Նայել RSS հոսքը

Բոլոր բլոգային գրառումները

  1. ...հրաժեշտ ամռանը

    ...հրաժեշտ ամռանը
    Թողեցի ամառն իմ լճի գրկում,
    Ամպերից կախված թաց խռովքի մեջ,
    Ափերի կանաչն այրեցի քամու
    Փառքից թափված շաղ-գույների հետ:

    Հեռու ճամփեցի հավքերին գարնան,
    Նրանց թևքերին օրերն էին քնատ,
    Հոգուս կարեցի ծո՜ւռ «բարով մնան»,
    Որ չտաղտկանա լիճն իմ մեն-մենակ:

    Աշուն փռեցի պաղ լճիս խաժին,
    Հույլքը մարեցի՝ անհունում ցանված,
    Ափին ծերացած ամեն մի քարին
    Մի ծվեն թողի սրտիցս պոկած:

    Նելլի Ռումել©
  2. ...երգ ուշացումի

    ...երգ ուշացումի

    Կարոտիս հևքում
    Թունդ դողից արբում
    Քո հույսն է զարթնում
    Դրսում, ամենուր:
    Բառդ է կաշկանդում՝
    Ե՜ս էլ եմ հոգնել,
    Այն ցուրտն է… տանում
    Անդարձ հեռուներ:

    Աչքերում քո մով,
    Կան պահված հարցեր.
    Ուշացման ախ-ով
    Ուսի՜դ խոնարհվեմ:
    Դու ո՜ւր ես փախչում,
    Ո՜ւր ես սլանում,
    Չ՞է որ ախ ձմռան
    Ցուրտն է մեզ այրում:

    Եվ ուշացումի
    Զանգակն է հնչում.
    Ո՜ւշ է, սիրելի՛ս,
    Զո՜ւր ...
  3. ...երբ

    ...երբ

    Երբ քաոսում

    Այս գորշ ու ցուրտ,
    Ժամանակից
    Մահն է կախվում,
    Զույգ մոմերի
    Տաք դողի հետ
    Հայացքներ են
    Կոծում,մաշվում,
    Սպասումներն՝
    Անծուխ ու սուտ,
    Սև անկյուն են
    Ճիչով հատում,
    Փոթորիկից՝
    Ցնորամիտ,
    Ունայնության
    Փոշի քաղում:
    Փուչ ժամերի
    Կծիկի մեջ
    Անցավորն է
    Չոր փուշ դառնում,
    Զույգ մոմերի
    Խռովքի հետ
    Պաղ աչքերում
    Արտացոլվում,
    Վախն իր վախից՝
    ...
  4. ...ծերացած Ուռենին

    ...ծերացած Ուռենին

    Ժամանակներից որբություն առած՝
    Քո ժամն ես ապրում թավ այգուս սրտում ,
    Կաթիլ առ կաթիլ մտքերս փնջած՝
    Աշնանաթաթախ խորհուրդս մանում:

    Վարագուրում ես ներկան ուշացած՝
    Ճյուղերիդ խոնարհ հուշերն իմ հյուսում,
    Թաց շուրթիս թողնում մենախոսություն.
    Ծով կարոտ,
    Լուռ սեր,
    Փո՜ւշ-ճշմարտություն:

    Իմ խենթ տեսիլն ես զեփյուռից որսում,
    Ստվերդ գրկած՝ինձ հետ վերապրում,
    Հոգուս հայելու մեջ ինքդ քեզ տեսնում. ...
  5. Աշունն ու Նոճին (Անպատասխան սեր)

    ...աշունն ու Նոճին (Անպատասխան սեր)

    Իր ողջ հմայքով`
    Նոճին մենավոր,
    Աշուն էր ապրում
    Թա՜վ,անափ սիրով,
    Քնքուշ սոսափում,
    Շուքով պերճանում,
    Իր սիրտն էր բացում
    Աշնան դող-գրկում:

    Աշունն էր շաղում
    Գույներ նաղաշի,
    Համբույրով այրում
    Զմրուխտներ վայրի,
    Նամ գիրկն էր առնում
    Սար ու ձորերին,
    Զով խաղը խաղում
    Քամու թևերի:
    Օրերն էին Նոճու
    Դողալով անցնում,
    Աշունը խեղճին
    Չէր էլ ...
    Կատեգորիաներ
    Առանց կատեգորիայի