Ինչպե՞ս ճանաչել մարդուն

[ministr]

Կամ ճանապարհ գնալ, կամ ընդհանուր գործ անել հետը:
Ինչա նշանակում կռվել ճանաչելու համար?? Ոնց որ մեկն ասի զարկերակը փրթում եմ արյան կարգն իմանալու համար:

Մնացած դեպքերում ըստ մի քանի հատկանիշերի մարդուն դասում ենք խմբերից մեկին, որոնք ինքներս ենք ստեղծել մեզ համար:

Երրորդ տարբերակը մոռացել էի`
Պետք է պարտք տալ...

[Մանոն]

Երրորդ տարբերակը մոռացել էի`
Պետք է պարտք տալ...

Լավ ասացիք, այդպես էլ են ասում. «ուզում ես մարդուն ճանաչել՝ հետը փողի գործ ունեցիր»: Իսկ ընդհանրապես համամիտ ե՞ք, որ մարդիկ իրենց ավելի շատ բացահայտում են ինչ-որ էքստրեմալ հանգամանքներում:

[ministr]

Մարդիկ իրենց բացահայտում են, երբ որ շահերի բախում է տեղի ունենում:

[Enigmatic]

Համաձայն եմ մեր նախարարի հետ:
Երբ մարդը հարուստ է լինում, էնքան են հավաքվում էդ մարդու կողքերը, քծնում են, լավ ընկեր են ձևանում, բայց դրանք լավ օրվա ընկերներ են ընդամենը: Հենց էդ մարդը սնանկանում է, վերջ, էլ մարդ չի լինում, մնում են, եթե մնում են, իսկական ընկերները:
Ասում են՝ ընկորոջը նեղ օրով են ճանաչում:

[ministr]

Դրա համար դիստանցիայից լավ բան չկա: Շատ հազվադեպ մարդկանց պետք է մոտ թողնել այն աստիճանի, որ կարողանան քեզ վնասել ու էդ վնասելու երևույթը քեզ ավելի մեծ ցավ պատճառի, քան թե ինքը հասցված վնասը: Վերջիվերջո որտեղից են հայտնվում թշնամիները կամ չուզողները, եթե ոչ ընկերների շարքերից?

[Աինի]

Մարդը ֆենոմեն նրան ճանաչելն անկարելի է, այն հասարակ և դժվարամատչելի միաժամանակ, քանի որ մարդու մեջ ապրում են 2 էություն միաժամանկ, անձեռակերտ հանճարը և ճղճիմ պարզամտությունը, և այս 2-ի միախառնումն է, որ մարդուն դարձնում է առեղծվածային

[Katka]

Դրա համար դիստանցիայից լավ բան չկա: Շատ հազվադեպ մարդկանց պետք է մոտ թողնել այն աստիճանի, որ կարողանան քեզ վնասել ու էդ վնասելու երևույթը քեզ ավելի մեծ ցավ պատճառի, քան թե ինքը հասցված վնասը: Վերջիվերջո որտեղից են հայտնվում թշնամիները կամ չուզողները, եթե ոչ ընկերների շարքերից?

Ընկերների շարքից չուզողներ, թշնամիներ չեն լինում: Կարծում եմ, այս դեպքում խնդիրը հենց տվյալ մարդու մեջ է, նա ունի դժվարություններ դիմացին ճանաչելու հարցում եւ շտապում է ընկերներ ընտրելիս: Իսկ դիստանցիան սուտ բան է, կարծում եմ:

[ministr]

Ընկերների շարքից չուզողներ, թշնամիներ չեն լինում: Կարծում եմ, այս դեպքում խնդիրը հենց տվյալ մարդու մեջ է, նա ունի դժվարություններ դիմացին ճանաչելու հարցում եւ շտապում է ընկերներ ընտրելիս: Իսկ դիստանցիան սուտ բան է, կարծում եմ:

Էն էլ ոնց են լինում

Если друг оказался вдруг
И не друг, и не враг, а - так,
Если сразу не разберешь,
Плох он или хорош,-
Парня в горы тяни - рискни!
Не бросай одного его,
Пусть он в связке в одной с тобой -
Там поймешь, кто такой.

Если парень в горах - не ах,
Если сразу раскис и - вниз,
Шаг ступил на ледник и - сник,
Оступился - и в крик,-
Значит, рядом с тобой - чужой,
Ты его не брани - гони:
Вверх таких не берут, и тут
Про таких не поют.

Если ж он не скулил, не ныл,
Пусть он хмур был и зол, но - шел,
А когда ты упал со скал,
Он стонал, но - держал,
Если шел за тобой, как в бой,
На вершине стоял хмельной,-
Значит, как на себя самого,
Положись на него.

[Դեկադա]

ministr-ի[/B] խոսքերից;1893037]Մարդիկ իրենց բացահայտում են, երբ որ շահերի բախում է տեղի ունենում:

Համաձայն եմ
... և ոչ միայն էս դեպքում:Ընդհանրապես ցանկացած բախում, որի հիմքում հիմնականում ընկած ա լինում ինքնապաշտպանությունը բերում ա բացահայտման: Բայց մարդուն ներքաշել էքստրեմի մեջ միայն նրա համար, որ բացահայտվի կարծում եմ էժանագին շատնաժ է:

Իսկ դիստանցիան միշտ և ամենուրեք օգտակարա, ուղղակի դրա չափի կառավարման մեջա գաղտնիքը, ում հետ շատ պահես ում հետ քիչ: Իսկ 0 ականին մոտ դիստանցիա կարող ես ունենալ երևի միայն ինքդ քո հետ:

Սրա հետ էլ եմ համաձայն:Քիչ չափաբաժնով ամեն ինչն ա օգտակար`նաև դիստանցիան:Պաշտպանում ա ավելորդ ցնցումներից:Դիստանցիա չեմ պահում մենակ այն մարդկանց հետ ովքեր իմն են`որտեղ ես չեմ մտածում իմ քայլերի ճիշտ ու սխալի համար, որտեղ ինձ չեն դնում և որտեղ ես չեմ//ն// դնում իրենց//ինձ// սանդղակի վրա ու չեմ//ն// նայում աստիճանի տակ:

Իսկ մարդկանց ճանաչելու հատուկ ինչ որ փորձեր չեմ անում`իմաստը չեմ տեսնում:Տարբեր իրավիճակներում մարդը իրեն կարա դրսևորի էնքան ինչքանով որ դա իրեն ա պետք:Սա չի վերաբերվում միայն ծայրահեղություններին, քանի որ էտ ժամանակ խոսում և գործում են էմոցիաները, իսկ միայն էմոցիայով բնորոշել մարդուն ու փորձել ճանաչել շատ դժվար է, կասեի անհանր:

[dvgray]

Լավ ասացիք, այդպես էլ են ասում. «ուզում ես մարդուն ճանաչել՝ հետը փողի գործ ունեցիր»: Իսկ ընդհանրապես համամիտ ե՞ք, որ մարդիկ իրենց ավելի շատ բացահայտում են ինչ-որ էքստրեմալ հանգամանքներում:

կախված է նրարից, թե ինչ ասել կուզենք բացահայտել ասելով:
Եթե ինկատի ունենք էքստրեմումի ժամանակ մարդու պահվածքի ուսումնասիրությունը, ապա կարելի է ասել, որ բոլոր մարդիկ էլ նույնն են, այսինքն կարող են հանդես բերել և ծայրահեղ վատ, և ծայրահեղ լավ, դրական հատկանիշներ:
Հարցը ուրիշ է: Հարցը այն է, որ տարբեր մարդկանց համար էքստերմը տարբեր է: Տարբեր իրավիճակներ է: ու եթե մի իրավիճակում մեկի ներվերը դիմանում են, կամ ներքին էներգիան բավարար է չլարվելու ու նորմալ վիճակում իրեն ոչ հատու պահվածք դրսևորելու համար, ապա մյուսի համար այդքան "դոզան" կարող է լինել "մահացու":