Ուլուանա-ի խոսքերից
Դրանք նման են միայն այնքանով, որքանով որ երկուսն էլ վիրավորական են հնչում, իսկ ընդհանրապես սպանված կենդանին դիակ է (կենդանի արարածը կամ ողջ է լինում, կամ մեռած, այլ տարբերակ, ցավոք, չկա), իսկ նրան ուտողը՝ համապատասխանաբար դիակակեր է ստացվում՝ անկախ նրանից, թե այդ հանգամանքը որքանով է նրան դուր գալիս։ Մինչդեռ բուսակերը շատ ավելի լայն հասկացություն է, քան խոտակերը, քանի որ մրգերը, բանջարեղենն ու հացահատիկները խոտ չեն, բայց բույս են, որոնք, ի դեպ, մսակերներն էլ են ուտում, հիմա ի՞նչ, համարենք, որ մսակերները համ դիակակեր են, համ էլ խոտակե՞ր։ Ի դեպ, մարդն իր բնույթով ի սկզբանե պտղակեր է, ի տարբերություն, ասենք, խոտակեր և մսակեր կենդանիների, չնայած մարդն իր կազմախոսական կառուցվածքով անհամեմատ ավելի մոտ է խոտակերներին, քան գիշակերներին: Ու էդ բոլորն էս թեմայում գրվել է, բայց դե ու՞մ էր հետաքրքրում, որ կարդային։ Չէ՞ որ բոլոր ոչ բուսակերներն էս թեմա մտնում են ոչ թե բուսակերության մասին տեղեկություններ ստանալու, այլ, առանց գրված նյութերը կարդալու, միայն բուսակերության մեջ կեղտ բռնելու ու իրենց հեղինակավոր մսակերական կարծիքը հայտնելու համար, որը, որպես կանոն, հիմնված է լինում զուտ կոկորդային հաճույքների վրա, ուրիշ ոչ մի լուրջ փաստարկ մինչև հիմա համարյա չեմ հանդիպել։
: Աստված իշխանություն է տվել նրան ամբողջ ստեղծագործության վրա իշխելու, հետևապես մարդը իրավասու է իր հայացողությամբ ուտել այն ինչ իրեն դուր է գալիս, կամ օգտագործել իր պետքերի համար/ բայց իհարկե պետք է իմաստությամբ վարվի այդ ամենի հետ ինչը իրեն վստահված է/ :
Չնայած հիմա համարյա էդ վիճակն է մեր մոտ։
Անկախ գիտակցական վերաբերմունքից, խիղճդ տանջում է, չէ՞։ Ոչ մի նորմալ մարդ սովորաբար չի կարողանում հանգիստ նայել, թե ինչպես են մորթում կենդանուն։ Ու արդյո՞ք էդ ներքին զգայական վերաբերմունքը չի հուշում, որ մարդու համար բնական չի սնվելու համար կենդանի մոռթելը։
Էդ որտե՞ղ է Արշակը նման բան նշել։ 
:
Էջանիշներ