Հիտլերն էլ խելագար էր, բայց հայրենասեր էր: Ես կարծում եմ Սահակաշվիլին պարզապես պաշտոնամոլ է, ինչը չէի ասի այն ժամանակ, երբ նոր էր ընտրվել: Հանուն իր աթոռի պատրաստ է ամեն ինչ ոտնատակ տալու: Իր հայրենիքը սիրող ղեկավարը պետք է հանուն իր ժողովրդի բարորության նաև իր մեջքը ծռի, ոչ թե ժողովրդի մեջքը ծռի ամեն անարժանի մոտ: Ժողովրդական ասացվածք կա << շղոմքոր գառը օխտը (յոթ) մոր կաթ կուտի>>:
Պիտի հիասթափեցնեմ Ձեզ, հարգելի Adriano, բայց Սաակաշվիլիին Վրաստանում սիրում են։ Եվ ավելի քան սիրում են։ Եթե Դուք նման տպավորություն եք ստացել արտերկրի մամուլի հրապարակումներից, ապա դրանց մոտեցումներն այնքան հակասական են, որ որ անհնար է թացը չորից զատել։ Իսկ եթե այդպես եք եզրակացրել Վրաստանում տեղի ունեցող «200000-անոց» ցույցերի կադրերից, ապա թույլ տվեք հիշեցնել, որ նրա իշխանության գալուց հետո ավելի քան 50000 մարդ հայտնվել է բանտում կաշառակերության, պաշտոնեական դիրքի չարաշահման, պետության փողերը յուրացնելու կամ անհիմն վատնելու և այլ նմանատիպ մեղադրանքներով։ Եվ հաստատ դրանց գերակշիռ մեծամասնությունը (եթե ոչ բոլորը) միանգամայն արդարացիորեն է այդ բախտին արժանացել։ Բնական է, որ յուրաքանչյուր բանտարկված գոնե 4 ազգական կարող է ունենալ, որոնք դուրս կգան նախագահի դեմ բողոքելու։Marine-24-ի խոսքերից
Իսկ ինչ վերաբերում է նրա լեգիտիմությանը, ապա դա շա՜տ վիճահարույց հարց է. անձամբ ինձ համար մի բան է կարևոր. նայեք, թե ինչ վիճակում էր Վրաստանը և ինչքան էր զիջում Հայաստանին մինչև Սաակաշվիլիի իշխանության գալը, հետո էլ համեմատեք, թե այժմ ինչքան առաջ է մեզնից բոլոր ցուցանիշերով։
Եվ երրորդ. Սաակաշվիլին վրացիների պես շովինիստ ազգին բավական հանդուրժողականություն է սովորեցրել. նա որևէ տեսակի ֆաշիստական գաղափարախոսություն չի հրահրում։ Եթե Սովետական Վրաստանի ժամանակներում և Շևարդնաձեի օրոք հայերը Թբիլիսիում իրենց 3-րդ տեսակի մարդ էին զգում, վախենում էին անգամ հայերեն խոսել, ապա այժմ ոչ մի հայ չի վախենում ազատ զբոսնել Թբիլիսիի փողոցներով։ Մարդիկ վստահ են, որ իրենց իրավունքների ցանկացած ոտնահարման դեպքում յուրաքանչյուր փողոցի անկյունում կանգնած ոստիկան կպաշտպանի իրենց՝ անկախ ազգային պատկանելությունից։ Վրաստանում մեկին ազգային պատկանելության համար վիրավորանք հասցնելը չափազանց խիստ է պատժվում։
Եվ ի տարբերություն Հայաստանի՝ ԱՅՆՏԵՂ ՕՐԵՆՔՆԵՐԸ ԳՈՐԾՈՒՄ ԵՆ, ոչ թե մնում են թղթի վրա։
Եթե տեսնեք, թե մարդիկ ինչ ցավով են մտածում, որ 2013-ին Սաակաշվիլիի պաշտոնավարման ժամկետը լրանում է, նման թյուրըմբռնում չեք ունենա։
Գրառումս ներշնչված չէ մամուլի տեսություններից ու քաղաքագետների վերլուծություններից. այն կարելի է վերնագրել ԱԿԱՆԱՏԵՍԻ ԱՉՔԵՐՈՎ...
իսկ մարդը
վախենում ա
որ իրան
չեն սիրի:
Askalaf (25.12.2009)
Դե լավ հա էտ մի բանին չհավատացի:
Կարող ես համոզված լինել։
իսկ մարդը
վախենում ա
որ իրան
չեն սիրի:
Հայերի համար էլ ա՞ օրենքը նույն ուժով գործում:
Այո։ Եթե քեզ տարակուսանքի մեջ է գցում Չախալյանի գործը, ապա դա բոլորովին ուրիշ ոլորտ է։ Ցանկացած երկրում էլ ազգայնական տրամադրությունները ճնշվում են։ Իսկ առօրյայում հայերը իրենց որևէ կերպ ճնշված չեն զգում, էլ չասեմ, որ հատկապես Ջավախքի հանդեպ յուրահատուկ ուշադրություն է ցուցաբերվում։ Ինձ համար էլ շատ անակնկալ էր այդ ամենը սեփական աչքերով տեսնելը, որովհետև այստեղ հնչող հայտարարությունները լսելով՝ բոլորովին այլ տրամադրվածությամբ էի գնացել։ Ապշած էի։ Այն, ինչը մենք անվանում ենք «ճնշումներ հայերի նկատմամբ», ոչ այլ ինչ է, քան ընդամենը հայերին հասկացնելու փորձ, որ նրանք այդ երկրի քաղաքացիներն են և պարտավոր են հարգել այն։ Օրինակ՝ պահանջում են, որ հայերը վրացերեն իմանան։ Վա՞տ են անում։ Պատկերացրեք՝ եզդիները հայերեն չիմանային և կտրականապես հրաժարվեին սովորել. ի՞նչ կանեինք մենք։
իսկ մարդը
վախենում ա
որ իրան
չեն սիրի:
Բայց ամեն ինչ պետք չի էտքան պայծառ գույներով ներկայացնել: Ջավախքից ընկերներ ունեմ ու իրանց ասածները էտքան էլ հուսադրող չեն:
Եզդիներին չեն ստիպում որ հայերեն սովորեն,ուղակի նրանք չեն կարող հայերեն չիմանան:
Նաիրուհի եթե վրացի լինեի կասեի լավ ենք անում,բայց ոչ ես եմ վրացի ոչ էլ դու հիմա քո հարցը քեզ տամ՝ լա՞վ են անում:
Այդպես ստիպում են որ նրանք ձուլվեն վրացիներին ու ինչքան հնարավորա արագ:
Մենակ ավելացնեմ, որ վրացերեն իմանալը հենց հայերի շահերից է բխում, քանի որ հնարավորություն է ստեղծում պետական հիմնարկություններում աշխատել, ինչու չէ բարձր պաշտոնների հասնել ու հայերի շահերը հենց այդպես պաշտպանել:
Նաիրուհի (24.12.2009)
Սահակաշվիլիին պիտի վարչապետ լիներ, ոչ թե նախագահ(միտքը իմը չէ):
Ներքին քաղաքականության մեջ լիքը լավ բարեփոխումներ է արել: Իսկ արտաքին գործերին թող չխառնվի:
Կարծում եմ՝ առանց երկրի արտաքին քաղաքականությունը (մասնավորապես՝ Ռուսաստանի հետ) վերանայելու անհնար կլիներ իրականացնել այդ ներքին բարեփոխումները:Սահակաշվիլիին պիտի վարչապետ լիներ, ոչ թե նախագահ
Ներքին քաղաքականության մեջ լիքը լավ բարեփոխումներ է արել: Իսկ արտաքին գործերին թող չխառնվի:
DIXIcarpe noctem
Իսկ ինձ թվում է, որ հնարավոր կլիներ: Դիտարկենք Բելառուսի օրինակը: Մի կողմից Ռուսաստանի հետ լավ հարաբերություններ ունի, ինչը ապահովում է իրեն կարևոր շուկա արտահանման համար, էժան տարիֆներ ռուսական էներգոռեսուրսների վրա, և այլ առավելություններ, մյուս կողմից թույլ չի տալիս, որ ռուսական կրիմինալը ներթափանցի Բելառուս, երկրի ներսում կարգ ու կանոն կա, կոռռուպցիա չկա: Համաձայն եմ սակայն, որ նման նուրբ քաղաքականություն վարելը շատ դժվար է: Ռուսաստանը անընդհատ փորձում է Բելառուսին "կուլ տալ": Դեռևս չի ստացվում:
Չմոռանանք նշել նաև վերջին կաթնային պատերազմը, որը հայտարարեց Պուծին ձյան Բելոռուսին, վերջինիս կողմից Աբխազիան և այսպես կոչված Հարավային Օսեթիան ճչանաչելու պատճառով։
Ինձ համար լրիվ հասկանալի է ձեր կարծիքը: Սակայն կարդալով քո գրածը, աչքերիս արդյունքներ եկան, հենա-հենա քիչ էր մնում լաց լինեի, բայց մեկ էլ հիշեցի, որ ախր պարոն Սահակաշվիլին վերացրեց իր մերձավորներին, պատերազմի մեջ ընկավ ռուսաստանի հետ, և վերջին դեպքերը սովետական բանակում կռվածների հուշարձանի պայթեցումը: Այսինքն Սահակշվիլին հրեշտակ չի: Եվ Վրաստանում վարվող քաղաքականությունը միայն հանգեցրել է վախի ու տագնապի մթնոլորտի շիկացմանը: Ես Սահակաշվիլիին չեմ համարում ազգային հերոս, ինչպես դուք եք փորձում ներկայացնել:
Միանշանակ հավատում եմ, քանի որ նույնը լսել եմ իմ վրացի ընկերոջից։
Իսկ հայկական ու ռուսական «անկախ» լրատվամիջոցների «սրսկած» կարծիքներով առաջնորդվողներին խորհուրդ կտամ ավելի բազմազան դարձնեն լրատվության աղբյուրները։
Հ.Գ.Սակայն մնում եմ այն կարծիքին, որ իշխանությունը ցանկացած մարդու փոխում է։
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ