Ամենասեղմ տարբերակը դա երկու ամուսնացողների ծնողներն ու հարազատ քույր-եղբայրներն են, համ ոչ ոք չի նեղանում, համ էլ ծախսատար չէ, ու նորաթուխ ընտանիքը ստիպված չէ 1 տարի պարտքերը փակել: Թե չէ քանի դեպք գիտեմ, որ ճոխ ամեն ինչը "տեղը-տեղին" հարսանիք են արել, իսկ մեկ տարին դեռ չլրացած վատ ապրելու պայմանների պատճառով տարաձայնություններ են եղել և զույգը կամ բաժանվել է կամ ուղակի մի քանի տարով ծերացել:Elmo-ի խոսքերից
Իսկ իմ կարծիքը հարսանիքների վերաբերյալ այնքան վատատեսական է, որ նախընտրում եմ լռել
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
StrangeLittleGirl (29.12.2009)
Կներես իսկ մենք ինչի՞ց պիտի կախվենք, եթե ոչ քո խոսքերից: Կամ արդյոք քեզ ո՞վ է իրավունք վերապահել ինչ-որ մեկին ասել, թե ինչ համարձակվի կամ ինչ՝ ոչ:
Ինձ համար կոնկրետ ամենամեծ կորուստը այն է, երբ մարդը ստիպված հարսանիքի ժամանակ կատարում է ադաթներ կամ ինչ-որ ժամանակին եսիմ ինչ իմաստով ստեղծված ծեսեր՝ մոռանալով, որ այդ օրը իսկական տոն է, այդ օրը լիաթոք ուրախանալու և վայելելու օր է: Եթե դու ունես քո նախասիրությունները՝ խնդրեմ, քո հարսանքն արա այնպես, ինչպես կամենում եա, բայց մի՛ սովորեցրու, թե ուրիշները ոնց վարվեն:
Անցյալը ճզմած քո լաթերի մեջ՝ կախում ես մեխից… ու՞ր պիտի փախչես ինքդ քեզանից:
Չէ, ծախսերի համար գումար կար: Կոնկրետ մեր կողմից հայրս արեց լրիվ: Ես էլ չէի ուզում հարսանիք, քո ասած տարբերակով էի ուզում, բայց քանի որ տան միակ տղան եմ, հայրս որոշեց, որ պետք է հարսանիք անենք: Իհարկե զոքանչս էլ էր պնդում հարսանիքին: Պարք չարեցինք, ինչքան գումար ունեինք, էդքանի մեջ տեղավորվեցինք: Հորս հիմնարկն էլ անտոկոս գումար տրամադրեց, որը չնրին պահումներով արդեն մարել ու վերջացրել ենք:
"տեղը-տեղին" հարսանիք արած ու բաժանվածների մասին ընդհանրապես խոսքեր չունեմ: Իրոք էս վերջերս տենց դեպքերը օրինաչափություն են դառել: Բայց դա մարդուց ա գալիս: Պետք չի անպատասխանատու քայլերի գնալ, կամ սեռական հողի վրա ամուսնանալ
էսպես չի մնա
Հեռվից քեզ ճանաչելով, չէի էլ կասկածում, որ նորմալ եք ամեն ինչ արել, ուղակի ըստ իս ամենասեղմ տարբերակը նշեցի:Չէ, ծախսերի համար գումար կար: Կոնկրետ մեր կողմից հայրս արեց լրիվ: Ես էլ չէի ուզում հարսանիք, քո ասած տարբերակով էի ուզում, բայց քանի որ տան միակ տղան եմ, հայրս որոշեց, որ պետք է հարսանիք անենք: Իհարկե զոքանչս էլ էր պնդում հարսանիքին: Պարք չարեցինք, ինչքան գումար ունեինք, էդքանի մեջ տեղավորվեցինք: Հորս հիմնարկն էլ անտոկոս գումար տրամադրեց, որը չնրին պահումներով արդեն մարել ու վերջացրել ենք:
"տեղը-տեղին" հարսանիք արած ու բաժանվածների մասին ընդհանրապես խոսքեր չունեմ: Իրոք էս վերջերս տենց դեպքերը օրինաչափություն են դառել: Բայց դա մարդուց ա գալիս: Պետք չի անպատասխանատու քայլերի գնալ, կամ սեռական հողի վրա ամուսնանալ
իսկ ընդհանրապես սիրող մարդկանց համար ամուսնանալու ձևը հեչ նշանակություն չունի, եթե սիրով է ապա փոշմանելու բան չի լինի՝ ինչու սպիտակ շոր չհագա, ինչու մեծ քեֆ չարեցի սրա-նրա աչքը հանելու համար, ինչու էսպես ինչու էնպես և այլն
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
StrangeLittleGirl (29.12.2009)
Ցանկացած ազգ ուրիշ ազգերից տարբերվում ա ինչ-որ ուրույն միայն էդ ազգին բնորոշ սովորույթներով: Եթե չլինեն այդ տարբերությունները, անիմաստ ա դառնում նաև ազգերի գոյությունը ընդհանրապես: Հետևաբար, եթե դու ինքդ քեզ համարում ես որևէ ազգի ներկայացուցիչ, ապա ինքնաբերաբար դառնում ես այդ սովորույթների ու արժեքների կրողը: Եթե նույնիսկ չես հետևում քո ազգին բնորոշ սովորույթները, ապա գոնե դրանք արհամարհել ու վատաբանել չի կարելի:
Վերջերս մի հետաքրքիր տենդենց եմ նկատում ակումբի շրջանակներում: Այն թեմաները, որոնցում քննարկվում են հայկական ինչ-որ սովորույթներ՝ ասենք հայկական թաղում, հարսանիք ու նույնիսկ ամանորին իրար տուն գնալ, մարդիկ հիմնականում դեմ են արտահայտվում այդ սովորույթներին: Բայց չէ՞ որ այդ սովորույթներն էլ այն մի փոքր բանն են, որոնք թույլ են տալիս, որ մենք մեզ հայ կոչենք: Ու հաստատ մեզնից ոչ մեկը չունի տարիների այն փորձն ու իմաստնությունը, որ ինչ-որ սխալ բան կարողանա գտնել այդ սովորույթների մեջ:
Հայ ազգը այն ազգերից է, որ պատմության ցանկացած շրջանում կարողացել է համատեղել հինն ու նորը: Ժամանակի հետ մեկտեղ կարողացել է վերանայել իր ազգային գիտակցության չափանիշները ու դրանց տալ ժամանակակից բնույթ միևնույն ժամանակ չվերացնելով հնում եղած արժեքները: Սրա վառ օրինակ կարելի ա համարել քրիստոնեության մուտքը Հայաստան, որը չնայած վերացրեց հեթանոսությունը, բայց և այնպես հեթանոսական մի շարք տոներ փոխառեց ու դրանց տվեց քրիստոնեական բացատրություն:
Այնպես որ պետք չի անհանգստանալ հնացած ու ոչ ժամանակակից սովորույթների համար: Եթե դրանք իրոք հնացած լինեն ու ժամանակին ոչ համահունչ, կվերանան ավտոմատ կերպով, առանց ձեր միջամտության:
Հա, իհարկե: Մեր համար ընդհանրապես նշանակություն չուներ արարողությունը:Հեռվից քեզ ճանաչելով, չէի էլ կասկածում, որ նորմալ եք ամեն ինչ արել, ուղակի ըստ իս ամենասեղմ տարբերակը նշեցի:
իսկ ընդհանրապես սիրող մարդկանց համար ամուսնանալու ձևը հեչ նշանակություն չունի, եթե սիրով է ապա փոշմանելու բան չի լինի՝ ինչու սպիտակ շոր չհագա, ինչու մեծ քեֆ չարեցի սրա-նրա աչքը հանելու համար, ինչու էսպես ինչու էնպես և այլն
Պարզապես ընկերներ, բարեկամներ, ծնողներ... իրանք ուզում էին էդ օրը հավաքվեին ու ուրախանային մեր համար:
Ահագին էլ ծախսեր կային, որ չարեցինք, որովհետև ընկերներս ապահովեցին որոշ բաներ(նկարահանում, մոնտաժ, մեքենանաեր հազար ու մի մանր-մունր աշխատանքներ): Դէ Անուշն էլ հեռատես լինելով ինքն իր մասի գումարը հավաքել էր, էնպես որ էդ կողմից էլ խնդիր չկար
Դրա համար էլ երկար չմտածեցինք սպիտակ շոր հագնելու համար:
Բայց միշտ ասել եմ կարևորը հարսանիքը չի, կարևորը դրանից հետոն ա: Դէ հիմա հետոն բարի ա մեր մոտ: Բոլորին եմ ցանկանում: Իսկ ավանդույթների պահպանումը դրան ըսկի չի նպաստում:
էսպես չի մնա
Կակռազ ազգությունը փոխելը դժվար գործ ա
Սասուն ջան սովորույթին դեմ լինելը մի բան ա, էդ սովորույթը էս պահին անիմաստ համարելն ու չպահելը մի այլ բան ա:
Էդ սովորույթները շատ հին են ու հիմա դրանցից շատերը պահելը անհնար ա, մի մասն էլ անընդունելի ա ու ամոթալի: Օրինակ եզմորթելը: Հիմա եզ ո՞րտեղից վիզ դնենք, որ զուռնա դհոլով մորթենք: Կամ ընդհանրապես ու՞մ տանձին ա պետք էզ մորթելը: Կամ հալա պատկերացրա առավոտ արթնանում ես ու տեսնում ես դիմացի շենքի պատուհանից արյունոտ սավան ա կախած: Մեկը հարս ա բերել տուն: Կարող ա գժանոցից գան էդ պատուհանի ներսում ապրողների հետևից: Կամ էլ պատկերացրա մի աղջկա տանում են բաղնիք, որ հանվացնեն ու տղու բարեկամներով ուսումնասիրեն:
Ավանդույթները հարգելը մի բան ա, ավանդապաշտությունը՝ մեկ այլ բան իսկ կոնսերվատիզմը արդեն անառողջ մտածելակերպի մասին ա խոսում:
էսպես չի մնա
Իմ ասածն էլ էն ա, որ եթե անիմաստ ես համարում, ուրեմն դեմ ես:
Շատ հին սովորույթները արդեն վաղուց վերացել են, ինչ մնացել ա, դա հին չի: Օրինակ իմ ծնողների հարսանիքին արու ոչխար՝ ղոչ են մատաղ արել, պոզերին էլ խնձորներ էին տնկել ու կոնֆետներ կախել: Էսօր էլի շատ գյուղերում նման բաները պահպանված ա: Ու գյուղական կյանքով ա իրականում բացահայտվում ազգի ընդհանուր բնութագիրը ու նրա վարքուբարքը:
Մյուս կողմից էլ, իմ հարսանիքին ես նույնիսկ ափսե չեմ կոտրել: Բայց ես ինձ երբեք թույլ չեմ տա դնել ու քննարկել, թե դա ինչ անիմաստ բան ա ու դրան ինչքան բացասական եմ ես վերաբերվում, քանի որ կարծում եմ, որ դրա իրավունքը ես չունեմ:
Չգիտեմ, էս քննարկումները իմ մոտ հենց կոնսերվատիվիզմի դրսևորում են հիշեցնում:
CactuSoul (29.12.2009)
Ունես էդ իրավունքը: Ինչի՞ պիտի ինչ-որ բան զոռով անես, եթե դա քեզ դուր չի գալիս: Վերջիվերջո դու ազատ մարդ ես ու իրավունք ունես վարվես հենց քո ուզածով, եթե դա ուրիշի կյանքին, առողջությանը ունեցվածքին ու արժանապատվությանը չի վնասում:
Օրինակ ես ավանդույթներից ելնելով չեմ անի մի բան, որը դուրս չի գալիս: Որոշ բաներ կարող ա հանուն ծնողներիս, կամ բարեկամներիս տանեմ, բայց էնպիսի բաներ, որոնք տանելի են: Մնացած դեպքերում կյանքում իմ կամքին հակառակ ոչինչ չեմ արել ու անի, ինչը ավանդույթն է ստիպում:
էսպես չի մնա
Ունեմ իրավունք, անել այն ինչ ես եմ ուզում ու ինչ ես եմ ճիշտ համարում: Դրա համար էլ հարսանիքիս ափսե չեմ ջարդել: Բայց չունեմ իրավունք հրապարակայնորեն քննարկել ու դեմ արտահայտվել այն ամենին, ինչը կոչվում է ազգային սովորույթ ու ինչով որ ապրում ու առաջնորդվում է ազգիս մեծ մասը:
Դրա իրավունքն էլ ունես: Ամեն մարդ իր կարծիքն արտահայտելու իրավունք ունի, եթե դա չի վիրավորում որևէ այլ մարդու, պետության, կազմակերպության կամ խմբի պատիվն ու արժանապատվությունը, կրոնական և ազգային պատկանելիությունը:
Եթե ասում ես որ էսինչ սովորությունը իմ համար անընդունելի է, դրանով չես վիրավորում որևէ մեկին:
Այ եթե ասես, որ էդ սովորույթները կիրառողներին չես հարգում, կդառնա վիրավորական:
էսպես չի մնա
Շինարար (27.12.2009)
Դե օրինակ սովորույթը կոչել աբսուրդային երևույթ, իմ համար նշանակում ա այդ սովորույթին հետևողին վիրավորել: Ամբողջ հարցը սրա մեջ ա:
Եթե մի բան աբսուրդ ա ուրեմն աբսուրդ ա: Դրան հետևողի անձը թողնենք մի կողմ ու անցնենք երևույթին:
Հիմա ես աբսուրդ(նաև վիրավորական, ամոթալի ու նվաստացուցիչ) եմ համարում հարսի տակից հանած արյունոտ սավանը լվացքի պարանից կախելը: Ու իմ հետ համաձայն կլինեն բորոլ ապագա ու ներկա հարսները՝ անխթիր: Աբսուրդ սովորույթին աբսուրդ են ասում: Ինչքան էլ ուզում ա հետևողները արդար ու պարզամիտ գյուղացիներ են եղել, նաղդ աբսուրդ բաներ են արել:
էսպես չի մնա
Շինարար (27.12.2009)
Վազգ, կարելի ա դնել ու գիտականորեն հիմնավորել, որ իրար տեսնելուց ձեռքով բարևելը աբսուրդ ա, կամ ասենք կենաց ասելը հիմարություն ա: Բայց ամեն ինչ չի որ պետք ա դնել ու խորանալ մեջը ու փորձել հիմնավորում գտնել: Ու եթե շատ բաներ ուղեղում չի տեղավորվում, ապա գոնե այն պատճառով, որ դրան հետևել են մեր նախնիները, ու միգուցե հենց դրան հետևելն ա պատճառ հանդիսացել, որ մենք էսօր մեզնից ներկայացնում ենք այն ինչ կանք, մեզ պետք ա հուշի, որ այդ երևույթների նկատմամբ հարգալից լինենք ու գոնե ծաղրի չենթարկենք:
Հ.Գ. Բարի գիշեր
Նաիրուհի (30.06.2013)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ