Հայելիներ
Ասում են,իբր,աչքերը մարդու,
հայելիներն են սրտի ու հոգու....
Իսկ իմ աչքերը այսօր խամրում են,
Ու խենթ հայացքս, որ հպարտությամբ,
Անվեհեր ու սեգ արհամարհանքով հեռուն էր չափում,
Թավալ էր տալիս անվախ խնդությամբ,
ներկայի անհուն, բազմաբույր ճահճում,
Մի ստվեր դարձած` անորոշ, անտես,
Ինչ-որ թախիծից թառամում է, տե՛ս....
Կնճռոտված հայացք,
Չբավարարված մի գաղտնի կրքից,
Ծանրացած հայացք`
Շնչահեղձ եղած մի մեռելի պես
(Կապտած հարցերից`
Անպատասխան, խեղդող հարցերից),
Մեխվել է դեմքիս, սառելպատերին,
Սառե՜լ, քարացե՜լ,
Բայց..., չի՛ խեղճացել։
Գրոհի նետվող գազանի դիրքով
Սառցե փայլփլուն արձան է դարձել....
Ասում են, իբր.... ու ճի՛շտ են ասում....
Մեջբերել
'
My World My Space-ի խոսքերից
Էջանիշներ