Ակումբում նկատել եմ մի քանի երևույթներ, որոնց մասին գրառումներ անելու ավելի հարմար տեղ է ոչ թե «Ի՞նչը ձեզ դուր չի գալիս ակումբում» թամայում, այլ հենց այստեղ, քանի որ դրանք հարցեր են, որոնք դրևորվում են կյանքի ամենատարբեր իրավիճակներում, հատկապես՝ մարդկային փոխհարաբերություններում։
Վստահ եմ, որ գրառումս որպես բողոք չի ընկալվի։
Երբեմն լինում են իրավիճակներ, երբ անկասկած մենք սխալ ենք և ինքներս էլ դրանում համոզված ենք, բայց հաշվի առնելով որոշ հասկանալի և անհասկանալի հանգամանքներ շարունակում ենք մեղադրել դիմացինին ու ամեն կերպ փորձում այնպիսի տպավորություն ստեղծել, որ մեղքի 100% բաժինը դիմացինինն է։ Գիտեմ որ այս երևույթը արդարացնելու համար կան հազար ու մի բացատրություններ, բայց ինձ համար սա ինտելեկտուալ անազնվություն է։
Անազնվության մեկ այլ դրսևորում է այն, երբ ինչ որ կոնկրետ թեմա քննարկելիս փորձում ենք մեզ սրբի տեղ դնել, և վախենում ենք (չգիտեմ թե ումից և ինչու), որ հանկարծ ոչ մեկը չիմանա, որ ես էլ եմ այդպես մտածում։ Եթե ես արդեն ունեմ այդ մտածելակերպը և ապրում եմ դրանով, ո՞ւմից պետք է ամաչեմ, ու որ ավելի կարևոր է՝ ինչո՞ւ պետք է ամաչեմ։ Կարծում եմ, որ ինտելեկտուալ ազնվություն ունեցող մարդը չի վախենա կիսվել իր ճշմարիտ տեսակետներով և հանգիստ խղճով ուրիշների կքաջալերի ինչ որ գործերի, միայն այն դեպքում, երբ ինքն արդեն դա անում է։ Իսկ եթե մեղադրի, ապա գոներ կփորձի մեղադրել ու իր դժգոհությունը հայտնել այն հարցերում, որոնք իր մոտ բացակայում են։ Բայց եթե ինքն էլ ունի այդ պրոբլեմը կամ ինքն էլ է նույն բանը անում, ինչպե՞ս կարող է ուրիշին քննադատել։
Չեք պատկերացնի, թե որքան եմ ուրախանում երբ կյանքում և հենց այստեղ էլ՝ Ակումբում, հանդիպել և հանդիպում եմ մարդկանց, ովքեր իրենց ցույց են տալիս այնպիսին ինչպիսին կան։ Իհարկե բոլորս էլ ժամանակ առ ժամանակ ունենում ենք ինտելեկտուալ ազնվություն դրևորելու պակաս (ես երջանիկ եմ, որ այս խոսքերը գրելիս ես նկատի չունեմ մեկ ուրիշին, այլ հիշում եմ այն բազմաթիվ դեպքերը, երբ ինքս հենց այդպես եմ վարվել), բայց ընդհանուր առմամբ դա սահմանների մեջ է։ Շնորհակալություն բոլորին, ովքեր այդպես են վարվում (Վստահ եմ՝ յուրաքանչյուր կարդացող կհասկանա, թե ով է այդպիսին)։
Մեջբերել
Էջանիշներ