Ով ենք մենք իրականում

[Նարե]

Նանուկ ջան, շատ լավ ու իրատեսական ես գրել, բայց եկեք վերջ տանք մեզ անվերջ փնովելուն ու ամեն ինչ մի հարթակի տակ խցկելուն: Հլը մի հատ քո շուրջը նայի, ուշադիր նայի ու տես ինչքան լավ մարդիկ կան: Ճիշտա Երկիրը դեռ են վիճակում չի որ կցանկանաինք տեսնել, բայց ես շատ մեծ հույսեր ունեմ, որովհետև օր օրի ավելի ու ավելի շատ լավ մարդկանց եմ ճանաչում: Ճիշտ ես անցյալից կառչելը սխալ է, իմ համար էլ կարևոր չի թե մենք ով ենք եղել անցյալում, կարևորը այսօրն է, բայց ես թույլ չեմ տալիս ինչոր լկտի անբարոյականի տեսնելուց մոռանամ են լավ մարդկանց որոնց ճանաչում եմ: Վատն էլ կա Լավն էլ ու իմ կարծիքով լավը ավելի շատա…
Էս ամանորին կնոջս հետ գնացել էինք Չիլլիենց՝ Մուշեղենց տուն: Առաջին անգամ ծանոթացանք նրա ծնողների հետ: Շատ հրաշալի մարդիկ են ու Մուշեղի պապան սենց մի հատ լավ խոսք ասեց, իրանց Խնձորեսքի մեծերին են ասել՝ «Ոչխարի հոտը որ հետ ես քշում, կաղերը առջևում են հայտնվում…»: Մեզ բառիս բուն իմաստով մի ճանապարհից հետ են տվել ու դրել մի նոր ճանապարհի վրա ու ինչքան քաչալ շուն կա «ակամայից» հայտնվելա առջևում: Բայց տարին տարու վրա էդ զանգվածը մաղվումա ու լավերը ճիշտա շատ կամաց, բայց առաջ են գնում ու վախ թե ուշ կաղերը՝ հաստավիզ քաչալ շները, նորից կհայտվնեն հետևի շարքերում:
Նենց որ մի թույլ տուր, որ ինչոր լակոտի վատ դրսևորումը քո աչքերից ծածկի լավ մարդու, լավ երևույթի լինելիությունը:

Մեր տարբերությունն էլ հարգելի Տիգ երևի դրանուոմ է , որ ես չեմ տեսնում այդ քայլ առ քայլ առաջընթացը, կամ էլ պարզապես ինձ չեմ սնում զուր հույսերով, ինչքան պիտի սպասենք հուսալով ու սպասելով, երբ կյանքը անցնումա մեր առջևից: Այո, այն հարցում, որ կան շուրջս լավ մարդիկ, համաձայն եմ, կան շատ լավ մարդիկ, բայց հենց այդ մարդիկ են, որ չեն գնահատվում ըստ իրենց արժանիքների, անգամ կիսով չափ, այդ մարդկանց են, որ ամեն վարկյան ստիպում են ստրուկ դառնալ, այս այլանդակության թրի տակով անցնել, որովհետև եթե չես անցնում այդ թրի տակով, չես հնազանդվում իրենց, ապա դու դառնում ես Իզգոյ, մարդ, որը շանս չունի իր հնարավորության չափով առաջ գնալ, միգուցե որոշ չափով՝ շատ քիչ թողնում են, բայց երբ մոտենում ես որոշակի սահմանի, քեզ հստակ հասկացնում են, որ իրենք են երկրի տերը, իսկ մենք, ցավոք, մեր իսկ երկրում ընդամենը ստրուկ ենք:

Հե՜յ Հայոց աստվածնե՛ր այս ինչ օրն ենք ընկել: