երկուսն էլ կարելի է քննարկել։ կարծում եմ այս երկու խմբերի մեջ շատ տարբերություններ չկան։may-ի խոսքերից
ովքեր որ Հոգու առաջնորդություն ունեն.ովքեր որ .որոշել են սպասավորություն անելու և վերջապես՝ ովքեր որ կանչված են այդ կոչումներին։
երկուսն էլ կարելի է քննարկել։ կարծում եմ այս երկու խմբերի մեջ շատ տարբերություններ չկան։ովքեր որ Հոգու առաջնորդություն ունեն.ովքեր որ .որոշել են սպասավորություն անելու և վերջապես՝ ովքեր որ կանչված են այդ կոչումներին։
Սիրով:
Եկեղեցական հայրեր համարվում են եկեղեցական այն սպասավորները, ովքեր կարևոր դեր են ունեցել եկեղեցական դոգմաների հստակեցման (Տիեզերական ժողովներ), Սուրբ Գրքի կանոնի կազմելու, աստվածապաշտական ծեսերը կարգավորելու մեջ: Այս կոչումը տրվել է ուղղափառ դավանություն, վարքի սրբություն և ապրած ժամանակի հնություն ունեցող անձանց (եթե թերի բան եմ գրել, խնդրում եմ լրացրեք):
Իսկ Հոգևոր հայրեր են համարվում եկեղեցական սպասավորները, որոնք ունեն հոգևոր պատրաստվածություն և կարող են հավատացյալի համար լինել հոգևոր խորհրդատու, հոգալ հավատացյալների հոգևոր պետքերը (ինչպես ծնողը կհոգա զավակի պետքերը):
Փորձեցի համառոտ պատասխանել:
Ով է որոշում, որ այսինչը Հոգու առաջնորդություն ունի, այսինչը չունի?
Արդյոք սա ենթադրում է, որ ամեն որոշող կարող է սպասավոր դառնալ?
Գուցե կրկնվում է հարցս. ինչպես է որոշվում, որ <<կանչվածների>> ցանկը???
Երբ Քրիստոս մենակ էր, փորձվեց սատանայից:
Մայ ջան .ամեն դեպքում շնորհակալություն պատասխանիդ համար.բայց ինձ մոտ ոչ թէ հարցեր էին այլ առարկություններ։ քո նշած պատասխանը իհարկե ես գիտեմ. իմ ասելիքը կայանում է նրանում որ ՙհոգևոր հայր ՚ևՙեկեղեցու հայր՚ անվանումները ոչ սուրբ գրային են։
մի նեղացիր.բայց կարծես կտակարանից անտեղյակ մարդու հարց տաս։
Սուրբ Հոգին ունի մի շարք պարգևներ և շնորհներ՝ մարգարեության.բժշկության. յեզուների.իմաստության ....պարգևներ. որոնցով էլ առաջնորդվելով. եկեղեցին ձեռնադրություն է կատարում։
իհարկէ ոչ։ ամենաթեթև սպասավորության համար անգամ մանրաձննին քննում են տվյալ թեկնածուի վարքը։ (միայն չասես թէ ով է քննում
Տիրոջ խոսքերն ենՙիմ ոչխարները իմ ճայնը կլսեն՚ և ձայնը լսելով ու մտնելով եկեղեցի . մարդիք ցուցաբերում են անմնացորդ նվիրում և իրենց գործերով ամրապնդում այն։
ըստ դրա էլ պարզվում է թէ ով է կոչված սպասավորության
ես էլ. հիշեցման կարգով. թույլ տվեք ասեմ.որ սատանան՝բանսարկուն և մեծ կեղծարարը. իր պաշտոնը չի փոխել և հաճախ հանդես է գալիս լուսո հրեշտակի կերպարանքով ինչպես նաև լեզուների շնորհը կեղծելով։ բայց սա հիմք վերցնել և ձեր անվանակարգած ՙՀիսունականներ՚ ին անվանել (ՄեՂԱ) սատանիստներ՝ մեծ համարձակություն է պետք։լավ .իսկ էդ մարդիք.է՞լ ինչ սատանություններով են հայտնի։եթէ չարի ոգին է գործում այնտեղ.անհնար է որ միայն յեզուներով պրծնեին։
ի միջայլոց Հիսուսին էլ ասացին որ քո մեջ դև կա։և այստեղ կատարվում է Տիրոջ խոսքը որ ՙԻնչպես որ ինձ հետ վարվեցին.նույնն էլ ձեզ են անելու՚։
Վերջին խմբագրող՝ Կտրուկ: 07.03.2009, 00:56:
Karina (09.03.2009)
և ինչից որ զգուշանում էի՝ կարծես կատարվեցհամ էլ առաջարկում եմ բոլոր Քրիստոս դավանողներին հեռու մնալ այս թեմայից։վեճերն ու հակառակությունները Աստվածահաճո գործ չեն։ այս թեման տիպիկ կռվախնձոր է .որը վայել չէ մեզ. նամանավանդ անհավատների առաջ։քանի որ. ում դու ես համարում աղանդ.ինքն էլ քեզ է համարում։ իսկ որոշողն Աստված է։ ուզում եմ նշել մի հանգամանք՝ ամենալավ եկեղեցուց կլինեն կորսվածներ և ամենավատ եկեղեցուց կլինեն որոշ փրկվածներ։
Ես էլ եմ շնորհակալ քեզանից. իսկ ոչ սուրբգրային լինել չլինելու թեման շոշափվել է նախորդ էջերում մյուս քննարկողների կողմից:
Չեմ նեղանում, անհոգ եղիր
սրա վերաբերյալ էլ առարկություն ունեմ, բայց անցած լինի:
Ուրախ կլինեմ, եթե տաս այս ՄԵԹՈԴԻ կատարման սուրբգրային հիմքը (քեզանից եմ սովորել:
ասեմ, էլի~~~. ով է քննում?
Երբ Քրիստոս մենակ էր, փորձվեց սատանայից:
Նույն տրամաբանությամբ կարելի է ընդհանրապես չաղոթել, չէ՞ որ «ձեր Հայրը գիտէ, թէ ինչ է ձեզ պէտք, նախքան որ դուք նրանից մի բան ուզէք» (Մատթ. Զ 8): Բայց և՛ դուք, և՛ ես գիտենք, որ նման տրամաբանությամբ չի կարելի այս մեջբերումը մեկնաբանել: Եվս մի բան ավելացնեմ, որ խաչակնքումը ոչ միայն «Աստծուն որևէ բան ցույց տալ է», այլև սեփական անձին փրկության ճանապարհը հիշեցնելեը, այն է՝ ինքնազրկանք, բարիք գործել, հրաժարվել կրքերից, հետևել Քրիստոսի պատվիրաններին, և այլն: /«ով իր խաչը ճվերցնի և չգա Իմ ետևից...»/
Ինձ շատ բան, քանի որ ԿԽ-ին անդամակցում են իմ հայրենակիցները, ԿԽ օտարածին ուսմունքի միջոցով անտարբեր կամ բացասական վերաբերմունք է ձևավոևվում իմ ազգի հոգևոր մշակույթի վերաբերյալ, այն փոխարինվում է որ հոգևորով:Իսկ ձեզ անձամբ ի՞նչ ԿԽ-ում խաչակնքվում են թե ոչ: Դուք էլ կարող եք հանգիստ ձեր Աստվածապաշտությունով ապրել:
Աստվածաշունչը լավ ուսումնասիրած մարդը գիտի, որ կան բաներ, որոնք մեկ անգամ են գրված Աստվածաշնչում, սակայն մտնում են քրիստոնեական ուսմունքի հիմնարար դրույթների շարքը: Օրինակ՝ /ԿԽ կողմից արհամարհվող/ խոստովանության կարգը սահմանվում է Հակոբոս առաքյալի թղթում գրված հրահանգի վրա /«միմյանց խոստովոնեցեք ձեր մեղքերը»/: Նույն թղթի հիման վրա է կատարվում հիվանդության ժամանակ հիվանդի օծման կարգը՝ երեցին կամ քահանային հիվանդի մոտ հրավիրելով /գործում է ԿԽ-ում: Ի դեպ հետաքրքիր է, թե ինչպես միևնույն թղթում պատվիրված հրահանգներից մեկը գործում է ԿԽ-ում, մյուսը՝ ոչԱյո, եթե այդպես լիներ այդպես էլ գրված կլիներ ու մի տեղ չեր գրված լինի դրա մասին այլ մի քանի:/ Սրանց մասին Աստվածաշնչում որևէ այլ հղում չկա:
Ինչ վերաբերում է խաչակնքմանը, ապա ես մեկից ավելի հիմքեր բերեցի Աստվածաշնչից, բայց դուք չեք հավատում: Իսկ ինչո՞ւ չեք հավատում: Որովհետև Խաչը ԿԽ-ում քարոզվում է որպես պատժի և մահվան գործիք, այլ ոչ փրկության: Սա զուտ ծեսերի տարբերություն չէ, ինչպես փորձում է ներկայացնել խարիզմատիզմը այլ դավանանքի: Փրկությունն էլ /որը, ի դեպ էլի ուրիշ կերպով է ընկալվում/ բարգավաճ կյանքն է՝ ուրախության, առողջ և անհոգ, «արքայական» կյանքի մեջ, ինչը, անշուշտ, Խաչի հետ կապ չունի: Ցավալի է, իհարկե:
Եկեղեցական ավանդույթը հիմնված է հավատքի վրա, ուղղված է նրա ամրացմանը և կոչված է օգնել հավատացյալին մղել «բարի պատերազմը» /Բ Տիմոթ. Դ 7/:Հավատքը շատ ավելին է, քան եկեղացական ավանդույթը:
Il y a un spectacle plus grand que la mer, c'est le ciel; il y a un spectacle plus grand que le ciel, c'est l'intérieur de l'âme. (V. Hugo, Les Misérables)
Ամինա, ներողություն, բայց սա արդեն սահմանակից է ցինիզմին: Խոսքը գնում է մարդկանց մասին, որոնք, եթե իրենց կյանքերը չտային, այսօր մենք, միգուցե, ընդհանրապես չլինեինք, կամ խոսեինք թուրքերեն և ոչ քրիստոնեությունից: Տարրական հարգանքը նրանց սխրանքի հանդեպ անտեսելով, գրում եք՝ «ի տարբերություն մնացած հատվածների...»: Մնացած հատվածի ո՞ր մասն եք ակնարկում, որ մեր հայրերը փրկե՞լ են մեզ: Որ գրված լիներ «Աստված փրկել է նրանց միջոցով», չէ՞իք առարկի: Քրիստոնեությւոնը վերացական բան չէ, մարդ չի նստում տանը պատերազմի ժամանակ ու հանկարծ հայտնվում ապահով տեղում. այս մարդիկ իրենց ժողովրդին են պաշտպանել՝ գործով ապացուցել են իրենց հավատքը առ Աստված: Գրված է՝ մի սպանիր: Եթե կարող տղամարդը պատերազմի ժամանակ չի դուրս գալիս պաշտպանելու իր ընտանիքն ու ազգը, նա դառնում է նրանց սպանության մասնակից և խախտում նշված պատվիրանը:
Եթէ մէկն ասի, թէ սիրում է Աստծուն, եւ ատի իր եղբօրը, սուտ է խօսում. ով չի սիրում իր եղբօրը, որին տեսնում է, ինչպէ՞ս կարող է սիրել Աստծուն, որին չի տեսել։ Եւ նրանից ունենք այս պատուիրանը՝ ով սիրում է Աստծուն, նա պէտք է սիրի նաեւ իր եղբօրը։ (Ա Հովհ Դ 20, 21)
Կարելի՞ է, արդյոք, ժխտել, որ մեր հայրերը սիրել են իրենց մերձավորներին, եթե համաձայն են եղել կյանքից հրաժարվելու հանուն նրանց: Իսկ եթե ոչ, ապա ըստ Հովհաննես առաքյալի՝ նրանք սիրել են Աստծուն: Այդպես չէ՞:
Il y a un spectacle plus grand que la mer, c'est le ciel; il y a un spectacle plus grand que le ciel, c'est l'intérieur de l'âme. (V. Hugo, Les Misérables)
Monk (07.03.2009)
Օօօ, վերջապես գոնե մեկը պատիվ համարեց նվաստիս գրառումը նկատել: Ինչ խոսք, դրա համար էլ եմ շնորհակալ
Կտրուկ ջան, ես ինչ-որ մեկին ինչ-որ բան անվանել եմ? Ես ուղղակի խորհուրդ եմ տվել ինքուրույն և սթափ հայացքով ուսումնասիրել այն, ինչը կազմում է տվյալ ուղղությունների առանցքային երևույթը: Ինքնուրույն, օբյեկտիվ, առանց որևէ քարոզչի, եկեղեցականի, վերապատվելիի, չգիտեմ էլ ում գրածների, ասածների, ներշնչածի: Աստված մեզ ստեղծել է ազատ մտածողությամբ և ազատ կամքով: Ուրեմն օգտվենք այդ մեծագույն շնորհից մեր ճանապարհը ընտրելիս և ճանաչելիս: Այն, ինչը մեծագույն չարիք է տվյալ կազմակերպություններում, տոտալ վերահսկողությունն է մարդի մտքի ու կամքի վրա, երբ մարդը կարծում է, թե իր քարոզածն ու դավանածը սեփական ընտրությունն է: Ես իրավունք չունեմ ոչ մեկին մեղադրելու, որ նա անդամակցում է այս կամ այն կազմակերպությանը: Միակ բանը, որ կցանկանայի, այն է, որ մարդը գոնե լիարժեք պատկերացում ունենա, թե ինչի հետևից է գնում: Մի գուցե արժե մի կողմ դնել ավելորդ համառությունը` ամեն գնով սեփական ասածը առաջ տանելու, և ավելորդ ինքնասիրությունը` թե դու ով ես եղել, որ մի հատ էլ խրատներ ես կարդում գլխներիս:
Ես ասել եմ, որ անպտուղ վիճաբանությունները չեն գրավում ինձ: Եվ ոչ էլ նպատակս այն բավարավածությունն է, թե տեսեք-տեսեք, Մոնկը հաղթեց բանավեճում: Ես հաճախ եմ կիսատ թողնում բանավեճերը, երբ այն արդեն վեր է ածվում սեփական գերազանցության ապացուցման մրցավազքի: Ֆորումում ես հայտնվել եմ առաջին հերթին իբրև հոգևորական` ամենաչնչին օգտակարություն բերելու այդ գծով: Տվյալ դեպքում ես խորհուրդ տվեցի ամբողջովին ուսումնասիրել գլոսսոլալիան: Թե կհետևեք այդ խորհուրդին կամ հետևուլուց հետո ինչպես կվարվեք, դա արդեն իմ գործը չէ:
Նախ ասեմ որ շատ լավ եմ տարբերում իրական Քրիստոնեաներին մյուս բոլլոր աղավաղումներից. Ու եթե զայրույթտ մի կողմ դրած կարթաիր են իմ նացիոնոլիստական ու քերականական սխալներով լի գրառումը. Ապա կհասկանաիր թե ես ինչ ինկատի ունեմ, ասելով իրական քրիստոնեա.Գիտես Մուգուս գնալով զարմանում եմ թե մարդիկ ինչու են մի բանից անտեղյակ պնդումներ շարունակում անել: Դու անգամ չես տարբերում Եհովայի վկաներին քրիստոնայաներից: Շատ ցավալի է գիտես դու ուղղակի անտեղյակ կրակում ես, առանց փաստերի ամենինչ խառնում իրար...
Եհովայի վկաները ըդհանրապես կապ չունեն ավետարանական քրիստոնյաների հետ: Ի գիտություն քեզ ասեմ, որ ավետարանան հավատացյալները այդ թվում/ և հիսունակաները ԿԽ-ն/ ուղղադավան քրիստոնայաներ են որոնք ընդունում են Նիկեան հավատո հանգանակը: Որոնք հավատում են Սուրբ երրերդությանը և այլն: Ու ըստ ավետարանի փրկված են քանի որ ընդունում են Հիսուսին որպես ճշմարիտ Աստված և փրկիչ : Իսկ այս կամ այն ավանդական կամ այլ անհամաձայնություններն ու տարբերությունները ինչպիսիք են օրինակ խաչակնքվելը, մոմ վառելը, կամ երաժշտության տեսակ ընդհանրապես պատճառ չեն կարող լինել աղանդ համարելու:
Այսքանը քեզ ի գիտություն Մոգուս ջան:
Իսկ այն որ քո ազգի բազում զավակների ամբարո, թմրամոլ, հարբեցող կյանքերը փոխվում են այդ եկեղեցիների միջոցով, դառնում օրինապահ ընտանիքի անդամներ ու երկրի քաղաքացիներ, - դա արդեն դու դատիր նպաստ է ազգիդ թե վնաս:
Ուրեմն մի պահ պատկերացնենք թե ես ֆոռում ում, մենք քննարկում ենք ոչ թե ես թեման, այլ ասենք Գյուղատնտեսությունից որեվիցե մի ճուղ, ու դու ել Amina ջան հեչ ել աղանդավոր չես ( խնդրումեմ չնեղանալ նման ձևակերպումից), ու ես ել ընդանրապես նացիոնալիստ չեմ. Իսկ քննարկման առարկան ել ասենք ինչ որ գյուղատնտեսական ճուղ է.
Ու դու շատ սիրելով Այծիկներին. Պնդում ես որ պետքե զարգացնել հենց այտ ուղղությունը , քանզի այծերը լավ կաթեն տալիս ու նրանց կաթից շատ համեղ պանիր են ստանում.
Իսկ ես որպես մի պռակտիկ ու անհամ հաշվետար, քեզ ասում եմ որ
–Մանր Յեղջերավոր աննասունը շատ դժվար է պահել մեր կլիմայական պայմաններում ու ես ճիշտ եմ գտննում որ պետք է զարգացնել խաղողագործությունը.
Մենակ անկեղծ ելի , եսքանից հետո դու կասե՞ս թե , ես ինչ նագրագետ հաշվետար ես. Այծը ու ոչխարը իրարից չես տարբերում.
Մեկել խնդրում եմ ելի, իմ հարցը անպատասխան մի թող. Ձեր արական սեռի աղանդակիցները բանակ գնում ե՞ն, ձեռքները զենք վեռցնում ե՞ն.
Իսկ ինչ վերաբերվում ա նրան որ իմ ազգի բազում զավակների ամբարո, թմրամոլ, հարբեցող կյանքերը փոխվում են այդ եկեղեցիների միջոցով, դառնում օրինապահ ընտանիքի անդամներ ու երկրի քաղաքացիներ,
Ես ամենայն Պատասխանատցությամբ ասում եմ, որ իմ ազգին անուղեն ու զոմբիացված զավակներ պետք չեն. Որոնք բանակեն գալիս, ասելով թե իմ աստվածը ինձ չի թողնում ես զենք վերցնեմ. Պետք չեն տենց զավակներ ում որ ուղեղը անիմաստ է տրված, քանզի իրանք շատ երջանիկ ու օրինապաշտ կապրեյին եվ լոք միայն ողնուղեղի հույսին.
Ես եմ բանակում իմ աչքով տեսել ետ քո օրինապաշտ Հիսունականներին, որոնց ներկայութունը ավելի շատ թուքին եր օգուտ քանց թե հային. Քանզի հայ բանակի համար անիմաստ սպառիչներ եին ու անիմաստ ուտողներ! Վեշ!... որոնց վրա երբեմն հույս դնելով զոհեր ենք ունեցել.
Իսկ հարբեցող ու թմրամոլ Ազգի զավակները դու չեսել պատկերացնի թե ինչ պատասխանատվությամբ եին պահակակետ գնում.
Արյունալի աղետներով, աղմուկներով ահարակու,
Արևմուտքի ստրուկները մեքենայի և ոսկու,
Իրենց հոգու անապատից խուսափում են խուռներամ
Դեպ Արևելքն աստվածային` հայրենիքը իմ հոգու…
Ձայնալար (07.03.2009)
Բայց համաձայնվենք, որ մարմնավորն անշուշտ մեխծագույն սիրո դրսևորում է այս դեպքում: Թե չէ կստացվի, որ Քրիստոսի զոհն էլ պետք է «այլաբանորեն ընկալել», ու այդտեղ ամբողջ քրիստոնեական հավատքը դատարկ կդառնա:
Քրիստոսն օրենքը ամփոփեց երկու պատվիրանի մեջ, որոնցից երկրորդն էր՝ սիրիր մերձավորիդ: Մերձավորս իմ ժողովուրդն է, որի մեջ բնակվում ենք: Արի սա էլ չվերածենք այլաբանության /վատ հետևանքներ է ունենում, օրինակ՝ մարդիկ սրտացավ են դառնում Չինաստանի որբերի նկատմամբ՝ անտեսելով սեփական երկրի որբատները/: Քրիստոնյայի համար մերձավոր = բարեկամ /ինչպես Քրիստոս հրեաներին ասաց՝ դուք բոլորդ եղբայրներ եք:/իսկ ո՞վ է իմ բարեկամը եթէ ոչ բարի Սամարացին ՝այսինքն հենց Քրիստոս(կամ Քրիստոսինները)։
Լավ եք արել, որ շարունակել եք: Այս մասից երևում է, որ նահատակված սուրբերը Քրիստոսի բարեկամներն են, քանի որ կատարել են նրա պատվիրանը:իսկ ինչու՞ չես շարունակել քո մեջբերումը ՝ դուք իմ բարեկամներն եք. եթե մնաք իմ պատվիրանների մեջ։
Ես կասեի նահատակ կամ մարտիրոս:և անդրադառնալով ռազմական սուրբերին.
Ամենքին՝ իր կարողությունների չափով է տրվում ամեն նեղությունը, բայց բոլորին՝ օգտի համար: Ընդամենը պետք չէ ժխտել կամ հեգնել նման մարդկանց սրբությունը: Ապերախտությունը միայն քանդում է քրիստոնյայի հավատը:ուզում եմ հարցնել.ՙ ովքեր զոհվեցին հանուն հայրենիքի ՝վերցրինք ու սուրբ կարգեցինք. լավ .բա նրանք. ում որ բախտը ժպտացել և ողջ էր թողել ՝նրանք ինչո՞վ են մեղավոր. որ չեն զոհվել։ եկեք նրանց էլ կենդանի սուրբեր նշանակենք։
Il y a un spectacle plus grand que la mer, c'est le ciel; il y a un spectacle plus grand que le ciel, c'est l'intérieur de l'âme. (V. Hugo, Les Misérables)
ՙնմանապես և սարկավագները թող լինեն պարկեշտ...........։նախ թող իրենք փորձի ենթարկվեն և ապա պաշտոնի մոտենան.՚Ա Տիմոթ. Գ.10Ուրախ կլինեմ, եթե տաս այս ՄԵԹՈԴԻ կատարման սուրբգրային հիմքը (քեզանից եմ սովորել
մյուս քննվածները։
Վերջին խմբագրող՝ Կտրուկ: 07.03.2009, 21:09:
Արս ջան. մի հարց էլի. եթե կարելի է։ մարդ որը չի ընդունել Քրիստոսին և անգամ վարել է եկեղեցահալած կյանք՝ պատերազմում զոհվելով՝ըստ քեզ. դառնում է Աստծո սու՞րբ։
և այս հարցիցս բխող մեկ այլ հարց՝
ադրբեջանցիք էլ իրենց ազգի համար են չէ՞ զոհվել. նրանք է՞լ են սուրբեր ։
Նախ գրառումս կարդալուց պետք է ուշադիր լինեիր, որ իմ մեջբարած հատվածում / Մոգուսի/ միայն այն մասն էր, որի վերաբերյալ էլ, ես խոսել եմ: Իսկ այդ քո ասած հատվածը ընդհանրապես թեմային չէր վերաբերվում դրա համար էլ դրան չեմ անրադարձել: Ի դեպ նույնը պատասխանել եմ նաև Մայ-ին , այնպես որ կարող էիր գլխի ընկնել նախքան ցինիզմի մասին դիտողություններ անելդ: Եվս մեկ անգամ համոզվում եմ, որ գրառումներիս պատասխանում ես միայն հակապատասխան գրելու համար- առանց ուշադիր կարդալու և հասկանալու ներկայացված միտքը:
Love has an enemy, but it is already defeated!
Ես քո հարցը անպատասխան չեմ թողել հարգելիս, մեկ անգամ էլ կարդա խնդրում եմ:
Բայց քանի որ այդքան դժվար ես հասկանում ու միգուցե էլի սկսես շփոթել Եհովայի վկաներին քրիստոնյաների հետ ասում եմ այո վերցնում են ու պաշտպանում են իրենց հայրենիքը: Այսքանը քեզ բավական է՞ որպեսզի ավելորդ խոսքերով չփնովես մարդկանց առանց նորմալ տեղեկացված լինելու:
Իսկ ինչ վերաբերվում է աղանդավոր լինելուն այդ դու չես որ պետք է դա սահմանես, թե որն է այն/քանի որ նորմալ Աստվածաշունչ էլ չգիտես/: Աղանդավորը ճշմարիտ վարդապետությունից շեղվողն է, այն կարևոր սկզբունքներից, որ ավետարանն է տալիս: Իսկ քանի ես այդ սկզբունքների հետևորդն եմ Աստված է այն բոլորի դատավորը ով կհամարձակվի փնովել ու ինձ աղանդավոր համարել անգամ եթե այդ փնովողը ՀԱԵ-ի նախանձավոր սպասավորն է:
Մոնկը շատ հաճախ է մեջբերում « Ամեն բան քննեցեք բարին ամուր բռնեցեք» հատվածը Աստվածաշնչից՝ սա իմ սրիրելի համարներից է: Ու նաև սա «Ծառը իր պտուղից կճանաչվի /բարի է թե չար/:» Ես տեսնում եմ ավետարանակնների մոտ բարի պտուղներ՝ փոխված հիանալի կյանքեր, Աստծուն նվիրված, Հիսուսի սերը ճաշակող ու բաժնեկցող: Այնպես որ ով դատում է թող զգույշ լինի, որովհետև նույն դատաստանով է դատվելու:
Այսքանը բարին ընդ ձեզ
Love has an enemy, but it is already defeated!
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ