Kuk-ի խոսքերից
Տիգ ջան, իսկ հիմա ո՞ւր ենք գնում, եթե ոչ ոչնչացման: 25 հազար քառակուսու վրա մնացել ենք 2 միլիոն, սրանից ավել էլ ի՞նչ պետքա լինի, որ ոչնչանանք: Ու եթե հաշվենք էդ երկու միլիոնի մեջ ինչքան քյաբաբ տենչացող ու ամիսներով չլողացող, սպիտակցի հայկո լսող ու սպիտակ նիվով ապրող, ծալքավոր վզով ու փայլուն, դատարկ գլխով անասուն կա, ինչքան սովամահ լինող ընտանիքներ կան, պատկերն ուղղակի ողբալի կլինի, ու տենց էլ կա: Ինչի վրա ուրախանա՞նք: Լավը ոչնչանում ա, վերանում ա մաքուր մարդու տեսակը, աճում ու բազմանում ա շակալների տեսակը, սողունների տեսակը, տձև անասունները գլուխ են բարձրացրել ու առաջ են գնում, մենք նստենք տարազներն ուսումնասիրե՞նք, թե՞ յարխուշտա պարենք ու Տիգրան Մեծի ծով-լողավազաններով հպարտանանք: Հիմա առաջնայինը ո՞րն ա, մարդկանց էդ ապուշ յարխուշտան սովորացնե՞նք, էդ հնացած տարազներով ուրախացնե՞նք, թե՞ էս անասունների դեմն առնենք: Թե՞ անասունների դեմն առնելը դժվար ա, կորուստներ ապահանջում, վտանգավոր ա, համարձակություն ա պահանջում, իսկ քրքրված տարազ ու յարխուշտա խաղալը անշառ, անվտանգ, իրա աջը քաշած անիմաստ զբաղմունք ա, զբաղվենք, էլի: Մարդկանց նորմալ ապրելակերպ ապահովելու համար, նորմալ, հպարտ քաղաքացի ձևավորելու համար տարազ հագցնելը ոչնինչ ա, պետքա նրան ստորացնող տականքների տեսակը վերացնել, ոչ թե էդ ընկճված, վախեցած, ստորացված մարդկանց յարխուշտա ու քոչարի պարացնել:
Էջանիշներ