Մեջբերում Լավ ոստիկան-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Monk-ի խոսքերից.
Այլ հարց է, երբ սուր ես վերցնում ընդդեմ խաղաղության, այլ հարց` արդեն սուր վերցրածին դիմագրավելու համար: Հանուն ընտանիքիդ, մերձավորներիդ, ժողովրդիդ, Հայրենիքիդ, հավատիդ վերցրած սուրը երբեք չի կարող հակասել Քրիստոսի պատգամին, կհակասի ամենանվիրական արժեքներդ թշնամու առջև անպաշտպան թողնելը, սրբություններիդ պղծումը:

Ոստիկանի պատասխանը.
Թույլ տվեք կրկին չհամաձայնվել ձեզ հետ: Ես գիտեմ առնվազն մեկ դեպք, երբ հանուն ընտանիքի, ժողովրդի, հավատքի վերցրած սուրը հակասել է Աստծու կամքին և էլ մեծ դժբախտությունների պատճառ դարձել մի թշվառ ազգի համար: Իսկ այն մարդուն, ով կոչ է արել ժողովրդին սուր չվերցնել և թշնամուն դիմադրություն ցույց չտալ, ազգի դավաճ են համարել: Խոսքս Երեմիա մարգարեի, Բաբելոնյան գերության և դրան նախորդած դեպքերի մասին է, որոնք այստեղ շարադրելը պարզապես դաժանություն կլիներ այն ընթերցողների հանդեպ, ովքեր սույն թեմա մուտք են գործել հաստատ համոզմամբ, թե Նժդեհի գաղափարները արդիական են մարդուս համար:
Կրկին մասնավոր օրինակ:
Հարգելի Ոստիկան, ես կրոնից շատ բան չեմ հասկանում ու չեմ կարող խորը վերլուծություններ անել, սակայն ի՞նչ է նշանակում չհամաձայնել այն բանի հետ, որ անհրաժեշտության դեպքում պետք է սուրը պատյանից հանել: Ի՞նչ ես անելու դու, երբ դրա անհրաժեշտությունը լինի: Մի լավ երգ կա, որտեղ այսպիսի խոսքեր կան հայերիս մասին, թե հույսը միայն Աստծու վրա՝ սրի դերը ուրացանք…Պատկերավոր ասած՝ հայն աղոթում էր, երբ նրան գլխատեցին, թվով՝ 1,5 միլիոնին կրավորական զոհ, ինչպես Նժդեհն կասեր: Ի՞նչ է, Աստված փրկե՞ց մեզ, ինչու՞ չփրկեց, ու՞ր էր նա:
Այո', Նժդեհի գաղափարներ արդիական են մարդուս համար, որը պետք է դուրս գա թշնամու հետ սրբազան պաշտպանական պատերազմի, երբ վտանգ է սպառնում իր և հայրենակիցների գոյությանը: Եվ այդ վտանգն այսօր չի վերացել…