Միգուցե ես խե՞նթ եմ, թե՞ աշխարհն է ցնորվում.

[My World My Space]

Աչքերիս առաջ դեռ քո աչքերն են
Եվ ափերիս մեջ քո իրանն է նուրբ,
Մեր ոտքերի տակ այն զուլալ գետն է,
Որում այն օրը մեր սերն էր լողում....

Աչքերիս առաջ օրն այդ երեկ էր
Երեկ վաղն էր այն, որն այսօր չկա,
Երեկվա վաղը անդուլ երազ էր,
Որից ես միայն այսօր արթնացա....

Աչքերիս առաջ իմ առօրյան է
Տեղի անտեղի դիպվածներով լի
Հասկացա կարծես,ամեն ինչ պարզ է,
ես լոկ գերին եմ իմ ճակատագրի....

Աչքերիս առաջ ուշագնաց եմ
Հոշոտում է իմ մարմինը ներկան,
Ապագաս ցնդած մի մուրացկան է,
Որ կյանք է մուրում ձեռքերը պարզած....

Աչքերիս առաջ ես հեռանում եմ
Ժամային տաղտուկ այս համակարգից
Նեղլիկ սենյակիս ցածր աթոռն է
Ժամադրավայրը լուրթ երազներիս....

Ու մղվում եմ ես դեպ անհունություն
Գետի հոսանքով գլորվում եմ վար
Ներքևում փոշոտ իմ անցյալ օրն է
Ափի ցեխի մեջ իմ սերն ադամանդ....

Աչքերիս առաջ նույն այն կամուրջն է
Եվ փակ աչքերդ համբույրի պահին,
Աչքերիս առաջ քո սրտի տերն եմ
Եվ դու տիրուհին իմ երազների....

Աչքերիս առաջ այն զուլալ գետն է
Որում այն օրը մեր սերն է լողում
Իմ այս երազից չեմ զարթնի, գիտե՛մ,
Ես կորսվել եմ ջրի ընդերքում....

[My World My Space]

Տաղ մեծամտական........

ՀԱՎԱՏ

Գիտե՟ս, ես փառքից հեռու չեմ ապրում,
Ընդամենը երկու փարսախ ճանապարհ,
Շուտով, շատ շոտով նրան կհասնեմ,
Ու կճանաչի ինձ արար աշխարհ....

հաջողությունն էլ կողքիս է ապրում
Ահա, ուր որէ ինձ կնկատի.
Մի փոքրիկ թռիչք մի չնչին բեկում
Եվ կարժանանամ նրա հայացքին....

Թող որ հավատս միշտ հետս լինի
Որ "բարով մաշեմ" իմ ճանապարհը,
Ինձ համար դեռ շատ հաճույքներ ունի
Իր սրտում պահած Իմ Ոսկեդարը......

1999թ.

[My World My Space]

ՀՈՒՇԸ....

Պահիր հուշը քո թանկ
Նրա խորքերում
Սրբություններիդ ձայներն են ապրում,
բույրերն են ապրում սրբություններիդ....

Ու վերապրումի թրթռումներով
Զգո՜ւյշ ընկղմվիր խորքերը նրանց
Եվ քո օրերի քայլերգը հյուսիր
Այնտեղ անթեղված լույսով սրբագույն....

Պահիր հուշը թանկ,
Ինչպես պահում են լուսանկարը....
Կորցրած զավակի....

[My World My Space]

ԲՈՐԲՈՍԸ

Բորբոսնում է օրը դատարկ
Ու սպասումների խճճված ցանցում,
կամա՜ց-կամա՜ց կանգ են առնում
Ընթացք,շարժում ու ժամանակ....

Բորբոսնում է օրը.
Ու իմ ռունգերում ծանրանում է ու փսորում
Իմ իսկ շունչը:
Պայթունավտանգ մռայլ անդորր է....

դանդաղօրեն սղոցում են իմ նյարդերը
Թթվահոտ տարածող ծար ժամերը,
Ծույլ օրվա մեջ մխրճվել են արգելքները
Ծվատելով այգաբացի ծնած հույս ու սպասումները....

Ու բաքոսի տաք ստվերն է ձևավորվում
Ջղաձգվող իմ ուղեղում,
Եվ գթառատ թեթև ձայնով ներսից կանչում.
"Օրը կանցնի, կանցնի անհետք",

- Դե ի՛նչ.... բացիր քո գիրկը հուր....
Խմե՛լ է պետք....

[My World My Space]

լաղ լացուկոծի և ինքնախարազանման......

ԹՔԱԾ

Էսօր ես նստած դատարկության էս անդունդում
Որ չկա նույնիսկ սեփական ես ու բնավորություն,
Հիշում եմ հեթով, մեկիկ -մեկիկ այն ամենը
Որ դեռ երեկ մանրուք էին իմ աչքերում....
Ու վերջապես հասկանում եմ
Հասկանում ու գլխիս տալիս,
Որ իզոր եմ,շատ իզուր եմ
Ճոռոմախոս այդ բառերով լեզվիս տալիս...

Թքած երկինք, սխրանք, հերոս,
Բարձրաստիճան նեխող ամբոխ,
Թքած փրկիչ, լույս ու փարոս,
Կեղծ դափնիներ ու խոսքեր ճոխ....

Հիշում եմ հերթով պադվալային կաֆե ու բար,
Որտեղ շշով պիվեն ձեռքիս
Փրփրում էր ինձ հավասար
Ու քեֆս էր տնգոզանում դեռ չխմած...
ու մտովին կառչում եմ ես ամեն ինչից
Քար ու հողից, փոշուց, կեղտից,
Ու մեր թաղի աղբանոցից,
Որն իր հոտով դուն դարձողիս հիշեցնում էր.
"պրծար դասից".....
Տան մոտ եմ:
կարամ մի քիչ հանգիստ առնեմ
Ու վայրենի իմ երգերով
հարևանիս "ցավը տանեմ".....
Բարեհոգի ծիծաղով եմ հիշում անգամ
Մեր փողոցի "գեղեցկատես"
"սիրուն-նախշուն" օրիորդներին
Որոնք քթները ողջ ուժով բռնած
կոտրատվելով անցնում էին կողքով զիբիլանոցի:

Մեր հայաթի հողի փոշու ու կեղտի դեմ
Ի՟նչ զիբիլ է պարզությունը էս երկնքի.....

Հ.Գ. գիտեմ, որ ոտանավորի նման չի, բայց էս էլ հոգու ճիչ ա, ի՟նչ արած......

[My World My Space]

Խաչմերուկներ հանդիպմա՟ն, թե՟ հրաժեշտի,
Խաչմերուկներ սիրո՟ համար, թե՟լոկ վշտի,
Որոնք կարծես ճակատագրի Մոյրերի պես
Կտրատում են թելը անտես.....
Այդպես էլ դու խաչմերուկում լուռ մնացիր,
Կտրատվեցի՜ր, մկրատվեցի՜ր...
Ու....գնացիր.....

[My World My Space]

Տաղ (տաղիկ) գրված խմած ժամանակ.....

Ընկերոջս ասում եմ մի օր,-
-Գիտե՟ս, իմ հայրենի երկրում,
Հովերն ուրիշ կերպ են փչում
Եվ ուրիշ կերպ են ասում օրոր....

-Հովը` հով է,- ասում է նա,-
Ի՟նչ նշան թե որտեղ է փչում,
Հովն այստեղ հետո էլ այնտեղ է,
հովերը հայրենիքով չեն լինում....

-Չե՜ս հասկանում, էլի՛,- պնդում եմ ես,-
Մեր հովերն ինձ լավ են ճանաչում
Ու տանու շնիկի նման
Գալիս ոտքերիս են փարվում....

Չարություն են անում փոքրի պես,
Մեծի պես մազերս խառնում
Տատիս պես շոյում են այտերս
Ու պապիս երգերն են երգում....

Երբ գյուղ եմ հասնում վերջապես
Հովի հոտը ռունգերիս է կպչում,
Մանկանում, երջանկանում եմ ես,
Հովերի հետ բռնոցի եմ խաղում....

Ու հովի քնքշությամբ ես էլ
Փարվում եմ լճի շուրթերին
Խմում եմ հարազատ ջրերից
Հագեցնում պապակված իմ հոգին....

-Անուղղելի՛ ես,- ասում է նա,-
Չեմ հասկանում, թե այսքան պոետիզմ
Ու պատկերացում քո մոտ
Որտեղի՟ց կա.....

...Չէ՛, դու ինձ չես հասկանա, ընկե՛րս,
Իմ հովերն են ինձ տվել այս ամենը
Ու հետո զգացմունք են դարձել
Գրավել եմ իմ սիրտն ու մտքերը.....

[Շինարար]

Տաղ (տաղիկ) գրված խմած ժամանակ.....

Ընկերոջս ասում եմ մի օր,-
-Գիտե՟ս, իմ հայրենի երկրում,
Հովերն ուրիշ կերպ են փչում
Եվ ուրիշ կերպ են ասում օրոր....

-Հովը` հով է,- ասում է նա,-
Ի՟նչ նշան թե որտեղ է փչում,
Հովն այստեղ հետո էլ այնտեղ է,
հովերը հայրենիքով չեն լինում....

-Չե՜ս հասկանում, էլի՛,- պնդում եմ ես,-
Մեր հովերն ինձ լավ են ճանաչում
Ու տանու շնիկի նման
Գալիս ոտքերիս են փարվում....

Չարություն են անում փոքրի պես,
Մեծի պես մազերս խառնում
Տատիս պես շոյում են այտերս
Ու պապիս երգերն են երգում....

Երբ գյուղ եմ հասնում վերջապես
Հովի հոտը ռունգերիս է կպչում,
Մանկանում, երջանկանում եմ ես,
Հովերի հետ բռնոցի եմ խաղում....

Ու հովի քնքշությամբ ես էլ
Փարվում եմ լճի շուրթերին
Խմում եմ հարազատ ջրերից
Հագեցնում պապակված իմ հոգին....

-Անուղղելի՛ ես,- ասում է նա,-
Չեմ հասկանում, թե այսքան պոետիզմ
Ու պատկերացում քո մոտ
Որտեղի՟ց կա.....

...Չէ՛, դու ինձ չես հասկանա, ընկե՛րս,
Իմ հովերն են ինձ տվել այս ամենը
Ու հետո զգացմունք են դարձել
Գրավել եմ իմ սիրտն ու մտքերը.....

Իրոք անուղղելի ես, ախր մի երկու շտկում կմտցնեիր ու կատարյալ բան կդառնար, բայց էլի շատ հավես էր, ապրես

[My World My Space]

Իրոք անուղղելի ես, ախր մի երկու շտկում կմտցնեիր ու կատարյալ բան կդառնար, բայց էլի շատ հավես էր, ապրես

Շինարար ջան առաջարկում եմ էս մեկը խմբագրես...... բայց մենակ էս մեկը..... տես, հա՛, հավեսի չնկնես..... հեղինակային իրավունքով պաշտպանված են ......

[Շինարար]

Շինարար ջան առաջարկում եմ էս մեկը խմբագրես...... բայց մենակ էս մեկը..... տես, հա՛, հավեսի չնկնես..... հեղինակային իրավունքով պաշտպանված են ......

Ես չեմ կարող, բայց ուղղակի կառաջարկեի, որ ուշադրություն դարձնեիր տողերում վանկերի քանակին, որովհետև շատ բանաստեղծական տողերի կողք որոշ անհամապատասխանությունների պատճառով մի քանի տուն կա, որ արձակի են նմանվում, օրինակ՝ հենց ընդգծածս տողով տունը, գիտեմ, որ դու ինքնաբուխ ես ստեղծագործում, որոշ իրենց բանաստեղծ երևակայողների նման՝ ինձ նկատի ունեմ, մաթեմատիկական հաշվարկներով չես զբաղվում, բայց արդեն երբ հումքդ պատրաստ է, ամեն դեպքում չափ ու ձևը չէր խանգարի…
Հ. Գ. Չնայած մանր-մունր նման "թերություններին", ամենաշատը հենց քո ոճն ա ինձ դուր գալիս ակումբային բանաստեղծներից…

[My World My Space]

ես հենց գնում եմ գյուղ մոտս սկսվում են լիրիկական զեղումները.......

այ օրինակ սա.

Բարձրագահ Աբուլն ու մթին սարեր
Մեջք մեջքի տվել կանգնել վեհափառ
Իրենց ուսերին Ջավախքից էլ վեր
Բռնած պահում են մի ուրիշ աշխարհ....

Հովհ. Թումանյան

Հովերը մեղմ են այնպես
Իմ չքնաղ Ջավախք աշխարհում,
Եվ ջրերն իմ ծովի Փարվանա
Մայրական ձայնով են շաչում:

Մշուշները քարավան-քարավան
Անցնում են միջով անտառի՝
Հպանցիկ, բայց քնքուշ փարվելով
Բարձրաբերձ եղևնու կատարին։

Լեռները կանգնել են խրոխտ,
Քամին ամպի նախիրն է քշում,
Ամպերը Աբուլի կատարին
Կարծես թե ձյուն են որոճում:

Հետո մոզիների պես
Տրտինգ են տալիս սարերում,
Չէ՛, կարծես ամպերը կանգնած են.
Լեռները "Բերդ" պարն են պարում...

Երեկոն իջնում է երկնքից,
Լեռները՝ դաշտերում բազմած,
Կարծես թե քուն են մտնում՝
Իրենց աստղ-աչքերը վառած....

Մի մանուկ քամի մոլորվել,
Ծվարել է դեզերի արանքում
Ու աչքերը աստղերին հառած՝
Երկնքի մեղմ օրորն է լսում....

Քնում եմ: Երազումս էլի,
Էլի մեր սարերն են կանգնած
Էլի հովերն են պարում անտառում՝
Եղևնու փեշերը բռնած.....

01.01.2004

[Ծով]

Տաղ (տաղիկ) գրված խմած ժամանակ.....


-Անուղղելի՛ ես,- ասում է նա,-
Չեմ հասկանում, թե այսքան պոետիզմ
Ու պատկերացում քո մոտ
Որտեղի՟ց կա.....

...Չէ՛, դու ինձ չես հասկանա, ընկե՛րս,
Իմ հովերն են ինձ տվել այս ամենը
Ու հետո զգացմունք են դարձել
Գրավել եմ իմ սիրտն ու մտքերը.....

վայ, իսկապես լավն ա...շատ...էս երկու տեսակը շատ են հանդիպում մեր երկրում..լավն ա..ինքն ա...

[My World My Space]

վայ, իսկապես լավն ա...շատ...էս երկու տեսակը շատ են հանդիպում մեր երկրում..լավն ա..ինքն ա...

շնորհակալ եմ Ծով ջան.....

[Ուլուանա]

Վերջին բանաստեղծությունը շատ հավանեցի։ Ճիշտ է, որոշ մանր–մունր թերություններ էլ նկատեցի, բայց դե դրանք չեն փչացնում բանաստեղծությունը։

[CactuSoul]

Վերջինն ինձ էլ շատ դուր եկավ: Սիրեցի…


Բայց դե ես անուղղելի «կատարելապաշտ» եմ… Գիտեմ, որ խմբագրություն չես սիրում, բայց…

Հովերը մեղմ են այնպես
Իմ չքնաղ Ջավախք աշխարհում
Ջրերն իմ ծովի Փարվանա
Մայրական ձայնով են շաչում:

Մշուշները քարավան-քարավան
Անցնում են միջով անտառի՝
Հպանցիկ ու քնքուշ փարվելով
Բարձրաբերձ եղևնու կատարին։

Լեռները կանգնել են խրոխտ:
Քամին իր նախիրն է քշում,
Ու ամպերն Աբուլի կատարին
Կարծես թե ձյուն են որոճում:

Հետո էլ մոզիների նման
Տրտինգ են տալիս սարերում…
Բայց չէ՛, ամպերը կանգնած են.
Լեռները "Բերդ" են պարում…

Երեկոն իջնում է երկնքից:
Լեռները՝ դաշտերում բազմած,
Կարծես թե քուն են մտնում՝
Իրենց աստղ-աչքերը վառած…

Մի մանուկ քամի մոլորվել,
Ծվարել դեզերի արանքում,
Ու աչքերը աստղերին հառած՝
Երկնքի օրորն է լսում…

Քնում եմ: Երազումս էլ.
Էլի մեր սարերն են կանգնած
Էլի հովերն են պարում անտառում՝
Եղևնու փեշերը բռնած…

01.01.2004

Գտիր 3 տարբերություն:

Ի՞նչ կասես, հո չե՞մ փչացրել: