Գնալ աղջիկ տեսնելու

[Elmo]

Անդուր սովորույթ ա: Շատ վիրավորական, տհաճ ու շահամոլ քայլ: Ամենավիրավորական քայլը, որ կարելի ա անել աղջկա ու աղջկա ծղնողների հանդեպ: Ինչու՞ չէ, նաև տղայի հանդեպ, բայց տղան այստեղ մեղավոր ա ու իրան հասնում ա , եթե չի արգելել նման արարքը: Երբ տղան ու աղջիկը ամեն ինչ որոշել են, տղայի ծնողները պետք է գան աղջկա տուն ծանոթանալու համար, նշան դնեն էդ մարդկանց ու պատրաստվեն հարսանիքի: Կամ եթե միջոցներ չկան, պարզապես ծանոթանան, բարեմաղթեն, ծնողական օրհնանք տան ու ուղարկեն միասին ապրելու:

[Լուսաբեր]

Լավ, հեսա ասեմ...
Ուրեմը իմ կյանքի ամենագեղեցիկ պահերից մեկնա եղել երբ եկել են խնամախոսության, հետո, նշանդրեքի «օրը կտրելու» ու վերջապես ՆՇԱՆԴՐԵՔ Ու նման ձևով սպասում եմ որ գան ու հարսանիքի օրը որոշԵՆՔ (Սրանք միգուցե ձևականություններ են, որովհետև նախ մենք ենք որոշում,իրենք ուղղակի համաձայնվում են) , բայց ևս մի առիթ որ հարազատներդ ավելի մոտիկից ծանոթանան իրար հետ ու վերջապես լիքը ուրախանալու առիթ՝ ծով հուզմունք ու աննկարագրելի երևույթ հենց քո շուրջը:
Իսկ հակառակ խոսողներին չեմ հասկանում

[Adriano]

Բայց լավ գործա ժողովուրդ, ճիշտ չեմ ասում?

[Չամիչ]

Ես կարծում եմ որ աղջիկ տեսնելու սովորությունը իրականում այնքան էլ վատ սովորություն չէ: Չնայած տվյալ դեպքում շահեկան դիրքում հայտնվում են տղաները, իսկ աղջիկները ստիպված են լինում ունենալ անհարմարավետության զգացում:

Կան երիտասարդներ որոնք իրենց ապրելակերպի բնույթից ելնելով չունեն նոր ծանոթություններ հաստատելու լայն հնարավորթություն: եվ այստեղ օգնության են գալիս հարազատները, բարեկամները, ընկերները, որոնք առաջարկում են ծանոթանալ այս կամ այն աղջկա հետ:

Կա երկու տարբերակ, այդ աղջկան ժամադրել, հանդիպել առանձին, կամ գնալ տուն տեսնելու, եվ օգտվելով առիթից նաեվ ծանոթանալ աղջկա հարազատների հետ:
Եվ որպես օրինավոր հայ տղամարդ, երիտասարդը բնականաբար ընտրում է տնային պայմաններում ծանոթանալու տարբերակը, այդպիսով ցույց տալով իր մտադրությունների լրջությունը:

Վաղ թե ուշ, այսպես թե այնպես, երիտասարդները ստիպված են լինելու ծանոթանալ միմիանց ծնողների հետ,ինչու՞ դա չանել միանգամից:

Չնայած այս ամենի մեջ կա ինչ որ կեղծ բան, քանի որ հնարավոր չէ մարդու մասին այդքան արագ պատկերացում կազմել, այն էլ այդպիսի պայմաններում, երբ եկել են քեզ գնահատելու երբ ոչինչ չգիտեն քո մասին, սովորաբար մարդուն գնահատում են քիչ թե շատ ճանաչելուց հետո:

[Rhayader]

Մինչեվ հիմա պահպանվում է Հայաստանում այս երեվույթը, որ տղայի ծնողները գնում են իրենց տղայի համար աղջիկ տեսնելու, շատ է եղել, որ անգամ առանց տղայի։ Ես ընդունում եմ, որ կարելի է հաշվի առնել ծնողների կարծիքը, սակայն մեզ մոտ դա նվաստության աստիճանի է հասած, երբ տղայի բարեկամները աղջկա տանը նստած սկսում են բացեիբաց զննել ոչ միայն աղջկան, որպես ապրանքի, այլ նաեվ նրա տունը, ունեցվածքը, տան մաքրությունը։ Շատ է եղել, որ նման այցելությունից հետո էլ չեն վերադարձել եվ աղջկան ու նրա ծնողներին թողել են տարակուսանքների ու մտածմունքների մեջ, թե արդյոք ինչն էր պատճառը, որ հետ չեկան։Իսկ հնարավոր չի, որ այդ զննելու պահը տղան անի, քանի որ դա նրա կյանքի հարցն է վերջապես, իսկ ծնողները, գնան միայն խնամախոսելու, առանց այլեվայլությունների։

Ճիշտն ասած հենց հասա զննելու պահ արտահայտությանը, սիրտս խառնեց:
Ես որ գյուղ եմ գնում, երբեմն, որպես գործից հասկացող մարդու, տանում են ձի գնելու:
Այ, այդ ժամանակ զննում եմ...

Շատերը դեռ սեփական մարդկայնությունը գիտակցած չլինելով՝ համարում են, որ աղջիկը սեփականություն է, որը պետք է ընտրվի ըստ չափանիշների: Չափանիշներն ինչպես արտաքին են (ականջ-քիթ-ծիծիկ-և այլն) ու ներքին (տան աղջիկ լինի, ճշտից բացի մարդ չճանաչի, ժամ հարցնեն՝ ժամ չասի և այլն), այնպես էլ՝ թյունինգը (բանդաժներ, պապրիս, նեոններ, ֆառեր):
Նման ձևով ընտրված կնոջ համար մի արժանի ապագա կա՝ քշել, հետո դնել սերվանտը, վոր վրեն խազ չընկնի:
Փորձեցի մաքսիմալ գրոտեսկային ներկայացնել, որ պարզ լինի իմ տեսանկյունը:

Առաջինը. ո՞ր օրվանից է ընտրությունը միակողմանի, կարճ ու կոնկրետ, միանշանակ ու անդառնալի: Ինչու՞ է «ընտրում» տղայի կողմը, կլինի դա ինքը՝ տղան, թե նրա ծնողները, ընտրում չափանիշների հիման վրա, ընտրում միանգամից ու միանշանակ:
Ֆիններն անկեղծորեն ասում էին՝ «կինը ծախու ապրանք է»: Նույն բանը, ինչ ինրեք իրենց գեղեցիկ խոսքերով խաբելու տակ մտածում են հայերը: Մոռացա, ֆինները դա ասում էին միջնադարում:

Իսկ հիմա անցնենք նորմալ դեպքին:
Իմ կարծիքով, ամուսնանալը բավականին պատասխանատու որոշում է: Այն կայացվում է ժամանակի ընթացքում, երկու մարդկանց հասուն հարաբերությունների հիման վրա:
Տղան ու աղջիկը որոշ ժամանակ միասին լինելուց հետո եթե տեսնում են, որ կարող են միավորել իրենց կյանքերը, պատրաստ են երեխաներ ունենալ ու դաստիարակել, այլ կերպ ասած՝ ընտանիք կազմել, այո, միասին, բոլոր լավ ու վատ հետևանքները հաշվի առնելով, իրար դրական ու բացասական գծերը տեսնելով և այլն - սա է ամուսնությունը:

Անձամբ իմ դեպքում ես խիստ կարևոր եմ համարում, բայց չեմ պարտադրում ուրիշներին գոնե մի ամիս համատեղ կյանքի փորձը, որը շատ բաներ է իրենց տեղը գցում:
Որովհետև ես թույլ չեմ տա, որ իմ երեխաները մեծանան անառողջ ընտանեկան միջավայրում:

[Չամիչ]

Ճիշտն ասած հենց հասա զննելու պահ արտահայտությանը, սիրտս խառնեց:
Ես որ գյուղ եմ գնում, երբեմն, որպես գործից հասկացող մարդու, տանում են ձի գնելու:
Այ, այդ ժամանակ զննում եմ...

Կարծում եմ մի փոքր կտրուկ ես արտահայտվում:

Եվ ո՞վ ասեց որ զննում է տեղի է ունենում միակողմանի, պարզապես ինչպես ընդունված է նախաձեռնողի դերում հանդես է գալիս տղամարդը, հո աղջիկը չի գնալու տղա տեսնելու՞՞՞ բայց տեղի է ունենում երկկողմանի զննում, եվ շատ հնարավոր է որ տղան հավանի բայց աղջիկը ոչ:

Այստեղ միակ բարդությունն այն է որ հայ աղջիկները առանց այն էլ զերծ չեն ամոթխածությունից, եվ զննման ենթարկվելու պայմաններում նրանց ամոթխածությունը սովորաբար կրկնապատկվում է, ինչն էլ իր հերթին չի կարող դրականորեն նպաստել առաջին տպավորության գործին:

Օրինակ ռուսաստանի առաջին ալիքով աշխատանքյին ամեն օր կա մի հաղորդում, որը կոչվում է давай поженимся.
Հաղորդման մասնակիցները գալիս են պայքարելու օրվա հերոսի կամ հերոսուհու համար: եվ այստեղ շատ կարեվոր է կարողանալ սեփական անձը ճիշտ մատուցել, այսինքն լինել մաքսիմալ բնական, եվ անկեղծ:

Կարծում եմ այն աղջիկները որոնք գիտեն իրենց ճիշտ մատուցել ցանկացած իրավիճակում, պետք է որ չխուսափեն աղջիկ տեսնելու երեվույթից: եվ հակառակը իրենց պահվածքով ստիպեն որ տղան հայտնվի զննվողի դերում:

[Սամվել]

Թեմայի կեսը չկարդացի...

Բայց մի բան միանշանակա... տենց տղու գլխի մեջ մի բանա պակասում... մի 20 գրամանոց կապարի գնդիկ

[Mankik]

Մինչեվ հիմա պահպանվում է Հայաստանում այս երեվույթը, որ տղայի ծնողները գնում են իրենց տղայի համար աղջիկ տեսնելու, շատ է եղել, որ անգամ առանց տղայի։ Ես ընդունում եմ, որ կարելի է հաշվի առնել ծնողների կարծիքը, սակայն մեզ մոտ դա նվաստության աստիճանի է հասած, երբ տղայի բարեկամները աղջկա տանը նստած սկսում են բացեիբաց զննել ոչ միայն աղջկան, որպես ապրանքի, այլ նաեվ նրա տունը, ունեցվածքը, տան մաքրությունը։ Շատ է եղել, որ նման այցելությունից հետո էլ չեն վերադարձել եվ աղջկան ու նրա ծնողներին թողել են տարակուսանքների ու մտածմունքների մեջ, թե արդյոք ինչն էր պատճառը, որ հետ չեկան։Իսկ հնարավոր չի, որ այդ զննելու պահը տղան անի, քանի որ դա նրա կյանքի հարցն է վերջապես, իսկ ծնողները, գնան միայն խնամախոսելու, առանց այլեվայլությունների։

Երբեմն աղջկա ծնողներն են պահանջում, որ տղան իր ծնողներով գնան աղջկա տուն: Իսկ հետո էլ կամ համաձայնության են գալիս, կամ էլ ոչինչ չեն պատասխանում՝ թողնելով տղային ու տղայի ծնողներին տարակուսանքի մեջ:
Հաշվի էլ չի առնվում տղայի կողմից տարած նվերների մասին

[Ուլուանա]

Երբեմն աղջկա ծնողներն են պահանջում, որ տղան իր ծնողներով գնան աղջկա տուն: Իսկ հետո էլ կամ համաձայնության են գալիս, կամ էլ ոչինչ չեն պատասխանում՝ թողնելով տղային ու տղայի ծնողներին տարակուսանքի մեջ:
Հաշվի էլ չի առնվում տղայի կողմից տարած նվերների մասին

Դե, էդպիսի դեպքերում կարելի է ասել, որ երկու կողմերի ծնողները լրիվ արժանի են միմյանց։ Իսկ թե ինչ են մտածում նրանց երեխաները (որոնք պիտի որ իրադարձության գլխավոր հերոսները լինեին, բայց, չգիտես ինչու, մղվել են երկրորդ պլան), երևի նրանց առանձնապես չի հետաքրքրում...

[Dorian]

Էս արտահայտությունն ինքնին ծիծաղելի է: Կարելի է բացատրությունը տալ բառարաններում.

Հույսները կտրած տղաների այցը հույսները կտրած, կամ տնային կալանքում մեծացած աղջիկների տուն` նրանց հետ ամուսնանալու նպատակով...

[Rhayader]

Երբեմն աղջկա ծնողներն են պահանջում, որ տղան իր ծնողներով գնան աղջկա տուն: Իսկ հետո էլ կամ համաձայնության են գալիս, կամ էլ ոչինչ չեն պատասխանում՝ թողնելով տղային ու տղայի ծնողներին տարակուսանքի մեջ:
Հաշվի էլ չի առնվում տղայի կողմից տարած նվերների մասին

Իմ կնգա ծնողների իգական կողմի կարծիքը եթե հաշվի առնվեր, կարճ ասած՝ զոքանչի, ինձ պիտի ամորձատեին, քառատեին ու կախեին իրանց պադեզդի դեմը, հետո էլ բամբուկի ծիլերով ամանի կամ կարմիր մրջյունների մրջնաբնի վրա նստեցնեին:
Կարճ ասած՝ չափահաս մարդը եթե մոր փեշից բռնած ա ման գալիս, ուրեմն ժամանակին կրծքից չեն կտրել:

Ես իմ մորն անասելի շատ եմ սիրում, նա էլ՝ ինձ: Բացի դրանից, մենք իրար հարգում ենք ու անձնական գործերի մեջ չենք խառնվում:

[Ariadna]

Ես կարծում եմ որ աղջիկ տեսնելու սովորությունը իրականում այնքան էլ վատ սովորություն չէ:
Կան երիտասարդներ որոնք իրենց ապրելակերպի բնույթից ելնելով չունեն նոր ծանոթություններ հաստատելու լայն հնարավորթություն: եվ այստեղ օգնության են գալիս հարազատները, բարեկամները, ընկերները, որոնք առաջարկում են ծանոթանալ այս կամ այն աղջկա հետ:

Չամիչ, կներես մի հարց տամ, դու երիտասարդ ե՞ս Եթե ոչ, ապա կներես, որ փորձում եմ հակաճառել գրածիդ, որովհետև մեր տատիկների սերունդը էդ բարքերով է մեծացել, խոսքը իմ տատիկին չի վերաբերում իհարկե, և նրանց փորձել ապացուցել հակառակը, իզուր ժամանակի վատնում է, և անիմաստ է, նրանց պետք է ընդունել և սիրել այնպիսին, ինչպիսին կան
Իսկ եթե երիտասարդ ես, զարմանալի է, որ էդ երևույթին նորմալ ես նայում: Ինչ է նշանակում «Կան երիտասարդներ որոնք իրենց ապրելակերպի բնույթից ելնելով չունեն նոր ծանոթություններ հաստատելու լայն հնարավորթություն»: Երբ որ կունենան, էն ժամանակ էլ թող ամուսնանան, չի կարելի մարդուն դիտարկել որպես կենդանի՝ խոզուկ կամ կով, ասենք, որի զույգելու ժամանակն է: Մարդը հասարակության անդամ է, և միշտ էլ կարող է շփվել և գտնել իր կեսին, և հեչ պարտադիր չի, որ բարեկամները իրենց լուման ներդնեն էդ գործում: Նույնիսկ փողոցում քայլելիս կարելի է ինչ որ աղջկա հավանել և ծանոթանալ, էլ չեմ ասում մեր օրերում ինտերնետի ընձեռած լայն հնարավորությունը: Ես ինքս երբեք չեմ հարգի էն տղամարդուն, որը բարի նպատակներով որոշի գալ ինձ տեսնելու Էդպիսի բան ոչ էլ կլինի, որովհետև էդ տեսնելու գնացողները ու «տեսցնողները» հատուկ դասի են պատկանում, ու էդ խաղերն իրենք իրար մեջ են խաղում

[Լուսաբեր]

Նախորդ գրառումս ոնց-որ էս թեմայի հետ կապ չուներ,բայց ես մեղավոր չեմ

Խնամախոսություն , նշանդրեք, «օր կտրել» սրանք աղջիկ տեսնելու հաջորդ քայլն է, բայց երևի թե անիմաստ մի բան մեր օրերում, ո՞նց կարողա տենց բան լինի:Իհարկե,ցավոք սրտի հիմա «Աղջիկ տեսնելու» սովորությանը հաջորդող արարողությունները՝ խնամախոսությունը, նշանդրեք և այլն ևս պակասել են, բայց դա ընդհանուր առաջընթացի արդյունք է, ու չեմ կարծում որ հենց էս արարողությունները ի սկզբանե եղել են այդպիսին:Ժամանակի ընթացքում բոլոր երևույթներն էլ ձևափոխվում են, անգամ նրանք որոնց մասին մենք գիտենք որ այդպես չի եղել:
Դե, «աղջիկ տեսնելու» սովորությունը առավել ևս հնացած ու անիմաստ է մեր օրերում, երբ կա հեռուստատեսություն, բջջային հեռախոս, ինտերնետ... դրանք միգուցե հեռավոր ու խուլ գյուղերում մնացած բաներ են, թեկուզ չեմ կարծում հիմա 10-12տարեկան երեխաներ լինեն, որ կհավատան, թե երեխաներին արագիլներն են բերում ...

[ministr]

Էս սովորությունը հլա ոչինչ, կա սրա ավելի կատաղած ձևը, որ բաշիքյարթմայա կոչվում: Այսինքն երկու ընտանիք պայմանավորվում են որ իրանց ասենք նոր ծնված երեխեքն իրար հետ պետք ա ամուսնանան... այ սա արդեն վերջնա..

Իսկ աղջիկ տեսնելը.. հետաքրքրիրա խորանի առաջ ծնողներն են ասելու "տեր եմ" ու "հնազանդ եմ" թե տղան ու աղջիկը? Էհ հին դարերում, որ տղան աղջկան տեսնելու ճար չուներ հա կարող ա տենց բաներ անեին.. բայց 21-րդ դարում էլ sms, էլ odnoklassnik, էլ հեռախոս, էլ ինտերնետ, էլ կաֆեներ... Եթե տղան էսքան հնարավորություն չի օգտագործում էլ ինչ ասեմ...

[Rhayader]

ծնողներն են ասելու "տեր եմ" ու "հնազանդ եմ" թե տղան ու աղջիկը

Այ հենց էս խոսքերի տակ էլ թաքնված է չարի արմատը: