ինչ է երջանկությունը?

[Adriano]

Երջանկությունը ցանկացած հասարակությունում եղել է և կմնա ամենախորը, ամենանուրբ և հետաքրքրիր երևույթներից մեկը: Երջանկության հասնելու ճանապարհները շատ են: Կան նաև երջանկության տարբեր տարատեսակներ: Ահա այս փնտրտուքի մեջ մարդ անընդհատ ենթարկվում է փոփոխությունների: Լրիվ խառնվում է մարդու հոգեկան վիճակը: Սակայն այստեղ հոգեբանության տեսանկյունից ամենահետաքրքիր բանը նա է, որ մարդ հասնելով երջանկության մի փուլի հասկանում է, որ իր երջանկությունը ուրիշ բանում էր: Փաստորեն երջանկության ձգտումը շատ բարդ բան է, երբ ունեցար այն ինչ ուզում էիր տեսնում ես, որ երևի թե այն է երջանկությունը: Սակայն մարդիկ միշտ մի սխալ են կատարում, երբեմն երջանկությունը մաքուր վիճակում լինում է հենց մեր կողքին սակայն մեր սովորույթները, մեր խելքը և այլն մեզ թույլ չեն տալիս այն վերցնել: Փաստորեն մարդը ընկնում է հոգեկան բաժանումների մեջ: Ասենք կիսվում է: Մեկ այն կողմ է գնում մեկ այլ, սակայն փաստը մնում է այն, որ ժամանակը գնում է: Այսինքն կորցրիր մի պահ ետ բերելը արդեն դժվար է: Կցանկանայի լսել մեր ակումբցիների կարծիքը այս հոգեբանական երևույթի մասին: Համաձայնեք, որ սա շատ հետաքրքիր հոգեբանակ երևույթ է:

[KiLa]

Բարև հարգելի Ադրիանո և շնորհակալություն գեղեցիկ ու կարևոր հարցադրման համար:
Երջանկությունը ցանկացած հասարակությունում եղել է և կմնա ամենախորը, ամենանուրբ և հետաքրքրիր երևույթներից մեկը:
Ճիշտ ես նկատել:
Ինձ թվում է, որ ամենավատը մարդու կյանքում դա այն է, երբ մարդ իր տեղում չէ: Այս դեպքում խոոսք անգամ չի կարող լինել նրա երջանիկ լինելու մասին: Եվ ամնից սարսափելին է, երբ մարդ գիտակցում է, որ ինքը իր տեղում չէ, բայց չունի ճանապարհ կամ հնարավոր տարբերակներ իր տեղին հասնելու: Այսինքն նա նույնիսկ զրկված է հույսից, թե երբևէ կհասնի? կամ կլինի? իր տեղում:
Պարզ է, որ այստեղ էլ երջանկության մասին ավելորդ է խոսել: Եվ կա ամենասարսափելին, երբ մարդ գիտի, հստակ գիտակցում է, որ ինքը իր տեղում չէ, բայց չգիտի, թե ո?րն է իր տեղը: Խելագարի նման դես ու դեն է զարկվում: Ուրեմն ես ունեմ մի ստույգ հետևություն, որ երջանիկ լինելու անհրաժեշտ և գուցե ոչ բավարար պայմանն է, մարդու ,,իր տեղում" լինելը: Սա ենթադրում է սիրած աշխատանք, կատարած աշխատանքի կարևորության գիտակցություն, աշխատանքի գնահատված լինելու փաստ, սիրած զբաղմունք, մի քիչ ավել ժամանակ նախասիրություններին տրամադրելու, հանգիստը կազմակերպելու: Սա`, իմ կարծիքով, եթե գլխավոր չասեմ, ապա առաջին պայմանն է երջանկության ճանապարհին:
Երկրորդ անհրաժեշտ, բայց կրկին անգամ ոչ բավարար պայմանը, ինձ թվում է, կախված է մարդու ,,ով" լինելուց: Այսինքն քիչ դեր չի խաղում մարդու բնավորությունն ու խառնվածքը...
Եթե չեմ սխալվում, մոտ անցյալում ձեզ մոտ հանդիպել եմ մի այսպիսի հարցադրման. Սիրել չնկատելով սիրած էակի թերություննե?րը, թե?, սիրել գիտակցելով այդ թերությունները և փորձել շտկել կամ օգնել սիրելիին շտկել դրանք: Իմ առանձին կարծիքն է, սիրել գիտակցելով սիրելիի թերությունները`, և որքան էլ տարօրինակ թվա, չփորձել շտկել դրանք: Նույնիսկ ամենափոքր փորձն անգամ չանել Փոխելու կամ վերափոխելու նրան: Ինձ թվում է միայն սա կարելի է համարել իսկական երջանիկ սեր, որն էլ անհրաժեշտ է երջանիկ լինելու համար: Մարդու բնավորությունն ու խառնվածքը այստեղ կարևոր են, որովհետև սա պահանջում է անսահման նվիրաբերում: Էգոիստ`, փառասեր`, բռնկուն`, ինչպես նաև որոշակի բարդույթներ ունեցող մարդիք, եթե չասեմ, որ չեն կարող, ապա շատ մեծ դժվարությամբ կարող են հաղթահարել սիրո այսպիսի տարբերակը: Այսինքն`, ես համարյա բացառում եմ վերոհիշյալ բնավորությունն ունեցող մարդկանց լիարժեք երջանկությունը:
Ըստ ինձ`, երրորդ, և երևի թե վերջին պայմանը, լավ ու գեղեցիկ ընտանիք ունենալն է: Այսինքն`, սիրող և սիրվող ծնողներ, կին, երեխաներ, որոնք ամենքն էլ լավ գիտեն իրենց տեղը և ոչ մեկը թույլ չի տալիս խախտել`, տվյալ ընտանիքի տեսակին յուրահատուկ, ընտանեական սովորույթներն ու անդորրը:
Չգիտեմ, թե որքանով հաջողվեց հասկանալի դարձնել իմ պատկերացրած երջանկության ,,բանաձևը" , բայց կրկին անգամ շնորհակալություն նրան ծանոթանալու համար:

[Whyspher Whisper]

Երջանկությունը ցանկացած հասարակությունում եղել է և կմնա ամենախորը, ամենանուրբ և հետաքրքրիր երևույթներից մեկը: Երջանկության հասնելու ճանապարհները շատ են: Կան նաև երջանկության տարբեր տարատեսակներ: Ահա այս փնտրտուքի մեջ մարդ անընդհատ ենթարկվում է փոփոխությունների: Լրիվ խառնվում է մարդու հոգեկան վիճակը: Սակայն այստեղ հոգեբանության տեսանկյունից ամենահետաքրքիր բանը նա է, որ մարդ հասնելով երջանկության մի փուլի հասկանում է, որ իր երջանկությունը ուրիշ բանում էր: Փաստորեն երջանկության ձգտումը շատ բարդ բան է, երբ ունեցար այն ինչ ուզում էիր տեսնում ես, որ երևի թե այն է երջանկությունը: Սակայն մարդիկ միշտ մի սխալ են կատարում, երբեմն երջանկությունը մաքուր վիճակում լինում է հենց մեր կողքին սակայն մեր սովորույթները, մեր խելքը և այլն մեզ թույլ չեն տալիս այն վերցնել: Փաստորեն մարդը ընկնում է հոգեկան բաժանումների մեջ: Ասենք կիսվում է: Մեկ այն կողմ է գնում մեկ այլ, սակայն փաստը մնում է այն, որ ժամանակը գնում է: Այսինքն կորցրիր մի պահ ետ բերելը արդեն դժվար է: Կցանկանայի լսել մեր ակումբցիների կարծիքը այս հոգեբանական երևույթի մասին: Համաձայնեք, որ սա շատ հետաքրքիր հոգեբանակ երևույթ է:

Երբ, հասնելով նպատակին, ապրում ես երջանկության մի պահ ու միանգամից զգում որ բայց դա լրիվ այն չէր, ինչ պետք է, դա նմանվում է ավելի շուտ ուրախության պահի /կամ ուղղակի բավարարվածության, ինչպես ցանկացած` սկսած սսնդի, պահանջմունքի բավարարումից հետո, ուղղակի ավելի բարձր մակարդակով/, այսինքն ավելի մոտ է ամենրիկյան "happiness" հասկացությանը: Իսկապես երևի ամենաուժեղ հուզականորեն ապրվող պահերը էս "տիպի" երջանկությունն է բերում: Բայց, ինձ թվում է, եվրոպական /այդ թվում և մեր/ կոնտեքստում երջանկության տակ ավելի շուտ բավականին կայուն ու երկարատև հոգեվիճակ են պատկերացնում, որտեղ արդեն գործ ունենք ոչ էնքան պարզ հույզերի, ինչքան ավելի բարդ ու բարձր զգացմունքների համակարգի հետ, միախառնված աշխարհընկալմանը, արժեքային համակարգին ևն հետ: Էս մի տարբերակը ինձ ավելի է դուր գալիս:

[Yeghoyan]

Ժող ջան, մի հատ էդ ներքին ու արտաքին գործոնների մասին կասե՞ք, հլա հասկանամ էդ որնա

[Boboloz]

Երջանկություն է,երբ երջանկության կարիք չես զգում...

[Adriano]

Ժող ջան, մի հատ էդ ներքին ու արտաքին գործոնների մասին կասե՞ք, հլա հասկանամ էդ որնա

ներքին գործոններ ասելով հիմնականում նկատի ունեմ մարդու ներքին աշխարհը, քանզի շատ բաներ կապված է ներին աշխարհի ճիշտ ընբռնման հետ: Մասնավորապես երջանկությունը մարդ կարող է ընկալել ներքինում զարգացող պրոցեսների հետևանք:
արտաքին գործոնների մեջ մտնում է այն ամենը ինչը մեզ շրջապատում է, հարևաններ, ընկերներ, մեզ շրջապատող առարկաններ, կյանքի նյութական մասը:

[Gayl]

ներքին գործոններ ասելով հիմնականում նկատի ունեմ մարդու ներքին աշխարհը, քանզի շատ բաներ կապված է ներին աշխարհի ճիշտ ընբռնման հետ: Մասնավորապես երջանկությունը մարդ կարող է ընկալել ներքինում զարգացող պրոցեսների հետևանք:
արտաքին գործոնների մեջ մտնում է այն ամենը ինչը մեզ շրջապատում է, հարևաններ, ընկերներ, մեզ շրջապատող առարկաններ, կյանքի նյութական մասը:

Ադրիանո չե՞ս կարծում, որ շատերի համար երկուսն էլ երջանկության պատճառ են, ուզում էի երկու տարբերակն էլ նշեի տեսա չստացվեց էլ չքվեարկեցի:

[Adriano]

Ադրիանո չե՞ս կարծում, որ շատերի համար երկուսն էլ երջանկության պատճառ են, ուզում էի երկու տարբերակն էլ նշեի տեսա չստացվեց էլ չքվեարկեցի:

Ճիշտ ես նկատել, սակայն ես կարծում եմ, ներքինն ավելի գերիշխող է, մեկ է մեկը գերիշխող է, իմ կարծիքով: Այո քո նշած տարբերակն բացառել չի կարելի, սակայն խնդիրն նրա մեջ է, որ մարդիկ սկսեն ավելի խորը ստորաբաժանել և հետևապես նշեն գերիշխողը:

[Gayl]

Ճիշտ ես նկատել, սակայն ես կարծում եմ, ներքինն ավելի գերիշխող է, մեկ է մեկը գերիշխող է, իմ կարծիքով: Այո քո նշած տարբերակն բացառել չի կարելի, սակայն խնդիրն նրա մեջ է, որ մարդիկ սկսեն ավելի խորը ստորաբաժանել և հետևապես նշեն գերիշխողը:

Դե ստիպել ես ընտրություն կատարեն, չե՞ս կարծում, որ հնարավոր է հավասար քվեարկություն գնա կամ գրեթե հավասար, ինչ որ մեկը պատկերացնում ա իրա կյանքը առանց ընկերների, իսկական դժբախտություն:

[Adriano]

Դե ստիպել ես ընտրություն կատարեն, չե՞ս կարծում, որ հնարավոր է հավասար քվեարկություն գնա կամ գրեթե հավասար, ինչ որ մեկը պատկերացնում ա իրա կյանքը առանց ընկերների, իսկական դժբախտություն:

Իսկ ով ասաց, որ առանց ներաշխարհի օգնության է դա տեղի ունենում, այստեղ կա 3 տարբերակ կամ մեծ ձայներ կհավաքի ներքինը, կամ արտաքինը, կամ քո ասած երկուսն էլ իրար հետ հավասր կլինեն, հետևաբար եթե երկուսն էլ հավասարվեն իրար ձայների քանակով, ապա կարելի է պնդել , որ քո առաջադրած տարբերակնա:

[Gayl]

Իսկ ով ասաց, որ առանց ներաշխարհի օգնության է դա տեղի ունենում, այստեղ կա 3 տարբերակ կամ մեծ ձայներ կհավաքի ներքինը, կամ արտաքինը, կամ քո ասած երկուսն էլ իրար հետ հավասր կլինեն, հետևաբար եթե երկուսն էլ հավասարվեն իրար ձայների քանակով, ապա կարելի է պնդել , որ քո առաջադրած տարբերակնա:

Այլևս այդպիսի բան դժվար լինի, հավասար կարող էր լիներ եթե կարողանայինք երկուսն էլ ընտրել, կարծում մեծ մասը երկու տարբերակն էլ կնտրեր

[Adriano]

Այլևս այդպիսի բան դժվար լինի, հավասար կարող էր լիներ եթե կարողանայինք երկուսն էլ ընտրել, կարծում մեծ մասը երկու տարբերակն էլ կնտրեր

Իսկ ես ավելի ուժեղ բան եմ առաջարկում, ես առաջարկում եմ արտաքին ու նեքրին ընտրողների քանակի հավասարություն, սակայն ոչ թե մեկ մարդու ընտրությամբ, ասենք դու երկուսն էլ նշեյիր , մյուսն էլ և այլն, որը ըստ երևույթին կնշանակեր քո ասածը, սակայն ինչպես տեսնում ես ներքինը ավելի շատ է: Սակայն ինչ կասես այս դեպքում: Երբ ներքինի ընտրողների քանակը հավասարվի արտաքին ընտրողների քանակին, դա չի նշանակի, որ երկուսն էլ հավասարապես կարևորվում են: Իսկ դա հնարավոր է, ինչու ոչ, բա մյուս քվեարկողները?

[Gayl]

Իսկ ես ավելի ուժեղ բան եմ առաջարկում, ես առաջարկում եմ արտաքին ու նեքրին ընտրողների քանակի հավասարություն, սակայն ոչ թե մեկ մարդու ընտրությամբ, ասենք դու երկուսն էլ նշեյիր , մյուսն էլ և այլն, որը ըստ երևույթին կնշանակեր քո ասածը, սակայն ինչպես տեսնում ես ներքինը ավելի շատ է: Սակայն ինչ կասես այս դեպքում: Երբ ներքինի ընտրողների քանակը հավասարվի արտաքին ընտրողների քանակին, դա չի նշանակի, որ երկուսն էլ հավասարապես կարևորվում են: Իսկ դա հնարավոր է, ինչու ոչ, բա մյուս քվեարկողները?

Պարզից էլ պարզ է, որ ներքինը շատ-շատերը կկարևորեն, բայց առաջարկը քոնն է
Ես կնտրեմ երկրորդ տարբերակը, ներքինը շատ կարևոր է, բայց առանց արտաքինի ոչինչ չեմ կարող պատկերացնել:

[Գևոր]

Արտքինն աշխարհն այն ամենի անդրադարձումն է, ինչ գտնվում է մեր մեջ.
Իրական աշխարհը մենք չենք տեսնում, մենք տեսնում են միայն պիտակավորված աշխարհը

[Դեկադա]

Էստեղ տեղադրեմ երջանկության 17 գաղտնիքները՝ ըստ Լեւվ Տոլստոյի: Կարդացե՛ք եւ խորհեք...

Դեռ Լեվ Նիկոլայեւիչ Տոլստոյն էր պնդում, որ բոլոր երջանիկ մարդիկ նման են իրար։ Այդ դեպքում, միգուցե արժե վերլուծել, թե հատկապես որ հատկություններն են նրանց բնորոշ։ Չէ որ դա կարող է օգնել, որ մենք էլ երջանիկ դառնանք։ Այսպիսով, երջանիկ մարդկանց 17 գաղտնիքները.

1. Մոռացեք անցյալը։ Դուք չեք կարող երջանիկ լինել, քանի դեռ կրում եք անցյալի ծանր բեռը։ Դուք սխալ ե՞ք գործել։ Տհաճ փորձ ե՞ք ունեցել։ Բաց թողեք այդ հիշողությունները` դրանք Ձեզ չեն թողնում զարգանալ։

2. Կենտրոնացեք ներկայի վրա; Պատասխանատվություն կրեք Ձեր կյանքի համար։ Երջանիկ դառնալու համար, պետք է նախեւառաջ ազատ լինել։ Անկախ այն բանից, թե ինչքան վատ է իրավիճակը, Դուք եք ընտրում,թե ինչպես վարվեք: Եվ այդ ընտրության պատասխանատվությունը միայն Դուք եք կրում։ Ուրիշին մի մեղադրեք Ձեր անհաջողությունների համար։

3. Հարաբերությունները ստեղծեք։ Դա հենց այն է, ինչը մեզ երջանիկ է դարձնում։ Սերը պետք է լինի գլխավորը։

4. Հետաքրքրություններ։ Դրանք մեզ նույնպես փոքրիկ ուրախություններ են պարգեւում: Այնպես որ Ձեր հետաքրքրությունների շրջանակը պետք է մշտապես լայնացնել։ Այդպես Դուք լայնացնում եք դեպի ներդաշնակություն տանող ուղին։ Դուք նույնիսկ չեք պատկերացնում, թե որքան հետաքրքիր բան է մեզ շրջապատում։

5. Ստեղծեք ինքներդ ձեզ։ Ձեզ համար սկբունքներ որոշեք եւ գործեք դրանց համաձայն։ Միայն այդպես Դուք Ձեք հավատարիմ կմնաք։

6. Ո՞վ եք Դուք։ Մի ապրեք ուրիշի կյանքով, որպեսզի արդարացնեք ինչ որ մեկի սպասումները։ Մարդիկ Ձեզանից կարող են շատ բան սպասել: Մի ենթարկվեք նրանց ճնշումներին։

7. Կյանքի նպատակը։ Երջանիկ լինելու համար Ձեզ կյանքի նպատակ է պետք: Այլապես Դուք հավաքված ու նպատակասլաց չեք լինի։ Ձեր նպատակը Ձեր կյանքի առանցքն է։

8. Գնահատեք այն, ինչ ունեք։ Երջանիկ լինելն ավելի հեշտ է, երբ Դուք շնորհակալ եք։ Դժբախտաբար, տեսնել այն, ինչ չունենք ավելի հեշտ է, քան այն, ինչն արդեն ունենք։ Ձեր շուրջը նայեք, միգուցե Դուք արդեն երջանիկ լինելու պատճառներ ունեք։

9. Լավատես եղեք։ Երջանիկ մարդիկ նույնիսկ մեկ րոպե մռայլ մտքեր չեն ունենում։ Նրանք դրականն են տեսնում , նույնիսկ ամենավատ իրավիճակում։

10. Ստեղծագործեք։ ստեղծագործությունն ուժ է տալիս եւ ներաշում է մեզ դրական դաշտ. մենք պարզապես ժամանակ չունենք նկատելու անհաջողությունները։

11. Սկսեք նրանով, ինչ Դուք արդեն ունեք։ Երջանիկ մարդը ողջ կյանքը չի սպասում եկամտի որոշակի աստիճանի կամ բարձր պաշտոնի, որ երջանիկ լինի։ Հիմարը երջանկությունը սարերից այն կողմ է փնտրում, խելոքը` ոտքերի տակ (Ջեյմս Օպենհեյմ)։

12. Փոփոխվեք։ Երջանկությունն այցելում է նրան, որ մշտապես աճում է, զարգանում, սովորում։ Փոփոխվեք, նորը փնտրեք, Ձեր կյանքը նոր մակարդակի հանեք։

13. Օգտագործեք Ձեր շնորհները։ Նախեւառաջ, Դուք պետք է գտնեք Ձեր մեջ այդ շնորհները, ապա` բացահայտեք։ Երջանկության հասնելու ամենաճիշտ ճանապարհը այնպիսի աշխատանք գտնելն է, որը կօգնի զարգացնել Ձեր տաղանդը։

14. Մի սեւռվեք մանրուքների վրա։ Հաճախ մանրուքները մեր երջանկության թշնամիներն են։ Հիշեք, նույնիսկ փոքր ճեղքերը կործանում են նավը, քանի որ ժամանակի ընթացքում դրանք մեծանում են` դառնալով իսկական խոռոչներ։

15. Զսպեք Ձեր նկրտումները։ Նկրտումները վնասակար չեն, քանի դեռ վեր չեն դասվում մտահղացումից։ Այլապես Դուք կգերագնահատեք Ձեզ եւ անհաջողակ ու ծաղրատեղ կդառնաք։

16. Երջանկացրեք ուրիշներին։ Սա երջանիկ դառալու ամենակարճ ուղին է։ Սեփական երջանկության ճանապարհին ջանացեք մարդկանց համար բարի գործեր արեք։ Երջանկությունը գալիս է ինքնանվիրման, այլ ոչ թե եսամոլության միջոցով։

17. Կարեկցեք։ Սա ինքնանվիրման բարձրագույն ձեւն է։ Ավելի հաճախ մտածեք Ձեզ շրջապատող մարդկանց մասին։