Ով ենք մենք իրականում

[Խաչիկ-Ապեր]

Կոնկրետ որտե՞ղ ես չափից դուրս հեգնանք տեսել: Այնտեղ, որտեղ հիքսոս-հաքսոս-հայ բառախաղին չեմ հատացել, թե՞ Ապոպ-Հակոբի-հին հայկական անուն եզրահանգմանը: Ո՞նց դու կվերաբերվես ասենք նրան, որ ուզբեկների մեջ շատ տղամարդիկ կրում են Ազատ անունը: Իսկ եթե մի քանի ուզբեկ «պատմաբաններ» դրա հիման վրա հայտարարեն, որ հայերը գաղթել են Միջին Ասիայի՞ց: Ու ասենք թյուրքալեզու ժողովուրդների տեղաշարժը Ալթայից Մերձավոր Արևելք համարեն արիացիների հորինած ալտերնատիվ պատմությու՞ն: Նկատել ես, որ հենց դրանով էլ զբաղված են թուրքերը: Թուքերը էնդեմիկ անատոլիական ժողովուրդ են, առը քեզ նոր պատմություն: Իսկ որ մի հարյուր տարի հետո, Ղարաքիլիսան հայտարարեն հին թուրքական մայրաքաղա՞ք, անունն էլ լրիվ թուրքական է:

Ես երբեք էլ չեմ բացառում ցանկացած եզրահանգման «հնարավոր է ճիշտ լինելը»: Բայցև չեմ ընդունում «հենց այպես է որ կա» եզրահանգումները, հատկապես այն մարդկանց կողմից, որոնք դրա իրավունքը չունեն, քանի որ նման եզրահանգման իրավունք իրենց չեն տալիս նույնիսկ նրանք, ովքեր տարիներով զբաղվել են հենց այդ հիմնախնդրով:

Ու վերջին հաշվով, պարտադիր չի լինել եգիպտագետ, բայց կարելի է հարգանքով վերաբերվել ուրիշ, հայտնի եգիպտագետների եզրահանգումներին, ու չվերցնել մի քանի «հայերը գրավեցին Եգիպտոսը» հորինվածքի հեղինակների, ու կրկնել նրանց եզրահանգումները, կամ մի քանի բան ավալեցնելով հանգել նոր «եզրահանգումների»:

Նորից ամբողջ հույսդ «լուրջ» պատմագիտության հետ ես կապում: Քո գործն է, այլևս չեմ ուզում կրկնել նախորդ ասածներս: Ավելի լավ է անցնեմ չափածոյի ու դուրս գամ այս թեմայից ևս:

Եթե հայը այդպես կաթոգին
Սիրում է իր հողի դարդն անելը,
Ապա պետք է հսկա իր նախնին
Չկտրեր Լամանշն ու Դարդանելը:
Զարմացնում է հիմա ամենքին
Հայերի շալակած քար տանելը,
Բայց հայը համառ է ու կրկին
Դեպի դուրս է հանում խաչքարերը:
...Երևի չի սիրում մեր հոգին
Տափաստաններն ու հարթ բաները:

[Տրիբուն]

Նորից ամբողջ հույսդ «լուրջ» պատմագիտության հետ ես կապում: Քո գործն է, այլևս չեմ ուզում կրկնել նախորդ ասածներս: Ավելի լավ է անցնեմ չափածոյի ու դուրս գամ այս թեմայից ևս:

Ես հույս կապում եմ միայն իմ հետ: Ուրիշ բան, որ հակված եմ վստահել (ու ոչ թե հույս կապել) ցանկացած լուրջ գիտական վելուծությանը, անկախ այն բանից դա արված է հայի կողմից, վրացու, թե չինացու:

Եթե հայը այդպես կաթոգին
Սիրում է իր հողի դարդն անելը,
Ապա պետք է հսկա իր նախնին
Չկտրեր Լամանշն ու Դարդանելը:
Զարմացնում է հիմա ամենքին
Հայերի շալակած քար տանելը,
Բայց հայը համառ է ու կրկին
Դեպի դուրս է հանում խաչքարերը:
...Երևի չի սիրում մեր հոգին
Տափաստաններն ու հարթ բաները:

Շատ լավ չափածո էր:

Հայերը կտրեցին Լամանշն ու Դարդանելը - փաստորեն, այս տողը հաստատում է միգրացիոն տեսությունը:

Դեպի դուրս է հանում խաչքարերը - այո, խաչքարերը, ու ոչ թե բուրգերը, կամ զիկկուրատները:

Չի սիրում տափաստաններն ու հարթ բաները - ուրեմն հաստատ Եգիպոսում անելիք չունեին մեր նախնիները:

[Lion]

Եգիպտոս մտած Հայկական բանակի ռազմիկները բնականաբար իրենց անվանում էին “հայք” այսինքն “հայեր”, որտեղ “ք”-ն ինչպես գիտենք հավասար է ներկայիս հայերենի հոգնակի “ներ” կամ “եր” վերջածանցին: Իր հերթին տեղաբնիկները, չունենալով “յ”-ին հավասարժեք հիերոգլիֆ, գրավոր աղբյուրներում սկսեցին նրանց անվանել “հաք”: Հետագայում, եգիպտական տաճարներում պահպանված պապիրուսներից օգտված հելլենականացված պատմիչ Մանեթոնի, ինչպես նաև Եվսեբիոս Կեսարացու ու Հովսեփ Փլավիոսի մոտ այն հնչյունափոխվեց “հակսոս”-ի (որտեղ “սոս”-ը լոկ զուտ հունական վերջածանց է, իսկ “ա”-ն “ու”-ի վերափոխվելու հատկության մասին արդեն խոսվել է), իսկ ներկայումս` “հյուկսոս”-ի: Այս հարցին ներկայումս հանգամանալից անդրադարձել է Սուրեն Այվազյանը` իր “Ռուսաստանի պատմություն. Հայկական հետք” (Մոսկվա 1997) (ռուսերեն) աշխատության մեջ: Ավելացնենք նաև, որ “հակսոսներ”-ի աստվածային պանթեոնում առաջնային տեղ ուներ կայծակի աստվածը և նրա կին Անահիտը: Հետաքիքիր է նաև, որ Եգիպտոսը գրավելուց հետո հայերն հիմնեցին իրենց նոր մայրաքաղաքը, կոչելով այն “Ավարիս”, այսինք “սա իմ ավարն է` Ավարս”: Այս մայրաքաղաքի երկրորդ անունը, ի դեպ “Հայ-արու” (ըստ իմ ձեռքի տակ եղած ռուսական աղբյուրների` “Խայարու”) էր, որը ակնհայտորեն նշանակում է “Հայ տղամարդ”: Այս անունը հավանաբար առաջացել էր նրանից, որ սկզբնական շրջանում այս քաղաքում, որն այդ ժամանակ դեռևս մի լայնատարած ռազմական ճամբար էր, բնակվում էին միայն հայ տղամարդիկ, քանզի արշավանքի և նվաճման բնականաբար մեկնել էին հենց նրանք, իսկ կանայք մնացել էին տանը: Եգիտոսում իշխած և Հայկազունիների ճյուղը հանդիսացող տեղի արքայական դինաստիան կոչվում էր Հայկազուտներ:

http://www.aurora.mybb2.ru/viewtopic.php?t=128

[Տրիբուն]

Եգիպտոս մտած Հայկական բանակի ռազմիկները բնականաբար իրենց անվանում էին “հայք” այսինքն “հայեր”, որտեղ “ք”-ն ինչպես գիտենք հավասար է ներկայիս հայերենի հոգնակի “ներ” կամ “եր” վերջածանցին: Իր հերթին տեղաբնիկները, չունենալով “յ”-ին հավասարժեք հիերոգլիֆ, գրավոր աղբյուրներում սկսեցին նրանց անվանել “հաք”: Հետագայում, եգիպտական տաճարներում պահպանված պապիրուսներից օգտված հելլենականացված պատմիչ Մանեթոնի, ինչպես նաև Եվսեբիոս Կեսարացու ու Հովսեփ Փլավիոսի մոտ այն հնչյունափոխվեց “հակսոս”-ի (որտեղ “սոս”-ը լոկ զուտ հունական վերջածանց է, իսկ “ա”-ն “ու”-ի վերափոխվելու հատկության մասին արդեն խոսվել է), իսկ ներկայումս` “հյուկսոս”-ի: Այս հարցին ներկայումս հանգամանալից անդրադարձել է Սուրեն Այվազյանը` իր “Ռուսաստանի պատմություն. Հայկական հետք” (Մոսկվա 1997) (ռուսերեն) աշխատության մեջ: Ավելացնենք նաև, որ “հակսոսներ”-ի աստվածային պանթեոնում առաջնային տեղ ուներ կայծակի աստվածը և նրա կին Անահիտը: Հետաքիքիր է նաև, որ Եգիպտոսը գրավելուց հետո հայերն հիմնեցին իրենց նոր մայրաքաղաքը, կոչելով այն “Ավարիս”, այսինք “սա իմ ավարն է` Ավարս”: Այս մայրաքաղաքի երկրորդ անունը, ի դեպ “Հայ-արու” (ըստ իմ ձեռքի տակ եղած ռուսական աղբյուրների` “Խայարու”) էր, որը ակնհայտորեն նշանակում է “Հայ տղամարդ”: Այս անունը հավանաբար առաջացել էր նրանից, որ սկզբնական շրջանում այս քաղաքում, որն այդ ժամանակ դեռևս մի լայնատարած ռազմական ճամբար էր, բնակվում էին միայն հայ տղամարդիկ, քանզի արշավանքի և նվաճման բնականաբար մեկնել էին հենց նրանք, իսկ կանայք մնացել էին տանը: Եգիտոսում իշխած և Հայկազունիների ճյուղը հանդիսացող տեղի արքայական դինաստիան կոչվում էր Հայկազուտներ:

http://www.aurora.mybb2.ru/viewtopic.php?t=128

Երկրագունդը եռանկյունի է, եռանկյունու գագաթն էլ Էվերեստն է:

Որ էս ամբողջ գրածդ ու ինքդ քեզ արած ինտերնետային հղումդ ԱՆԿԱՊՈՒԹՅՈՒՆ ա ու լուրջ պատմագիտության հետ ոչ մի կապ չունի, էտ ութ տարեկան էրեխուն էլ ա պարզ, Լիոն:

Մենակ մի երկու բան, «սոս» վերջածանցը զուտ հելենական չի, սա վաղուց արդեն լեզվաբանների կողմից ապացուցված է: Եթե նույնիսկ զուտ հելենական է, ապա Ավարիսի «իս» վերջածանցն էլ դառնում է զուտ հելենական, ու քո «սա իմ ավարն է»-ից մնում է միայն «ավար»-ը:

Երկրորդ, Եգիպտական հնչյունային հիերոգլիֆները ձայնավորներ չեն ունեցել ընդհանրապես: Այսինքն, եթե նույնիսկ հնչյունային հիերոգլիֆներով գրվել է որևէ բան, ապա գրվել են միայն բաղաձայները: Այսինք, ոչ մեկը չի կարող ասել թե հին եգիտպացիները ասել են «հաքսոս» թե «հիքսոս»: Հետևապես, քո գրած ԱՆԿԱՊՈՒԹՅԱՆ, հենց եկրորդ նապադասությունը ամենակարևոր ԱՆԿԱՊՈՒԹՅՈՒՆՆ է: Քեզ ո՞վ ասեց, որ տեղացիները սկսեցին նրանց «հաք» անվանել: Կարող «հուք» կամ «հեք» էի՞ն անվանում: Սուրեն Այվազյանն էլ, եթե սենց ԱՆԿԱՊՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ա գրում, մի ԱՆԿԱՊ էլ ինքն ա: Կարո՞ղ ա երկուսդ էլ դասական եգիպտերեն գիտեք, ոչ մեկը աշխարհում խաբար չի: Ո՞ր քրմի կամ փարավոնի մոտ եք սովորել:

Եթե նույնիսկ Այվազյանի մի քանի փաստարկների մեջ ճշմարտության մի քնաի հատիկ էլ կա, ապա մնացած փաստերն անտեսելով, դրա վրա կառուցել սենց տեսություն ու հանգել սենց միանշանակ եզրակացության, ուղակի տգեղ է, ոչ գիտական, զավեշտալի:

Ի միջի այլոց, քո ու Այվազյանի սիրած մեթոդոլոգիան որ թուրքերը կիրառեն (ամեն անունի մեջ հայկական ինչ որ անունի հետք գտնելը) հայերի կեսը թուրք կհայտարարվի, իսկ Եգիպոտսում մի քսան թուրք փարավոն ու թուրքական քաղաք կարելի ա գտնել:

Լիոն, գրածդ վերջին նախադասության վրա ուզում եմ բարձր ծիծաղելով արցունքախառը լաց լինեմ: Պռոստը ձեռս չի գնում, ախր նենց սիրուն բան ես գրում - Հայկազուտներ - զուտ հայեր հա՞ երևի:

Լիոն, չգիտեմ ինչ ես խմում կամ ծխում գրառումներ անելուց ու գրքեր գրելուց առաջ, բայց ես էլ եմ դրանից ուզում:

[Խաչիկ-Ապեր]

Շատ լավ չափածո էր:

Հայերը կտրեցին Լամանշն ու Դարդանելը - փաստորեն, այս տողը հաստատում է միգրացիոն տեսությունը:

Դեպի դուրս է հանում խաչքարերը - այո, խաչքարերը, ու ոչ թե բուրգերը, կամ զիկկուրատները:

Չի սիրում տափաստաններն ու հարթ բաները - ուրեմն հաստատ Եգիպոսում անելիք չունեին մեր նախնիները:

Չափածոյի վերնագիրն ու վերջին երկու տողը դիտմամբ չէի գրել: Այն ամբողջությամբ կարելի է գտնել http://www.gir.am - ում՝ «Բուրգերի հարգանքը» վերնագրով:

[Lion]

Որ էս ամբողջ գրածդ ու ինքդ քեզ արած ինտերնետային հղումդ ԱՆԿԱՊՈՒԹՅՈՒՆ ա ու լուրջ պատմագիտության հետ ոչ մի կապ չունի, էտ ութ տարեկան էրեխուն էլ ա պարզ, Լիոն:

Կարծում եմ, դատարկ խոսքեր են Այդքան երկար ու անիմաստ գրելու փոխարեն ավելի ճիշտ կլիներ ժխտել կոնկրետ փաստերով: Իսկ եթե համակարգված գիտելիքներ ունենայիր, կիմանայիր, որ "հիքսոս"-ների մասին հայտնում է Մանեթոնը, որը հելենականացված եգիպտական քուրմ էր, ու հենց նա է փոխանցում "հիքսոս" ձևը, որը իրականում պետք է լինի "հաքսոս" կամ "հուքսոս": Երկուսն էլ տարբերակներ են, բայց, հաշվի առնելով առկա փաստերի ամբողջությունը, "ա"-ով տարբերակն ավելիի իրական է:

[Տրիբուն]

Չափածոյի վերնագիրն ու վերջին երկու տողը դիտմամբ չէի գրել: Այն ամբողջությամբ կարելի է գտնել http://www.gir.am - ում՝ «Բուրգերի հարգանքը» վերնագրով:

Ես կմեջբերեմ

Բուրգերի հարգանքը

Եթե հայը այդպես կաթոգին

Սիրում է իր հողի դարդն անելը,

Ապա պետք է հսկա իր նախնին

Չկտրեր Լամանշն ու Դարդանելը:

Զարմացնում է հիմա ամենքին

Հայերի շալակած քար տանելը,

Բայց հայը համառ է ու կրկին

Դեպի դուրս է հանում խաչքարերը:

Երևի չի սիրում մեր հոգին

Տափաստաններն ու հարթ բաները.

Ի նշան փոխադարձ հարգանքի՝

Բուրգերն էլ Մասիսին նմանվել են…

Հեղինակ - Խաչիկ-Ապեր

Արտակարգ բանաստեղծություն էր: Սրա համար Ակումբում առանձին Բաժին կա, կոչվում ա Գրականություն:

[Տրիբուն]

Կարծում եմ, դատարկ խոսքեր են Այդքան երկար ու անիմաստ գրելու փոխարեն ավելի ճիշտ կլիներ ժխտել կոնկրետ փաստերով: Իսկ եթե համակարգված գիտելիքներ ունենայիր, կիմանայիր, որ "հիքսոս"-ների մասին հայտնում է Մանեթոնը, որը հելենականացված եգիպտական քուրմ էր, ու հենց նա է փոխանցում "հիքսոս" ձևը, որը իրականում պետք է լինի "հաքսոս" կամ "հուքսոս": Երկուսն էլ տարբերակներ են, բայց, հաշվի առնելով առկա փաստերի ամբողջությունը, "ա"-ով տարբերակն ավելիի իրական է:

Հետագայում, եգիպտական տաճարներում պահպանված պապիրուսներից օգտված հելլենականացված պատմիչ Մանեթոնի, ինչպես նաև Եվսեբիոս Կեսարացու ու Հովսեփ Փլավիոսի մոտ այն հնչյունափոխվեց “հակսոս”-ի

Նախ երկու գրածներդ իրար հակասում են: Հիմա էս խեղճ Մանեթոնը դրան հիքսոս ա անվանել, թե՞ հաքսոս:

Ապեր ջան, քո գրածը տեղով ինքն իրան ժխտում ա: Լիոն ջան, եռանկյունի երկրագնդին կարա՞ս ժխտես: Աբսուրդները չեն ժխտվում: Աբսուրդները զարմանք են հարուցում: Իսկ եթե աբսուրդը հորինողը շարունակում է պնդել, ապա որոշակի ժամանակ անց աբսուրդները առաջանցնում են հեգնանք, իսկ վերջում արդեն զզվանք:

Հիքսոսը հունական արտասանությունն ա, քանի որ բացի հունականից ուրիշ աղբյուր չկա: Կամ էտ խեղճ հելենականացված քուրմը ինչի՞ էր հանկարծ որոշել փոխել ու հաքսոսին հիքսոս սարքել:

Որ ճիշտ արտասանությունը հաքսոս ա, դա արդեն դու ու Այվազյանը երազում եք տեսել: Առկա փաստերի ամբողջությունը հաշվի առնելով - ու՞ր են էտ փաստերը, դու ու Այվազյանն ե՞ք փաստը:

Իսկ հիմա, առկա փաստերը համադրելով, անձամբ ես, ամենայն պատասխանատվությամբ հայտարարում եմ, որ դու, մեկ էլ Այվազյանը զգաղված եք դեմագոգիայով: Իսկ Ակումբում քո գրառումները սոփեստություն են:

Շատ ես ուզում քո գրած տաս տողի հակափաստարկ, բացի Այվազյանից կարդա.

1. Grimal, Nicolas. A History of Ancient Egypt. p.193. Librairie Arthéme Fayard, 1988.
2. Redford, Donald B. History and Chronology of the 18th Dynasty of Egypt: Seven Studies, pp.46–49. University of Toronto Press, 1967.
3. Booth, Charlotte. The Hyksos Period in Egypt. p.15-18. Shire Egyptology. 2005. ISBN 0-7478-0638-1
4. "The culture of ancient Egypt", John Albert Wilson, p. 160, University of Chicago Press, org. pub 1956 -still in print 2009,ISBN 0226901521
5. Kim Ryholt, The Political Situation in Egypt during the Second Intermediate Period c.1800-1550 B.C., Museum Tuscalanum Press, 1997. p.126
6. Clayton, Peter A., Chronicle of the Pharaohs (The Reign-By-Reign Record of the Rulers and Dynasties of Ancient Egypt), 1994, Thames and Hudson Ltd, ISBN 0-500-05074-0

Ու էլի սենց լիքը ...............

Իսկ ամենալավը երևի Օքսֆորդի Հին Եգիպտոսի Պատմությունը գիրքն է: Որը անձամբ ես կարդացել եմ: Հեղինակներին չեմ հիշում, ձեռիս տակ չի, բայց մի քանի հեղանիկ ունի, ու ամեն մեկը մասնագիտացած մի կոնկրետ ոլորտում:

Ձեռի հետ էլ, նայի, թե ինչպես է գրվում «հիքսոսը» եգիպտական հիերոգլիֆներով: Կարա՞ս ասես ստեղ «ա» ու «ի» հնչյունները որոնք են:

[Lion]

Ամեն դեպքում - ժխտում չտեսա: Միայն սուբյեկտիվ գնահատականներ են, որոնք էլ հիմք ունեն ընդամենը այն, որ սրանք հակասում են մինչ այս քո ողջ իմացածին: Գիտելիքներն ավելացնելը կամ եղածով բավարարվելը ամեն մարդու սուբեկտիվ ընտրությունն է...

[Խաչիկ-Ապեր]

Ձեռի հետ էլ, նայի, թե ինչպես է գրվում «հիքսոսը» եգիպտական հիերոգլիֆներով: Կարա՞ս ասես ստեղ «ա» ու «ի» հնչյունները որոնք են:

Արդեն հուսահատված որոշել էի դուրս գալ այս թեմայից, բայց, Տրիբուն ջան, շատ անզգույշ քայլ կատարեցիր, մեջտեղ բերելով "եգիպտական" կոչվող նշանագրերը: Դրանց հիմնական մասն այժմ հայտնաբերված են Սյունիքի մարզի թվով 802 ժայռապատկերներում` Ուխտասարում և Ջերմաձորում: Տես` http://www.iatp.am/culture/articles/martirosyan-am.pdf : Քանի որ դրանք ժամանակագրական առումով շատ ավելի հին են, ապա ոչ մի հիմք չեմ տեսնում դրանք եգիպտական կոչելու համար:
Կներես, բայց նման պայմաններում գերադասում եմ հավատ ընծայել հայազգի պատմագետներին ու հնէաբաններին, քան թե օտարներին, որքան էլ դրանք հեղինակավոր համարվեն ու մեծաքանակ լինեն:

[Mephistopheles]

Ամեն դեպքում - ժխտում չտեսա: Միայն սուբյեկտիվ գնահատականներ են, որոնք էլ հիմք ունեն ընդամենը այն, որ սրանք հակասում են մինչ այս քո ողջ իմացածին: Գիտելիքներն ավելացնելը կամ եղածով բավարարվելը ամեն մարդու սուբեկտիվ ընտրությունն է...

չժխտելը գիտության մեջ հաստատում չի… հաստատումը դա գոյության ապացույցն է… եթե դու պնդում ես որ դրանք հայեր են եղել ուրեմն պետք է բերես առարկայական ապացույցներ… լեզվականը վիճելի ա… և բացի դրանից եթե հայկական լեռնաշխարհից են դուրս եկել, ապա դա դեռ չի նշանակում որ այսօրվա հայերի նախնիններն են… մարդկությունը միշտ էլ միգրացիայի մեջ է

---------- Ավելացվել է՝ 21:25 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 21:12 ----------

Արդեն հուսահատված որոշել էի դուրս գալ այս թեմայից, բայց, Տրիբուն ջան, շատ անզգույշ քայլ կատարեցիր, մեջտեղ բերելով "եգիպտական" կոչվող նշանագրերը: Դրանց հիմնական մասն այժմ հայտնաբերված են Սյունիքի մարզի թվով 802 ժայռապատկերներում` Ուխտասարում և Ջերմաձորում: Տես` http://www.iatp.am/culture/articles/martirosyan-am.pdf : Քանի որ դրանք ժամանակագրական առումով շատ ավելի հին են, ապա ոչ մի հիմք չեմ տեսնում դրանք եգիպտական կոչելու համար:
Կներես, բայց նման պայմաններում գերադասում եմ հավատ ընծայել հայազգի պատմագետներին ու հնէաբաններին, քան թե օտարներին, որքան էլ դրանք հեղինակավոր համարվեն ու մեծաքանակ լինեն:

ցանկացած ժայռապատկեր էլ կարելի է համեմատել ու նմանություններ գտնել, որովհետև երկուսն էլ պատկերների վրա են հիմնված… սա դեռ չի նշանակում որ մեր ժայռապատկերները եգիպտական հիերոգլիֆների նախահայրերն են … ով էլ կենդանի նկարի քիչ թե շատ նույն կերպ պիտի նկարի, իսկ պատկերը լեզվի հնչյունաբանության հետ առնչություն չունի…

[Խաչիկ-Ապեր]

ցանկացած ժայռապատկեր էլ կարելի է համեմատել ու նմանություններ գտնել, որովհետև երկուսն էլ պատկերների վրա են հիմնված… սա դեռ չի նշանակում որ մեր ժայռապատկերները եգիպտական հիերոգլիֆների նախահայրերն են … ով էլ կենդանի նկարի քիչ թե շատ նույն կերպ պիտի նկարի, իսկ պատկերը լեզվի հնչյունաբանության հետ առնչություն չունի…

Իսկ ուրիշ ինչ է պետք, որ նշանակի? ասա, էդ էլ գտնենք:
Իսկ լեզվի հնչյունաբանության հետ ինչերն առնչություն ունեն. միայն թոքերը, ձայնալարերն ու բերանը?

[Շինարար]

Իսկ ուրիշ ինչ է պետք, որ նշանակի? ասա, էդ էլ գտնենք:
Իսկ լեզվի հնչյունաբանության հետ ինչերն առնչություն ունեն. միայն թոքերը, ձայնալարերն ու բերանը?

Խաչիկ-Ապեր, բանահյուսությանը մոտ եք ստեղծագործում ու պետք է, որ լավ տեղեկացված լինեք, նկատե՞լ եք, որ աշխարհի բոլոր հեքիաթները իրար նման են, բոլորը գնում են մի տեղ, ճանապարհին իմաստունին են հանդիպում, դևից թագավորի աղջկան ազատում են, վերջում էլ ճոխ հարսանիք են անում, երկնքից երեք խնձոր ա ընկնում կամ մեղր են խմում, բայց բան չեն հասկանում և այլն: Մեզ մոտ Քաջ Նազարն ա թագավոր դարձել ու Հազար ու մի գիշերում տրեխագործ Մարուֆը: Մարդկային հասարակությունը, ինչպես և առանձին մարդը, ունի զարգացման որոշակի օրինաչափություններ, բոլոր ժողովուրդներն էլ հավատալիքներ են ունեցել, որոնք կախված ապրելու վայրից, հիմնական զբաղմունքից, իհարկե տարբերվել են, բայց նույնատպ վայրերում, նույնատիպ զբաղմունք ունեցող ժողովուրդների հավատալիքները, առասպելները նմանվել են, հավես չունեմ օրինակներ քրքրելու, բայց կարդացեք Պրոպպ, ինքը ֆոլկլորիստ ա, կարդացեք Բախտին, ինքը գրականագետ ա՝ Ռաբլե ու Դոստոևսկի ա ուսումնասիրել, պատմաբանի առաքելություն չեն վերցրել էս մարդիկ իրանց վրա, լրիվ այլ թեմաներով են ուսումնասիրություններ կատարել, բայց կարդում ես ու առաջին բանը, որ մտքովդ անցնում ա, էն ա, թե որքան սին են որոշ պատմաբանների որոշ պնդումներ. էն որ հայերի արաբների հեքիաթները իրար նման են, չի նշանակում, որ պարտադիր մեկս մեկից ենք վերցրել, այլ նշանակում ա, որ մենք էլ, իրանք էլ մարդկային հասարակություններ ենք, ունենք ընդհանուր ծագում, նույնատիպ զարգացում, նույնատիպ առասպելներ, էն որ հայերն էլ, եգիպտացիներն էլ, հնդկացիներն էլ ժայռերի վրա նույնատիպ նկարներ են արել, նշանակում ա, որ երեք հասարակություններն էլ ունեցել են նույնատիպ մանկության շրջան ու ինչպես փոքր երեխան ինչ-որ տարիքում սկսում ա խոսալ, ընդ որում աշխարհի բոլոր փոքր երեխաները, եթե իհարկե ինչ-ինչ առողջական խնդիրներ չունեն, այնպես էլ հասարակությունները մի օր սկսել են արձանագրել իրենց առօրյան՝ սկզբում ժայռերի վրա, հիմա արդեն ինտերնետային ֆորումներում

[Lion]

չժխտելը գիտության մեջ հաստատում չի… հաստատումը դա գոյության ապացույցն է… եթե դու պնդում ես որ դրանք հայեր են եղել ուրեմն պետք է բերես առարկայական ապացույցներ… լեզվականը վիճելի ա… և բացի դրանից եթե հայկական լեռնաշխարհից են դուրս եկել, ապա դա դեռ չի նշանակում որ այսօրվա հայերի նախնիններն են… մարդկությունը միշտ էլ միգրացիայի մեջ է

Ոչ այս դեպքում, քանի որ անառարկելի փաստերն ապացուցում են, որ "հաքսոսներ"-ի նվաճումների ժամանակ Հայկական լեռնածխարհում արդեն ապրել են հայեր: Իսկ "հաքսոսնե"-ի հայ լինելու մասին վկայող բազմաթիվ ապացույցներ ես արդեն բերել եմ: Ամեն դեպքում մայրաքաղաքը հայտնաբերվել է և ես վստահ եմ, որ շուտով մենք նոր տվյալներ կունենանք...

[Խաչիկ-Ապեր]

Խաչիկ-Ապեր, բանահյուսությանը մոտ եք ստեղծագործում ու պետք է, որ լավ տեղեկացված լինեք, նկատե՞լ եք, որ աշխարհի բոլոր հեքիաթները իրար նման են, բոլորը գնում են մի տեղ, ճանապարհին իմաստունին են հանդիպում, դևից թագավորի աղջկան ազատում են, վերջում էլ ճոխ հարսանիք են անում, երկնքից երեք խնձոր ա ընկնում կամ մեղր են խմում, բայց բան չեն հասկանում և այլն: Մեզ մոտ Քաջ Նազարն ա թագավոր դարձել ու Հազար ու մի գիշերում տրեխագործ Մարուֆը: Մարդկային հասարակությունը, ինչպես և առանձին մարդը, ունի զարգացման որոշակի օրինաչափություններ, բոլոր ժողովուրդներն էլ հավատալիքներ են ունեցել, որոնք կախված ապրելու վայրից, հիմնական զբաղմունքից, իհարկե տարբերվել են, բայց նույնատպ վայրերում, նույնատիպ զբաղմունք ունեցող ժողովուրդների հավատալիքները, առասպելները նմանվել են, հավես չունեմ օրինակներ քրքրելու, բայց կարդացեք Պրոպպ, ինքը ֆոլկլորիստ ա, կարդացեք Բախտին, ինքը գրականագետ ա՝ Ռաբլե ու Դոստոևսկի ա ուսումնասիրել, պատմաբանի առաքելություն չեն վերցրել էս մարդիկ իրանց վրա, լրիվ այլ թեմաներով են ուսումնասիրություններ կատարել, բայց կարդում ես ու առաջին բանը, որ մտքովդ անցնում ա, էն ա, թե որքան սին են որոշ պատմաբանների որոշ պնդումներ. էն որ հայերի արաբների հեքիաթները իրար նման են, չի նշանակում, որ պարտադիր մեկս մեկից ենք վերցրել, այլ նշանակում ա, որ մենք էլ, իրանք էլ մարդկային հասարակություններ ենք, ունենք ընդհանուր ծագում, նույնատիպ զարգացում, նույնատիպ առասպելներ, էն որ հայերն էլ, եգիպտացիներն էլ, հնդկացիներն էլ ժայռերի վրա նույնատիպ նկարներ են արել, նշանակում ա, որ երեք հասարակություններն էլ ունեցել են նույնատիպ մանկության շրջան ու ինչպես փոքր երեխան ինչ-որ տարիքում սկսում ա խոսալ, ընդ որում աշխարհի բոլոր փոքր երեխաները, եթե իհարկե ինչ-ինչ առողջական խնդիրներ չունեն, այնպես էլ հասարակությունները մի օր սկսել են արձանագրել իրենց առօրյան՝ սկզբում ժայռերի վրա, հիմա արդեն ինտերնետային ֆորումներում

Շնորհակալ եմ, Շինարար ջան, հրաշալի շարադրանքի և իմաստուն մտքերի համար: Ըստ էության, առարկելու ոչինչ չունեմ ու չեմ էլ ուզում ունենալ: Կեցցե՛ս...