Դիտել ողջ տարբերակը : Թեմայից դուրս, բայց հետաքրքիր կամ կարևոր գրառումներ
Գաղթական
06.12.2020, 20:20
Իսկ հեռախոսի համարը ոչ ոք չունի՞
Իսկ հեռախոսի համարը ոչ ոք չունի՞
Դե հեռախոսի համարով եմ գրել՝ whatsapp-ին։
Ուլուանա
06.12.2020, 20:25
Դե հեռախոսի համարով եմ գրել՝ whatsapp-ին։
Զանգելն ավելի արդյունավետ կլիներ, ուղղակի զանգելու համար էլ որոշակի մտերմություն ա պետք, կարծում եմ:
Գաղթական
06.12.2020, 20:28
Դե հեռախոսի համարով եմ գրել՝ whatsapp-ին։
Բայց կարող ա ինչ-որ խնդիր ունի, կարողանանք օգնել:
Բայց կարող ա ինչ-որ խնդիր ունի, կարողանանք օգնել:
Իմ կարծիքով, ինքն ավելի լավ գիտի՝ ունի մեր օգնության կարիքը, թե չէ․ մենակ ես չեմ, որ փորձել եմ կապ հաստատել հետը։
Մենակ ուրախ կլինեմ, եթե արձագանքի, բայց իմ կարծիքով, եթե ձայն չի հանում, ուրեմն էդպես ավելի է լավ է իրեն։
Ներսես_AM
10.12.2020, 04:36
Նենց տարօրինակ ա, որ Ուլուանա-ն քաղաքականություն բաժինը կարդում ա :)) Տարիներ առաջ երևի զոռով էլ չէր մտնի
Գաղթական
10.12.2020, 05:07
Նենց տարօրինակ ա, որ Ուլուանա-ն քաղաքականություն բաժինը կարդում ա :)) Տարիներ առաջ երևի զոռով էլ չէր մտնի
Սաղ Ծլնգ-ն էր մեղավոր )))
Ուլուանա
10.12.2020, 07:46
Նենց տարօրինակ ա, որ Ուլուանա-ն քաղաքականություն բաժինը կարդում ա :)) Տարիներ առաջ երևի զոռով էլ չէր մտնի
Լուրջ իրավիճակների ժամանակ միշտ էլ կարդացել եմ :)): Իսկ Հեղափոխությունից սկսած մինչև հիմա միշտ եմ կարդում. էս ավելի քան երկուսուկես տարվա ընթացքում չի եղել տենց ժամանակ, որ չկարդամ:
Ի դեպ, մենակ ես չեմ տենց. ինչքան նկատել եմ, ivy-ն ու Բարեկամն էլ նախկինում երբեք չէին երևում էդ բաժնում, բայց հիմա ոչ միայն կարդում են, այլև երբեմն նույնիսկ գրում :)), մի բան, որին ես դեռ չեմ հասել :D:
Սաղ Ծլնգ-ն էր մեղավոր )))
Ծլնգն ի՞նչ կապ ուներ, չհասկացա:
Գաղթական
10.12.2020, 08:00
Ծլնգն ի՞նչ կապ ուներ, չհասկացա:
Ծլնգի մոդերության ծրագիրը ներկայացնելիս՝ երբ խոստանում էր կանանց/աղջիկների մասնակցությունն ակտիվացնել էդ բաժնում, քո մասնակցելուց խուսափելու մասին էլ դու խոսեցիր:
Եթե հիշողությունս չի դավաճանում, էն ժամանակ վերջում ասեցիր, որ որոշել ես դրանից հետո ավելի ակտիվ լինել:
Ուլուանա
10.12.2020, 08:37
Ծլնգի մոդերության ծրագիրը ներկայացնելիս՝ երբ խոստանում էր կանանց/աղջիկների մասնակցությունն ակտիվացնել էդ բաժնում, քո մասնակցելուց խուսափելու մասին էլ դու խոսեցիր:
Եթե հիշողությունս չի դավաճանում, էն ժամանակ վերջում ասեցիր, որ որոշել ես դրանից հետո ավելի ակտիվ լինել:
Հըմ, ինձ թվում ա` ինչ-որ բան խառնում ես (գրածդ վերջին նախադասությունը նկատի ունեմ): Իմ ակտիվությունը (եթե զուտ կարդալն ու շնորհակալություններ դնելը ակտիվություն համարենք) որոշակիորեն սկսվել ա հեղափոխությունից: Իսկ Ծլնգի մոդերության հարցը կարծեմ ավելի ուշ ա եղել, համենայնդեպս, կոնկրետ իմ «ակտիվությունը» դրա հետ կապ չունի:
Լուրջ իրավիճակների ժամանակ միշտ էլ կարդացել եմ :)): Իսկ Հեղափոխությունից սկսած մինչև հիմա միշտ եմ կարդում. էս ավելի քան երկուսուկես տարվա ընթացքում չի եղել տենց ժամանակ, որ չկարդամ:
Ի դեպ, մենակ ես չեմ տենց. ինչքան նկատել եմ, ivy-ն ու Բարեկամն էլ նախկինում երբեք չէին երևում էդ բաժնում, բայց հիմա ոչ միայն կարդում են, այլև երբեմն նույնիսկ գրում :)), մի բան, որին ես դեռ չեմ հասել :D:
Ինձ հետաքրքիր ա հետևել հստակ բաժանված տարակարծություններին՝ ներառյալ դրանց ընդհանրությունները։ Հետաքրքիրը՝ որ ինչ-որ անկյունից դրանցից համարյա յուրաքանչյուրը խելքին մոտ ա թվում, հետո կարդում ես հակադարձումը, ու դա էլ ա ճշմարիտ ա թվում։ Հետաքրքիր ա դրանք ամբողջացնելը մի համակարգի մեջ՝ գնահատելու համար մեր հնարավորությունները։
Սաղ Ծլնգ-ն էր մեղավոր )))
Լուրջ իրավիճակների ժամանակ միշտ էլ կարդացել եմ :)): Իսկ Հեղափոխությունից սկսած մինչև հիմա միշտ եմ կարդում. էս ավելի քան երկուսուկես տարվա ընթացքում չի եղել տենց ժամանակ, որ չկարդամ:
Ի դեպ, մենակ ես չեմ տենց. ինչքան նկատել եմ, ivy-ն ու Բարեկամն էլ նախկինում երբեք չէին երևում էդ բաժնում, բայց հիմա ոչ միայն կարդում են, այլև երբեմն նույնիսկ գրում :)), մի բան, որին ես դեռ չեմ հասել :D:
Քաղաքականության բաժնում իմ ակտիվությունն էլ կարծեմ հեղափոխությունով սկսվեց, բայց կարող է մոդերատորական ծրագիրն էլ ինչ-որ ձևով ազդած լինի, արդեն շատ չեմ հիշում, թե ազդեցությունները որ կողմից են եկել ու որ ժամանակներում։
Ի դեպ, ինձ թվում է, վերջերս Ծլնգին «տեսա» վերոհիշյալ բաժնում, ու մտածում էի՝ տեսնես գրառում կանի, թե չէ, էն էլ չարեց․․․ Կամ էլ գուցե աչքիս է երևացել՝ որպես ակումբային սրացող կարոտի հետևանք։
Սենց որ գնա, երևի շուտով Տրիբունի հետ կապված վիրտուալ հալյուցինացիաներ էլ սկսեմ ունենալ։
Թե հալյուցիանիացիայի վիրտուալն ու ռեալը որն է :think
Ինձ հետաքրքիր ա հետևել հստակ բաժանված տարակարծություններին՝ ներառյալ դրանց ընդհանրությունները։ Հետաքրքիրը՝ որ ինչ-որ անկյունից դրանցից համարյա յուրաքանչյուրը խելքին մոտ ա թվում, հետո կարդում ես հակադարձումը, ու դա էլ ա ճշմարիտ ա թվում։ Հետաքրքիր ա դրանք ամբողջացնելը մի համակարգի մեջ՝ գնահատելու համար մեր հնարավորությունները։
Իսկ ես արդեն չեմ կարողանում հետևել․ ամեն ինչ չափազանց խառն է ու բարդ։ Ինչ-որ պահի դադարեցի կարդալ։ Գուցե դեռ նորից վերսկսեմ, բայց էս պահին չեմ կարողանում։
Ուլուանա
10.12.2020, 19:21
Ինձ հետաքրքիր ա հետևել հստակ բաժանված տարակարծություններին՝ ներառյալ դրանց ընդհանրությունները։ Հետաքրքիրը՝ որ ինչ-որ անկյունից դրանցից համարյա յուրաքանչյուրը խելքին մոտ ա թվում, հետո կարդում ես հակադարձումը, ու դա էլ ա ճշմարիտ ա թվում։ Հետաքրքիր ա դրանք ամբողջացնելը մի համակարգի մեջ՝ գնահատելու համար մեր հնարավորությունները։
Ես էլ եմ դրա մասին հաճախ մտածել, ու դա, ի դեպ, Ակումբում շատ այլ թեմաներում էլ ա լինում, մենակ քաղաքականության բաժնում չի, ուղղակի վերջերս մենակ էդ բաժինն ա մշտապես ակտիվ:
Բայց դե արդեն ես էլ եմ մտածում չկարդալ: Ծանր եմ տանում, որ ակումբցիները սկսում են իրար ուտել :(:
Ակումբի dvgray-ին հիշո՞ւմ եք. տեսնես ինչ եղավ:
Իսկ ես արդեն չեմ կարողանում հետևել․ ամեն ինչ չափազանց խառն է ու բարդ։ Ինչ-որ պահի դադարեցի կարդալ։ Գուցե դեռ նորից վերսկսեմ, բայց էս պահին չեմ կարողանում։
Չէ, ես դեռ track-ի վրա եմ, ինչպես ասում են :) Նկատի ունեմ տարբերակելը կոնկրետ մարդկանց դիրքորոշումները, կարծիքները, դրանց տարբերություններն ու ընդհանրությունները՝ իրենց նրբերանգներով։ Ու հետաքրքիր են դրանց զարգացումները տեղի ունեցող քաղաքական զարգացումների ազդեցությամբ։
Ես էլ եմ դրա մասին հաճախ մտածել, ու դա, ի դեպ, Ակումբում շատ այլ թեմաներում էլ ա լինում, մենակ քաղաքականության բաժնում չի, ուղղակի վերջերս մենակ էդ բաժինն ա մշտապես ակտիվ:
Բայց դե արդեն ես էլ եմ մտածում չկարդալ: Ծանր եմ տանում, որ ակումբցիները սկսում են իրար ուտել :(:
Դե լավ, երբ են կերել, նկատի ունեմ հիմա։ Իմ կարծիքով նորմալ, պատշաճի ու հանդուրժողականության սահմաններում են ընթանում բանավեճերը, ու հազար անգամ նախընտրելի են "համաձայն չեմ, բայց լռեմ, որ ոչ մեկի չնեղացնեմ ու/կամ հետս չթարսվեն" սկզբունքից։
Գաղթական
11.12.2020, 04:32
Հըմ, ինձ թվում ա` ինչ-որ բան խառնում ես (գրածդ վերջին նախադասությունը նկատի ունեմ): Իմ ակտիվությունը (եթե զուտ կարդալն ու շնորհակալություններ դնելը ակտիվություն համարենք) որոշակիորեն սկսվել ա հեղափոխությունից: Իսկ Ծլնգի մոդերության հարցը կարծեմ ավելի ուշ ա եղել, համենայնդեպս, կոնկրետ իմ «ակտիվությունը» դրա հետ կապ չունի:
Գտա, ճիշտ ես ))
Իմ` «Քաղաքականություն» բաժնում գրառումներ չանելու հետ կապված շատ խոսվեց, դրա համար երևի ճիշտ կլինի գրեմ, թե իրականում անձամբ ես ինչի չեմ մտնում էդ բաժին: Ստիպված եմ շատերիդ հիասթափեցնել, բայց իմ դեպքում պատճառը բոլորովին էլ «հայրիշխանության» մթնոլորտը չի, ինձ համար նույնիսկ միանշանակ չի, թե էնտեղ հիմա էդպիսի մթնոլորտ է տիրում: Համաձայն եմ, որ տղամարդավարի իրար կպնելը կարող ա մի քիչ նպաստել, որ աղջիկներն էնքան էլ հակված չլինեն էնտեղ գրառումներ անելուն, բայց միաժամանակ կարծում եմ, որ դա էնքան լուրջ պատճառ չի, որ կարևոր ասելիք ունենալու դեպքում չգրես: Ես ուղղակի միշտ շատ հեռու եմ եղել քաղաքականությունից ու հետևաբար`նաև ինչքան հնարավոր ա, անտեղյակ էդ ոլորտում կատարվող իրադարձությունների, դրանց պատճառահետևանքային կապերի ու մնացած ամեն ինչի մասին: Մինչև էս հեղափոխությունը ես էդ թեմայով ասելիք չեմ ունեցել ընդհանրապես, որ գրառում անեի, ոչ էլ հետաքրքրել ա: Միշտ հետաքրքրվել ու ակտիվ հետևել եմ իրադարձություններին միայն էն լուրջ ընդվզումների, լարված իրավիճակների դեպքում: Մնացած ժամանակ չեմ հետևել, խոստովանեմ, որ պաշտոնյաներից շատերի անուններն ու դեմքերը նույնիսկ էս վերջին իրադարձությունների ընթացքում իմացա: Չհետաքրքրվելուս պատճառը որոշ չափով նաև էն ա եղել, որ համարել եմ, որ մեր երկրում տարիներ շարունակ տիրող մթնոլորտում խոշոր հաշվով էական էլ չի, թե ով դարձավ նախարար կամ այլ բարձրաստիճան պաշտոնյա, մեկ ա, պարզ ա, էդ իշխանության օրոք ով էլ լինի, իրենց մարդն է լինելու, ու երկրում դրանից ոչ մի էական բան չի փոխվելու. գուցե մի քիչ լավ, մի քիչ վատ, բայց նույն զիբիլի մեջ ենք մնալու ընդհանուր առմամբ: Էս շարժման օրերին, իհարկե, իրավիճակը լրիվ այլ էր, ու շարժման էդ թեժ օրերին, թեև էլի քաղաքական բնույթի քննարկումներ լինում էին, բայց շեշտը, բնականաբար, ոչ քաղաքականի վրա էր, պլյուս լիքը էմոցիա` խանդավառություն, անհանգստություն, կանխատեսումներ և այլն: Էդ մթնոլորտում էր, որ գրառումներ անելս գալիս էր, դե, ես էլ իմ էմոցիաները, կանխատեսումներն ու կարծիքներն էի ուզում արտահայտել :)): Բայց քանի որ էդ բաժնում երբեք գրառում արած չկայի, ու էդ բաժինն ի սկզբանե ընկալել եմ որպես ոչ իմ միջավայր ու ոլորտ, մի տեսակ հուշտ էի լինում ու էմոցիաներս մեջս էի պահում` բավարարվելով միայն հետևելով ու հավանածս գրառումների տակ շնորհակալություն դնելով: Սխալ եմ արել, բայց դե հիմա անցած ա արդեն: Իրավիճակն այլ ա նաև հիմա` շարժումից բխող արդյունքներով, արագ զարգացող իրադարձություններով ու ակնկալիքներով, հետևաբար շարունակում եմ հետաքրքրված լինել, բայց ասելիք հիմա առանձնապես չունեմ, մեկ-մեկ ունենում եմ, բայց էնքան կարևոր չեմ համարում, որ արտահայտեմ, պլյուս` քաղաքական բաժնի քննարկումներում հիմա շեշտը հաճախ հենց մաքուր քաղաքականության վրա ա, իսկ ես քաղաքականությունից բան չեմ հասկանում, գիտելիքներս ու տեղեկացվածությունս չեն ներում, որ քննարկման մեջ մտնեմ: Խոստովանեմ, որ երբեմն ինչ-որ հարցեր ունենում եմ, որ կուզենայի տալ էդ թեմաներում, պարզաբանել, քննարկել, բայց քանի որ քաղաքականության ոլորտում բազա չունեմ, վախենում եմ հարցերս շատ անգրագետ ու միամիտ հնչեն, խայտառակ լինեմ :)): Հատկապես ձեր քաղաքական քննարկումներից, հիմնավորումներից դատելով` ես լիքը բան չգիտեմ, չեմ հասկանում ձեր քննարկածների մի մասը, հետևաբար չեմ կարող մասնակցել քննարկմանը: Կուզենայի ավելի տեղեկացված լինել, մասնակցել, բայց էն աստիճանի չեմ ուզում, որ սկսեմ զրոյից քաղաքականություն ուսումնասիրել հանուն դրա:
Ի դեպ, Տրիբունի հետ համաձայն եմ, որ հիմա, տասը տարի առաջվա հետ համեմատած, «Քաղաքականության» բաժնում լրիվ սիրո և համերաշխության մթնոլորտ ա տիրում :)): Տասը տարի առաջ իսկապես սոդոմ-գոմոր էր: Նախ մասնակիցներն ահավոր շատ էին, ու ամեն օր նոր մարդիկ էին հայտնվում, շատերին իսկի չէինք ճանաչում, ոմանք կարծեմ նույնիսկ քաղաքական դեմքեր էին հայտնի, ինչպես նաև հայտնիների մտերիմներ, ազգականներ` իրենց մտերիմների «շահերը» պաշտպանող, պլյուս դրան, ինչպես Տրիբունը նշեց, էն ժամանակ լևոնականությունն ու հակալևոնականությունն էլ էին բուռն բախումների մեջ, որովհետև երկու կողմից էլ շատ էին, բոլորի նյարդերը լարված էին, ամբողջ օրը մոդերատորները հայհոյանքներով ու ամենավերջին վիրավորանքներով գրառումներ էին խմբագրում, տուգանում ու ջնջում, պլյուս` տուգանվածների ի պատասխան ագրեսիվ նամակներին պատասխանել, լիքը արգելափակումներ, ամեն օրը լիքը մարդկանց էինք ստիպված արգելափակում: Ճիշտ է, ես էդ բաժնի մոդեր չեմ եղել, բայց քանի որ ավագ մոդեր էի, որը տեխնիկապես բոլոր բաժիններում լիազորություններ ունի, իսկ քաղաքականության բաժնի մոդերները Հայաստանից էին ու գիշերները քնում էին, ես, այլ ժամային գոտում լինելով, միակ մարդն էի մնում, ով գիշերները կարող էր հսկել էդ բաժինը: Ու ստիպված կարդում էի, որ ամենաթողության չվերածվի: Էդ օրերին իսկապես ամեն վայրկյան էր պետք հսկել, որովհետև անընդհատ գրում էին ու մեծ մասամբ ագրեսիվ էին գրում, համարյա բոլորը, գիշերներն էլ չէր պակասում ակտիվությունը, մի անտանելի լարված վիճակ էր: Հիմա էլ որ հիշում եմ, վատանում եմ:
Ուլուանա
11.12.2020, 08:03
Դե լավ, երբ են կերել, նկատի ունեմ հիմա։ Իմ կարծիքով նորմալ, պատշաճի ու հանդուրժողականության սահմաններում են ընթանում բանավեճերը, ու հազար անգամ նախընտրելի են "համաձայն չեմ, բայց լռեմ, որ ոչ մեկի չնեղացնեմ ու/կամ հետս չթարսվեն" սկզբունքից։
Ո՞նց, մի պահ ահագին վիրավորական գրառումներ եղան մեկը մյուսի նկատմամբ, համենայնդեպս, լիքը մարդիկ վիրավորվեցին ու արտահայտվեցին: Բայց ընդհանուր առմամբ` հա, նորմայի սահմաններում են քննարկումները:
Ուլուանա
11.12.2020, 08:07
Ժող, մենակ ինձ մո՞տ ա, որ էս թեմայում ինչքան գրառում եմ անում, ամեն անգամ գրառմանս մեջ ավտոմատ հայտնվում են տատուս թվին մեջբերածս ու պատասխանածս գրառումները (ասենք, մինչև կես տարվա, մի տարվա հնության), ընդ որում` միշտ մի քանի գրառման մեջբերում ա լինում: Չեմ հասկանում` ինչ խնդիր ա, բայց արդեն քանի տարի ա` տենց ա: Ամեն անգամ պիտի հատուկ ուշարություն դարձնեմ, որ էդ հնությունները ջնջեմ, մենակ վերջին` իմ ուզած մեջբերումը թողնեմ, թե չէ` իրար գլխի շարված հայտնվում են հրապարակված գրառման մեջ:
Ժող, մենակ ինձ մո՞տ ա, որ էս թեմայում ինչքան գրառում եմ անում, ամեն անգամ գրառմանս մեջ ավտոմատ հայտնվում են տատուս թվին մեջբերածս ու պատասխանածս գրառումները (ասենք, մինչև կես տարվա, մի տարվա հնության), ընդ որում` միշտ մի քանի գրառման մեջբերում ա լինում: Չեմ հասկանում` ինչ խնդիր ա, բայց արդեն քանի տարի ա` տենց ա: Ամեն անգամ պիտի հատուկ ուշարություն դարձնեմ, որ էդ հնությունները ջնջեմ, մենակ վերջին` իմ ուզած մեջբերումը թողնեմ, թե չէ` իրար գլխի շարված հայտնվում են հրապարակված գրառման մեջ:
Էդ խնդիրը Ակումբում կա բազմակի մեջբերումների դեպքում: Մի անգամ որ բազմակի մեջբերման համար տարբեր գրառումների մոտ համապատասխան կոճակ ես սեղմում, էդ «պտիչկան» մնում է, ու էդ գրառումները հա մեջբերվում են հաջորդ անգամներում:
Պիտի հետ գնաս, գտնես էդ գրառումները ու բազմակի մեջբերման «պտիչկան» իրենց վրայից հանես:
Sambitbaba
12.12.2020, 00:50
Էդ խնդիրը Ակումբում կա բազմակի մեջբերումների դեպքում: Մի անգամ որ բազմակի մեջբերման համար տարբեր գրառումների մոտ համապատասխան կոճակ ես սեղմում, էդ «պտիչկան» մնում է, ու էդ գրառումները հա մեջբերվում են հաջորդ անգամներում:
Պիտի հետ գնաս, գտնես էդ գրառումները ու բազմակի մեջբերման «պտիչկան» իրենց վրայից հանես:
Տենց պտիչկա կա՞...:o:8:think
Տենց պտիչկա կա՞...:o:8:think
https://i.postimg.cc/fRtGww49/Mejberum.png
Հ.Գ.
Քանի որ էս նկարների հոսթինգի հետ հայկական որոշ պրովայդերներ խնդիր ունեն, ուրիշ տեղ էլ գցեցի։
http://uzumem.am/files/Mejberum.png
Sambitbaba
12.12.2020, 22:47
https://i.postimg.cc/fRtGww49/Mejberum.png
Հ.Գ.
Քանի որ էս նկարների հոսթինգի հետ հայկական որոշ պրովայդերներ խնդիր ունեն, ուրիշ տեղ էլ գցեցի։
http://uzumem.am/files/Mejberum.png
Ակումբում եմ ուղիղ տաս տարի... ու նոր իմացել եմ այս մասին... Օղորմի անցավորներիդ, Արտ ջան...
One_Way_Ticket
12.12.2020, 22:52
Ակումբում եմ ուղիղ տաս տարի... ու նոր իմացել եմ այս մասին... Օղորմի անցավորներիդ, Արտ ջան...
Ես էլ չգիտեի :) Միշտ մի գրառման վրա սեղմում եմ "մեջբերել", cut անում տեքստը, մյուս գրառման վրա սեղմում մեջբերել, էնտեղ paste անում։
Sambitbaba
13.12.2020, 00:08
Ես էլ չգիտեի :) Միշտ մի գրառման վրա սեղմում եմ "մեջբերել", cut անում տեքստը, մյուս գրառման վրա սեղմում մեջբերել, էնտեղ paste անում։
Ես էլ նույնը...
Ես էլ չգիտեի :) Միշտ մի գրառման վրա սեղմում եմ "մեջբերել", cut անում տեքստը, մյուս գրառման վրա սեղմում մեջբերել, էնտեղ paste անում։
Ես էլ գիտեի, բայց մեկ ա տենց էի անում )
հակառակ դեպքում վերոհիշյալ բագը մեկումեջ հայտնվում ա
Ուլուանա
13.12.2020, 05:35
Ես էլ չգիտեի :) Միշտ մի գրառման վրա սեղմում եմ "մեջբերել", cut անում տեքստը, մյուս գրառման վրա սեղմում մեջբերել, էնտեղ paste անում։
Ես էլ նույնը...
Ուրախ եմ, որ անկապ գրառումս ակամա օգտակար եղավ առնվազն երկու հոգու համար :)):
Գլոբինգ? https://am.globbing.com/ (https://am.globbing.com/hy/)
Գլոբինգից գլուխ չհանեցի, բայց մի հարթակ եմ գտել, որտեղից շատ արագ՝ 1-2 օրում, «նվերներ են ուղարկվում» Հայաստան․ գները ոնց որ թե ցածր չեն, բայց որ DHL-ով ուղարկեի, էլի նույնն էր լինելու կամ նույնիսկ ավել։
https://www.giftbasketsoverseas.com/
Մի քիչ անհանգիստ էի, որ Հայաստանում էս խառը օրերին սենց բաները չեն գործի, էն էլ, չէ, մեկուկես օրում ստացան։
Իրականում նվերները չեն ուղարկվում, այլ տեղում են պատրաստվում ու առաքվում։ Իմաստն էն է, որ քո պատվերը ուղարկվում է լոկալ գրասենյակ (տվյալ դեպքում՝ երևանյան), ու իրենք տեղում սարքում են ուզածդ նվերը։
Պատրաստի նվերների առանձնապես մեծ կողմնակից չեմ, բայց ինչ-որ դեպքերում կարելի է էսպիսի զամբյուղներ ուղարկել՝ որպես ուշադրություն նշան։
Պարզվեց՝ Բրաբիոնն (https://brabion.am/) էլ է շատ լավ գործում՝ դրսից պատվիրելու դեպքում, նույնիսկ առաքման ժամն էին ճիշտ պահպանել, գներն էլ շատ ավելի մատչելի են :)
Գլոբինգից գլուխ չհանեցի, բայց մի հարթակ եմ գտել, որտեղից շատ արագ՝ 1-2 օրում, «նվերներ են ուղարկվում» Հայաստան․ գները ոնց որ թե ցածր չեն, բայց որ DHL-ով ուղարկեի, էլի նույնն էր լինելու կամ նույնիսկ ավել։
https://www.giftbasketsoverseas.com/
Մի քիչ անհանգիստ էի, որ Հայաստանում էս խառը օրերին սենց բաները չեն գործի, էն էլ, չէ, մեկուկես օրում ստացան։
Իրականում նվերները չեն ուղարկվում, այլ տեղում են պատրաստվում ու առաքվում։ Իմաստն էն է, որ քո պատվերը ուղարկվում է լոկալ գրասենյակ (տվյալ դեպքում՝ երևանյան), ու իրենք տեղում սարքում են ուզածդ նվերը։
Պատրաստի նվերների առանձնապես մեծ կողմնակից չեմ, բայց ինչ-որ դեպքերում կարելի է էսպիսի զամբյուղներ ուղարկել՝ որպես ուշադրություն նշան։
Գլոբբինգը (նույնն էլ օնեքսը) ընդամենը փոստային ծառայություն ա։
Երկրի տարբեր մասերում ունի գրասենյակներ, որտեղից բավականին հարմար գներով ու բավականին արագ փաթեթներ ա ուղարկում։
Գերմանիայում էլ կա։ Բայց որպեսզի իրանցով ինչ որ բան ուղարկես Հայաստան, պտի ստացողը իրանց մոտ գրանցված լինի, ստանա իրա ID-ն։
Հայաստանում գրավոր պատասխանի կուլտուրան տեսնես մի օր կզարգանա՞։ Վերջին տասնամյակում էդպիսի դեպք չեմ հիշում, որ Հայաստանում որևէ ծառայության գրավոր հարց ուղղելիս պատասխան ստացած լինեմ։ Պիտի զանգես կամ գնաս մոտները, ուրիշ ձև չկա։
Նամակին չպատասխանելը Գերմանիայում համարյա բացառություն է․ կարող է երկար սպասես, բայց պատասխան վաղ թե ուշ կգա։
Յոհանի ասած էն կոդեքսը թե մի օր ստեղծեք, խնդրում եմ էս կետն անպայման ներառեք։ Տարրական կուլտուրա է․ մարդու հարցն անպատասխան չեն թողնում։ Էլ չեմ ասում, եթե խոսքը ծառայությունից օգտվող կլիենտի մասին է։
Նաիրուհի
22.12.2020, 15:59
Հայաստանում գրավոր պատասխանի կուլտուրան տեսնես մի օր կզարգանա՞։ Վերջին տասնամյակում էդպիսի դեպք չեմ հիշում, որ Հայաստանում որևէ ծառայության գրավոր հարց ուղղելիս պատասխան ստացած լինեմ։ Պիտի զանգես կամ գնաս մոտները, ուրիշ ձև չկա։
Նամակին չպատասխանելը Գերմանիայում համարյա բացառություն է․ կարող է երկար սպասես, բայց պատասխան վաղ թե ուշ կգա։
Յոհանի ասած էն կոդեքսը թե մի օր ստեղծեք, խնդրում եմ էս կետն անպայման ներառեք։ Տարրական կուլտուրա է․ մարդու հարցն անպատասխան չեն թողնում։ Էլ չեմ ասում, եթե խոսքը ծառայությունից օգտվող կլիենտի մասին է։
Եթե ՖԲ էջ ունեն, էնտեղով գրի, մեծ հավանականությամբ կարձագանքեն ։Ճ
Հայաստանում գրավոր պատասխանի կուլտուրան տեսնես մի օր կզարգանա՞։ Վերջին տասնամյակում էդպիսի դեպք չեմ հիշում, որ Հայաստանում որևէ ծառայության գրավոր հարց ուղղելիս պատասխան ստացած լինեմ։ Պիտի զանգես կամ գնաս մոտները, ուրիշ ձև չկա։
Նամակին չպատասխանելը Գերմանիայում համարյա բացառություն է․ կարող է երկար սպասես, բայց պատասխան վաղ թե ուշ կգա։
Յոհանի ասած էն կոդեքսը թե մի օր ստեղծեք, խնդրում եմ էս կետն անպայման ներառեք։ Տարրական կուլտուրա է․ մարդու հարցն անպատասխան չեն թողնում։ Էլ չեմ ասում, եթե խոսքը ծառայությունից օգտվող կլիենտի մասին է։
Ես վերջերս e-request.am ֊ով նամակ ուղարկեցի, հաշված ժամերի ընթացքում պատասխան նամակ եկավ՝ բլանկի վրա, տեղը֊տեղին, ու մանրամասն։ Հաճելիորեն զարմացել էի։
Նամակս ուղղված էր ինչ֊որ պետական տեսչության, ու կոնկրետ հարց էի ուղղել։ Պատասխանն էլ կոնկրետ էր, նկատի ունեմ՝ ինչ֊որ շաբլոն պատասխան չէր, որ քոպի֊փեյստով գցեին։
Ես վերջերս e-request.am ֊ով նամակ ուղարկեցի, հաշված ժամերի ընթացքում պատասխան նամակ եկավ՝ բլանկի վրա, տեղը֊տեղին, ու մանրամասն։ Հաճելիորեն զարմացել էի։
Նամակս ուղղված էր ինչ֊որ պետական տեսչության, ու կոնկրետ հարց էի ուղղել։ Պատասխանն էլ կոնկրետ էր, նկատի ունեմ՝ ինչ֊որ շաբլոն պատասխան չէր, որ քոպի֊փեյստով գցեին։
e-request.am-ի հետ ունեցածս փորձի արդյունավետությունը 75% է՝ 4 հարցումներից միայն մեկին պատասխան չեմ ստացել, այն հարցմանը, որն ուղղել էի ՊԵԿ-ին։ Մնացած 3-ին (2-ը՝ ոստիկանություն, 1-ը՝ քաղաքապետարան) պատշաճ և ժամանակին պատասխանել են։
e-request.am-ի հետ ունեցածս փորձի արդյունավետությունը 75% է՝ 4 հարցումներից միայն մեկին պատասխան չեմ ստացել, այն հարցմանը, որն ուղղել էի ՊԵԿ-ին։ Մնացած 3-ին (2-ը՝ ոստիկանություն, 1-ը՝ քաղաքապետարան) պատշաճ և ժամանակին պատասխանել են։
Իմ առաջին փորձն էր, և՝ բինգո! :)
Մեր շենքի դիմաց պատրաստվում են 18 հարկան շենք սարքել, քաղաքաշինական նորմերի կոպիտ խախտումով։
Դիմեցի քաղաքապետարան, պարզվավ իրանց ճարտարապետը կամ ստախոս ա, կամ իսկապես տեղյակ չէր նորմերից։
Ուղարկեց քաղաքաշինության կոմիտե, սրանք էլ կորոնայով պայմանավորված մենակ օնլայն են աշխատում՝ E-request-ով։
Նամակ գրեցի, խնդրելով շարադրել բոլոր այն գործող նորմերը, որոնցով որոշվում ա շենքերի միջև հեռավորությունը։
Ուրեմն հերթով թվարկելով եկել, հասել են էն կետին, որը մասսայաբար խախտում են, դրա վրով թռել, ու շարունակել թվարկումը։
Զանգեցի, ինչ որ բաժնի վարիչ պատասխանեց, հարցնում էս մի կետը չի գործո՞ւմ, որ չեք գրեք, ասում ա գործում ա։ Բա խի՞ չեք ներառել պատասխանում։ Դե, եթե ձեզ էդ կետն էր պետք, դրա մասին հարցնեիք։ Հաշվի առնենք, որ պատասխանին էլ սպասել եմ մի 20 օր, էլ իհարկե իմաստ չուներ նմանների հետ շարունակել։
Ես իհարկե դեռ բզբզում եմ, բայց ուզում էի պատկերացնեք, թե ինչ վիճակ ա երկրում, մասնավորապես էն ոլորտներում, որտեղ նույնիսկ ղեկավարությունն ա նույն սերժական թիմը. ու իրանց մոտ բան չի փոխվել։ Նույնիսկ ներսից ինֆո ստացա, որ Մեսչյանը նենց թույլտվություններ ա տվել, որ Տարոնը ռիսկ չէր անում։
StrangeLittleGirl
22.12.2020, 18:36
Հայաստանում գրավոր պատասխանի կուլտուրան տեսնես մի օր կզարգանա՞։ Վերջին տասնամյակում էդպիսի դեպք չեմ հիշում, որ Հայաստանում որևէ ծառայության գրավոր հարց ուղղելիս պատասխան ստացած լինեմ։ Պիտի զանգես կամ գնաս մոտները, ուրիշ ձև չկա։
Նամակին չպատասխանելը Գերմանիայում համարյա բացառություն է․ կարող է երկար սպասես, բայց պատասխան վաղ թե ուշ կգա։
Յոհանի ասած էն կոդեքսը թե մի օր ստեղծեք, խնդրում եմ էս կետն անպայման ներառեք։ Տարրական կուլտուրա է․ մարդու հարցն անպատասխան չեն թողնում։ Էլ չեմ ասում, եթե խոսքը ծառայությունից օգտվող կլիենտի մասին է։
Մենակ ծառայություն մատուցողը չէ, ընդհանրապես մարդիկ մեյլ օգտագործելու կուլտուրա չունեն։ Իմ ֆազերը խփում ա, երբ մեյլով գործնական որևէ բան եմ գրում մեկին, մեսենջերով ա պատասխանում լավագույն դեպքում, իսկ վատագույն դեպքում լրիվ անպատասխան ա մնում, դու պիտի մեսենջերով կամ կապի այլ միջոցով հետևից ընկնես։
Բայց ասեմ քեզ, ահագին լավացել ա վերջին տարիներին։ Հիմա գոնե մեկ-մեկ մեյլերին պատասխանում են, առաջ ընդհանրապես մեյլ գրելը լրիվ անհույս բան էր, մենակ պետական մարմիններն էին պատասխանում, էն էլ պեչատով-բանով, ըթաչ արած ֆայլերով ու ամիսներ անց, երբ հարցդ կորցրած էր լինում արդիականությունը։
...
Ես իհարկե դեռ բզբզում եմ, բայց ուզում էի պատկերացնեք, թե ինչ վիճակ ա երկրում, մասնավորապես էն ոլորտներում, որտեղ նույնիսկ ղեկավարությունն ա նույն սերժական թիմը. ու իրանց մոտ բան չի փոխվել։ Նույնիսկ ներսից ինֆո ստացա, որ Մեսչյանը նենց թույլտվություններ ա տվել, որ Տարոնը ռիսկ չէր անում։
Ես դրանց սերժական չեմ ասում, այլ ավազակային թիմ՝ դրանք բոլոր ավազակապետերի հետ է թալանի հիմնական ճակատում են։
Իսկե Մեսչյանի պահով դրական ակնկալիքներ չեմ էլ ունեցել։
Ուլուանա
30.12.2020, 20:50
«Ձմեռ է Հայաստանում» 1967թ․
https://www.youtube.com/watch?v=Z2BoNJFtKV0
Մտածում եմ` մի հատ թեմա չառանձնացնե՞նք Հայաստանի, Երևանի մասին հին լուսանկարների ու տեսանյութերի: Ինձ թվում ա` շատերն են հաճույքով նայում տենց բաները: Կարելի էր տենց մի նոստալգիկ անկյուն ունենալ :):
Գաղթական
30.12.2020, 21:12
Մտածում եմ` մի հատ թեմա չառանձնացնե՞նք Հայաստանի, Երևանի մասին հին լուսանկարների ու տեսանյութերի: Ինձ թվում ա` շատերն են հաճույքով նայում տենց բաները: Կարելի էր տենց մի նոստալգիկ անկյուն ունենալ :):
Շատ լավ գաղափար ա:
Ուլուանա
30.12.2020, 22:06
Ռիփ, դեմ չես, չէ՞, որ թեման հենց քո էս գրառումից առանձնացնեմ, տենց կստացվի, որ դու ես բացել:
Ռիփ, դեմ չես, չէ՞, որ թեման հենց քո էս գրառումից առանձնացնեմ, տենց կստացվի, որ դու ես բացել:
դեմ չեմ
Գաղթական
04.01.2021, 00:34
Էնքան լավ ու հետաքրքիր էր շարադրած, որ եկա կիսվեմ.
https://www.facebook.com/100001904229971/posts/4771589072914520/?d=n
Էլեկտրատեխնիկական կայսրությունը, ռուսներից «քերելը», տիեզերական արբանյակները, Ամազոնն ու Հայաստանի ապագան։
Խորհրդային Հայաստանի բազմաթիվ ձեռքբերումները, հատկապես գիտության, արդյունաբերության ու ճարտարապետության ոլորտներում մենք հաճախ ընկալում ենք որպես «հա դե տենց էլ պիտի լիներ»՝ կարծես թե բնական էր, որ ԽՍՀՄ վերնախավը հե՜նց Հայաստանում դրանց համար բարենպաստ պայմաններ պիտի ստեղծեր։ Այն, որ, օրինակ, տարածաշրջանում ատոմակայան ունեցող միակ երկիրն ենք, հաճախ ընդունում ենք որպես ի վերուստ տրված, «սովետից մնացած» բնական հարստություն։ Սակայն խորհրդային Հայաստանում գիտատեխնիկական ու արդյունաբերական հաստատությունների, ինչպես նաև քաղաքաշինական և ճարտարապետական խոշոր ծրագրերի պատմությունը բոլորովին այլ պատկեր են բացահայտում։
Բոլորը լսել են հանրահայտ «Մերգելյանի» ինստիտուտի մասին, և միգուցե ծանոթ են Սերգեյ Մերգելյանի գործունեությանն ու ավանդին։ Բայց քչերը գիտեն «Մերգելյանի» ինստիտուտը, ինչպես նաև խորհրդային Հայաստանի գիտատեխնիկական ու էներգետիկ հաջողություններն ու մշակույթը ՀՆԱՐԱՎՈՐ ԴԱՐՁՐԱԾ, համաշխարհային մասշտաբի փայլուն գիտնական, ինժեներ, Լեռնային Ղարաբաղի Ծմակահող գյուղի 1905թ․ ծնունդ, Անդրանիկ Իոսիֆյանի մասին։
Որպեսզի պատկերացում կազմեք Իոսիֆյան հսկայի մասին, ընդամենը մի քանի փաստ իր կյանքից․
⁍ նա 20րդ դարում կառավարման համակարգերում հիրավի հեղափոխություն իրականացրած անկոնտակտ սելսինի՝ էն լոկատոր անտեննաների արագ պտտվելը, կամ ՀՕՊ համակարգերում զենիթային զենքով թիրախին սինխրոն հետևելը ԱՌԱՆՑ մեխանիկական մասերի հնարավոր դարձնող սարքավորման, և բազմաթիվ այլ գյուտերի հեղինակն է։
⁍ Հայրենական մեծ պատերազմի սկզբում նա նշանակվում է Մոսկվայի հայտնի 627 գործարանի տնօրեն, և նրա ղեկավարության տակ նախագծվում, մշակվում և արտադրվում են մի շարք էքսպերիմենտալ զինատեսակներ՝ հակատանկային հեռակառավարվող կամիկաձե հրասայլակներից սկսած, էլեկտրական հետախուզական ուղղաթիռներով և ծովային տորպեդաների համար էլեկտրական շարժիչներով վերջացրած։ Այս գործարանը պատերազմից հետո Իոսիֆյանի անմիջական ջանքերով վեր է ածվում ավելի քան 20,000 աշխատակից ունեցող էլեկտրոմեխանիկայի համամիութենական ինստիտուտի (ВНИИЭМ) այն դեպքում, երբ սովորաբար հենց բուն գործարանը չէր դառնում գիտահետազոտական ինստիտուտ։
⁍ ԽՍՀՄ հրթիռաշինության, այդ թվում՝ Գագարինին տիեզերք ուղարկած հրթիռի էլեկտրամեխանիկական ապահովման կնքահայրն է, Ս․ Կորոլյովի խոսքերով՝ «էլեկտրատեխնիկական կայսրության» հիմնադիրը։ Քչերը գիտեն, որ ժամանակակից տիեզերական ապարատների զանգվածի կեսից ավելին կազմում են էլեկտրաշարժիչներն ու էլեկտրական ապահովման համակարգերը։
⁍ Աշխարհում առաջինն է փոքր չափերի տիեզերական ապարատները որպես տիեզերագնացության ապագա տեսնում՝ գոյություն ունեցող ծանրակշիռ հրթիռները համարելով չափազանց թանկ և ոչ հեռանկարային։ Տիեզերագնացությունը հենց այդ ճանապարհով էլ պիտի գնար հետագայում (как тебе такое, Илон Маск?)։
⁍ Կյանքի կոչելով փոքր արբանյակների իր մտահղացումը՝ նրա ղեկավարությամբ առաջին անգամ նախագծվում, տիեզերք է ուղարկվում և գործարկվում է ԽՍՀՄ օդերևութաբանական և երկրի մակերևույթը հետախուզող արբանյակների համակարգը, որի հատկապես գյուղատնտեսության և երկրաբանական հետախուզության ոլորտներում բերած պրակտիկ տնտեսական օգուտի շնորհիվ 80ականների սկզբին պոլիտբյուրոն առաջին անգամ հայտարարեց տիեզերական ծրագրի մեջ ներդրումների՝ տնտեսապես արդարացված լինելու մասին․ 30 տարվա կտրվածքով տիեզերական ծրագրի մեջ ներդրված յուրաքանչյուր 1 ռուբլին երկրին բերում էր 25-30 ռուբլի եկամուտ։
⁍ Ե՜վ ԽՍՀՄ, և՜ ԱՄՆ ռազմարդյունաբերական համակարգերը ունեին նույն կադրային խնդիրը․ երկուսն էլ ունեին բազմաթիվ փայլուն տեսաբաններ և բազմաթիվ փայլուն ինժեներներ, սակայն տեսության ու «մետաղի» միջև կապը տեսնող ու կազմակերպչական հմտություններով օժտված կադրերը կարելի էր մատների վրա հաշվել։ Իոսիֆյանը հենց այդպիսի առանցքային դեր ուներ խորհրդային ռազմարդյունաբերության մեջ, ինչը և մեզ բերում է նրա մասին բուն ասելիքին։
Այս գիտատեխնիկական մտքի հսկան մեզ պետք է հետաքրքիր լինի առաջին հերթին իր կազմակերպչական, կառավարման, մենեջմենթի ու անձնական նախաձեռնողականության հմտություններով, և Հայաստանի երկրորդ հանրապետության զարգացման գործում դրանց անուրանալի դերով։
Մասնավորապես, հայրենական պատերազմի ավարտին խորհրդային ուժերի կողմից գրավված տարածքներից բազմաթիվ գործարաններ և հաստոցներ որպես «տրոֆեյ» ուղարկվում էին ԽՍՀՄ։ Օգտագործելով ԽՄԿԿ պոլիտբյուրոյում իր անձնական կապերը, ինչպես նաև Հայաստանի Կենտկոմի առաջին քարտուղար Գրիգորի Արությունովի (մեկ այլ ֆանտաստիկ հայորդի․ ի դեպ՝ Լեռնային Ղարաբաղը Հայաստանի ԽՍՀ-ին միացնելու հարցը առաջինը բարձրացնել համարձակված ղեկավարը) մտերմությունը Ստալինի հետ, Իոսիֆյանը հասնում է նրան, որ այդ գործարանները հենց Հայաստան ուղարկվեն և որ այդ տեխնոլոգիական բազան հենց Հայաստանում դրվի (չնայած նրան, որ դրա համար ոչ մի օբյեկտիվ պատճառ Մոսկվայի տեսանկյունից չկար)։ Այնուհետև իր հիմնադրած ВНИИЭМ-ի մասնաճյուղ է բացում Հայաստանում։ Միևնույն ժամանակ, ԽՍՀՄ ղեկավարությունը հրամայում է ազատվել Մոսկվայում նրա ենթականերից հայտնի տաղանդավոր ռուս գիտնական Վադիմ Ալեքսեևսկուց, որպես ռեպրեսիաների ենթարկված հարազատներ ունեցողի։ Իոսիֆյանը արագ կողմնորոշվում է և, օգտվելով առիթից, այդպիսի արժեքավոր կադրին ուղարկում է Երևան՝ որպես «Հայէլեկտրո» գործարանի գլխավոր ինժեներ, Մոսկվայի աչքից հեռու։
Հենց այս, առաջին հայացքից սովորական նշանակումն էր, որ ձևավորեց Հայաստանի էլեկտրոմեխանիկական, և հետագայում՝ հաշվիչ մեքենաների գիտական լուրջ մշակույթ և նույնիսկ ատոմակայան ունենալու հեռանկարը։ Բանն այն է, որ Իոսիֆյանի ցուցումով Վադիմ Ալեքսեևսկու անմիջական ղեկավարությամբ «Հայէլեկտրոյի» երիտասարդ կադրերից ընտրվում էին ամենատաղանդավորները, ուղարկվում Մոսկվա ուսման ու այնուհոտև ասպիրանտուրայի, և Իոսիֆյանի խիստ հսկողությամբ հետ ուղարկվում Հայաստան։ Վերադառնալուն պես, նրանց մի մասն անցնում էր բուն արտադրական միավորումներում, մի մասը Ալեքսեևսկու ղեկավարած ВНИИЭМ-ի մասնաճյուղում և «Հայէլեկտրոյին» կից ստեղծվող նոր գիտահետազոտական ինստիտուտներում աշխատանքի, իսկ մնացած մասն էլ՝ ավելի ուշ Ալեքսեևսկու հետ միասին հիմնադրում է Երևանի պոլիտեխնիկի հաշվողական տեխնիկայի ամբիոնը (ժողովրդական լեզվով՝ «ВТ»-ն), ինչպես նաև՝ 1957 թվականին ԵՊՀ-ում հիմնում է հաշվողական մաթեմատիկայի ամբիոնը, որի հիմքի վրա հետագայում ստեղծվում է մինչ օրս գոյություն ունեցող կիրառական մաթեմատիկայի ֆակուլտետը։
Տնտեսագիտության մեջ գոյություն ունի spillover effect (эффект перелива) հասկացությունը։ Քաղաքների տնտեսական գործունեության և զարգացման, զանազան ոլորտային կլաստերների (օրինակ՝ սիլիկոնային հովտում տեխնոլոգիական) առաջացումը բնութագրող այս էֆեկտի իմաստը ընդհանուր մարդկային, արտադրական, լոգիստիկ և ադմինիստրատիվ ռեսուրսային բազայի շուրջ ձեռնարկությունների և մարդկանց հավաքվելն է (օրինակ՝ տարբեր հագուստ արտադրողներ կլաստեր են ստեղծում կոճակ արտադրող և բոլորին սպասարկող արտադրության մոտ) և դրական հետադարձ կապով այդ կլաստերների հետագա զարգացումն է (երբ «հագուստային» ինդուստրիա մտնելու համար նորեկ արտադրողը բնականորեն միանում է այդ կլաստերին, ինչպես սիլիկոնային հովիտն է «ձգում» երիտասարդ ստարտափ ընկերություններին)։
Փայլուն հասկանալով այս spillover effect-ի նշանակությունը Մոսկվայից նոր ներդրումներ պոկելու հարցում՝ Իոսիֆյանը, կենտկոմի արդեն հաջորդ առաջին քարտուղարի՝ Սուրեն Թովմասյանի հետ միասին, հենց այդ պատճառաբանությամբ է Մոսկվային հիմնավորում արդեն գոյություն ունեցող էլեկտրոտեխնիկական «Հայէլեկտրո»-ВНИИЭМ կլաստերի և նախորոք «զոռով» ստեղծած համապատասխան բարձր գիտական կադրային բազայի առկայության պայմաններում 1) էլէկտրամեքենաշինական, 2) չափիչ սարքերի, 3) կաբելային, 4) լամպերի, 5) էլեկտրական շարժիչների, 6) կենցաղային առարկաների, և 7) ակումուլյատորների պլանավորվող միութենական գործարանները հենց Հայաստանում կառուցելու ՏՆՏԵՍԱԿԱՆ ՆՊԱՏԱԿԱՀԱՐՄԱՐՈՒԹՅՈՒՆԸ։ Սրան հասնելը ի՞նչ է, եթե ոչ «քարից հաց քամել»։ Հայաստանը հանկարծ դառնում է նման ներդրումների համար տնտեսապես ձեռնտու (տենց միֆ կա՝ իբր Սովետը հիմնականում ոչ էֆեկտիվ էր բաշխում ռեսուրսները)։ Բայց սա դեռ ամենը չէ։
Լինելով աներևակայելի լայն մտահորիզոնով գիտնական, Իոսիֆյանը մտնում է հաշվիչ մեքենաների՝ այն ժամանակվա համակարգիչների ոլորտ և առաջիններից է ստեղծում փոքրածավալ հաշվիչ մեքենայի պրոտոտիպ՝ M-3 մեքենան՝ 2 օրինակով, որոնցից մեկը ուղարկում է Երևան (!!!)՝ զուգահեռաբար Հայաստանում հիմնադրելով երկրորդ խոշոր գիտահետազոտական հաստատությունը՝ մաթեմատիկական մեքենաների՝ «Մերգելյանի» ինստիտուտը՝ հանձնարարելով դա իր ոլորտից բավականանին հեռու աշխատող մաքուր մաթեմատիկոս Սերգեյ Մերգելյանին, որին նա նկատել էր և դրանից ընդամենը շաբաթներ առաջ հրավիրել իր մոտ Մոսկվա՝ ծանոթանալու։ (Գործելու արագությունն ու հեռատեսությունը ապշեցուցիչ են, չէ՞)
Հաշվիչ մեքենաների հետազոտական այս նոր ոլորտը Հայաստանում ոչ միայն լուրջ հաջողություններ է ունենում ի դեմս ընդամենը մի քանի տարվա ընթացքում մշակված և լույս տեսած «Հրազդան» կիսահաղորդիչային (!!!) հաշվիչ մեքենայի, այլ նաև, արդեն Հայաստանում պաշտպանած աշխատությունների հիման վրա, ծնում է մի շարք այլ նեղ մասնագիտացած գիտահետազոտական ինստիտուտներ, ուշադրություն, ոչ միայն Երևանում, այլև Վանաձորում և Աբովյանում։ Թե ինչպես են խորհրդային Հայաստանի ղեկավարները կարևորում նաև շրջաններում գիտահետազոտական ինստիտուտների հիմնադրումը, առանձին հետաքրքիր պատմություն է։
Անդրանիկ Իոսիֆյանը անուղղակի ազդեցություն է ունեցել նաև հայկական աստղաֆիզիկայի զարգացման վրա։ Վիկտոր Համբարձումյանից հետո մեծությամբ թերևս երկրորդ աստղագետ Գրիգոր Գուրզադյանը (վաստակավոր ճարտարապետ Սարգիս Գուրզադյանի եղբայրը) պատմում է թե ինչպես է հասցրել տեսնել Իոսիֆյանի «Метеор» տիեզերական արբանյակը կոսմոդրոմ մեկնելուց առաջ, և թե ինչպիսի ուժեղ ազդեցություն է ունեցել իր վրա այդ արբանյակի մասին Իոսիֆյանի ոգևորված ժամերով պատմելը։ Հետագայում Գուրզադյանը, առանձնանալով Համբարձումյանից, Գառնիում ստեղծում է աստղագիտության լաբորատորիա և որի ղեկավարության տակ աշխատել է նաև հայրս՝ Արարատ Եղիկյանը։
Ինչևէ, վերադառնալով ատոմակայանին՝ քչերը գիտեն, որ Վրաստանում արդեն 50ականներից գործում էր հետազոտական փոքրիկ ատոմային ռեակտոր և նրա շուրջ արդեն ձևավորվել էր ատոմային էներգետիկայում շատ ուժեղ գիտական և կադրային բազա։ 50-60ականներին բնակչության կտրուկ աճի, ուրբանիզացիայի և արդյունաբերական ծավալների աճի պատճառով տարածաշրջանում հասունանում է էներգետիկ ճգնաժամ, և որը լուծելու համար որոշվում է նախատեսել տարածաշրջանում ատոմակայան։
Այդժամ Սուրեն Թովմասյանին փոխարինած Յակով Զարոբյանը իր տեղակալին հանձնարարում է մեկնել Մոսկվա՝ Անդրանիկ Իոսիֆյանի հետ հանդիպելու և այդ հարցի շուրջ զրուցելու նպատակով։ Իոսիֆյանը շատ արագ ընկալում է հարցի էությունը, և նախապատրաստական պարարտ հող ստեղծելու նպատակով կապնվում է վերևում նշված էլեկտրական շարժիչների գործարանի հիման վրա ստեղծված գիտահետազոտական ինստիտուտի (НИИЭлектромаш) ղեկավարության հետ և, քանի որ նրանք արդեն մշակում էին ասինխրոն էլեկտրական շարժիչների մոդելներ, քննարկում ատոմային էլեկտրակայանների համար նման շարժիչներ մշակելու ուղղությամբ զբաղվելու հնարավորությունը՝ բացատրելով Հայաստանում ատոմակայանի համար պարարտ հող ստեղծելու և դա հետագայում Մոսկվային «դեմ տալու» անհրաժեշտությունը։
Մտահղացումը իրականացվում է և НИИЭлектромаш-ի գիտնականներն ու ինժեներները լուրջ արդյունքներ են ստանում ատոմային կայանների համար նշված էլեկտրական շարժիչների նախագծման ոլորտում։ Մի քանի տարի անց, երբ 60ականների կեսերին ԽՍՀՄ և ՀԽՍՀ Գոսպլանների միջև «բանակցություններ» են տեղի ունենում, Յակով Զարոբյանը օգտագործում է տարիներ առաջ պատրաստած պարարտ հողը ատոմակայանների համար էլեկտրական շարժիչների գիտահետազոտական կադրային բազայի տեսքով և ընդհանրապես հայկական «էլեկտրատեխնիկական կայսրության» արդեն գոյություն ունեցող կլաստերի խաղաքարտը, և համառությամբ համոզում Մոսկվային, որպեսզի Ատոմակայանը հենց Հայաստանում կառուցվի։
Առանձին ուսումնասիրման արժանի և ոչ պակաս ֆենոմենալ պատմություն է ատոմակայանի վերագործարկման պատմությունը՝ արդեն նորանկախ երրորդ հանրապետության ղեկավարության կողմից 1995 թվականին՝ օգտագործելով ռուսական ատոմային էներգետիկայի, ինչպես նաև ամերիկահայ և ֆրանսահայ մասնագետներին՝ միկրոսեյսմիկ հետազոտությունների և մոդելավորման աշխատանքների համար՝ ստանալով աշխարհում միակ վերագործարկված ատոմակայանը։
Սրանք բոլորը գիտության, գիտության կազմակերպման և քաղաքական իշխանությունների փայլուն համագործակցության օրինակներ են հայկական հողի վրա՝ ի բարօրություն Հայաստանի։ Առանց պաթոսային հայրենասիրության կամ որևէ գաղափարախոսության՝ պարզապես օգտագործելով առկա իրավիճակը և ստեղծելով համապատասխան կոմպետենտ քաղաքական մշակույթ։
(շարունակելի)
Գաղթական
04.01.2021, 00:36
Էնքան լավ ու հետաքրքիր էր շարադրած, որ եկա կիսվեմ.
https://www.facebook.com/100001904229971/posts/4771589072914520/?d=n
(շարունակություն)
Հայաստանն այսօր հայտնվել է ծանր, բայց ոչ անելանելի վիճակում։ Էլբակեան Էդգար-ի հետ զրուցելիս էսպիսի մի միտք ձևակերպվեց պատմության մեջ «ճիշտ պահի» կարևորության մասին․ Եթե պատմության մեջ կառուցվածքային օրինաչափությունները դեպքերի ընդհանու՜ր տրամաբանությունն են կանխորոշում, ապա «ճիշտ պահը» որսալը կախված է դրան նախորդած ժամանակներում ստեղծած պարարտ հողի՝ «տրամպլինի» բացած հնարավորությունների լայնությունից։
Օրինակ, խորհրդային ամենաստաբիլ տարիներին էր, որ վերևում պատմածս որոշումների, միջոցառումների և լուռ պայքարի արդյունքում հիմք էր դրվում ու հղկվում էին ազգային այն էլիտան ու համակարգերը, որոնք «տրամպլին» կհանդիսանան «ճիշտ պահին» բացված հնարավորությունը կապիտալիզացնելու ու Արցախը ազատագրելու համար, չնայած նրան, որ ընդհուպ մինչև այդ դեպքերին նախորդող մի քանի տարիները ոչ ոքի մտքով անգամ չէր անցնում նման սցենար։ Ընդհանրապես, որևէ երկարաժամկետ բան պլանավորելիս պետք է մշակել ոչ թե կոնկրետ տեսլական, այլ կառուցվածքային օրինաչափությունների շրջանակներում ապագայում բացվելիք ԱՄԵՆԱԼԱՅՆ ՀՆԱՐԱՎՈՐ պատուհանների համար «տրամպլին»։
Մենք օբյեկտիվորեն ոչ ռեսուրս, ոչ ներուժ չունենք էս պահին որևէ կենսունակ տեսլական մշակելու ու առավել ևս՝ կյանքի կոչելու համար, բայց կարող ենք ստեղծել նման «տրամպլին»՝ ապագայում «ճիշտ պահը» որսալու համար։ Հայաստանին այսօր օդ ու ջրի պես անհրաժեշտ են ստեղծված իրավիճակում համառորեն «քերող», Հայաստանը մանրադրամ օգտագործվելու սցենարին դիմակայելու համար Հայաստանը «թանկացնող»՝ դեպի վերևում նշված տնտեսական կլաստերներ փոքր, բայց հաստատուն քայլեր ձեռնարկող, բայց միևնույն ժամանակ, ի հեճուկս այսրոպեական հանգամանքներին՝ գոնե միջնաժամկետ առաջնայինը երկրորդականից տարբերող իշխանություններ։
Ինչպե՞ս տարբերել առաջնայինը երկրորդականից։ Սերգեյ Մերգելյանն իր հուշերում պատմում է Իոսիֆյանի հետ իր առաջին հանդիպման մասին։ Ինչպես հիշում եք, վերջինս նկատել էր Մերգելյանին և կանչել էր իր մոտ ծանոթանալու համար։ Ծանոթանալուց հետո Իոսիֆյանը Մերգելյանին խնդրում է պատմել իր աշխատանքի մասին։ Մերգելյանը, ծանոթ լինելով Իոսիֆյանի գործունեությանը, ասում է՝ բայց ես աբստրակտ բաներով եմ զբաղվում, ձեր ոլորտից շատ հեռու։ Իոսիֆյանը ստիպում է, որպեսզի Մերգելյանն այնուամենայնիվ պատմի։ Մերգելյանը պատմում է, և հետո հիացմունքով հիշում, թե ինչպես էր Իոսիֆյանը, չնայած նրան, որ չէր հասկանում իր պատմածի մանրամասները, այնուամենայնիվ ապշելու աստիճանի որսում բուն էությունը, գտնում ասելիքի կորիզը իրենից այդքան հեռու մի ոլորտում։
Այդ բուն էությունը որսալու, առաջնայինը երկրորդականից տարբերելու արվեստը կոչվում է էվրիստիկա (heuristics)։ Որպես անորոշության պայմաններում որոշում կայացնելու մեթոդաբանություն, սա ըստ էության գիտելիքահեն ինտուիցիան է։ Օնլայն ռիթեյլերները, օրինակ Ամազոնը, ամեն օր շատ պրակտիկ խնդիր են լուծում․ ինչպե՞ս կանխատեսել տվյալ գնորդը մոտակա որոշակի ժամանակահատվածում նոր գնում կկատարի՞ (ակտիվ է), թե՞ ոչ (ակտիվ չէ)։ Այս խնդիրը լուծելու համար մինչև ընդհուպ վերջերս ամենատարածված մեթոդը մաթ․ վիճակագրության այսպես կոչված բացասական բինոմիալ մոդելն էր (negative binomial), որը մի քանի պարամետրով մոդել է, որի պարամետրերը Ամազոնի ունեցած գնորդների մասին տվյալներից գնահատվում էին, և այնուհետև օգտագործվում նոր կանխատեսումներ անելու համար։ Այս մեթոդը լավ արդյունք էր տալիս։ Սակայն մի օր ղեկավարությունը նկատում է որոշ ապրանքատեսակների վաճառքի գծով մենեջերների մոտ անոմալ ավելի լավ անընդհատ արդյունք։ Պարզվում է՝ այս մենեջերները ոչ մի թիթիզ մոդել էլ չէին օգտագործում և պարզապես էվրիստիկ մեթոդ էին կիրառում․ եթե գնորդը վերջին ինչ-որ ժամանակահատվածում գնում արել է, ապա նա հավանական է, որ շուտով նորից կանի։ Եթե չի արել, ապա չի էլ անի։ Այս պարզ, առանց որևէ պարամետր և որևէ մաթեմատիկական գիտելիք պահանջող մեթոդը ահագին ժամանակ գերազանցել է բարդ մոդելներին։
Որոշում կայացնող քաղաքական գործիչները հաճախ այսպիսի էվրիստիկ մեթոդների են դիմում։ Եվ չնայած նրան, որ այսրոպեական հանգամանքները ոչ մի իշխանության թույլ չեն տալու երկարաժամկետ կտրվածքով առաջնայինը երկրորդականից տարբերել (Smbat Gogyan-ի դեպքը վկա), միևնույնն է՝ պետք է ստեղծվի էվրիստիկ այդ մշակույթը և հետագայում բացվելիք հնարավորությունների համար պարարտ հողը։ Ի՞նչ ենք մենք ընդհանրապես սովորել ոչ վաղ անցյալում մեր բազում հաղթանակներ կերտած ու շատ կոնկրետ կազմակերչական-կառավարման խնդիրներ լուծած մարդկանցից։ Շնորհավոր Ամանոր և Սուրբ Ծնունդ։
Բոլոր նրանց համար, ովքեր չգիտեն։
Կայքի վերևի ձախ կողմում «Նորություններ»-ին սեղմելիս՝ տեսնում եք նոր գրառումների ընթացիկ հոսքը, իսկ դրա ներքևում՝ «Նոր գրառումներ»-ին սեղմելիս, տեսնում եք էն թեմաները, որտեղ նոր գրառումներ են արված։ Վերջինս շատ ավելի հարմար ֆունկցիա է, երբ ընթացիկ գրառումները շատ են։
Ուլուանա
13.01.2021, 22:01
Ընդ որում՝ Հնդեվրոպական լեզվաընտանիքում (https://en.m.wikipedia.org/wiki/Indo-European_languages#/media/File%3AIndoEuropeanTree.svg) չկա «ռոմանոգերմանական խումբ»:
Կա առանձին Գերմանիկ խումբ, որի Արևմտյան (West) ենթախմբում է տեղավորված ներկայիս գերմաներենը,
ու կա Իտալիկ խումբ, որի Լատինական ճյուղի, այսպես կոչված, «Վուլգար Լատիներեն»-ից առաջացել է Ռոմանիկ ենթաճյուղն ու նրա Գալլո-Իբերիան խմբի d’Oil ենթախումբը, որի կազմում էլ հենց գտնվում է մերօրյա ֆրանսերենը:
Որ կարդացի, մի պահ ես էլ էի ուզում սրան անդրադառնալ, դե, դու արդեն գրեցիր, ես էլ ավելացնեմ, որ «ռոմանագերմանականը» Հայաստանում (գուցե ուրիշ երկրներում էլ, չգիտեմ) բուհերի համապատասխան ֆակուլտետի անուն ա ընդամենը. ուղղակի էդ ֆակուլտետում և՛ ռոմանական լեզուներ են անցնում, և՛ գերմանական, դրա համար համատեղ անուն են դրել :)):
Բա չասե՞ս։ Եթե մասնագիտությամբ իրավագետը աշխարհի պատմությունից բեխաբար ա, կամ մասնագիտությամբ հոգեբույժը հավասարակշռության, կամ օբյեկտիվության հետ խնդիրներ ունի, մենք ումից ինչ ենք պահանջում, կամ ու՞մ ենք մեղադրում։ Այ էս պատճառով հայերիցս յուրաքանչյուրը միշտ ավելի լավ վարչապետ ա, դատավոր ա, տնտեսագետ ա, գեներալ ա, հայրենասեր ա ու բոլոր հարցերում ավելի խելացի ա, քան... մյուս հայերիցս յուրաքանչյուրը։
boooooooom
16.01.2021, 09:36
Բոլոր նրանց համար, ովքեր չգիտեն։
Կայքի վերևի ձախ կողմում «Նորություններ»-ին սեղմելիս՝ տեսնում եք նոր գրառումների ընթացիկ հոսքը, իսկ դրա ներքևում՝ «Նոր գրառումներ»-ին սեղմելիս, տեսնում եք էն թեմաները, որտեղ նոր գրառումներ են արված։ Վերջինս շատ ավելի հարմար ֆունկցիա է, երբ ընթացիկ գրառումները շատ են։
Եթե Ակումբի կայքը ինչ որ շոշափելի նյութական սարք լիներ, ապա իմ սարքի "նոր գրառումներ" կոճակը պիտի որ ամենամաշվածը լիներ, էն որ էլ չէր երևա, թե վրան ինչ ա գրված։
Ուլուանա
19.01.2021, 21:20
Սև հումոր, на злобу дня
- Բա ե՞րբ ենք մենք լավ ապրելու։
- Լավ մենք արդեն ապրել ենք։
Սա հիշեցի. :))
https://i.postimg.cc/X7tnjcsk/ebf99bd71822863a2f0f70dc794e3f55.jpg (https://postimg.cc/fJ7G5XnV)
Ուլուանա
26.01.2021, 07:24
Էս թեման ոնց որ իմ մենախոսությունը լինի, բայց դե էլի գրառում անեմ :D
Ինձ դուր է գալիս, որ շատ երկրներ մանրից FFP2 դիմակ են պահանջում։ Արդեն Լատվիայում էլ են էդ մասին խոսում։ Այդ դիմակները նախատեսված են հենց կրողին պաշտպանելու համար, այդպիսով "իմ դիմակը պաշտպանում է քեզ, քոնը՝ ինձ" կոնցեպտից սահուն անցում կկատարվի նրան, որ դիմակը կրում ես քո համար, ոչ թե ուրիշների, հետևաբար պարտադիրն էլ սահուն կերպով կդառնա կամավոր։ Հուսով եմ։
Ինչ հետաքրքիր ա. ես էլ «Նոր գրառումները» սեղմեցի, տեսա` Քովիդի թեմայում վերջին գրառումը քոնն ա, միանգամից մտածեցի` էս One_Way_Ticket-ը ոնց որ էս թեմայի հավատարիմ պահակը լինի, մեկ էլ մտա, տեսնեմ` դու էլ գրել ես` էս թեման ոնց որ իմ մենախոսությունը լինի: :D Իրականում նենց չի, էլի, որ ամեն անգամ քեզ էս թեմայում տեսնելիս նման բան էի մտածում, հենց էսօր մտածեցի :)):
Ուլուանա
29.01.2021, 19:10
Սենց (https://www.akumb.am/showthread.php/14950-%D4%B1%D5%B6%D5%AF%D5%A1%D5%BA-%D6%85%D6%80%D5%A1%D5%A3%D5%AB%D6%80?p=2600910&viewfull=1#post2600910) մի գրառում էի արել ժամանակին ծխելու - ծխելը թողնելու թեմայով։ Էս համարենք 2-րդ սերիա էդ գրառման։
Ամեն օր, ամեն օր, ամեն օր կա ծխելու ցանկություն։ Էս պահին նույնիսկ, գրում եմ, ավատարս է աչքովս ընկնում․ Բոբը ծխո՜ւմ է, Բոբը ապրում է։ Թուքս կուլ եմ տալիս, էդ անտերը։
Ու հլը փորձեիք մեկդ Բոբին համոզել, որ վնաս է ծխելը, որ 10 տարի ավել կապրի, եթե ծխելը թողնի։ Չէր ստացվի, ընկեր։ Բոբը էն տղեն է, որ մահացավ, քանզի ոտնաթաթի ամպուտացիան էր կյանքը փրկելու միակ տարբերակը, իսկ էդ դեպքում ֆուտբոլ չէր կարողանալու խաղալ։ Ու դե արի կողմնորոշվի․ ի վերջո Բո՞բը մեռավ, թե՞ մենք ենք վաղուց մեռած, իսկ Բոբն ապրում է։ Բոբը հավերժ է։
Ծխողի օրագիր, վերջին անգամ ծխելուց 431 օր անց։
John Իսկ ավատարդ փոխելու մասին չես մտածո՞ւմ :)):
Իմ պատկերացումներում դու միշտ չծխող ես եղել, քանի որ Ակումբի սկզբներում դեռ էրեխա էիր, չէիր ծխում, չնայած քո տարիքի լիքը էրեխեք ծխում էին, բայց դու կարծես ցանկություն էլ չունեիր: Մենակ հիշում եմ, որ ասում էիր, որ բանակում ծխելու ես, հետո էլի թողնես :)): Ամեն դեպքում ուրախ եմ, որ ի վերջո թողել ես: Չհանձնվե՛ս:
Ինչ վերաբերում ա Բոբին, իմ իմանալով` ամպուտացիայից հրաժարվել ա ոչ թե որովհետև էդ դեպքում ֆուտբոլ չէր կարողանալու խաղալ, այլ որովհետև ռաստաֆարի կրոնում, որին ինքը դավանում էր, ընդունելի չի մարմնի որևէ մասի հեռացումը, քանի որ մարմինը համարվում ա սուրբ տաճար, որը պիտի ամբողջական մնա:
@John (https://www.akumb.am/member.php?u=157) Իսկ ավատարդ փոխելու մասին չես մտածո՞ւմ :)):
Իմ պատկերացումներում դու միշտ չծխող ես եղել, քանի որ Ակումբի սկզբներում դեռ էրեխա էիր, չէիր ծխում, չնայած քո տարիքի լիքը էրեխեք ծխում էին, բայց դու կարծես ցանկություն էլ չունեիր: Մենակ հիշում եմ, որ ասում էիր, որ բանակում ծխելու ես, հետո էլի թողնես :)): Ամեն դեպքում ուրախ եմ, որ ի վերջո թողել ես: Չհանձնվե՛ս:
Ինչ վերաբերում ա Բոբին, իմ իմանալով` ամպուտացիայից հրաժարվել ա ոչ թե որովհետև էդ դեպքում ֆուտբոլ չէր կարողանալու խաղալ, այլ որովհետև ռաստաֆարի կրոնում, որին ինքը դավանում էր, ընդունելի չի մարմնի որևէ մասի հեռացումը, քանի որ մարմինը համարվում ա սուրբ տաճար, որը պիտի ամբողջական մնա:
Այսինքն թոքերի հերն անիծելը էդ կրոնի համար նորմալ ա, իսկ մի մասը կտրելը, որ ամբողը մարմինը չմեռնի, անընդունելի՞ :D
Չնայած սենց որ խորանաս, բոլոր կրոններն են խնդալու :D
Ուլուանա
29.01.2021, 21:02
Այսինքն թոքերի հերն անիծելը էդ կրոնի համար նորմալ ա, իսկ մի մասը կտրելը, որ ամբողը մարմինը չմեռնի, անընդունելի՞ :D
Չնայած սենց որ խորանաս, բոլոր կրոններն են խնդալու :D
Դե հա, դա պիտի որ նորություն չլիներ :)):
John Իսկ ավատարդ փոխելու մասին չես մտածո՞ւմ :)):
Իմ պատկերացումներում դու միշտ չծխող ես եղել, քանի որ Ակումբի սկզբներում դեռ էրեխա էիր, չէիր ծխում, չնայած քո տարիքի լիքը էրեխեք ծխում էին, բայց դու կարծես ցանկություն էլ չունեիր: Մենակ հիշում եմ, որ ասում էիր, որ բանակում ծխելու ես, հետո էլի թողնես :)): Ամեն դեպքում ուրախ եմ, որ ի վերջո թողել ես: Չհանձնվե՛ս:
Ինչ վերաբերում ա Բոբին, իմ իմանալով` ամպուտացիայից հրաժարվել ա ոչ թե որովհետև էդ դեպքում ֆուտբոլ չէր կարողանալու խաղալ, այլ որովհետև ռաստաֆարի կրոնում, որին ինքը դավանում էր, ընդունելի չի մարմնի որևէ մասի հեռացումը, քանի որ մարմինը համարվում ա սուրբ տաճար, որը պիտի ամբողջական մնա:
Ենթադրում էի, որ միֆ է, բայց սիրուն միֆ է ախր :Դ
հա, չգիտեմ ինչու 10րդ դասարանում սկսեցի ծխել, մինչև թողնելը օրը 25-30 հատիկի էի հասել ))
Չեմ վերսկսի իհարկե, լավ գիտեմ դրա գինը ) իսկ ավատարս շատ եմ սիրում :Դ
Ուլուանա
30.01.2021, 01:18
Ենթադրում էի, որ միֆ է, բայց սիրուն միֆ է ախր :Դ
Էստեղ կարևորն էն ա, որ ծխելը թողնելուն չնպաստող միֆ ա :D: Բայց, իհարկե, լավ ա, որ դու դրա հույսին չես :)):
Գաղթական
31.01.2021, 02:29
Մարդ որ խմելուց չծխի՝ նենց տպավորություն ա՝ ոնց որ մուֆթա էր խմում ))
Գաղթական
31.01.2021, 02:32
Մարդ որ խմելուց չծխի՝ նենց տպավորություն ա՝ ոնց որ մուֆթա էր խմում ))
Գովազդ չի՝ մեղա-մեղա:
Պռօստը ասի չծխելու հակառակ կողմից էլ մի բան ասեմ ))
Մարդ որ խմելուց չծխի՝ նենց տպավորություն ա՝ ոնց որ մուֆթա էր խմում ))
Ես էլ էի տենց մտածում, հիմա հիմնականում գինի եմ խմում, պանրով :love Պակասը չեմ զգում էդ առումով։
Յոհաննես
31.01.2021, 17:13
Ես էլ էի տենց մտածում, հիմա հիմնականում գինի եմ խմում, պանրով :love Պակասը չեմ զգում էդ առումով։
Ախպեր լավ, բա չծխելը մի դրական կողմ ունի՞ ։Դ
Ախպեր լավ, բա չծխելը մի դրական կողմ ունի՞ ։Դ
Հա, բրո, ունի, լիքը, տարիներով չհազալուց սկսած, մինչև կերածիդ ու խմածիդ իրական համն ու հոտը վայելելը )
մարդ եղած վախտ
01.02.2021, 00:45
ավելի հաճելի ա պաչել չծխած բերանը ;)
Հայաստանում գրավոր պատասխանի կուլտուրան տեսնես մի օր կզարգանա՞։ Վերջին տասնամյակում էդպիսի դեպք չեմ հիշում, որ Հայաստանում որևէ ծառայության գրավոր հարց ուղղելիս պատասխան ստացած լինեմ։ Պիտի զանգես կամ գնաս մոտները, ուրիշ ձև չկա։
Նամակին չպատասխանելը Գերմանիայում համարյա բացառություն է․ կարող է երկար սպասես, բայց պատասխան վաղ թե ուշ կգա։
Յոհանի ասած էն կոդեքսը թե մի օր ստեղծեք, խնդրում եմ էս կետն անպայման ներառեք։ Տարրական կուլտուրա է․ մարդու հարցն անպատասխան չեն թողնում։ Էլ չեմ ասում, եթե խոսքը ծառայությունից օգտվող կլիենտի մասին է։
Իսկ պանդեմիայից հետո երբ ստիպված ես գործի բերումով էլ. փոստով հաղորդկացվել (իրականում ինձ համար երազային աշխատելաոճ է), նամակը գրում ես, հետո զանգում, ասում՝ ձեզ մեյլ եմ գրել, կնայեք? (: Էս վերջերս մի մտքի վրա ինձ բռնեցի, որ մեյլը գրում եմ, զանգում հիշեցնում եմ, հետո ասում են՝ որ խնդրեմ վայբերով կուղարկեք էդ, էլ մեյլ չմտնեմ (':
Իսկ պանդեմիայից հետո երբ ստիպված ես գործի բերումով էլ. փոստով հաղորդկացվել (իրականում ինձ համար երազային աշխատելաոճ է), նամակը գրում ես, հետո զանգում, ասում՝ ձեզ մեյլ եմ գրել, կնայեք? (: Էս վերջերս մի մտքի վրա ինձ բռնեցի, որ մեյլը գրում եմ, զանգում հիշեցնում եմ, հետո ասում են՝ որ խնդրեմ վայբերով կուղարկեք էդ, էլ մեյլ չմտնեմ (':
Ինչ սկսել եմ օգտվել տելեգրամից (2015թվի մայիս), զզվում են բոլոր մնացած հաղորդակցման միջոցներից։ Խոսքը միայն գրավոր շփման մասին ա։ Ձայնային ու տեսազանգ երբեք էլ առանձնապես չեմ սիրել։
Ձայնայինները սկզբունքայնորեն չեմ լսում։ :B Տելեգրամին ցավոք քչերն են սովոր, ես ֆեյսբուք չունեմ, իսկ գործս մարզերի մարդկանց հետ է, հետևաբար, վայբերը հանուն իրենց պահում եմ ու հերթով ստանում սբ Զատիկի շնորհավորական բոլոր ձվիկ-բացիկները :angel
Ձայնայինները սկզբունքայնորեն չեմ լսում։ :B Տելեգրամին ցավոք քչերն են սովոր, ես ֆեյսբուք չունեմ, իսկ գործս մարզերի մարդկանց հետ է, հետևաբար, վայբերը հանուն իրենց պահում եմ ու հերթով ստանում սբ Զատիկի շնորհավորական բոլոր ձվիկ-բացիկները :angel
Ես իմ շրջապատում էնքան մարդու եմ բերել տելեգրամ, որ արդեն մտածում են, թե տոկոս ունեմ :D
Մնացած բոլոր ծրագրերի desktop տարբերակները ահավոր հեռու են usability-ից, իսկ կոմպի դեմը նստած հեռախոսի մեջ մտած գրելը վաբշե աննորմալ բան ա (բայց շատ եմ տեսնում)։
Ես իմ շրջապատում էնքան մարդու եմ բերել տելեգրամ, որ արդեն մտածում են, թե տոկոս ունեմ :D
Մնացած բոլոր ծրագրերի desktop տարբերակները ահավոր հեռու են usability-ից, իսկ կոմպի դեմը նստած հեռախոսի մեջ մտած գրելը վաբշե աննորմալ բան ա (բայց շատ եմ տեսնում)։
ես էլ քիչ -քիչ ներդրում եմ ունենում մեյլով նամակարգրության մշակույթի ներմուծմանը ։Դ
Յոհաննես
08.02.2021, 17:23
ես էլ քիչ -քիչ ներդրում եմ ունենում մեյլով նամակարգրության մշակույթի ներմուծմանը ։Դ
Թեմայից դուրս, ոտքդ խերով լինի։ Վերջապես
Թեմայից դուրս, բայց կարեվոր մի գռարում։
Հնդկաստանում կա մի սովորույթ, մահացածներին այրում են։
Պարզվում է նրա համար որ հոգին շուտ անջատվի մարմնից, իսկ ես կարծում էի որ հողը չպղծեն թաղելով։
Օ, միթե հիշում եք իմ գրական կեղծանունը
Յոհաննես
08.02.2021, 21:19
Օ, միթե հիշում եք իմ գրական կեղծանունը
Չէ հա, զուտ հենց սկզբից որակյալ գրառումներ տեսա ։Դ ինչի կարիքը հիմա ստեղ կա
Չէ հա, զուտ հենց սկզբից որակյալ գրառումներ տեսա ։Դ ինչի կարիքը հիմա ստեղ կա
Մեջբերումների մեջ, որ տեսնում եմ, մտածում եմ, թե ինձ են մեջբերել :))
Չէ հա, զուտ հենց սկզբից որակյալ գրառումներ տեսա ։Դ ինչի կարիքը հիմա ստեղ կա
հա զգում եմ, մի քանի տարի առաջը էլ հետ չի գա հավանաբար
Յոհաննես
15.02.2021, 12:28
Թեմայից դուրս, ոտքդ խերով լինի։ Վերջապես
Բա չիմացաք ։Դ ինքն էն մարդնա, ով ինձ ակումբի մասին պատմեց ու որոշեցի գրանցվել
Բա չիմացաք ։Դ ինքն էն մարդնա, ով ինձ ակումբի մասին պատմեց ու որոշեցի գրանցվել
Բա խի երեքուկես հատ գրառում ունի :))
Այսինքն թոքերի հերն անիծելը էդ կրոնի համար նորմալ ա, իսկ մի մասը կտրելը, որ ամբողը մարմինը չմեռնի, անընդունելի՞ :D
Չնայած սենց որ խորանաս, բոլոր կրոններն են խնդալու :D
Հնդուիզմը խնդալու չէ, Բուդդիզմը լուրջ կրոնա, Իսլամի հետ գործ չունենք մարդու գլուխ են կտրում, Քրիստոնեությունը հարազատ կրոն է, այդտեղ ոչ մի խնդալու բան չկա,Հուդաիզմին մեկը փորձի բան ասել, եփած մակարոնի հրեշը խնդալու է։ Մնացածը սուտի բան են։
Յոհաննես
15.02.2021, 17:52
Բա խի երեքուկես հատ գրառում ունի :))
Նորա գրանցվել ։Դ
Բա չիմացաք ։Դ ինքն էն մարդնա, ով ինձ ակումբի մասին պատմեց ու որոշեցի գրանցվել
Ենթադրում եմ, մինչև ասելս չէիր կռահել, որ անունս հենց թարգմանաբար Fragile է նշանակում ։)
Մարդի՜կ, օգնեք, ո՞ր խանութից կոմպ առնեմ շտապ :( մակ եմ ուզում առնեմ, զուտ հարմարվել եմ դրան, տասերեք դյույմերից։ պատվիրել չեմ կարող ժամանկի պատճառով
Ներսես_AM
17.02.2021, 17:44
Մարդի՜կ, օգնեք, ո՞ր խանութից կոմպ առնեմ շտապ :( մակ եմ ուզում առնեմ, զուտ հարմարվել եմ դրան, տասերեք դյույմերից։ պատվիրել չեմ կարող ժամանկի պատճառով
Հայաստանու՞մ։
Մակ առնելը հիմա մի քիչ մուխանաթոտ ա։ Անցյալ տարի Ինտելից հարժարվեցին ու անցան իրենց սեփական M1 պրոցներին։ Բայց դրա պատճառով դեռ ոչ բոլոր ծրագրերն են նորմալ աշխատում։ Բայց եթե ես առնելու լինեի ամպայման M1 կառնեի, կամ կսպասեի էս տարվա թարմացմանը որ ասում են։ Էս նորերը նախ անհամեմատ ավելի արագ են ու շատ ավելի էներգախնայող։
Բայց դե պիտի մի քիչ ավելի մանրամասնես ինչ ոնց որ կարողանանք խորհուրդ տալ։
Շնորհակալ եմ շատ ինֆոյի համար։ Հիմնականում քլաուդի վրա եմ աշխատում, առանձնապես ծրագրեր չեմ օգտագործում, բայց քանի որ երկարաժամկետ եմ ուզում կուզեի, որ արագության/հիշողության խնդիր չլինի հետագայում, ՌԱՄ-ը տասնվեց եմ ուզում, բայց որ սենց նայում եմ չափերով մեծ են դրանք կամ հին կամ էլ լավ չեմ նայոմ։ M1-ը հիմա ավելի մանարամասն նայեմ, շնորհակալ եմ շատ
հա մեկ էլ Հայաստանում :))
Ներսես_AM
18.02.2021, 16:08
Շնորհակալ եմ շատ ինֆոյի համար։ Հիմնականում քլաուդի վրա եմ աշխատում, առանձնապես ծրագրեր չեմ օգտագործում, բայց քանի որ երկարաժամկետ եմ ուզում կուզեի, որ արագության/հիշողության խնդիր չլինի հետագայում, ՌԱՄ-ը տասնվեց եմ ուզում, բայց որ սենց նայում եմ չափերով մեծ են դրանք կամ հին կամ էլ լավ չեմ նայոմ։ M1-ը հիմա ավելի մանարամասն նայեմ, շնորհակալ եմ շատ
Հայաստանի համար ճիշտն ասած բան չեմ կարող ասել։ Բայց երկարաժամկետի համար ես խորհուրդ կտամ M1–ով առնես։ Կամ եթե կարող ես սպասել մյուս սերնդին, որը ըստ տարբեր բամբասանքների լիքը մանր մունր անցյալի սխալներ դզելու են։ Օրինակ թաչբարը ոնց որ ռադ են անում, MagSafe լիցքավորումը հետ են բերելու, մի քանի հատ էլ պորտ են ոնց որ հետ բերելու, SDcard ու HDMI:
Հիմա 16 ԳԲ RAM-ով կան հա՛մ 13 դյույմանոց Air, հա՛մ Pro։ Երևի լավ կանես դրսից պատվիրես, կամ եկող լինի հետը բերի։ Չգիտեմ, օրինակ Գլոբբինգով որ պատվիրես ու մազքսազերծես երևի նույն գինը կնստի ինչ որ հայաստանից առնես։ Բայց չգիտեմ իրանք կբերե՞ն թե չէ։
Ծրագրային առումով հիմնական բաները աշխատում են, եթե ինչ–որ ծրագիր պետք ա կարող ես գուգլել նայել աշխատում ա թե չէ։ Բայց դե սրանք հիմանականում ժամանակավոր բաներ են, կամաց կամաց ամեն ինչն էլ ափդեյթներ են հանում ու աշխատելու ա։
հա մեկ էլ Հայաստանում :))
http://icenter.am/Default.aspx?CategoryID=1817 (iCenter)
Բայց ավելի հարմար տարբերակը
list.am (https://www.list.am/category?q=macbook)
Օրինակ՝ Apple MacBook Pro 13-inch 2020 10th Gen Intel Core i5 16GB RAM 512GB SSD storage (https://www.list.am/item/15610396)
Հ․Գ․
Էդ կծած խնձորները որ ձրի էլ տան չեմ օգտագործի )))
http://icenter.am/Default.aspx?CategoryID=1817 (iCenter)
Բայց ավելի հարմար տարբերակը
list.am (https://www.list.am/category?q=macbook)
Օրինակ՝ Apple MacBook Pro 13-inch 2020 10th Gen Intel Core i5 16GB RAM 512GB SSD storage (https://www.list.am/item/15610396)
Հ․Գ․
Էդ կծած խնձորները որ ձրի էլ տան չեմ օգտագործի )))
Վերջին նախադասության համար եմ շնորհակալել, խանութներից տեղյակ չեմ ։Դ
Ներսես_AM
25.02.2021, 21:59
Հ․Գ․
Էդ կծած խնձորները որ ձրի էլ տան չեմ օգտագործի )))
Ապեր որ ձրի տան, վերցրու, կտաս Enna Adoly -ին
Լիոնի սիրած ոճով, ես էլ սքրինշոթ բերեմ, որը բնութագրում ա մարդուն։
Չիմացողների համար ասեմ, որ հիշատակված Մհերը նույն Լիոնն ա։
Մարդը, որ որպես օրենքի պաշտպան ա հանդես գալիս, գնում ա Հայաստանի սաղ օրենքները խախտած, դրանց վրա թքած նախագահի ՏՂՈւՆ խնդրում, որ նրա հերը վերադառնա։ ՕՐԵՆՔՈՎ իհարկե, չէ՞, որ ինքը օրենքի մարդ ա։
Ես վերջերս իմ համար արձանագրեցի, որ եթե Քոչարյանը որևէ կերպ հետ եկավ, ես հնարավորինս արագ ռադս քաշելու եմ էս երկրից։
Ու ցանկացած ոք, որը քայլեր ա անում դրա վերադարձի համար, համարում եմ իմ ու երկրիս թշնամի։
https://i.postimg.cc/2yHntVMF/Lion.png
Ապեր որ ձրի տան, վերցրու, կտաս Enna Adoly -ին
Ես չեմ ասել "չեմ վերցնի", ասել եմ "չեմ օգտագործի" :P
Ո՞նց պոկ գալ Զեմֆիրայի նոր ալբոմից։
Շնորհակալություն
https://www.youtube.com/watch?v=qemElDUlZVc
Հարգելի կանայք և աղջիկներ շնորհավորում եմ ձեր Մարտի 8ը ցանկանում եմ անսպառ հմայք ու գեղեցկություն,ժպիտ ու երջանկություն:
Միշտ եղեք մեր կողքին և սիրված մեր կողմից:Մենք ձեզ միշտ հարգում ու մեծարում ենք:
Ամեն
Ո՞նց պոկ գալ Զեմֆիրայի նոր ալբոմից։
Շնորհակալություն
https://www.youtube.com/watch?v=qemElDUlZVc
սիրել մարդկա՞նց, շրջապա՞տդ, աշխա՞րհը, չսևեռվել ինքդ քե՞զ վրա, նայել շո՞ւրջդ, նկատե՞լ
սիրել մարդկա՞նց, շրջապա՞տդ, աշխա՞րհը, չսևեռվել ինքդ քե՞զ վրա, նայել շո՞ւրջդ, նկատե՞լ
հրաշալի բաներ եք ասում
Բան չմնաց, մի 2-3 ամսից պատվաստումների քանակը հերիք կլինի, որ աշխարհը հետ դառնա նորմալ կյանքի։
https://www.nytimes.com/interactive/2021/world/covid-vaccinations-tracker.html
Բան չմնաց, մի 2-3 ամսից պատվաստումների քանակը հերիք կլինի, որ աշխարհը հետ դառնա նորմալ կյանքի։
https://www.nytimes.com/interactive/2021/world/covid-vaccinations-tracker.html
Իհարկե, նորմալ կյանքի՝ նոր թափով կսկսեն իրար գզել 2 տարվա բացթողածը լրացնելու համար։
Ներսես_AM
27.06.2021, 00:24
Առավոտյան վազքն ինձ վրա մի արտասովոր մոգական ազդեցություն է ունենում: 15 րոպե վազում եմ, որից հետո մի 15 րոպե էլ ուղղակի քայլում եմ: Վազքից անմիջապես հետո մի աննկարագրելի ազատության, ինքնավստահության ու ամենազորության զգացողություն է համակում. քայլում եմ, ու էնպիսի զգացողություն է, կարծես աշխարհն իմը լինի: Էդ առումով վազքին հաջորդող զբոսանքն օրվա ամենահաճելի պահերից մեկն է ինձ համար: Բացի դրանից, վազքը նաև օրվա լավ սկիզբ է ապահովում, լիքը էներգիա ու կենսունակություն:
Երբ նոր էի սկսել վազել, չնայած նրան, որ արդեն ուղիղ մի տարի հետևողականորեն ամեն օր մարզվում էի, ու ինձ թվում էր` բավական լավ մարզավիճակում եմ, պարզվեց` ընդամենը երկու րոպե վազելուց հետո համ ոտքերս էին ահավոր հոգնում, համ էլ շունչս էր փչում, դրանից ավելի չէի ձգում միանգամից: Էդտեղ հասկացա, որ ինչքան էլ որ մարզվել եմ, կարդիոյի հարցում որոշակիորեն թերացել եմ, իսկ ոտքերիս մկանները միշտ էլ թույլ են եղել, քանի որ մինչև վերջին մոտ մի տարին, ինչ ինձ հիշում եմ, միշտ էլ նստակյաց, պասիվ կյանք եմ վարել: Մի տարվա կանոնավոր մարզումներն, իհարկե, զգալի դրական ազդեցություն ունեցել էին ամենատարբեր առումներով, բայց, փաստորեն, դա դեռ բավարար չէր: Էդպես սկսեցի քիչ-քիչ ավելացնել վազքիս րոպեները: Սկզբում մի երկու-երեք անգամից էի վազում, որ գոնե ընդհանուր օրական մի 7-8 րոպե վազած լինեմ: Հետո սկսեցի համ միանգամից վազելու րոպեներն ավելացնել քիչ-քիչ, համ էլ օրական վազքիս ընդհանուր րոպեները: Մոտ երկու ամիս է, ինչ վազում եմ ամեն օր, բացառությամբ մի քանի օրերի, երբ առավոտյան անձրև էր գալիս: Ներկայումս 15 րոպե անդադար վազում եմ ու ուժասպառ չեմ լինում: Մտադիր եմ մոտ ապագայում մինչև 20 հասցնել: Երևի առայժմ էդքանով կբավարարվեմ, հետո կերևա:
Շրջակայքում մեկ-մեկ հանդիպում եմ այլ վազողների, բայց շատ չէ, մեծ մասամբ ամբողջ ընթացքում ուրիշ ոչ մի վազողի չեմ հանդիպում, հատկապես եթե վաղ ժամերի եմ գնում վազելու: Վազողների մեծ մասն ավելի ուշ ժամերի է դուրս գալիս, երբ ես արդեն Դավթի հետ դուրս եմ գալիս զբոսնելու:
Հետաքրքիր ա, ես էլ հենց էսօր գնացի վազելու առաջին անգամ վերջին մի քսան տարվա մեջ որ հատուկ գնամ վազելու։ 4կմ վազեցի 21 րոպեում, սենց նայում եմ էդքան էլ վատ չի ոնց որ ։Ճ
Ուլուանա
27.06.2021, 16:32
Հետաքրքիր ա, ես էլ հենց էսօր գնացի վազելու առաջին անգամ վերջին մի քսան տարվա մեջ որ հատուկ գնամ վազելու։ 4կմ վազեցի 21 րոպեում, սենց նայում եմ էդքան էլ վատ չի ոնց որ ։Ճ
Հա, լավ ա նույնիսկ :): Դե, ճիշտն ասած` ես չգիտեմ, թե միջին վիճակագրական սպորտով չզբաղված մարդը էդ առումով ինչ մարզավիճակում ա, բայց դե ենթադրում եմ, որ ինձ նման սաղ կյանքդ նստակյաց չես ապրել: Ես էդ առումով ինձ ահավոր վատ եմ պահել, ու հիմա դրա հետևանքների դեմ եմ պայքարում: Հեշտ չի, բայց դե չենք հանձնվում :)):
Հետաքրքիր ա, ես էլ հենց էսօր գնացի վազելու առաջին անգամ վերջին մի քսան տարվա մեջ որ հատուկ գնամ վազելու։ 4կմ վազեցի 21 րոպեում, սենց նայում եմ էդքան էլ վատ չի ոնց որ ։Ճ
Իմ արագությունն էլ ա մոտավորապես էդքան, բայց ես ավելի երկար եմ վազում, դե արդեն երկար տարիների ստաժավոր վազող եմ:
Cassiopeia
28.06.2021, 18:57
Կորյունն էսօր հարցնում է.
«Բա ես ե՞րբ կարող եմ ակումբի ըքաունթ ունենալ»։
Երեխեքին ակումբ բերելու ու ֆորումի գործունեությանը ծանոթացնելու վախտն ա աչքիս :D:think
...
Բայց էսօր Հայաստանն էն վիճակում է հայտնվել, որ «պատերազմի պատրաստվել»-ը պետք է սկսել ամենատարրական բաներից:
Օրինակ՝ աշակերտների շրջանում խայտառակ 35% անգրագիտությունը կրճատելուց...
Գաղթական ջան, եթե դժվար չի, կկիսվե՞ս էդ "35% անգրագիտության" մասին տեղեկությամբ։
Կոնկրետ ի՞նչ անգրագիտության մասին է խոսքը (ո՞ր առարկաների առումով), ինչպե՞ս են ստացել էդ տոկոսը, ի՞նչ չափանիշներ են կիրառվել, ու ե՞րբ է դա ստուգվել։
Մերսի։
Գաղթական
06.07.2021, 19:20
Գաղթական ջան, եթե դժվար չի, կկիսվե՞ս էդ "35% անգրագիտության" մասին տեղեկությամբ։
Կոնկրետ ի՞նչ անգրագիտության մասին է խոսքը (ո՞ր առարկաների առումով), ինչպե՞ս են ստացել էդ տոկոսը, ի՞նչ չափանիշներ են կիրառվել, ու ե՞րբ է դա ստուգվել։
Մերսի։
Բարեկամ ջան, World Bank Group-ի 21թ. ապրիլին հրապարակված հետազոտության արդյունքն ա (https://openknowledge.worldbank.org/bitstream/handle/10986/35540/Armenia-Teacher-Profile-and-Policies.pdf?sequence=1&isAllowed=y):
Unfortunately, more than a third of children in Armenia are not proficient in reading. An additional measure used to assess the strength of schooling and learning is the Learning Poverty Index. Learning Poverty means being unable to read and understand a short, age-appropriate text by age 10.4 Around 35 percent of children in Armenia at late primary school age today are not proficient in reading. Learning Poverty in Armenia is 21.7 percentage points worse than the average for the ECA region and around 30 percentage points worse than EU averages (Figure 1-4).
https://i.postimg.cc/xTM6PWb7/C50-CE01-E-F0-F0-4350-AF03-65-C935-EE35-DA.jpg
Բարեկամ ջան, World Bank Group-ի 21թ. ապրիլին հրապարակված հետազոտության արդյունքն ա (https://openknowledge.worldbank.org/bitstream/handle/10986/35540/Armenia-Teacher-Profile-and-Policies.pdf?sequence=1&isAllowed=y):
Շնորհակալ եմ, Գաղթական ջան։ Հղմանդ փաստաթուղթը կուսումնասիրեմ։
Ես ենթադրում էի, որ այնքան էլ լավ չեն գործերը, բայց ոչ այսքան․․․
Մի երկու տարի առաջ, Հայաստանում, մտա մի դպրոց, որտեղ ընկերուհիս է աշխատում (տնօրենի օգնականն է), նստած էի իր մոտ՝ ընդունարանում, դասամիջող սկսվեց, ուսուցիչներ էին մտնում-դուրս գալիս ընդունարան, ընկերուհիս ներկայացրեց ինձ՝ որտեղից եմ և այլն, և ուսուցիչներից մեկը հարցրեց․ "Իսկ ձեզ մոտ՝ Ավստրալիայում ի՞նչ լեզվով են խոսում" (նկատի ուներ՝ որն է երկրի լեզուն)։
Կարծում եմ,արժի թեմա բացել՝ քննարկելու Հայաստանում դպրոցական կրթության այս տխուր պատկերի պատճառները, առաջարկելու ճանապարհներ։
Գաղթական
07.07.2021, 05:56
Բայց, հանուն արդարության, նշենք, որ նոր հրապարակված World University Rankings 2022 (https://www.topuniversities.com/university-rankings/world-university-rankings/2022)-ում ԵՊՀ-ն 800-1000 միջակայքում է՝ ի տարբերություն Բաքվի Պետ.Համալսարանի ու Ազ.Տնտես.Համալսարանի, որոնք 2-ն էլ 1000-1200 միջակայքում են:
Դե իսկ Թբիլիսիի Պետ.Համալսարանն էլ՝ 571-580 միջակայքում է:
Գաղթական
09.07.2021, 07:15
Մեր լեզուն մեր խիղճն է դա,
Սուրբ հացը մեր սեղանի,
Մեր հոգու կանչն է արդար
Ու համը մեր բերանի:
Մեր լեզուն ծուխն է մեր տան,
Մեր կշիռն աշխարհի մեջ,
Նա աղն է մեր ինքնության,
Էության խորհուրդը մեր:
Մեր լեզուն արյունն է մեր,
Արյունից ավելի թանկ,
Մեր բուրմունքն ու գույնն է մեր,
Մեր լեզուն մենք ենք որ կանք:
Նա պիտի մեր առաջին
Ու վերջին սերը լինի,
Ի՞նչ ունենք էլ աշխարհում,
Որ այսքան մերը լինի:
___
Երանի քեզ, Համո Սահյան, որ սա գրելուցդ իսկապես նման օրերում ես ապրել:
Իսկ հիմա Հայաստան աշխարհում ԲՈՒՀ ընդունվողների 50%-ը հայերեն չգիտի (https://www.aravot.am/2021/07/08/1203266/)...
Ի՞նչ ունենք էլ աշխարհում,
Որ այսքան մերը լինի:
Գրականության ուսուցման դպրոցական ծրագրի իբր բարեփոխումների մասին որ կարդում էի, էս տողերն էին մտքիս անընդհատ:
Գաղթական
10.07.2021, 03:57
Իսկ հիմա Հայաստան աշխարհում ԲՈՒՀ ընդունվողների 50%-ը հայերեն չգիտի (https://www.aravot.am/2021/07/08/1203266/)...
Նորից շնորհակալություն էս հղումն (https://news.am/arm/news/652796.html) ուղարկած ակումբցուն:
Իհարկե ընդհանուր իրավիճակը շարունակում է ծայր աստիճան անհանգստացնող մնալ, բայց պատկերը գոնե մի քիչ ավելի պարզ դարձավ:
ԿԳՄՍ նախարարությունը հայտնում է, որ քննությունների հիմնական փուլում «Հայոց լեզու և հայ գրականություն» առարկայի քննությանը մասնակցել է 4005 դիմորդ: Դրական միավորի շեմը չի հաղթահարել 519 դիմորդ կամ մասնակիցների 13%-ը: Միասնական քննությունների երկրորդ փուլում «Հայոց լեզու և հայ գրականություն» առարկայի քննությանը մասնակցել է 98 դիմորդ: Դրական միավորի շեմը չի հաղթահարել 46 դիմորդ կամ մասնակիցների 46.9%-ը:
Վերոնշյալից պարզ է դառնում, որ հիմնական և երկրորդ փուլերի արդյունքում «Հայոց լեզու և հայ գրականություն» առարկայի քննություններին մասնակցել է 4103 դիմորդ: Դրական միավորի շեմը չի հաղթահարել 565 դիմորդ կամ մասնակիցների 13.77 %-ը:
Յոհաննես
27.07.2021, 04:17
ivy -ն ուրա՞ :(
ivy -ն ուրա՞ :(
էստեղ եմ :aha
Յոհաննես
27.07.2021, 16:27
էստեղ եմ :aha
Դե տեղ չգնաս ։Դ
Դե տեղ չգնաս ։Դ
Չեք շփվում, ես էլ ձեզնից օրինակ եմ վերցնում՝ բան չեմ գրում, բայց համարյա ամեն օր մտնում նայում եմ՝ ինչ կա-չկա (շեշտը «չկա»-ի վրա)։
boooooooom
27.07.2021, 20:07
Ամեն օր չէ, բայց հրաշքի հույսով ես էլ եմ մի քանի օրը մեկ ստուգում։
Sambitbaba
27.07.2021, 23:20
Քաղաքականությունը կարծես այլևս ակտուալ չի՞...
Կարելի է անցնել հաշվապահության… թե՞ ստուգաբանության. չգիտեմ էլ, ինչ անուն տալ…
Բայց հանկարծ հոգևոր բաներից չխոսեք ՝ վտանգավոր է։
Քաղաքականությունը կարծես այլևս ակտուալ չի՞...
Կարելի է անցնել հաշվապահության… թե՞ ստուգաբանության. չգիտեմ էլ, ինչ անուն տալ…
Բայց հանկարծ հոգևոր բաներից չխոսեք ՝ վտանգավոր է։
Էս հեգնա՞նք էր, բա քեզ սազե՞ց :)
Սամ ջան, իհարկե կարող ենք հոգևոր բաներից խոսել, բայց եթե թեմա լինի՝ զրույցի տանող, թե չէ ուղղակի թարգմանություն կարդալն ու դրա մասին գրելը մի ձև չի ձգում, դե կոնկրետ ինձ:
Էս պահին լիքը բաներ են կատարվում, որոնց շատ հարցերում ես անձամբ եմ մասնակցում։
ՃԵԿ խախտումների արձանագրման հեռախոսային ծրագիրը (ես անվանում եմ «գործ տալու ծրագիր») սկսեց գործել, կան որոշակի թերացումներ, որոնց ուղղման համար համագործակցում եմ ծրագրի ստեղծողների, ու նախատեսում եմ հանդիպել ոստիկանության ներկայացուցիչներին։
Նոր պարեկային ծառայություն Երևանի փողոցներում։ Սրանք էլ հիմնականում ՃՈ-ի նման դեբիլ են, բայց հույս կա, որ ինչ որ բան կսովորեն։ Արդեն սկսել են «նկատել» էն խախտումները, որոնք նախկին ՃՈ-ն, նույնիսկ աչքը մտցնելով, «չէր տեսնում»։ Սրանց կուրատորների հետ կապի մեջ եմ, ու իրանք պատրաստակամ են արագ արձագանքել բարձրաձայնած խնդիրներին։
Մեր շենքի մոտ նախատեսում են նոր համալիր կառուցել, որը փաստացի մի քանի քաղաքաշինական նորմի խախտում ա պարունակում, ու էդ թեմայով պայքարում ենք պետական մարմինների դեմ։
Բայց էս թեմաներում առանձնապես քննարկման բան կարծես չկա։ Նույնիսկ եթե լինեն հակառակ կարծիքներ :D Էս հարցերում իմը կարծիք չի, համոզմունք ա՝ ես համոզված եմ, որ բոլորում էլ լավ արդյունքի եմ հասնելու։
Overdose
28.07.2021, 09:25
Էս պահին լիքը բաներ են կատարվում, որոնց շատ հարցերում ես անձամբ եմ մասնակցում։
ՃԵԿ խախտումների արձանագրման հեռախոսային ծրագիրը (ես անվանում եմ «գործ տալու ծրագիր») սկսեց գործել, կան որոշակի թերացումներ, որոնց ուղղման համար համագործակցում եմ ծրագրի ստեղծողների, ու նախատեսում եմ հանդիպել ոստիկանության ներկայացուցիչներին։
Նոր պարեկային ծառայություն Երևանի փողոցներում։ Սրանք էլ հիմնականում ՃՈ-ի նման դեբիլ են, բայց հույս կա, որ ինչ որ բան կսովորեն։ Արդեն սկսել են «նկատել» էն խախտումները, որոնք նախկին ՃՈ-ն, նույնիսկ աչքը մտցնելով, «չէր տեսնում»։ Սրանց կուրատորների հետ կապի մեջ եմ, ու իրանք պատրաստակամ են արագ արձագանքել բարձրաձայնած խնդիրներին։
Մեր շենքի մոտ նախատեսում են նոր համալիր կառուցել, որը փաստացի մի քանի քաղաքաշինական նորմի խախտում ա պարունակում, ու էդ թեմայով պայքարում ենք պետական մարմինների դեմ։
Բայց էս թեմաներում առանձնապես քննարկման բան կարծես չկա։ Նույնիսկ եթե լինեն հակառակ կարծիքներ :D Էս հարցերում իմը կարծիք չի, համոզմունք ա՝ ես համոզված եմ, որ բոլորում էլ լավ արդյունքի եմ հասնելու։
ՀՀ հյուսիսարեւելյան սահմանին տեղային մարտեր են, չճշտված տվյալներով երկու զոհ եւ մեկ դիրքի կորուստ ունենք, բայց դե հեչ, կարեւորը պարեկները արդեն սվետաֆորի լույսերին համահունչ են փայտիկները թափ տալիս։
Մի ամիս առաջ Գեղարքունիքում կորած 2 զինվորներից խաբար չկա, կարող ա գերի են, կարող ա մեռած են, արդեն ոչ ոք չի հիշում, բայց դե էդ էլ հեչ, կարեւորը գործ տալու ծրագիրը անխափան աշխատում ա։
Ալիեւը Զանգեզուրի միջանցք ու անկլավների պահով ա գազ տալիս, արդեն Երասխում են մարտեր գնում, բայց դե էդ վաբշե հեչ, կարեւորը թազա շենք կառուցելուց առնվազն վեց հատ նորմ են խախտել, այ, այ, այ։
Ասի ձեր մեղրի բոչկի մեջ մի գդալ մազութ լցնեմ, բայց դե տրամներդ հանկարծ չգցեք, էն սաղ թվարկածներս տուֆտա բաներ են, դուք կարեւոր բաների վրա կենտրոնացեք, սաղ լավ ա լինելու
Sambitbaba
28.07.2021, 22:29
Էս հեգնա՞նք էր, բա քեզ սազե՞ց :)
Սամ ջան, իհարկե կարող ենք հոգևոր բաներից խոսել, բայց եթե թեմա լինի՝ զրույցի տանող, թե չէ ուղղակի թարգմանություն կարդալն ու դրա մասին գրելը մի ձև չի ձգում, դե կոնկրետ ինձ:
Է, սկսեք թեման ու զրուցեք, Այվ ջան, ինչնե՞րդ է պակաս… Ես հո ձեզ չե՞մ հորդորում թարգմանություններս կարդալ։ Կարդացողը կարդում է, ու կարդում է ոչ թե իմ ասելով։
Առաջարկում ես ե՞ս բացեմ թեմա… Ես, իհարկե, կարող եմ։ Բայց տխուր փորձը ցույց է տալից, որ իմ այդ փորձերը շատ շուտ մոնոլոգի են վերածվում, իսկ մի անգամ նույնիսկ գլխի էլ չընկա, թե ոնց վերածվեց մի ամբողջ գրքի թարգմանության…))
Իսկ ի՞նչն է ձեզ խանգարում, որ ինքներդ փորձեք։ Կոմիլֆո չէ՞… Արդիական չէ՞։ Իրեն հարգող մարդու բան չէ՞։ Բյուրն էստեղ լիներ… (կարոտել եմ), կասեր նորից քարոզներս սկսեցի…
Բայց դու հո գիտես, որ ես քարոզից շատ եմ հեռու… Ուղղակի… Դե, քոփի-փեյսթ չանեմ ստորագրությունս, էլի… հենա, տեսանելի է։
Հա, կարող է ախմախ եմ, բայց դեռ հույսս չեմ կորցրել, որ դեռ շանս կա, որ ի վերջո կսկսեք իրականությանը նորմալ նայել, առանց իրարից ամաչելու և թքելով հասարակության ստեղծած ստերեոտիպերի վրա։
Յոհաննես
29.07.2021, 01:09
Է, սկսեք թեման ու զրուցեք, Այվ ջան, ինչնե՞րդ է պակաս… Ես հո ձեզ չե՞մ հորդորում թարգմանություններս կարդալ։ Կարդացողը կարդում է, ու կարդում է ոչ թե իմ ասելով։
Առաջարկում ես ե՞ս բացեմ թեմա… Ես, իհարկե, կարող եմ։ Բայց տխուր փորձը ցույց է տալից, որ իմ այդ փորձերը շատ շուտ մոնոլոգի են վերածվում, իսկ մի անգամ նույնիսկ գլխի էլ չընկա, թե ոնց վերածվեց մի ամբողջ գրքի թարգմանության…))
Իսկ ի՞նչն է ձեզ խանգարում, որ ինքներդ փորձեք։ Կոմիլֆո չէ՞… Արդիական չէ՞։ Իրեն հարգող մարդու բան չէ՞։ Բյուրն էստեղ լիներ… (կարոտել եմ), կասեր նորից քարոզներս սկսեցի…
Բայց դու հո գիտես, որ ես քարոզից շատ եմ հեռու… Ուղղակի… Դե, քոփի-փեյսթ չանեմ ստորագրությունս, էլի… հենա, տեսանելի է։
Հա, կարող է ախմախ եմ, բայց դեռ հույսս չեմ կորցրել, որ դեռ շանս կա, որ ի վերջո կսկսեք իրականությանը նորմալ նայել, առանց իրարից ամաչելու և թքելով հասարակության ստեղծած ստերեոտիպերի վրա։
։։։։։
ՀՀ հյուսիսարեւելյան սահմանին տեղային մարտեր են, չճշտված տվյալներով երկու զոհ եւ մեկ դիրքի կորուստ ունենք, բայց դե հեչ, կարեւորը պարեկները արդեն սվետաֆորի լույսերին համահունչ են փայտիկները թափ տալիս։
Մի ամիս առաջ Գեղարքունիքում կորած 2 զինվորներից խաբար չկա, կարող ա գերի են, կարող ա մեռած են, արդեն ոչ ոք չի հիշում, բայց դե էդ էլ հեչ, կարեւորը գործ տալու ծրագիրը անխափան աշխատում ա։
Ալիեւը Զանգեզուրի միջանցք ու անկլավների պահով ա գազ տալիս, արդեն Երասխում են մարտեր գնում, բայց դե էդ վաբշե հեչ, կարեւորը թազա շենք կառուցելուց առնվազն վեց հատ նորմ են խախտել, այ, այ, այ։
Ասի ձեր մեղրի բոչկի մեջ մի գդալ մազութ լցնեմ, բայց դե տրամներդ հանկարծ չգցեք, էն սաղ թվարկածներս տուֆտա բաներ են, դուք կարեւոր բաների վրա կենտրոնացեք, սաղ լավ ա լինելու
Այ, ոնց որ կամաց կամաց սկսում ես ընկալել, որ իմ ու քո առաջնահերթությունները տարբեր հարթությունում են։
«Գ. Շամշյանի տեղեկություններով, մահացած երեխաները քույր ու եղբայր էին, վարորդի կնոջ քրոջ երեխաներն էին, մյուս մահացածն էլ նրա սանիկն էր»
https://shamshyan.com/hy/article/2021/07/25/1192212/
Որ մի վթարից 4 զոհը շատ ավելի ցավալի դեպք ա ինձ համար, քան սահմանի կրակոցը։
Որ մայրը հարազատ երեխային սպանում, հետո ինքնասպան ա լինում, ավելի ծանր եմ տանում, քան անկլավների ստատուսը։ Իսկ Ալիևի ու մնացած թշնամիների հայտարարություններին դու ու Լիոնը ուշադիր հետևում եք, դա հերիք ա, որ մեր երկիրն ապահով լինի։ Շարունակեք ուշադիր հետևել ու բոլորին ցույց տալ։ Իսկական հայրենասերը հենց տենց ա երկրին օգնում։
Overdose
29.07.2021, 09:33
Որ մայրը հարազատ երեխային սպանում, հետո ինքնասպան ա լինում, ավելի ծանր եմ տանում, քան անկլավների ստատուսը։ Իսկ Ալիևի ու մնացած թշնամիների հայտարարություններին դու ու Լիոնը ուշադիր հետևում եք, դա հերիք ա, որ մեր երկիրն ապահով լինի։ Շարունակեք ուշադիր հետևել ու բոլորին ցույց տալ։ Իսկական հայրենասերը հենց տենց ա երկրին օգնում։
Ապեր, իսկական հայրենասերը գնում Ղարաբաղում կռիվ ա տալիս, ինչը ես արել եմ, էդ առումով խիղճս մաքուր ա երկրիս առաջ։
Բայց քո ասածներից մի ուրիշ մտքի եկա։ Դու հայրենասեր մարդկանց համար անպետք բեռ ես։ Բեռ՝ էն իմաստով, որ դու ապրում ես մի երկրում, որը ունի արտաքին թշնամուց պաշտպանության կարիք, բայց որը պաշտպանել չես ուզում։ Այսինքն՝ ստացվում ա, որ երկիրը պաշտպանել ցանկացող մարդը երկիրը պաշտպանում ա մի հատ իր տեղը, մի հատ էլ քո տեղը։ Հետեւաբար դու էդ մարդկանց համար բեռ ես, ինչ որ տեղ նաև վնասակար բեռ, քանի որ թշնամու հետ ախպերությանը դեմ չես։
2. Ինչու՞ որոշեցիք կարդալ հենց դա
Ամուսինս կարդաց-վերջացրեց, ինձ տվեց, ասեց՝ անպայման կարդա, ոնց որ Հայաստանի մասին լինի։
Ամուսնացե՜լ ես, շնորհավո՜ր :clap
Ապեր, իսկական հայրենասերը գնում Ղարաբաղում կռիվ ա տալիս, ինչը ես արել եմ, էդ առումով խիղճս մաքուր ա երկրիս առաջ։
Բայց քո ասածներից մի ուրիշ մտքի եկա։ Դու հայրենասեր մարդկանց համար անպետք բեռ ես։ Բեռ՝ էն իմաստով, որ դու ապրում ես մի երկրում, որը ունի արտաքին թշնամուց պաշտպանության կարիք, բայց որը պաշտպանել չես ուզում։ Այսինքն՝ ստացվում ա, որ երկիրը պաշտպանել ցանկացող մարդը երկիրը պաշտպանում ա մի հատ իր տեղը, մի հատ էլ քո տեղը։ Հետեւաբար դու էդ մարդկանց համար բեռ ես, ինչ որ տեղ նաև վնասակար բեռ, քանի որ թշնամու հետ ախպերությանը դեմ չես։
Ես էլ Քոչի օրոք եմ «բանակում» ծառայել, զենքի երես չեմ տեսել։ Բայց որ մոբ-ով կանչեցին մի ժամից զինկոմիսարիատի բակում էի, որտև պատրաստի էի ինչով կարամ, օգնեմ։
Բայց զինկոմում հիմնականում նույն անասուններն էին, ինչ Քոչի վախտ։ 8 ժամ բակում կանգնած սպասելուց հետո ասին, դու պետք չես, գնա տուն։
Բայց դե եթե մարդու տրամաբանությամբ մենակ սահմանին զենքով կանգնողն ա իրա երկիրը սիրում, իրան ինչ որ բան բացատրելն անհույս ա։
Ես փաս, խոստանում եմ այսուհետ քո գրառումներին նույնքան «լրջությամբ» ուշադրություն դարձնել, ինչքան Լիոնի գոհարներին։
boooooooom
29.07.2021, 23:17
Ապեր, իսկական հայրենասերը գնում Ղարաբաղում կռիվ ա տալիս, ինչը ես արել եմ, էդ առումով խիղճս մաքուր ա երկրիս առաջ։
Բայց քո ասածներից մի ուրիշ մտքի եկա։ Դու հայրենասեր մարդկանց համար անպետք բեռ ես։ Բեռ՝ էն իմաստով, որ դու ապրում ես մի երկրում, որը ունի արտաքին թշնամուց պաշտպանության կարիք, բայց որը պաշտպանել չես ուզում։ Այսինքն՝ ստացվում ա, որ երկիրը պաշտպանել ցանկացող մարդը երկիրը պաշտպանում ա մի հատ իր տեղը, մի հատ էլ քո տեղը։ Հետեւաբար դու էդ մարդկանց համար բեռ ես, ինչ որ տեղ նաև վնասակար բեռ, քանի որ թշնամու հետ ախպերությանը դեմ չես։
Ես ձեզ չեմ ճանաչում, բայց Աթեիստը հաստատ բեռ չի։ Ինքն իրա ոլորտում շատ լավ մասնագետ ա, կարգ ու կանոն սիրող ու անարդարության դեմ պայքարող տեսակ ա, շատ լավ ընկեր ա, կարգին քաղաքացի, իր ընտանիքին նվիրված, երեք երեխայի հայր ա։ Ու համոզված եմ, որ պետք լինի շատ ավելի մեծ զոհաբերություններ կարա գնա մեր երկրի վաղվա օրը էլ ավելի լավը դարձնելու համար։
Էլի լիքը կարելի ա գրել, բայց դեռ էսքանը։
Overdose
02.08.2021, 12:24
Ես էլ Քոչի օրոք եմ «բանակում» ծառայել, զենքի երես չեմ տեսել։ Բայց որ մոբ-ով կանչեցին մի ժամից զինկոմիսարիատի բակում էի, որտև պատրաստի էի ինչով կարամ, օգնեմ։
Բայց զինկոմում հիմնականում նույն անասուններն էին, ինչ Քոչի վախտ։ 8 ժամ բակում կանգնած սպասելուց հետո ասին, դու պետք չես, գնա տուն։
Բայց դե եթե մարդու տրամաբանությամբ մենակ սահմանին զենքով կանգնողն ա իրա երկիրը սիրում, իրան ինչ որ բան բացատրելն անհույս ա։
Ես փաս, խոստանում եմ այսուհետ քո գրառումներին նույնքան «լրջությամբ» ուշադրություն դարձնել, ինչքան Լիոնի գոհարներին։
Ես էլ 2008-2010թթ․-երին եմ ծառայել, տեխնիկապես Քոչի ու Սերժի վախտ, պոստավոյ չաստում, էնքան եմ զենքի հետ շփվել, որ մարմնիս մասն էր դառել, ինչքան պետք ա եղել կրակել եմ։
Ենթադրում եմ դու զենքի երես չես տեսել նրա համար, որ ում որ պետք ա մի բոլ կաշառք ես տվել, որ թիկունքային չաստ ընկնես, փափուկ-տաքուկ երկու տարիդ գլորես անցկացնես։ Դրա համար էլ ծառայությանդ ընթացքում զենքի երես չես տեսել։
Ես ձեզ չեմ ճանաչում, բայց Աթեիստը հաստատ բեռ չի։ Ինքն իրա ոլորտում շատ լավ մասնագետ ա, կարգ ու կանոն սիրող ու անարդարության դեմ պայքարող տեսակ ա, շատ լավ ընկեր ա, կարգին քաղաքացի, իր ընտանիքին նվիրված, երեք երեխայի հայր ա։ Ու համոզված եմ, որ պետք լինի շատ ավելի մեծ զոհաբերություններ կարա գնա մեր երկրի վաղվա օրը էլ ավելի լավը դարձնելու համար։
Էլի լիքը կարելի ա գրել, բայց դեռ էսքանը։
Էդ ձեր թվարկած լիքը լավ կողմերը ի չիք կդառնան, եթե հիշենք, որ Աթեիստը պոտենցիալ թուրքի բարեկամ ա, ու եթե մի փոքր էլ խտացնենք գույները՝ կոլաբորացիոնիստ։ Ինքը շատ լավ քաղաքացի կարար լիներ ասենք Լեհաստանում, Չեխիայում կամ էլ Հոնդուրասում, որտեղ թշնամի չկա, ըստ այդմ նաև կոլաբորացիոնիստության խնդիր չկա։ Եթե Աթեիստի պես մարդիկ Ադրբեջանում մի քիչ շատանան, վաղը-մյուս օր կարելի է մտածել իրոք Բաքուն գրավելու մասին։ Մեր բախտը չի բերել, որ մեր մոտ էդպսիս մարդիկ հիմա եղանակ ստեղծում։
Այլ կերպ ասած՝ անգույն, անդեմ, ամորֆ, բայց լավ որակի մատերալ ա՝ զուտ տնտեսական եւ ներքին կուլտուրայի ճիշտ զարգացման հարցերում օգտագործելու համար
Կլինի՞ մեկն էս անձնական բնույթի գրառումների դեմն առնի:
Զզվելի ա:
Մարդ կա՞ էստեղ :unsure
Ինտերնետում իմ իմացած բոլոր լեզուներով էս թեման քրքրելուց ու առանձնապես բան չգտնելուց հետո, որոշեցի էստեղ կարծիքներ հարցնել, մեկ էլ տեսար՝ պատասխաններ լինել։
Պատկերացրեք էսպիսի իրավիճակ։
Հակառակ սեռի երկու անձ ահագին երկար ժամանակ ջերմ հարաբերությունների մեջ են, որը կարելի է ընկերություն համարել, եթե անպայման անվանում տալու լինենք։ Սիրային-ռոմանտիկ-ինտիմ թեմաներ երբևէ չեն եղել էդ հարաբերություններում, դրա փոխարեն միշտ եղել է փոխադարձ խորը համակրանք, հոգատարություն ու շատ հավես հաղորդակցում՝ գրավոր ու բանավոր, օնլայն ու ռեալ։ Երևի բոլորս էլ ունենք էդպիսի հաբարություններ, հը՞ն :think
Ռեալ հանդիպումներ լինում են ժամանակ առ ժամանակ, որոնք սովորաբար սկսվում ու ավարտվում են գրկախառնությամբ՝ որպես ողջույնի ու հրաժեշտի ռիտուալ։
Մի հերթական հանդիպման վերջում՝ հրաժեշտին գրկվելու ժամանակ, տղամարդը դեմքով հպվում է կնոջ մազերին (կողքից) ու համբուրում մազերի մեջ։
Սա ի՞նչ է․ կարելի՞ է, ասենք՝ թուշիկին պաչիկ տալու նման, դեռ ընկերության սահմանների մեջ մտնող գործողություն համարել։ Թե՞ սա սահմանի հստակ անցում է, կամ էդ սահմանն անցնելու ցանկություն արտահայտող նշան։
Համ տղամարդկանց կարծիքն է հետաքրքիր, թե արդյո՞ք իրենց համար սովորական կլիներ կին ընկերոջը մազերի մեջ համբուրելը (որպես ջերմության, քնքշանքի նշան), թե՞ սա ավելի ինտիմ գործողություն է։
Նաև կանանց կարծիքն է հետաքրքիր, թե ոնց կմեկնաբանեին տղամարդ ընկերոջ կողմից արածը։ Սահմանի անցո՞ւմ։
Իմ կարծիքով էդ տիպի համբույր արդեն ավել ինտիմ ժեստ ա։ Քո ասած «սահմանն անցնելու ցանկություն արտահայտող նշան»։
Մարդ կա՞ էստեղ :unsure
Ինտերնետում իմ իմացած բոլոր լեզուներով էս թեման քրքրելուց ու առանձնապես բան չգտնելուց հետո, որոշեցի էստեղ կարծիքներ հարցնել, մեկ էլ տեսար՝ պատասխաններ լինել։
Պատկերացրեք էսպիսի իրավիճակ։
Հակառակ սեռի երկու անձ ահագին երկար ժամանակ ջերմ հարաբերությունների մեջ են, որը կարելի է ընկերություն համարել, եթե անպայման անվանում տալու լինենք։ Սիրային-ռոմանտիկ-ինտիմ թեմաներ երբևէ չեն եղել էդ հարաբերություններում, դրա փոխարեն միշտ եղել է փոխադարձ խորը համակրանք, հոգատարություն ու շատ հավես հաղորդակցում՝ գրավոր ու բանավոր, օնլայն ու ռեալ։ Երևի բոլորս էլ ունենք էդպիսի հաբարություններ, հը՞ն :think
Ռեալ հանդիպումներ լինում են ժամանակ առ ժամանակ, որոնք սովորաբար սկսվում ու ավարտվում են գրկախառնությամբ՝ որպես ողջույնի ու հրաժեշտի ռիտուալ։
Մի հերթական հանդիպման վերջում՝ հրաժեշտին գրկվելու ժամանակ, տղամարդը դեմքով հպվում է կնոջ մազերին (կողքից) ու համբուրում մազերի մեջ։
Սա ի՞նչ է․ կարելի՞ է, ասենք՝ թուշիկին պաչիկ տալու նման, դեռ ընկերության սահմանների մեջ մտնող գործողություն համարել։ Թե՞ սա սահմանի հստակ անցում է, կամ էդ սահմանն անցնելու ցանկություն արտահայտող նշան։
Համ տղամարդկանց կարծիքն է հետաքրքիր, թե արդյո՞ք իրենց համար սովորական կլիներ կին ընկերոջը մազերի մեջ համբուրելը (որպես ջերմության, քնքշանքի նշան), թե՞ սա ավելի ինտիմ գործողություն է։
Նաև կանանց կարծիքն է հետաքրքիր, թե ոնց կմեկնաբանեին տղամարդ ընկերոջ կողմից արածը։ Սահմանի անցո՞ւմ։
Շատ դժվար ա սենց կարծիք արտահայտելը անծանոթ մարդու մասին, բայց ես գործնականում համոզված եմ, որ էդ սահմանները լայնացնելու փորձ ա, ռեակցիայի հիման վրա կարող ա որոշվի, որ էն նախորդ սահմաններն էլ չկան
StrangeLittleGirl
27.11.2021, 16:49
Մարդ կա՞ էստեղ :unsure
Ինտերնետում իմ իմացած բոլոր լեզուներով էս թեման քրքրելուց ու առանձնապես բան չգտնելուց հետո, որոշեցի էստեղ կարծիքներ հարցնել, մեկ էլ տեսար՝ պատասխաններ լինել։
Պատկերացրեք էսպիսի իրավիճակ։
Հակառակ սեռի երկու անձ ահագին երկար ժամանակ ջերմ հարաբերությունների մեջ են, որը կարելի է ընկերություն համարել, եթե անպայման անվանում տալու լինենք։ Սիրային-ռոմանտիկ-ինտիմ թեմաներ երբևէ չեն եղել էդ հարաբերություններում, դրա փոխարեն միշտ եղել է փոխադարձ խորը համակրանք, հոգատարություն ու շատ հավես հաղորդակցում՝ գրավոր ու բանավոր, օնլայն ու ռեալ։ Երևի բոլորս էլ ունենք էդպիսի հաբարություններ, հը՞ն :think
Ռեալ հանդիպումներ լինում են ժամանակ առ ժամանակ, որոնք սովորաբար սկսվում ու ավարտվում են գրկախառնությամբ՝ որպես ողջույնի ու հրաժեշտի ռիտուալ։
Մի հերթական հանդիպման վերջում՝ հրաժեշտին գրկվելու ժամանակ, տղամարդը դեմքով հպվում է կնոջ մազերին (կողքից) ու համբուրում մազերի մեջ։
Սա ի՞նչ է․ կարելի՞ է, ասենք՝ թուշիկին պաչիկ տալու նման, դեռ ընկերության սահմանների մեջ մտնող գործողություն համարել։ Թե՞ սա սահմանի հստակ անցում է, կամ էդ սահմանն անցնելու ցանկություն արտահայտող նշան։
Համ տղամարդկանց կարծիքն է հետաքրքիր, թե արդյո՞ք իրենց համար սովորական կլիներ կին ընկերոջը մազերի մեջ համբուրելը (որպես ջերմության, քնքշանքի նշան), թե՞ սա ավելի ինտիմ գործողություն է։
Նաև կանանց կարծիքն է հետաքրքիր, թե ոնց կմեկնաբանեին տղամարդ ընկերոջ կողմից արածը։ Սահմանի անցո՞ւմ։
Կոնկրետ իրավիճակի մասին բան չեմ կարա ասեմ, բայց իմ կյանքի ընթացքում ահավոր շատ մարդկանց հետ շփվելու, լիքը ընկերներ ունենալու ու ուրիշներին հետևելու արդյունքում մի բան եմ հասկացել. մաքուր պլատոնիկ հարաբերություններ գրեթե չեն լինում, գրեթե ցանկացած ընկերական հարաբերության մեջ (ընդ որում սեռը կապ չունի) ինչ-որ չափով սեռականություն կա, մի դեպքում մի քիչ շատ, մի դեպքում մի քիչ քիչ։ Ես ինքս էլ լիքը տղա ու աղջիկ ընկերներ ունեմ, որոնց հետ տարբեր աստիճանի ֆիզիկական կապ ունեմ (ու ստեղ խոսքը սեքսի, համբուրվելու ու ձեռք գցելու մասին չի ընդհանրապես), ու հրաժեշտ տալուց մազեր համբուրելու տիպի իրավիճակներ շատ եմ ունեցել, որոնք տենց էլ մնացել են էդ մակարդակում տարիների ընթացքում կամ նվազել են՝ կախված մտերմության չափից (չնայած էղել են իրավիճակներ, որ ուզեցել եմ դրա մեջ ավելին տեսնել)։ Ավելին ասեմ. նաև այլ մարդկանց գիտեմ էդպիսի հարաբերություններ ունեցող։ Վառ օրինակն իմ մի ընկերուհին ա, որը շատ մոտիկ ա մեր գեյ ընկերներից մեկի հետ, ու հաճախ ընկերական հանդիպումներին էդ երկուսին իրար ձեռք բռնած կտեսնես, բայց դրանից էն կողմ երբեք ոչ մի բան չի անցնում։ Ուզում եմ ասել ցանկացած տիպի սեռական էներգիան նույնիսկ «մաքուր» ընկերական հարաբերություններում նորմալ ա, ու եթե անձն ուզում ա դա ուրիշ տեղ տանել, ապա կտանի։
One_Way_Ticket
28.11.2021, 00:21
Մարդ կա՞ էստեղ :unsure
Ինտերնետում իմ իմացած բոլոր լեզուներով էս թեման քրքրելուց ու առանձնապես բան չգտնելուց հետո, որոշեցի էստեղ կարծիքներ հարցնել, մեկ էլ տեսար՝ պատասխաններ լինել։
Պատկերացրեք էսպիսի իրավիճակ։
Հակառակ սեռի երկու անձ ահագին երկար ժամանակ ջերմ հարաբերությունների մեջ են, որը կարելի է ընկերություն համարել, եթե անպայման անվանում տալու լինենք։ Սիրային-ռոմանտիկ-ինտիմ թեմաներ երբևէ չեն եղել էդ հարաբերություններում, դրա փոխարեն միշտ եղել է փոխադարձ խորը համակրանք, հոգատարություն ու շատ հավես հաղորդակցում՝ գրավոր ու բանավոր, օնլայն ու ռեալ։ Երևի բոլորս էլ ունենք էդպիսի հաբարություններ, հը՞ն :think
Ռեալ հանդիպումներ լինում են ժամանակ առ ժամանակ, որոնք սովորաբար սկսվում ու ավարտվում են գրկախառնությամբ՝ որպես ողջույնի ու հրաժեշտի ռիտուալ։
Մի հերթական հանդիպման վերջում՝ հրաժեշտին գրկվելու ժամանակ, տղամարդը դեմքով հպվում է կնոջ մազերին (կողքից) ու համբուրում մազերի մեջ։
Սա ի՞նչ է․ կարելի՞ է, ասենք՝ թուշիկին պաչիկ տալու նման, դեռ ընկերության սահմանների մեջ մտնող գործողություն համարել։ Թե՞ սա սահմանի հստակ անցում է, կամ էդ սահմանն անցնելու ցանկություն արտահայտող նշան։
Համ տղամարդկանց կարծիքն է հետաքրքիր, թե արդյո՞ք իրենց համար սովորական կլիներ կին ընկերոջը մազերի մեջ համբուրելը (որպես ջերմության, քնքշանքի նշան), թե՞ սա ավելի ինտիմ գործողություն է։
Նաև կանանց կարծիքն է հետաքրքիր, թե ոնց կմեկնաբանեին տղամարդ ընկերոջ կողմից արածը։ Սահմանի անցո՞ւմ։
Եղած ինֆորմացիայի վրա հիմնվելով՝ ես էլ եմ համամիտ Աթեիստի ու Ֆրիմանի հետ, որ ամենայն հավանականությամբ սահմաններն անցնելու փորձ է։ Այդուհանդերձ, լիքը այլ բացատրություններ կարող են լինել։ Օրինակի համար, պատահական է ստացվել։ Ես հենց քո նկարագրածի նման հարաբերություններ ունեմ մի աղջկա հետ, ու մի անգամ այնպես ստացվեց, չկողմնորոշվեցինք, թե որ թուշն ենք համբուրում ու արդյունքում համբուրվեցինք շուրթերով։ Դրանից հետո լուռ նայեցինք իրար դեմքի, ու նա շատ արագ լուծումը գտավ։ Ամաչած, բայց վստահ ձայնով հայտարարեց ամուսնուն (ով ուրիշ սենյակում էր)․ մենք One_Way_Ticket-ի հետ շուրթերով համբուրվեցինք։ Որից հետո էլ ես իմ հերթին ավելացրեցի, որ պատահական ստացվեց։ Ամուսինն էլ, ով իմ տպավորությամբ բավական խանդոտ է, կիսակատակոտ տոնով պատասխանեց, որ եթե պատահական էր, ապա անցած լինի։
Եղած ինֆորմացիայի վրա հիմնվելով՝ ես էլ եմ համամիտ Աթեիստի ու Ֆրիմանի հետ, որ ամենայն հավանականությամբ սահմաններն անցնելու փորձ է։ Այդուհանդերձ, լիքը այլ բացատրություններ կարող են լինել։ Օրինակի համար, պատահական է ստացվել։
Հենց էդ լիքը այլ բացատրությունները շատ հետաքրքիր են, դրա համար էլ գրել եմ հարցը:
Թեև կոնկրետ պատահական ստացվելը, կարծում եմ, էս դեպքին չի վերաբերվում:
Կոնկրետ իրավիճակի մասին բան չեմ կարա ասեմ, բայց իմ կյանքի ընթացքում ահավոր շատ մարդկանց հետ շփվելու, լիքը ընկերներ ունենալու ու ուրիշներին հետևելու արդյունքում մի բան եմ հասկացել. մաքուր պլատոնիկ հարաբերություններ գրեթե չեն լինում, գրեթե ցանկացած ընկերական հարաբերության մեջ (ընդ որում սեռը կապ չունի) ինչ-որ չափով սեռականություն կա, մի դեպքում մի քիչ շատ, մի դեպքում մի քիչ քիչ։ Ես ինքս էլ լիքը տղա ու աղջիկ ընկերներ ունեմ, որոնց հետ տարբեր աստիճանի ֆիզիկական կապ ունեմ (ու ստեղ խոսքը սեքսի, համբուրվելու ու ձեռք գցելու մասին չի ընդհանրապես), ու հրաժեշտ տալուց մազեր համբուրելու տիպի իրավիճակներ շատ եմ ունեցել, որոնք տենց էլ մնացել են էդ մակարդակում տարիների ընթացքում կամ նվազել են՝ կախված մտերմության չափից (չնայած էղել են իրավիճակներ, որ ուզեցել եմ դրա մեջ ավելին տեսնել)։ Ավելին ասեմ. նաև այլ մարդկանց գիտեմ էդպիսի հարաբերություններ ունեցող։ Վառ օրինակն իմ մի ընկերուհին ա, որը շատ մոտիկ ա մեր գեյ ընկերներից մեկի հետ, ու հաճախ ընկերական հանդիպումներին էդ երկուսին իրար ձեռք բռնած կտեսնես, բայց դրանից էն կողմ երբեք ոչ մի բան չի անցնում։ Ուզում եմ ասել ցանկացած տիպի սեռական էներգիան նույնիսկ «մաքուր» ընկերական հարաբերություններում նորմալ ա, ու եթե անձն ուզում ա դա ուրիշ տեղ տանել, ապա կտանի։
Հմմ, հետաքրքիր բաներ ես գրել: Ամեն դեպքում, կարծում եմ, որ լիքը ընկերական հարաբերություններ կան (անկախ սեռի), որոնց մեջ ընդհանրապես սեռականություն չկա, ու ինձ թվում է՝ էդ դեպքերը «գրեթե»-ից շատ ավելի շատ են: Բայց դե ով գիտի, կարող է և սխալվում եմ:
One_Way_Ticket
28.11.2021, 02:51
Հենց էդ լիքը այլ բացատրությունները շատ հետաքրքիր են, դրա համար էլ գրել եմ հարցը:
Թեև կոնկրետ պատահական ստացվելը, կարծում եմ, էս դեպքին չի վերաբերվում:
Եթե ոչ պատահական, ապա մի քանի այլ հնարավոր դեպք, որ մտքովս անցնում է․
- Հարբած է եղել, կամ ինչ-որ այլ տեսակի դոզայի տակ, ու լավ չի պատկերացրել, թե ինչ է անում,
- Օծանելիքիդ բուրմունքին է գրգռվել,
- Այդ օրը չափազանց գեղեցիկ ես հագնված եղել, հանկարծակի կիրք է առաջացել, իրեն չի կարողացել զսպել, բայց այդուհանդերձ սահմանն անցնելու մտադրություն չունի։
Հմմ, հետաքրքիր բաներ ես գրել: Ամեն դեպքում, կարծում եմ, որ լիքը ընկերական հարաբերություններ կան (անկախ սեռի), որոնց մեջ ընդհանրապես սեռականություն չկա, ու ինձ թվում է՝ էդ դեպքերը «գրեթե»-ից շատ ավելի շատ են: Բայց դե ով գիտի, կարող է և սխալվում եմ:
Ես ունեմ տենց մի-երկու ընկերուհի, ում շատ սիրում եմ, բայց իրենց հետ որևէ տեսակի սեռական հարաբերության միտքն անգամ ինձ մոտ զզվանք է առաջացնում։
StrangeLittleGirl
28.11.2021, 03:03
Հմմ, հետաքրքիր բաներ ես գրել: Ամեն դեպքում, կարծում եմ, որ լիքը ընկերական հարաբերություններ կան (անկախ սեռի), որոնց մեջ ընդհանրապես սեռականություն չկա, ու ինձ թվում է՝ էդ դեպքերը «գրեթե»-ից շատ ավելի շատ են: Բայց դե ով գիտի, կարող է և սխալվում եմ:
Ուզում եմ ասել՝ շատ ավելի շատ են սեռականացված ընկերական հարաբերությունները, քան կարծում ես, ընդ որում՝ հաճախ միակողմանի ա լինում, մենակ մի կողմն ա թեթևակի սեռական ցանկություն զգում։ Երբեմն շատ էպիզոդիկ ա լինում, մենակ կոնկրետ մի անգամ կոնկրետ պայմաններում։ Ուղղակի էս թեմաները տաբու են, լիքը մարդիկ չեն ուզում խոսել դրանց մասին, բայց որ շատ մոտիկ մարդկանց հետ անկեղծանում ես, պարզում ես, որ ահավոր շատ են տենց բաները։
Եթե ոչ պատահական, ապա մի քանի այլ հնարավոր դեպք, որ մտքովս անցնում է․
- Հարբած է եղել, կամ ինչ-որ այլ տեսակի դոզայի տակ, ու լավ չի պատկերացրել, թե ինչ է անում,
- Օծանելիքիդ բուրմունքին է գրգռվել,
- Այդ օրը չափազանց գեղեցիկ ես հագնված եղել, հանկարծակի կիրք է առաջացել, իրեն չի կարողացել զսպել, բայց այդուհանդերձ սահմանն անցնելու մտադրություն չունի։
Ես ունեմ տենց մի-երկու ընկերուհի, ում շատ սիրում եմ, բայց իրենց հետ որևէ տեսակի սեռական հարաբերության միտքն անգամ ինձ մոտ զզվանք է առաջացնում։
Այսինքն, ցանկացած դեպքում համարում ես, որ սա սեռական/ինտիմ գործողությո՞ւն է, ու չի՞ կարող, ասենք, այլ բան նշանակել՝ հոգատարություն, ջերմություն, առանց ինտիմ երանգների:
Օրինակ, էն մի երկու ընկերուհիներիդ դեպքում, որոնց հանդեպ ոչ մի սեռական/ռոմանտիկ հետաքրքրություն չունես, բացառվա՞ծ կլիներ քո կողմից էդպիսի գործողությունը՝ որպես ընկերական վերաբերմունքի արտահայտման ձև:
Այսինքն, ցանկացած դեպքում համարում ես, որ սա սեռական/ինտիմ գործողությո՞ւն է, ու չի՞ կարող, ասենք, այլ բան նշանակել՝ հոգատարություն, ջերմություն, առանց ինտիմ երանգների:
Օրինակ, էն մի երկու ընկերուհիներիդ դեպքում, որոնց հանդեպ ոչ մի սեռական/ռոմանտիկ հետաքրքրություն չունես, բացառվա՞ծ կլիներ քո կողմից էդպիսի գործողությունը՝ որպես ընկերական վերաբերմունքի արտահայտման ձև:
Ես իմ կարծիքը ասեմ՝ եթե իմ տղա ընկերներից մեկը տենց համբուրեր, իմ համար էդ առնվազն շատ տարօրինակ կլիներ
Ես իմ կարծիքը ասեմ՝ եթե իմ տղա ընկերներից մեկը տենց համբուրեր, իմ համար էդ առնվազն շատ տարօրինակ կլիներ
Իսկ եթե քույր/եղբա՞յրը:
Իսկ եթե քույր/եղբա՞յրը:
Կմտածեի պատահաբար ա ստացվել, որտև ուրիշ իրավիճակ չեմ կարում պատկերացնեմ ։դ բայց մեր դեպքում գրկախառնություններն էլ են շատ հազվադեպ երևույթ, դրա համար ինձ երևի չափանիշ վերցնել չարժի ։դ
One_Way_Ticket
28.11.2021, 15:31
Այսինքն, ցանկացած դեպքում համարում ես, որ սա սեռական/ինտիմ գործողությո՞ւն է, ու չի՞ կարող, ասենք, այլ բան նշանակել՝ հոգատարություն, ջերմություն, առանց ինտիմ երանգների:
Օրինակ, էն մի երկու ընկերուհիներիդ դեպքում, որոնց հանդեպ ոչ մի սեռական/ռոմանտիկ հետաքրքրություն չունես, բացառվա՞ծ կլիներ քո կողմից էդպիսի գործողությունը՝ որպես ընկերական վերաբերմունքի արտահայտման ձև:
Իմ կարծիքով հոգատարություն կարող է նշանակել եթե դրա համար ակնհայտ պատճառներ կային։ Ասենք, այդ օրը ինչ-որ ցավ ես ունեցել (ֆիզիկական կամ հոգեբանական) ու հետը կիսվել ես։ Կամ եթե հրաժեշտից հետո երկար ժամանակ չեք տեսնվելու։ Իսկ հենց այնպես, դժվար թե։ Իմ դեպքում այո, հենց այնպես այդ մի-երկու ընկերուհիների նկատմամբ նման ժեստը բացառված է։
Տանը ծնողներս ինձ հաճախ են էդպես համբուրել՝ հենց կողքից, մազերին, ու դա ինձ համար միանգամից քնքշանքի, ջերմության ու հոգատարության հետ է զուգորդվում։
Ու սա էլ դրան շատ նման նուրբ գործողություն էր․ ի վերջո մտածում եմ՝ եթե սեռական ուղղություն լիներ, ականջն ու վիզը հո նույն «ճամփին» էին, ու էդ դեպքում կասկած չէր լինի։
Բայց էս դեպքում, միանշանակ չի ինձ համար։ Իհարկե, կարելի է էդ մարդուն ուղիղ հարցնել, բայց նախ չգիտեմ՝ էդ խոսակցությունն ինչ ուղղությամբ կգնա, երկրորդը՝ ավելի հետաքրքիր է, սպասել տեսնել, թե ինչ է լինում։ Եթե ամենն էսպես էլ մնա էս փուլում, ուրեմն ամեն ինչ կարգին է։
Ի դեպ, ես ինքս պլատոնիկ, ջերմ հարաբերությունների մեծ սիրահար եմ։ Ընկերական-մտերմիկ (կամ բարեկամական-կոլեգիալ) հարաբերություններում սեռականությունն ինձ համար սովորաբար գլխացավանքի թեմա է, ու ինչքան հեռու մնամ դրանից, էնքան լավ, հատկապես, որ կայուն հարաբերություններից դուրս սեռական ակտիվությունն ինձ, կարելի է ասել, չի էլ հետաքրքրում (երևի նախ և առաջ հենց «գլխացավանքի» մեծ պոտենցիալ ունենալու պատճառով)։ Էդ friends with benefits-ի benefit-ները երևի ուրիշ մարդկանց համար են։
One_Way_Ticket
28.11.2021, 23:05
Տանը ծնողներս ինձ հաճախ են էդպես համբուրել՝ հենց կողքից, մազերին, ու դա ինձ համար միանգամից քնքշանքի, ջերմության ու հոգատարության հետ է զուգորդվում։
Ու սա էլ դրան շատ նման նուրբ գործողություն էր․ ի վերջո մտածում եմ՝ եթե սեռական ուղղություն լիներ, ականջն ու վիզը հո նույն «ճամփին» էին, ու էդ դեպքում կասկած չէր լինի։
Բայց էս դեպքում, միանշանակ չի ինձ համար։ Իհարկե, կարելի է էդ մարդուն ուղիղ հարցնել, բայց նախ չգիտեմ՝ էդ խոսակցությունն ինչ ուղղությամբ կգնա, երկրորդը՝ ավելի հետաքրքիր է, սպասել տեսնել, թե ինչ է լինում։ Եթե ամենն էսպես էլ մնա էս փուլում, ուրեմն ամեն ինչ կարգին է։
Ի դեպ, ես ինքս պլատոնիկ, ջերմ հարաբերությունների մեծ սիրահար եմ։ Ընկերական-մտերմիկ (կամ բարեկամական-կոլեգիալ) հարաբերություններում սեռականությունն ինձ համար սովորաբար գլխացավանքի թեմա է, ու ինչքան հեռու մնամ դրանից, էնքան լավ, հատկապես, որ կայուն հարաբերություններից դուրս սեռական ակտիվությունն ինձ, կարելի է ասել, չի էլ հետաքրքրում (երևի նախ և առաջ հենց «գլխացավանքի» մեծ պոտենցիալ ունենալու պատճառով)։ Էդ friends with benefits-ի benefit-ները երևի ուրիշ մարդկանց համար են։
Ստեղ մի բան է պետք հաշվի առնել։ Երբ ծնողն է համբուրում, կամ այնպիսի մարդ, ում հետ սեռական հարաբերություններն ի սկզբանե անհնար են, նա մի տեսակ "ալիբի" ունի։ Կարող է հանգիստ իրեն դա թույլ տալ, նախապես գիտենալով, որ երկակի ըմբռնումը բացառված է։ Ընկերական հարաբերություններում ոնց էլ լինի տղամարդու մտքով կանցնի, որ ընկերուհին կարող է նման համբույրը սխալ հասկանալ։ Կա իհարկե մշակութային տարր։ Ասենք, որոշ մշակույթներում մարդուն առաջին անգամ տեսնելիս երկու թուշը հերթով համբուրելը սովորական երևույթ է, ու այդ մշակույթին անծանոթ մարդը դա կարող է որպես ֆլիրտ ընկալել։ Բայց քո դեպքում, եթե երկար ժամանակ իրար ճանաչում եք, պիտի որ նման թյուրըմբռնում չառաջանար։
Ուլուանա
29.11.2021, 22:50
Տանը ծնողներս ինձ հաճախ են էդպես համբուրել՝ հենց կողքից, մազերին, ու դա ինձ համար միանգամից քնքշանքի, ջերմության ու հոգատարության հետ է զուգորդվում։
Ու սա էլ դրան շատ նման նուրբ գործողություն էր․ ի վերջո մտածում եմ՝ եթե սեռական ուղղություն լիներ, ականջն ու վիզը հո նույն «ճամփին» էին, ու էդ դեպքում կասկած չէր լինի։
Բայց էս դեպքում, միանշանակ չի ինձ համար։ Իհարկե, կարելի է էդ մարդուն ուղիղ հարցնել, բայց նախ չգիտեմ՝ էդ խոսակցությունն ինչ ուղղությամբ կգնա, երկրորդը՝ ավելի հետաքրքիր է, սպասել տեսնել, թե ինչ է լինում։ Եթե ամենն էսպես էլ մնա էս փուլում, ուրեմն ամեն ինչ կարգին է։
Ի դեպ, ես ինքս պլատոնիկ, ջերմ հարաբերությունների մեծ սիրահար եմ։ Ընկերական-մտերմիկ (կամ բարեկամական-կոլեգիալ) հարաբերություններում սեռականությունն ինձ համար սովորաբար գլխացավանքի թեմա է, ու ինչքան հեռու մնամ դրանից, էնքան լավ, հատկապես, որ կայուն հարաբերություններից դուրս սեռական ակտիվությունն ինձ, կարելի է ասել, չի էլ հետաքրքրում (երևի նախ և առաջ հենց «գլխացավանքի» մեծ պոտենցիալ ունենալու պատճառով)։ Էդ friends with benefits-ի benefit-ները երևի ուրիշ մարդկանց համար են։
Ես էլ եմ հակված մտածելու, որ ավելի շուտ սահմաններ ընդլայնելու փորձ ա եղել. կամ գիտակցված` առայժմ ռեակցիան ստուգելու ու ըստ այդմ կողմնորոշվելու միտումով, կամ ուղղակի պահի տակ ստացված`հույզերը զսպել չկարողանալու արդյունք: Համենայնդեպս, իմ կարծիքով, դա ավելի մտերմիկ/ինտիմ ձև ա, քան պարզապես հրաժեշտի համբույրը այտին կամ գրկախառնվելը: Իհարկե, չեմ բացառում նաև զուտ հոգատարության, ջերմության արտահայտությունը (ինքս էլ ընտանիքի անդամների ու ազգականների կողմից բազմիցս ունեցել եմ դրա փորձը), ուղղակի էդ դեպքում, կարծում եմ, եթե տենց լիներ, երևի մինչև էդ էլ դրսևորած կլիներ: Ամեն դեպքում պիտի որ ապագան ցույց տա, թե ինչ հաշիվ էր իրականում: :)))
keyboard
30.11.2021, 10:59
Իմ անհամեստ կարծիքով, եթե նկարագրված ընկերությունն ա ու մի փոքր թեկուզ անկեղծություն կա, կարելի ա ուղիղ տեքստով ասել, որ ասենք ավելին ա զգում մարդը քան սովորական ընկերությունն ա։ Էն հակադրմանը, թե վախենում ա ընկերոջը կորցնելուց, չեմ հասկանում դա, քանզի երկու դեպքում էլ, չակերտավոր, վտանգը կա, մի դեպքում մարդուն անտեղյակության ու կասկածի ֆոնին վանելու, մյուս դեպքում գիտակցված հարաբերությունները դադարցնելու առումով։
Սեռականության մասով, իմ արշինով ասեմ, իմ տղա ընկերների նկատմամբ, երբեք սեռական ոչ մի բան չեմ զգացել, թեկուզ պաչիկով բարևել կա, գրկվել կա և այլն, բայց նման զգացողություն երբեք չեմ ունեցել։
Մազերի մեջ համբուրելու մասով, ես էլի իմ արշինով չափեմ, դա այսպեսասած հոգատարության ու առավել "մեծական" ժեստ կհամարեմ, էն որ դու քեզ զգում ես իրան՝ "պաշտպան", "սատարող մեկը", իրան թիկունք, չգիտեմ ինչ բառերով ասեմ, բայց իմ տեսակետով դրա մեջ հարաբերությունները ուրիշ հարթություն տանելու միտում չկա, ես լիքը աղջիկ ընկերներ ունեմ, որ պահ տակ ճակատն եմ համբուրել կամ քիթը, բայց ասենք դա ոչ թե ինչ որ բան խորացնելու կամ նամյոկ անելու համար, այլ էդ պահին էդ ա եղել "ցանկություն", զգացողություն և այլն։
Իմ կարծիքով ուղիղ հարցնելուց ու խոսալուց լավը չկա։
Իմ կարծիքով ուղիղ հարցնելուց ու խոսալուց լավը չկա։
Օրինակ՝ քո ընկերուհիները, որոնց եղբայրական համբույրներ ես տվել ճակատին, քթին և այլն, քեզ ուղիղ հարցրե՞լ են, թե դա ինչ էր ու ինչի համար։ Եթե չէ, ինչի՞ ես կարծում, որ էս դեպքում հարցնելը ճիշտ է։
Կամ ոնց կզգայի՞ր, եթե հարցնեին։ Չէ՞իր մտածի, թե ինչի են ընդհանրապես էդպիսի հարց տալիս, ու գուցե փորձում են սեռականություն տեսնել էն տեղերում, որտեղ դրանք իսպառ բացակայում են։ Չէ՞ր ազդի դա ձեր հարաբերությունների վրա։
keyboard
30.11.2021, 15:59
Օրինակ՝ քո ընկերուհիները, որոնց եղբայրական համբույրներ ես տվել ճակատին, քթին և այլն, քեզ ուղիղ հարցրե՞լ են, թե դա ինչ էր ու ինչի համար։ Եթե չէ, ինչի՞ ես կարծում, որ էս դեպքում հարցնելը ճիշտ է։
Կամ ոնց կզգայի՞ր, եթե հարցնեին։ Չէ՞իր մտածի, թե ինչի են ընդհանրապես էդպիսի հարց տալիս, ու գուցե փորձում են սեռականություն տեսնել էն տեղերում, որտեղ դրանք իսպառ բացակայում են։ Չէ՞ր ազդի դա ձեր հարաբերությունների վրա։
Չէ, ոչ մեկ չի հարցրել։ Հարցնելը ճիշտ է քաանզի առնվազն մի կողմի մոտ մութ բան կա։ Ոնց կզգայի մասով ասեմ, որ ոչ մի բացասական բան չէի զգա, ընդամենը կմտածեի, որ մարդը ճշտում ա իրողությունը, որ իրա հետագա քայլերն իմանա՝ դադարեցնի էդ շփումը, թե՝ շարունակի։ Չէի մտածի ինչի են էդպիսի հարց տալիս, քանի որ արդեն պատասխանեցի էդ հարցին։ Հարաբերությունների վրա, եթե ազդեր էլ միայն դրական, քանզի ես ինձ լավ կզգայի, որ ամեն ինչ պրիձելնը յասնո ա մեր մեջ ու հետագայում նմանատիպ քայլերի դեպքում ինքը արդեն արխային կլինի, որ իմ արածների մեջ պադվոխ չկա։
Բոլորին շնորհակալություն արձագանքների համար․ համ հետաքրքիր էին կարծիքները, համ էլ հավես էր հետներդ շփվել, կարոտում եմ մեր համատեղ զրույցները տարբեր թեմաներով :)
Ու ես ձեզ բոլորիդ շաաաա՜տ սիրում եմ, շաաաա՜տ պլատոնիկ ձևով :))
Դեղին մուկիկ
01.12.2021, 18:25
Ինձ հետ մոտավորապես նման մի բան պատահել է: Ճիշտն ասած՝ ես էլ եմ բավականին երկար մտածել դրա բնույթի շուրջ, բայց ի վերջո որոշեցի ոչ մի այլ տեսակի նշանակություն չտալ դրան ու շարունակել շփումս այդ անձնավորության հետ ինչպես առաջ: Եվ ժամանակը ցույց տվեց, որ ճիշտ որոշում էր, քանի որ հետագայում էլ երբեք նման բան չկրկնվեց, և մինչև այժմ ջերմ հարաբերությունները պահպանվում են:
boooooooom
03.12.2021, 08:18
Ես էդ տեսակ համբույրի մեջ ավելի շատ հոգատարություն եմ տեսնում քան թե սահմանն անցնելու փորձ։ Ինքս էլ եթե տենց անեի, ընդամենը մի տեսակ մեծական հոգատարություն որպես պիտի որ լիներ դա։ Սահմանն անցնելը իմ պատկերացնելով պիտի որ բանավոր սկզբից լինի, հետո նոր կախված արդյունքներից...
Overdose
03.12.2021, 10:00
Էսքան մտատանջվելու փոխարեն կարելի էր իրա մազերը հակադարձ պաչել, հիմա էլ թող ինքը վնուշկեքի մեջ ընկնի ։ՃՃ
Հենց էդ լիքը այլ բացատրությունները շատ հետաքրքիր են, դրա համար էլ գրել եմ հարցը:
Թեև կոնկրետ պատահական ստացվելը, կարծում եմ, էս դեպքին չի վերաբերվում:
Պատահական չէ, բայց ինքնաբուխ կարող է լինել՝ իրենից անկախ, այսինքն՝ ոչ թե հատուկ է արել, որ հասկացնի որ սահմանները տեղափոխում է, այլ ինքնաբուխ է ստացվել, քանի որ ոչ պլատոնական զգացմունքներ ունի, որոնք մինչև հիմա չի արտահայտել։
Բայց ինձ թվում է՝ քո հարցի պատասխանը դրան հաջորդող օրերին իր վարքի մեջ է․ շարունակում է հարաբերվել ինչպես առաջ, ասես ոչինչ չի էլ եղե՞լ, թե" զգացմունքների վրայից քողն իջեցնում է աստիճանաբար։
Պատահական չէ, բայց ինքնաբուխ կարող է լինել՝ իրենից անկախ, այսինքն՝ ոչ թե հատուկ է արել, որ հասկացնի որ սահմանները տեղափոխում է, այլ ինքնաբուխ է ստացվել, քանի որ ոչ պլատոնական զգացմունքներ ունի, որոնք մինչև հիմա չի արտահայտել։
Բայց ինձ թվում է՝ քո հարցի պատասխանը դրան հաջորդող օրերին իր վարքի մեջ է․ շարունակում է հարաբերվել ինչպես առաջ, ասես ոչինչ չի էլ եղե՞լ, թե" զգացմունքների վրայից քողն իջեցնում է աստիճանաբար։
Երևի ի վերջո ինքնաբուխ էր / պահի տակ ստացված, ու կարծես թե զղջում է դրա համար․ ամեն դեպքում, էդ հանդիպումից հետո կոնտակտից խուսափում է (երևի իր համար սա ամեն դեպքում սահմանի անցում էր)։ Չի խոսում հետս, որ հաստատ իմանամ։
Կսպասեմ՝ եթե դեռ ուզենա շփվել, կշարունակենք շփվել, եթե չէ՝ ուրեմն սրանով էլ ամեն ինչ վերջացավ։ Ափսոս։
Ու որ մտածում ես՝ ընդամենը մի պստիկ գործողություն էր՝ համարյա անմեղ, ու դրա պատճառով ամբողջ հարաբերությունները կարող են վարի գնալ․ այ սենց բարդ արարածներ ենք մենք՝ մարդիկս, երևի արժի կենդանիներից մի քիչ խելք սովորել։
Ուլուանա
06.12.2021, 17:51
Երևի ի վերջո ինքնաբուխ էր / պահի տակ ստացված, ու կարծես թե զղջում է դրա համար․ ամեն դեպքում, էդ հանդիպումից հետո կոնտակտից խուսափում է (երևի իր համար սա ամեն դեպքում սահմանի անցում էր)։ Չի խոսում հետս, որ հաստատ իմանամ։
Կսպասեմ՝ եթե դեռ ուզենա շփվել, կշարունակենք շփվել, եթե չէ՝ ուրեմն սրանով էլ ամեն ինչ վերջացավ։ Ափսոս։
Ու որ մտածում ես՝ ընդամենը մի պստիկ գործողություն էր՝ համարյա անմեղ, ու դրա պատճառով ամբողջ հարաբերությունները կարող են վարի գնալ․ այ սենց բարդ արարածներ ենք մենք՝ մարդիկս, երևի արժի կենդանիներից մի քիչ խելք սովորել։
Ռիփ, եթե էդքան թանկ ա քեզ համար էդ հարաբերությունը, որ ափսոսում ես, որ սենց անկապ պատճառով վարի ա գնում, ուրեմն կարող ես ինքդ քայլ անել` խոսել հետը, ասել, որ ինչ եղել ա` անցած լինի, ու շարունակեք սովորականի պես շփվել: Ես որ տենց կանեի, չգիտեմ:
One_Way_Ticket
06.12.2021, 19:22
Ռիփ, եթե էդքան թանկ ա քեզ համար էդ հարաբերությունը, որ ափսոսում ես, որ սենց անկապ պատճառով վարի ա գնում, ուրեմն կարող ես ինքդ քայլ անել` խոսել հետը, ասել, որ ինչ եղել ա` անցած լինի, ու շարունակեք սովորականի պես շփվել: Ես որ տենց կանեի, չգիտեմ:
Ես այդ տղամարդու տեղը լինեի, դա ամենավերջին բանն է, որ կուզեի Այվին աներ, անկախ նրանից՝ ռոմանտիկ ժեստ էր, թե զուտ ընկերական։ Ռոմանտիկի դեպքում (անկախ նրանից, ինքնաբուխ էր, թե հաշվարկած) դա հարված է տղամարդու ինքնասիրությանը, որ համակրանքը փոխադարձ չէ։ Ընկերականի դեպքում կսկսեմ մտածել՝ էդ մի էպիզոդն էր, թե էլի են դեպքեր եղել, որ սխալ է հասկացել, ու հետագա ամեն ժեստ պիտի ծանր ու թեթև անեմ։ Երկու դեպքում էլ հարաբերություններն էլ առաջվանը չեն լինի։ Եթե մարդը կոնտակտից խուսափում է, ինձ թվում է, ավելի լավ է ոչ մի հատուկ բան չանել, երկիմաստ չժպտալ, բայց նեղացած էլ չձևանալ։ Ժամանակի հետ պիտի որ մոռացվի-գնա, ու ամեն ինչ վերադառնա իր հունին։
StrangeLittleGirl
06.12.2021, 19:38
Ես այդ տղամարդու տեղը լինեի, դա ամենավերջին բանն է, որ կուզեի Այվին աներ, անկախ նրանից՝ ռոմանտիկ ժեստ էր, թե զուտ ընկերական։ Ռոմանտիկի դեպքում (անկախ նրանից, ինքնաբուխ էր, թե հաշվարկած) դա հարված է տղամարդու ինքնասիրությանը, որ համակրանքը փոխադարձ չէ։ Ընկերականի դեպքում կսկսեմ մտածել՝ էդ մի էպիզոդն էր, թե էլի են դեպքեր եղել, որ սխալ է հասկացել, ու հետագա ամեն ժեստ պիտի ծանր ու թեթև անեմ։ Երկու դեպքում էլ հարաբերություններն էլ առաջվանը չեն լինի։ Եթե մարդը կոնտակտից խուսափում է, ինձ թվում է, ավելի լավ է ոչ մի հատուկ բան չանել, երկիմաստ չժպտալ, բայց նեղացած էլ չձևանալ։ Ժամանակի հետ պիտի որ մոռացվի-գնա, ու ամեն ինչ վերադառնա իր հունին։
Հա, ընդհանրապես ընկերական հարաբերությունների դեպքում ցանկացած էսպիսի հարցի պարզաբանում կործանարար ա։ Ու հենց դրանով ա ընկերական հարաբերությունը տարբերվում ռոմանտիկից, որ էս կարգի «սահմանների անցումների» վրա չեն կենտրոնանում, առաջին պլան չեն մղում (նույնիսկ եթե առաջին պլան մղել կնշանակի ասել «արի մնանք ընկերներ»)։
Ուլուանա
06.12.2021, 21:35
Ես այդ տղամարդու տեղը լինեի, դա ամենավերջին բանն է, որ կուզեի Այվին աներ, անկախ նրանից՝ ռոմանտիկ ժեստ էր, թե զուտ ընկերական։ Ռոմանտիկի դեպքում (անկախ նրանից, ինքնաբուխ էր, թե հաշվարկած) դա հարված է տղամարդու ինքնասիրությանը, որ համակրանքը փոխադարձ չէ։ Ընկերականի դեպքում կսկսեմ մտածել՝ էդ մի էպիզոդն էր, թե էլի են դեպքեր եղել, որ սխալ է հասկացել, ու հետագա ամեն ժեստ պիտի ծանր ու թեթև անեմ։ Երկու դեպքում էլ հարաբերություններն էլ առաջվանը չեն լինի։ Եթե մարդը կոնտակտից խուսափում է, ինձ թվում է, ավելի լավ է ոչ մի հատուկ բան չանել, երկիմաստ չժպտալ, բայց նեղացած էլ չձևանալ։ Ժամանակի հետ պիտի որ մոռացվի-գնա, ու ամեն ինչ վերադառնա իր հունին։
Հա, էդ տղամարդու ինքնասիրության պահը պատկերացրի, համաձայն եմ, կարող ա տենց խնդիր լինել: Չնայած ամեն դեպքում մարդիկ, էդ թվում և տղամարդիկ, տարբեր են լինում. էն ա` Աթեիստն, օրինակ, տղամարդ լինելով, կարծես համաձայնել ա գրածիս: Բայց իրականում կարելի ա նաև առանց բացատրությունների: Օրինակ, Այվին կարող ա գրել (կամ զանգել չգիտեմ` ինչ ֆորմատով են շփվում), ասել` ո՞նց ես, էս ու՞ր ես կորել, կարծես ոչինչ էլ չի եղել, իբր, ոչ էլ նկատել էր, որ իրենց վերջին հանդիպման ժամանակ ինչ-որ բան մի քիչ ուրիշ ա եղել: Ի վերջո, Այվին համոզված էլ չէր, չէ՞, որ դա ինչ-որ բան ա նշանակում, այսինքն` կարող էր իսկապես ոչ էլ նկատած կամ ուշադրություն դարձրած լինել: Էդ դեպքում տղամարդկային ինքնասիրության հարց էլ չի առաջանա: Էդ մարդը, կարծում եմ, թեթևություն կզգա, որ, փաստորեն, իր էդ ժեստը, որի համար գուցե արդեն փոշմանել էր, չի ազդել իրենց հարաբերությունների վրա:
Հա, էդ տղամարդու ինքնասիրության պահը պատկերացրի, համաձայն եմ, կարող ա տենց խնդիր լինել: Չնայած ամեն դեպքում մարդիկ տարբեր են, տղամարդիկ` նույնպես, էն ա` Աթեիստն, օրինակ, տղամարդ լինելով, կարծես համաձայնել ա գրածիս: Բայց իրականում կարելի ա նաև առանց բացատրությունների: Օրինակ, Այվին կարող ա գրել (կամ զանգել չգիտեմ` ինչ ֆորմատով են շփվում), ասել` ո՞նց ես, էս ու՞ր ես կորել, կարծես ոչինչ էլ չի եղել, իբր, ոչ էլ նկատել էր, որ իրենց վերջին հանդիպման ժամանակ ինչ-որ բան մի քիչ ուրիշ ա եղել: Ի վերջո, Այվին համոզված էլ չէր, չէ՞, որ դա ինչ-որ բան ա նշանակում, այսինքն` կարող էր իսկապես ոչ էլ նկատած կամ ուշադրություն դարձրած լինել: Էդ դեպքում տղամարդկային ինքնասիրության հարց էլ չի առաջանա: Էդ մարդը, կարծում եմ, թեթևություն կզգա, որ, փաստորեն, իր էդ ժեստը, որի համար գուցե արդեն փոշմանել էր, չի ազդել իրենց հարաբերությունների վրա:
Էդ պահին վստահ էի, որ արժի խոսել, հասկանալ։
Բայց One_Way_Ticket-ի գրածից հետո մեջս կասկած մտավ ։)
Ես չեմ կարում ինձ էդ մարդու տեղը դնեմ, որ պատկերացնեմ, թե որ տարբերակն ավելի վատ արդյունքի կբերի։ Վատն էն ա, որ փաստորեն երկու դեպքում էլ վատ արդյունք ա սպասվում։
Sambitbaba
06.12.2021, 22:10
Հա, էդ տղամարդու ինքնասիրության պահը պատկերացրի, համաձայն եմ, կարող ա տենց խնդիր լինել: Չնայած ամեն դեպքում մարդիկ տարբեր են, տղամարդիկ` նույնպես, էն ա` Աթեիստն, օրինակ, տղամարդ լինելով, կարծես համաձայնել ա գրածիս: Բայց իրականում կարելի ա նաև առանց բացատրությունների: Օրինակ, Այվին կարող ա գրել (կամ զանգել չգիտեմ` ինչ ֆորմատով են շփվում), ասել` ո՞նց ես, էս ու՞ր ես կորել, կարծես ոչինչ էլ չի եղել, իբր, ոչ էլ նկատել էր, որ իրենց վերջին հանդիպման ժամանակ ինչ-որ բան մի քիչ ուրիշ ա եղել: Ի վերջո, Այվին համոզված էլ չէր, չէ՞, որ դա ինչ-որ բան ա նշանակում, այսինքն` կարող էր իսկապես ոչ էլ նկատած կամ ուշադրություն դարձրած լինել: Էդ դեպքում տղամարդկային ինքնասիրության հարց էլ չի առաջանա: Էդ մարդը, կարծում եմ, թեթևություն կզգա, որ, փաստորեն, իր էդ ժեստը, որի համար գուցե արդեն փոշմանել էր, չի ազդել իրենց հարաբերությունների վրա:
Լավն էր շատ, Ան ջան, կարելի է լոգո սարքել. "Մարդիկ տարբեր են, իսկ տղամարդիկ՝ նույնպես"։:hands:love:D
Մայկա կուզեի, սա վրան գրած…
Ուլուանա
06.12.2021, 22:51
Լավն էր շատ, Ան ջան, կարելի է լոգո սարքել. "Մարդիկ տարբեր են, իսկ տղամարդիկ՝ նույնպես"։:hands:love:D
Մայկա կուզեի, սա վրան գրած…
Դե լավ դու էլ, մարդ մի հատ վրիպակ չանի: :D Պատահաբար ստացված անհաջող ձևակերպում էր, խմբագրեցի, վերաձևակերպեցի: :P
Sambitbaba
06.12.2021, 23:10
Դե լավ դու էլ, մարդ մի հատ վրիպակ չանի: :D Պատահաբար ստացված անհաջող ձևակերպում էր, խմբագրեցի, վերաձևակերպեցի: :P
Իզուր, լավ էլ հնչում էր։ :) Բայց մայկեն, մեկ է, ուզում եմ։:)
Իսկ իմ մտքով անցավ, որ այս իրավիճակում կնոջ կողմից հետամուտ լինելը հարաբերությունները շարունակելու (կապ չունի՝ ինչ ֆորմատով), տղամարդը կարող է ընկալել որպես դրական արձագանք իր զգացմունքներին, եթե ոչ՝ քաջալերանք։ Նման հանգամանքներում շարունակվող հարաբերությունների ընթացքում տղամարդու զգացմունքների վրայից քողն աստիճանաբար ընկնելու է՝ պատեհ-անպատեհ առիթներով, ինչը կնոջ մոտ, որպես կանոն, հակված է հարուցելու հաճույք և գնահատանք, եթե ոչ հանգեցնելու պատասխան զգացմունքների և, ի վերջո, կանգնեցնելու ձևավորվող ռոմանտիկ հարաբերությունների փաստի առաջ։
Ուլուանա
07.12.2021, 07:35
Իսկ իմ մտքով անցավ, որ այս իրավիճակում կնոջ կողմից հետամուտ լինելը հարաբերությունները շարունակելու (կապ չունի՝ ինչ ֆորմատով), տղամարդը կարող է ընկալել որպես դրական արձագանք իր զգացմունքներին, եթե ոչ՝ քաջալերանք։ Նման հանգամանքներում շարունակվող հարաբերությունների ընթացքում տղամարդու զգացմունքների վրայից քողն աստիճանաբար ընկնելու է՝ պատեհ-անպատեհ առիթներով, ինչը կնոջ մոտ, որպես կանոն, հակված է հարուցելու հաճույք և գնահատանք, եթե ոչ հանգեցնելու պատասխան զգացմունքների և, ի վերջո, կանգնեցնելու ձևավորվող ռոմանտիկ հարաբերությունների փաստի առաջ։
Կարծում եմ` հետամուտ լինելու դեպքում տղամարդու մեկնաբանությունը կախված ա նրանից, թե մինչև էդ ոնց են շփվել, օրինակ, միշտ տղամա՞րդն ա նախաձեռնողը եղել հանդիպումների ու ընդհանրապես շփման, թե՞ հավասարաչափ են նախաձեռնել: Դե, ես ենթադրել եմ, որ երկրորդ տարբերակը կլինի, ըստ այդմ եմ գրել: Բայց եթե առաջին տարբերակն ա, ապա հնարավոր ա, որ ասածիդ պես մեկնաբանի:
Էս Այվին էլ մենակ սուսուփուս բոլորիս գրածների տակ շնորհակալություններ ա շարում («շնորհակալություն մասնակցության համար»), բայց ինքը մի բան չի ասում, մարդ իմանա` ինքն ինչ ա մտածում էս բոլոր կարծիքների մասին :)):
Էս Այվին էլ մենակ սուսուփուս բոլորիս գրածների տակ շնորհակալություններ ա շարում («շնորհակալություն մասնակցության համար»), բայց ինքը մի բան չի ասում, մարդ իմանա` ինքն ինչ ա մտածում էս բոլոր կարծիքների մասին :)):
Որ իմանայի՝ ինչ ասել, էստեղ ոչ էլ կգրեի. դուք լավ էլ ասում եք, ես էլ կողքից կարդում, մտածում եմ :))
Չգիտեմ՝ ինչ ասեմ:
Ինձ թվում է, ես մարդկանց հետ անհասկանալի հարաբերությունների մեջ մտնելու մեծ հակում ունեմ, ու իրենց էլ ուզած-չուզած ներգրավվում եմ դրանցում: Ինտուիտիվ կարծում եմ, որ լավ կլինի հեռու մնամ: Բայց հետն էլ զգում եմ, որ էդպես չի լինելու:
Կարծում եմ` հետամուտ լինելու դեպքում տղամարդու մեկնաբանությունը կախված ա նրանից, թե մինչև էդ ոնց են շփվել, օրինակ, միշտ տղամա՞րդն ա նախաձեռնողը եղել հանդիպումների ու ընդհանրապես շփման, թե՞ հավասարաչափ են նախաձեռնել: Դե, ես ենթադրել եմ, որ երկրորդ տարբերակը կլինի, ըստ այդմ եմ գրել: Բայց եթե առաջին տարբերակն ա, ապա հնարավոր ա, որ ասածիդ պես մեկնաբանի:
:
Իմ կարծիքով, կապ չունի ով ա նախաձեռնողը։ Ու ընդհանրապես, մտերիմ մարդկանց մոտ, երբ կան ձևավորված ընկերական հարաբերություններ, շփումը այս կամ այն կողմից նախաձեռնումով չի լինում, այլ սովորական դարձած ընթացակարգով (չգիտեմ ինչի՝ ես պատկերացնում էի, որ Այվիի դեպքում շփումը աշխատանքի վայրում է լինում, հետևաբար հատուկ նախաձեռնությունների կարիք չկա)։
Այվիի նկարագրած միջադեպից հետո, բնականաբար, հարաբերությունները կամ շփման ֆորմատը ամբողջովին առաջվանը լինել չեն կարող (թեև կարելի է որոշ ժամանակ ձևացնել, թե այդպես է), և հետագա զարգացումները կախված են հիմնականում կնոջից․ տղամարդիկ, սովորաբար, անգամ ամենալատենտ դրական արձագանքն էլ որսում են, ինչն առաջացնում է հույս, իսկ այդ հույսով առաջնորդվելով ընթացք կարող են ստանալ նոր միջադեպեր։
StrangeLittleGirl
07.12.2021, 17:21
Որ իմանայի՝ ինչ ասել, էստեղ ոչ էլ կգրեի. դուք լավ էլ ասում եք, ես էլ կողքից կարդում, մտածում եմ :))
Չգիտեմ՝ ինչ ասեմ:
Ինձ թվում է, ես մարդկանց հետ անհասկանալի հարաբերությունների մեջ մտնելու մեծ հակում ունեմ, ու իրենց էլ ուզած-չուզած ներգրավվում եմ դրանցում: Ինտուիտիվ կարծում եմ, որ լավ կլինի հեռու մնամ: Բայց հետն էլ զգում եմ, որ էդպես չի լինելու:
Անհասկանալի հարաբերությունների՞ց էլ լավ բան։ :)) Ու՞մ են պետք ձանձրալի, սահմանված ու պիտակավորված հարաբերությունները, դրանցից առանց էդ էլ շատ ունենք։ Այ էդ անհասկանալիներն են կյանքի համուհոտը։
չգիտեմ ինչի՝ ես պատկերացնում էի, որ Այվիի դեպքում շփումը աշխատանքի վայրում է լինում, հետևաբար հատուկ նախաձեռնությունների կարիք չկա)
Չէ, աշխատանքի վայրում չի։
Ուլուանա
07.12.2021, 18:34
Որ իմանայի՝ ինչ ասել, էստեղ ոչ էլ կգրեի. դուք լավ էլ ասում եք, ես էլ կողքից կարդում, մտածում եմ :))
Չգիտեմ՝ ինչ ասեմ:
Ինձ թվում է, ես մարդկանց հետ անհասկանալի հարաբերությունների մեջ մտնելու մեծ հակում ունեմ, ու իրենց էլ ուզած-չուզած ներգրավվում եմ դրանցում: Ինտուիտիվ կարծում եմ, որ լավ կլինի հեռու մնամ: Բայց հետն էլ զգում եմ, որ էդպես չի լինելու:
Ինձ թվում ա` դու մի քիչ շատ ես ֆիքսվել մարդկանց հետ քո շփման առանձնահատկությունների վրա: Նման հարաբերություններ համարյա բոլորն էլ գոնե երբեմն ունենում են: Լրիվ նորմալ ա: Իսկ ո՞վ ա ասել, թե հարաբերությունները պիտի միշտ հստակ, չափված-ձևված, կոնկրետ սահմանումների մեջ տեղավորվող լինեն: Մի խոսքով` թեթև տար :)):
StrangeLittleGirl
18.07.2022, 01:09
7. Դավադրության թավշյա տեսություն
1
Նիբիրուում մթնոլորտը չափազանց թեժ էր: Դե էնտեղ միշտ է թեժ լինում. ցերեկները՝ մոտ 200 աստիճան ըստ Ցելսիուսի, բայց ներկաների բանավեճը մթնոլորտն էլ ավելի էր շիկացրել: Հավաքվել էին բոլոր խոշոր խաղացողները, որպեսզի քննարկեին տիեզերքի թիվ մեկ հարցը. ինչպե՞ս վերացնել հայու գենը:
Նիբիրուում մի մեծ բուրգ կար, բուրգի ճակատին՝ մի աչք, աչքում՝ մասոնական օթյակ, օթյակի կենտրոնում՝ Սորոսը: Սորոսը հաջողակ բիզնեսմեն ու ներդնող էր, բայց այնքան էին ամեն ինչի մեջ նրան մեղադրել, որ նա վաստակել էր մասոնական օթյակի կենտրոնական նստարանը:
– Միանշանակ ԳՄՕ: Եկեք հայերին մոդիֆիկացված սնունդ տանք, թող իրենց գեները դրանից մուտացվեն: Արդյունքում իրենք կկորցնեն Աստծու՝ իրենց գենի մեջ թողած հաղորդագրությունը։ Եվ իրենք կդադարեն լինել Տիեզերքի ամենախելացի, ամենագեղեցիկ, ամենաբիթի ու ամենա - ամենա ազգը,– առաջարկեց Սորոսը:
– Չէ - հա, ի՞նչ ես ասում: Դու հայու գենի ուժը չգիտես: Սովորական մարդկանց մոտ նուկլեինաթթուների զույգերը ջրածնական կապերով են կապված, իսկ հայերի մոտ՝ բարեկամական: Հլը փորձի իրենց ԴՆԹ-ն հալեցնել, էն գուանինը սաղ ախպերներին կհավաքի, դու դրա տակից ո՞նց ես դուրս գալու,– շշնջացին Մութ Ուժերը:
Մութ Ուժերին ոչ ոք չէր տեսնում, միայն լսում էին նրա սարսռեցնող շշնջոցները: Ոչ ոք չգիտեր նրանց էությունը, ծագումն ու տեսակը, բայց մի բան հաստատ էր. Մութ Ուժերի մատը խառն էր հայերի ու Հայաստանի ցանկացած անհաջողության մեջ։
– Բա ի՞նչ անենք: Տնաշենները ՀՀԿ ունեն, ազգ - բանակ ու պատանի երկրապահներ: Այդպիսի հզորության դեմ Թալեաթն էլ անզոր կլիներ,– ասաց Թուրքի Արյունը, որ միշտ վախից սեղմված էր պատին: Թուրքի Արյունը Նիբիրուի գաղտնի լրտեսն էր. միշտ հայերի երակներն էր սողոսկում ու կենաց - մահու պայքար մղում հայու գենի դեմ: Նա լավ գիտեր գենի հզորությունը, գիտեր նաև թույլ կողմերը ու որոշ հաջողություններ էր գրանցել քաջարի հայորդիներին այնպես պղտորելով, որ նրանց անընդհատ ասում էին «հո դու թու՞րք չես»:
...
Հետաքրքիր էր տարիներ անց մտնել, էս մրցույթի մասին կարդալ։ Էն ժամանակ Ռուբիին ժյուրիի անդամներից մեկը «պատժեց» գեղարվեստական գործում իբր հեղափոխությունը ճիշտ չարտացոլելու ու ն*կոլի կերպարը խեղաթյուրելու համար։ Մենք էլ փորձում էինք բացատրել, թե գեղարվեստական գործում ամեն ինչ հնարավոր է։ Բայց փաստորեն տարիներ անց ստացվում է, որ Ռուբին հեղափոխության էության ամենաճշգրիտ նկարագրությունն էր տվել։ Ապրի ինքը :love
Ուլուանա
07.12.2022, 01:12
Ես էս հարթակում ահավոր կարոտում եմ Տրիբունին, ու էլի շատ կարոտում եմ էն բոլոր խելացի ու պայծառ ու նույնիսկ ոչ այնքան դեմքերին, որ ժամանակին գրում-մրում էին, չեմ ուզում հատ-հատ թվարկել, ու շատ էին...
Չեմ ուզում ասել, որ Ակումբի լճացումը հնարավոր է, որ նույնսիկ պատերազմի ու դեպրեսիայի մեջ գտնվող Հայաստանի էլ չի, համամարդկային է, որ վատ չզգաք (Էն «Խաթաբալադայի» մեջ որ ասում է՝ «կարող ա՞ ես էլ եմ մեռել, բայց ինձ չեք ասում, որ տրամադրությունս չընկնի»)
Չգիտեմ։
Բայց էս քանի օրը հավես ակտիվություն ա, որ վաղուց չէր եղել: Նույնիսկ նոստալգիա ապրեցի` հին ու բարի ժամանակները վերհիշելով :love:
Արդեն դադարել եմ Ակումբում ինչ-որ մարդկանց կարոտել. ո՞ր մեկին կարոտես, որին թողնես, էս 16 տարում ով ասես էկել-գնացել է:
Ոնց 16 տարի առաջ էի հավեսով գրում, էնպես էլ գրում եմ, ու ուրախանում եմ, որ կողքից ուրիշներն էլ են արտահայտվում:
Ամեն մեկի հայտնվելն էլ ուրախալի է, բայց չհայտնվելն այլևս տխրեցնող չի:
Ես ինձ էստեղ տանն եմ զգում, չստիկներով ֆռֆռում եմ ինձ համար, ով էլ գա-գնա, իմ տանն ինձ միևնույն է լավ է:
Արդեն դադարել եմ Ակումբում ինչ-որ մարդկանց կարոտել. ո՞ր մեկին կարոտես, որին թողնես, էս 16 տարում ով ասես էկել-գնացել է:
Ոնց 16 տարի առաջ էի հավեսով գրում, էնպես էլ գրում եմ, ու ուրախանում եմ, որ կողքից ուրիշներն էլ են արտահայտվում:
Ամեն մեկի հայտնվելն էլ ուրախալի է, բայց չհայտնվելն այլևս տխրեցնող չի:
Ես ինձ էստեղ տանն եմ զգում, չստիկներով ֆռֆռում եմ ինձ համար, ով էլ գա-գնա, իմ տանն ինձ միևնույն է լավ է:
Ինչպես ասում էր մի մարդ ում նույնպես կարոտում եմ, կարոտելը խնդիր չի, եթե դու դրանից չես տառապում։ Զգացմունք ա, կյանք․․․ սովորում ես հետը ապրել, տենց չես պայքարում հետը ու էլիմինացնես, եթե իհարկե տենց բնականորեն իրան իրան չի մարում։
Ամեն դեպքում հետաքրքիր է, թե մի քանիսն ուր կորան։
Ասենք՝ 6814-ը :think
Դեռ մի տարի առաջ լավ ակտիվ էր։
Ամեն դեպքում հետաքրքիր է, թե մի քանիսն ուր կորան։
Ասենք՝ 6814-ը :think
Դեռ մի տարի առաջ լավ ակտիվ էր։
Տելեգրամի խմբում ու ֆեյսում ակտիվ ա ։)
Հեսա ասեմ հետ գա ։)
@Յոհաննես (https://www.akumb.am/member.php?u=29133) ջան, կարո՞ղ ենք քեզ համար ակումբային տարածքում ինչ-որ լավ բան անել (լռելուց բացի)․ ոնց որ թե կարգին ազդում ենք նյարդերիդ քննարկվող բոլոր թեմաներով։
Յոհաննես
12.12.2022, 00:55
@Յոհաննես (https://www.akumb.am/member.php?u=29133) ջան, կարո՞ղ ենք քեզ համար ակումբային տարածքում ինչ-որ լավ բան անել (լռելուց բացի)․ ոնց որ թե կարգին ազդում ենք նյարդերիդ քննարկվող բոլոր թեմաներով։
Չգիտեմ Այվի ջան, միտում չունեի տրամադրություններիդ վրա բացասական ազդեցություն ունենայի։ Զուտ ես էլ իմ փայ կարծիքն եմ գրում, նեչեգո անձնականո
Յոհաննես
28.12.2022, 13:51
Էս ինչ խաբարա սաղ հետ են եկել :D
Ուլուանա
28.12.2022, 22:05
Էս ինչ խաբարա սաղ հետ են եկել :D
Հա, ես էլ քանի օր չէի մտել (դե, սովորաբար ամեն օր մտնում էի), մտնեմ, տեսնեմ` «անառակ որդիների» զանգվածային վերադարձ ա :D: Հավես ա բայց: :love
Նոր տարի ա, նոստալգիա ա բանա :D Ես հաճախ հյուրի կարգավիճակով մտնում եմ, բայց հիմնականում քաղաքական թեմաներն են ակտիվ լինում, որոնցով առանձնապես հետաքրքրված չեմ
One_Way_Ticket
28.12.2022, 22:41
Ինձ թվում է՝ ակումբցիներից շատերը ոչ մի տեղ էլ չէին գնացել, ստեղ են։ Պարզապես թեմա ստեղծելու հավես չունենք, բայց եթե հետաքրքիր թեմա է լինում, մեր լուման ներդնում ենք։ Էն է, Վիշապի ու ivy-ի հավեսները բռնել էր նոր թեմաներ բացելու կամ հները ակտիվացնելու, դրա համար թվում է, որ բոլորը հանկարծակի վերադարձան։ Բայց Վիշապի էնտուզիազմը կարծես թե մարեց :(
Ուլուանա
28.12.2022, 23:19
Ինձ թվում է՝ ակումբցիներից շատերը ոչ մի տեղ էլ չէին գնացել, ստեղ են։ Պարզապես թեմա ստեղծելու հավես չունենք, բայց եթե հետաքրքիր թեմա է լինում, մեր լուման ներդնում ենք։ Էն է, Վիշապի ու ivy-ի հավեսները բռնել էր նոր թեմաներ բացելու կամ հները ակտիվացնելու, դրա համար թվում է, որ բոլորը հանկարծակի վերադարձան։ Բայց Վիշապի էնտուզիազմը կարծես թե մարեց :(
Հա, շատերը միշտ կամ գոնե պարբերաբար մտնում են հյուրի կարգավիճակով, բայց ոչ բոլորը: Հազար տարի գրառում չարած ակումբցիներ կան, որ էս քանի օրը գրառում են արել, ընդ որում` ոչ միայն նոր կամ թարմացված թեմաներում են գրառում արել, այլև օրագրերում, այսինքն` կարելի ա ենթադրել, որ պատճառը զուտ նոր բացված կամ թարմացված թեմաները չեն:
One_Way_Ticket
29.12.2022, 02:37
Հա, շատերը միշտ կամ գոնե պարբերաբար մտնում են հյուրի կարգավիճակով, բայց ոչ բոլորը: Հազար տարի գրառում չարած ակումբցիներ կան, որ էս քանի օրը գրառում են արել, ընդ որում` ոչ միայն նոր կամ թարմացված թեմաներում են գրառում արել, այլև օրագրերում, այսինքն` կարելի ա ենթադրել, որ պատճառը զուտ նոր բացված կամ թարմացված թեմաները չեն:
Գուցե։ Բայց արի անկեղծ լինենք, մարդիկ ակումբում օրագրային գրառում են անում, որ ուրիշները կարդան, ինչքան էլ պնդեն, թե զուտ իրենց համար են գրում։ Այսինքն, եթե ակումբն ընդհանուր ակտիվանում է, օրագրերն էլ են դրա հետևանքով ակտիվանում։
Վաղուց չէի մտել ակումբ: Ցավալի է, բայց նույնիսկ մոռացել էի: Չգիտեմ՝ ինչու...
Էսօր հիշեցի, որոշեցի գամ, տեսնեմ ինչ-կա չկա սիրելի Ակումբում: Վայր, որտեղ անցել է շատերիս պատակեկությունը և/կամ երիտասարդությունը:
Ու առաջին բանը, որ աչքովս ընկավ, այս բաժնի (Դեսից-Դենից) մոտերատորի նիկն էր... :cry2 :(
Էհհհ, թվում է՝ մեկ չէ, մի քանի կյանք է արդեն անցել...
...Բայց Վիշապի էնտուզիազմը կարծես թե մարեց :(
Չէ, չի մարել, աշխատանքով էի զբաղված, հիմա էլ քարշ ենք գալիս Կանադաներում։
Բայց ախր մյուս կողմից էլ, ոնց մի անգամ Շինարարը ասեց՝ բոլոր թեմաներում իմ տուֆտոցին ա ։ճ
Մարդ եղած վախտն էլ՝ թե ամենուրեք իմ նմանների ամբարտավան ու սխալ պնդումներն են, դե ես էլ աշխատում եմ մի քիչ զուսպ մնալ ։)
Բարև բոլոր հին ու նորերին, գնացած-եկածներին, տարած-հետբերածներին, անհետ կորածներին և մյուսներին։
Էսօր հետս մի տարօրինակ բան է եղել։
Մի անծանոթ մարդ սկսեց գրել, որ իբր պատահաբար գտել է բլոգս, հավանել է գրելաոճս և մի առաջարկ ունի, որ իր կյանքի պատմությունը գրեմ․ չգիտեմ էլ՝ սա ամանորյա կատակ է, թե լուրջ նկատի ունի, հլը որ առաջարկի մանրամասներն են ճշտում :8
Ամեն դեպքում ասում է, որ լայնածավալ գիրք է ուզում :'
Կատակ լինի, թե լուրջ, ես գիրք գրողը չեմ։ Կա՞ մեկը՝ ստեղծագործել սիրողներից, որ կուզեր էս առաջարկով զբաղվել։ Եթե հա, կարող եմ ինձ նամակ գրողին առաջարկել, որ կոնկրետ էդ մարդուն դիմի, քանի որ ինքս դրանով զբաղվել չեմ կարող։
Ուլուանա
31.12.2022, 04:35
Բարև բոլոր հին ու նորերին, գնացած-եկածներին, տարած-հետբերածներին, անհետ կորածներին և մյուսներին։
Էսօր հետս մի տարօրինակ բան է եղել։
Մի անծանոթ մարդ սկսեց գրել, որ իբր պատահաբար գտել է բլոգս, հավանել է գրելաոճս և մի առաջարկ ունի, որ իր կյանքի պատմությունը գրեմ․ չգիտեմ էլ՝ սա ամանորյա կատակ է, թե լուրջ նկատի ունի, հլը որ առաջարկի մանրամասներն են ճշտում :8
Ամեն դեպքում ասում է, որ լայնածավալ գիրք է ուզում :'
Կատակ լինի, թե լուրջ, ես գիրք գրողը չեմ։ Կա՞ մեկը՝ ստեղծագործել սիրողներից, որ կուզեր էս առաջարկով զբաղվել։ Եթե հա, կարող եմ ինձ նամակ գրողին առաջարկել, որ կոնկրետ էդ մարդուն դիմի, քանի որ ինքս դրանով զբաղվել չեմ կարող։
Բայց եթե մարդը հենց քո գրելաոճով ա ուզում, որ գիրքը գրվի, էլ ի՞նչ իմաստ ունի ուրիշ մարդու առաջարկելը :)):
Բայց եթե մարդը հենց քո գրելաոճով ա ուզում, որ գիրքը գրվի, էլ ի՞նչ իմաստ ունի ուրիշ մարդու առաջարկելը :)):
Դե կարող ա ուրիշ բլոգերների գրելաոճերին դեռ շատ ծանոթ չի, դրանք էլ հավանի (ասեց, որ պատահաբար ա բլոգս հայտնաբերել, ոչ թե հատուկ ընտրել ա)։ Ու եթե էդքան տարված ա իր մասին գիրք ունենալու գաղափարով, կարող ա և ալտերնատիվ էլ ընդունի։
Էն, որ որոշ լատվիերեն ես սովորել ու փորձում ես կիրառել սպասարկման ոլորտում, ու դիմացինդ չհասկացող դեմքով նայում է վրադ, մտածում ես՝ երևի էնքան խայտառակ արտաբերեցի, որ դեռ շուտ է փորձել, ու անցնում ես հարմարավետ ռուսերենի, հետո աշխատողի կրծքին տեսնում նշան՝ ես Ուկրաինայից եմ։
One_Way_Ticket, այսինքն սպասարկման ոլորտում ընդունում են մարդու, որը երկրի լեզուն չգիտի՞։
Ինձ թվում էր տենց բան Հայաստանից բացի էլ ոչ մի տեղ չկա :D
StrangeLittleGirl
12.01.2023, 12:06
One_Way_Ticket, այսինքն սպասարկման ոլորտում ընդունում են մարդու, որը երկրի լեզուն չգիտի՞։
Ինձ թվում էր տենց բան Հայաստանից բացի էլ ոչ մի տեղ չկա :D
Դանիայում լրիվ նորմալ երևույթ ա։ Քանի որ տեղացիները հիմնականում սպասարկման ոլորտում չեն աշխատում կամ շատ կարճ են աշխատում, մինչև ավելի նորմալ բան գտնեն, սպասարկման ոլորտի աշխատողները մեծ մասամբ արտասահմանցիներ են դանիերենի՝ զրոյից մինչև սահուն իմացությամբ։
Դանիայում լրիվ նորմալ երևույթ ա։ Քանի որ տեղացիները հիմնականում սպասարկման ոլորտում չեն աշխատում կամ շատ կարճ են աշխատում, մինչև ավելի նորմալ բան գտնեն, սպասարկման ոլորտի աշխատողները մեծ մասամբ արտասահմանցիներ են դանիերենի՝ զրոյից մինչև սահուն իմացությամբ։
Նույնն էլ էստեղ ա, սպասարկման ոլորտում լրիվ նորմալ ա մենակ անգլերեն իմանալը, իսկ այ մենակ Նորվեգերենը՝ մի երկու անգամ եմ հանդիպել ու էլի արտասահմանցիներ էին
Իսկ ինչքանո՞վ ա դա նորմալ, որ ասենց դանիացին գնա որևէ տեղ, ու իրան չկարանան սպասարկեն, որտև իրա լեզուն չեն հասկանում։
StrangeLittleGirl
12.01.2023, 13:12
Իսկ ինչքանո՞վ ա դա նորմալ, որ ասենց դանիացին գնա որևէ տեղ, ու իրան չկարանան սպասարկեն, որտև իրա լեզուն չեն հասկանում։
Նորմալ-աննորմալը չգիտեմ, բայց որ տենց ա, դա փաստ ա, հատկապես կորոնայից հետո, երբ սրճարան-ռեստորանները աշխատակազմի լուրջ խնդիր ունեն ու չեն կարողանում աշխատուժի պակասը լրացնել։ Դեռ չեմ տեսել, որ որևէ դանիացի բողոքի (հավատացած եմ, որ բողոքողներ կլինեն՝ հաշվի առնելով հակաիմիգրացիոն կուսակցությունների պոպուլյարությունը)։ Դուրները չի գալիս, թող իրանց էրեխեքին ուղարկեն մատուցող աշխատելու։ Փաստն էն ա, որ դանիացիները լայաղ չեն անում մատուցող աշխատեն, արտասահմանցիներն էլ ուրիշ գործ չեն կարում գտնեն։
Հա, դե էլ չասեմ, որ քաղաքի ամենալավ ռեստորաններից շատերի տերերն իրանք էլ սկի դանիացի չեն ու դանիերեն չգիտեն։
Նորմալ-աննորմալը չգիտեմ, բայց որ տենց ա, դա փաստ ա, հատկապես կորոնայից հետո, երբ սրճարան-ռեստորանները աշխատակազմի լուրջ խնդիր ունեն ու չեն կարողանում աշխատուժի պակասը լրացնել։ Դեռ չեմ տեսել, որ որևէ դանիացի բողոքի (հավատացած եմ, որ բողոքողներ կլինեն՝ հաշվի առնելով հակաիմիգրացիոն կուսակցությունների պոպուլյարությունը)։ Դուրները չի գալիս, թող իրանց էրեխեքին ուղարկեն մատուցող աշխատելու։ Փաստն էն ա, որ դանիացիները լայաղ չեն անում մատուցող աշխատեն, արտասահմանցիներն էլ ուրիշ գործ չեն կարում գտնեն։
Հա, դե էլ չասեմ, որ քաղաքի ամենալավ ռեստորաններից շատերի տերերն իրանք էլ սկի դանիացի չեն ու դանիերեն չգիտեն։
Մեր մոտ որ հիմա լիքը ռուս ա եկել, կարող ա տաքսի կանչես, ու վարորդը ռուս լինի։
Ու լիքը մարդ դրանից բողոքում ա։ Հղում են անում պետական լեզվին։
Ձեր մոտ որ ասենք մարդը դրա հիման վրա բողոքի, ի՞նչ կանեն էդ ընկերությանը։
Մեր մոտ չգիտեմ նորմալ բողոքող եղել ա՞, թե՞ չէ :D
One_Way_Ticket
12.01.2023, 14:14
One_Way_Ticket, այսինքն սպասարկման ոլորտում ընդունում են մարդու, որը երկրի լեզուն չգիտի՞։
Ինձ թվում էր տենց բան Հայաստանից բացի էլ ոչ մի տեղ չկա :D
Ընդհանրապես, ստեղ դա լուրջ թեմա է, ու նույնիսկ հատուկ պետական օրգան կա նման հարցերով զբաղվող ու խախտողներին տուգանող։
Պարզապես ուկրաինացիների համար բացառություն են անում, հաշվի առնելով, որ մարդիկ պատերազմից են փախել։ Դրա համար էլ կրծքին ինչ-որ նշան են հաճախ կրում, որ այցելուն ներողամտորեն վերաբերվի։ Պրակտիկ տեսանկյունից միայն լատվիացի երեխաներն են, որ կտուժեն։ Ուրիշ տենց մարդ, որ ոչ ռուսերեն, ոչ անգլերեն բավարար չափով չիմանա, Ռիգայում չես գտնի։
StrangeLittleGirl
12.01.2023, 14:17
Մեր մոտ որ հիմա լիքը ռուս ա եկել, կարող ա տաքսի կանչես, ու վարորդը ռուս լինի։
Ու լիքը մարդ դրանից բողոքում ա։ Հղում են անում պետական լեզվին։
Ձեր մոտ որ ասենք մարդը դրա հիման վրա բողոքի, ի՞նչ կանեն էդ ընկերությանը։
Մեր մոտ չգիտեմ նորմալ բողոքող եղել ա՞, թե՞ չէ :D
Ոչ մի բան էլ չեն ասի։ Կասեն՝ մերսի զանգի համար, հաջող։ Աշխատանքի ու լեզվի վերաբերյալ պահանջ կա մենակ պետական սեկտորի որոշակի հաստիքների համար (օրինակ բժիշկներ, քույրեր, քաղաքապետարանի աշխատողներ, ուսուցիչներ, մանկապարտեզի դայակներ, նախարարությունների աշխատողներ և այլն)։ Բայց նույնիսկ էս պահանջի դեպքում էլ իմացությունները տարբեր ա։ Օրինակ վերջերս արյան անալիզ հանձնելիս արյուն վերցնող քույրը դանիերեն հազիվ էր մի երկու բառ իրար կապում։ Իհարկե էդ գործի համար էդ մի քանի բառը լրիվ հերիք ա։ Տեսավ ես էլ դանիացի չեմ, միանգամից անցավ անգլերենի։
Իսկ մասնավոր սեկտորում լեզվի գործածությունն օրենքով չի կարգավորվում։ Ընդ որում, մենակ սպասարկման ոլորտը չի։ Լիքը խոշոր բիզնեսներ կան, որոնց աշխատանքային լեզուն անգլերենն ա։ Մեկը իմ գործի տեղը դանիերեն իմանալը հեչ պարտադիր չի։ Լեզվի իմացությունը դիտարկվում ա որպես հմտություն, որը որոշակի աշխատանքների համար պետք ա, որոշների համար՝ ցանկալի, որոշների համար էլ պետք չի։
Նույնն էլ տաքսիներն են։ Ճիշտ ա՝ ես տաքսուց տարին մի երկու անգամ հազիվ օգտվեմ էստեղ, բայց դեռ երբևէ չի էղել, որ վարորդը սպիտակ դանիացի լինի։ Բոլորն իմիգրանտներ են տարբեր մակարդակի դանիերենի իմացությամբ։
Ընդհանրապես, ստեղ դա լուրջ թեմա է, ու նույնիսկ հատուկ պետական օրգան կա նման հարցերով զբաղվող ու խախտողներին տուգանող։
Պարզապես ուկրաինացիների համար բացառություն են անում, հաշվի առնելով, որ մարդիկ պատերազմից են փախել։ Դրա համար էլ կրծքին ինչ-որ նշան են հաճախ կրում, որ այցելուն ներողամտորեն վերաբերվի։ Պրակտիկ տեսանկյունից միայն լատվիացի երեխաներն են, որ կտուժեն։ Ուրիշ տենց մարդ, որ ոչ ռուսերեն, ոչ անգլերեն բավարար չափով չիմանա, Ռիգայում չես գտնի։
Երեխեքի հերն էն անիծած, չէ՞ :D
Դանիայում լրիվ նորմալ երևույթ ա։ Քանի որ տեղացիները հիմնականում սպասարկման ոլորտում չեն աշխատում կամ շատ կարճ են աշխատում, մինչև ավելի նորմալ բան գտնեն, սպասարկման ոլորտի աշխատողները մեծ մասամբ արտասահմանցիներ են դանիերենի՝ զրոյից մինչև սահուն իմացությամբ։
Նույնը Իսլանդիայում եմ տեսել։ Մեզ մոտ էլ կլիներ, ուղղակի դե մեզ մոտ մայրենի լեզուն միջազգային հաղորդակցման լեզուն ա։ Բայց մեզ մոտ էլ օրինակ իմ անգլերենը բնականաբար կատարյալ չի ու երբեք էլ չի համեմատվի էն մակարդակի հետ, որ թեկուզ եվրոպացիները ունեն, որ դպրոցից սկսած իրանց երկրորդ լեզուն ա եղել, ոնց որ մերը ռուսերենը։ Որոշ ուսանողներ բողոքում են, թե բան չեն հասկանում իմ բացատրածից, բայց դե հաշվի առնելով իմ ունեցած արդյունքները ուսանողների հմտությունների առումով՝ ես լուրջ չեմ ընդունում, ավելի շատ էդ ուսանողների վերաբերմունքն ա ցույց տալիս։
Կոնկրետ մատուցողին կարողանաս մատնացույց անես մենյուից ինչ ես ուզում, հասկացնես, որ հաշիվը բերի, ուրիշ ի՞նչ ես ուզում։ Էսա սահմանները բացեք, արագ սննդի տեղերը, լիքը առևտրի տեղեր թուրքեր են լինելու, ի՞նչ եք ասելու։
Ինձ թվում ա ստեղ մարդկանց նյարդայնացնում ա, որ ռուսները իրենց մայրենի լեզվով են խոսում, իսկ մենք պիտի մեր մայրենիի փոխարեն իրենց լեզվով խոսենք։ Վերջերս որոշակի փոփոխություն եմ նկատել, որ գոնե փորձում են որոշ հիմնական բառեր հայերեն ասել, հետո փոխել ռուսերենի։
Իրականում ռուսների հոսքի հետ կապված մի քանի անհաջող ինցիդենտ եմ ունեցել, օրինակ իմ հերթի փոխարեն սպասարկել են ռուսին, նենց ոնց որ ես ընդեղ էլ չէի, մի քանի անգամ եղել ա, որ ակնհայտորեն իրենց ավելի ջերմ են սպասարկել ու ավելի արագ քան մեզ։ Ընդհանրապես երբ ռուսները ինչ֊որ տարածքում էդ պահին շատ են, ոնց որ տշեն տեղացիներին ու տերնուտիրակալ զգան, աշխատողներն էլ դեմ չեն։ Չգիտեմ, դիտարկումներս խիստ անձնական են, բայց եղածներն էլ տհաճ էին։ Ասեմ, որ այլ ազգերի հետ նման բան չեմ նկատել, բայց դե հնարավոր ա ենթագիտակցորեն biased եմ
Մեր մոտ որ հիմա լիքը ռուս ա եկել, կարող ա տաքսի կանչես, ու վարորդը ռուս լինի։
Ու լիքը մարդ դրանից բողոքում ա։ Հղում են անում պետական լեզվին։
Ձեր մոտ որ ասենք մարդը դրա հիման վրա բողոքի, ի՞նչ կանեն էդ ընկերությանը։
Մեր մոտ չգիտեմ նորմալ բողոքող եղել ա՞, թե՞ չէ :D
Կարծում եմ բողոքելու պատճառներից մեկն էն ա, որ Հայաստանում մարդիկ ավելի քիչ գիտեն ռուսերեն քան պայմանական Դանիայում անգլերեն:
+ նոր ա առաջացել լիքը տեղեր ռուսերեն խոսալու պահանջը ու կտրուկ
StrangeLittleGirl
12.01.2023, 18:25
Կարծում եմ բողոքելու պատճառներից մեկն էն ա, որ Հայաստանում մարդիկ ավելի քիչ գիտեն ռուսերեն քան պայմանական Դանիայում անգլերեն:
+ նոր ա առաջացել լիքը տեղեր ռուսերեն խոսալու պահանջը ու կտրուկ
Նեա, նույնն ա, վերաբերմունքն ա շատ տարբեր։ Հայերը ռուսերենի նկատմամբ շատ բացասական են տրամադրված, դանիացիները անգլերենի նկատմամբ՝ շատ դրական (սիրում են իրանց գաղութացնող ԱՄՆ-ին):
Նեա, նույնն ա, վերաբերմունքն ա շատ տարբեր։ Հայերը ռուսերենի նկատմամբ շատ բացասական են տրամադրված, դանիացիները անգլերենի նկատմամբ՝ շատ դրական (սիրում են իրանց գաղութացնող ԱՄՆ-ին):
Բայց անգլերենը ԱՄՆ֊ի ու գաղութացման հետ ո՞նց ա ասոցացվում։ Օրինքակ ես միգրանտ եմ, հաղորդակցվում եմ անգլերեն, որպես լեզու որ մյուսներն էլ գիտեն, ո՞նց ա կապվում ԱՄՆ֊ի հետ
Նեա, նույնն ա, վերաբերմունքն ա շատ տարբեր։ Հայերը ռուսերենի նկատմամբ շատ բացասական են տրամադրված, դանիացիները անգլերենի նկատմամբ՝ շատ դրական (սիրում են իրանց գաղութացնող ԱՄՆ-ին):
Նույնն ա՞ որ, մեր սերնդի համարյա ոչ մեկ չի կարա վարժ խոսա ռուսերեն, պրինցիպի մեծերի դեպքում էլ նենց չի սաղ առանց պրոբլեմի կարան խոսան կամ աշխատեն ռուսերենով, իսկ ստեղ մայրենիի նման անգլերեն են խոսում, ես գրեթե ոչ մի նորվեգացու չեմ հանդիպել, որ ավելի լավ անգլերեն չիմանա քան ես անգլերեն/ռուսերեն գիտեմ ։Դ
One_Way_Ticket
12.01.2023, 18:50
Ինձ թվում է՝ Դանիայի դեպքում նաև գերմաներենի ֆակտորն է անգլերենի պոպուլյարության վրա ազդել։ Չգիտեմ հիմա ոնց է, 10 տարի առաջ որ այցելել էի, շատ տեքստեր երեք լեզվով էին՝ դանիերեն, գերմաներեն, անգլերեն։ Ու գերմանացիներն էլ էնտեղ հանգիստ կարող է փորձեին իրենց լեզվով խոսել, նույնիսկ առանց հարցնելու "շպռեխեն զի դոյչ"։ Այսինքն, անգլերենը դանիացիներին օգնել է ազատվել գերմաներեն խոսելու անհրաժեշտությունից։
Նույն կերպ երիտասարդ լատվիացի, ով վատ վերաբերվի անգլերենին, դժկամությամբ խոսի, պրակտիկորեն գոյություն չունի։ Ու պատճառը ոչ թե Անգլիայի կամ ԱՄՆ-ի նկատմամբ սերն է, այլ ռուսերենին այլընտրանք լինելը։
StrangeLittleGirl
12.01.2023, 18:55
Նույնն ա՞ որ, մեր սերնդի համարյա ոչ մեկ չի կարա վարժ խոսա ռուսերեն, պրինցիպի մեծերի դեպքում էլ նենց չի սաղ առանց պրոբլեմի կարան խոսան կամ աշխատեն ռուսերենով, իսկ ստեղ մայրենիի նման անգլերեն են խոսում, ես գրեթե ոչ մի նորվեգացու չեմ հանդիպել, որ ավելի լավ անգլերեն չիմանա քան ես անգլերեն/ռուսերեն գիտեմ ։Դ
Դանիացիներն էլ էդքան վարժ չեն խոսում անգլերեն։ Էդ կաֆեների մակարդակի անգլերենի չափ ռուսերեն ցանկացած հայ էլ կարա անկախ տարիքից։
Տարբերությունը մենակ վերաբերմունքն ա։ Հայաստանում ջարդած ռուսերենը հարգի չի, Դանիայում ու Նորվեգիայում ջարդած անգլերենը հարգի ա։ Ուղղակի, կարծում եմ, քո անգլերենն էլ ա իրանցի չափ, դրա համար չես նկատում, թե ինչքան հեռու ա վարժ խոսել կոչվելուց։ Էն ա, էս պահին նստած կոլեգայիս աշխատանքն եմ ռիվյու անում։ Հաշվարկներում ու կոդում ոչ մի սխալ, բայց դրած անգլերենի տառասխալներն ու քերականական սխալներն եմ ուղղում, ու սենց ամեն օր։
StrangeLittleGirl
12.01.2023, 18:57
Ինձ թվում է՝ Դանիայի դեպքում նաև գերմաներենի ֆակտորն է անգլերենի պոպուլյարության վրա ազդել։ Չգիտեմ հիմա ոնց է, 10 տարի առաջ որ այցելել էի, շատ տեքստեր երեք լեզվով էին՝ դանիերեն, գերմաներեն, անգլերեն։ Ու գերմանացիներն էլ էնտեղ հանգիստ կարող է փորձեին իրենց լեզվով խոսել, նույնիսկ առանց հարցնելու "շպռեխեն զի դոյչ"։ Այսինքն, անգլերենը դանիացիներին օգնել է ազատվել գերմաներեն խոսելու անհրաժեշտությունից։
Նույն կերպ երիտասարդ լատվիացի, ով վատ վերաբերվի անգլերենին, դժկամությամբ խոսի, պրակտիկորեն գոյություն չունի։ Ու պատճառը ոչ թե Անգլիայի կամ ԱՄՆ-ի նկատմամբ սերն է, այլ ռուսերենին այլընտրանք լինելը։
Դու երեւի Դանիայի էն տեղերն ես գնացել, որտեղ գերմանացի տուրիստների առատություն ա։ Երկլեզու գրությունները նորմա չեն։ Սովորաբար կամ մենակ դանիերեն ա, կամ դանիերեն ու անգլերեն։
անգլերենը առաջադիմության հետ ա ասոցացվում, ռուսերենը հետադիմության
անգլերենը առաջադիմության հետ ա ասոցացվում, ռուսերենը հետադիմության
Համաձայն չեմ էնքան էլ, ամեն դեպքում նման պատկերացում շուրջս չեմ նկատել։ Ավելի շատ Բյուրի ասած վերաբերմունքի հարցն ա, թե էդ խմբի մարդիկ ինչ ասոցացիաներ են առաջացնում։ Անգլերենը շատ տարբեր խառնվածքի մարդկանց հետ ա ասոցացվում, ռուսերենը կոնկրետ հատկանիշներ ու վարքագծեր ունեցող մարդկանց հետ, որոնք էնքան էլ դրական երանգավորում չունեն։ Այսինքն էդ լեզուն կրողների հետ ա խնդիրը, ոչ թե լեզվի։
...
Էսա սահմանները բացեք, արագ սննդի տեղերը, լիքը առևտրի տեղեր թուրքեր են լինելու, ի՞նչ եք ասելու։
Եվրոպայում, սննդի սերվիսներում լիք թուրքեր կան, լավ էլ բարեհամբույր սպասարկում են, ոչ վատ անգլերենով ։Ճ
Ի՞նչ պիտի ասենք, պիտի ասենք` մենյույու գեթիրիր միսին լյութֆեն թեշեքյուր էդիրիմ
Համաձայն չեմ էնքան էլ, ամեն դեպքում նման պատկերացում շուրջս չեմ նկատել։ Ավելի շատ Բյուրի ասած վերաբերմունքի հարցն ա, թե էդ խմբի մարդիկ ինչ ասոցացիաներ են առաջացնում։ Անգլերենը շատ տարբեր խառնվածքի մարդկանց հետ ա ասոցացվում, ռուսերենը կոնկրետ հատկանիշներ ու վարքագծեր ունեցող մարդկանց հետ, որոնք էնքան էլ դրական երանգավորում չունեն։ Այսինքն էդ լեզուն կրողների հետ ա խնդիրը, ոչ թե լեզվի։
Վերջերս ռուսերենը ինձ մոտ ասոցացվում ա դեբիլության, անասունիզմի, անադեկվատության ու Պուտինի հետ, ոչ մի կերպ չեմ կարողանում էդ ասոցիացիան գլխիցս հանել։ Ռասիզմը խայտառակ վատ ու վնասակար բան ա, գիտեմ։
Ամռանը, որ Հայաստանում էինք, մի տեղ մատուցողը մոտեցավ, արագ բան հարցրի, մունաթով թե՝ «я не говорю по-армянски», մտքումս ասի՝ «վայ, կներես, արի պաչեմ, դնեմ քեզ գլխիս, որ հայերեն չես խոսում»․․․
Տեսնես, որ Ռուսաստանում հայ մատուցողը ռուս հաճախորդին ասեր, թե ռուսերեն չի խոսում, յարաբ ի՞նչ վերաբերմունքի կարժանանար։
Եվրոպայում, սննդի սերվիսներում լիք թուրքեր կան, լավ էլ բարեհամբույր սպասարկում են, ոչ վատ անգլերենով ։Ճ
Ի՞նչ պիտի ասենք, պիտի ասենք` մենյույու գեթիրիր միսին լյութֆեն թեշեքյուր էդիրիմ
Դժվար սահմանը բացվելուց հետո անգլերեն իմացող թուրքերը գնան Հայաստանում սպասարկման ոլորտ ։Դ
One_Way_Ticket
13.01.2023, 02:02
Ամռանը, որ Հայաստանում էինք, մի տեղ մատուցողը մոտեցավ, արագ բան հարցրի, մունաթով թե՝ «я не говорю по-армянски», մտքումս ասի՝ «վայ, կներես, արի պաչեմ, դնեմ քեզ գլխիս, որ հայերեն չես խոսում»․․․
Տեսնես, որ Ռուսաստանում հայ մատուցողը ռուս հաճախորդին ասեր, թե ռուսերեն չի խոսում, յարաբ ի՞նչ վերաբերմունքի կարժանանար։
Կարծում եմ՝ էս դեպքում վերաբերմունքը ճ-երորդ տեղում է։ Առաջնայինն այն է, որ նա կարողացել է իրեն դա թույլ տալ։ Իսկ ինչու է կարողացել, երևի որովհետև ուր որ գնացել ես, հաճախորդների մեծամասնությունը ռուս է, իրենց եկամտի հիմնական աղբյուրը էդտեղից է, ու հայ հաճախորդին նեղացնելն իրենց վրա թանկ չի նստում։
Տեսականորեն, եթե պայմանական Սոչիում ինչ-որ տեղ փող բերող կլիենտները հայերն են, տերը կարող է հանգիստ իրեն թույլ տալ ռուսերեն չիմացող մատուցողի գործի ընդունել, մատուցողն էլ՝ իրեն թույլ տալ ռուս կլիենտներին չորել։ Թե մտքում իրեն ինչ կասեն, ինքը թքած ունի։ Բարձրաձայն ասողին տերը տեղը կդնի։ Չեմ պնդում, որ նման վայրեր Ռուսաստանում գոյություն ունեն, բայց չեմ էլ բացառում։
․․ Իսկ ինչու է կարողացել, երևի որովհետև ուր որ գնացել ես, հաճախորդների մեծամասնությունը ռուս է, իրենց եկամտի հիմնական աղբյուրը էդտեղից է, ու հայ հաճախորդին նեղացնելն իրենց վրա թանկ չի նստում։
․․․
Wine Republic, Թամանյանի վրա, Երևանի կենտրոնի կարելի է ասել բոլոր օբյեկտները լիքը արտասահմանցի ու ռուս է գնում, ինչ խոսք, բայց մեծամասնությունը մեկ է մնում են հայերը։ Թանկ չի նստում, որովհետև մենք շատ ավելի թոլերանտ ենք, քան հենց ռուսները։
One_Way_Ticket
13.01.2023, 02:28
Wine Republic, Թամանյանի վրա, Երևանի կենտրոնի կարելի է ասել բոլոր օբյեկտները լիքը արտասահմանցի ու ռուս է գնում, ինչ խոսք, բայց մեծամասնությունը մեկ է մնում են հայերը։ Թանկ չի նստում, որովհետև մենք շատ ավելի թոլերանտ ենք, քան հենց ռուսները։
Հա, ճիշտ ես ասում, եթե այցելող հայերը մեծամասամբ դեմ չեն, էլ ինչ խնդիր։ Համոզված եմ՝ մի մասը նույնիսկ հաճույք է ստանում մատուցողի հետ ռուսերեն խոսելուց։
Ես մի անգամ, դեռ 2020-ից առաջ, Երևանի կենտրոնում մտա ազգային խոհանոցի ռեստորան, մենյուն ռուսերենի ու հայերենի խառնուրդ էր, ընդ որում ռուսերենը մեջը ավելի շատ էր։ Երևի ավելորդ է ասել՝ դա իմ առաջին ու վերջին այցն էր այդ ռեստորան, արդեն տեղն էլ չեմ հիշում։
Յոհաննես
16.01.2023, 03:20
Ախպեր, ասի մի տեղ գրեմ միջիցս դուրս գա ։Դ
Ոբշմ էս վերջերս գիշերները շատ անասուն մտքեր են գալիս քունս խանգարում են :D արա թողեք քնեմ, գնացեք ուրիշի ուղեղը մտեք
One_Way_Ticket
20.01.2023, 23:22
ՃԵԿ-ի օրինակը բերեմ։
Եվրոպական երկրները ունեն Zero Vision նախագիծ, որի նպատակը ՃՏՊ-ներից զոհերի թիվը մինիմումի հասցնելն ա։
Մինիմումի չէ, կոնկրետ զրոյի։ Ընդհանրապես, վերջերս որտեղ զրո բառն եմ տեսնում, միանգամից բացասական եմ տրամադրվում։ Net zero, zero covid, և այլն։
Մի քիչ կարդացի, միտքը՝ որ մարդը սխալական է, ու դա պետք է հաշվի առնել ՃԵԿ-ի մեջ, իրենով հիանալի է։ Բայց որ դրա իրականացումը թողնես զրոյի ֆանատներին, այդ հիանալի գաղափարը այն աստիճան են ծայրահեղացնելու, որ մարդը մեքենա վարելուց զրոյական հաճույք ստանա։ Զրոյական ռիսկով կյանքը դա ապրել չէ, գոյատևել է։
Մինիմումի չէ, կոնկրետ զրոյի։ Ընդհանրապես, վերջերս որտեղ զրո բառն եմ տեսնում, միանգամից բացասական եմ տրամադրվում։ Net zero, zero covid, և այլն։
Մի քիչ կարդացի, միտքը՝ որ մարդը սխալական է, ու դա պետք է հաշվի առնել ՃԵԿ-ի մեջ, իրենով հիանալի է։ Բայց որ դրա իրականացումը թողնես զրոյի ֆանատներին, այդ հիանալի գաղափարը այն աստիճան են ծայրահեղացնելու, որ մարդը մեքենա վարելուց զրոյական հաճույք ստանա։ Զրոյական ռիսկով կյանքը դա ապրել չէ, գոյատևել է։
Պրագմատիզմի տեսակետից 0-ի օգտագործումը տեղավորվում է «metric based» (սրա նորմալ հայերեն թարգմանությունը չգիտեմ, կամ վայթե չունենք) մոտեցման մեջ։ Նպատակները թվայնացնելը պրակտիկ մոտեցում է անորոշությունից ու վերաբարձությունից խուսափելու համար, իսկ տվյալ խնդրի մեջ նորմալ նպատակը վայթե 0-ն է, ու որոշ երկրներ, որ համ օբյեկտիվ հնարավորություն ունեն ու համ էլ ընդհանուր առմամբ խելացի ժողովուրդ, ասենք` Նորվեգիան, համարյա 0–ին մոտ են։
Ասենք նկատած կլինես, որ Նահանգներում ճանապարհի երկաթբետոնային բաժանումների սկզբում հատուկ մեղմացուցիչներ են դնում (https://www.quora.com/In-America-do-you-really-have-those-yellow-barrels-full-of-water-on-your-highway-exits-Why), որ հարվածող մեքենայի մեջինների մեռնելու ռիսկերը քչացնեն։ Վայթե ահագին մարդու կյանք է խնայվել, կարելի է վիճակագրությունները գտնել։
Տվյալ պարագայում երթևեկության մասնակիցներից մեկի ռոմանտիկ կայֆերը պիտի մյուսների պրագմատիզմի, ու նույնիսկ դժգույն ու ձանձրալի ապրելու իրավունքի վրա չազդեն։ Ոչ մեկ չի արգելում սպորտային թրեքների վրա դրիֆթ անելը կամ ժայռերից դահուկներով քցվելը, կամ ռաֆթինգը, ու էլի լիքը ռիսկային կայֆեր։
Կարճ ասած, քո ընտրած ռիսկերով դու ուրիշի ռիսկերի վրա ազդելու իրավունք չունես, բայց համաձյն եմ, որ սա լիքը մանիպուլյացիաների տեղ է թողնում, կովիդը օրինակ։
Եթե վերադառնանք մեր բանակին ու ցեղին, ապա մենք առանց էն էլ խայտառակ քիչ ենք մնացել մոլորակի վրա, ու եթե օքեյ ենք սրա հետ, ու պետություն ունենալու հավես չունենք, ապա կարելի է ամեն ինչ թողնել ոնց կա։
Տվյալ պարագայում մենք զոհվում ենք ոչ թե գիտակցված ազարտից ու ռիսկային կայֆերից, այլ ապուշ սխալներից։ Մի քանիսի ապուշությունների ու թքած վերաբերմունքի պատճառով զոհվում են բազմաթիվ պոտենցիալ ունեցող ջահելներ։ Չինաստանի բնակչությունը 0.00006%-ով նվազել է (https://www.cnn.com/2023/01/18/china/china-population-drop-explainer-intl-hnk), աշխարհում մի աժիոտաժ ա դրանից սկսվել, հայերիս համար էդ տոկոսը երկու մարդ ա, երկու մարդ։
One_Way_Ticket
21.01.2023, 01:13
Ռիսկերը քչացնելն ու զրոյացնելը, ինչքան էլ իրար նման հնչեն, սար ու ձորի տարբերություն է։ Վերջինս, էլի եմ ասում, ֆանատիզմ է։ Այսինքն, բերվում է նրան, որ եթե մի հարբած խելագար կարող է դիտավորյալ վրաերթի ենթարկել զեբրայի վրայով անցնող տատիկի, ապա պետք է այդ զեբրայից առաջ մի քսան հատ պառկած ոստիկան դրվի, որ էդ հարբածը 19-երորդի վրա դավադիտ լինի, մեքենան կանգնեցնի ու ղեկի վրա քնի, իսկ մնացած միլլիոն նորմալ քաղաքացիները քֆուր տան ու անցնեն առաջ։ Ռուսերեն ասած՝ утрирую իհարկե, բայց ընդհանուր տրամաբանությունը դա է։
Ուրիշների ապրելու իրավունի վրա ազդելու հետ կապված, համարյա ամենուր ամրագոտի հագնելը պարտադիր է։ Ու քանի դեռ պարտադիր է, ես ոչ մի հիմք չունեմ հավատալու, որ մտցվող օրենքներն ուրիշների պաշտպանության համար են։ Ու կարծես թե նման կետ այդ zero vision-ում չկա էլ։ Այսինքն՝ տարբերակը, թե եթե դու միայն քո կյանքն ես վտանգի ենթարկում, ապա քեզ ղուրբան, չի էլ դիտարկվում։ Հակառակը՝ իրենք քո մասին այնքան են հոգում, որ քեզ քո սեփական սխալներից էլ են ուզում պաշտպանել։
Ռիսկերը քչացնելն ու զրոյացնելը, ինչքան էլ իրար նման հնչեն, սար ու ձորի տարբերություն է։ Վերջինս, էլի եմ ասում, ֆանատիզմ է։ Այսինքն, բերվում է նրան, որ եթե մի հարբած խելագար կարող է դիտավորյալ վրաերթի ենթարկել զեբրայի վրայով անցնող տատիկի, ապա պետք է այդ զեբրայից առաջ մի քսան հատ պառկած ոստիկան դրվի, որ էդ հարբածը 19-երորդի վրա դավադիտ լինի, մեքենան կանգնեցնի ու ղեկի վրա քնի, իսկ մնացած միլլիոն նորմալ քաղաքացիները քֆուր տան ու անցնեն առաջ։ Ռուսերեն ասած՝ утрирую իհարկե, բայց ընդհանուր տրամաբանությունը դա է։
Ուրիշների ապրելու իրավունի վրա ազդելու հետ կապված, համարյա ամենուր ամրագոտի հագնելը պարտադիր է։ Ու քանի դեռ պարտադիր է, ես ոչ մի հիմք չունեմ հավատալու, որ մտցվող օրենքներն ուրիշների պաշտպանության համար են։ Ու կարծես թե նման կետ այդ zero vision-ում չկա էլ։ Այսինքն՝ տարբերակը, թե եթե դու միայն քո կյանքն ես վտանգի ենթարկում, ապա քեզ ղուրբան, չի էլ դիտարկվում։ Հակառակը՝ իրենք քո մասին այնքան են հոգում, որ քեզ քո սեփական սխալներից էլ են ուզում պաշտպանել։
Դու ի՞նչ թիվ կդնեիր որպես նպատակ։ Եվրոպայի երկրները նայի (https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_traffic-related_death_rate), համարյա զրո են (ամեն 100000 մարդու հաշվով), դժգոհ ե՞ս դրանից։
Հ.Գ. Ըստ թվերի, Հայաստանում ավտովթարներից զոհերի քանակը 1.5 անգամ ավել է Նահանգներից, դե 100000 մարդու կրտվածքով։ Հիմա Հայաստանում Vision Zero որ լիներ, վա՞տ կլիներ։
One_Way_Ticket
21.01.2023, 02:47
Դու ի՞նչ թիվ կդնեիր որպես նպատակ։ Եվրոպայի երկրները նայի (https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_traffic-related_death_rate), համարյա զրո են (ամեն 100000 մարդու հաշվով), դժգոհ ե՞ս դրանից։
Հ.Գ. Ըստ թվերի, Հայաստանում ավտովթարներից զոհերի քանակը 1.5 անգամ ավել է Նահանգներից, դե 100000 մարդու կրտվածքով։ Հիմա Հայաստանում Vision Zero որ լիներ, վա՞տ կլիներ։
Թիվը չգիտեմ, կարող եմ մոտեցումը նկարագրել։ Նույնիսկ ոչ թե նկարագրել, այլ ցիտել վիկիպեդիայի էջը։
A core principle of the vision is that "Life and health can never be exchanged for other benefits within the society" rather than the more conventional comparison between costs and benefits, where a monetary value is placed on life and health, and then that value is used to decide how much money to spend on a road network towards the benefit of decreasing risk.
https://en.wikipedia.org/wiki/Vision_Zero
Այսինքն, ես նպատակ կդնեի այն թիվը, որը խելքին մոտ է costs and benefits-ի տեսակետից։
Էս բազառը բերեմ էստեղ, որ արխային համը հանենք։
Ինչքան ուզում ես խոսա, ինչ ուզում ես խոսա, ինչքան մանրուք ու մեծ հարց ուզում եք քննարկեք փորձեք ստեղ լուծել, բայց ցինիզմին սահման կա։
Երթույթներ կան, որոնց մասին ցինիզմը ընդունելի չի։ Բանակը էդ երևույթներից մեկն ա, խնդրում եմ նմանատիպ հարցերում, սահմանները չանցնել։ Անկախ որ ակումբ, մեկ ես եմ մտնում, մեկ դու, մեկ օվեռդոզը, մեկ-մեկ էլ յոհանը։
Արամ ջան, ցինիզմի սահմանը եթե չգիտես, դեպի կոնցլագեր տանող ցենզուրան ա։ Ոմանց հավայի փառասիրությունները մեկ մեկ պետք է ցինիզմով նվաստացնել, որ ամպերից իջնեն գետնին ու քաքը տեսնեն ու զգան, չնայած էդ էլ կապ չունի։
Դու արի գյուտեր մի արա անընդունելի ցինիզմի մասին, եթե օրենք ու կարգ գիտես, հղումը տուր, թե չէ` ասելիքդ նմանվում է գողական բազարի` սրբություններ ու ֆլան ֆստան տիպի։ Մնում ա ասես, որ քաոսի ու անճարության պատճառը իմ ցինիզմն ա։ Էս մտածելակերպով էլ «հեղափոխությունից» հետո երկրումդ ընունած օրենսդարական դեբյուտը 137.1 հոդվածն է։ Տե՞ս, չակերտների մեջ եմ գրել, կարող ա էդ էլ է մտնում քո երևույթների ցուցակի մեջ։ Դու ոնց որ էդպես էլ չհասկացար նախորդ ասելիքս։
Թիվը չգիտեմ, կարող եմ մոտեցումը նկարագրել։ Նույնիսկ ոչ թե նկարագրել, այլ ցիտել վիկիպեդիայի էջը։
https://en.wikipedia.org/wiki/Vision_Zero
Այսինքն, ես նպատակ կդնեի այն թիվը, որը խելքին մոտ է costs and benefits-ի տեսակետից։
Ասենք որն է խելքին մոտ զոհերի թիվ համարվելու, ի՞նչ սկբունքով։ Չես կարծու՞մ, որ 0-ից տարբերվող ցանկացած թիվ հակասելու է բոլոր ապրելու իրավունքի ու կյանքը բարձրագույն արժեք համարելու նորմերին։ Իհարկե ցանկացած թվայնացված նպատակ կարելի է ուռճացնել, բայց կարելի է նաև ռացիոնալ սահմանափակումներ դնել, թիվը թողնելով նույնը։ Մոտեցումների մեջ է հարցը։ Թարսի պես լիքը մեծ ազգեր անվտանգության նորմերի վրա շատ անգամ ավելի ռեսուրսներ են ծախսում, իսկ հայերս գերադասում ենք էքստրավագանտ ռոմանտիզմն ու հավայի զոհերն ու լացուկոծը։ Մազոխիստ ազգ ենք, էս էլի եմ ասել, ասենք մեկը հրես (https://www.akumb.am/showthread.php/22737-%D5%88%D5%9E%D5%BE-%D5%A7-%D5%B4%D5%A1%D6%80%D5%BF%D5%AB-1-%D5%AB-%D5%A4%D5%A5%D5%BA%D6%84%D5%A5%D6%80%D5%AB-%D5%A1%D5%B4%D5%A5%D5%B6%D5%A1%D5%B4%D5%A5%D5%AE-%D5%BA%D5%A1%D5%BF%D5%A1%D5%BD%D5%AD%D5%A1%D5%B6%D5%A1%D5%BF%D5%B8%D6%82%D5%B6?p=1815545&viewfull=1#post1815545)։
One_Way_Ticket
21.01.2023, 03:22
Ասենք որն է խելքին մոտ զոհերի թիվ համարվելու, ի՞նչ սկբունքով։ Չես կարծու՞մ, որ 0-ից տարբերվող ցանկացած թիվ հակասելու է բոլոր ապրելու իրավունքի ու կյանքը բարձրագույն արժեք համարելու նորմերին։ Իհարկե ցանկացած թվայնացված նպատակ կարելի է ուռճացնել, բայց կարելի է նաև ռացիոնալ սահմանափակումներ դնել, թիվը թողնելով նույնը։ Մոտեցումների մեջ է հարցը։ Թարսի պես լիքը մեծ ազգեր անվտանգության նորմերի վրա շատ անգամ ավելի ռեսուրսներ են ծախսում, իսկ հայերս գերադասում ենք էքստրավագանտ ռոմանտիզմն ու հավայի զոհերն ու լացուկոծը։ Մազոխիստ ազգ ենք, էս էլի եմ ասել, ասենք մեկը հրես (https://www.akumb.am/showthread.php/22737-%D5%88%D5%9E%D5%BE-%D5%A7-%D5%B4%D5%A1%D6%80%D5%BF%D5%AB-1-%D5%AB-%D5%A4%D5%A5%D5%BA%D6%84%D5%A5%D6%80%D5%AB-%D5%A1%D5%B4%D5%A5%D5%B6%D5%A1%D5%B4%D5%A5%D5%AE-%D5%BA%D5%A1%D5%BF%D5%A1%D5%BD%D5%AD%D5%A1%D5%B6%D5%A1%D5%BF%D5%B8%D6%82%D5%B6?p=1815545&viewfull=1#post1815545)։
Բոլոր երկրներում չէ, բայց որոշներում կա QALY-ի սկզբունքը։ Այսինքն, եթե մարդն այնքան անհույս հիվանդ է, որ իր կյանքը կարելի է թանկարժեք դեղերով դեռ մի քիչ էլ երկարաձգել, ապա որոշում են, որ չենք կարող մեզ թույլ տալ այդ դեղերն իրեն հատկացնել։
Ճանապարհային երթևեկության տեսանկյունից կարելի է լիքը բանակցել, թե ինչն է ընդունելի, ինչը՝ ոչ։ Բայց զրոն նշանակում է զրո։ Այդ թիվն այլ մեկնաբանության տեղ չի թողնում։ Զրո ամբողջ, մեկ տրիլլիոներորդականը արդեն զրո չէ։
Դիլեմման՝ թե որտեղ է ավարտվում պետական ապահովությունն ու սկսվում անձնական պատասխանատվությունը, նոր չէ։ Ունիվերսալ լուծում դրան դեռ չեն հորինել։ Բայց առաջինը բացարձակի հասցնելն ու երկրորդը զրոյացնելը երևի ավելի վնասակար է, քան ընդհանրապես ոչինչ չանելը։
Էս բազառը բերեմ էստեղ, որ արխային համը հանենք։
@Արամ (https://www.akumb.am/member.php?u=2249) ջան, ցինիզմի սահմանը եթե չգիտես, դեպի կոնցլագեր տանող ցենզուրան ա։ Ոմանց հավայի փառասիրությունները մեկ մեկ պետք է ցինիզմով նվաստացնել, որ ամպերից իջնեն գետնին ու քաքը տեսնեն ու զգան, չնայած էդ էլ կապ չունի։
Դու արի գյուտեր մի արա անընդունելի ցինիզմի մասին, եթե օրենք ու կարգ գիտես, հղումը տուր, թե չէ` ասելիքդ նմանվում է գողական բազարի` սրբություններ ու ֆլան ֆստան տիպի։ Մնում ա ասես, որ քաոսի ու անճարության պատճառը իմ ցինիզմն ա։ Էս մտածելակերպով էլ «հեղափոխությունից» հետո երկրումդ ընունած օրենսդարական դեբյուտը 137.1 հոդվածն է։ Տե՞ս, չակերտների մեջ եմ գրել, կարող ա էդ էլ է մտնում քո երևույթների ցուցակի մեջ։ Դու ոնց որ էդպես էլ չհասկացար նախորդ ասելիքս։
Վիշապ ի՞նչ ես խոսում։ :)
Ուրիշ լավ ե՞ս։ Տեպլավիզռ բան կա ըտեղ, ուղարի մի քիչ խաղանք։
Վիշապ ի՞նչ ես խոսում։ :)
Ուրիշ լավ ե՞ս։ Տեպլավիզռ բան կա ըտեղ, ուղարի մի քիչ խաղանք։
Հեչ, դուռ եմ, ճռռում եմ։ Լավ եմ, դու երևի գնաս քնես, ես էլ գնամ իմ բանին։ Լավ կլինի երևի։
Ռուսերենը մերժելու պատճառաբանությունը, որ մեր երկրում թող մեզ հետ խոսեն մայրենիով, անազնիվ է ու կեղծ, քանի ու ներսում այլ՝ ավելի անկեղծ պատճառաբանություններ կան։ Ռուսերենի հանդեպ հակակրանքը շատ խորը արմատներ չունի, և հիմնականում ավելի երիտասարդ բնակչության շրջանում ա։ Մի քանի օբյեկտիվ պատճառներ ես տարանջատել եմ՝ հիմնվելով սիրողական դիտարկումներիս վրա՝ ինձ շրջապատող մարդկանց օրինակներով։
95-96թթ և հետո ծնված մարդիկ դպրոցներում շատ թույլ ռուսերեն են սովորել, իրենց կյանքի գիտակից փուլին զուգորդել ա անգլերենի մեծ տարածումը և անգլերեն իմանալով նորաձև լինելը, հետևաբար ողջ ուշադրությունը թեքվեց դեպի անգլերեն։ Քանի որ հաղորակցությունն էլ հիմնականում սերնդակիցների միջև ա, բոլորի երկրորդ լեզուն պաշտոնապես դարձավ անգլերենը։
1. Քանի որ ռուսերենը քերականությամվ առավել բարդ է, քան անգլերենը, բուհեր ընդունվելու համար մարդիկ սկսեցին պարապել անգլերեն, և շատ հաճախ անգլերենից ստացած միավորները ավելին էին, քան հայերենից :) սա ևս մեկ պատճառ, թե ինչու այդ լեզուն այդքան տարածվեց։
2. համացանցի և սոց. մեդիայի զարգացմանը զուգընթաց, հաղորդակցությունը արևմտյան աշխարհի հետ ուժեղացավ, և գրեթե բոլոր թրենդները սկսեցին թելադրվել արևմուտքից, լեզուն՝ անգելերն։ Սլենգ կոչվածը տարածվեց, որով հենց հիմնականում էլ սոց. մեդիայում սկսեցին հաղորդկացվել։
3. Բարձր վարձատրվող աշխատատեղերը հիմնականում որևէ կապ ունեին դրսի, կրկին արևմտյան շուկաների հետ, դրանց թվում գլխավոր երկուսն են՝ ՏՏ և Միջազգային դրամաշնորհային կազմակերպություններ. երկուսի դեպքում էլ աշխատանքային լեզուն անգլերենն է։ Ուստի անգլերենին տիրապետելը դարձավ լավ կյանքի որակի մասին դեմոնստրացիայի սիմվոլ։
4. Լեզվուն՝ որպես գործիք, շատ հեշտ դարձավ նույնականացման սիմվոլ։ Մենք սկսեցինք մեզ ավելի (ձգտել նույնականացնել) այն մարդկանց հետ, ովքեր կրում են անգլերենը։ Այդ նույնականացումը նաև տարածվեց այլ դետալների վրա՝ սիրել ու քամահրանքով վերաբերվել նույն բաներին։ Արևմուտքը որևէ պահից չի սիրում ռուսներին, մենք էլ չենք սիրում (սա իհարկե ակնհայտորեն տափակ ձևակերպում է, բայց դուք հասկացաք)։
4.ա. Լեզուն, հետևաբար այն աշխարհը, որի հետ մենք ձգտում ենք մեզ իդենտիֆիկացնել, հակադրվում է ռուսերենին, իսկ քանի որ մենք առանց այդ էլ ռուսերեն չգիտեինք, ռուսերենի մերժման պատճառը կդառնա ոչ թե մեր լեզվական տգիտությունը, այլ ուղղակի այն, որ մենք չենք ուզում՝ հիմնվելով արժեբանական սկզբունքների վրա։
Եվ վերջապես, եթե մեր խնդիրը լիներ այն, որ մեզ հետ՝ որպես առանձին պետական միավոր և ազգ, խոսեն մեր լեզվով՝ մայրենիով, մենք նույնքան ոտքերի թուլությամբ չէինք վերաբերվի այն մարդկանց, ովքեր մեզ հետ, մեր երկրում, անգամ մեր աշխատավայրերում խոսում են անգլերեն, որովհետև եկել են «դրսից» :)))
StrangeLittleGirl
21.01.2023, 17:00
Ռուսերենը մերժելու պատճառաբանությունը, որ մեր երկրում թող մեզ հետ խոսեն մայրենիով, անազնիվ է ու կեղծ, քանի ու ներսում այլ՝ ավելի անկեղծ պատճառաբանություններ կան։ Ռուսերենի հանդեպ հակակրանքը շատ խորը արմատներ չունի, և հիմնականում ավելի երիտասարդ բնակչության շրջանում ա։ Մի քանի օբյեկտիվ պատճառներ ես տարանջատել եմ՝ հիմնվելով սիրողական դիտարկումներիս վրա՝ ինձ շրջապատող մարդկանց օրինակներով։
95-96թթ և հետո ծնված մարդիկ դպրոցներում շատ թույլ ռուսերեն են սովորել, իրենց կյանքի գիտակից փուլին զուգորդել ա անգլերենի մեծ տարածումը և անգլերեն իմանալով նորաձև լինելը, հետևաբար ողջ ուշադրությունը թեքվեց դեպի անգլերեն։ Քանի որ հաղորակցությունն էլ հիմնականում սերնդակիցների միջև ա, բոլորի երկրորդ լեզուն պաշտոնապես դարձավ անգլերենը։
1. Քանի որ ռուսերենը քերականությամվ առավել բարդ է, քան անգլերենը, բուհեր ընդունվելու համար մարդիկ սկսեցին պարապել անգլերեն, և շատ հաճախ անգլերենից ստացած միավորները ավելին էին, քան հայերենից :) սա ևս մեկ պատճառ, թե ինչու այդ լեզուն այդքան տարածվեց։
2. համացանցի և սոց. մեդիայի զարգացմանը զուգընթաց, հաղորդակցությունը արևմտյան աշխարհի հետ ուժեղացավ, և գրեթե բոլոր թրենդները սկսեցին թելադրվել արևմուտքից, լեզուն՝ անգելերն։ Սլենգ կոչվածը տարածվեց, որով հենց հիմնականում էլ սոց. մեդիայում սկսեցին հաղորդկացվել։
3. Բարձր վարձատրվող աշխատատեղերը հիմնականում որևէ կապ ունեին դրսի, կրկին արևմտյան շուկաների հետ, դրանց թվում գլխավոր երկուսն են՝ ՏՏ և Միջազգային դրամաշնորհային կազմակերպություններ. երկուսի դեպքում էլ աշխատանքային լեզուն անգլերենն է։ Ուստի անգլերենին տիրապետելը դարձավ լավ կյանքի որակի մասին դեմոնստրացիայի սիմվոլ։
4. Լեզվուն՝ որպես գործիք, շատ հեշտ դարձավ նույնականացման սիմվոլ։ Մենք սկսեցինք մեզ ավելի (ձգտել նույնականացնել) այն մարդկանց հետ, ովքեր կրում են անգլերենը։ Այդ նույնականացումը նաև տարածվեց այլ դետալների վրա՝ սիրել ու քամահրանքով վերաբերվել նույն բաներին։ Արևմուտքը որևէ պահից չի սիրում ռուսներին, մենք էլ չենք սիրում (սա իհարկե ակնհայտորեն տափակ ձևակերպում է, բայց դուք հասկացաք)։
4.ա. Լեզուն, հետևաբար այն աշխարհը, որի հետ մենք ձգտում ենք մեզ իդենտիֆիկացնել, հակադրվում է ռուսերենին, իսկ քանի որ մենք առանց այդ էլ ռուսերեն չգիտեինք, ռուսերենի մերժման պատճառը կդառնա ոչ թե մեր լեզվական տգիտությունը, այլ ուղղակի այն, որ մենք չենք ուզում՝ հիմնվելով արժեբանական սկզբունքների վրա։
Եվ վերջապես, եթե մեր խնդիրը լիներ այն, որ մեզ հետ՝ որպես առանձին պետական միավոր և ազգ, խոսեն մեր լեզվով՝ մայրենիով, մենք նույնքան ոտքերի թուլությամբ չէինք վերաբերվի այն մարդկանց, ովքեր մեզ հետ, մեր երկրում, անգամ մեր աշխատավայրերում խոսում են անգլերեն, որովհետև եկել են «դրսից» :)))
Այո, էս ամենի «առաջամարտիկներից» լինելով՝ կարամ հաստատեմ դա։ Ես մի քիչ ավելի հին սերնդից եմ, իմ սերնդում հատուկենտ էին «ինձ նմանները», իմ վարքն էլ ռուսերենի հանդեպ հաճախ շատ տարօրինակ էր դիտվում։ Իհարկե, ես օբյեկտիվորեն անգլերեն ավելի լավ գիտեի, որովհետև երկու տարի Չեխիայում բրիտանական դպրոցում էի սովորել, հետևաբար ինձ անգլալեզու մշակույթն ավելի հասանելի էր, դպրոցում անգլերենի քննությունները ավելի հեշտ (դե ռուսերենի ու անգլերենի ստանդարտն էլ էր շատ տարբեր էն ժամանակ. անգլերենը հանգիստ, պլստալով կարայի «հինգ» ստանայի, իսկ ռուսերենի նույն գնահատականի համար շատ ավելի լուրջ գիտելիքներ էին պետք)։ Դե էլ չասեմ իմ մուննաթները ամեն անգամ, երբ մեկն ինձ ռուսերեն էր դիմում, նույնիսկ եթե ռուս տուրիստ էր Երևանի կենտրոնում կամ չեխ սահմանապահ Պրագայի օդանավակայանում։ Ու սա ռուսերեն չիմանալուց չէր (որովհետև հետագայում հայտնաբերեցի, որ ռուսերեն շատ ավելի լավ գիտեի, քան կարծում էի), այլ զուտ ռուսերենի նկատմամբ վերաբերմունքից։ Էս իրավիճակներում միշտ անգլերենի էի անցնում։ Ու նաև հալվում էի, երբ մեկն ինձ անգլերեն էր դիմում (ճիշտ ա՝ եթե հայերենի լեզվակիրն էր ինձ անգլերեն դիմում, մուննաթս նույն մակարդակի էր լինում, ու մինչև հիմա էլ նույնն ա)։ Բայց ակնհայտորեն կար անգլերենի նախընտրություն ռուսերենի հանդեպ։ Ռուսերենը քըխն էր, հետամնացն էր, անգլերենը՝ «քուլը»։ Դե նաև արևմուտքի հետ իդենտիֆիկացիան էլ ի վերջո ինձ արևմուտք բերեցին։
Ու հիմա էս տարիքիս որ հասկացել եմ ինչքան դեբիլ էի, տխուր ա տեսնել, որ ամբողջ սերունդներ են նույն հետքերով գնում։
One_Way_Ticket
21.01.2023, 17:38
դե ռուսերենի ու անգլերենի ստանդարտն էլ էր շատ տարբեր էն ժամանակ. անգլերենը հանգիստ, պլստալով կարայի «հինգ» ստանայի, իսկ ռուսերենի նույն գնահատականի համար շատ ավելի լուրջ գիտելիքներ էին պետք
Այս պահը, ինձ թվում է, շատ մեծ ազդեցություն է թողել։ Հիմա չգիտեմ ոնց, երբ ես Հայաստանում էի ապրում, կարող էիր նույնիսկ 100% գրագետ ռուսերեն խոսել, բայց եթե ակցենտդ շատ ուժեղ էր, համարվում էր, որ լավ չես խոսում :D Կամ գրելուց հանկարծ փորձվեիր մի տեղ անշեշտ o-ի տեղը а գրել, խայտառակ կլինեիր։ Մինչդեռ անգլերեն եթե երկու բառ կարողանում էիր իրար կապել, արդեն գովասանքի էր արժանի։
Ի դեպ, մեկ այլ թեմայում վաղուց Տրիբունն ասում էր, որ նույնը ֆրանսերենի դեպքում է։ Ջարդած ֆրանսերենը հարգի չէ։ Եթե խոսում ես, պիտի ֆրանսիացու պես խոսես։ Այդ պատճառով աֆրիկական երկրները, որտեղ ավանդաբար ֆրանսերենը երկրորդ լեզու էր, նույնպես անցնում են անգլերենի։
մարդ եղած վախտ
22.01.2023, 21:30
Հետաքրքիր է։ Իսկ ի՞նչ սկզբունքով է այդ հիերարխիան կառուցվում։ Էվոլյուցիոն տեսանկյունից ինչքան մարդուն մոտ, այնքան ցավալի՞։
Ինձ թվում ա ահագին ամուր էվոլյուցիոն հիմք ունի, ահա, ու միայն կենդանիներով չի սահմանափակվում, այլ նաև մարդկանց մեջ ինչքան տվյալ խմբին քեզ մոտ ես ընկալում, էնքան ավելի էմպատիկ ես։
մարդ եղած վախտ
23.01.2023, 02:45
Ասենք, մարդս ծանր է տանում մարդու կողմից բուծած կենդանիների մորթի տեսարանները, բայց որ ասես` վերջին 50 տարվա մեջ բնության կողմից ստեղծած կենդանիների 70%-ը մարդկային գործոնով պայմանավորված անհետացել է, նույն մարդը վայթե էդքան ծանր չի տանի։
Վիշապ ջան, էդ ճշտել ե՞ս թե ենթադրում ես
․․․ Վայթե կատեգորիաների ու սուբյետիվ ընկալումների խնդիր է․․․
Կատեգորիաներից ու սուբյեկտիվ ընկալումներից զատ կա ազդեցության շրջանակի հարց։ Ես կարող եմ որոշել ինչ եմ ուտում/ինչի վրա եմ փող ծախսում, բայց անհետացող կենդանիներին ճակատագրի վրա փաստացի զրո լծակ ունեմ։ Ու առհասարակ էդ երկուսը արգումենտները իրար հետ ի՞նչ կապ ունեն։ Յեմենում էլ սով ա։ Էդ պահով ի՞նչ անենք։
Ինչ վերաբերվում ա էկոլոգիական ասպեկտի շուրջ վիդեոյին, ապա հետաքրքիր վիդեո էր, լավ էր ասեց սնունդ քիչ թափեք, գոնե դրա շուրջ կհամաձայնվենք։
Այն որ մարդս ամենակեր է ու ավելի մոտ մսակեր կենդանիներին, ինքներդ կարող եք հետազոտել ու տեսնել։
Հետազոտել ասելով երևի նկատի ունես գուգլում ու յութուբում որոնումները հա՞։ Ըտեղ երևի ոչ մեթոդների շուրջ կհամաձայնվենք, ոչ արդյունքների։
Կեղծ միսը, կամ բուսական բուրգերը․․․
Սրա հետ էի (https://www.forbes.com/sites/lanabandoim/2022/03/08/making-meat-affordable-progress-since-the-330000-lab-grown-burger/?sh=65703b914667)։
Ոնց ասում են, you do you, I'll do me, բարեկամս, պարտադիր չի ձեր ճիշտը դառնա մեր ճիշտը ու հակառակը
Ուլուանա
23.01.2023, 03:48
Ինձ թվում ա ահագին ամուր էվոլյուցիոն հիմք ունի, ահա, ու միայն կենդանիներով չի սահմանափակվում, այլ նաև մարդկանց մեջ ինչքան տվյալ խմբին քեզ մոտ ես ընկալում, էնքան ավելի էմպատիկ ես։
Ի դեպ, բացի զուտ մեր ընկալումից, նաև կան օբյեկտիվ գործոններ. հենց էդ նույն հիերարխիային համապատասխան` որոշ կենդանիներ ավելի զարգացած նյարդային համակարգ ունեն, քան մյուսները, հետևաբար ավելի շատ են ցավ զգում` թե՛ ֆիզիկական, թե՛ հոգեբանական, քան մյուսները, դե, էլ չասած, որ գուցե որոշներն ընդհանրապես չեն զգում կամ համարյա չեն զգում, ինչը դեռ չի նշանակում, թե ապրելը չէին նախընտրի մեռնելուց:
...
Կատեգորիաներից ու սուբյեկտիվ ընկալումներից զատ կա ազդեցության շրջանակի հարց։ Ես կարող եմ որոշել ինչ եմ ուտում/ինչի վրա եմ փող ծախսում, բայց անհետացող կենդանիներին ճակատագրի վրա փաստացի զրո լծակ ունեմ։ Ու առհասարակ էդ երկուսը արգումենտները իրար հետ ի՞նչ կապ ունեն։ Յեմենում էլ սով ա։ Էդ պահով ի՞նչ անենք։
...
Օբյեկտիվ չես։ Մարդիկս բնությանն ու կենդանիներին մեր տված վնասը նվազեցնելու համար կարող ենք ծնունդները սահմանափակել, կամ սերունդ չտալ, կամ ինքնասպան լինել։
Հետազոտել ասելով երևի նկատի ունես գուգլում ու յութուբում որոնումները հա՞։ Ըտեղ երևի ոչ մեթոդների շուրջ կհամաձայնվենք, ոչ արդյունքների։
Բան չասի։ Դեպքերի մեծամասնությունում կարելի է ասել օրինակ հավատքով ապրողներն ու գիտությամբ ապրողները շատ մեծ կյանքի որակի տարբերություն վայթե չեն զգում, ու երկու դպքում էլ տարբեր տեսակի պրոբլեմների կարող են կոճկվել կարող են և չկոճկվել ու այս երկուսի միջև դեբատները ապարդյուն են դարեր շարունակ։
Բայց ես իմ փորձից կարող եմ վկայել, որ երկարամյա քրոնիկ սինուսիտիս ոչ մի սինթետիկ ու բուսական բան չօգնեց, բայց որը վերջնական բուժվեց անասունի երկիկամի հավելումով, ասեմ որ ահագին որոնել եմ մինչև histamine intolerance–ին ու երիկամների միջև կապին հասնելը։ Իհարկե դրանից անմիջականորեն չի բխում, որ մենք մսակերներ ենք, ու միսը կամ օրգանները ճիշտ ուտելիք են, բայց ես սուբյեկտիվորեն գրողի ծոցը կուղարկեմ ինձ լաբարատորիաներում սինթեզված սնունդ ու բուժիչ մեթոդներ առաջարկողներին, ոչ թե գիտական փաստարկներով, այլ զուտ ուղղակի հավես չկա։ Կարծում եմ պակաս ուժ ունեցող հիմնավորում չի, ինչքան որ անհետացող կենդանիների ճակատագերի վրա զրո լծակներից խոսող բուսակերի սինթետիկ միս ուտելու զգտումը։
Չնայած ես դեմ չեմ, որ մի քանի հազար տարի մարդիկ փորձեն ասենք պլաստիկով սնվել, ի վերջո ինչ–որ շանս կարող է կա, որ օրգանիզմներն ադապտացվեն ու մկաններ ու նեյրոններ սինթեզեն պլաստիկից։ Բայց ինչպես հարազատս էր ասում` ինչ լավ ա, որ աշխարհում մեռնել կա։
մարդ եղած վախտ
23.01.2023, 15:13
Օբյեկտիվ չես։ Մարդիկս բնությանն ու կենդանիներին մեր տված վնասը նվազեցնելու համար կարող ենք ծնունդները սահմանափակել, կամ սերունդ չտալ, կամ ինքնասպան լինել։
Վիշապ ջան, ես ուզում եմ դեռ որ ինքնասպան չլինեմ, գուցե երեխա ունենամ, գուցե նորմալ, տանելի, ու կարող ա պատահի հաճելի կյանք ունենամ, բայց նաև էդ ընթացքում ուզում եմ իմ չափով կենդանիների մորթին չնպաստեմ կամ քիչ նպաստեմ, կամ վայրի բնությանը իմ չափով չվնասեմ, օրինակ երբ հնարավոր ա ինքնաթիռի փոխարեն գնացք նստելով, կոնսյումերիզմի տակ չընկնելով, ու լիքը մանր որոշումներով։ Ես ուզում եմ իմ՝ մի կենդանու կյանքը ինչ֊որ բալանսի բերեմ մնացած մարդկանց ու մոլորակի հետ։ Էդ քո պատկերացրած բալանսի հետ կարա չբռնի, նորմալ ա։
Ես կյանքս ռադիկալ կերպով չեմ փոխում (ասենք վերջացնելով) ու կողքիններիս կյանքն էլ փոխել չեմ պատրաստվում էդ մի նպատակին նպաստելու համար, բայց կարիք չկա ենթադրություններ անել տարբեր թեմաներով իմ վերաբերմունքի վերաբերյալ ու առավել ևս արժերկել։
Բայց ես իմ փորձից կարող եմ վկայել, որ երկարամյա քրոնիկ սինուսիտիս ոչ մի սինթետիկ ու բուսական բան չօգնեց, բայց որը վերջնական բուժվեց անասունի երկիկամի հավելումով, ասեմ որ ահագին որոնել եմ մինչև histamine intolerance–ին ու երիկամների միջև կապին հասնելը։
Էլի ասեմ, ես մենակ ուրախ եմ, որ դու քո խնդիրները լուծել ես։
բայց ես սուբյեկտիվորեն գրողի ծոցը կուղարկեմ ինձ լաբարատորիաներում սինթեզված սնունդ ու բուժիչ մեթոդներ առաջարկողներին, ոչ թե գիտական փաստարկներով, այլ զուտ ուղղակի հավես չկա։
Վիշապ ջան, էս թեմայում քո հետ ունեցած բոլոր խոսակցություններից էս թերևս քեզնից լսած ամենաանկեղծ նախադասությունն էր։ Դու ունես քո հավատալիքները ու համոզմունքները էս թեմայով, խնդիր չկա, իմ գործը չի քեզ challenge անելը, բայց նաև պետք ա խնդրեմ, որ իրանց մատուցելուց գիտական լավաշով չփաթաթես։ Այսինքն կարաս և փաթաթես, բայց էդ դեպքում ես փաս, բարեկամ, աշխարհում ավելի իմաստալից խոսակցություններ կան։
Վիշապ ջան, ես ուզում եմ դեռ որ ինքնասպան չլինեմ, գուցե երեխա ունենամ, գուցե նորմալ, տանելի, ու կարող ա պատահի հաճելի կյանք ունենամ, բայց նաև էդ ընթացքում ուզում եմ իմ չափով կենդանիների մորթին չնպաստեմ կամ քիչ նպաստեմ, կամ վայրի բնությանը իմ չափով չվնասեմ, օրինակ երբ հնարավոր ա ինքնաթիռի փոխարեն գնացք նստելով, կոնսյումերիզմի տակ չընկնելով, ու լիքը մանր որոշումներով։ Ես ուզում եմ իմ՝ մի կենդանու կյանքը ինչ֊որ բալանսի բերեմ մնացած մարդկանց ու մոլորակի հետ։ Էդ քո պատկերացրած բալանսի հետ կարա չբռնի, նորմալ ա։
Ես կյանքս ռադիկալ կերպով չեմ փոխում (ասենք վերջացնելով) ու կողքիններիս կյանքն էլ փոխել չեմ պատրաստվում էդ մի նպատակին նպաստելու համար, բայց կարիք չկա ենթադրություններ անել տարբեր թեմաներով իմ վերաբերմունքի վերաբերյալ ու առավել ևս արժերկել։
Դե ասենք ես էլ իմ կյանքի թաթալաբազ տարիներին առանձնապես կենդանական սնունդ չէի ուտում, ու ուտում էի առավել հեշտ կամ հասանալի «բուսական» բաներ, տեսնես ո՞նց չէի ֆայմում, որ հենց դա էր բալանսն ու մոլորակի փրկությունը։
Վիշապ ջան, էս թեմայում քո հետ ունեցած բոլոր խոսակցություններից էս թերևս քեզնից լսած ամենաանկեղծ նախադասությունն էր։
Նույնը չէի ասի քո էս մի գրածի մասին։ Եթե անկեղծությունից խոսենք, ապա մոլորակն ու կենդանիներին դիետայով ու այլ մեղմիկ զոհաբերություններով փրկողները իմ իմացած ամենաանկեղծ մարդկանցից չեն։ Ես էլ կաշվից բաճկոն չեմ առնում, ու մեքենայիս սալոնը արհեստական կաշի ա, կոշիկներս, կահույքը սաղ արհեստական են, որ մի քիչ էլ խորանամ, կպարզվի ես Հիսուս Քրիստոսն եմ։
Ուլուանա
24.01.2023, 20:48
Ես հիմնականում հետաքրքրությամբ եմ կարդում Վիշապի կյանքի-դասերը։
Ես էլ եմ հետաքրքրությամբ կարդում: Իհարկե, դա չի նշանակում, թե իր ասած ամեն ինչին համաձայնում եմ, բայց կարդալն ամեն դեպքում հետաքրքիր ա, ոնց էլ չլինի` ինչ-որ նոր բաներ եմ իմանում, մտածում դրանց մասին, երբեմն` ուսումնասիրում: Ու ընդհանրապես միշտ զարմացել եմ, որ շատ մարդիկ նեղվում, վրդովվում են, երբ իրենց խորհուրդ կամ դասեր են տալիս, հատկապես երբ դրա համար հատուկ թույլտվություն չի ստացել խորհուրդ տվողը: Իմ կարծիքով, խորհուրդ տալը կարծիք հայտնելու պես բան ա, որը ցանկացած մարդու իրավունքն ա, քանի դեռ որևէ մեկին չի վիրավորում, նսեմացնում կամ վնասում: Խորհուրդը լավագույն դեպքում կարելի ա ընդունել ու հետևել դրան, վատագույն դեպքում ` չընդունել ու չօգտվել դրանից, ուղղակի անտեսել: Ինձ որ խորհուրդ են տալիս, ես տենց էլ անում եմ, երբեք չեմ մտածել` դու ո՞վ ես, որ ինձ խորհուրդ տաս, կամ` ես խորհուրդ չեմ հարցրել, որ ինձ խորհուրդ ես տալիս: Ի վերջո, մարդը միշտ չի, որ գիտակցում ա, որ խորհրդի կարիք ունի. կարող ա շատ էլ կարիք ունենա, բայց տեղյակ չլինի: Ենթադրում եմ, որ խորհուրդ տալն ընկալվում ա որպես դիմացինի` իրեն քեզնից բարձր դասել, իրենց քեզնից ավելի շատ իմացող համարել: Բայց մի՞թե հնարավոր չի, որ, ինչքան էլ դու գիտակ ու ամենագետ լինես, դիմացինդ ինչ-որ բան իմանա, որը դու չգիտես, կամ ուղղակի ինչ-որ բան ֆայմի, ուրիշ տեսանկյունից մոտենա, որը դու չէիր ֆայմել, էդ տեսանկյունից չէիր նայել: Ինչի՞ ա խորհուրդ տալու համար հատուկ հարաբերություններ, հատուկ կարգավիճակ կամ հատուկ թույլտվություն ու հրավեր պետք: Ես, օրինակ, շատ գոհ ու շնորհակալ եմ բոլոր էն մարդկանց, որոնք ինձ երբևէ խորհուրդներ են տվել. դուրս չի եկել` անտեսել եմ, շատ դեպքերում էլ, նույնիսկ եթե վերամբարձ ու հատուկ ինձ նսեմացնելու տոնով են տվել, էդ պահին թեկուզ ինձ վատ եմ զգացել, բայց ամեն դեպքում մտածել եմ դրա մասին, ու ճիշտն ասած` հիմա որ մտածում եմ, կյանքումս ստացած ամենաարժեքավոր դասերի մի զգալի մասը հենց նման ձևերով եմ ստացել, թեկուզև դիմացինի նպատակն ինձ օգնելը չի եղել:
մարդ եղած վախտ
24.01.2023, 21:45
Ես էլ տանել չեմ կարողանում, որ որոշում են ինձ խորհուրդներ տալ, երբ ես էդ մարդուց խորհուրդ չեմ հարցրել։
Ենթադրում եմ, որ խորհուրդ տալն ընկալվում ա որպես դիմացինի` իրեն քեզնից բարձր դասել, իրենց քեզնից ավելի շատ իմացող համարել: Բայց մի՞թե հնարավոր չի, որ, ինչքան էլ դու գիտակ ու ամենագետ լինես, դիմացինդ ինչ-որ բան իմանա, որը դու չգիտես, կամ ուղղակի ինչ-որ բան ֆայմի, ուրիշ տեսանկյունից մոտենա, որը դու չէիր ֆայմել, էդ տեսանկյունից չէիր նայել:
Հենց էդ վերաբերմունքն ա ինձ հունից հանում, երբ մեկը ինքն իրան սկսում ա բարձր դասել ու մեր “հավասարությունը” ինքնագոչ խախտում ա։ Էդ խորհուրդ տալու պրոցեսը ինչ֊որ պահի դադարում ա խոսակցություն լինել, որտև խորհուրդ տվողը ինչ֊որ պահից սկսում ա չլսել ու մենակ խոսալ։ Էդ դառնում ա, ոնց որ դու ուզես մեկին հյուր գնաս իրա հետ զրուցելու, իսկ ինքը քո համար հեռուստացույց միացնի ու դուրս գա սենյակից։ Իհարկե հեռուստացույցով դու կարող ա հետաքրքիր բաներ լսես, սովորես, բայց դրա համար չէիր գնացել հյուր, գնացել էլ իրա հետ խոսելու համար։ Էդ պրոցեսում իմ համար լիքը անհարգալից վերաբերմունք կա։
Իմ շրջապատում լիքը գիտակ ու բանիմաց մարդ կա, ու էն մարդիկ ում ես իրոք գիտակ ու բանիմաց եմ համարում, նաև հասկանում են, թե ինչքան բազմազան են մարդիկ, իրավիճակները ու ինչքան տարբեր են լուծումները։ Էդ մարդիկ, ում ես հետաքրքրված եմ տենց միակողմանի լսել (ի միջի այլոց իրանք խոսակցությունը էդ հեռուստացույց վիճակին չեն տանում), իրանց “խորհուրդները” ձևակերպում են ասենք սենց․․․ ես հայտնվել եմ սենց իրավիճակում, որը ինչ֊որ չափով կարող ա մոտ ա քո իրավիճակին, կարող ա չէ․ ես էդ իրավիճակում սենց եմ արել, սենց արդյունք եմ ստացել, դու տես քո դեպքում ինչ ես անում։ Էդ մարդիկ նաև սովորաբար հետաքրքրված են իմանալ, թե իմ մասնավոր իրավիճակը ինչի մասին ա, ու ինձ չեն մոտենում նենց, իբր իրանք էդ խնդիրը արդեն լուծել են մի տաս տարի առաջ ու էդ խնդիրը իմ դեբիլության արդյունքն ա, իրանք հեսա մեծահոգաբար կլուսավորեն ինձ՝ միամիտ մոլորյալիս։
Առհասարակ ավելի խելացի մարդու հետ օգտակար փոխանակությունը ես կբնութագրեի ոչ թե ֊ ինձ իմաստունը խորհուրդ տվեց, այլ ես խոսակցություն ունեցա խելացի մարդու հետ։
Էդ խորհուրդ տալու պրոցեսում էգոյի խնդիրների մասին էլ դե չեմ խոսում։
Ու ընդհանրապես միշտ զարմացել եմ, որ շատ մարդիկ նեղվում, վրդովվում են, երբ իրենց խորհուրդ կամ դասեր են տալիս, հատկապես երբ դրա համար հատուկ թույլտվություն չի ստացել խորհուրդ տվողը: Իմ կարծիքով, խորհուրդ տալը կարծիք հայտնելու պես բան ա, որը ցանկացած մարդու իրավունքն ա, քանի դեռ որևէ մեկին չի վիրավորում, նսեմացնում կամ վնասում: Խորհուրդը լավագույն դեպքում կարելի ա ընդունել ու հետևել դրան, վատագույն դեպքում ` չընդունել ու չօգտվել դրանից, ուղղակի անտեսել:
Հետաքրքիր է, ընկերս էլ լրիվ նույն բաներն է ասում խորհուրդ տալու մասին, բայց ես էս տեսակետը չեմ կիսում։
Ինձ համար կարծիք հայտնելն ու խորհուրդ տալը էապես տարբեր բաներ եմ։
Կարծիք հա էլ կարող են հայտնել, բայց երբ ինձ առանց իմ ցանկության խորհուրդ են տալիս, ահագին վրդովվում եմ։
Ինձ թվում է, անտեղի խորհուրդ տվողները (հատկապես սեփական օրինակի վրա հիմնված) հաճախ միայն մի նպատակ ունեն՝ ցույց տալու իրենց «խելոքությունը» ու էդ հարցերում իրենց հաջողությունը՝ հենց նույն խելոքության շնորհիվ։ Փաստորեն քեզ օգտագործում են՝ իրենց քողարկված ինքնագովեստի համար։ Ուզում են իրենց մասին խոսել, թող հանգիստ խոսեն (բոլորս էլ դա անում ենք), բայց թող չքողարկեն դա «խորհուրդ տալու» տակ, երբ դրա կարիքը չունես, ու երբ իրականում իրենց ամենայն հավանականությամբ լրիվ միևնույն է՝ կհետևես էդ խորհրդին, թե չէ․ էստեղ շեշտը սեփական իմաստության վրա է։
Էդպիսի դեպքերում (իրական կյանքում) սովորաբար ուղիղ ասում եմ, որ ինձ իրենց խորհուրդը պետք չի, եթե պետք լիներ, կդիմեի խորհուրդ ստանալու խնդրանքով։
Իսկ Ակումբում սովորաբար բան չեմ ասում․ մի ձև ժամանակի հետ սովորել եմ կողքով անտարբեր անցնել։
Ուլուանա
24.01.2023, 22:10
Ես էլ տանել չեմ կարողանում, որ որոշում են ինձ խորհուրդներ տալ, երբ ես էդ մարդուց խորհուրդ չեմ հարցրել։
Հենց էդ վերաբերմունքն ա ինձ հունից հանում, երբ մեկը ինքն իրան սկսում ա բարձր դասել ու մեր “հավասարությունը” ինքնագոչ խախտում ա։ Էդ խորհուրդ տալու պրոցեսը ինչ֊որ պահի դադարում ա խոսակցություն լինել, որտև խորհուրդ տվողը ինչ֊որ պահից սկսում ա չլսել ու մենակ խոսալ։
Հա, էդ դեպքում հեչ հաճելի չի, ինչ խոսք: Խորհուրդ տալու տոնը կարևոր ա: Ես իրականում ընդհանուր էի խոսում խորհուրդներ տալու մասին, չնայած կոնկրետ իրավիճակը հիմք հանդիսացավ դրա համար: Նկատի ունեմ` խորհուրդ տալու երևույթն ինքն իրանով ես լրիվ նորմալ եմ համարում, նույնիսկ եթե հատուկ չեն հարցրել, եթե դրա ընթացքում չի նսեմացվում դիմացինը: Բայց նկատել եմ, որ շատ մարդիկ` անկախ խորհրդի տոնից, խորհուրդ տվողի վերաբերմունքից և այլն` ծանր են տանում զուտ էն հանգամանքը, որ դիմացինն իրան իրավունք ա վերապահել խորհուրդ տալու: Համենայնեպս, ինձ ցանկացած մարդ իրավունք ունի խորհուրդ տալու, եթե վերամբարձ տոնով ու ինձ նսեմացնելու նպատակով չի անում, ես չեմ նեղվում, նույնիսկ եթե ինքս խորհուրդ չեմ հարցրել: Բայց, իհարկե, եթե մարդուն ճանաչում եմ ու արդեն գիտեմ, որ ծանր ա տանում, էդ մարդուն կաշխատեմ ինք խորհուրդ չտալ կամ հատուկ զգուշություն կցուցաբերեմ որևէ խորհուրդ տալու դեպքում, չնայած սենց թե նենց նման հարցերում զգույշ եմ, համենանդեպս, դեռ բողքներ չեն եղել կարծեմ: :)))
Ուլուանա
24.01.2023, 22:16
Հետաքրքիր է, ընկերս էլ լրիվ նույն բաներն է ասում խորհուրդ տալու մասին, բայց ես էս տեսակետը չեմ կիսում։
Ինձ համար կարծիք հայտնելն ու խորհուրդ տալը էապես տարբեր բաներ եմ։
Կարծիք հա էլ կարող են հայտնել, բայց երբ ինձ առանց իմ ցանկության խորհուրդ են տալիս, ահագին վրդովվում եմ։
Ինձ թվում է, անտեղի խորհուրդ տվողները (հատկապես սեփական օրինակի վրա հիմնված) հաճախ միայն մի նպատակ ունեն՝ ցույց տալու իրենց «խելոքությունը» ու էդ հարցերում իրենց հաջողությունը՝ հենց նույն խելոքության շնորհիվ։ Փաստորեն քեզ օգտագործում են՝ իրենց քողարկված ինքնագովեստի համար։ Ուզում են իրենց մասին խոսել, թող հանգիստ խոսեն (բոլորս էլ դա անում ենք), բայց թող չքողարկեն դա «խորհուրդ տալու» տակ, երբ դրա կարիքը չունես, ու երբ իրականում իրենց ամենայն հավանականությամբ լրիվ միևնույն է՝ կհետևես էդ խորհրդին, թե չէ․ էստեղ շեշտը սեփական իմաստության վրա է։
Էդպիսի դեպքերում (իրական կյանքում) սովորաբար ուղիղ ասում եմ, որ ինձ իրենց խորհուրդը պետք չի, եթե պետք լիներ, կդիմեի խորհուրդ ստանալու խնդրանքով։
Իսկ Ակումբում սովորաբար բան չեմ ասում․ մի ձև ժամանակի հետ սովորել եմ կողքով անտարբեր անցնել։
Բայց ինչի՞ ես ի սկզբանե բացառում, որ մարդը կարող ա իսկապես օգնելու նպատակով խորհուրդ տալ, ոչ թե իր իմաստնությունն ի ցույց դնելու, ու գուցե խորհուրդն իսկապես օգտակար լինի, նույնիսկ եթե ինքդ չես հարցրել: Չի կարո՞ղ նենց լինել, որ ուղղակի մտքովդ չի անցել, որ տվյալ մարդը կարող ա քեզ հուզող հարցի հետ կապված համապատասխան փորձ կամ գիտելիք ունենալ, որը քեզ կօգնի: Ինչի՞ ա առանց հատուկ խնդրանքի տրված խորհուրդը ավտոմատ ընկալվում որպես բացասական միտումով արված: Ախր շատ դեպքերում հեչ տենց չի:
Բայց ինչի՞ ես ի սկզբանե բացառում, որ մարդը կարող ա իսկապես օգնելու նպատակով խորհուրդ տալ, ոչ թե իր իմաստնությունն ի ցույց դնելու, ու գուցե խորհուրդն իսկապես օգտակար լինի, նույնիսկ եթե ինքդ չես հարցրել: Չի կարո՞ղ նենց լինել, որ ուղղակի մտքովդ չի անցել, որ տվյալ մարդը կարող ա քեզ հուզող հարցի հետ կապված համապատասխան փորձ կամ գիտելիք ունենալ, որը քեզ կօգնի: Ինչի՞ ա առանց հատուկ խնդրանքի տրված խորհուրդը ավտոմատ ընկալվում որպես բացասական միտումով արված: Ախր շատ դեպքերում հեչ տենց չի:
Չեմ բացառում. գրել եմ՝ «հաճախ», ու որ «ինձ թվում է», այսինքն՝ հաստատ համոզված չեմ, ու խոսքը ոչ բոլոր դեպքերի մասին է:
Բայց էսքանը արդեն հերիք է, որ դա ինձ տհաճ լինի, և ասեմ, որ չանեն:
Բացի դրանից, եթե խորհուրդ չեմ հարցրել, ուրեմն իսկապես չունեմ դրա կարիքը կոնկրետ մարդուց, եթե անգամ բարի նպատակներով է մոտեցում ցուցաբերում:
Ուլուանա
24.01.2023, 22:34
Չեմ բացառում. գրել եմ՝ «հաճախ», ու որ «ինձ թվում է», այսինքն՝ հաստատ համոզված չեմ, ու խոսքը ոչ բոլոր դեպքերի մասին է:
Բայց էսքանը արդեն հերիք է, որ դա ինձ տհաճ լինի, և ասեմ, որ չանեն:
Բացի դրանից, եթե խորհուրդ չեմ հարցրել, ուրեմն իսկապես չունեմ դրա կարիքը կոնկրետ մարդուց, եթե անգամ բարի նպատակներով է մոտեցում ցուցաբերում:
Լավ, կաշխատեմ քեզ առանց հրավերի խորհուրդներ չտալ :)): Հուսով եմ`նախկինում էլ չեմ տվել ու ներվայնացրել :unsure:
մարդ եղած վախտ
24.01.2023, 22:48
Նկատի ունեմ` խորհուրդ տալու երևույթն ինքն իրանով ես լրիվ նորմալ եմ համարում, նույնիսկ եթե հատուկ չեն հարցրել, եթե դրա ընթացքում չի նսեմացվում դիմացինը:
Դե խորհուրդ տալն էլ լիքը երանգներ ունի։ Կարծիքը կամ առաջարկությունն էլ կարող են խորհուրդ տալու երանգներից լինել ու հաճախ իրանց մեջ էդ նսեմացման բաղադրիչը չկա։ Ամեն դեպքում խորհուրդ տալ ասելուց առաջինը պատկերացնում եմ հիերարխիա, հետո նոր կարծիք կամ առաջարկություն։
Բայց, իհարկե, եթե մարդուն ճանաչում եմ ու արդեն գիտեմ, որ ծանր ա տանում, էդ մարդուն կաշխատեմ ինք խորհուրդ չտալ կամ հատուկ զգուշություն կցուցաբերեմ որևէ խորհուրդ տալու դեպքում, չնայած սենց թե նենց նման հարցերում զգույշ եմ, համենանդեպս, դեռ բողքներ չեն եղել կարծեմ: :)))
Ես երբ զգում եմ հեսա հեսա պետք ա մի բան ասեմ, էլ չեմ կարող մեջս պահել, վերջին ճիգով գոնե հարցնում եմ ֊ "էս թեմայով բաներ ունեմ ասելու, ասե՞մ"։ Սովորաբար ասում են հա ։D
One_Way_Ticket
24.01.2023, 23:46
Ինձ թվում է, անտեղի խորհուրդ տվողները (հատկապես սեփական օրինակի վրա հիմնված) հաճախ միայն մի նպատակ ունեն՝ ցույց տալու իրենց «խելոքությունը» ու էդ հարցերում իրենց հաջողությունը՝ հենց նույն խելոքության շնորհիվ։ Փաստորեն քեզ օգտագործում են՝ իրենց քողարկված ինքնագովեստի համար։ Ուզում են իրենց մասին խոսել, թող հանգիստ խոսեն (բոլորս էլ դա անում ենք), բայց թող չքողարկեն դա «խորհուրդ տալու» տակ, երբ դրա կարիքը չունես, ու երբ իրականում իրենց ամենայն հավանականությամբ լրիվ միևնույն է՝ կհետևես էդ խորհրդին, թե չէ․ էստեղ շեշտը սեփական իմաստության վրա է։
Էս մտքի հետ համաձայն եմ, բայց մի քիչ էլ կզարգացնեմ։ Չհարցրած խորհուրդները իրականում ուղղված են ոչ թե քեզ, այլ ինչ-որ վերացական կերպարի, որը կարող է լինել օրինակ հենց խորհուրդ տվողը՝ երիտասարդ ժամանակ։ Կարծես մարդն իր երիտասարդության սխալներն է փորձում շտկել։ Քո դրության մանրամասնությունների մեջ խորանալու, խորհուրդը կոնկրետ քեզ ադապտացնելու նա առանձնապես ցանկություն չունի։ Եթե պարզվի, որ դու իր պատկերացրած կերպարից չափազանց տարբերվում ես, ապա խորհուրդը կկորցնի իր սկզբնական նպատակը։
Քանի որ վայթե նվաստիս ամբարտավան երանգներով տված դասերն ու խորհուրդներն են կարծես թե առարկան, ապա նախ ներողություն այն մարդկանցից, որոնք հոգեպես ազդվել են կարդալով իմ խայտառակ բռի տոնով արված գրառումները։
Երկրորդ՝ իմ կարծիքով ես փորձում եմ հնարավորինս օբյեկտիվ խորհուրդներ տալ ու մտածում եմ, որ օգտակար կարող է լինել, ներքին մղում է, ոչ մի շահադիտական բան չկա, հավատացնում եմ :D
Իսկ իքնզինքիս խելացիությունն ու իմաստությունը դրսևորելու վերաբերյալ, իմ քնքույշ բարեկամներ, կարծում եք 22 տարվա մասնագիտական փորձ ու լիք շրջապատ ունեցող 47 տարեկան անձս ուրիշ էլ դարդ ու ճար չունի, եկել է ակումբում մի քանի համեստ ընթերցողների մո՞տ է դրսևորում ու ինքնահաստատվում։
Ափսոս, հազար ափսոս էն ժամանակն ու տառապանքը, որ մի կերպ հայերեն գրելով փորձում եմ ինֆորմացիայով կիսվել, այ այսպիսի երախտագետ ազգ ենք, թուուուու՜
One_Way_Ticket
25.01.2023, 04:14
Քանի որ վայթե նվաստիս ամբարտավան երանգներով տված դասերն ու խորհուրդներն են կարծես թե առարկան, ապա նախ ներողություն այն մարդկանցից, որոնք հոգեպես ազդվել են կարդալով իմ խայտառակ բռի տոնով արված գրառումները։
Երկրորդ՝ իմ կարծիքով ես փորձում եմ հնարավորինս օբյեկտիվ խորհուրդներ տալ ու մտածում եմ, որ օգտակար կարող է լինել, ներքին մղում է, ոչ մի շահադիտական բան չկա, հավատացնում եմ :D
Իսկ իքնզինքիս խելացիությունն ու իմաստությունը դրսևորելու վերաբերյալ, իմ քնքույշ բարեկամներ, կարծում եք 22 տարվա մասնագիտական փորձ ու լիք շրջապատ ունեցող 47 տարեկան անձս ուրիշ էլ դարդ ու ճար չունի, եկել է ակումբում մի քանի համեստ ընթերցողների մո՞տ է դրսևորում ու ինքնահաստատվում։
Ափսոս, հազար ափսոս էն ժամանակն ու տառապանքը, որ մի կերպ հայերեն գրելով փորձում եմ ինֆորմացիայով կիսվել, այ այսպիսի երախտագետ ազգ ենք, թուուուու՜
Վիշապ ախպեր, ասենք մսի օգտակարության հարցում ինձ համոզելու կարիք չկա, ես ինքս վաղուց դրանում համոզված եմ։
Բայց վերցնենք մեկ այլ թեմա, զենք կրելու իրավունքը, որտեղ մեր տեսակետները տարբերվում են։ Մի անգամ մի հատ վիդեո տվեցիր, ձեռի հետ էլ ասիր "բայց եթե մինչև հիմա չես համոզվել, դժվար էլ համոզվես": Ես էլ նստեցի, open minded նայեցի, ակնկալելով լուրջ արգումենտներ, էն էլ առավելապես էմոցիաներ էին, ա-լյա "տղամարդը պիտի ինքն իր ընտանիքին կարողանա պաշտպանել": Միակ օբյեկտիվ արգումենտն այն էր, որ անզեն մարդն իր սեփական կառավարության դեմ էլ է անզեն, ու որպես օրինակ բերում էր Կանադայում ու Ավստրալիայում կովիդային խայտառակ սափմանափակումները։ Լավ արգումենտ է ու տրամաբանական, բայց էլի վիճելու թեմա կա։ Ասենք, եթե զենքն է լուծումը, ինչու Եվրոպայի ամենազինված երկրներից մեկում՝ Ավստրիայում, կովիդային սահմանափակումներն ամենադիկտատորականն էին։ Կամ նույն ԱՄՆ դեմոկրատ նահանգներում։ Կարելի էր էս հարցերը քննարկել, բայց որ գլխանց հարցը տենց դրիր, որ "էլ դժվար թե համոզվեմ", որոշեցի իմ կարծիքն ինձ պահել, անցնել առաջ։ Եթե նպատակդ օբյեկտիվ խորհուրդ տալն է, երևի էնքան էլ լավ չի ստացվում։ Շատ-շատ կարող է մարդը ժամանակի հետ ինքնուրույն գա էդ մտքին ու հիշի, ասի՝ Վիշապը ճիշտ էր։
․․․
Բայց վերցնենք մեկ այլ թեմա, զենք կրելու իրավունքը, որտեղ մեր տեսակետները տարբերվում են։ Մի անգամ մի հատ վիդեո տվեցիր, ձեռի հետ էլ ասիր "բայց եթե մինչև հիմա չես համոզվել, դժվար էլ համոզվես": Ես էլ նստեցի, open minded նայեցի, ակնկալելով լուրջ արգումենտներ, էն էլ առավելապես էմոցիաներ էին, ա-լյա "տղամարդը պիտի ինքն իր ընտանիքին կարողանա պաշտպանել": Միակ օբյեկտիվ արգումենտն այն էր, որ անզեն մարդն իր սեփական կառավարության դեմ էլ է անզեն, ու որպես օրինակ բերում էր Կանադայում ու Ավստրալիայում կովիդային խայտառակ սափմանափակումները։ Լավ արգումենտ է ու տրամաբանական, բայց էլի վիճելու թեմա կա։ Ասենք, եթե զենքն է լուծումը, ինչու Եվրոպայի ամենազինված երկրներից մեկում՝ Ավստրիայում, կովիդային սահմանափակումներն ամենադիկտատորականն էին։ Կամ նույն ԱՄՆ դեմոկրատ նահանգներում։ Կարելի էր էս հարցերը քննարկել, բայց որ գլխանց հարցը տենց դրիր, որ "էլ դժվար թե համոզվեմ", որոշեցի իմ կարծիքն ինձ պահել, անցնել առաջ։ Եթե նպատակդ օբյեկտիվ խորհուրդ տալն է, երևի էնքան էլ լավ չի ստացվում։ Շատ-շատ կարող է մարդը ժամանակի հետ ինքնուրույն գա էդ մտքին ու հիշի, ասի՝ Վիշապը ճիշտ էր։
One_Way_Ticket ջան, ես տեսնում ու զգում եմ, որ լավ չի ստացվում, որ լավ ստացվեր, կգնայի Ֆեյսբուք, կամ Թվիթթեր, համաշխարհային աստղ կդառնայի, ջահել աղջիկների հետ կֆռֆռայի, լիմուզիններով, ջակուզիով բանով :Ճ
Ես ընդամենը կիսվում եմ իմ ոչ պոպուլյար կարծիքներով ու հայացքներով, չեմ ասում հալած կարագի տեղ ընդունելու համար, մտածել տրամաբանելն ավելի լավ է: Մեկ ուրիշը նույն բաներն ասեր, ես շատ երջանիկ կլինեի։ Կամ էն զենքի թեմայում մեկը գար մարդավարի դաս կարդար գլխներիս։
Զենքի մասով կարծես բոլոր հարցերին պատասխանել էի, բայց մարդիկ սովորաբար գերադասում են քաղցր սուտը դառը ճշմարտության փոխարեն, կամ դժոխք տանող հեշտ ճանապարհը՝ դրախտ տանող տանջալից ճանապարհի փոխարեն :
Իրականում հենց հիմա Հայաստանում իմ տվյալներով նկատելի շարժ կա քաղաքացիական զինվածության մասով, չնայած մեր հոգնած պետությունը համապատասխան օրենքի ընդունուման ժամկետը սարքել է այս տարվա ապրիլը, նախապես քարոզված հունվարի փոխարեն (մի քիչ դեմագոգիա ։Ճ):
Փորձեմ մի հատ էլ կարճ ասել. Խնդիրն այն է, որ երբեմն ու վերջերս վայթե ավելի հաճախ՝ բանակը ի վիճակի չի լինում երկիրը պաշտպանել, կամ ոստիկանությունն էլ ի վիճակի չի լինում ներքին կարգը պաշտպանել ու անձնական զենքը երբեմն պետք է գալիս ու հաճախ էլ ուղղակի իր գոյությամբ զսպիչ հանգամանք է, այ էդքան պարզ:
Օկկամի ածելու տրամաբանությամբ պետք չի ընկնել գիտահետազոտական ու վիճակագրական բաղերը ու հավանականություններ ու սցենարներ չափել, եթե ինչ-ինչ ռիսկեր կան, ու հնարավորություն կա, ապա պետք է զինվել ու զենքին տիրապետել իմանալ, եթե ստրկացվելու, կամ տանջալից սպանվելու հավես չկա։
Հա, եթե հոգեբանորեն զենք օգտագործելու պատրաստ չեք, մի առեք, ոնց որ ասենք կենդանու մսի հետ խնդիր ունեք՝ մի կերեք։
One_Way_Ticket
25.01.2023, 05:30
Զենքի մասով կարծես բոլոր հարցերին պատասխանել էի, բայց մարդիկ սովորաբար գերադասում են քաղցր սուտը դառը ճշմարտության փոխարեն, կամ դժոխք տանող հեշտ ճանապարհը՝ դրախտ տանող տանջալից ճանապարհի փոխարեն :
Իրականում հենց հիմա Հայաստանում իմ տվյալներով նկատելի շարժ կա քաղաքացիական զինվածության մասով, չնայած մեր հոգնած պետությունը համապատասխան օրենքի ընդունուման ժամկետը սարքել է այս տարվա ապրիլը, նախապես քարոզված հունվարի փոխարեն (մի քիչ դեմագոգիա ։Ճ):
Փորձեմ մի հատ էլ կարճ ասել. Խնդիրն այն է, որ երբեմն ու վերջերս վայթե ավելի հաճախ՝ բանակը ի վիճակի չի լինում երկիրը պաշտպանել, կամ ոստիկանությունն էլ ի վիճակի չի լինում ներքին կարգը պաշտպանել ու անձնական զենքը երբեմն պետք է գալիս ու հաճախ էլ ուղղակի իր գոյությամբ զսպիչ հանգամանք է, այ էդքան պարզ:
Օկկամի ածելու տրամաբանությամբ պետք չի ընկնել գիտահետազոտական ու վիճակագրական բաղերը ու հավանականություններ ու սցենարներ չափել, եթե ինչ-ինչ ռիսկեր կան, ու հնարավորություն կա, ապա պետք է զինվել ու զենքին տիրապետել իմանալ, եթե ստրկացվելու, կամ տանջալից սպանվելու հավես չկա։
Հա, եթե հոգեբանորեն զենք օգտագործելու պատրաստ չեք, մի առեք, ոնց որ ասենք կենդանու մսի հետ խնդիր ունեք՝ մի կերեք։
Զենքի մասով իմ հիմնական առարկությունն այն է, որ չեմ ուզում հարբած հարևանիս ձեռքը զենք լինի։ Ու այդ մասով քո վիդեոյում էլ ոչ մի ակնարկ չկա։ Կարծես ամբողջ հարցը նրանում է` արժի փող ու ժամանակ ծախսել զենքի վրա, եթե երկրի օրենսդրությունը սենց թե նենց թույլ է տալիս։ Նման մուտքային տվյալներով իհարկե արժի։ Հարցը դրանում չէ։ Հարցը հենց օրենսդրության մեջ է:
Զենքի մասով իմ հիմնական առարկությունն այն է, որ չեմ ուզում հարբած հարևանիս ձեռքը զենք լինի։ Ու այդ մասով քո վիդեոյում էլ ոչ մի ակնարկ չկա։ Կարծես ամբողջ հարցը նրանում է` արժի փող ու ժամանակ ծախսել զենքի վրա, եթե երկրի օրենսդրությունը սենց թե նենց թույլ է տալիս։ Նման մուտքային տվյալներով իհարկե արժի։ Հարցը դրանում չէ։ Հարցը հենց օրենսդրության մեջ է:
Ո՞րն է տրամաբանությունը, դու չես զինվում, որ հարբած հարևանիդ ձեռը զենք չլինի՞։ Իսկ կարող է՞ հակառակը, պիտի զինվես։
Եթե մեծամասնությունը զինված լինեն, ապա հարևանդ պիտի կատարյալ ապուշ լինի, կամ ինքնասպանության հակումներ ունենա, զենքով տնից հարբած դուրս գալու համար։
Հետո համատարած զինվածությունը բերում է զսպվածության ու կարգուկանոնի։
Մի սպասիր բոլոր հարցերի պատասխանները մի ինչ-որ վիդեոյից, այլ նայի Ամերիկային՝ էրեկ երկու հատ զանգվածային սպանություն է եղել Կալիֆոռնիայում (սարկազմ) ։Ճ
Բայց Ամերիկան չի կարող զինված չլինել, էս խայտառակ դեմոգրաֆիայի պարագայում դժվար է ուրիշ բան պատկերացնելը։ Ոստիկանության ու բանակի կադրերի կրիզիս է։
Էն ռոմանտիկները, որ ասում են, թե պրոֆեսիոնալ բանակն է ճիշտը, թող մի քիչ մտածեն թե Հայաստանի պես բարդակ երկիրը ոնց է կայուն կադրեր հավաքելու։
Նահանգներում 25% կադրերի դեֆիցիտ կա (https://www.cnbc.com/2022/10/26/us-army-struggles-to-find-recruits-its-needs-to-win-fight-of-future.html), հոյակապ պայմանների դեպքում։
... Ասենք, եթե զենքն է լուծումը, ինչու Եվրոպայի ամենազինված երկրներից մեկում՝ Ավստրիայում, կովիդային սահմանափակումներն ամենադիկտատորականն էին։ Կամ նույն ԱՄՆ դեմոկրատ նահանգներում։ ...
Էս մի ասածիդ էլ անդրադառնամ, մի քիչ զարմացնում է ճիշտն ասած։
Դժվար է պատկերացնելը, որ խելամիտ մարդիկ պիտի զենքով դուրս գային ու կովիդային սահմանափակումների հարց լուծեին, առհասարակ զինված հասարակությունը չի ենթադրում, որ մարդիկ ամեն կառավարության էշությանը կրակահերթերով ու զինված հեղաշրջումով են պատասխանելու։ Ասինք մարդիկս դեբիլ ենք, բայց չասինք՝ էդ աստիճանի :Ճ
Էլի մեր հինավուրց շաբլոն եղբայր Օկկամի ածելուն եթե դիմենք, մարդիկ զենքին դիմելու են ծայրահեղ անհրաժեշտության՝ այն է կյանքին ու կենսական անհրաժեշտությունների ազատություններին սպառնացող վտանգների դեպքում։
Կովիդի սահմանափակումները ինչքան էլ խիստ լինեին, դժվար թե կարելի լիներ համեմատել կոնցլագերային սահմանափակումների հետ, չնայած որ շատ ներվայնացած ժամանակ համեմատում էինք։ Դե ֆակտո շատ մարդիկ հավեսով տժժացին տներում լռված, ոչ բանտում էին, ոչ սոված, հելնեին զենքով ի՞նչ հարց լուծեին, գործի գնալու իրավունքի՞։ Այ, որ սով լիներ․․․
Ո՞րն է տրամաբանությունը, դու չես զինվում, որ հարբած հարևանիդ ձեռը զենք չլինի՞։ Իսկ կարող է՞ հակառակը, պիտի զինվես։
Եթե մեծամասնությունը զինված լինեն, ապա հարևանդ պիտի կատարյալ ապուշ լինի, կամ ինքնասպանության հակումներ ունենա, զենքով տնից հարբած դուրս գալու համար։
Հետո համատարած զինվածությունը բերում է զսպվածության ու կարգուկանոնի։
Հարբած մարդու քայլերը տրամաբանորեն մեկնաբանելը կարծում եմ սխալ ա։
Եթե ադեկվատ մարդուն կարող ա զսպի գիտակցումը, որ ցանկացածի գրպանում կարա զենք լինի, ու դա իրան հետ կապ որոշակի քայլերից, ապա հարբածի դեպքում դա չի աշխատելու։
Ոնց որ մեր մոտ «խմած ավելի լավ են քշում», տենց էլ վստահ են լինելու, որ «խմած ավելի լավ են կրակում»։ Պարբերաբար հանդիպում են վիդեոներ, որոնցում քեֆերի ժամանակ տենց խմած մարդիկ հանում են զենքերն ու սկսում «օդ» կրակել, ձեռի հետ գոնե մի հոգու սպանելով։
Էս շաբաթ արդեն 2 հոգի խմած, առանց վարորդական իրավունքի վթարվել են, որոնցից մեկի դեպքում նաև հետիոտին էր սպանել։
Սենց «ոստիկանության», ու «վերահսկողության» պայմաններում զենքի ազատականացումը կարա խնդիր լինի։
Ես հիմնականում հետաքրքրությամբ եմ կարդում Վիշապի կյանքի-դասերը։
Ես էլ եմ զարմանում, որ մարդիկ լուրջ են վերաբերվում խորհուրդներին։ Բոլոր խորհուրդներն ընկալում եմ որպես կարծիք, կօգնի ինձ թե չէ՝ ես կորոշեմ։
Եթե մարդն ինձ խորհուրդ տալով վերևից ա նայում, կամ իրա ինքնարտահայտման ցանկությունն ա բավարարում՝ է թող անի, ինձ ինչ, բոլոր շփման ձևերում էլ բոլոր մարդիկ իրենց ներսի խնդիրներն են լուծում ու ներքին ցանկություններն են բավարարում։ Իմ կյանքում բան չի փոխում, որ ինչ-որ մեկն ինձ բարձրից նայեց, կամ անփորձի տեղ դրեց, շատ քիչ դեպքերում ա, որ իր գլխի մեջ առաջացած հիերարխիան իմ կյանքում կարա բան փոխի։
Միակ պատճառը տվյալ մարդու հետ շփումը դադարացնելու էն կլինի, որ ինձ չհետաքրքրի իր ոչ մի ասած, բայց էս դեպքում էական չի՝ խորհուրդ էր տալիս, կարծիք էր ասում, թե ամենանրբանկատ մարդն էր աշխարհի։
Գրեթե միշտ էլ խորհրդից հնարավոր ա մի բան քաղել, նույնիսկ եթե էդ ամենասխալ կարծիքն ա աշխարհի՝ գոնե քեզ կարա ստիպի կասկածել քո իմացածի մեջ ու մի հատ ավել մտածել էն բաների մասին, ինչում համոզված ես։
Ինչ վերաբերվում ա ինձ՝ աշխատում եմ խորուրդ տալ մենակ էն ժամանակ, երբ հստակ հարցրել են դրա մասին ու էդ դեպքում էլ նենց եմ ձևակերպում, որ ոչ թե որպես որոշում հնչի ասածս, այլ որպես առաջարկ։
Վիշապի «կյանքի դասերը» ես էլ եմ հետաքրքրությամբ կարդում, չնայած դրանց մեջ շատ են նենց բաները, որոնց հետ համաձայն չեմ, բայց որպես տեսակետ ու իմինից տարբերվող փորձ՝ հետաքրքիր են։
Մյուս կողմից էլ վիշապներն սենց հատկություն ունեն՝ երբ իրենց հաղթում ես, կարող ա դու գայթակղվես ու դառնաս հաջորդ վիշապը :))
մարդ եղած վախտ
25.01.2023, 14:42
Իսկ իքնզինքիս խելացիությունն ու իմաստությունը դրսևորելու վերաբերյալ, իմ քնքույշ բարեկամներ, կարծում եք 22 տարվա մասնագիտական փորձ ու լիք շրջապատ ունեցող 47 տարեկան անձս ուրիշ էլ դարդ ու ճար չունի, եկել է ակումբում մի քանի համեստ ընթերցողների մո՞տ է դրսևորում ու ինքնահաստատվում։
Ստաժը, շրջապատը ու առավել ևս տարիքը ինքնահաստատված լինելու ցուցանիշներ չեն: Էս ի միջի այլոց։
One_Way_Ticket ջան, ես տեսնում ու զգում եմ, որ լավ չի ստացվում, որ լավ ստացվեր, կգնայի Ֆեյսբուք, կամ Թվիթթեր, համաշխարհային աստղ կդառնայի, ջահել աղջիկների հետ կֆռֆռայի, լիմուզիններով, ջակուզիով բանով :Ճ
Վիշապ ջան, բա որ տեսնում ու զգում ես, որ լավ չի ստացվում, ուրեմն երևի կարելի ա տեսնել թե էդ ինչի՞ց ա որ լավ չի ստացվում, ու ոնց անես որ լավ ստացվի, ոչ թե օրը մեջ ասել "ես ամբարտավան գրառումներ եմ անում, կներեք" հետո նույն տոնով շարունակել, հետն էլ թե բա երախտամոռ ժողովուրդ։
Ի միջի այլոց, քո լիքը մտքեր ինձ հետաքրքիր են, բայց որ տեսնում եմ ինչ դիրքավորմամբ ես խոսակցության մեջ մտնում, սաղ ջուրն ա ընկնում իմ աչքին։
Ես էլ եմ զարմանում, որ մարդիկ լուրջ են վերաբերվում խորհուրդներին։ Բոլոր խորհուրդներն ընկալում եմ որպես կարծիք, կօգնի ինձ թե չէ՝ ես կորոշեմ։
Եթե մարդն ինձ խորհուրդ տալով վերևից ա նայում, կամ իրա ինքնարտահայտման ցանկությունն ա բավարարում՝ է թող անի, ինձ ինչ, բոլոր շփման ձևերում էլ բոլոր մարդիկ իրենց ներսի խնդիրներն են լուծում ու ներքին ցանկություններն են բավարարում։ Իմ կյանքում բան չի փոխում, որ ինչ-որ մեկն ինձ բարձրից նայեց, կամ անփորձի տեղ դրեց, շատ քիչ դեպքերում ա, որ իր գլխի մեջ առաջացած հիերարխիան իմ կյանքում կարա բան փոխի։
Միակ պատճառը տվյալ մարդու հետ շփումը դադարացնելու էն կլինի, որ ինձ չհետաքրքրի իր ոչ մի ասած, բայց էս դեպքում էական չի՝ խորհուրդ էր տալիս, կարծիք էր ասում, թե ամենանրբանկատ մարդն էր աշխարհի։
Գրեթե միշտ էլ խորհրդից հնարավոր ա մի բան քաղել, նույնիսկ եթե էդ ամենասխալ կարծիքն ա աշխարհի՝ գոնե քեզ կարա ստիպի կասկածել քո իմացածի մեջ ու մի հատ ավել մտածել էն բաների մասին, ինչում համոզված ես։
Ինչ վերաբերվում ա ինձ՝ աշխատում եմ խորուրդ տալ մենակ էն ժամանակ, երբ հստակ հարցրել են դրա մասին ու էդ դեպքում էլ նենց եմ ձևակերպում, որ ոչ թե որպես որոշում հնչի ասածս, այլ որպես առաջարկ։
Վիշապի «կյանքի դասերը» ես էլ եմ հետաքրքրությամբ կարդում, չնայած դրանց մեջ շատ են նենց բաները, որոնց հետ համաձայն չեմ, բայց որպես տեսակետ ու իմինից տարբերվող փորձ՝ հետաքրքիր են։
Մյուս կողմից էլ վիշապներն սենց հատկություն ունեն՝ երբ իրենց հաղթում ես, կարող ա դու գայթակղվես ու դառնաս հաջորդ վիշապը :))
Ես էլ եմ զարմանում,երբ մարդիկ խորհուրդներից խոցվում են` թե մենք խորհրդի կարիք չունենք, ամեն ինչ ինքներս լավ գիտենք, եթե խորհրդի չենք դիմել, մեզ խորհուրդ մի' տվեք։
Ընդհանրապես, առաջին անգամ եմ լսում, որ ֆորումային կամ որևէ այլ ֆորմատի քննարկում֊զրույցներում, ու առհասարակ, խորհուրդ կարելի է հնչեցնել մենակ էն դեպքում, երբ դիմացինդ հայտ կամ դիմում է ներկայացնում։ Ի դեպ, "չհայտավորված" խորհուրդներից խոցվելու պարագան ավելի շատ բան է ասում խոցվողի, քան խորհրդատուի մասին։
Իսկ ինչ վերաբերում է Վիշապի գրառումներին, ճիշտն ասած ես էնտեղ ո'չ խորհուրդներ եմ տեսնում, ո'չ էլ անգամ կարծիք։ Տեսնում եմ աշխարհահայացք, ընդ որում` չպարտադրող, ու սարկազմ` հավես հումորով համեմված, ինչը տրամադրում է կարդալուն։
One_Way_Ticket
25.01.2023, 16:11
Ո՞րն է տրամաբանությունը, դու չես զինվում, որ հարբած հարևանիդ ձեռը զենք չլինի՞։ Իսկ կարող է՞ հակառակը, պիտի զինվես։
Եթե մեծամասնությունը զինված լինեն, ապա հարևանդ պիտի կատարյալ ապուշ լինի, կամ ինքնասպանության հակումներ ունենա, զենքով տնից հարբած դուրս գալու համար։
Հետո համատարած զինվածությունը բերում է զսպվածության ու կարգուկանոնի։
Տրաբանանությունը նրանում է, որ օրենքը թույլ չտա ամեն քաղաքացու զենք ունենալ։ Այսինքն, եթե ուզում եմ, որ հարևանս օրենքով իրավունք չունենա զենք ձեռք բերել, ապա պիտի ես էլ չունենամ, թե չէ կարո՞ղ է ես իրենից լավ տղա եմ։ Հարբածության պահով Աթեիստն արդեն ասաց։ Ավելացնեմ, որ միայն հարբածության ֆակտորը չէ, նաև կա այն, որ որոշ մարդիկ կորցնելու շատ բան ունեն, որոշները՝ քիչ։ Կյանքում հաջողակ, երեք երեխաների երիտասարդը հայրը կոնֆլիկտի ժամանակ շատ ավելի քիչ է ուզում միմյանց վրա կրակել, քան կյանքից ձեռք քաշած բոմժը։ Էն, որ good guy with a gun-ը զսպում է bad guy with a gun-ին, որպես լոզունգ գեղեցիկ է հնչում, բայց պրակտիկայում լավ չի աշխատում, ու երևի ավելի շուտ պրոպագանդա է՝ զենք արտադրողների կողմից։
One_Way_Ticket
25.01.2023, 16:15
Էս մի ասածիդ էլ անդրադառնամ, մի քիչ զարմացնում է ճիշտն ասած։
Դժվար է պատկերացնելը, որ խելամիտ մարդիկ պիտի զենքով դուրս գային ու կովիդային սահմանափակումների հարց լուծեին, առհասարակ զինված հասարակությունը չի ենթադրում, որ մարդիկ ամեն կառավարության էշությանը կրակահերթերով ու զինված հեղաշրջումով են պատասխանելու։ Ասինք մարդիկս դեբիլ ենք, բայց չասինք՝ էդ աստիճանի :Ճ
Էլի մեր հինավուրց շաբլոն եղբայր Օկկամի ածելուն եթե դիմենք, մարդիկ զենքին դիմելու են ծայրահեղ անհրաժեշտության՝ այն է կյանքին ու կենսական անհրաժեշտությունների ազատություններին սպառնացող վտանգների դեպքում։
Կովիդի սահմանափակումները ինչքան էլ խիստ լինեին, դժվար թե կարելի լիներ համեմատել կոնցլագերային սահմանափակումների հետ, չնայած որ շատ ներվայնացած ժամանակ համեմատում էինք։ Դե ֆակտո շատ մարդիկ հավեսով տժժացին տներում լռված, ոչ բանտում էին, ոչ սոված, հելնեին զենքով ի՞նչ հարց լուծեին, գործի գնալու իրավունքի՞։ Այ, որ սով լիներ․․․
Կովիդի, Կանադայի ու Ավստրալիայի օրինակը վիդեոյի մենախոսն էր բերում ու առնվազն երկու անգամ, դրա համար միտքս է մնացել։ Լավ օրինակ չէ, դու ավելի լավը բեր։ Ասենք, ժամանակակից պատմության մեջ երբ ու որտե՞ղ է եղել, որ կառավարությունը կզացրել է ժողովրդին, ու վերջինս զինված չլինելու պատճառով կզել է։ Կամ ավելի ընտիր օրինակ կլինի, եթե ժողովուրդը զինված է եղել ու կառավարության հախից եկել է։
Ես էլ եմ զարմանում,երբ մարդիկ խորհուրդներից խոցվում են` թե մենք խորհրդի կարիք չունենք, ամեն ինչ ինքներս լավ գիտենք, եթե խորհրդի չենք դիմել, մեզ խորհուրդ մի' տվեք։
Ընդհանրապես, առաջին անգամ եմ լսում, որ ֆորումային կամ որևէ այլ ֆորմատի քննարկում֊զրույցներում, ու առհասարակ, խորհուրդ կարելի է հնչեցնել մենակ էն դեպքում, երբ դիմացինդ հայտ կամ դիմում է ներկայացնում։ Ի դեպ, "չհայտավորված" խորհուրդներից խոցվելու պարագան ավելի շատ բան է ասում խոցվողի, քան խորհրդատուի մասին։
Իսկ ինչ վերաբերում է Վիշապի գրառումներին, ճիշտն ասած ես էնտեղ ո'չ խորհուրդներ եմ տեսնում, ո'չ էլ անգամ կարծիք։ Տեսնում եմ աշխարհահայացք, ընդ որում` չպարտադրող, ու սարկազմ` հավես հումորով համեմված, ինչը տրամադրում է կարդալուն։
Վիշապի հետ կապված (թե ոնց ա քնում, որ էսքան անունը տալիս ենք ։դ)՝ կարող ա մենք շատից քչից ճանաչում ենք ու ակումբում ավելի վատ կարծիք արտահայտելու ձևեր ենք տեսել, մեր համար տարօրինակ բան չկա, իսկ նոր մարդկանց համար անընդունելի կոպիտ ա, չեմ կարա ասեմ։