Ինտելեկտուալ ազնվություն

[Jarre]

Հակասություններով լի մի թեմա....

Այս տերմինը ունի շատ լայն գործածություն։ Առաջարկում եմ այստեղ քննարկենք հետևյալը. «Ինտելեկտուալ ազնվությունը դրդում է անհատին լինելու պատրաստ վերանայել իր տեսակետների ճշտությունը և բավական ժամանակ տրամադրել դրանց դեմ բերվող փաստարկներն ու ապացույցները քննելու և ուսումնասիրելու համար»։

Սա ենթադրում է, որ մարդ չպետք է լինի դոգմատիկ տրամադրված որևէ գաղափարի կամ երևյույթի նկատմամբ, և երբ տեսնում է հիմնավոր և անհերքելի ապացույցներ, պատրաստ լինի փոխել իր տեսակետը։ (Նույնը չէ, ինչ զիջումների գնալը՝ ավելին է ներառում)։

Սա կիրառելի է կյանքի յուրաքանչյուր իրավիճակի համար՝ փոքրից մինչև ամենամեծ հարցերը։ Մարդկանց հետ մեր առօրյա փոխհարաբերություններում, ակումբի քննարկումների ժամանակ, կրոնական հարցերում, գիտական հարցերում....

Եթե ձեզ հետաքրքիր է, խնդրում եմ, գրեք ձեր կարծիքը, բերեք կոնկրետ կյանքից օրինակներ, որոնք կօգնեն ավելի ճիշտ գնահատել այս երևույթը և տեսնել դրա առկայության կամ բացակայության հետևանքները։

Սկսեմ ես

[Jarre]

Գիտական աշխարհ։ Շատ գիտնականներ ունեն քարացած տեսակետներ որոշ հարցերի, կամ իրենց՝ հնում արտահայտած կարծիքների վերաբերյալ։ Նրանք երբեմն կարող են օգտագործել նույնիսկ սուտը և ոչ լիարժեք ճիշտ ինֆորմացիա, որպեսզի «ապացուցեն» իրենց կարծիքի ճշմարտացիությունը։

Քաղաքականություն։ Քաղաքական գործիչը կամ առաջնորդը, կարող է դիմել ցանկացած քայլի, իր նպատակներին հասնելու համար և պատրաստ չէ ընդունել իր սխալ լինելը, երբ կան հստակ և անհերքելի ապացույցներ (գիտեմ, որ այս նշածներս շատ հարաբերական են ) Երբեմն էլ պատրաստ են անմեղ մարդու վրա բարդելու բաներ, որոնցում հենց իրենք են մեղավոր։

Կրոն։ Հավատացյալը կամ որևէ կրոնի հարողը, կարող է դոգմատիկ վերաբերմունք ունենալ իր համոզմունքների վերաբերյալ, և կատեգորիկ կերպով մերժել այլախոհությունը։ Օրինակ՝ ինկվիցիայի ժամանակ կաթոլիկ եկեղեցու առաջնորդներից մեծամասնության պատճառով, որոնք չունեին ինտելեկտուալ ազնվություն, տուժեց գիտության զարգացումը, քանի որ ինկվիզիցիայի առաջ կանգնում էր ցանկացած գիտնական կամ մարդ, որը փորձում էր ապացուցել այն ժամանակ տարածված գաղափարների հակառակը։

[Yellow Raven]

Ակումբի առումով ավելացնեմ Սպորտը,մասնավորապես ֆուտբոլը
Իսկ ընդհանուր դեպքում,ողջունելիա,եբ մարդ ընդունումա իր սխալը ու մերժումա իր նախօրոք ընդունած կարծիքը... Բայց մի կողմից էլ պետքա ընդունել,որ եթե առարկան մարդու մեջ խորնա նստած դրանից հրաժարվելը երբեք հեշտ չի լինում

[Jarre]

Բայց մի կողմից էլ պետքա ընդունել,որ եթե առարկան մարդու մեջ խորնա նստած դրանից հրաժարվելը երբեք հեշտ չի լինում

Այ ես հենց սա էլ ուզում էի ասել, Վահիկ ջան, շատ շնորհակալություն։ Մի գուցե օրինակս տեղին չէ, բայց պատկերացնենք ինչ կլիներ, եթե օրինակ՝ ինկվիզիցիայի ժամանակներում, կրոնը ընդհանուր առմամբ չլիներ ֆանատիկ և դոգմատիկ, և անկեղծորեն ու մանրամասնորեն քններ նոր տեսակետները, որ առաջարկում էին Գալիլեյի նման գիտնականները։ Հենց այսպիսի խորը նստած հարցերի հանդեպ ինտելեկտուալ ազնվություն չցուցաբերելը, ունենում է շատ ցավալի հետևանքներ

[Սելավի]

Jarre ջան, մի իմաստուն խոսք կա, ասումա՝ «էն մարդը որը տարիների ընթացքում երբեք չի փոխում, կամ չի վերանայում իր անցիալի մոտեցումները, համոզմունքները, ուրեմ պետք է ստուգել այդ մարդու պուլսը, որպեսզի համոզվել՝ արդյո՞ք նա կենդանի է»:

Քո առաջ քաշած հարցը իրականում բազմաթիվ մոտեցումներ կարող է ունենալ:
Դու այստեղ նշել էս աշխարհի երեք ամենախոշոր բիզնեսները, և հետևապես լավ «բիզնեսմենը» ժամանակ առ ժամանակ փոխում է իր որոշ մոտեցումներ, որպեսզի միշտ պահանջված լինի հասարակության կողմից:
Սա վերաբերվումա թե քաղաքականությանը, որպես համար առաջի բիզնես իր մեծությամբ ու շրջանառությամբ, թե հաջորդաբար կրոնին ու գիտությանը:

Հետևաբար՝ եթե մի բանի մեջ կա մեծ, շատ մեծ փող, փառք, կիրք և այլ նմանատիպ ատրիբուտիկաներ, որն էլ իր հերթին « գայթակղում» է մարդուն, շատ դժվար է մարդ արարածին զիջել ուրիշներին իր այդ հասանելիքը, դիրքը, փառքը, մտածելակերպը և այլն: Եթե անգամ այդ ուրիշը, հազար անգամ ավելի կշռադատված ու խելացի մոտեցումներ ու առաջարկներ ունի այդ նույն բիզնեսի համար:
Այդ է պատճառը որ միայն ժամանակն է փոխում մարդուն, հասարակության գիտակցությունը, և ստիպում է մարդկանց փոխել իրենց որոշ նախկինում ունեցած մոտեցումներ:

Իսկ եթե նայենք անհատի տեսանկյունից, ապա կնկատենք որ մարդու ամեն ապրած ժամանակահատված ունի իր չափորոշիչները և մոտեցումները, կյանքի տարբեր բնագավառների համար:

Հիմա պատկերացրա երիտասարդ գեղեցկատես անվախ պատանուն, չափահաս ու որոշակի կյանքի փորձ ունեցող մարդը, ուզենա ապացուցի որ նա ավելի հեղհեղուկ մտածելակերպ ունի կյանքի նկատմամբ, որ նա ավելի արկածախնդիր է ու դյուրահավատ:

Չի ստացվի՝ ցանկացած երիտասարդ իր նախադասությունները այնպես կձևակերպի որ կապշես ու ակամայից կհիշես քեզ, երբ դու երիտասարդ էիր ու քեզ որոշ կյանքի փորձ ունեցող մարդիկ խրատում էին, իսկ դու պատասխանում էիր էլ ավելի գեղեցիկ փորձառույի հմտությամբ, քան հասկանում էիր:
Իհարկե այդ ժամանակ միանշանակ համոզված էիր, որ հենց այդպես է ինչպես դու գիտես ու քո համոզմունքն է:
Դրա համար էլ ժամանակն է բոլորին ստիպում որ փոխեն իրենց վաղեմի կարծրացած մոտեցումները:
Մարդը անկարող է դա անել՝ ուրիշին համոզելով իր՝ արդեն իսկ՝ տեսածի, իմացածի ու հասկացածի մեջ:
Սա ժամանակի իմաստությունն է որ հասունացնում է մարդկանց:
Այնպես որ ամեն բան էլ օրինաչափ է և հրաշալի, ու հենց այդպես էլ պիտի լինի, կխախտվի տիեզերական օրենքները եթե երիտասարդը արկածախնդիր չլինի, անվախ չլինի, իր համոզմունքներում հաստատականգ չլինի, սրանովա կյանքը գեղեցիկ ու հրաշալի:


Ամեն մեկիս մեջ էլ գոյություն ունի կողմնացույց, ու ամենահետաքրքիրը նա է, որ ամեն մարդուն կոնկրետ ինֆորմացիա տրվում է հենց այն ժամանակ, երբ նա պատրաստակամություն է հայտնում հոժարակամ ընդունելու այն:
Եթե կյանքի նկատմամբ քո ունեցած մոտեցումները, կամ «գրականությունը» ուզենաս տաս այն մարդկանց ովքեր դեռ պատրաստ չեն ու չեն անցել կյանքի համապատասխան էտապներով, նրանք չեն ընդունի քո տված «ընծաները» ու անգամ կմտնեն հակախոսության մեջ ճշմարտության հետ:

Այս նշածներիս կոնտեքստում գտիր ինտելեկտուալ ազնվությունը, քանզի դա ամեն տարիքի համար ունի իր համապատասխան, «ինտելեկտուլ ազնվություն» կոչվածը:

[Jarre]

Սելավի, շնորհակալություն հետաքրքիր մեկնաբանության համար։ Ես կարծում եմ, որ չլինել դոգմատիկ և անհավասարակշիռ ինքնասեր, կարող է լինել ցանկացած մարդ։

Այնպես որ ամեն բան էլ օրինաչափ է և հրաշալի, ու հենց այդպես էլ պիտի լինի, կխախտվի տիեզերական օրենքները եթե երիտասարդը արկածախնդիր չլինի, անվախ չլինի, իր համոզմունքներում հաստատականգ չլինի, սրանովա կյանքը գեղեցիկ ու հրաշալի:

Իսկ դու չե՞ս կարծում որ նման մտածելակերպը կարող է անգործության մատնել մարդկանց, քանի որ եթե ամեն բան հիանալի է ու գնում է իր հունով, ու վերջիվերջո լինելու է այն ինչ նախօրոք ծրագրված կամ նախասահմանված էր, ապա ի՞նչ իմաստ ունի ընդհանրապես որևէ բան անել։

Ես կարծում եմ, որ եթե մենք մեր ու մեր սերունդների համար ուզում ենք լավ կյանք, ապա յուրաքանչյուրս պետք է պատասխանատվություն զգանք մեզ վրա, ու ամեն բան՝ նամանավանդ լուրջ հարցերը, չթողնենք բախտի քմահաճույքին Mea Culpa

[dvgray]

Իսկ դու չե՞ս կարծում որ նման մտածելակերպը կարող է անգործության մատնել մարդկանց, քանի որ եթե ամեն բան հիանալի է ու գնում է իր հունով, ու վերջիվերջո լինելու է այն ինչ նախօրոք ծրագրված կամ նախասահմանված էր, ապա ի՞նչ իմաստ ունի ընդհանրապես որևէ բան անել։

օ. ոչ… հարգելիս բնությունը էտքան միամիտ ու պրիմիտիվ չի: ինքը լիքը "մեթոդներ" ունի քո ասած դեպքի համար: մոռացել՞ ես զգայականով շարժվելը, ենթագիտակցական որշումներ ընդունելը և այլն

[Սելավի]

Սելավի, շնորհակալություն հետաքրքիր մեկնաբանության համար։ Ես կարծում եմ, որ չլինել դոգմատիկ և անհավասարակշիռ ինքնասեր, կարող է լինել ցանկացած մարդ։



Իսկ դու չե՞ս կարծում որ նման մտածելակերպը կարող է անգործության մատնել մարդկանց, քանի որ եթե ամեն բան հիանալի է ու գնում է իր հունով, ու վերջիվերջո լինելու է այն ինչ նախօրոք ծրագրված կամ նախասահմանված էր, ապա ի՞նչ իմաստ ունի ընդհանրապես որևէ բան անել։

Ես կարծում եմ, որ եթե մենք մեր ու մեր սերունդների համար ուզում ենք լավ կյանք, ապա յուրաքանչյուրս պետք է պատասխանատվություն զգանք մեզ վրա, ու ամեն բան՝ նամանավանդ լուրջ հարցերը, չթողնենք բախտի քմահաճույքին Mea Culpa

Jarre ջան դու իմ գրառումից ճիշտ հետևություն չարեցիր, կամ էլ ես չեմ կարողացել մատչելի ձևակերպել ասելիքս:
Ինչևէ հիմա փորձեմ ավելի պարզ ձևակերպեմ:
Ես չեմ պնդի այն հանգամանքը որ ամեն բան նախորոք ծրագրավորված է կամ նախասահմանված է՝ հակառակը ամեն մարդ ինքնա յուրովի ընտրում իր կյանքի ուղին ու տալիս համապատասխան ընթացք:

Իսկ իմ նշած ժամանակահատվածի « երիտսարդության» տարիքում, օրինաչափա այն՝ որ նա պիտի լինի արկածախնդիր և խիզախ, և ունենա իր պատկերացումների մտահորիզոնը:
Օրինաչափ չի լինի չէ՞ երբ տեսնես տասնութ կամ տասնինը տարեկան երիտասարդը խաղալիք ավտոմեքենայով, իր բահով ու դույլով դուրսը ցեխերի մեջ խաղումա, անգամ տարօրինակ կլինի չէ՞, (սակայն կան մարդիկ որ գերադասում են տարօրինակ լինեն, քան միօրինակ):


Օրինաչափ կլինի երբ այդ տարիքի երիտասարդը ունենա հստակ տրամաբանական կշռադատված մտահորիզոն որը հարիր է իր հենց այդ տարիքի համար:
Սա է ասածս, որ ամեն տարիք ունի իր մոտեցումը կյանքի նկատմամբ ու հենց սրանով է կյանքը գեղեցիկ ու հրաշալի, որովհետև ամեն մարդկային տարիք ունի իր նախասիրությունները և իմաստության ընկալողականությունները, տվիալ ժամանակահատվածի համար:


Եթե հիմա դառնանք այն մտքին որ ձևակերպել ենք «ինտելեկտուալ ազնվություն» պարզ է որ հինգ տարեկանը իր ձևավորված ինտելեկտուալ ազնվությունը ունի, ու ո՞նց կարող էս համոզել այդ երեխային որ նա սխալ է իր ընկալողականության մեջ:

Նույնն էլ 18 տարեկանին կամ 50-ին:
Այստեղա կորում օրինաչափությունը, երբ հիսուն տարեկանը ուզումա իր «ընծան» հրամցնի տասնութամյա երիտասարդին:
Սրա համար են մեր պապերը ասել՝ ամեն բանավեճի մեջ գոյություն ունի երեք ճիշտ, մեկ քոնը, մեկ իրանը, մեկ էլ իրականը:


Հիմա անրադառնամ այն մտքին՝ որ ձևակերպել էիր (սերունդների համար լավ կյանք ենք ուզում):
Այդ քո հասկացած լավ կյանք հասկացողությունը քո համար է միայն լավ, հետագա սերունդները չեն օգտվում քո հասկացած ու ընկալած արժեհամակարգի լավ կոչվածից ու քո դրած չափանիշներից:
Ամեն սերունդ իր չափանիշներովա առաջնորդվում և քո տասնհինգ տարի առաջ իմացածդ լավ կյանքի չափանիշները հնանումա և եկող սերունդը շատ քիչ տոկոսային հարաբերությամբա օգտվում քո հասկացած լավ կյանքի դոգմաներից ու չափանիշներից:
Դու կարող էս ընդհամենը հաջորդ սերունդին փոխանցել քո իմացածը, բայց չպարտադրես որ նա իր կյանքը ապրի քո իմացածի շրջանակներում, չնայած չես էլ կարող պարտադրել, ինչպես չեն կարողացել պարտադրել մեր պապերը իրենց արժեհամակարգի չափանիշները:
Այ սրանովա կյանքը գեղեցիկ ու հրաշալի, որ մարդիկ տարբեր մոտեցումներ ու տարբեր ընկալողականություն ունեն կյանքի՝ թեկուզ շատ կարևոր բաների շուրջ:

[dvgray]

Գիտական աշխարհ։ Շատ գիտնականներ ունեն քարացած տեսակետներ որոշ հարցերի, կամ իրենց՝ հնում արտահայտած կարծիքների վերաբերյալ։ Նրանք երբեմն կարող են օգտագործել նույնիսկ սուտը և ոչ լիարժեք ճիշտ ինֆորմացիա, որպեսզի «ապացուցեն» իրենց կարծիքի ճշմարտացիությունը։

արդյոք՞ գիտության մեջ տեսել ես այսպիսի բաներ: եթե այո, ապա որտեղ՞:
գիտնականը եթե օգտագործում է սուտը, որից ինքը տեղյակ է, միանգանից դադարում է գիտնական լինլուց:
եկեք այստեղ չվիրավորենք մարդկության իսկապես պայծառ ուղեղներին, որոնք շատ անգան սոված ու տկլոր, բայց բացահայտել են աշխարհի, տիեզերքի օրենքները ու օրինաչափությունները:

հասկանում եմ, որ այժմ Հայաստանում պրակտիկորեն գիտնական գտելը ավելի դժվար է, քան նավթի հանքահոր, բայց եկեք այս հարցին նայենք համամարդկային տռսակետից, այլ ոչ թե Երևանի Համալսարանի "գիտխորհուրդը" ինկատի ունենալով:

[Jarre]

արդյոք՞ գիտության մեջ տեսել ես այսպիսի բաներ: եթե այո, ապա որտեղ՞:

Ինձ թվում է, որ Արշակի մեկնաբանությունը պատասխանում է քո հարցին և ես էլ նույնը պետք է ասեի։ Բայց կուզենամ նշել ընդամենը մեկ դեպք. Newscientist-ում հրատարակվել էր մի հոդված, որտեղ խոսվում էր «Բրիտանիայի Թագավորական ընկերության» պատվավոր անդամ, պրոֆեսոր Ջոն Հեսլոպ Հարիսոնի մասին։ Մի կղզում նա սկսեց հայտնաբերել շատ հազվագյուտ բույսեր, որոնց այնտեղ աճելը մեծ աղմուկ բարձրացրեց գիտական աշխարհում և մեծ համբավ բերեց նրան։ Սակայն հետագայում պարզվեց, որ դա պարզապես խաբկանք էր, քանի որ նա այդ բույսերը աճեցնում էր բոլորովին այլ երկրում և այնուհետև բերում կղզի։ Այժմ դա հաստատված փաստ է։

Մեկ ուրիշ օրինակ։ Աշխարհում ամենամեծ գիտական միույթուններից մեկը՝ American Associacion for the Advanciment of Science, 1 500 գիտնականների միջև հարցում անկացրեց, և ինչպես հայտնում է Science պարբերագիրը, այդ հարցմանը ցանկացան մասնակցել ընդամենը 469 գիտնական։ Նրանց 27 տոկոսը պնդում է, որ վերջին 10 տարիների ընթացքում հանդիպել են սուտ հայտնագործությունների կամ բանագողության (երբ ուրիշի գրածը կամ հայտնագործածը վերագրում են իրենց)։ 2 տոկոսը կարծում է, որ նման ստեր գիտական աշխարհում շատ հազվագյուտ են հանդիպում, իսկ 37 տոկոսը կարծում է որ՝ հաճախ։ Այդ 27 տոկոսը, որոնք ականատես են եղել նման ստերի, խոստովանում են, որ ոչինչ չեն ձեռնարկել դրա դեմ։ Նրանց կարծիքով գիտնականները դիմում են այդպիսի քայլերի պետություն կողմից դրամական օժանդուկություն ստանալու համար և համբավ ստանալու համար։ Կարծում եմ այս տեղեկությունը բավարար է, տեսնելու, որ գիտական աշխարհում էլ դրսևորվում է ինտելեկտուալ անազնվության դրսևորումներ։ Էլ չասած, երբ ուրիշի հայտնագործությունները փորձում են վերագրել իրենց. երևույթ, որը շատ տարածված է նաև գրական աշխարհում։

[dvgray]

Ինձ թվում է, որ Արշակի մեկնաբանությունը պատասխանում է քո հարցին և ես էլ նույնը պետք է ասեի։ Բայց կուզենամ նշել ընդամենը մեկ դեպք.

Նախ ասեմ, որ Արշակի մեկնաբանությունը հիմնականում կաղուցված էր պատմության վրա, որը ես գիտություն չէմ համարում ու դրա մասին Ակումբում բազմիցս արտահայտել եմ իմ կարծիքը:
Իսկ քո ասած դեպքից շատ հնարավոր է որ լինեն բազմաթիվ: սակայն գիտությոն և մյուս քո ասածների տարբերությունը այն է, որ վերջ ու առաջ այստեղ սուտը ելնում է ջրի երես, իսկ այս սուտասանը պատվազրկվում է և ընկնում մի վիճակի մեջ, որ եթե ինքը ողջ լինի, ապա հաստատ կփոշմանի դրա համար:

[Jarre]

Jarre ջան: կաևծում եմ որ անբարեխիզճ գիտնական չկա, քանի որ երբ որ իսկական գիտնականը այդպիսի վարքագիծ է դրսևորում, նա այլևս դադարում է գիտնական լինելուց: խոսքը ակադեմիական կոչումների, կամ նույնիսկ Նոբելյան մրցանակի մասին չի որորնք մարդ կարող է և ունենալ, բայց գիտնական չկոչվել: Ոնց՞ ես պատկերացնում գիտնականի արած սուտ գործը, երբ որ այն բազմաթիվ փորձաքննություն է անցնում և ակադեմիական հրատարակչություններում անգամ հաղորդագրություն տպելու համար հազար տակ ստուգվում է:

Շատ հետաքրքիր ես գրել, որ «երբ որ իսկական գիտնականը այդպիսի վարքագիծ է դրսևորում, նա այլևս դադարում է գիտնական լինելուց»։ Իմ համար էլ բարոյական տեսանկյունից այդպես է, նա այլևս որպես գիտնական այդպիսին չէ։ Բայց գիտնականների շրաջանում հանդիպող այս դեպքը նշել եմ, ցույց տալու համար, թե որքան տարածված է այդպիսի անազնվությունը։

Նախ ասեմ, որ Արշակի մեկնաբանությունը հիմնականում կաղուցված էր պատմության վրա, որը ես գիտություն չէմ համարում ու դրա մասին Ակումբում բազմիցս արտահայտել եմ իմ կարծիքը:
Իսկ քո ասած դեպքից շատ հնարավոր է որ լինեն բազմաթիվ: սակայն գիտությոն և մյուս քո ասածների տարբերությունը այն է, որ վերջ ու առաջ այստեղ սուտը ելնում է ջրի երես, իսկ այս սուտասանը պատվազրկվում է և ընկնում մի վիճակի մեջ, որ եթե ինքը ողջ լինի, ապա հաստատ կփոշմանի դրա համար:

Ես Արշակի հետ համաձայն եմ, քանի որ ինքան էլ որ դա պատմություն լինի, նրա նշածը անհերքելի փաստ է, քանի որ էվոյուցիոնիստների նման մոտեցումը պատմություն չէ։ Կան պահպանված գիտական հին ձեռնարկներ և թերթեր, որտեղ պարզ երևում է Արշակի գրած վերաբերմունքի մասին։ Օրինակ Science-ի, 1964թ. սեպտեմբերի 18-ի համարում, կար այսպիսի միտք. «Այսօր գիտնականների մոտ ընդունված չէ ցուցաբերել ինտելեկտուալ ազնվություն։ Նրանք երբեմն իրենց պահում են այնպես, ինչպես եկեղեցին՝ Գալիլեյի ժամանակներում»։

Բայց ինչպես դու էիր նշել, նման մարդիկ դադարում են գիտնական լինելուց.....

Ժողովուրդ, իսկ ուրիշ ի՞նչ բնագավառներում եք հաճախ հանդիպում նման անազնվության

[Rhayader]

Օրինակ, երբ ես ֆորումում ասում եմ այն, ինչ ուրիշն իմ տեղը բամբասբյուրոյի նիստում մեկի ականջին կփսփսար, նկատողություն եմ ստանում, չնայած կոնկրետ մարդու կամ մարդկանց խմբի ուղղակիորեն չեմ վիրավորել:
Բայց ոչ մեկը ոչ մի բան չի ասի, եթե սկսեմ անամոթաբար շողոքորթել ինձ դուր չեկած մարդկանց:

Հին, տաղտկալի պատմություն: Սրանից հետո ո՞վ կուզի ազնիվ լինել թեկուզ կարծիքի արտահայտման հարցում:

[Jarre]

երբ ես ֆորումում ասում եմ այն, ինչ ուրիշն իմ տեղը բամբասբյուրոյի նիստում մեկի ականջին կփսփսար, նկատողություն եմ ստանում

Համաձայն եմ, որ բամբասող քաղաքականություն վարողները, իրենց այդ ցածր մակարդակի արարքներով այսօր ավելի հարգված են, քան ճակատին իրենց կարծիքը կամ ճշմարտությունը ասողները։ Բայց կարծում եմ, որ լինել ինտելեկտուալ ազնիվ չի նշանակում անընդհատ ասել սեփական կարծիքը։ Կա ժամանակ երբ պարզապես պետք է լռել, և դա երբեք չի կարելի համարել ազնվության պակաս, կամ էլ կեղծավորություն։

Կարծում եմ, որ այս տեսակ ազնվության մասին խոսելիս, մենք ավելի շատ պետք է մտածենք մե՛ր մասին, թե արդյո՞ք ե՛ս ընդունում եմ դիմացինի կարծիքը այն ժամանակ, երբ դա իմ ասածին հակառակ է և պահանջում է, որ ե՛ս փոխեմ իմ կարծիքը։ Ինտելեկտուալ ազնվության կարևոր հատկանիշներից մեկն էլ հենց այն է, որ միշտ փորձենք առաջին հերթին ինքներս մեզ քննենք, և չբացառենք մեր սխալ լինելը։

Բայց ոչ մեկը ոչ մի բան չի ասի, եթե սկսեմ անամոթաբար շողոքորթել ինձ դուր չեկած մարդկանց:

Իրոք որ, սա ինտելեկտուալ անազնվության ամենավառ դրսևորումներից մեկն է։ Ֆորումում կան որոշ մարդիկ, ովքեր այս հարցում հիանալիորեն ցույց են տալիս իրենց ազնվությունը։ Նրանք չեն սիրում վերոհիշյալ ձևով վարվել, և հենց ֆորումի գրառումներում շատ օբյեկտիվ են գնահատում մյուս ֆորումականներին։ Այն մարդիկ որոնց ես նկատի ունեմ, գիտեն թե ովքեր են

Սրանից հետո ո՞վ կուզի ազնիվ լինել թեկուզ կարծիքի արտահայտման հարցում:

Պետք չէ, որ ուրիշների վատ հատկությունները կամ սովորությունները փչացնեն նաև մեզ։ Ուստի անկախ այն բանից, թե ով ինչ կանի՝ կայացած և իրեն հարգող մարդը միշտ պետք է պահպանի իր համար թանկ սկզբունքները։

[Jarre]

եկեք այստեղ չվիրավորենք մարդկության իսկապես պայծառ ուղեղներին, որոնք շատ անգան սոված ու տկլոր, բայց բացահայտել են աշխարհի, տիեզերքի օրենքները ու օրինաչափությունները

Մտքիս ծայրով էլ չի անցել վիրավորել կամ վարկաբեկել գիտության նվիրյալներին։ Ես ահավոր շատ եմ հարգում և ունեմ շատ լուրջ գիտնական ընկերներ և ծանոթներ։ Բայց dvgray ջան, պետք չէ մոռանալ, որ գիտնականները մարդ են։ Նրանք էլ ունեն թուլություններ։ Ոմանք նվիրված են, ոմանք էլ՝ անբարեխիճղ։ Ինձ թվում է, որ սա ընդունելու համար էլ է մեզ անհրաժեշտ ինտելեկտուալ ազնվություն