Ինչու՞ են մարդիկ հավատում աստծո գոյությանը

[Rhayader]

Չգիտեմ այս ինչ խոսքեր են, բայց ես Կտակարան ասելով Քրիստոս եմ հասկանում, եթե կարելի է ավելի կոնկրետ:

Կտակարանը, իմ կարճ խելքով, գիրք է, ոչ թե մեռած մարդ, որի գոյություն ունեցած լինելն անգամ հարցականի տակ է: Ժող, հիմա ես ձեզ շնորհակալ եմ: Որովհետև հիմա ես տեսնում եմ հիմքը, որի վրա նստած ա քրիստոնեությունը: Ես գիտեի, որ ինքը կա, ես գիտեի, թե ինքն ինչ տեսք ունի, բայց երբեք չէի հանդիպել այսքան մոտիկից:
Ու ամենազվարճալին այն է, որ դուք ձեզ բարի եք կարծում:

Աջակողմյան ուղու աստվածներն վիճել ու պայքարել են աշխարհի մի ամբողջ ժամանակաշրջան: Այս աստվածություններից ամեն մեկն ու նրանց համապատասխան քրմերն ու ծիսակատարները փորձել են ճշմարտություն գտնել իրենց սեփական ստերի մեջ: Կրոնական մտքի սառցե դարաշրջանը կարող է միայն սահմանափակ ժամանակահատված զբաղեցնել մարդկության գոյության մեծ ընթացքում: Իմաստապիղծների աստվածներն իրենց ասքն են ունեցել, ու նրանց հազարամյակն իրականության նման է դարձել: Ամեն մեկն իր սեփական «սրբազան» ուղով դեպի դրախտ, մյուսին մեղադրել է հերետիկոսությունների ու հոգևոր անմտությունների մեջ: Նիբելունգների մատանին իսկապես հավերժական անեծք է կրում, բայց միայն այն պատճառով, որ նրան փնտրողները մտածում են «Բարի» և «Չար» հասկացություններով՝ իրենց անընդհատ համարելով «Բարին»: Անցյալի աստվածներն իրենց սեփական սատանաների նման են դարձել, որ ապրեն: Նրանց ծիսակատարները թուլակամորեն խաբեությունների են դիմում, որ լցնեն իրենց աղոթատեղիներն ու իրենց տաճարների վարձերը մուծեն: Ավաղ, նրանք չափազանց երկար են ուսումնասիրել «արդարությունն» ու խղծուկ ու անմրցունակ սատանաներ են ստեղծում: Եվ այդպես, նրանք ձեռք-ձեռքի են տալիս «եղբայրական» միության ու իրենց վերջին համատիեզերական խորհրդի համար Վալհալլա գնալու հուսահատության մեջ: «Մոտենում է խավարը՝ մայրամուտն աստվածների»: Գիշերվա ագռավները թռել են հեռու, որ կանչեն Լոկիին, ով հրդեհել է Վալհալլան Ինֆերնոյի բռնկուն եռաժանիով: Մայրամուտն ավարտվել է: Գիշերվանից ծնվել է նոր լույսի փայլն ու Լյուցիֆերը ծագել է, որ նորից հայտարարի. «Սա՛ է Սատանայի դարաշրջանը: Սատանա՛ն է իշխում աշխարհի վրա»: Անարդարների աստվածները մահացած են: Սա՛ է լուսաբացը մոգության ու չպղծված իմաստության: ՄԱՐՄԻՆԸ գերակայել է, ու մեծ Եկեղեցի կկառուցվի, սրբագործված նրա անունով: Մարդու փրկությունն էլ կախման մեջ չի լինի ինքնաժխտումից: Ու գիտեցվա՛ծ լինի, որ մարմինն ու ապրողները մեծագույն նախապատրաստությունը կլինեն ցանկացած ու բոլոր հավերժական վայելքների համար:

REGIE SATANAS!
AVE SATANAS!
Փա՛ռք Սատանային:

Անտոն Շանդոր ԼաՎեյ, «Սատանայական Աստվածաշունչ», «Նախաբան»: Թարգմանությունը՝ Բ. Պողոսյանի:

[Gayl]

Երկու մեջբերում միտքս եկավ

Երկրորդ միտքը չհասկացա, առաջինը դուրս եկավ:

Նորից կրկնեմ, էս մեկը կրկնել երբեք չեմ հոգնի.

Գործերից ճանաչեք քրիստոնեությունը, ոչ թե խոսքերից:

Դե սկսենք գործերից, ըսկ Կտակարանի Քրիստոսը բուժում էր հիվանդներին, կենդանություն էր տալիս մեռածներին, սովից մարդկանց ա փրկել,մարդկանց առողջ հոգեկան սսնդով էր կերակրում, դե երևի էսքանը հերիքա որ խոսքը գործ համարենք այ էսքանը կոչվում է քրիստոնեություն, ոչ թե Գալիլեը մեռավ Քրիստոսն ա ասել:
Ինչ որ բարդ բաներ չեմ , ուղակի ոտքդ դրել ես մի կոշիկի մեջ ու քոնն ես առաջ տանում ու թե ինչ ես ուզում ապացուցած լինես էտ էլ երևի միայն դու գիտես, եթե իհարկե գիտես:

[Gayl]

Կտակարանը, իմ կարճ խելքով, գիրք է, ոչ թե մեռած մարդ, որի գոյություն ունեցած լինելն անգամ հարցականի տակ է: Ժող, հիմա ես ձեզ շնորհակալ եմ: Որովհետև հիմա ես տեսնում եմ հիմքը, որի վրա նստած ա քրիստոնեությունը: Ես գիտեի, որ ինքը կա, ես գիտեի, թե ինքն ինչ տեսք ունի, բայց երբեք չէի հանդիպել այսքան մոտիկից:
Ու ամենազվարճալին այն է, որ դուք ձեզ բարի եք կարծում:


Անտոն Շանդոր ԼաՎեյ, «Սատանայական Աստվածաշունչ», «Նախաբան»: Թարգմանությունը՝ Բ. Պողոսյանի:

Բարի լինելու պահը չհասկացա, էտ որտեղից ենթադրեցիր, օրինակ ես լիալուսնից հետո մարդ եմ ուտում, բայց էտ հեչ կապ չունի: Սխալ հետևություններ ես անում ես էլ հակառակում եմ:
Էնքան սատանա ասացիր հարց առաջացավ, Սատանայի գերագույն նպատակը որնա՞ ու ինչ մեթոդներովա փորձում հասնել իր նպատակին:

[Rhayader]

Իսկ չե՞ս կարծում, որ քրիստոնեությունն ու Քրիստոսն իրարից մի քիչ տարբեր բաներ են) Քրիստոսը նույնիսկ քրիստոնեության հիմնադիր չի: Քրիստոնեությունը հիմնադրել են Պողոս ու Պետրոս առաքյալները, ինչի առիթով ասում են. «Քրիստոնեությունը կարող էր ստեղծվել առանց Քրիստոսի, բայց չէր կարող առանց Պողոս ու Պետրոս առաքյալներից»:
Էդ բուժողներն ու այլ «սուրբ մարդիկ» տարբեր կրոնների պատմությունների մեջ այնքան շատ են ու այնքան լավերը կան մեջները, հենց թեկուզ Գաուտամա Բուդդան քեզ օրինակ, որ Քրիստոսը մեջները չի երևում: Կրոնի ստեղծման համար դա շատ քիչ ա:
Բացի դրանից, Քրիստոսն էլ էդքան պրիմիտիվ բարեգործ չէր: Եթե իրա ծնվելու պահին Նազարեթ քաղաք գոյություն չի ունեցել, ապա եղել ա նազովրեցիների աղանդ, որը զբաղվում էր հունա-եգիպտական ու հուդայական միստիցիզմով: Քրիստոսը սև մոգությամբ էլ էր զբաղվում, արժանահիշատակ թզենու դեպքը հիշենք, քսակից ուժեղ ու բարոյականությունից թույլ կանանց հարեմ էլ էր ման տալիս հետը Հիմքեր կան ենթադրելու, որ Քրիստոս («Օծյալ») բառը ֆալսիֆիկացիա ա, ի սկզբանե եղել ա Քրեստոս («Բարի»):
Ամեն ինչ էդքան պարզ չի, ոնց թվում ա:

[Rhayader]

Բարի լինելու պահը չհասկացա, էտ որտեղից ենթադրեցիր, օրինակ ես լիալուսնից հետո մարդ եմ ուտում, բայց էտ հեչ կապ չունի: Սխալ հետևություններ ես անում ես էլ հակառակում եմ:
Էնքան սատանա ասացիր հարց առաջացավ, Սատանայի գերագույն նպատակը որնա՞ ու ինչ մեթոդներովա փորձում հասնել իր նպատակին:

Սատանան ես եմ ու ցանկացած մարդ, ով չի խոնարհվում: Սատանայի առաջնային նպատակը «ձախ ձեռքի» ուղով շարժվելն ա: Էդ նպատակի համար ինքն օգտվում ա ինքնակատարելագործման, ինքնակրթության, ինքնաազատագրման, մարմնի պահանջները վայելքներով բավարարելու և այլ մեթոդներից: Բավարարվա՞ծ ես պատասխանովս:

[Gayl]

Աջակողմյան ուղու աստվածներն վիճել ու պայքարել են աշխարհի մի ամբողջ ժամանակաշրջան: Այս աստվածություններից ամեն մեկն ու նրանց համապատասխան քրմերն ու ծիսակատարները փորձել են ճշմարտություն գտնել իրենց սեփական ստերի մեջ: Կրոնական մտքի սառցե դարաշրջանը կարող է միայն սահմանափակ ժամանակահատված զբաղեցնել մարդկության գոյության մեծ ընթացքում: Իմաստապիղծների աստվածներն իրենց ասքն են ունեցել, ու նրանց հազարամյակն իրականության նման է դարձել: Ամեն մեկն իր սեփական «սրբազան» ուղով դեպի դրախտ, մյուսին մեղադրել է հերետիկոսությունների ու հոգևոր անմտությունների մեջ: Նիբելունգների մատանին իսկապես հավերժական անեծք է կրում, բայց միայն այն պատճառով, որ նրան փնտրողները մտածում են «Բարի» և «Չար» հասկացություններով՝ իրենց անընդհատ համարելով «Բարին»: Անցյալի աստվածներն իրենց սեփական սատանաների նման են դարձել, որ ապրեն: Նրանց ծիսակատարները թուլակամորեն խաբեությունների են դիմում, որ լցնեն իրենց աղոթատեղիներն ու իրենց տաճարների վարձերը մուծեն: Ավաղ, նրանք չափազանց երկար են ուսումնասիրել «արդարությունն» ու խղծուկ ու անմրցունակ սատանաներ են ստեղծում: Եվ այդպես, նրանք ձեռք-ձեռքի են տալիս «եղբայրական» միության ու իրենց վերջին համատիեզերական խորհրդի համար Վալհալլա գնալու հուսահատության մեջ: «Մոտենում է խավարը՝ մայրամուտն աստվածների»: Գիշերվա ագռավները թռել են հեռու, որ կանչեն Լոկիին, ով հրդեհել է Վալհալլան Ինֆերնոյի բռնկուն եռաժանիով: Մայրամուտն ավարտվել է: Գիշերվանից ծնվել է նոր լույսի փայլն ու Լյուցիֆերը ծագել է, որ նորից հայտարարի. «Սա՛ է Սատանայի դարաշրջանը: Սատանա՛ն է իշխում աշխարհի վրա»: Անարդարների աստվածները մահացած են: Սա՛ է լուսաբացը մոգության ու չպղծված իմաստության: ՄԱՐՄԻՆԸ գերակայել է, ու մեծ Եկեղեցի կկառուցվի, սրբագործված նրա անունով: Մարդու փրկությունն էլ կախման մեջ չի լինի ինքնաժխտումից: Ու գիտեցվա՛ծ լինի, որ մարմինն ու ապրողները մեծագույն նախապատրաստությունը կլինեն ցանկացած ու բոլոր հավերժական վայելքների համար:
REGIE SATANAS!
AVE SATANAS!
Փա՛ռք Սատանային:

Հոյակապ է, չտեսնված ելույթ բայց ափսոս այս քո Աստվածաշնչում չկա ոչինչ գլխավոր հերոսի մասին և այսպես ոչինչ չկարդացի բացի հակառակ կրոնին փնովելուց, այսինքն փոխանակ իրանց գաղափարները առաջ տանեն ուրիշի գաղափարներն են հերքում ու ծաղրում, ողորմելի ձև է դրա համար էլ հետևորդ չունեք չնայած հույս ունեք որ մի օր աշխարհը ձերն է լինելու ու դժողքում իշխելու եք, քանի Շնագայլերը կան Դրակուլաները պտի չոքեչոք ման գան պատկերացնում եմ դեմքիդ արատահայտությունը երբ մեռնելուց հետո ջոգես որ ոչ դրախտ կա ոչ էլ դժողք
Չգիտեմ ով է ասել ու չեմ հիշում երբվանից է այս արտահայտությունը մտքիս եկել բայց թիրախին է կպել.
Պարապությունը հիմարություն է ծնում

[Gayl]

Իսկ չե՞ս կարծում, որ քրիստոնեությունն ու Քրիստոսն իրարից մի քիչ տարբեր բաներ են) Քրիստոսը նույնիսկ քրիստոնեության հիմնադիր չի: Քրիստոնեությունը հիմնադրել են Պողոս ու Պետրոս առաքյալները, ինչի առիթով ասում են. «Քրիստոնեությունը կարող էր ստեղծվել առանց Քրիստոսի, բայց չէր կարող առանց Պողոս ու Պետրոս առաքյալներից»:

Պողոս, Պետրոս և այլն նրանք Քրիստոսի խոսքն են տարածել

Էդ բուժողներն ու այլ «սուրբ մարդիկ» տարբեր կրոնների պատմությունների մեջ այնքան շատ են ու այնքան լավերը կան մեջները, հենց թեկուզ Գաուտամա Բուդդան քեզ օրինակ, որ Քրիստոսը մեջները չի երևում:

Դե եթե մի պահ պատկերացնեմ որ Քրիստոսի գոյությանը հավատում եմ ուրեմն ոչ թե չի երևում այլ իրանց կողքը ուղակի փայլումա

Կրոնի ստեղծման համար դա շատ քիչ ա:

Ասելով չի տեսնելովա:

Բացի դրանից, Քրիստոսն էլ էդքան պրիմիտիվ բարեգործ չէր: Եթե իրա ծնվելու պահին Նազարեթ քաղաք գոյություն չի ունեցել, ապա եղել ա նազովրեցիների աղանդ, որը զբաղվում էր հունա-եգիպտական ու հուդայական միստիցիզմով: Քրիստոսը սև մոգությամբ էլ էր զբաղվում, արժանահիշատակ թզենու դեպքը հիշենք, քսակից ուժեղ ու բարոյականությունից թույլ կանանց հարեմ էլ էր ման տալիս հետը Հիմքեր կան ենթադրելու, որ Քրիստոս («Օծյալ») բառը ֆալսիֆիկացիա ա, ի սկզբանե եղել ա Քրեստոս («Բարի»):
Ամեն ինչ էդքան պարզ չի, ոնց թվում ա:

Խոսքեր որոնք արժեք չունեն գրեցիր գրելու համար:

[Leo Negri]

Բայց չհասկացա թե ինչա նշանակում չեմ խոնհարվում,ինքդ խոնհարվում ես սատանայի առաջ, չխոնհարվողներ չկան:

Ես իհարկե քիչմ հեռու եմ սատանիզմից ու Լավեյի ահագին մտքերի հետ համաձայն չեմ, բայց դե շատ հետաքրքիր միտք ես արտահայտում:
Իհարկե, խոնարհվելուն սովոր, ծնվելուց մինչև դագաղ ծնկների վրա անցկացրած մարդուն շատ տարօրինակ կարա թվա, որ կան մարդիկ, որոնք չեն ուզում խոնարհվեն /նույնը կույր ծնված մարդուն շատ տարօրինակա թվում, երբ մեկը իրան գույների մասինա սկսում պատմել/ - լինի դա ինչ որ մեկի կամ ինչ որ խմբի հորինած աստծո առջև, սիստեմայի առջև, շրջապատի, հասարակության և այլն: Բայց դա չի ժխտում այն պարզ փաստը, որ խոնարհվելն սեփական արժանապատվությունից ցածր համարող մարդիկ կան, ու ահագին շատ են - ինչքան էլ կոնկրետ քեզ դա դուր չգա:

[Gayl]

Ես իհարկե քիչմ հեռու եմ սատանիզմից ու Լավեյի ահագին մտքերի հետ համաձայն չեմ, բայց դե շատ հետաքրքիր միտք ես արտահայտում:
Իհարկե, խոնարհվելուն սովոր, ծնվելուց մինչև դագաղ ծնկների վրա անցկացրած մարդուն շատ տարօրինակ կարա թվա, որ կան մարդիկ, որոնք չեն ուզում խոնարհվեն /նույնը կույր ծնված մարդուն շատ տարօրինակա թվում, երբ մեկը իրան գույների մասինա սկսում պատմել/ - լինի դա ինչ որ մեկի կամ ինչ որ խմբի հորինած աստծո առջև, սիստեմայի առջև, շրջապատի, հասարակության և այլն: Բայց դա չի ժխտում այն պարզ փաստը, որ խոնարհվելն սեփական արժանապատվությունից ցածր համարող մարդիկ կան, ու ահագին շատ են - ինչքան էլ կոնկրետ քեզ դա դուր չգա:

Եթե չեն ուզում չի նշանակում, որ չեն խոնհարվում, հենց այդ միտքը արտահայտողը խոնհարվում է իր կրոնի առաջ, թե այդպես չի թող ասի ու հիմնավորի:
Խոնհարվիր քո ծնողի առաջ, խոնհարվիր բնության,քո հողի առաջ որովհետև նա է քեզ կյանք տալիս, չե՞ս ուզում օօօօօօ շատ համառն ես դե քեզ քաջություն եմ մաղթում, պետք է պատրաստվես մահն է ուզում քեզ ծնկաչոք տեսնել դե տեսնեմ ծունկդ չե՞ս ծալելու:

[Leo Negri]

Եթե չեն ուզում չի նշանակում, որ չեն խոնհարվում, հենց այդ միտքը արտահայտողը խոնհարվում է իր կրոնի առաջ, թե այդպես չի թող ասի ու հիմնավորի:

Եթե չեն ուզում, արդեն շատ մեծ հնարավորություն կա, որ մի չքնաղ օր կդադարեն խոնարհվել: Իսկ եթե չեն էլ թույլ տալիս իրենց մտածել, որ հնարավոր է չխոնարհվել, երկինքը ճաքի մեկա շարունակելու են ծնկաչոք մնալ: Մենտալիտետի հարցա, ով գիտի, իսկ դե ուղիղ մեջքով կանգնելը միշտ էլ կուզիկությունից դժվարա:

Խոնհարվիր քո ծնողի առաջ, խոնհարվիր բնության,քո հողի առաջ որովհետև նա է քեզ կյանք տալիս, չե՞ս ուզում օօօօօօ շատ համառն ես դե քեզ քաջություն եմ մաղթում, պետք է պատրաստվես մահն է ուզում քեզ ծնկաչոք տեսնել դե տեսնեմ ծունկդ չե՞ս ծալելու:

Ծնողներիս սիրում ու հարգում եմ - սեփական անձից վեր: Իրանք առաջինը ինձ ոտքի կկանգնացնեն, եթե իմ մտքով անցնի իրանց առջև խոնարհվել: Ես ծնողներիս դեմը կանգնում եմ ուղիղ մեջքով ու իրանց աչքերին եմ նայում, որովհետև կարիք չունեմ հայացքս առ հատակ փախցնել: Մի խառնի սերն ու հարգանքը /նամանավանդ սերը/ խոնարհվելու հետ:
Բնությունը - գոնե աշխատում եմ զիբիլ խոտերի մեջ չքցել, ինչպես սիրում են անել Հայաստանում: Երևանի պուրակները - վկա:
Հող, հայրենիք - էլի երևի սիրում եմ, ու աշխատում եմ համեստ ուժերիս չափով պարտքերս տալ հայրենիքիս /ի տարբերություն որոշ հայ տղաների, ում համար բանակում ծառայելն ասենք զապադլոյա/:

Մահը քեզա վախից ծնկաչոք տեսնելու: Ես իրան դիմավորելու եմ ժպտալով ու իրա աչքերի մեջ նայելով: Մարդու ամենակարևոր պարը սեփական մահվան հետա - ինչ մարդա, տենց էլ պարումա: Մահն պետքա դիմավորել այնպես, ինչպես դիմավորում ես սիրուհու:

Քաջություն մաղթելու համար իհարկե շնորհակալություն, բայց դե ինձ թվումա քեզ ավելի շատա պետք, նենց որ խնդրում եմ, պահի քեզ:

[*e}|{uka*]

Իհարկե: "Ծնկաչոք լինել" բառակապակցությունը որպես "վախենալ" հասկանալը բառացի հասկանալա:



Դու երևի ահագին զարմանաս, եթե ասեմ, որ քո կարծիքը իմ մտքերի տրամաբանական կառուցվածքի մասին իմ համար ամենահեղինակավորը չի:
Խոնարհ ձևերով հաջողություն ասելու ես դու, ու ստիպելու են քեզ - ինչպես արդեն գրել եմ, խոնարհվողի համար շատ տարօրինակա թվում, որ մեկը կարա չխոնարհվի:
Իհարկե գիտեմ: Վերջը ով գիտի մեռնելու եմ:

Ծնկաչոք լինելը վախենալու հոմանիշն ա՞:

[Leo Negri]

Չէ: Գրածս սարկաստիկ էր: Մյուս անգամ նման գրառումների կողքը սմայլիկ կդնեմ, որ միանգամից սարկազմը պարզ լինի:
Իհարկե հոմանիշ չի - բայց ամենից հաճախ ծնկաչոք են լինում վախի պատճառով ենթարկվելու ցանկությամբ: Նույնիսկ տենց կրոնական բառ կա - աստվածավախ:

[*e}|{uka*]

ինչու՞ են մարդիկ հավատում աստծու գոյությանը

Հավատում են, քանի որ ֆիզիկապես չեն տեսնում: Եթե տեսնեին, անհրաժեշտություն չէր լինի հավատալու:

[Leo Negri]

Հավատի ու ծնկներին իջնելու կորրելյացիան - ժամանակակից նկարիչ քանդակագործի աչքերով: Եթե մեկն ուզենա գնա իրան կոտորի - անունը Էուգենիո Մերինո-ա, ազգությամբ իսպանացի:

[Boboloz]

Մահկանացուն էնքան խղճուկ ա,որ ոչ մի պատերազմում չէր կարող հաղթել,չէր պահպանի իր գոյությունը եթե չմտածեր ու չհավատար,որ իր գլխավերևում իրեն աջակցում են աստվածներ կամ աստված: