Արցախի հիմնախնդիրը

[Վիշապ]

Առաջակում եմ մի հատ իմի բերել և տեսնել թե ուր հասանք.
Դու ասում ես որ բռնապետ Սերժը կաշին փրկելու համար կարող է պատերազմ սկսել:
Ես ասում եմ որ Սերժը բռնապետ լինելու համար չունի բավական ռեսուրս: Մանրամասն եմ. Երկիրը չունի բավական տնտեսական, ֆինասական ռեսուրս ժողովրդին կուշտ պահելու համար: Չունի նաև բավականաչափ մարդկային ռեսուրս: Մենք տեսել ենք նրա առավելագույն մարդկային ռեսուրսը մարտի մեկի ժամանակ: Իսկ դա համատատած երկրում ծայրահեղ տրամադրություններ ունեցող ժողովրդի համամատ ուղղակի ոչինչ է: Բռնապետը բավական մարդկային ռեսուրս ունենալու դեպքում վաղուց արդեն լռեցրել էր այդ մարդկանց ձայները, բողոքները և այլն: Բայց ինչպես գիտես այդպես չէ: Հաջորդը: Նա այնքան անկախ չէ արտաքին աշխարհից որ բռնապետ լինի: Մենք որտեղ ենք տեսել բռնապետ որ դրսից դաբռո ստանա ներսում, իր երկրում այս կամ այն գործողությունը իրականացնելու համար: Բայց քանի որ այդպես է, դա արդեն բռնապետ չի այլ բռնապուտանկա… Բռանապետ է օրինակ Կիմ Չեն Իրը: Սերժը ինչ բռնապետ? Սերժի ռեսուրս հազիվ հերքի 10 հոգի երիտասարդներ թռուցիկ բաժանելուց հարձակվեն վախացնեն: Կամ գան կրակեն ու իրանք զենքերով թողեն թռնեն:Կներես բայց համաձայն չեմ քո հետ: Սերժը բռապեձիկա ոչ թե բռանպետ:
Ես ասում եմ որ պատերազմ լինել չլինելը Սերժից ու Ալիևից կախված չի, հետևեբար նրանք դա չեն կարող օգտագրոծել ներքին խնդիրները լուծելու համար: Հնարավոր է, որ իրոք պատերազմ լինի և որպես հետևանք սերժը փորձի լուծել իր խնդիրները: Ըստ էության դու իմ հետ համաձայնվում ես ասելով, որ այո պետք է թույլտվություն ունենա Սերժը դրսից: Այսինք թույլտվություն պատերազմ սկսելու `ներքին խնդրները լուծելու համար: Իսկ սա հնարավոր չէ: Կամ չէ սպասի հնարավոր է:
Ասեմ ոնց:
Սերժը նեգրոիդին ուղարկում ա Օբամայի մոտ, որ հարազատ մարդիկ են համոզի թույլ տա կռիվ սկսել ազերիների դեմ, որովհետեև իր գործը բուրդա…Օբաման նայում ա սևուկին ասում ա “Լավ գնացեք մի քիչ կռիվ կռիվ խաղացեք, թողնում եմ` քանի որ դու ինձանից black ես”:
Սերժը գնում ա Մեդվեևի մոտ ասում ա հոպար կթողես? Ասում ա լավ գնա մեռնեմ ուռած աշքերիդ: Քիչ քաշի արա: Խելոք կպահեք ձեզ իրար վրա բոշկա չգլորեք:

Բայց… Եթե ինչ որ ձևով այդ պատերազմը սկսի: Ես ասում եմ, որ դրանով կնվազի Սերժի անվտանգությունը, քանի որ կնվազի ավազակապետության ռեսուրսը: Դու ասում ես, որ բանակն է ապահովում իր անվտանգությունը: Ես համաձայնվում եմ քո հետ, բայց ասում եմ որ պատերազմի դեպքում Սերժը կկորցնի իր և ավազակապետության անվտանգություն ապահովվող գլխավոր ու ամենամեծ ռեսուրսը`բանակը: Բայց եղբայր մի րոպե: Ստացվեց սերժը պետք է պատերազմ սկսի իր գլխավոր պաշտպաններից զրկվելու համար? Համաձայնվի չի կպնում : Արդեն իսկ մոտիվացիա, որ Սերժին ձեռ չի տալիս պատերազմը: Բայց ես շարունակում եմ, ասելով որ պատերազմի ժամանակ կզինվեն նաև Սերժի թշնամիներ: Ու արդեն նույն ոստիկանը կվախենա հյուսիայնում բեսպրիդելություն անի, որովհետև այդ կնոջ որ ծեծի, կարող է իր ամուսինը կռիվի դաշտից գալ ու տեղում ցխինվալ անել…
Բայց դու ասում ես չէ. բա ԱԱԾ-ն: Ես էլ ասում եմ, որ ԱԱԾ-ն, որ կրակից հալված չայնիկի կողքը լռիվ նոր, սիրուն, չօգտագործաց շպիռց էր դնում ու ժգուտ: Էտ ԱԱԾ-ն?
Մի բան ասեմ այս հաշվով: Չկա մարդ որին վերացնելը կարելի կամ հնարավոր չլինի: Ու ոչ մի ԱԱԾ, ոչ մի բանակ, ոչ մի ախռանիկ չի կարող երաշխավորել ոչ մեկի կյանքի անվտանգությունը:
Բայց գլխավորը սա չի: Գլխավորը վերջին միտքն է, որ ինձ սադրեց էս լեկիցաին գրել…Ուրեմն. դու ասում ես, որ կողմնակից ես կոշտ, ոչ սահամանադրական ` կտրուկ մեթոդների: Լևոնը ասում է Ժող ջան մենք նման ձևով վտանգում ենք կարճ ասած ամեն ինչ: Հենց մենք փորձենք մի շենք գրոհել, չի անցի իսկ րոպե և հաջորդ վարկյանին Ադրբեջանը կհարձակվի…կարծում եմ դրա վրա ոչ մեկ չի կասկածում: Բայց այս պարագայում կտրուկ գործողությունները համարում ես նորմալ:
Բայց երբ ես ասում եմ պատերազմը սկսելուն պես պետք է դրանց սատկացնել, դու դա սկզբունքորեն համարում ես ազգային դավաճանություն: Այսինքն մարդը անձնական շահի համար ազգը տանում եմ մահվան բերան`պատերազմի, թալանում է երկրիը, բեսպրդլություն է անում ու ես ասում եմ դրանց Կտրուկ ստակցնել ա պետք, բայց արի ու տես դա արդեն ազգային դավաճանություն ա…Չեմ հասկանում Վիշապ ջան:Բա ուր մնաց կտրուկ գործողությունները եղբայր??: Հիմա`երբ շատ մեծ բան կան կոնին դրած և դա հաշվի առնելով դու կողմ ես կտրուկ գործողություններին ,բայց պատերազմի ժամանակ, երբ էլ այդ ռիսկերը չկան`դա համարում ես ազգային դավաճանություն: Եթե ֆորում չլինքին ես կարող եմ շատ սցենարներ բերել, որ ընդհանարապես չի ազդի պատերազմի ընթացքի վրա..., իսկ եթե ազդի էլ ամենայան հավանականությամբ դրական ուղղությամբ` հաշվի առնելով Լևոնի փորձը:
Էս իչքան գրեցի: Անվերջ խոսակցություն ա սա…զգում եմ

Rammer ջան, խոստանում եմ, մի օր իրար հետ կխմենք հակառակ պարագայում Մեդվեդ ըլնեմ, թե հասկանում եմ, ինչ ես ուզում ասել։ Մենակ մի բան հասկացա, աչքիս ախմախ բաներ եմ ասել իմ յանի կանխագուշակումներում։ Համարենք չեմ ասել, շառից փորձանքից հեռու, Սերժին լավ է շանս չտանք որևէ բան անելու, քան գուշակենք թե էլ ինչ կանի եթե շանս տանք։

[Rammer]

Rammer ջան, խոստանում եմ, մի օր իրար հետ կխմենք հակառակ պարագայում Մեդվեդ ըլնեմ, թե հասկանում եմ, ինչ ես ուզում ասել։ Մենակ մի բան հասկացա, աչքիս ախմախ բաներ եմ ասել իմ յանի կանխագուշակումներում։ Համարենք չեմ ասել, շառից փորձանքից հեռու, Սերժին լավ է շանս չտանք որևէ բան անելու, քան գուշակենք թե էլ ինչ կանի եթե շանս տանք։

Հարց չկա Վիշապ ջան

[Տրիբուն]

Մեր մեջ ասած երկուսիդ գրածն էլ կարդալուց գլուխս մի լավ ֆռաց: Երկու բաժակ կոֆե եմ խմել, մի կես ժամ էլ քնել եմ, որ հելնեմ թարմ ուժերով մի հատ էլ կարդամ ))))))

Բայց Վիշապի վերջին մտքի հետ չեմ կարող չհամաձայնվել - Սերժոին ամեն դեպքում պետք է մեկուսացնել, անկախ այն բանից պատերազմ կլինի թե չի լինի: Իսկ եթե, Աստված չանի, պատերազմ լինի, Սերոժին պետք է ռեսկի գնդակահարել: Մարդը եթե խաղաղ պայմաններում արդեն բանակցում ա պահենք Փարաքյարը թե ոչ, որ Երևանը արտաքին աշխարհի հետ կապող միջանցք ունենանք, բա որ պատերազմ սկսի ինչ կանի:

[ministr]

ԱՌԱՋԻՆ ԱՆԳԱՄ ԵՐԵՔ ԳԼՈԲԱԼ ԽԱՂԱՑՈՂՆԵՐԻ ՇԱՀԵՐԸ ՀԱՄԸՆԿՆՈՒՄ ԵՆ


Հարցազրույց Ազգային ժողովի Ժառանգություն խմբակցության ղեկավար Արմեն Մարտիրոսյանի հետ

- Պրահայում Սերժ Սարգսյան-Իլհամ Ալիեւ հանդիպումից հետո համանախագահները հայտարարեցին, որ հունիսին Սանկտ-Պետերբուրգում նրանց հերթական հանդիպման ընթացքում ակնկալում են բեկում: Դուք ակնկալիքներ ունե՞ք նրանց հանդիպումից, իրո՞ք բեկում կարող է արձանագրվել:

- Բեկումն ընդհանրապես դրական ելեւէջ է ունենում, երբ պայքարի պրոցեսում, երբ քիչ է մնում զիջես, հանկարծ՝ հաղթող ես դուրս գալիս: Եթե նման իրավիճակ ստեղծվի, եթե նման բեկում լինի, ինքս շատ կուրախանամ: Սակայն մինչ այժմ իմ ունեցած ինֆորմացիան, որ ստացել եմ դիվանագետների հետ հանդիպումների ժամանակ, այս պահին նման լավատեսություն չի ներշնչում: Ես կարծում եմ, որ այսօր գոյություն ունեցող իրավիճակը եթե այդ ձեւով փաստաթղթի վրա արձանագրվի, ապա հայկական կողմի համար շահեկան չէ: Ես եւ Ժառանգություն կուսակցությունն այն կարծիքին ենք, որ ԼՂՀ անկախությունը պետք է ճանաչվի՝ ԼՂՀ Սահմանադրությամբ ընդունված տարածքների շրջանակում, եւ բացի այդ, ԼՂՀ-ն պետք է լինի բանակցային կողմ: Վերջին մի քանի օրերին ես եղել եմ ԼՂՀ-ում, եւ այնտեղ տարբեր քաղաքական ուժերի ներկայացուցիչների, հասարակ քաղաքացիների հետ շփումների արդյունքում եւս մեկ անգամ եկել եմ այն եզրակացության, որ իրենք էլ են ուզում լինել բանակցային կողմ: Դա միանշանակ է:

- ԼՂՀ պաշտոնյաները, պատգամավորները, բոլորն էլ իրենց մտահոգությունն ու դժգոհությունն են հայտնում, որ ԼՂՀ-ն բանակցային գործընթացից դուրս է մնացել, որ պետք է ԼՂՀ-ն վերադառնա բանակցային սեղանին՝ որպես լիիրավ կողմ: Սակայն, որեւէ կտրուկ քայլ ԼՂՀ իշխանությունների կողմից դեռ չի արվել այդ ուղղությամբ: Ձեր կարծիքով, ի՞նչն է պատճառը, որ նրանք նման կտրուկ պահանջով հանդես չեն եկել:

- Ես կարծում եմ, տակտիկական առումով սխալ եղավ, երբ Ռոբերտ Քոչարյանը, լինելով ԼՂՀ քաղաքացի, եկավ Հայաստան, դարձավ վարչապետ, հետո դարձավ նախագահ: Այդ պահից սկսած արդեն իսկ սկսվեց սխալը, եւ դրանում մեղավոր են եւ Հայաստանի, եւ ԼՂՀ իշխանությունները: ԼՂՀ իշխանությունները որոշակի կարճատեսություն դրսեւորեցին ու թույլատրեցին, որ իրենց քաղաքացին դառնա ՀՀ նախագահ, ներկայացնի Ղարաբաղը: Սա կոպիտ սխալ էր, եւ կարծում եմ՝ Ղարաբաղում այդ սխալը հասկացել են: Հիմա նրանք ցանկանում են, որ ԼՂՀ-ն անպայման ներկայացված լինի բանակցություններին: Իսկ թե ինչո՞ւ կտրուկ քայլերի չեն դիմում, կարծում եմ՝ դա տակտիկական որոշում է: ԼՂՀ-ում բոլորն են ցանկանում, որ ԼՂՀ-ն բանակցային կողմ լինի: Հիմա մնում է միայն որոշել, թե ո՞րն է հարմար պահը, ե՞րբ է նպաստավոր այդ առումով կտրուկ քայլերի գնալը:

- Իսկ Ձեր կարծիքով, ո՞րն է նպաստավոր, հարմար պահը:

- Նպաստավոր պահը երեկ էր: Այսինքն՝ որքան հնարավոր է՝ մեկ օր շուտ նրանք պետք է լինեն բանակցային սեղանի շուրջ:

- Հաճախ ածանցվում է հայ-թուրքական հարաբերությունները եւ ԼՂ հիմնախնդիրը:

- Դրանք չեն կարող չածանցվել: Թեեւ փաստաթղթային առումով արձանագրված չէ այդ դրույթը, ԼՂ հակամարտության լուծումը չի նշվում որպես նախապայման, սակայն դա դեռ չի նշանակում, որ մեկը մյուսի հետ կապ չունի, այսինքն՝ երկու հարցով էլ բանակցությունները զուգահեռ են տեղի ունենում, եւ երկու հարցով էլ մեծ ակտիվություն է նկատվում: Բացի այդ, թուրքական կողմն անընդհատ բանավոր հայտարարում է այդ մասին: Այնպես որ, իմ կարծիքով, ճիշտ չէ, երբ ասում են, թե այս երկու խնդիրներն իրար հետ պայմանավորված չեն:

- Սակայն Սերժ Սարգսյանը հայտարարում է, որ հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորման հարցում նախապայմաններ չեն դրվել Հայաստանի առաջ, մինչդեռ թուրքական կողմը, թուրք պաշտոնյաները բազմիցս են հայտարարել, որ այս խնդրի լուծումը, սահմանների բացումը կարող է տեղի ունենալ ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորումից հետո: Կարելի՞ է ասել, որ Սերժ Սարգսյանը մոլորտության մեջ է գցում հասարակությանը:

- Նշեմ, որ տարբերություն կա ձեւակերպումների, բայց ոչ էության մեջ: Այսինքն՝ Սերժ Սարգսյանը կարող է ասել, որ ինքը ճիշտ է, փաստաթղթերում չկան նախապայմաններ, ոչ մի փաստաթղթում որեւէ տող չկա այդ նախապայմանի մասին: Սակայն քանի որ բանակցությունները բովանդակային առումով շոշափում են Ղարաբաղի հակամարտության թեման, այս հարցով բանակցողները, միջնորդներն են նույնը, նույնիսկ հանդիպումներ են տեղի ունենում Թուրքիայի եւ Ադրբեջանի, Թուրքիայի եւ ՌԴ-ի, Ադրբեջանի եւ ՌԴ-ի ղեկավարների, Հայաստանի եւ մնացածների հետ, տեսնում ենք, որ այս երկու հարցերը զուգահեռ շոշափվում են իրար հետ, եւ նրանց մեջ արդեն իսկ մեծ կապ կա:

- Մեծ ակտիվություն է նկատվում հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորման հարցում: Եթե նկատի ունենանք, որ Թուրքիան նախապայմանների թվում նշում է նաեւ Ղարաբաղի խնդրի լուծումը, կարո՞ղ ենք ասել, որ մոտ է նաեւ Ղարաբաղի խնդրի լուծումը՝ անկախ դրա ելքից:

- Մտավախություն ունեմ, որ այդ փաստը հավանական է: Առաջին անգամն է, որ ըստ էության երեք գլոբալ խաղացողների շահերը համընկնում են: Այս առումով ես վտանգ եմ տեսնում, հատկապես, երբ այդ շահերի համընկնումը տեղի է ունենում հենց մեր շահերի հաշվին: Ես կարծում եմ, որ այս անգամ ձեր ասածի հավանականությունը կա. եւ ՌԴ-ի, ԵՄ-ի եւ ԱՄՆ-ի ներկայացուցիչները բազմիցս նշել են, որ հայ-թուրքական հարաբերությունների եւ ԼՂ խնդրում նրանք հակասություններ չունեն: Ու նույնիսկ նշում են, որ սա այն եզակի դեպքն է, երբ նրանց, հատկապես ՌԴ-ի եւ ԱՄՆ-ի կարծիքները, համընկնում են: Այս ամենը հաշվի առնելով, նաեւ նկատի ունենալով, որ Հայաստանում չկա իշխանություն, որը վայելում է հասարակության վստահությունը եւ որը կարող է իսկապես իր վճռական “ոչ”-ը հայտնել, կարծում եմ, որ Ղարաբաղի հարցի լուծման հավանականությունը մեծ է: Իշխանությունը ոչ միայն նրա համար է, որ միշտ ժպտա ու “այո” ասի արտաքին աշխարհին, այլեւ՝ իշխանություն է, որպեսզի իր պետական, ազգային շահերը պաշտպանելուց իր վճռական “ոչ”-ն ասի: Այս իշխանությունը երկրի ներսում չունի այդ ռեսուրսը՝ արտաքին աշխարհին վճռական “ոչ” ասելու եւ արտաքին աշխարհի ճնշումներին դիմակայելու համար, ուստի ստիպված է գնալու այն քայլերին, որին կթելադրեն:

- Իսկ Ադրբեջանն ունի՞ այն ռեսուրսները՝ իր տեսակետները պնդելու համար: Նավթային գործոնը նրան օգնո՞ւմ է այս հարցում, թե՞ ոչ:

- Ես չէի ասի, որ Ադրբեջանն այդպիսի մեծ օբյեկտ է բանակցություններում: Ինքը նույնպես սուբյեկտ է բանակցություններում: Սակայն ինքն ավելի մեծ սուբյեկտ է բանակցություններում, քան՝ Հայաստանը: Ադրբեջանն ունի նավթային գործոն, եւ բացի այդ, ավելի ճիշտ արտաքին քաղաքականություն է իրականացնում, քան Հայաստանը: Այնպես որ, ես կարծում եմ՝ այս պահի դրությամբ առավել մեծ չափով տուժում են Հայաստանի շահերը:

lragir.am

[Elmo]

Day.az -ի էջերից արդեն տողեր եմ կարդում ի պաշտպանություն Սերժ Սագսյանի: Գուշակեք 1 անգամից, ինչի՞ են ազերիները այպես պաշտպանում «խեղճ» մարդուն

Осторожный оптимизм

Как стало известно Day.Az, президент Армении может подписать очень важные документы, которые могут дать старт окончательной стадии по справедливому урегулированию армяно-азербайджанского нагорно-карабахского конфликта. Этот документ можно смело будет назвать крупной победой азербайджанской дипломатии, ибо нагорно-карабахский конфликт будет решен в рамках территориальной целостности Азербайджана.

կրճատ նկարագրություն: Հայաստանը կարող է ստորագրել փաստաթղթեր, որոնք սկիզբ կդնեն Ղարաբաղի հիմնախնդրի կարգավորման վերջնական փուլի մեկնարկին, և դա կլինի Ադրբեջանի խոշորագույն հաղթանակը, որովհետև հարցը կլուծվի Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության շրջանակներում:

Այս ուրախալի լուրից հետո ադրբեջանական կայքը ցավով նշում է, որ մեր փառապանծ իշխանություններին ամենաշատը խանգարում են դա անել, ընդիմությունը: «Չար» Ընդիմությունը խանգարում է մեր նախագահին Ղարաբաղը նվիրել Ադրբեջանին:

При этом, главной проблемой армянского руководителя является не подписание этого документа, а его реализация, сорвать которую могут внутриполитические потрясения в Армении, способные привести к смене власти в этой стране.

թարգմանություն: Այնուհանդերձ, այս փաստաթղթերը ստորագրելու գլխավոր խոչընդոտը, որը խանգարում է այդ երկրի ղեկավարին անել այդ, ոչ թե դրանց ստորագրումն է, այլ իրականացումը, որին խանգարում են ներքին ճնշումները Հայաստանում: Նրանք ի վիճակի են այդպիսով հասնել իշխանափոխության:

Ու վերջում մի քիչ էլ թասիբի են գցում Սերժ ձաձային, ասելով՝

Слабый президент вряд ли сможет обеспечить интеграцию Армении в региональное развитие и в международное сообщество.

Բառացի թարգմանություն: Թույլ նախագահը չի կարող ապահովել Հայաստանի ինտեգրացիան տարածքային և միջազգային հանրությանը:

Այս տեքստից հետո մարդ ակամայից մտորրում է:
1. Մեր թշնամիները ողջունում են մեր նախագահի գործողությունները:
2. Մեր թշնամիները վախենում են մեր ընդիմությունից:
3. Մեր երկրում կան մարդիկ, ովքեր ողջունում են մեր նախագահի գործողությունները;
4. Մեր երկրում կան մարդիկ, որոնք վախենում են մեր ընդիմությունից:

[Սամվել]

1. Մեր թշնամիները ողջունում են մեր նախագահի գործողությունները:
2. Մեր թշնամիները վախենում են մեր ընդիմությունից:
3. Մեր երկրում կան մարդիկ, ովքեր ողջունում են մեր նախագահի գործողությունները;
4. Մեր երկրում կան մարդիկ, որոնք վախենում են մեր ընդիմությունից:

Է՜ վազգ էս ինչեր ես ասում.. բա լուս ջուր գազ....

Լևոնի վախտով սկի կաբելենի հեռուստատեսություն չկար Երևանում



Իսկ եթե լուրջ... ամսի 31ին պետքքա պայքարենք սաղովի...

[voter]

ատրպատականների պրոպագանդան կարդա ու հասկացի լրիվ հակառակը - ՍՍի տեղն դիր Ալիեվին ու կհասկանաս ինչ վիճակում է հայտնվել Ալիեվը, որ ստիված փորձում են իրենց ժողովրդին հավաստիացնել, թե հայերի երկու աչկն է դուրս գալու, որ հանգիստ համաձայնվեն իրենց մի աչքը հանեն։

Թե կարծում ես, ադրբեջանում քնում ու երազում են իմանան ՍՍին ինչ է սպառնում ու նա ինչ վիճակում է....

[Elmo]

Թե կարծում ես, ադրբեջանում քնում ու երազում են իմանան ՍՍին ինչ է սպառնում ու նա ինչ վիճակում է....

Հակառակը: Ադրբեջանին ձեռ ա տալիս ՍՍ-ի նման ղումար նախագահը: Որին կարող են առաջարկել ասենք Հայ թուրքական սահմանի տամոժնու ղեկավար կազմի ազատ նշանակելու իրավունք ու ցեղասպանությունը կուրանա, Ղարաբաղն էլ հետ կտա, եթե Աղդամի շինարարությունը տան իրան:

[Վիշապ]

Կարծում եմ այնուամենայնիվ ազերները հասկանում են, որ Հայաստանը թեկուզ և նախագահվելով ղումարբազի կողմից հենց այնպես հեշտ ու հանգիստ Ղարաբաղը տվողը չի, եթե իհարկե մինչև այդ աշխարհը փուլ չգա։ Դրա համար նրանք «նա վսյակի» մահանաներ են ման գալիս այս հարցի ձգձգման հարցում իրենց մասի պատասխանատվությունը ջրելու համար։ Օրինակ այդ հոդվածում Էլմոն մի կարևոր մաս չի մեջբերել՝ որ իբր թե 99–ին հայ–հայ հայերը իրենց էին նվիրելու Ղարաբաղը, ու հայերի միակ կորուստը լինելու էր Իրանի սահմանից կտվելը(!!!), բայց դաշնակները հունանյան նաիրիների միջոցով խորհրդարանում սպանդ արեցին ու համաձայնեցումը ձախողեցին։ Հիմա էլ իբր դաշնակները հնարավոր է էլի մի «ղալաթ» անեն, ու թույլիկ նախագահ Սերժիկ ձյաձյայի ազնիվ մղումները հոդս ցնդեցնեն։ Սա ազերների լափշան սեփական ժողովրդին՝ «եսլի չտո»։ Եթե հաշվի առնենք, թե Ալիևը ինչպիսի ազգայնական պրոպագանդիստական լոլոներով է բարձրացրել իր այսպես կոչված ռեյթինգը ու ոնց սղցրեց իր ցմահ պրեզիդենտ լինելը չարգելող սահմանադրությունը, ապա նրանց լափշան ամբողջովին հասկանալի է դառնում։ Նույն լափշայից իհարկե մեր իշխանություններն էլ կարող են օգտվել, մեղքը բարդելով էլի ընդդիմության վրա։ Երկու բռնապետեր սենց յոլա են գնում միջազգային արենայում ձևեր թափելով։ Վերջը բարին ըլլա։

[ministr]

Կարող ա էս Ղարաբաղը.... պրեֆերանսում կրվելա ուղղակի????

[voter]

Հակառակը: Ադրբեջանին ձեռ ա տալիս ՍՍ-ի նման ղումար նախագահը: Որին կարող են առաջարկել ասենք Հայ թուրքական սահմանի տամոժնու ղեկավար կազմի ազատ նշանակելու իրավունք ու ցեղասպանությունը կուրանա, Ղարաբաղն էլ հետ կտա, եթե Աղդամի շինարարությունը տան իրան:

Իմ միտքն այն է, որ ազերները ՍՍի հոգսերով չէին տառապի, ավելի ճիշտ իրենց ընթերցողներին չէին տառապացնի ուրիշի հարսի սիրուն կամ գեշ, եփող թափող լինելու հարցերով, եթե իրենց հարսից շեղելու պրոբլեմ չլիներ։

Իսկ պրոբլեմ կա Ալիեվն զկրտացել է Լաչինի միջանցքի ու Արցախի կարգավիճակի մասին, հեքիաթներ պատմել, թե այ հայերն Լաչին չէ ավելի շատ բան են տալու ու հայերի վիճակն ավելի վատա, ընդհամենը թեմայից շեղվել է նշանակում...

Ավելի քան համոզված եմ, որ Հայաստան-Թուրքիա սահմանի բացումը քրդստանական արմատներով Ալիեվյան կլանը իր համար որպես առավելություն է դիտում ու ոչ թե պարտություն։

[Kuk]

ԿԵՍԻՑ Է ՀԱՍԿԱՑԵԼ

«Եթե Թուրքիան ցանկանում է օգնել ղարաբաղյան հակամարտության խաղաղ կարգավորմանը, ապա դրա ամենաճիշտ ձեւը այդ գործընթացին ընդհանրապես չխառնվելն է», վերջերս հայտարարել է Սերժ Սարգսյանը:

«ՉԻ» - Իմաստուն միտք է: Բայց նկատենք, որ տարիներ շարունակ Թուրքիան «ընդհանրապես» չէր էլ խառնվում այդ գործընթացին: Հետաքրքիր է` ո՞ր պահից Թուրքիան սկսեց «խառնվել»: Ճիշտ է, այն պահից, երբ Սերժ Սարգսյանը որոշեց միջազգային կառույցներին դուր գալու համար ֆուտբոլային դիվանագիտություն սկսել, ու Հայաստան հրավիրեց Աբդուլլա Գյուլին: Ընդ որում, ոչ միայն հրավիրեց, այլեւ ուղղակի հայտարարեց, որ կողջունի ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորմանն ուղղված Թուրքիայի ջանքերը:

Բայց խնդիրը նույնիսկ դա չէ: «Թուրքիան ճիշտ կանի` ընդհանրապես չխառնվի» ձեւակերպումն ինքնին նշանակում է, որ Թուրքիան արդեն իսկ փորձում է խառնվել (այլապես այդ հայտարարությունն անիմաստ կլիներ): Իսկ դա իր հերթին նշանակում է, որ Սերժ Սարգսյանը մտել է խաղի մեջ` առանց դրա հետեւանքները պատկերացնելու, եւ միայն կեսից է «ջոկել», թե ուր կարող է հասցնել այդ «ճանապարհային քարտեզը»: Կամ էլ` հենց սկզբից էր «ջոկել», բայց առաջնայինը համարել էր ոչ թե պետության շահը, այլ այն« որ Եվրոպայում «իրեն գովեն»:

[One_Way_Ticket]

Վերջերս Հայաստան (այդ թվում Ղարաբաղ) այցելած օտարերկրացի զբոսաշրջիկների արձաքանքներն էի կարդում։ Ու ամեն տեղ հայտնվում են ադրբեջանցիները ու "դժգոհ" մեկնաբանություններ թողնում "Ղարաբաղը Ադրբեջանինն է" ոճով։ Այդ ժողովուրդը լրիվ զոմբի է, ուրիշ զբաղմունք չունեն։

[Վիշապ]

Վերջերս Հայաստան (այդ թվում Ղարաբաղ) այցելած օտարերկրացի զբոսաշրջիկների արձաքանքներն էի կարդում։ Ու ամեն տեղ հայտնվում են ադրբեջանցիները ու "դժգոհ" մեկնաբանություններ թողնում "Ղարաբաղը Ադրբեջանինն է" ոճով։ Այդ ժողովուրդը լրիվ զոմբի է, ուրիշ զբաղմունք չունեն։

Մասիս սարն էլ մերն ա: 21 թվից ասում ենք, կարծես ուրիշ զբաղմունք չունենք:

[One_Way_Ticket]

Մասիս սարն էլ մերն ա: 21 թվից ասում ենք, կարծես ուրիշ զբաղմունք չունենք:

Վիշապ, ես դեռևս ոչ մի տուրիստական կայքում չեմ տեսել, որ Թուրքիայի մասին արձագանքում հայերը նման բաներ գրեն։ Ու համոզված եմ, հայերը այդ արձագանքները չեն էլ կարդում, միայն եթե չեն պատրաստվում Թուրքիա գնալ հանգստանալու։ Համոզված եմ նաև որ ադրբեջանցիները Հայաստան գալ տուրիստական նպատակներով չեն պատրաստվում։ Եվ այդ արձագանքները կարդալը և տուրիստական ֆորումում նման մեկնաբանություններ գրելը վկայում է այն մասին, որ նրանց աշխարհում ուրիշ ոչինչ չի հետաքրքրում։