Իշխանությունը
Ընդդիմությունը
Ոստիկանությունը
Ցուցարարները
Սադրիչները
Fedayi-ի խոսքերից
- ԼՏՊ - տանում է անորոշություն
- Ս. Դեմիրճյան - տանում է մանկապարտեզ
- Ա. Սարգսյան - տանում է ռազբիրատի
- Արամ Կարապետյան - տանում է պանիխիդայի (ապահովելով ծիծաղը)
- Ռ. Քոչարյան - տանում էր ուղիղ դժոխք
- Ս. Սարգսյան - տանում է ուղիղ դժոխք
Ում հետևից ես դու գնում?
Մեկ ծաղիկը ծափ կտա, մեկ ձեռքով գարուն կգա:
Բիձա (17.08.2009)
Ընգեր, շատերը խորքային, հիմնավոր վերլուծություններ անելու մասին երկար բարակ գրելուց հետ էլ (ուստա Ֆեդայի, խոսքը Ձեր մասին է), ամբողջ գործընթացը կապում են անձերի հետ - անձնավորում են պայքարի ողջ գաղափարախոսությունը:
Չնայած, եթե նույնիսկ անձնավորված նայենք, զուտ մարդկային որակի տեսանկյունից, ապա անձամբ ես նախընտրում եմ ԼՏՊ-ՍԴ-ԱՍ-ԱԿ-Րաֆիի-Գռզո-Այլք կոմբինացիան, ի հակադրում ՌՔ-ՍՍ-Հովիկ-Արմենիչիկ-Գալուստակ-Տուրիկ-Դաշտանակ-Լֆիկ-Այլք կոմբինացիայի:
Վարպետ Տրիբուն, ես Ձեր /իմ/ գաղափարախոսության ջանին ղուրբան, ես էլ եմ նույնը ուզում, Ձեզ հետ եմ, մեթոդը չեմ ընդունում: Տո Աստված անձերի հետ, բայց ատելությամբ ոչինչի չես հասնի. քեզ կթվա դու անձերն ես օգտագործում քո նպատակների համար, բայց հակառակը կկատարվի: Ուրիշ ռազմավարություն է պետք որդեգրել, ուրիշ:
Դու կուզենաս գրիմիտ անես ու հետո էվոյլուցիոն ճանապարհով երկիր կառուցես, բայց ենքան հետ կգցես /թշնամին էլ կօգնի/, որ սահմանած նշաձողին երկիրդ ավելի ուշ կհասնի, քանց էս տեմպերով գնալիս: Հասկանում ես? էս իրավիճակում չի կարելի պառակտել երկիրը, չուզողների ջրաղացին ենք ջուր լցնելու: Արի նենց անենք, որ մեկը մեկին չխանգարի, մենք մերը անենք, երկիրն էլ չթուլացնենք: Սա է ուզածս
Էս էլ ես եմ գրել, հեսա...
Հասկանում եմ` բոլորս էլ մինչև կոկորդը կուշտ ենք այս ամենից, բայց ազգի շահը ավելի բարձր պետք է դասել որոշների նկրտումներից: Եթե չունենային այլ խնդիրներ, չունենայինք չուզողներ, չլիներ աշխարհաքաղաքական վիճակը ավելի խճճված և այլն, ինչ ուզում եք արեք: Պետք է առաջնորդվել հետևյալ սկզբունքով, թե արդյոք արածը ընդհանուր առմամբ ավելի վնաս կպատճառի երկրին, թե օգուտ:
Ինձ հարյուր տարի պետք չէ, որ դու երկիրս պագրոմով մաքրես, հետո ուրիշը նստի, ուրիշին մաքրես, վաղը մյուս օրն էլ թշնամին գա սաղիս մաքրի, մտնենք գերեզման: ՋՈԿՍ?
Ոստիկան ջա'ն, ոչ մեկի հետևից էլ չեմ գնում, Նժդեհն ըլներ, իրա հետևից կգնայի, հիմա մի բարոյական մարդ չի մնացել:
Քա′յլ առաջ, անունն է քո Զինվոր,
Եվ սա է կյանքը նոր, ապրի′ր այն արժանի:
Քա′յլ առաջ, անունն է քո Զինվոր,
Քո ձեռքերում այսօր Երկիրն է հայրենի:
Սերժն ու Ռոբերտն էլ ընկեր Նժդեհի ետևից են գնում, ու ճիշտ ընկեր Նժդեհի նման նրանք էլ իրենց իշխանության սահմանները իրենց սրի սայրով են գծում, կամ այս պարագայում ճիշտ է ասել. "իրենց ավտոմատների փողերով":
Մեկ ծաղիկը ծափ կտա, մեկ ձեռքով գարուն կգա:
Ֆեդայի ջան,ատելության մթնոլորտ մեր երկրում հնարավոր չի չլինի:Ասեմ ինչու:Ցանկացած ընդդիմություն,իշխանության համար պայքարում հասարակության հետ հաղորդակցվելու ժամանակ,պետք է իրերը կոչի իրենց անունով:Իսկ իրերը արի ու տես,որ մարդկանց կողմից ատելի են:Եթե երկրում համատարած չարաշահումներ են,վախի մթնոլորտ է,առկա է խիստ արտահայտված սոցիալական ու իրավական անարդարություն/արի բենզինի,հեռախոսի բիզնեսների մասին չասեմ/,ինչ ատելություն սերմանելու մասին է խոսքը:Ատելությունը միշտ էլ եղել է:Սակայն այն եղել է լուռ տրտունջի ձեւով:Հիմա երբ երեւան է եկել բավականին հզոր քաղաքական լիդեր/հին ու նոր/,այդ ատելությունն արտահայտվում է այլ մեխանիզմներով:Եվ ընդհանրապես ռեժիմը էական ոչինչ այժմ էլ չի ձեռնարկում այս ամենի դեմ:Ընդհակառակը եղած խղճուկ միջոցներով հայլուրներով,մարդկանց քաղաքական հայացքների համար ահաբեկելով,գոմիկների կողմից բարձրաձայնվող հիմար,անհեթեթ բարեփոխումներով ավելի է խորացնում անդունդը:Այս ամենը կարծում եմ այլ լուծում չունի...Եվ ընդհանրապես,թե մեր թշնամին,թե մեզ ոչ թշնամի երկրները կարող են օգտվել այս իրավիճակից...
Իմ կարծիքով այսօրվա աշխարհաքաղաքական իրավիճակում երկրի հզորությունը,միջազգային վարկը եւ սրանցով պայմանավորված ամեն ինչը կախված է ժողովրդավարացման աստիճանից:Այդ դեպքում օտար երկրները մեզնից "կվախենան":Համամիտ եմ քո հետ որ իշխանափոխություն լինելու դեպքում կլինեն երկրի համար վնասակար ցնցումներ:Բայց դրանից խուսափել ոչ մի դեպքում հնարավոր չի`անկախ նրանից թե պայքարն ինչ ոճով կամ ձեւով է...Օրինակ,ինչ էլ ուզում է լինի պիտի շատ այսօրվա հզորագույններ պատասխան տան օրենքի առաջ:Իսկ ասեմ որ դրանք բավական շատ են:Այնպես որ ուզենք չուզենք հասարակական դժգոհությունից հնարավոր չէ խուսափել:
Թշնամիների մասին էլ հավելեմ,որ այսօրվա իշխանավորների հակապետական քայլերի շնորհիվ մենք հայտնվել ենք շատ ծանր վիճակում:Այսպես շարունակվել հնարավոր չի...մենք կկորցնենք մեր ամբողջ ձեռք բերածը:
ՄԻ բան հարցնեմ էլի, դու ասենք իմ քեզ գրած նախորդ պատասխանները կարդու՞մ ես, թե՞ ընտրում ես վերջինը, ու դրան ես մենակ պատասխանում: Ընգեր, նախորդ էջում, հոշոտտել, քանդել, բզկտել, տալ թշնամու ձեռքը ու սենց բաների մասին, երկու կիլոմետրանոց պոեմ էի գրել : Հիմա, որ էս մի գծարիդ պատասխանեմ, էլի նույն բաները պիտի գրեմ:
1. Ընգեր, ես պառակտիչ ոչ մի բան չեմ տեսել, եթե դու տեսել ես, մի հատ պառակտման օրինակ բեր:
2. Ընգեր, ազգային շահեր ասլով, ես չեմ հասկանում մենակ հայ ու թուրքի բազարը: Ազգային շահերը ավելի մեծ հասկացություն են: Երևանի կենտրոնում մարդկանց վրա կրակելը ազգային շահերի շատպանության հետ ինչ կապ ունի: Ազգի շահը նաև նորմալ ընտրություններ կազմակերպելն ու նորմալ դատարաններ ունենալն է:
3. Ընգեր, ուժեղ ու թույլ երկիրը Հայլուրով չեն ցույց տալիս: Ուժեղ երկիրը ենթադրում է ուժեղ ու էֆեկտիվ պետական ինստիտուտներ, ի թիվս այլ բաների: ՌՔ-ՍՍ կոմբինացիան ամեն ինչ արել է, որ Հայաստանում պետական ինստիտուտները աշխատեն կոնկրետ մի կամ երկու հոգու օգտակարության համակարգում: Նեդել եմ սենց ուժեղ երկիրը:
4. Ընգեր, ոչ մեկը պագրոմ չէր ուզում աներ, ու չի արել: Պագրոմ անողը փետրվարի 27-ի ամենամեծ հանրահավաքի օրը, երբ Սերժոի համար բերած ժողովուրդն էլ եկավ Ազատության հրապարակ, ժողովրդին կտաներ պագրոմ անելու, մի հատ նենց պագրոմ կաներ որ Քոչարյանը Սերոժի հետ հիմա լավագույն դեպքում Անտանանաիրվույում կլիներ: Նախագահականից էլ "աշխա'տըմենք"-ի տեղը նորմալ "աշխատում ենք" կլսեիր:
5. Ու վերջում, ընգեր, սաղս էլ ուզում ենք, կամ երազում ենք, մի հատ մեեեեեծ, Ծովից-Ծով Հայաստան, մենակ հայերով, էն ալ մաքրամաքուր հայերով, որ մենակ Հայկ նահապետի գեներն ա մեջը ու ջումշուդ-մահմուդներ չկան, ատոմային բոմբով, Նժդեհհի արձանով երկիր: Խոսքի օրինակ: Բայց որ էս քյալագյոզները մնացին ապեր, էտ քո ուզած ուժեղ, հզոր, անկախ հայրենիքի փոխարեն, Ոստիկանի ասած դժողքն ես ունենալու… Մի հատ "Ճ" կլասի երկիր, որ քո ասած թշնամին երկու րոպեում սաղիս մաքրի, քանի որ դավադիտ եղած ամեն ինչից մի հատ կռիվ գնացող չի լինելու: Թե գիտես ստորացված ու ստրկացված ցեղակիցներդ հանկարծ ազգասիրության նենց պոռթկում են ունենալու, որ Լֆիկի դրոշի տակ գրավեն Կարսը: Բաղդադի գրավումը Ամերիկացիների կողմից քեզ լավագույն օրինակը: Ալամ աշխարհով ամեն օր Սադամին էին ցույց տալիս, հզոր բանակով, գեներալներով, լավ տղեքով, կրակում էին օդ, մոռթելու ենք սաղին, ու սենց բաներ: Ի՞նչ եղավ ապեր: Ամերիկադ երկու օրում վեց միլիոնանոց Բաղդադը գրավեց: Գիտես ինչի՞, քանի որ սեփական փաշեքի կողմից ստրկացված ժողովուրդը թքել էր հայրենիքի վրա ու մի հոգի դուրս չեկավ, որ կրակի յանկիների վրա:
Ապեր, ազգային շահը հենց պահանջում է, որ էսօր Հայաստանում ազատության ոգով, տո հա հենց տփոցով ու պագրոմով, սերունդ դաստիարակվի, որ վաղը թուրքի դեմ կռվի հանուն Հայրենիքի: Ստորացված ժողովուրդը, ինչքան էլ որ սոտովի տոռւբկա տաս գժական ձեռը ու մի կտոր մոծ ու համով կալբասՏ, թուրքի դեմ կտռվող չի:
Ջոգասիոն ?????
Բիձա (17.08.2009)
1. Խնդիրն այն է, որ մեկ սերունդը մի /շատ շատ երկու/ անգամ փոխի իշխանությանը ու նենց փոխի, որ երկար ժամանակ փոխելու կարիք չլինի, այլ ոչ բերի մեկին, որին անտարակույս հետո հեռացնելու է ու շարունակ փակ ցիկլ, որից ոչ մի որակական փոփոխություն չի լինելու: Ու ինչքան ուզում է գաղափարներդ վսեմ ու մաքուր լինեն:
2.Միտինգների մասին… Ապեր, 5 ամսվա միտինգներում չէր, որ պետք է տեսնեիր, էն կրիտիկական 2-3 օրերում պետք է տեսնեիր: Էն, որ ժողովուրդը 2 մասի էր բաժանվել ու դա ամենուր էր երևում: Միտինգը հլա չասեմ, հացի շուրջ, համալսարանում, երթուղայիններում, գարաժներում մարդիկ իրար կոկորդ էին կռծում, իսկ, կպատկերացնես, մարտի մեկը դեռ չեղած, հեղափոխական գաղափարներով տոգորված լևոնային իմ ծանոթներին ուղղված իմ այն հարցին, թե ինչ կանեք, եթե դեմներդ ելնեմ, ասում է սաղին վրաերթ կանենք, ու տենց համատարած բաներ /որ չասես մասնավոր օրինակը հարց չի լուծում/: Էլ ուր մնաց միտինգը: Բա լավ միտնիգը… էլ անցնելիս սրան-նրան ուղղված «խլեշ» քֆուրները, սրա-նրա մերը, քուրը ունեցողներից պակաս չէր զգացվում: Էս մի քանի անգամ հավաքի տրամագծով անցնելիս եմ նկատել: ՍՐԱՆԻՑ ԼԱՎ ՊԱՌԱԿՏՈՒՄ ԷԻՐ ՈՒԶՈՒՄ? Ասում ես պառակտում չկար:
Տեսել եմ նաև մտավորականների այնտեղ, մտահոգ գաղափարական մարդկանց, խորհերի մեջ ընկած և այլն:
Բայց թե ինչպես են միտինգները ազդել հասարակական տրամադրությունների վրա... Հիմա կասես “Հայլուրն” ա կրակին յուղ լցրել, ես էլ կասեմ հա, ՀԺ, Չի և այլն տակ չեն մնացել: Սերժ-Լևոն հակամարտության բոլոր ճակատները: Բայց հո վերը նշածս օրինակները Հայլուրով չեմ տեսել:
Տո պիտի ասեմ, «Ով մեզ հետ չէ, նա տականք է», «Սերժից միայն նկարն ենք թողելու», լիքը…որն ասեմ, էն Փաշինյանի կեղտոտ ռեխը բա…
Ես ասում եմ, դու ասում ես: Վերջին գրառմանդ էլ կարձագանքեմ, հետո արի չերկարացնենք, մեկ ա ոչ ես կփոխվեմ, ոչ էլ, աչքիս, դուք:
Ավելացվել է 6 րոպե անց
ԼըՏըՊը-ին առաջնորդ ընտրողը Նժդեհի ղադրը որտեղից պիտի իմանա?
ԲԵԶ ԱԲԻԴ, ԲՌԱՏԱՆ...
Վերջին խմբագրող՝ Fedayi: 22.05.2008, 23:11: Պատճառ: Գրառման ավելացում
Քա′յլ առաջ, անունն է քո Զինվոր,
Եվ սա է կյանքը նոր, ապրի′ր այն արժանի:
Քա′յլ առաջ, անունն է քո Զինվոր,
Քո ձեռքերում այսօր Երկիրն է հայրենի:
Ֆիդայի, ամբողջ խնդիրն այն է, որ դու չես կարողանում կտրվել անձնավորումից, ու նույնիսկ անձը վեր ես դասում գաղափարից։ Հասկանու՞մ ես թե որքան սուբյեկտիվ է այն փաստարկը, որ դու ասենք մեկին վստահում ես, իսկ մյուսին՝ ոչ։ Ու նաև հասկանու՞մ ես որ տվյալ անձի նկատմամբ վստահությունը, իսկ մյուսի նկատմամբ անվսահությունը քեզ մոտ կարող է նաև արհեստականորեն սերմանվել, քանի որ այդ ամբողջ ինֆորմացիոն հոսքը ոչ թե դու անմիջականորեն տեսնում ես, այլ քեզ մատուցում են միջնորդավորված՝ հեռուստատեսության, թերթերի, իներնետի տեսքով, ու այդ միջնոդները կարող են և դիտավորյալ նվազագույնը կողմնակալություն անել իսկ միջին հաշվով դեմագոգիայով լեցուն քարոզչություն իրականացնել։ Փաստորեն մակերեսայնորեն կատարելով ընտրություն անձերի միջև դու արհեստականորեն ամփոմփում ես քո տեսահորիզոնը, մոռանալով որ քաղաքականությունը դա անձեր չեն, դա առաջին հերթին՝ գաղափարներ են։ Դա իրականում ժողովրդի ինքնակառավարման ու զարգացման փիլիսոփայություն է, որտեղ կարևորվում է մարդը, նրա ապրելակերպը, նրա իրավունքները, նրա ձգտումները և այլն։ Մարդիկ դրանով են տարբերվում ոչխարների հոտից, որի համար հուսալի և ուժեղ այծ ընտրելը բավարար է, իսկ այս պարագայում պետք է նաև ընտրել քաղաքականապես ուժեղ գաղափարախոսություն առաջարկողին ու նրանից պահանջել այդ գաղափարախոսության գործնական կիրառումը։
Ինչ վերաբերում է իշխանություններին փոխել–չփոխելուն, ապա ըստ քո գրառման ենթադրում եմ, որ դու ունես հավատի պակաս։ Այսինքն դու չես հավատում ժողովրդավարությանը, քանի որ հույսեր չունես որ նախ կարող ես փոխել, և հետո քո փոխածը դրական շարժ կառաջացնի քո կյանքում։ Ժողովրդավարությունը դա մեր մոլորակի քաղաքակրթության հասունության գրավականն է, մենք պիտի ամեն գնով ձգտեք դրան։ Ու պիտի հավատանք, որ իրոք բոլորիցս է կախված մեր զարգացումը, մեր գիտակցության մեջ պիտի արմատավորենք, որ մենք ենք մեր պետության տերը, իսկ իշխանությունները, դա ժողովրդի շահերը ներկայացնողները պիտի լինեն։ Իսկ հիմա մենք հանդուրժում ենք տզրուկների մի կույտի, ու սրա նրա վստահությունից ենք խոսում։ Իշխանությունը հաճախ է պետք փոխել, դա ժողովրդավարության կանոններից մեկն է։ Հակառակ դեպքում ցանկացած ցմահ իշխանավոր օգտվելով անպատժելիությունից հաբռգում է ու կարծում է թե ինքն է տերը և ոչ թե ժողովուրդը։ Իսկ հաճախակի փոխելը և հներից իրենց կատարածների համար հաշվետվություն պահանջելը առողջացնում է ժողովուրդ–իշխանություն հարաբերությունները և նաև ուժեղացնում պետությունը։ Երկար գրեցի, կներեք
Si vis pacem, para bellum
1.Հարգելի Վիշապ, ինձ, ըստ երևույթին, սխալ եք ընկալել: Ես ընդունում եմ պայքարը առանց անձնավորման, բայց չեմ ընդունում պայքարի այս ձևը, երբ ավազակների դեմ պայքարում են ավազակի գլխավորությամբ, ես գաղափարն եմ անձից վեր դասում, բայց վախենամ, անձը ավելի շուտ իր շահերն կիրացնի, քանց մենք /տեսնում եք` մենք1. Ֆիդայի, ամբողջ խնդիրն այն է, որ դու չես կարողանում կտրվել անձնավորումից, ու նույնիսկ անձը վեր ես դասում գաղափարից։ Հասկանու՞մ ես թե որքան սուբյեկտիվ է այն փաստարկը, որ դու ասենք մեկին վստահում ես, իսկ մյուսին՝ ոչ։ Ու նաև հասկանու՞մ ես որ տվյալ անձի նկատմամբ վստահությունը, իսկ մյուսի նկատմամբ անվսահությունը քեզ մոտ կարող է նաև արհեստականորեն սերմանվել, քանի որ այդ ամբողջ ինֆորմացիոն հոսքը ոչ թե դու անմիջականորեն տեսնում ես, այլ քեզ մատուցում են միջնորդավորված՝ հեռուստատեսության, թերթերի, իներնետի տեսքով, ու այդ միջնոդները կարող են և դիտավորյալ նվազագույնը կողմնակալություն անել իսկ միջին հաշվով դեմագոգիայով լեցուն քարոզչություն իրականացնել։ Փաստորեն մակերեսայնորեն կատարելով ընտրություն անձերի միջև դու արհեստականորեն ամփոմփում ես քո տեսահորիզոնը, մոռանալով որ քաղաքականությունը դա անձեր չեն, դա առաջին հերթին՝ գաղափարներ են։
2. Ինչ վերաբերում է իշխանություններին փոխել–չփոխելուն, ապա ըստ քո գրառման ենթադրում եմ, որ դու ունես հավատի պակաս։ Այսինքն դու չես հավատում ժողովրդավարությանը, քանի որ հույսեր չունես որ նախ կարող ես փոխել, և հետո քո փոխածը դրական շարժ կառաջացնի քո կյանքում։ Ժողովրդավարությունը դա մեր մոլորակի քաղաքակրթության հասունության գրավականն է, մենք պիտի ամեն գնով ձգտեք դրան։
3. Ու պիտի հավատանք, որ իրոք բոլորիցս է կախված մեր զարգացումը, մեր գիտակցության մեջ պիտի արմատավորենք, որ մենք ենք մեր պետության տերը, իսկ իշխանությունները, դա ժողովրդի շահերը ներկայացնողները պիտի լինեն։ Իսկ հիմա մենք հանդուրժում ենք տզրուկների մի կույտի, ու սրա նրա վստահությունից ենք խոսում։
4. Իշխանությունը հաճախ է պետք փոխել, դա ժողովրդավարության կանոններից մեկն է։ Հակառակ դեպքում ցանկացած ցմահ իշխանավոր օգտվելով անպատժելիությունից հաբռգում է ու կարծում է թե ինքն է տերը և ոչ թե ժողովուրդը։ Իսկ հաճախակի փոխելը և հներից իրենց կատարածների համար հաշվետվություն պահանջելը առողջացնում է ժողովուրդ–իշխանություն հարաբերությունները և նաև ուժեղացնում պետությունը։ Երկար գրեցի, կներեք
Եթե վերանանք անձերից, փայլուն գաղափարներ են պայքարի հիմքում: Ես բնավ դեմ չեմ պայքարին, մի տեղ նշել էի, որ ղուրբան եմ դրան
Եթե ուզում եք իմանաք, սա, ըստ իս, ավելի մեծ խաղ է, քանց կարծում եք, սա ԱՄՆ-ՌԴ խաղն է և մենք բոլորս, մեր կարծիքների բազմազանությամբ, գործիքներ ենք ընդամենը: Ամեն մեկը այս շիլայում ր փայ է փնտրում:
Ու թող չթվա, թե ես ԶԼՄ-րի քամով տարված մոլորյալ եմ: Ես, կարծում եմ գրառումներումս հստակ ընդգծել եմ իմ աչքի տեսածը, կարծեմ երբեք Հայլուրից մեջբերում չեմ արել: Տեսածներիցս էլ մեջբերում եմ նրանք, որոնք շատ թե քիչ մասսայական բնույթ են կրել: Ախր նենց բան ասեցիք, որ լրիվ հակասում է իմ սկզբունքներին:
2.Այոոոո, Դուք ճիշտ եք:
3.Ես կրկին համամիտ եմ Ձեզ հետ:
4. Չեմ կարծում: Եթե իշխանափոխության պրոցեսը դնենք ճիշտ ռելսերի վրա, հարցը քոքից լուծենք, այլ ոչ թե գլխից, հեղափոխությունների կարիք դարը մեկ կզգացվի: Ձեր նշած մոդելը բերում է 10 տարին մեկ հեղափոխություն անելու մանկական արյունոտ խաղին: Սա սուբյեկտիվ կարծիք էր:
Քա′յլ առաջ, անունն է քո Զինվոր,
Եվ սա է կյանքը նոր, ապրի′ր այն արժանի:
Քա′յլ առաջ, անունն է քո Զինվոր,
Քո ձեռքերում այսօր Երկիրն է հայրենի:
Հայոց հայրենասիրութիւնը կրում է տօնական, հանդիսային, ազնուապետական բնոյթ: Դա յարմար է հռետորութեան եւ տաք սեղանների շուրջը շաչող բաժակաճառերի, բայց ո՜չ եւ Հայաստանին ու հայութեան: Հայաստանը պէտք ունի հանապազօրեայ եւ զոհայօժար հայրենասիրութեան: Գռեհիկ, անհայրենասիրութեան աստիճան գռեհիկ է ոմանց հայրենասիրութիւնը: - ՆժդեհԼըՏըՊը-ին առաջնորդ ընտրողը Նժդեհի ղադրը որտեղից պիտի իմանա?
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Մի բան էլ ավելացնեմ...
Կասեի ավելին, հարգելի Վիշապ, մենք բոլորս լծված ենք նույն պայքարին, բոլո'րս: Բոլորիս նույն գաղափարն է առաջնորդում, բոլորի'ս: Այստեղ անձինք չկան: Այս գաղափարը վեր է ամեն տեսակ անհատականացումից:
Բայց հարց` ինչու՞ միասին չենք, ի՞նչն է պատճառը: Այն, որ տարբեր ճանապարհներ ենք ընտրել...Իմ ՍՈՒԲՅԵԿՏԻՎ կարծիքով, Դուք, աշխարհաքաղաքական այս կոլորիտում, ընտրել եք ոչ ճիշտ ճանապարհ…
Ճիշտն ասած հոգնեցի, կաշխատեմ սույն թեմայում էլ չգրել…
Ի սրտե բոլորիս հաջողություն եմ մաղթում ՄԵՐ պայքարում, և ի սրտե անհաջողություն եմ մաղթում պայքարի Ձեր ֆորմատին…
Շնորհակալություն բոլորին հաճելի բանավեճի համար…
Astgh ջա'ն, լավ ա չէ՞ ասել Նժդեհը
Քա′յլ առաջ, անունն է քո Զինվոր,
Եվ սա է կյանքը նոր, ապրի′ր այն արժանի:
Քա′յլ առաջ, անունն է քո Զինվոր,
Քո ձեռքերում այսօր Երկիրն է հայրենի:
Մոդերատորական: Գրառումը ջնջվել է հեղինակի խնդրանքով:
Վերջին խմբագրող՝ Ձայնալար: 26.05.2008, 09:17:
Մոդերատորական: Գրառումը ջնջվել է նախորդ ջնջված գրառման հետ տրամաբանորեն կապված լինելու պատճառով:
Վերջին խմբագրող՝ Ձայնալար: 26.05.2008, 09:19:
Քա′յլ առաջ, անունն է քո Զինվոր,
Եվ սա է կյանքը նոր, ապրի′ր այն արժանի:
Քա′յլ առաջ, անունն է քո Զինվոր,
Քո ձեռքերում այսօր Երկիրն է հայրենի:
Ինչպես ինքդ ասացիր, դա քո ՍՈՒԲՅԵԿՏԻՎ կարծիքն ա: Եթե մի 2 հոգի մեր հետ չեն, չի նշանակում, որ մենք միասնական չենք
Պայքարի ՄԵՐ ֆորմատի անհաջողության դեպքում կասկածի տակ է դրվելու ՄԵՐ պայքարի հաջողությունը, քանի որ շատերը միայն խոսում են, վիճում, բայց մեր երկրում դա բավարար չէՃիշտն ասած հոգնեցի, կաշխատեմ սույն թեմայում էլ չգրել…
Ի սրտե բոլորիս հաջողություն եմ մաղթում ՄԵՐ պայքարում, և ի սրտե անհաջողություն եմ մաղթում պայքարի Ձեր ֆորմատին…
Շնորհակալություն բոլորին հաճելի բանավեճի համար…
Որոշ գրառումներին Նժդեհի կամ ԻՍԿԱԿԱՆ հայրենասերի մտորումներով պատասխանելուց ավելի լավ միջոց չկաAstgh ջա'ն, լավ ա չէ՞ ասել Նժդեհը
Վերջին խմբագրող՝ Ambrosine: 23.05.2008, 08:50:
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Սա թերարժեքության և անինքնավստահության կոմպլեքս է ռոմանտիկ մասսայի մոտ, պետք է հաղթահարելՉեմ կարծում, որ ռոմանտիկ մասսան գերխելացի առաջնորդին գործիք կդարձնի, դժվար::
Այս մոդելը ես չեմ հորինել, սա մեր սահմանադրության մեջ է նշված՝ նախագահական և խորհրդարանական ընտրություններ, 4-5 տարին մեկ։ Իշխանափոխություն չի նշանակում պարտադիր հեղափոխությոն միջոցով, Ֆիդայի, իշխանափոխությունը ընտրությունների միջոցով էլ կարելի է անել, այս անգամ մեզ մոտ իշխանափոխություն ընտրությունների միջոցով չի ստացվել, չնայած որ շատ ենք ուզել, մեզ ֆռռացրել են, և իշխանությունները մնացել են են նույնը։
Si vis pacem, para bellum
Այս պահին թեմայում են 2 հոգի. (0 անդամ և 2 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ