Հըմ, նոր մի հետաքրքիր բան պարզեցի. նույն հեղինակի 1997 թվի բառարանում երկու ձևերն էլ նշված էին, իսկ 2008–ին լույս տեսած բառարանում միայն միասին գրելաձևն է նշված որպես ճիշտ։Ուլուանա-ի խոսքերից
Երկուսն էլ ճիշտ են, բայց ես, օրինակ, նախընտրում եմ միասին գրելաձևը՝ իմիջիայլոց։
Փաստորեն, ճիշտ էի անում, որ միասինն էի նախընտրում։Ի դեպ, մինչև էդ բառարանների լույս տեսնելը ես լսել էի, որ անջատ գրելաձևը հնացած է համարվում, ու հիմա միայն միասինն է ճիշտ համարվում։ Մի խոսքով՝ միասին՝ իմիջիայլոց։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Ինձ իմ բոլոր դասախոսները ու ճանաչածս բոլոր մասնագետները ասել են, որ երկուսն էլ ճիշտ են, սակայն նախընտրելին առանձին տարբերակն է: Ի միջի այլոց՝ սա տրամաբանորեն էլ է ճիշտ. չէ՞ որ սա գրաբար է և բառացիորեն նշանակում է «մյուսների միջև» (ռուսերեն, օրինակ, между прочим): Իսկ գրաբարում, ինչպես և արդի հայերենում, «մյուսների միջև»-ը գրվել է առանձին:
DIXIcarpe noctem
Հա, էդ տրամաբանությունը պարզ է։ Բայց փաստն էն է, որ Դավիթ Գյուրջինյանի՝ համեմատաբար նոր՝ 2008 թ–ին լույս տեսած «Միասին, անջատ կամ գծիկով բառեր» բառարան–տեղեկատուում գրված է միայն միասին ձևը։ Նման դեպքերում արդեն կարևոր չէ, թե նախկինում ոնց էր ընդունված։ Հատկապես նախորդ հրատարակչության մեջ երկու ձևերի առկայությունը ցույց է տալիս, որ անջատ գրելաձևը, փաստորեն, հանվել է գործածությունից։Ինձ իմ բոլոր դասախոսները ու ճանաչածս բոլոր մասնագետները ասել են, որ երկուսն էլ ճիշտ են, սակայն նախընտրելին առանձին տարբերակն է: Ի միջի այլոց՝ սա տրամաբանորեն էլ է ճիշտ. չէ՞ որ սա գրաբար է և բառացիորեն նշանակում է «մյուսների միջև» (ռուսերեն, օրինակ, между прочим): Իսկ գրաբարում, ինչպես և արդի հայերենում, «մյուսների միջև»-ը գրվել է առանձին
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Ուլուանա ջան, Դավիթ Գյուրջինյանը բնավ էլ անքննելի հեղինակություն չէ (համենայն դեպս՝ ինձ ու ոչ միայն ինձ համար)
DIXIcarpe noctem
Sphinx (17.03.2010)
Ես չեմ պնդել, որ Դավիթ Գյուրջինյանն անքննելի հեղինակություն է։ Բայց ավելի վստահելի աղբյուր կարո՞ղ ես նշել, բացի տրամաբանությունից, որովհետև բոլորս էլ գիտենք, որ լեզվում, ցավոք, ոչ միշտ է տրամաբանությունը որոշում այս կամ այն լեզվական հարցի ճակատագիրը։ Փոխարենն ուղղակի ինչ–որ ձև ընդունվում է որպես ճիշտ, ու դրանից հետո արդեն էական չի լինում, թե այն որքանով է տրամաբանական։ Էսօր ես ու դու գործածում ենք բազմաթիվ բառաձևեր, որոնք տրամաբանական չեն, եթե խորանանք, ու նախկինում այլ են եղել, բայց էսօր էդպես է ընդունված, էդպես ենք օգտագործում, չէ՞։Ուլուանա ջան, Դավիթ Գյուրջինյանը բնավ էլ անքննելի հեղինակություն չէ (համենայն դեպս՝ ինձ ու ոչ միայն ինձ համար)
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Ես էլ "վերջի վերջո"-ի եմ հանդիպել միասին գրված: Իսկ դա ճի՞շտ է:
Այո', ճիշտը « վերջիվերջո» տարբերակն է: Աղբյուր. Հովհ. Բարսեղյան «Հայերեն ուղղագրական- ուղղախոսական, տերմինաբանական բառարան» :
Ծիծաղս գալիս է…Հըմ, նոր մի հետաքրքիր բան պարզեցի. նույն հեղինակի 1997 թվի բառարանում երկու ձևերն էլ նշված էին, իսկ 2008–ին լույս տեսած բառարանում միայն միասին գրելաձևն է նշված որպես ճիշտ։
Փաստորեն, ճիշտ էի անում, որ միասինն էի նախընտրում։
Տեսնես ինչո՞վ է «հին» առանձին գրելաձեւը։ Ես միշտ առանձին եմ գրել, ու հիմա էլ եմ առանձին գրում։ Հո տուն-տունի՞կ չի` էսօր սենց ա ճիշտ, վաղը` նենց…
Իմիջիայլոց, այս բառի և նման այլ բարդությունների գրությունը շեշտի հետ է կապված: Եթե ցանկանաք, կմանրամասնեմ:Ծիծաղս գալիս է…
Տեսնես ինչո՞վ է «հին» առանձին գրելաձեւը։ Ես միշտ առանձին եմ գրել, ու հիմա էլ եմ առանձին գրում։ Հո տուն-տունի՞կ չի` էսօր սենց ա ճիշտ, վաղը` նենց…
Իմ անչափ սիրելի Հարցասեր, թեման եթե բացված է և հարցը տրված է, ուրեմն ցանկություն կա, որ տվյալ հարցի վերաբերյալ ով ինչ հիմնավորված բան գիտի, սակայն եթե դու ցանկանում ես, որ քեզ առանձնահատուկ դիմեն, ապա այո, իմ հարգելի Հարցասեր, ինձ շատ հետաքրքրեց շեշտերի տեսությունը, խնդրում եմ՝ մանրամասնիր, ես մեծապես շնորհակալ կլինեմ
Շատ հաճախ, թե' գրառումներում, թե' հեռուստաեթերից լսում ենք « ոչ մեկ» աչք ծակող ու ականջ սղոցող տարբերակը: Այստեղ էլ երևի գրված կլինի դրա մասին, ուղղակի չեմ կարող թեմայի բոլոր գրառումները կարդալ: Արևելահայերենում անձին վերաբերող «ոչ մեկ» բառակապակցությունը պիտի միշտ գործածվի «ը» որոշյալ հոդով՝ «ոչ մեկը: ՈՒղղական հոլովով դրվող ենթական պարտադիր ունի «ը» հոդը՝ «Ոչ մեկը, Արմենը, քույրը չգնաց, չբերեց ...և այլն»:
Միայն որպես թվականով արտահայտված չափի մակբայ լինելու դեպքում կարող է գործածվել «ոչ մեկ»- ի անորոշ տարբերակը՝ «...զգուշացվում է ո'չ մեկ անգամ »:
Կարծում եմ «ոչ մեկ» -ի մասին ամեն էջում կարելի է հիշեցնել
Մի հարց ունեմԿարող է էլի են հարցրել, բայց ոնցոր չգտա
Այսօր մի տեղ գրառում էի անում ու հանդիպեցի հետևյալ խնդրին`
Շրջապատող աշխարհում ոչինչ չկա:
Հիմա «ոչինչ չկա» ասելը ճի՞շտ է. եթե «ոչինչ չկա», ուրեմն` «ամեն ինչ կա», սա ինձ սխալ թվաց, իսկ եթե օրինակ դրա փոխարեն գրեի` «ոչինչ կա», սա էլ սխալ կլիներ. եթե «ոչինչ կա» ուրեմն, այնուամենայնիվ, ինչ - որ բան կա, դրա համար էլ «ոչինչ» չի լինի:
Խնդրում եմ, ասեք թե ո՞ր տարբերակն է ճիշտ: (չնայած, ես վերջում «ոչինչ չկա»-ն ընտրեցի
Վերջին խմբագրող՝ Դատարկություն: 21.03.2010, 14:32:
«Ոչինչ չկա» արտահայտությունը ճիշտ է։ Հաշվի առնելով, որ հայերենում (ավելի ճիշտ՝ արևելահայերենում) ընդունված է կրկնակի ժխտումը, ի տարբերություն, օրինակ, անգլերենի, նմանատիպ արտահայտությունները ոչ միայն լրիվ բնական են, այլև այլ կերպ չէին էլ կարող լինել։Մի հարց ունեմ
Այսօր մի տեղ գրառում էի անում ու հանդիպեցի հետևյալ խնդրին`
Շրջապատող աշխարհում ոչինչ չկա:
Հիմա «ոչինչ չկա» ասելը ճի՞շտ է. եթե «ոչինչ չկա», ուրեմն` «ամեն ինչ կա», սա ինձ սխալ թվաց, իսկ եթե օրինակ դրա փոխարեն գրեի` «ոչինչ կա», սա էլ սխալ կլիներ. եթե «ոչինչ կա» ուրեմն, այնուամենայնիվ, ինչ - որ բան կա, դրա համար էլ «ոչինչ» չի լինի:
Խնդրում եմ, ասեք թե ո՞ր տարբերակն է ճիշտ: (չնայած, ես վերջում «ոչինչ չկա»-ն ընտրեցի
Համանման ձևով պետք է լինի «ոչինչ չեմ ուզում», ոչ թե «ոչինչ եմ ուզում», կամ «ոչինչ չգիտեմ», ոչ թե «ոչինչ գիտեմ»։ Մի խոսքով՝ արևելահայերենում նմանատիպ դեպքերում կրկնակի ժխտում է կիրառվում։
Ուրիշ բան, որ որոշ համատեքստերում կարող է, օրինակ, «ոչինչ կա» արտահայտությունը գործածվել՝ սպեցիֆիկ իմաստով, ոչ թե «ամեն ինչ կա» արտահայտության հակառակ իմաստով, այսինքն՝ էսպիսի դեպքերում պարզապես շեշտվում է հենց ոչնչի առկայությունը, ոչ թե ամեն ինչի բացակայությունը։
Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 21.03.2010, 17:22:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
NO!Իմ անչափ սիրելի Հարցասեր, թեման եթե բացված է և հարցը տրված է, ուրեմն ցանկություն կա, որ տվյալ հարցի վերաբերյալ ով ինչ հիմնավորված բան գիտի, սակայն եթե դու ցանկանում ես, որ քեզ առանձնահատուկ դիմեն, ապա այո, իմ հարգելի Հարցասեր, ինձ շատ հետաքրքրեց շեշտերի տեսությունը, խնդրում եմ՝ մանրամասնիր, ես մեծապես շնորհակալ կլինեմ
Ես բոլորովին դա նկատի չունեի. ուղղակի ուզում էի ասել, որ եթե ցանկություն ունեք, ապա կարող եմ մի երկու նախադասություն գրել:
Ինչևէ. ասելիքս վերաբերում է բարդություններին: Իմիջիայլոցը և սրա նմանները դասվում են կցական բարդությունների շարքին, իսկ այս բարդություններում երկրորդ բաղադրիչի շեշտը կայունացած է, առաջինինը` ընկած կամ խամրած, իսկ միջբաղադրիչային դադարը` վերացած. բառն արտասանվում է մեկ շեշտով` իմիջիայլո՜ց, մեկընդմի՜շտ և այլն:
Երբ առանձին-առանձին են գրվում, համարվում են վերլուծական բարդություններ: Ասեմ, որ նախընտրելին միասին գրելն է:
Վերջին խմբագրող՝ Harcaser: 22.03.2010, 01:58: Պատճառ: շեշտ
Այս պահին թեմայում են 3 հոգի. (0 անդամ և 3 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ