչ հայերեն բառեր, արտահայտություններ, նախադասություններ՝ բացառությամբ հետևյալ դեպքերի.
    - ...
    - եթե օտար լեզվով տեքստը ինչ-որ հոդվածից, գրքից կամ այլ տեղից մեջբերում է և կարևոր է տվյալ թեմայի կամ քննարկման համատեքստում (այս դեպքում գրառման մեջ պետք է նաև բերվի մեջբերվող տեքստի ամբողջական կամ համառոտ բովանդակությունը՝ հայերենով),
    - ...
    Վերջին խմբագրող՝ Ֆոտոն: 24.05.2010, 14:03:
    The chattering mind provides the major obstacle to achieving magical intent. Only those who can learn how to switch off the internal dialogue can succeed with magic. If you can stop thinking you can do almost anything. - Peter J. Carroll, Octavo: A Sorcerer-Scientist’s Grimoire

  18. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Ariadna (24.05.2010)

  19. #56
    Մշտական անդամ Whyspher Whisper-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.07.2009
    Գրառումներ
    247
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Leo Negri-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Չէ հա - ծայրահեղ դեպքում քեզ կարա թվա, թե ինչ որ բան գիտես, առանց էդ բանը գիտենալու/իմանալու: Ուսպենսկին լավ մեջբերում ունի էդ առիթով
    Գիտես, ինձ թվում է, էստեղ պետք է տարբերակել գիտակցական գիտելիքն ու անգիտակցական իմացությունը: Հենց էն օրինակները, որոնք բերում է Ուսպենսկին, նրաս մասին չեն, որ մարդը սուտ էթ ասում, այլ որ մարդը խոսում է նրա մասին, ինչ զգում է, թեկուզ հստակ, ռացիոնալ, էդ առումով գիտակցական գիտելիքը կարող է և չլինել: Բայց զգացողությունը ու վստահությունը ասվածի մեջ էլի իրավունք ունի ճշմարտություն համարվելու` էնքանով, որքանով դա մարդկային որոշակի վերաբերմունք, կարծիք, ընկալում ու պատկերացում է: Իսկ թե նույն ռացիոնալ մոտեցման հիման վրա ստացված գիտելիքներից ինչքանն են իրական ճշմարտություն, դա դեռ մեծ հարցական է:

    Դա ոչ մի կապ չունի ալքիմիայի իմացության հետ:
    Ընդհակառակը, ալքիմիայի տեսակից "գիտենալը" շատ յուրօրինակ, գիտակցված ու ամենօրյա գիտենալուց տարբերվող երևույթա, ենթագիտակցության հետ գրեթե կապ չունեցող, ու որևէ կերպ ենթագիտակցությունից չբխող /թեկուզ, իհարկե, ենթագիտացությունը ներառող/:



    Դա ինչ կապ ունի ալքիմիկ սիմվոլները հասկանալու հետ?
    Դա կոնկրետ ալքիմիկ սիմվոլների մասին չէր, ուղղակի փորձեցի ապացուցել` կոլեկտիվ գիտակցականին դեռ չանդրադառնալով, անգիտակացականում եղած ինֆորմացիայի հսկայական քանակն ու ճշգրտությունը:

    Է Յունգը չի տարբերում: Հակառակը, սեփական ասոցիացիաները ու իմաստները, որոնցից նույնիսկ ոչ բոլորնա գիտակցում, հավասարեցնումա բոլոր մարդկանց /գրեթե բոլոր` տես իրա վերաբերմունքը հրեաների հանդեպ/ ասոցիացիաների ու իմաստների հետ /collective unconsciousness/, հետո շուռա տալիս պատճառահետևանքային կապը ու սիմվոլը դնումա երևույթից առաջ, պնդելով, որ սկզբում եղելա քարտեզը, ոչ թե տարածքը:

    Այսինքն եթե Ֆրոյդի մոտ սկզբում սեքսնա, հետո դրանից առաջացած ենթագիտակցական օրինաչափությունները, հետո նոր ենթագիտակցությամբ պայմանավորված վարքը, ապա Յունգի մոտ սկզբում ենթագիտակցական օրինաչափություններն են, հետո նոր դրանից առաջացած ալքիմիան /կամ յուրաքանչյուր ուրիշ երևույթ, որը Յունգը կապումա ենթագիտակցության հետ` հեքիաթներից սկսած քաղաքական դեպքերով ու մանդալաներով վերջացրած/:
    Սա նման է իդեալիստների ու մատերիալիստների հիմնական տարաձայնությանը: Գիտես, եթե չկա կոլեկտիվ անգիտակցական համապատասխան բովանդակությամբ, էդ դեպքում ինչի՞ պիտի բոլորովին տարբեր մարդկանց մոտ նույն կերպարները նույն բանը նշանակեն, նման դեպքերում առաջ գան:

  20. #57
    Պատվավոր անդամ Leo Negri-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.03.2010
    Գրառումներ
    811
    Բլոգի գրառումներ
    98
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Գիտես, ինձ թվում է, էստեղ պետք է տարբերակել գիտակցական գիտելիքն ու անգիտակցական իմացությունը:
    Ինչ որ բանի գիտելիքը իրա զարգացման ընթացքում անցնումա չորս ստադիայով: Օրինակը բերեմ քիչ առաջ քննարկված շնչառական րապորտի հիման վրա:

    1. Անգիտակից չիմացություն - էդ երբ ոչ կարաս րապորտ անես, ոչ էլ գիտես, որ տենց բան հնարավորա, գոյություն ունի: Այսինքն չես գիտակցում, որ տենց բան կա, որ դու չգիտես:
    2. Գիտակից չիմացություն - երբ դու գիտես, որ նման բան կա, բայց չգիտես, ոնց անել: Ասենք տեսել ես ՆԼԾ պրակտիկի կողմից րապորտի կիրառման արդյունքները:
    3. Գիտակից իմացություն - երբ երկար սովորելու ընթացքում դու օբյեկտիվ գիտելիք ես ձեռք բերում րապորտի մասին ու կարողանում ես այն գիտակցված կիրառել:
    4. Անգիտակից իմացություն - երբ էնքան երկար ես րապորտի տեխնիկան կիրառել, որ էդ արդեն քո երկրորդ բնություննա, անցելա բնազդների մեջ, երկար ու չարչարիչ աշխատանքից ու սովորելուց հետո: Եթե ՆԼԾի բիձա վարպետներից տեսած լինես, կամ թունդ ստաժավոր վիրաբույժ, կամ բիձացած մարտարվեստի վարպետ, կիմանաս ինչի մասին եմ:

    Տվյալ մոդելը /ինչքան գիտեմ ինքը սկիզբա առել հենց ՆԼԾ-ի սահմաններում/ կիրառելիա օբյեկտիվ գիտելիքի ցանկացած բնագավառի դեպքում:

    Անգիտակից իմացությունը որպես կանոն գալիսա մենակ գիտակից իմացությունից հետո: Իհարկե, կարաս հակաճառես, որ կա գենետիկ գիտելիք` բայց դե գիտելիքի մեծ մասին այն չի վերաբերվում, բացարձակապես: Ասենք ալքիմիայի սիմվոլների իմացությունը հաստատ գենետիկորեն չի փոխանցվում: Իսկ դե այն, ինչ դու ես հասկանում անգիտակից իմացության տակ, ընդամենը հարմար պատճառա մատը մատին չխփելու, բայց սեփական անձը ապրիորի ինչոր բանից բանիմաց համարելու, իսկ սեփական ֆանտազիաներին` օբյեկտիվ գիտելիքի կշիռ տալու համար: Քո երկրորդ հակաճառելու ճանապարհը կլինի գնոզիսի ու նման սուպրարացիոնալ գիտելիքի մասին խոսալը: Ուրեմն գնոզիսնելա, ցանկացած նման երևույթ քննարկող համակարգի ներքո, լինի դա ալքիմիան, հերմետիզմը, չինական դաոսիզմը, դասական յոգան թե գնոզիսին անուն տված գնոստիցիզմը, լինում միայն օբյեկտիվ երկար աշխատանքի ու օբյեկտիվորեն, որպես կանոն մեդիտատիվ բնույթի իմացած տեխնիկաների օգտագործման հետևանքում: Ինչը նուրբ ասած անտեսումա Յունգը, երբ սեփական նևրոզը հավասարացնումա ավանդական գնոզիսին /տես իրա Կարմիր Գիրքը/, իսկ սեփական երազի հիման վրա /երազում տենումա, որ առյուծի գլուխ ունի/ սկսումա ինքը իրան համարել միթրաիկ ինիցիատ:

    Իսկ դե Ուսպենսկին հենց դա էլ նկատի ունի - որ ցանկացած օբյեկտիվ գիտելիք առաջին հերթին գիտակցության արդյունքա:

    Բայց զգացողությունը ու վստահությունը ասվածի մեջ էլի իրավունք ունի ճշմարտություն համարվելու` էնքանով, որքանով դա մարդկային որոշակի վերաբերմունք, կարծիք, ընկալում ու պատկերացում է:
    Այսինքն երբ ես վստահ ասում եմ, որ երկիրը տափակա, դրվածա չորս փղերի վրա, իրանք իրենց հերթին կանգնած են կրիայի վրա, էդ կրիան իրա հերթին կանգնածա մեկ ուրիշ կրիայի վրա, ու այդպես մինչև անսահմանություն, իմ ասածը իրավունք ունի օբյեկտիվ ճշմարտություն համարվելու? Կամ ասենք ինչոր հալուցինոգեն ընդունած մարդու վստահ հայտարարությունները, որ ինքը թևեր ունի ու կարա պատուհանից դուրս թռնի? Տարօրինակ դիրքորոշումա, չես կարծում?

    Դա կոնկրետ ալքիմիկ սիմվոլների մասին չէր, ուղղակի փորձեցի ապացուցել` կոլեկտիվ գիտակցականին դեռ չանդրադառնալով, անգիտակացականում եղած ինֆորմացիայի հսկայական քանակն ու ճշգրտությունը:
    Իսկ այ Յունգը կոնկրետ ալքիմիկ սիմվոլների մասինա: Դե մենք էլ քննարկում ենք, ինչիա Յունգը նուրբ ասած ոչ ադեկվատ համեմատած Ֆրոյդի հետ:

    Սա նման է իդեալիստների ու մատերիալիստների հիմնական տարաձայնությանը:
    Իդեալիզմը գալիսա Պլատոնի էյդոսների մասին տեսությունից: Պետք չի Պլատոնի թունդ գիտակ լինել հասկանալու համար, որ էյդոսը ենթագիտակցական օրինաչափություն չի, ու առհասարակ քիչ կապ ունի ենթագիտակցության հետ:

    Գիտես, եթե չկա կոլեկտիվ անգիտակցական համապատասխան բովանդակությամբ, էդ դեպքում ինչի՞ պիտի բոլորովին տարբեր մարդկանց մոտ նույն կերպարները նույն բանը նշանակեն, նման դեպքերում առաջ գան:
    Շատ պարզ, որովհետև բոլորովին տարբեր մարդկանց մոտ նույն կերպարները նույն բանը չեն նշանակում: Վառ օրինակ



    Կամ ասենք սպիտակ գույնը: Լրիվ սիմվոլիկ կոչվելու իրավունք ունի, բայց դե հաստատ տարբեր մարդկանց համար նույն բանը չի նշանակում:

    Ինչ վերաբերվումա ալքիմիային, ստեղ էլ հաճախ նույն սիմվոլի տակ տարբեր բաներ կարան հասկացվեն: Ասենք չինական ալքիմիայում սնդիկի, կապարի և նույնիսկ երբեմն ոսկու տակ լրիվ ուրիշ բանա հասկացվում, քան եվրոպականում կամ հնդկականում: Տարբեր դպրոցներում կարա ի դեպ նույն բանն էլ հասկացվի, կամ նույն դպրոցում` տարբեր բաներ, ինչը նամանավանդ դժվարա դարձնում ալքիմիայի ուսումնասիրությունը: Իսկ դե Յունգի մոտ եթե սիմվոլը նույննա, ապա և երևույթը հաստատ նույննա: Ինչը նուրբ ասած իրականությանը չի համապատասխանում:
    Վերջին խմբագրող՝ Leo Negri: 24.05.2010, 17:05:
    The chattering mind provides the major obstacle to achieving magical intent. Only those who can learn how to switch off the internal dialogue can succeed with magic. If you can stop thinking you can do almost anything. - Peter J. Carroll, Octavo: A Sorcerer-Scientist’s Grimoire

  21. #58
    Մշտական անդամ Whyspher Whisper-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.07.2009
    Գրառումներ
    247
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Leo Negri-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ինչ որ բանի գիտելիքը իրա զարգացման ընթացքում անցնումա չորս ստադիայով: Օրինակը բերեմ քիչ առաջ քննարկված շնչառական րապորտի հիման վրա:

    1. Անգիտակից չիմացություն - էդ երբ ոչ կարաս րապորտ անես, ոչ էլ գիտես, որ տենց բան հնարավորա, գոյություն ունի: Այսինքն չես գիտակցում, որ տենց բան կա, որ դու չգիտես:
    2. Գիտակից չիմացություն - երբ դու գիտես, որ նման բան կա, բայց չգիտես, ոնց անել: Ասենք տեսել ես ՆԼԾ պրակտիկի կողմից րապորտի կիրառման արդյունքները:
    3. Գիտակից իմացություն - երբ երկար սովորելու ընթացքում դու օբյեկտիվ գիտելիք ես ձեռք բերում րապորտի մասին ու կարողանում ես այն գիտակցված կիրառել:
    4. Անգիտակից իմացություն - երբ էնքան երկար ես րապորտի տեխնիկան կիրառել, որ էդ արդեն քո երկրորդ բնություննա, անցելա բնազդների մեջ, երկար ու չարչարիչ աշխատանքից ու սովորելուց հետո: Եթե ՆԼԾի բիձա վարպետներից տեսած լինես, կամ թունդ ստաժավոր վիրաբույժ, կամ բիձացած մարտարվեստի վարպետ, կիմանաս ինչի մասին եմ:

    Տվյալ մոդելը /ինչքան գիտեմ ինքը սկիզբա առել հենց ՆԼԾ-ի սահմաններում/ կիրառելիա օբյեկտիվ գիտելիքի ցանկացած բնագավառի դեպքում:
    Մի մե~ծ գաղտնիք բացեմ, կա զրոյական կետ.
    0. Անգիտակից իմացություն - էդ երբ կարաս րապորտ անես, բայց չգիտես, որ տենց բան հնարավորա, գոյություն ունի:
    Սա կար դեռ էն ժամանակներից, երբ մարդը չուներ ժամանակակից խոսքային մտածողություն: Այն, որ ուղեղի մեծ կիսագնդերի կեղևը շատ ուշ է զարգացման էս աստիճանին հասել, կարող ես կարդալ ցանկացած նյարդային համակարգի վերաբերյալ գրքում):

    Անգիտակից իմացությունը որպես կանոն գալիսա մենակ գիտակից իմացությունից հետո: Իհարկե, կարաս հակաճառես...
    Փորձեմ հետևյալ կերպ. կա "հետգիտակցական" ուշադրություն: Այն գալիս է "գիտակցական" ուշադրությունից հետո` էդ երբ դու մի բանի վրա զոռով կենտրոնացնում ես ուշադրությունդ ու դա արդեն անկախ քեզնից է սկսում ուշադրություն գրավել` անգիտակցաբար: Բայց մինչև դա լինում է նաև "անգիտակցական", այսինքն գիտակցության կողմից չվերահսկվող, ինքնաբերաբար ստեղծվող ուշադրություն /որը ամենից հաճախ, օրինակ, երեխաների մոտ է լինում/:

    ... որ կա գենետիկ գիտելիք` բայց դե գիտելիքի մեծ մասին այն չի վերաբերվում, բացարձակապես: Ասենք ալքիմիայի սիմվոլների իմացությունը հաստատ գենետիկորեն չի փոխանցվում:
    Կարծում եմ, պետք է տարբերակել "ալքիմիայի սիմվոլը" և "սիմվոլը" առհասարակ, որն իր ընդհանուր հիմքով կարող է հիմք ծառայել նաև ալքիմիկ սիմվոլների համար: Օրինակ, ավելի պարզ սիմվոլների համադրությամբ կառուցվի բարդը, որի հիմքում, սակայն նախնական բովանդակությունները պարունակվեն, էսպես ասած "в снятом виде", հանված լինելով, բայծ որպես հիմք ծառայելով:

    Իսկ դե այն, ինչ դու ես հասկանում անգիտակից իմացության տակ, ընդամենը հարմար պատճառա մատը մատին չխփելու, բայց սեփական անձը ապրիորի ինչոր բանից բանիմաց համարելու, իսկ սեփական ֆանտազիաներին` օբյեկտիվ գիտելիքի կշիռ տալու համար:
    Եթե անձամբ ինձ էր ուղղված "դու"-ն /չնայած, նաև եթե օրինակի համար էր/. չեմ կարծում, թե անձամբ ճանաչելով ինձ դու նույն կարծիքն արտահայտեիր:

    Քո երկրորդ հակաճառելու ճանապարհը կլինի գնոզիսի ու նման սուպրարացիոնալ գիտելիքի մասին խոսալը: Ուրեմն գնոզիսնելա, ցանկացած նման երևույթ քննարկող համակարգի ներքո, լինի դա ալքիմիան, հերմետիզմը, չինական դաոսիզմը, դասական յոգան թե գնոզիսին անուն տված գնոստիցիզմը, լինում միայն օբյեկտիվ երկար աշխատանքի ու օբյեկտիվորեն, որպես կանոն մեդիտատիվ բնույթի իմացած տեխնիկաների օգտագործման հետևանքում: Ինչը նուրբ ասած անտեսումա Յունգը, երբ սեփական նևրոզը հավասարացնումա ավանդական գնոզիսին /տես իրա Կարմիր Գիրքը/, իսկ սեփական երազի հիման վրա /երազում տենումա, որ առյուծի գլուխ ունի/ սկսումա ինքը իրան համարել միթրաիկ ինիցիատ:
    Էնպիսի տպավորություն է ստեղծվում, որ Յունգին լավ չես կարդացել... կամ էլ նախորոք ինչ որ դիրքորոշում ապացուցելու համար էիր կարդում

    Իսկ դե Ուսպենսկին հենց դա էլ նկատի ունի - որ ցանկացած օբյեկտիվ գիտելիք առաջին հերթին գիտակցության արդյունքա:
    Օրինակ, երբ շունը սկսում է որոշակի /իրավիճակից կախված - տարբեր/ խոտեր ուտել ելնելով իր օրգանիզմի պահանջինց, դա գիտելի՞ք է: Կարծում եմ, չէ: Բայց նա գիտի՞, ինչ է անում: Կարծում եմ, հա:

    Այսինքն երբ ես վստահ ասում եմ, որ երկիրը տափակա, դրվածա չորս փղերի վրա, իրանք իրենց հերթին կանգնած են կրիայի վրա, էդ կրիան իրա հերթին կանգնածա մեկ ուրիշ կրիայի վրա, ու այդպես մինչև անսահմանություն, իմ ասածը իրավունք ունի օբյեկտիվ ճշմարտություն համարվելու? Կամ ասենք ինչոր հալուցինոգեն ընդունած մարդու վստահ հայտարարությունները, որ ինքը թևեր ունի ու կարա պատուհանից դուրս թռնի? Տարօրինակ դիրքորոշումա, չես կարծում?
    Երբ ես քեզ հարցնում եմ երկրի քո ընկալման մասին, դա լրիվ օբյեկտիվ ճշմարտություն է, էնքանով, որքանով լրիվ սուբյեկտիվ է /ըստ որում, նույնիսկ անկախ նրանից, դու իսկապես էդպես ես կարծում, թե չէ/

    Իսկ այ Յունգը կոնկրետ ալքիմիկ սիմվոլների մասինա: Դե մենք էլ քննարկում ենք, ինչիա Յունգը նուրբ ասած ոչ ադեկվատ համեմատած Ֆրոյդի հետ:
    Տես` երկու աբզաց վերև:

    Իդեալիզմը գալիսա Պլատոնի էյդոսների մասին տեսությունից: Պետք չի Պլատոնի թունդ գիտակ լինել հասկանալու համար, որ էյդոսը ենթագիտակցական օրինաչափություն չի, ու առհասարակ քիչ կապ ունի ենթագիտակցության հետ:
    Ո՞նց քիչ կապ ունի, եթե դու չես գիտակցում քո իմացածը, այն ենթա-գիտակցական է /այսինքն գիտակցականի տակ է, թաքնված/, հենց "հիշեցիր", բարձրանում է "գիտակցական" ու քեզ համար պարզ "գիտելիք" դառնում:

    Շատ պարզ, որովհետև բոլորովին տարբեր մարդկանց մոտ նույն կերպարները նույն բանը չեն նշանակում: Վառ օրինակ

    Կամ ասենք սպիտակ գույնը: Լրիվ սիմվոլիկ կոչվելու իրավունք ունի, բայց դե հաստատ տարբեր մարդկանց համար նույն բանը չի նշանակում:

    Ինչ վերաբերվումա ալքիմիային, ստեղ էլ հաճախ նույն սիմվոլի տակ տարբեր բաներ կարան հասկացվեն: Ասենք չինական ալքիմիայում սնդիկի, կապարի և նույնիսկ երբեմն ոսկու տակ լրիվ ուրիշ բանա հասկացվում, քան եվրոպականում կամ հնդկականում: Տարբեր դպրոցներում կարա ի դեպ նույն բանն էլ հասկացվի, կամ նույն դպրոցում` տարբեր բաներ, ինչը նամանավանդ դժվարա դարձնում ալքիմիայի ուսումնասիրությունը:
    Եթե հիշում ես, արքետիպերի մասին Յունգն ասում է, որ դա բովանդակություն է առանց ձևի /ֆորմայի/: Իսկ ձևը /=սիմվոլ/ կարող է լինել տարբեր:

    Իսկ դե Յունգի մոտ եթե սիմվոլը նույննա, ապա և երևույթը հաստատ նույննա: Ինչը նուրբ ասած իրականությանը չի համապատասխանում:
    Էստեղ արդեն "սամսեն" խառնում ես: Քո ասածը իսկապես իրականությանը չի համապատասխանում: Իսկ Յունգի մոտ տրամաբանությունը ճիշտ հակառակն է. երևույթները /դասական փիլիսոփայական իմաստով, որպես աշխարհում երևացող օբյեկտներ/ կարող են լինել բազմաթիվ /հազարավոր մարդիկ, օրինակ/, դրանք խորհրդանշող սիմվոլները` ավելի քիչ /օրինակ, հարյուրավոր/, արքետիպերն էլ իրենց հերթին ավելի քիչ /օրինակ, տասնյակ/: Փաստորեն, ուզես-չուզես, մի սիմվոլը տարբեր "երևույթների" համար է կիրառվելու:

  22. #59
    Պատվավոր անդամ Leo Negri-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.03.2010
    Գրառումներ
    811
    Բլոգի գրառումներ
    98
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մի մե~ծ գաղտնիք բացեմ, կա զրոյական կետ.
    0. Անգիտակից իմացություն - էդ երբ կարաս րապորտ անես, բայց չգիտես, որ տենց բան հնարավորա, գոյություն ունի:
    Սա կար դեռ էն ժամանակներից, երբ մարդը չուներ ժամանակակից խոսքային մտածողություն: Այն, որ ուղեղի մեծ կիսագնդերի կեղևը շատ ուշ է զարգացման էս աստիճանին հասել, կարող ես կարդալ ցանկացած նյարդային համակարգի վերաբերյալ գրքում):
    Մի մեեեծ գաղտնիք բացեմ` այն փիլիսոփայական համակարգերը, որտեղից գալիսա զրոյական կետի, զրոյական գիտելիքի, գիտելիքի որպես գիտելիքի բացակայության իդեան, որպես կանոն ամենախիստն են մարզումների ու ուսուցման հարցում /օրինակ չինական տայչի կոչվող մարտարվեստը, որի մասին ասում են, որ առնվազն տաս տարվա անընդմեջ մարզումներ են պետք իրան գոնե միջակ տիրապետելու համար/: Իսկ ոմանք ընդհանրապես ժխտում են մարդու կարողությունը զրոյական կետին հասնելու հարցում` ասենք օրթոդոկսալ կաբբալան ու իրա այն/այնսոֆի գաղափարները:
    Ցանկացած նյարդաբանական գրքում բավականաչափ ուշադիր լինելու դեպքում նաև կարելիա կարդալ, որ ուղեղի կեղևի զարգացման այսաստիճան հասնելուց առաջ մարդ հասարակ անգիտակից կաթնասուն կենդանիա եղել, անգիտակից կենդանուն բնորոշ ինտելեկտով, ինստինկտներով ու գիտելիքով, ու ունակ չի եղել ոչ մի գիտակից մտքի /գիտակցության ֆունկցիաները քո ասած ուշ զարգացած նեոկորթեքսի վրա են/: Համարել, որ ուղեղի հին մասերը կարան ուղեղի ակնհայտորեն նոր մասի գործողության հետ կապված գիտելիքների իբր թե "զրոյական գիտելիք" պարունակեն /որը հին մասի համար պարզապես չափից բարդա/ մի քիչ տարօրինակա:

    Փորձեմ հետևյալ կերպ. կա "հետգիտակցական" ուշադրություն: Այն գալիս է "գիտակցական" ուշադրությունից հետո` էդ երբ դու մի բանի վրա զոռով կենտրոնացնում ես ուշադրությունդ ու դա արդեն անկախ քեզնից է սկսում ուշադրություն գրավել` անգիտակցաբար: Բայց մինչև դա լինում է նաև "անգիտակցական", այսինքն գիտակցության կողմից չվերահսկվող, ինքնաբերաբար ստեղծվող ուշադրություն /որը ամենից հաճախ, օրինակ, երեխաների մոտ է լինում/:
    Դա ոչ մի կապ չունի որևէ գիտելիքի հետ:
    Ինչ վերաբերվումա երեխա հասակում ձևավորվող ենթագիտակցությանը, դրա մասին գրում էր դեռևս Ֆրեյդը: ինչի համար և համարվումա պսիխոանալիզի պապան:

    Կարծում եմ, պետք է տարբերակել "ալքիմիայի սիմվոլը" և "սիմվոլը" առհասարակ, որն իր ընդհանուր հիմքով կարող է հիմք ծառայել նաև ալքիմիկ սիմվոլների համար: Օրինակ, ավելի պարզ սիմվոլների համադրությամբ կառուցվի բարդը, որի հիմքում, սակայն նախնական բովանդակությունները պարունակվեն, էսպես ասած "в снятом виде", հանված լինելով, բայծ որպես հիմք ծառայելով:
    Սիմվոլը, նույնիսկ ամենապարզագույնը, միշտ պատկերումա ինչ որ երևույթ: Սիմվոլի ընտրությունը արտացոլումա երևույթը, բայց էդ երևույթը չի, այդ ընտրությունը կատարվումա գիտակցված, ու հաճախ կապվածա ընտրողի քմահաճույքից: Օրինակ, գագաթը վերև կարմիր եռանկյունին կրակի սիմվոլնա /թե եվրոպական, թե որոշ հինդու ավանդույթներում/, բայց կրակ չի, ոչ էլ կարաս իրա օգնությամբ կրակ վառես:
    Բացի այդ, մենք խոսում ենք հենց ալքիմիայի սիմվոլների /որոնց մեջ պատահում են թե պարզագույն, թե շատ բարդ սիմվոլներ/ ու վերջիններիս Յունգի անորակ մեկնաբանման մասին, նենց որ պետք չի փոխել վիճաբանության առարկան:

    Եթե անձամբ ինձ էր ուղղված "դու"-ն /չնայած, նաև եթե օրինակի համար էր/. չեմ կարծում, թե անձամբ ճանաչելով ինձ դու նույն կարծիքն արտահայտեիր:
    Դու-ն վերաբերվում էր քո կողմից տրված անգիտակից իմացության սահմանմանը: Մատը մատին խփելը ավելի աբստրակտ էր, և ոչ մեկին կոնկրետ չէր վերաբերվում: Պետք չի պրոյեկտավորել սեփական ճնշված ագրեսիան ուրիշ մարդկանց վրա:

    Էնպիսի տպավորություն է ստեղծվում, որ Յունգին լավ չես կարդացել... կամ էլ նախորոք ինչ որ դիրքորոշում ապացուցելու համար էիր կարդում
    Նենց տպավորությունա ստեղծվում, որ դու էլի անցար քիչմ անհիմն ենթադրությունների գիրկը: Թեկուզ եթե լավ կարդալ ասելով նկատի ունես` կուրորեն հավատալ կարդացածին, ապա երևի թե հա, լավ չեմ կարդացել:
    Ի դեպ ուշադիր կարդալու հանգամանքը մի կողմ թողելով, ես բավականին մեծ հավանականությամբ կարամ ենթադրեմ, որ քեզանից շատ եմ Յունգի աշխատություններ կարդացել:

    Այդպես օրինակ իմ կողմից տարեսկզբին կարդացած Կարմիր Գիրքը ամենայն հավանականությամբ չես կարդացել, քանի որ Յունգի ժառանգները ընդհուպ մինչև 2009 թիվը արգելում էին իրան հրատարակել /հասկանալի պատճառներով/, իսկ հրատարակումից հետո ինքը վաճառվելա իմ հիշելով 200$-ով - անձամբ ես կարդացել եմ ծանոթիցս վերցրած օրինակը: Յունգը էդ գիրքը համարում էր սեփական բոլոր թեորիաների սկզբնաղբյուրը: Իսկ այ բավականին հեղինակավոր բրիտանացի հոգեբույժ Էնթոնի Սթորրը գիրքը համարումա Ֆրեյդի հետ բաժանման հետևանքով ձևաորված փսիխոզի հետևանք: Եթե Սթորրը գոնե կիսով չափ իրավացիա /ինչը բացառված չի` Յունգը ինքնա գրում, որ գրքի գրելու ժամանակ հալուցինացիաներա ունեցել - հալուցինացիաներից մեկը նույնիսկ փորձելա համոզի Յունգին, որ Յունգը Քրիստոսնա/, դա արդեն պատճառա տալիս Յունգի թեորիաներին գոնե մի քիչ զգույշ ու սկեպտիկորեն վերաբերվելու համար:
    Առյուծի մասին երազը, որը Յունգի մոտ իդեաներ առաջացրեց սեփական "աստվածացման" մասին, տեղիա ունեցել, ըստ Յունգի, 1913թ. դեկտեմբերին: Հատկանշականա, որ Ֆրոյդի հետ կռվելու, Կարմիր Գիրքը սկսելու ու Յունգի հավանական պսիխոզի տարինա:
    Մեջբերումներից թերևս խուսափեմ` թարգմանելու ժամանակ չունեմ, ռուսերենի համար կտուգանեն: Խոսքերս հիմնավորող մեջբերումները իրանց աղբյուրներով կարելիա գտնել վերը նշված Նոլլի գրքի մեջ ու այլուր, այդ թվում Յունգի աշխատություններում:

    Օրինակ, երբ շունը սկսում է որոշակի /իրավիճակից կախված - տարբեր/ խոտեր ուտել ելնելով իր օրգանիզմի պահանջինց, դա գիտելի՞ք է: Կարծում եմ, չէ: Բայց նա գիտի՞, ինչ է անում: Կարծում եմ, հա:
    Պետք չի շանը համեմատել մարդու հետ: Շան ձագը ջուրը քցելուց լողումա, մարդու երեխան` խեղդվում:

    Երբ ես քեզ հարցնում եմ երկրի քո ընկալման մասին, դա լրիվ օբյեկտիվ ճշմարտություն է, էնքանով, որքանով լրիվ սուբյեկտիվ է /ըստ որում, նույնիսկ անկախ նրանից, դու իսկապես էդպես ես կարծում, թե չէ/
    Թե քո, թե իմ սուբյեկտիվ ֆանտազիաները երկիրը տափակ չեն դարձնի, ինչ էլ դու չմտածես էդ առիթով: Այդպես օրինակ եթե ես ամենաթունդ ուղեղի լվացումից հետ համոզված լինեմ, որ տափակա, մեկա չեմ կարանա ծայրից վար ընկնել կրիաների մոտ:

    Տես` երկու աբզաց վերև:
    Անհամեստ հարց` դու ընդհանրապես կարդացել ես Յունգի Հոգեբանություն և Ալքիմիա գիրքը?

    Ո՞նց քիչ կապ ունի, եթե դու չես գիտակցում քո իմացածը, այն ենթա-գիտակցական է /այսինքն գիտակցականի տակ է, թաքնված/, հենց "հիշեցիր", բարձրանում է "գիտակցական" ու քեզ համար պարզ "գիտելիք" դառնում:
    Խնդրում եմ Պլատոն կարդաս` ինքը շատ հետաքրքիր բաների մասինա գրում /Խնջույքը չհաշված/: Էյդոսը, ըստ Պլատոնի, մարդկանցից անկախ գոյություն ունի: Մարդիկ, ըստ Պլատոնի, էյդոսները ուղղակիորեն ընկալել չեն կարող:
    Իսկ քո ասածը հենց կապվածա մարդու ենթագիտակցական ընկալման ու գիտակցություն/ենթագիտակցություն գործընթացի հետ:

    Եթե հիշում ես, արքետիպերի մասին Յունգն ասում է, որ դա բովանդակություն է առանց ձևի /ֆորմայի/: Իսկ ձևը /=սիմվոլ/ կարող է լինել տարբեր:
    Ալքիմիկ գործընթացները արքետիպ չեն, քո համեմատությունը սխալ է:
    Արքետիպները ըստ Յունգի կոլլեկտիվ անգիտակցականի բաղկացուցիչ մասը կազմող պսիխիկ /психический` եսիմ ոնցա թարգմանվում/ ստրուկտուրաներ են: Պսիխիկ` մարդկային պսիխեյով սահմանափակվող, ու վերջինիս սահմաններից դուրս գոյություն չունեցող:
    Ալքիմիկ գործընթացը պսիխեյով չի սահմանափակվում, ինչպես նաև ասենք Պլատոնի էյդոսները /որոնք ընդհանրապես պսիխեից դուրս են/:

    Փաստորեն, ուզես-չուզես, մի սիմվոլը տարբեր "երևույթների" համար է կիրառվելու:
    Քո ուզես չուզեսը ճիշտ կլիներ, եթե ճիշտ չլիներ նաև հակառակը: Հաճախ նույն երևույթի համար տարբեր սիմվոլներ են կիրառվում` /օրինակ մահվան /հստակ օբյեկտիվ երևույթ/ համար` կարմիր, սպիտակ, սև, կանաչ գույները/մահը խորհրդանշող սիմվոլներ//: Դա քո ուզած չուզածը, ինչպես նաև իրա հիմքում ընկած թեորիաները ժխտումա:
    Վերջին խմբագրող՝ Leo Negri: 25.05.2010, 03:18:
    The chattering mind provides the major obstacle to achieving magical intent. Only those who can learn how to switch off the internal dialogue can succeed with magic. If you can stop thinking you can do almost anything. - Peter J. Carroll, Octavo: A Sorcerer-Scientist’s Grimoire

  23. #60
    Մշտական անդամ Whyspher Whisper-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.07.2009
    Գրառումներ
    247
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Leo Negri-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մի մեեեծ գաղտնիք բացեմ` այն փիլիսոփայական համակարգերը, որտեղից գալիսա զրոյական կետի, զրոյական գիտելիքի, գիտելիքի որպես գիտելիքի բացակայության իդեան, որպես կանոն ամենախիստն են մարզումների ու ուսուցման հարցում /օրինակ չինական տայչի կոչվող մարտարվեստը, որի մասին ասում են, որ առնվազն տաս տարվա անընդմեջ մարզումներ են պետք իրան գոնե միջակ տիրապետելու համար/: Իսկ ոմանք ընդհանրապես ժխտում են մարդու կարողությունը զրոյական կետին հասնելու հարցում` ասենք օրթոդոկսալ կաբբալան ու իրա այն/այնսոֆի գաղափարները:
    Կարծում եմ, էլի բարդացնում ես ուգնում ինչ-որ ուրիշ տեսությունների: Իսկ ինչից կարելի է իմանալ, դրանք ինչքանով են իրականությանը համապատասխանում: Ես փորձում եմ զուտ տրամաբանորեն ցույց տալ հակառակը /նեոկորտեքսի մասին ասածն էլ բոլորի կողմից ընդունված է որպես փաստ/:
    Ցանկացած նյարդաբանական գրքում բավականաչափ ուշադիր լինելու դեպքում նաև կարելիա կարդալ, որ ուղեղի կեղևի զարգացման այսաստիճան հասնելուց առաջ մարդ հասարակ անգիտակից կաթնասուն կենդանիա եղել, անգիտակից կենդանուն բնորոշ ինտելեկտով, ինստինկտներով ու գիտելիքով, ու ունակ չի եղել ոչ մի գիտակից մտքի /գիտակցության ֆունկցիաները քո ասած ուշ զարգացած նեոկորթեքսի վրա են/:
    Ոնց որ թե ես էլ էի նույնը ասում...
    Համարել, որ ուղեղի հին մասերը կարան ուղեղի ակնհայտորեն նոր մասի գործողության հետ կապված գիտելիքների իբր թե "զրոյական գիտելիք" պարունակեն /որը հին մասի համար պարզապես չափից բարդա/ մի քիչ տարօրինակա:
    Կարծում եմ, "զրոյական գիտելիքը" տարբեր կերպ ենք հասկանում: Ես դա հասկանում եմ էնպես, ինչպես գրել եմ վերևը. գիտելիք, որը կա, անկախ նրանից, մարդ կընկալի դա որպես գիտելիք, թե չէ, միևնույն է այն գործում է պրակտիկայում:
    Քո նշած մոտեցումները ոնց որ թե խոսում են էն իդեալական նախագիտելիքի մասին, որն ընկած է ամեն ինչի հիմքում, բայց որին հասնելու համար պետք է շատ-շատ ջանք թափել /խնդրում եմ, ուղղիր, եթե սխալվում եմ/: Դա այլ մոտեցում է: չնայած, կարելի է ասել, որ ըստ էության մարդ իր մտածողությանը էնքան շատ տեղ է տալիս, որ իմ ասած "զրոյական գիտելիքն" էլ իրենց համար արդեն գոյություն չունի, քանի որ անընդունակ են ընկալել որևէ բան, ինչ մտքերի տեսքով /կամ, ասենք, տեսությունների/ չի ներկայացվել:

    Բացի այդ, մենք խոսում ենք հենց ալքիմիայի սիմվոլների /որոնց մեջ պատահում են թե պարզագույն, թե շատ բարդ սիմվոլներ/ ու վերջիններիս Յունգի անորակ մեկնաբանման մասին, նենց որ պետք չի փոխել վիճաբանության առարկան:
    Ճիշտն ասած, ես էլ կարծում էլ մենք Ֆրոյդից ենք խոսում:

    Դու-ն վերաբերվում էր քո կողմից տրված անգիտակից իմացության սահմանմանը: Մատը մատին խփելը ավելի աբստրակտ էր, և ոչ մեկին կոնկրետ չէր վերաբերվում: Պետք չի պրոյեկտավորել սեփական ճնշված ագրեսիան ուրիշ մարդկանց վրա:
    Դու նկատո՞ւմ ես ագրեսիա իմ գրածներում.... /!/

    Նենց տպավորությունա ստեղծվում, որ դու էլի անցար քիչմ անհիմն ենթադրությունների գիրկը: Թեկուզ եթե լավ կարդալ ասելով նկատի ունես` կուրորեն հավատալ կարդացածին, ապա երևի թե հա, լավ չեմ կարդացել:
    Ի դեպ ուշադիր կարդալու հանգամանքը մի կողմ թողելով, ես բավականին մեծ հավանականությամբ կարամ ենթադրեմ, որ քեզանից շատ եմ Յունգի աշխատություններ կարդացել:
    Կարծում եմ, ճիշտ ես ենթադրում: Ըստ որում, ոնց որ թե, "ամենափախած" գրքերն էլ ես կարդացել Միայն մի բան կարող եմ ասել. ՄՈԼՈԴԵՑ !) Շատ հազվադեպ, հետաքրքիր ու հարգանքի արժանի երևույթ եմ համարում, երբ մարդ իր չսիրած հեղինակներին էլ է կարդում միայն ճիշտ հասկանալու ու հիմնավորված պատասխան ձևակերպելու նպատակով:

    Այդպես օրինակ իմ կողմից տարեսկզբին կարդացած Կարմիր Գիրքը ամենայն հավանականությամբ չես կարդացել, քանի որ Յունգի ժառանգները ընդհուպ մինչև 2009 թիվը արգելում էին իրան հրատարակել /հասկանալի պատճառներով/, իսկ հրատարակումից հետո ինքը վաճառվելա իմ հիշելով 200$-ով - անձամբ ես կարդացել եմ ծանոթիցս վերցրած օրինակը: Յունգը էդ գիրքը համարում էր սեփական բոլոր թեորիաների սկզբնաղբյուրը: Իսկ այ բավականին հեղինակավոր բրիտանացի հոգեբույժ Էնթոնի Սթորրը գիրքը համարումա Ֆրեյդի հետ բաժանման հետևանքով ձևաորված փսիխոզի հետևանք: Եթե Սթորրը գոնե կիսով չափ իրավացիա /ինչը բացառված չի` Յունգը ինքնա գրում, որ գրքի գրելու ժամանակ հալուցինացիաներա ունեցել - հալուցինացիաներից մեկը նույնիսկ փորձելա համոզի Յունգին, որ Յունգը Քրիստոսնա/, դա արդեն պատճառա տալիս Յունգի թեորիաներին գոնե մի քիչ զգույշ ու սկեպտիկորեն վերաբերվելու համար:
    Առյուծի մասին երազը, որը Յունգի մոտ իդեաներ առաջացրեց սեփական "աստվածացման" մասին, տեղիա ունեցել, ըստ Յունգի, 1913թ. դեկտեմբերին: Հատկանշականա, որ Ֆրոյդի հետ կռվելու, Կարմիր Գիրքը սկսելու ու Յունգի հավանական պսիխոզի տարինա:
    Գիտես, Յունգին ու Ֆրոյդին, երևի նա էր ընդհանրացնում , որ երկուսն էլ համարձակ քննարկում էին հենց իրենց հոգեկանը, բացահայտելու ու ապացուցելու համար էն, ինչ ասում են: Նույնիսկ էն, որ Յունգը ինչ-որ բաներ արգելում էր իր աշակերտներին, էլի Ֆրոյդին է շատ նման, էդ առումով Յունգը Ֆրոյդի ամենաիսկական աշակերտն է ստացվում:

    Պետք չի շանը համեմատել մարդու հետ: Շան ձագը ջուրը քցելուց լողումա, մարդու երեխան` խեղդվում:
    Ինձ թվում է, շունն էլ, մարդն էլ ունեն նույն կենդանական հիմքերը, որոնք մարդու մոտ ուղղակի այլ զարգացում են ստանում: Իմիջիայլոց, փոքր երեխան էլ չի խեղդվում ջրում, այլ սկսում է հենց "շան նման" /այսինքն, ներողություն, "по-собачьи"/ լողալ:

    Թե քո, թե իմ սուբյեկտիվ ֆանտազիաները երկիրը տափակ չեն դարձնի, ինչ էլ դու չմտածես էդ առիթով: Այդպես օրինակ եթե ես ամենաթունդ ուղեղի լվացումից հետ համոզված լինեմ, որ տափակա, մեկա չեմ կարանա ծայրից վար ընկնել կրիաների մոտ:
    Մեծ ցանկության դեպքում կարող ես հասնել մի ժայռի ծայրին, վայր ընկնել ու էն, ինչ ներքևում կտեսնես, համարել կրիա:

    Անհամեստ հարց` դու ընդհանրապես կարդացել ես Յունգի Հոգեբանություն և Ալքիմիա գիրքը?
    Ինչ թաքցնեմ, չէ, կարդացել եմ մի քանի ուրիշ գիրք: Դրա համար էլ գրում եմ ընդհանուր օրինաչափություններից ու սիմվոլներից:

    Խնդրում եմ Պլատոն կարդաս` ինքը շատ հետաքրքիր բաների մասինա գրում /Խնջույքը չհաշված/: Էյդոսը, ըստ Պլատոնի, մարդկանցից անկախ գոյություն ունի: Մարդիկ, ըստ Պլատոնի, էյդոսները ուղղակիորեն ընկալել չեն կարող:
    Հենց դրա մասին է խոսում, կարծեմ, ստվերների արտացոլումը քարանձավում: Ճիշտն ասած, հաճույքով կկարդայի Պլատոնին, բայց ահագին ժամանակ է, ինչ կարդալը ինձ համար շա~տ արժեզրկվել է: Հիմա փորձում եմ գոնե մի քիչ ինքս մտածել ու խոսել առանց ուրիշների ասածների վրա հիմնվելու /հենց էս պահին էլ/: Լիովին, իհարկե, չի ստացվում, բայց դե ինձ պետք է:

    Իսկ քո ասածը հենց կապվածա մարդու ենթագիտակցական ընկալման ու գիտակցություն/ենթագիտակցություն գործընթացի հետ:
    Ուղղակի, երբ խոսում են գիտակցության/ենթագիտակցության մասին, սովորաբար "վերհիշել" չեն ասում, բայց էդ "տերմինը", կարծում եմ, պլատոնյան իմաստով, նման է նույն պրոցեսին:

    Ալքիմիկ գործընթացները արքետիպ չեն, քո համեմատությունը սխալ է:
    "արքետիպերի մասին Յունգն ասում է, որ դա բովանդակություն է առանց ձևի /ֆորմայի/: Իսկ ձևը /=սիմվոլ/ կարող է լինել տարբեր:" ասելով, ես շեշտը դնում էի սիմվոլի /հայերեն` խորհրդանիշի/ տարբեր լինելու հնարավորության վրա, քանի որ, որքան հասկացա, դու խոսում էիր ալքիմիկ սիմվոլների տարբերության մասին Չինաստանում, Եվրոպայում ու Հնդկաստանում:

    Արքետիպները ըստ Յունգի կոլլեկտիվ անգիտակցականի բաղկացուցիչ մասը կազմող պսիխիկ ստրուկտուրաներ են: Պսիխիկ` մարդկային պսիխեյով սահմանափակվող, ու վերջինիս սահմաններից դուրս գոյություն չունեցող:
    Լիովին համաձայն եմ:

    /психический` եսիմ ոնցա թարգմանվում/
    Թարգմանում են "հոգեկան", չնայած, երբեմն, միայն Յունգի դեպքում, կարելի ասել նաև "պսիխիկ", եթե հաշվի առնենք, որ նա սիրում եր հենց "պսիխե" /հուն./ ասելը:

    Ալքիմիկ գործընթացը պսիխեյով չի սահմանափակվում, ինչպես նաև ասենք Պլատոնի էյդոսները /որոնք ընդհանրապես պսիխեից դուրս են/:
    Բնականաբար, որովհետև դրանք հոգեբանական /պսիխոլոգիական/ կոնցեպցիաներ չեն: Կարելի է ուղղակի զուգահեռներ անցկացնել, կամ էլ անց չկացնել, եթե ճիշտ չես համարում:

    Քո ուզես չուզեսը ճիշտ կլիներ, եթե ճիշտ չլիներ նաև հակառակը: Հաճախ նույն երևույթի համար տարբեր սիմվոլներ են կիրառվում` /օրինակ մահվան /հստակ օբյեկտիվ երևույթ/ համար` կարմիր, սպիտակ, սև, կանաչ գույները/մահը խորհրդանշող սիմվոլներ//: Դա քո ուզած չուզածը, ինչպես նաև իրա հիմքում ընկած թեորիաները ժխտումա:
    Մի այլ օրինակ բերեմ. մանդալան ինքը սիմվոլ է, համաձա՞յն ես: Այն կարո՞ղ է լինել շատ տարբեր: Միևնույն ժամանակ մանդալան, ըստ Յունգի տեսության, խորհրդանշում է ինքնությունը: Ինչպե՞ս է դա ժխտում Յունգի տեսությունը:

Էջ 4 7-ից ԱռաջինԱռաջին 1234567 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •