Երեխեք, վերջապես հասանք սրան էլ: Մեզ նոր մութ միջնադար ա սպասում:Vook-ի խոսքերից
Երեխեք, վերջապես հասանք սրան էլ: Մեզ նոր մութ միջնադար ա սպասում:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
VisTolog (03.03.2010)
Նույն բջիջները հեշտությամբ կարող են իրենց «արարիչ» համարվող մարդու կյանքին վերջ դնել
Ամենահետաքրքիրը նա է, որ թեման բացողը` Karlen1980-ը բանավեճի կեսից արդեն հոգնեց ու էլ չի խառնվում զրույցին
Տեսնես փոշմանել ա, որ էս թեմայով հարցադրում ա արել???
Իմ ՔԱՈՍԸ գնում է ամենուր, իր հլու ծառայի` "Տիրակալ Ժամանակի" ուսերին նստած: _________
Դժբախտությունը դրանում է, որ մի խմբավորում փորձում է մյուսին արժեքազրկել և դրանով փորձում է իր ««հեղինակությունը»» ապահովել և բարձրացնել հասարակության աչքին: Իմ համար ««աղանդ»» ««կրոն»» ««իզմ»» ««հավատացյալ»» և նման բաները պարզապես Պիտակավորումներ են: Մարդիկ սիրում են պիտակներ կպցնել իրենց վրա համարելով իրենց մի ինչ որ կազմակերպության կամ խմբի անդամ, բայց ցանկացած կազմակերպությունում կամ խմբում կան անկեղծ մաքուր մարդիկ և հակառակը...
Ին՞չ է աղանդը, իմ կարծիքով աղանդը դա իրական և սկզբնական հոգևոր գրականությունների աղավաղված ձևն է, որտեղ ամեն մի աղանդի ««առաջնորդ»» իր ««կտակարանն»» է գրել, որը հակասում է իրականին և որի վերջնական նպատակը անհասկանալի, անբացատրելի և շատ մշուշոտ է..., որտեղ մարդկանց ինչ որ ««գեղեցիկ դրախտ»» են խոստանում, որի մասին իրենք ոչ մի պատկերացում չունեն...
Ինձ չի թվում, որ աղանդը դա կրոնի ճյուղավորում է, որովհետև մի որևե կրոնի ճյուղավորում, երբ դա տեղի է ունեցել, ապա դա տեղի է ունեցել մի ինչ որ հոգևոր հեղինակության կողմից, ըստ տեղի, ժամանակի և ըստ մարդկանց ընբռնման մակարդակի...
Mark Pauler (03.03.2010)
Գայլ ջան, ինչպես ասել էի իմ մեջբերումը յոգայի ուսմունքից է, այսինքը վեդաներից, ես չեմ խճճվում, որովհետև իմ համար դա շատ պարզ է, ավելին կարող եմ ասել, բայց խճճվածություն կթվա նորից...
Ինչպես քեզ հարմար է այդպես ել ասա, երբ մարդիկ ասում են իմ խիղճը իմ ասվածն է, կամ քո տարբերակը, ես դրա մեջ ոչ մի վատ բան չեմ տեսնում, ավելի վատ է երբ մարդիկ ասում են ««ես իմ աստվածն եմ»»
Նորից բացատրեմ ««իմ խիղճը իմ աստվածն է»», դա չի նշանակում որ դու ու քո խիղճը նունն եք, յոգայի կատարելության կամ ««սամադհի»» վիճակին հասնելու ժամանակ մարդ գտնում է իր սրտում Աստծու մարմնացումին, որը համարվում է Գեր Հոգի (Պարամ Ատմա կամ Կշիրոդակշայի Վիշնու-Աստված սրտի մեջ): Խիղճ կոչվածը դա զգացմունք է, որը բխում է ինչ որ անձից, որը կարող է բխել ապրող էակից այսինքը Հոգուց կամ Գերագույն Էակից: Մարդասպանը, որը իր հրեշավոր ցանկությունները բավարարելու համար կարող է սպանել ցանկացած մարդու, կնոջ, երեխայի... նա իվիճակի չե լսել իր խղճի ձայնին, ապա գործում է Գերագույնի ձայնը, և եթե շատ չի կուրացել իր ցանկությունը իրագործելու մեջ ապա նա կասկածի մեջ է ընկնում, կատարի ««հրեշագործությունը՞ թե ոչ»», եթե գերակշռում է անհագ ցանկությունը ապա նա կատարում է, եթե լսում է սրտի ձայնին և մտածում է, որ դա ահավոր է ապա կանգ է առնում, որը շատ հազվագյուտ է...
Անձամբ ««խիղճ»» կոչվածը Աստված չե, այլ դա բխում է Աստծուց, կամ Էակից...
Հուսով եմ պարզ բացատրեցի...
Gayl (03.03.2010), Mark Pauler (03.03.2010)
Պարզ է և ոնց հասկացա այդ արտահայտությունը և «Գեր Հոգի» ն կարելի է ասել հոմանիշներ են, այդ դեպքում ինչ պարտադիր է ասել իմ խիղճը իմ Աստվածն է, որը բառացիորեն ոչինչ չի նշանակում այ որ ասում են «Ես իմ Աստվածն եմ» դա արդեն հասկանալի է և յոգի այն մարդը ով այդպես է մտածում ինքնահավանի մեկն է, մարդը հզոր էակ է, չի կարելի այդքան չափերը անցնել, թող ոչ ոք չմտածի որ ինքը ավելի հզոր է քան բնությունը
յոգի (03.03.2010)
Միջնադարի ՙմտածողները՚ նույնպես ջերմեռանդ կարծում էին, որ իրենք լուսավոր ժամանակներում են ապրում ։Միաժամանակ փայլատակումներ անում, որ երկիրը փղերի վրա է հենված։
Rhayader (04.03.2010)
Ես ««հավատացյալ»» չեմ, բայց Հավատում եմ և գիտակցում եմ Աստծուն, Գերագույյնին և փորձեմ բացատրել իմ տեսակետը:Հավատը ապացուցել ինչ որ փաստերով դա հնարավոր չէ, որովհետև դա զգացմունք է, որը տվյալ մարդ զգում է... բայց ապացուցել տրամաբանությամբ միյան կարող է նա, որին վստահում են...
Այն, որ առաջի դասարանցին չի կարող հասկանալ կամ լուծել տասերրոդ դասարանցու մաթեմատիկան, դա նրա համար ««անհնար»» է, բայց բարձր դասարանցին կարող է ցածրինը լուծել...Ինչ նկատի ունես սա Ամեն մարդ իր չափի հնրարավորությունները ունի... ասելով
Ամեն մարդ չունի նույն հնարավորությունը, այդ պատճառով էլ աշխարհում հազարավոր կրոններ և հոգևոր ուսմունքներ կան տարբեր հնարավորություն ունեցողների համար...
Հետաքրքիր կլիներ հավատացյալի կարծիքը լսել հավատքի մասին:
Հավատքը դա կրոնի հոմանիշն է (և ասեմ որ ոչ մի կրոնի կամ կազմակերպության անդամ չեմ...) Հավատքը դա ներքին զգացմունք է Գերագույնի հանդեպ, որը կարող է ցանկացած մարդ ստանալ ցանկացած ժամանակ իր կյանքի ընթացքում, նայած ինչպիսի կյանքով է ապրում... Հավատքը կարող է առաջանալ մարդու մոտ հիասթափուփյունից ամեն ինչի նկատմամբ, դժբախտությունից, ինչ որ ««հրաշքից»», հետաքրքրությունից, կյանքը լավացնելու փորձից, մաքուր բարի վիճակում գտնվելուց, գիտելիքից, և վերջապես հասկանալով, որ մարդ ծնվում է, մեծանում է, արտադրանքներ է տալիս, ծերանում է և վերջում մեռնում է և ինչ որ արել իր կյանքի ընթացքում ոչինչ չի տանում իր հետ, մարմինն էլ փտում և հող է դառնում...
այդ ժամանակ հարց է առաջանում, ինչն՞ էր կյանքի նպատակը, ինչու՞ ենք ծնվում և մեռնում, ին՞չ է այս բոլորը, տիեզերքը մարդիկ և ամեն ինչ, միթե՞ մեռնում ենք և դրանով վերջանում է ամեն ինչ, ո՞վ է ստեղծել այս ամենը և ինչու՞ ...
(այդ ժամանակ մարդ իրեն հարցեր տալով գնում է և հանդիպւմ է մի ինչ որ աղանդավորի, որը նրա այս բոլոր հարցերի պատասխանը մի անգամից տալիս է, սա կատակ էր)
Այդ ժամանակ այս տարբեր տեսակի մտածող մարդկան մոտ հարց է առաջանում, միգուցե կա Աստված և սկսում է փնտրել ամենուրեք և դրանից նրա մոտ հավատ է առաջանում...
սա մի ձևն էր, կամ մարդիկ լսում են ուրիշ հավատացյալների քարոզը և ««դարձի»» են գալիս...
Ariadna (04.03.2010)
Եթե հիշենք բացածդ թեման...Անձնական փորձից ասեմ, որ այդպես չի
Բայց կարծեմ դու էիր որոշել արգելափակվել կրոնից, ոչ թե քեզ արգելափակել են:
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
յոգի (03.03.2010)
Չէի ուզենա քեզ հակաճառեմ, բայց այս տողերի հետ մի քիչ համաձայն չեմ:(այդ ժամանակ մարդ իրեն հարցեր տալով գնում է և հանդիպւմ է մի ինչ որ աղանդավորի, որը նրա այս բոլոր հարցերի պատասխանը մի անգամից տալիս է, սա կատակ էր
Այդ ժամանակ այս տարբեր տեսակի մտածող մարդկան մոտ հարց է առաջանում, միգուցե կա Աստված և սկսում է փնտրել ամենուրեք և դրանից նրա մոտ հավատ է առաջանում...
սա մի ձևն էր, կամ մարդիկ լսում են ուրիշ հավատացյալների քարոզը և ««դարձի»» են գալիս...
Ես ուղղակի համոզված եմ, որ ուրիշի քարոզը լսելով կամ ուղղակի հարցերի պատասխան փնտրելուց, հավատ չի առաջանում: Էտ դեպքում հավատալը ուղղակի զբաղմունք ա դառնում:
Հավատում ես, երբ կարողանում ես ուղղակի ազատվես Աստծո մասին նյութական մտքերից ու սկսում ես քո շուրջ անընդհատ հասարակ հրաշքներ տեսնել: Հրաշքներ, որոնք էնքան հաճախ են հանդիպում,որ սովորական ա դառնում: Այսինքն քո շուրջ, քո մեջ, ամենուր միաժամանակ աստծուն ես զգում:
ինձ հանկարծ մոլորված սեկտանտի տեղ չդնես- իմ եսը ավելի շուտ համապատասխանում ա գործարար-գիտնականին:
Իմ ՔԱՈՍԸ գնում է ամենուր, իր հլու ծառայի` "Տիրակալ Ժամանակի" ուսերին նստած: _________
Մարկ ջան եթե պատճառ կա ճակաճառելու ապա խնդրեմ, ես այդպես էլ պատկերացնում էի քեզ (ավելի շուտ համապատասխանում ա գործարար-գիտնականին):Չէի ուզենա քեզ հակաճառեմ, բայց այս տողերի հետ մի քիչ համաձայն չեմ:
Ես ուղղակի համոզված եմ, որ ուրիշի քարոզը լսելով կամ ուղղակի հարցերի պատասխան փնտրելուց, հավատ չի առաջանում: Էտ դեպքում հավատալը ուղղակի զբաղմունք ա դառնում:
Հավատում ես, երբ կարողանում ես ուղղակի ազատվես Աստծո մասին նյութական մտքերից ու սկսում ես քո շուրջ անընդհատ հասարակ հրաշքներ տեսնել: Հրաշքներ, որոնք էնքան հաճախ են հանդիպում,որ սովորական ա դառնում: Այսինքն քո շուրջ, քո մեջ, ամենուր միաժամանակ աստծուն ես զգում:
ինձ հանկարծ մոլորված սեկտանտի տեղ չդնես
Նման մարդկանց շատ եմ հանդիպել, բայց ինչ որ ժամանակ հետո գտնված երազը ««հավատը»» նորից կորել է...
Եթե նայես շրջապատի ««հավատացյալներին»» ապա կհամոզվես, որ դա իսկապես զբաղմունք է դառել... հավաքույթներ, իրար ««ժպտալ»» ««հարգանքներ»» և ««այլը»»
Իրականում հավատը գալիս է սրտից, որը վերածվում է հաստատ համոզվածության և իվերջո Սիրո...
Ariadna (04.03.2010), E-la Via (04.03.2010), Mark Pauler (03.03.2010)
Հզոր խոսքեր են!!!
Վերջին խմբագրող՝ Ariadna: 04.03.2010, 11:33:
Իմ ՔԱՈՍԸ գնում է ամենուր, իր հլու ծառայի` "Տիրակալ Ժամանակի" ուսերին նստած: _________
յոգի (03.03.2010)
Բրավո: Ավելացնեմ նաև, որ աշխարհի Պտողմեոսյան մեթոդը չընդունելու համար մարդկանց սպանում էին միայն քրիստոնյաները:
Գիտությունն առաջ է գնում: Մոլորությունները բացահայտվում են: Իսկ ում հոգին մութ է ու գլուխը դդում (խոսքը մեծ մասամբ ներկա ու ապագա մութ միջնադարի կաթոլիկների մասին է), նա անընդհատ կժխտի ճանաչումն ու կփորձի արգելակել այն:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
VisTolog (04.03.2010)
Սխալ է) ես միայն ինտիմից եմ ինքնաարգելափակվել:Եթե հիշենք բացածդ թեման...
Բայց կարծեմ դու էիր որոշել արգելափակվել կրոնից, ոչ թե քեզ արգելափակել են:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Փաստորեն, մի որոշ ժամանակ քո սեփական խոսքերով միայն արյուն մղելով զբաղված մսի կտորը հիմա դառնում է հավատի աղբյուր
Քո ասածը կարելի է հասկանալ այսպես. հավատը գալիս է էմոցիայից, ինքնաներշնչման պատճառով վերածվում է դոգմայի ու ի վերջո՝ կուլտային օբյեկտի: Ստանդարտ սցենար է:
Իսկական հավատը պետք է գա ճանաչումից՝ գնոսիսից, անընդհատ ենթակա լինի կասկածի, անընդհատ զարգանա ու լրացվի: Դա միանշանակ պաշտպանություն է ցանկացած դոգմայից:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Էջանիշներ