չեմ հարգում սեփական համոզմունքները. այլ ազդեցության հետևանքով փոխողներին։ այո կնշանակի ՙդաշտը մաքրվում է։՚Chuk-ի խոսքերից
չեմ հարգում սեփական համոզմունքները. այլ ազդեցության հետևանքով փոխողներին։ այո կնշանակի ՙդաշտը մաքրվում է։՚
Ազդեցությունը ընդամենը ճանաչողությունն է:չեմ հարգում սեփական համոզմունքները. այլ ազդեցության հետևանքով փոխողներին։ այո կնշանակի ՙդաշտը մաքրվում է։՚
Ի՞նչ է նշանակում չեմ հարգում
Այսինքն եթե մարդուն ուղղություն է ցույց տրվում ու ինքը սկսում է արհեստավոր նկարչի աշխատանքները տարբերակել պրոֆեսիոնալ նկարիչների խորը կտավներից, սկսում քմծիծաղով նայել վրձնի մի քանի հարվածներով ստեղծված անիմաստ նկարներին, փոխարենը սկսում է հասկանալ իսկական, լավ կտավները, նրան չե՞ս հարգում:
Եթե մարդը սկսում է ընկալել ջազի մեղեդին, այն սկսում ավելի լավը համարել քան իմ գնահատմամբ ՑԱԾՐԱՐԺԵՔ ռաբիսը, նա արդեն հարգված մարդ չի՞:
Տարօրինակ, գիտաֆանտաստիկ բաներ ես ասում:
Հուսամ որ ձեր «դաշտը շուտ վերջնականապես կմաքրվի»: Քանի որ ես հարգում եմ քո ճաշակը, ընդունում քո նախընտրած ոճը, բայց իմ համար շատ ավելի հաճելի կլինի իմանալ, որ դուք սիրում եք խորություն ունեցող, իմ բնութագրմամբ ԻՍԿԱԿԱՆ երաժշտությունը:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
ԿԳԴ (13.01.2009)
այս խոսակցությունը կարէլի է անվերջ շարունակել։այնքան ջամանակ.մինչև չենք հարգի մեկս մյուսի նախասիրությունը։։
Դրա համար գուցե ժամանա՞կն է, որ սկսես հարգել:
Որովհետև օրինակ ես քո նախասիրությունները հարգում եմ, թեև չեմ ընկալում: Այդ մասին գրեցի էլ: Բայց քո մի նախադասությունը. «չեմ հարգում սեփական համոզմունքները. այլ ազդեցության հետևանքով փոխողներին» ցույց է տալիս, որ դու չես հարգում մյուսի նախասիրությունը: Դրանք հենց քո՛ բառերն են:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Ժողովուրդ հավես չարեցի ձեր գրածները կարդամ, բայց ինչքան հասկացա, ստեղ լավ վեճ ա գնացել....
կարծում եմ շատերը գիտեն իմ կարծիքը...ես միայն մի բան կասեմ՝
ռաբիզ=քյարթուիզմ, որպիսզի չխորանամ, թե ինչ ա դա ինձ համար , ապա մեջբերել եմ այստեղ շատ անգամ։ Նայեք
Մունություն։))) (Իմ բլոգը)
ֆոտոբզիկություն :ՃՃ
Ասում են, տղամարդը սիրում է աչքերով, իսկ կինը՝ ականջներով։ Ես սիրում եմ սրտով և հոգով...
Rammstein (13.01.2009)
Սամվել,Արշակ... եթե մեկը քեզ ասի...
Արշակը ոնց որ Գագոն լինի.. հուսով եմ ինձնից Գագոն չի նեղանա
Չե՞ս նեղանա
նախ ասեմ, որ մասնագիտությամբ տնտեսագետ եմ, ու եթե ինչ-որ մեկն ինձ ասի, " էս կամիլայից ինչ մասնագետ էտ կոշկակարա /հուսով եմ կոշկակարները ինձնից չեն նեղանա" առաջին հերթին ինքը կդառնա ծաղրի առարկա, քանի որ առանց իմանալու ու առանց հիմքերի խոսելը կլոունների զբաղմունք է…
Երկրորդ, մեկնաբանեմ գրածս. կարծում եմ, որ որոշ կաֆելշիկներ կամ կոշկակարներ շատ ավելի "մասնագետ" են ու շատ ավելի շատ առնչություն ունեն արվեստին, քան ռաբիզ երաժիշտները, իսկ կոշկակարների շարքում կան այնպիսի կոշկակարներ, որոնց հետ համեմատելը որոշ երաժիշտների կլնի վիրավորանք կոշկակարի համար /հաջորդ գրառմանս մեջ նշել եմ, մասնավորապես Ս. Ֆերագամոյի անունը/ քանի որ այդ մարդը շատ ավելի բարձր մակարդակի է հասել, շատ ավելի մեծ ներդրում ունի ու շատ ավելի տաղանդավոր է իր գործում, քան ռաբիզ երաժիշտներն իրենց գործում
Բացի այդ, ինչու եմ համարում, որ ռաբիզի երաժիշտները մակարդակ չունեն. ինչպես նախորդ գրառումներից մեկիում էիք նշել "ոնց կարում են, տենց էլ գրում են, իրենց հնարավորությունների սահմաններում" - հենց էտ ա, իրենց հնարավորությունները ներում են իրենց միայն տափակագույն ու անիմաստագույն բառերով մուղամներ հորինել, մի քիչ հայտնի են դառնում, ու .... խոպաննն
Ու շատ ճիշտ կրկին նկատեցիք ՝ դե հլա փորձեք հարսանիք անել ու Շոպենի տակ պարել… Հենց այստեղ է թաքնված ամբողջ գաղտնիքը
Ու մեր ռաբիզի "թագավորների" արտասահմանյան գաստրոլները հաշիվ մի արեք, դրանց գալիս են բացառապես հայ համայնքի ներկայացուոիչները, ու ոչ թե այն պատճառով, որ շատ լավ երաժշտւթյուն է, այլ ուղղակի կարոտախտից… Հայրենիքից հեռու գտնվողի համար ամեն "հայկական" բան տունն է հիշեցնում
Some are born to sweet delight,
Some are born to an endless night,
End of the night...
Նախ կենդանի համերգների վերաբերյալ։ Եթե համեմատում ես հայ էստրադային երգիչների հետ, ապա ասեմ, որ նրանց մեծ մասի մեջ էլ արվեստի նշույլ չեմ տեսնում։ Նույն ցածրակարգ մոխրագույն բանն է։ Մինչդեռ օրինակ ռոք երաժիշտների դեպքում ոչ կենդանի համերգը աբսուրդ է, տենց բան գոյություն չունի։ Այսինքն՝ կենդանի համերգը ընդամենը հանդիսատեսին չխաբելն է, նրա նկատմամբ տարրական հարգանք է, դա դեռ շատ քիչ է արվեստ համարելու համար։
Ինչ վերաբերվում է լեփ–լեցուն դահլիճներին, դա էլ շատ վիճելի չափանիշ է։ Հայտնի բան է, որ ինչպես երաժշտության, էնպես էլ արվեստի այլ ճյուղերում, գրականության դեպքում բարձր մակարդակի արվեստը ավելի քիչ մասսայականություն է վայելում, քան պրիմիտիվ, ցածրակարգ արտադրանքը (hատկապես եթե էդ ցածրակարգը պետական մակարդակով ակտիվ պրոպագանդվում է, ինչպես օրինակ Արմենչիկի դեպքում)։ Միայն ժամանակի փորձությունը անցնելուց հետո է ցածրակարգ մաղվում, իսկ բարձր արվեստը մնում է։
Եկեք էդ չափանիշով համեմատենք։ Ռաբիս երգերի ճնշող մեծամասնությունը, եթե ոչ բոլորը, մի քանի տարի հետո էլ ոչ ոք չի լսում։ Դրանք սովորաբար պահի տակ բում են անում «նորություն» սիրող մասսայի մոտ ու անցնում գնում։ Կա՞ն ռաբիս երգեր, որ թողարկվելուց ասենք մի 10-20 տարի հետո էլ լսվում են։ Չկան կամ առնվազն հատուկենտ օրինակներ են։
Մինչդեռ, օրինակ, ռոքում մի քանի տասնյակ տարի առաջ ստեղծված բազմաթիվ ստեղծագործություններ այսօր էլ լսվում են ու հարգվում։ Դրանք մնայուն, դասական են դարձել։
Էս չափանիշը սովորաբար հստակ գործում է ցանկած ոճի դեպքում։
Կտրուկ, օրինակ մի չափանիշ բերեցի։ Մի քանիսն էլ դու բերեցիր, որոնք ժխտող հիմնավորումներ բերեցի։ Այսինքն՝ ինչքան էլ որ արվեստը սուբյեկտիվ լինի, որոշ չափանիշներ այնուամենայնիվ կան։ Կհամաձայնվե՞ս դրանց հետ, թե՞ չէ, դա քո գործն է։ Ու էլի եմ ասում, քո ճաշակը չհարգելու խնդիր չկա։ Ինչ ուզում ես լսի, քեզ ոչ ոք չի պարտադրում հրաժարվել ռաբիսից։ Բայց ես իրավունք ունեմ արվեստի ցանկացած ճյուղի գնահատման չափանիշներ ունենալ ու էդ չափանիշներով գնահատել և ասել, որ ռաբիսը արվեստ չեմ համարում։ Դու էլ լրիվ իրավունք ունես ռոքը արվեստ չհամարել ու թեկուզ կոշկակարության հետ համեմատել։ Չեմ համաձայնվի, գուցե բանավիճեմ, տեսակետիս ճշմարտացիությունն ապացուցող փաստարկներ բերեմ, ոնց որ հիմա եմ անում, բայց չեմ վիրավորվի նման կարծիքից։ Վիրավորվելու բան չկա:
Հ. Գ.
Սամվել, արդեն ցիկլի մեջ ենք ընկնում։ Քեզ էլ պատասխանելու բան չունեմ. ինչ որ պետք էր արդեն ասել եմ նախորդ գրառումներում, նույնը կրկնելու իմաստ չեմ տեսնում։
Վերջին խմբագրող՝ Արշակ: 14.01.2009, 13:38:
Добро победило зло, поставило его на колени и зверски убило
փաստորեն մենակ Կամիլայի համար չե, ցավալիա
ինձ թվումա ռաբիզ ասելով մենակ Թաթուլ ու Հայկո են հասկանում էս թեմայում գրողների մեծ մասընույն բաննա որ ես մի հատ թազա անասուն ռոկ խմբերից մեկին լսելով ասեմ որ ռոկ երգիչները լռիվ դզող փչողեն, չիմանալով ռոկի մեծերի մասին
Pacta sunt servanda
Մենք ամենքըս հյուր ենք կյանքում
Մեր ծնընդյան փուչ օրից,
Հերթով գալիս, անց ենք կենում
Էս անցավոր աշխարհից։
Հենո (22.01.2009)
Օ՜ֆ, ավելի մանրամասն ասեմ:
Եթե դու նրան դավաճան ես անվանում, ապա դրանով իսկ ոչ միայն չես հարգում նրա նախասիրությունը, այլև չես հարգում նրա նախասիրություն ունենալու, կամ էվոլյուցիա ապրելու իրավունքը
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Այդքան չէի ուրախանա քո փոխարենԿարող են շատանալ, բայց ինձ թվում դեռ երկար ժամանակ պտի անցնի, որ ընդունելի լինի: Նորից կրկնում եմ, որ իմ ասած ոճի ներքո ընթացող հարսանիքները հիմա մեծամասնություն են կազմում…
Փաստորեն էտ հարսանիքներում մենակ տանգո են պարումՇատ ռոմանտիկա, մի հատ դիսկո երգն էլ ավելանա, կդառնա դիսկո բար: Հա, մեկել լույսային էֆեկտներ մտցվեն:
Անհիմն, անիմաստ ենթադրություններ ես անում, ռաբիզ չլսելուց չի բխում հարսանիքը դիսկոյի վերածելը, ու չեմ կարծում, եթե ինչ-որ մեկը մի քանի տասնակ հազար դոլար է ծախսում բերում է իր հարսանիքին ջազ նվագախումբ, կամ էլ դասական երաժիշտների քառյակ, կարող է ինչ-որ ծաղրի արժանանալ ռաբիզ չլինելու համար
Ինչ հպարտանալու բան կա ռաբիզ հարսանիք անելու մեջ? մի հատ էլ դեռ ծաղրով ես վերաբերվում այն հարսանիքներին, որտեղ մարդիկ չեն դնում մի քանի ժամ տաշի-տուշի անում, այդպիսի հարսանիքը դուր կգա մենակ 60 անց ուտող-խմող, ռաբիզ կենացներ ասողներին
Some are born to sweet delight,
Some are born to an endless night,
End of the night...
Շատ լավ է ասված
Ընդհանրապես սիրահար չեմ ռաբիզի, ինձ համար դա այդքան էլ էական չէ չնայած, որ այդ ոճի մեջ հատկապես որոշ լացակումաց մուղամներ տանել չեմ կարողանում: Բայց կան լավ երգեր, հաճելի ականջին ու սրրտին: կարևոր չէ իրականում ինչ ոճի է երգը երաժշտությունը, ավելի էական է թե այն ինչի մասին է...
Love has an enemy, but it is already defeated!
Ռաբիզը իրա տեղը ունի , էլ ինչ հարսանիք առանց ՝ « Պատրոնդաշի» , «Նագանի» ,«Իմ ախպերս» և այլ կարգին երգերի
Ես էլ պատկերացնում եմ հարսանիք, որին նվագում են «Պատրոնդաշի» , «Նագանի» ,«Իմ ախպերս»
Իդեպ, պատրոնդաշ չի, ոչ էլ պադրանդաշ աչ էլ չգիտեմ ինչ ա...
Патронтаж բառից ա
Էտ երգից մոտս առանց չափազանցնելու սրտխառնուք ա առաջանում, էտ բառերը... էտ պրիմիտիվ երաժշտությունը 3 նոտայանոց
Ու թող մեկը փորձվի ասել, թե դա որակյալ երաժշտություն ա
Թուրքական, ադրբեջանական երաժշտություն ա, լսեք, լսեք.. մի քաշվեք
Վերջին խմբագրող՝ Ռուֆուս: 18.01.2009, 03:55:
Some are born to sweet delight,
Some are born to an endless night,
End of the night...
որակյալ ա իրա կոնտեքստում …
Ու թող մեկը փորձվի ասել, թե դա որակյալ երաժշտություն ա
Հ.Գ.
Փորձվեցի…
Հենո (22.01.2009)
հանգիստ հանգիստ, մի հատով էլ կհասկանամ
շախով շուխովը ուրիշ, ու շախով շուխովը պարտադիր չի պատրոնդաշը կամ թուրքական կլկլոց լինի, վառ օրինակ Թաթան կամ Արամ Ասատրյանը, իրանց երգերը կոնկրետ ես ու նաև համոզվածեմ շատերը մենակ քեֆ–ուրախությունների ժամանակ ենք լսում, համապատասխան տրամադրություն ապահովելու համար, իսկ հանգիստ վայելելու համար ես շատ տարբեր ոճեր եմ լսում՝ կլասիկ ռոկ, ջազզ և այլն
Pacta sunt servanda
Մենք ամենքըս հյուր ենք կյանքում
Մեր ծնընդյան փուչ օրից,
Հերթով գալիս, անց ենք կենում
Էս անցավոր աշխարհից։
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ