Ալտրուիզմ չկա՞

[ivy]

Ըստ իս, մարդու ցանկացած գործողություն, որն ուղղակիորեն ուղղված էչ սեփական անձին, իրականում անուղղակիորեն է ուղղված իրեն: Վերցնենք ասենք թե հավատքը: Թող ինձ ներեն մոլի հավատացյալները, սակայն իմ կարծիքով նրան, ովքեր սրբորեն պահպանում են բոլոր պասերը, ծոմերը, գնում են եկեղեցի, մոմ են վառում, աղոթում են, մեղքերն են խոստովանում, կաթոլիկ եկեղեցում նաև՝ գնում ինդուլգենցիաներ, իրականում ոչ թե անում են դա հանուն իրենց հավատքի, այլ հանուն խոստացված դրախտի, երկնային արքայության: Այսինքն, գործ ունենք թաքնված էգոիզմի հետ, կրկնում եմ, սա ԸՆԴԱՄԵՆԸ իմ կարծիքն է: Ինչ վերաբերվում է ալտրուիզմին, ապա կարծում եմ այստեղ էլ, պատկերը նույնն է, ներքին մղումներդ էլի ուղղված են սեփական անձիդ՝ ինքնահաստատվելուն, ինքդ քո կամ մեկ ուրիշի աչքում բարձրանալուն և այլն:

Մարդ է՞լ մի քանի գրառման տարբերությամբ կարծիքն էսպես ռադիկալ փոխի, ոնց որ թե սկզբում ուրիշ բան էիր գրում: