Անարգվածը

[Morpheus_NS]

Ելք միշտ էլ կա Մոռֆ ջան... նայի մենք կարդում ենք ու այդ դետալները չենք տենում//ես նոր կարդացի, որ աղջիկը գրել չգիտեր , ելք ինչու՞ չկա՝ եթե միայն կերակրելն է ու ուժի կերպով ենթարկելը իրեն, կարծում եմ դրա համար մարդ իրեն չի ստորացնի , նման պայմանների դիմաց: Աղջիկը հիպնոզացված էր, ես ուրիշ պատճառ չեմ տեսնում, թե ինչու նա մինչև հիմա չէր փախել տնից, կամ կռավաթը չէր տվել հորը գլխին...
Աղջիկը պարզապես հաշտվել էր այն մտքի հետ, որ հայրը միշտ իր հետ այդպես է վարվելու, քանի որ նա միակ անձն է ով իրեն կերակրում է...

Յոժ ջան, դետալները շատ կարեւոր են: Իմ ստեղծագործությունների մեծ մասը հենց դետալների վրա են կառուցվում ու աստիճանաբար ամբողջական պատկեր ստանում: Հոդված եմ կարդացել, որտեղ հայրը իր երեխային ծնված օրվանից պահել է տանը՝ կտրված աշխարհից: Երեխան իր ողջ կյանքում հորից բացի ուրիշ ոչ ոքի չի տեսել: Ասա տեսնեմ, թե ինչու այդ երեխան կռավաթը չէր տալիս հոր գլխին կամ չէր փախել տնից:

[Ծով]

ՆԻդլս, դու ի վիճակի չես հասկանալ իմ գրառումները, ուստի կխնդրեի չշտապել դրանց պատասխանելիս և լինել ավելի կոռեկտ

[Morpheus_NS]

Ամեն դեպքում...սյուժեն որտեղից էլ, որ ազդված ա, քննարկելի ա/ ինչը հազվադեպ ա պատահում/...միայն դա հերիք ա, որ ասեմ ապրես

Շնորհակալ եմ:

[Chuk]

Էս վերջերս չգիտես ինչի ավելի շատ քննադատական եմ գրում, կարծես թե:
Իմ կարծիքով թույլ էր: Էն ինտերնետում տոննաներով տարածվող «մեծական պատմվածքների» տիպի, առանց լուրջ քննելու այդ մարդկանց հոգեկան աշխարհը, նրանց անհատականությունը ներկայացնելու, անհատականություն դարձնելու, լուրջ բնավորություն տալու:
Չգիտեմ, ինձ չհուզեց, չնայած ասելիքի լրջությանն ու կարևորությանը:

Որովհետև ամեն երկրորդ մարդկայնությունը մոռացած՝ ինքն իրեն աստծո (էն էլ քրիստոնեական) տեղ է դնում ու սկսում դատել:
Իսկ օգնության ձեռք մեկնելու փոխարեն լվանում եք ձեռքերդ: Փակում եք աչքերդ նրա վրա, ինչ չեք ուզում տեսնել:
Ես տեսել եմ կադրեր, թե ինչպես են զինվորները Մեքսիկայում փոքրիկ երեխաներ գնդակահարում: Ձեզ թողնեն՝ մենակ անցած-գնացած եղեռնի վրա լացեք:

Գոնե դու գրած չլինեիր այս տողերը (մարտիմեկյան իրադարձությունների նկատմամբ ցինիկ ու անհոգի վերաբերմունքիցդ հետո, օրինակ), կմտածեի հակադարձելու մասին

[Rhayader]

ՆԻդլս, դու ի վիճակի չես հասկանալ իմ գրառումները, ուստի կխնդրեի չշտապել դրանց պատասխանելիս և լինել ավելի կոռեկտ

Ալիզե, քո պատասխանը ավելի տխուր ու հաճախ հանդիպվող երևույթ ա իմ պրակտիկայում, քան Մորֆեուսի գրածը: Ես սկզբում բարկանում եմ, հետո քմծիծաղ եմ տալիս ու էլի մի քիչ հիասթափվում մարդկանցից:

Նմանատիպ մի իրավիճակ նկարագրված ա Կիմ կի Դուկի «Վատ Տղան» ֆիլմում: Լուծումը չեմ կարծում, որ ձեզ դուր գա:
Մորֆեուսը եթե լուծում չի տվել խնդրին, դա իրա օգտին ա խոսում: Ինքը խոսում ա մի բանի մասին, որն իրան հուզում ա, բայց վիզ չի վերցնում մարդկանց դաստիարակել իրա ստանդարտներով՝ ի տարբերություն սովերական ու հետսովետական գրողների հույժ մեծամասնության:
Իսկ լուծումն ամեն մեկս մեր համար պետք է գտնենք:

[Rhayader]

Գոնե դու գրած չլինեիր այս տողերը (մարտիմեկյան իրադարձությունների նկատմամբ ցինիկ ու անհոգի վերաբերմունքիցդ հետո, օրինակ), կմտածեի հակադարձելու մասին

Երբ մարդն ինքն է լրիվ անիմաստ տեղը գլուխը դնում առյուծի բերանը, ապա նրա բողոքին իմ պատասխանը միշտ էլ սարկազմն է լինելու: Այդպիսի մարդը երբեք օգնություն չի խնդրի՝ իր վերքը բժշկելու հարցում: Նա ինձանից կպահանջի իր հետ միասին վրեժ լուծել առյուծից: Կբողոքի, թե առյուծը վատն է, վայրենի:
Իսկ ես կծիծաղեմ:
Ինչևէ, մենք հեռանում ենք թեմայից, այդպես չե՞ս կարծում:

[Chuk]

Երբ մարդն ինքն է լրիվ անիմաստ տեղը գլուխը դնում առյուծի բերանը, ապա նրա բողոքին իմ պատասխանը միշտ էլ սարկազմն է լինելու: Այդպիսի մարդը երբեք օգնություն չի խնդրի՝ իր վերքը բժշկելու հարցում: Նա ինձանից կպահանջի իր հետ միասին վրեժ լուծել առյուծից: Կբողոքի, թե առյուծը վատն է, վայրենի:
Իսկ ես կծիծաղեմ:
Ինչևէ, մենք հեռանում ենք թեմայից, այդպես չե՞ս կարծում:

Կարծում եմ, որ դու վաղուց ես հեռացել ու շատ անկոռեկտ ձևով:
Գալով թեմային կտեսնենք, որ իրականում քո բերած, ապա իմ ասած օրինակը նույնն ա: Ինչպես դու ես մեղադրում ոմանց այս պատմության նկատմամբ անտարբեր լինել, այնպես էլ մեզնից յուրաքանչյուրն իրավունք ունի ճիշտ նույն կերպ քեզ անտարբեր անվանել ու անգամ քարկոծել մարտիմեկյան զոհերի նկատմամբ ցինիկ վերաբերմունքի համար: Բայց սա թողնենք:

Ինչ վերաբերվում ա խնդրին լուծում տալուդ տեսությանը, ապա այն սարսափելի աբսուրդ ա: Գրողը, արվեստաբանը, որը նաև սերունդ կրթող ա, ինքը ինչ-որ բանով տարբերվում է «հասարակ» մարդուց, այո՛, նաև պիտի իր լուծումը թելադրի, բացի նրանից, որ խնդրի մասին բարձրաձայնի: Նույն այս խնդիրը մարդկությանը վաղուց հայտնի խնդիր ա: Նորություն չկա: Ընդամենը դրա շարադրանքը, ինչ-որ տեղ, ոչինչ չանել է:

Միաժամանակ ես չեմ նվազեցնում լուծում չտվող ստեղծագործությունների (նաև հենց սրա) որակը, ասելիքի կարևորությունը, դրանց հոյակապ կամ չգիտեմ ինչ լինելը: Պարզապես ամեն մեկն իր տեղն ունի:

[Morpheus_NS]

Էս վերջերս չգիտես ինչի ավելի շատ քննադատական եմ գրում, կարծես թե:
Իմ կարծիքով թույլ էր: Էն ինտերնետում տոննաներով տարածվող «մեծական պատմվածքների» տիպի, առանց լուրջ քննելու այդ մարդկանց հոգեկան աշխարհը, նրանց անհատականությունը ներկայացնելու, անհատականություն դարձնելու, լուրջ բնավորություն տալու:
Չգիտեմ, ինձ չհուզեց, չնայած ասելիքի լրջությանն ու կարևորությանը:

Չուկ ջան, շատ շնորհակալ եմ կարծիքի համար:
Այդ մարդկանց հոգեկան աշխարհը ով էլ որ ներկայացրած լինի, հավատա հնարավոր է, որ հազար անգամ հեռու լինի իրականությունից: Շատ դժվար է պատկերացնել, թե ինչ են զգում, ինչ են ապրում նրանք այդ պահին: Իսկ կատարվող իրադարձությունները նկարագրելով՝ ես փորձել եմ ընթերցողին հերոսների հոգեվիճակը ինքնուրույն պատկերացնելու, հասկանալու տեղ թողնել: Նրանց անհատականությունը ներկայացնելու նպատակ եւս չեմ ունեցել, քանի որ շեշտը դրված էր երեւույթի վրա ընդհանրապես:
Իսկ ինչ վերաբերում է «մեծական պատմվածքների»-ն, ապա ասեմ, որ տեսարանի նկարագրությունը արել եմ աղջկա եւ հոր կերպարը ամբողջականացնելու եւ արարքի ամբողջ նողկալիությունը ընդգծելու համար:
Ցավում եմ, որ չկարողացա քեզ հուզել: Մյուս անգամ կաշխատեմ ավելի լավը գրել:

[Morpheus_NS]

Կարծում եմ, որ դու վաղուց ես հեռացել ու շատ անկոռեկտ ձևով:
Գալով թեմային կտեսնենք, որ իրականում քո բերած, ապա իմ ասած օրինակը նույնն ա: Ինչպես դու ես մեղադրում ոմանց այս պատմության նկատմամբ անտարբեր լինել, այնպես էլ մեզնից յուրաքանչյուրն իրավունք ունի ճիշտ նույն կերպ քեզ անտարբեր անվանել ու անգամ քարկոծել մարտիմեկյան զոհերի նկատմամբ ցինիկ վերաբերմունքի համար: Բայց սա թողնենք:

Ինչ վերաբերվում ա խնդրին լուծում տալուդ տեսությանը, ապա այն սարսափելի աբսուրդ ա: Գրողը, արվեստաբանը, որը նաև սերունդ կրթող ա, ինքը ինչ-որ բանով տարբերվում է «հասարակ» մարդուց, այո՛, նաև պիտի իր լուծումը թելադրի, բացի նրանից, որ խնդրի մասին բարձրաձայնի: Նույն այս խնդիրը մարդկությանը վաղուց հայտնի խնդիր ա: Նորություն չկա: Ընդամենը դրա շարադրանքը, ինչ-որ տեղ, ոչինչ չանել է:

Միաժամանակ ես չեմ նվազեցնում լուծում չտվող ստեղծագործությունների (նաև հենց սրա) որակը, ասելիքի կարևորությունը, դրանց հոյակապ կամ չգիտեմ ինչ լինելը: Պարզապես ամեն մեկն իր տեղն ունի:

Չուկ ջան, բոլորս էլ գիտենք, թե ինչ է բարոյականությունը, բայց դրանից Կանտի տեսությունը վատը չի դառնում: Ավելին, նա գարողացավ գրել, այն, ինչը ուրիշերը միայն զգում էին ու գիտեին ոը դրանով աշխարհահռչակ դարձավ:

[Chuk]

Չուկ ջան, բոլորս էլ գիտենք, թե ինչ է բարոյականությունը, բայց դրանից Կանտի տեսությունը վատը չի դառնում: Ավելին, նա գարողացավ գրել, այն, ինչը ուրիշերը միայն զգում էին ու գիտեին ոը դրանով աշխարհահռչակ դարձավ:

Ես հակառակը չեմ ասել, եղբայր

[Rhayader]

Վերևինի մասին չխոսենք՝ թեչե հավերժական օֆտոպ կգնա: Միայն սրան պատասխանեմ՝

Գրողը, արվեստաբանը, որը նաև սերունդ կրթող ա, ինքը ինչ-որ բանով տարբերվում է «հասարակ» մարդուց, այո՛, նաև պիտի իր լուծումը թելադրի, բացի նրանից, որ խնդրի մասին բարձրաձայնի

Ինչքան էլ գեղեցիկ ու դրամատիկ խոսքերով խաբենք մեզ, արվեստաբանն ընդամենը հասարակությունը զվարճացնող խեղկատակ է: Զբաղացնում է մեխանիզմի անվակներին, որպեսզի նրանք չձանձրանան ու չգիտակցեն իրենց՝ ընդամենը մեծ մեխանիզմի անվակներ լինելը:

[Chuk]

Վերևինի մասին չխոսենք՝ թեչե հավերժական օֆտոպ կգնա: Միայն սրան պատասխանեմ՝

Ինչքան էլ գեղեցիկ ու դրամատիկ խոսքերով խաբենք մեզ, արվեստաբանն ընդամենը հասարակությունը զվարճացնող խեղկատակ է: Զբաղացնում է մեխանիզմի անվակներին, որպեսզի նրանք չձանձրանան ու չգիտակցեն իրենց՝ ընդամենը մեծ մեխանիզմի անվակներ լինելը:

Այ հենց սա ա ինքնախաբեությունը, որտև ինչքան էլ մեզ դնենք եսիմ ում տեղը, ակամա մեծերի խոսքերը, գրածը, նկարածը, ստեղծածը մեծ դեր ա խաղում մեր աշխարհայացքի ձևավորման մեջ: Բայց սա առանձին թեմա ա, «Անարգվածը» թեման սրանով չծանրաբեռնենք

[impression]

Ես էլ կգրեմ:
Դուր չեկավ....
երևի նրանից է, որ վերջերս եմ կարդացել մի գործ, կրկին ինցեստի մասին ու էնքան ցնցող տպավորություն էր թողել, որ սա ուղղակի խամրեց: Հետո ինձ՝ որպես ընթերցողի ու մեկի, ով ինքը փորձեր ա անում գրելու, մի քիչ անհետաքրքիր են ուղղակի նկարագրությունները, տենց ես էլ կարող եմ այ եթե բացահայտեիր որոշ նյուանսներ իր այն զգացածի, այն ապրումների, որոնք թաքնված են, այլ ոչ թե միայն նրանց մասին գրեիր, որոնք այնպես էլ պարզ էին, հաստատ շատ ավելի հետաքրքիր կլիներ:
Դու ընդամենը գրել ես երևույթի մասին, նենց, կողքից, ոնց որ ասես՝ երեխեք, նայեք, սենց բան էլ կա աշխարհում գիտենք, նորություն չի: Քեզնից ոչինչ չէիր ներդրել, ուղղակի շարադրել էիր, իսկ դա, կարծում եմ, այնքան էլ բարդ բան չէ: Մի քիչ խոհերով, զգացողություններով համեմելը չէր խանգարի ըստ իս, թեև շատ հնարավոր է, որ սխալվում եմ:

[cold skin]

Մորֆ լսիր, /ոչինչ չէ, որ էսքան անմիջական/ ուրեմն ամեն անգամ այս կարգի երևույթից խոսելիս, տեսնելիս ատելություն է առաջանում անողի նկատմամբ: Դու այս ատելության հետ կապ չունես: Երևույթը դու ես բերել ջրի երես: Լուծում առաջարկիր: Պատմվածքդ կիսատանջող է ու թերի: Դու լավ բան արած կլինեիր, որ էդ երևույթը "սպանվեր" , որ մրսողը վերջապես մարդավարի ապրեր: Գիտեք ինչ եմ առաջարկում եկեք միասին պայքարենք էս կարգի երևությների դեմ ոչ թե խոսքով, այլ մի օր հավաքվենք ու լուրջ քննարկենք: Հը՞…

[Morpheus_NS]

Ես էլ կգրեմ:
Դուր չեկավ....
երևի նրանից է, որ վերջերս եմ կարդացել մի գործ, կրկին ինցեստի մասին ու էնքան ցնցող տպավորություն էր թողել, որ սա ուղղակի խամրեց: Հետո ինձ՝ որպես ընթերցողի ու մեկի, ով ինքը փորձեր ա անում գրելու, մի քիչ անհետաքրքիր են ուղղակի նկարագրությունները, տենց ես էլ կարող եմ այ եթե բացահայտեիր որոշ նյուանսներ իր այն զգացածի, այն ապրումների, որոնք թաքնված են, այլ ոչ թե միայն նրանց մասին գրեիր, որոնք այնպես էլ պարզ էին, հաստատ շատ ավելի հետաքրքիր կլիներ:
Դու ընդամենը գրել ես երևույթի մասին, նենց, կողքից, ոնց որ ասես՝ երեխեք, նայեք, սենց բան էլ կա աշխարհում գիտենք, նորություն չի: Քեզնից ոչինչ չէիր ներդրել, ուղղակի շարադրել էիր, իսկ դա, կարծում եմ, այնքան էլ բարդ բան չէ: Մի քիչ խոհերով, զգացողություններով համեմելը չէր խանգարի ըստ իս, թեև շատ հնարավոր է, որ սխալվում եմ:

Լիլ ջան դու չես հասկացել իմ գրածը