Անհայտ դեպքեր հանրահայտ հեքիաթաստղերի կյանքից (հեքիաթներ)

**Բարեկամ** · 11.05.2008, 18:28

Ան, բայց հեքիաթդ իրոք ահագին մութ հարցեր թողեց. կիսատ ա էլի

Օրինակ, թե ինչ եղավ մոխրոտի հետ /անհայտ փաստերի առումով/, ասենք` արքայազնը ինչքան ծանր տարավ կարմիր խնձորի բացակայության պահը: Շատ էլ Գերմանիայում են. ռոյալ օրենքները էդ հարցերում դեռ պահպանողական են

**Ուլուանա** · 11.05.2008, 18:36

Բարեկամ-ի խոսքերից

Ան, բայց հեքիաթդ իրոք ահագին մութ հարցեր թողեց. կիսատ ա էլի

Օրինակ, թե ինչ եղավ մոխրոտի հետ /անհայտ փաստերի առումով/, ասենք` արքայազնը ինչքան ծանր տարավ կարմիր խնձորի բացակայության պահը: Շատ էլ Գերմանիայում են. ռոյալ օրենքները էդ հարցերում դեռ պահպանողական են

Ան ջան, համաձայն եմ, որ կարելի էր դեռ ահագին զարգացնել իրադարձությունները, ի դեպ, դա կարելի էր անել անվերջ։

Ես էլ, ինչպես քեզ արդեն ասել եմ, առանց էդ էլ ինչ–որ բան ավարտին հասցնելու հետ կապված խնդիրներ ունեմ,

ու եթե տրվեի հավեսին`շարունակելով հետևել երևակայությանս ընթացքին, հաստատ տենց էլ չէի վերջացնի... Էս հեքիաթը կդառնար մի հատ անավարտ վեպ։

Բայց դե, ո՞վ գիտի, մեկ էլ տեսար՝ մի օր խելքիս փչեց շարունակություն գրել...

**impression** · 11.05.2008, 22:32

Նոր կարդացի, մի շնչով, ուղղակի հրաշալի էր: Ան ջան, շաաաաատ լավն էր, սկզբում մտածում էի՝ էսքանը դե արի ու կարդա, բայց շատ սահուն ու հեշտ գնաց: Ասեմ տպավորություններս՝ ուրեմն՝ նախ շատ ուրախ եմ, որ էն ախմախ արքայազնին կույս Մոխրոտ բաժին չընկավ, ապրեն մեր խոպանչի հայերը ՀԱ՜-ՅԵ՜Ր:
Հետո՝ Կարմրիկի ու Գայլի բռնաբարության մասին խոսակցությունը սպանե՜ց, բարձր ծիծաղում էի կարդալուց, դե վերջն էլ շատ սիրուն էր Ան ջան, հալալ ա քո ֆանտազիային:
Մի անգամ էլ ասեմ՝ ivy-ական էր

թե հարուստ ու համով-հոտով բառապաշարը, թե երևակայության թռիչքները:
Ան, ապրես

**Երկնային** · 12.05.2008, 17:44

Ան, հեքիաթիցդ իմ կողմից ամենաշատը սիրված երկու հերոսներին եմ նկարել...
մռութ են չէ՞…

**Ուլուանա** · 12.05.2008, 18:14

Երկնային-ի խոսքերից

Ան, հեքիաթիցդ իմ կողմից ամենաշատը սիրված երկու հերոսներին եմ նկարել...
մռութ են չէ՞…

Հա, մռութ են։

Փաստորեն, հեքիաթս նույնիսk ոգեշնչել ա քեզ, հա՞։

Կարո՞ղ ա շուտով երաժշտություն գրող էլ հայտնվի...

Քիչ–քիչ մուլտֆիլմին պատրաստվենք։

**Երկնային** · 12.05.2008, 18:16

Ուլուանա-ի խոսքերից

Հա, մռութ են։

Փաստորեն, հեքիաթս նույնիսկ ոգեշնչել ա քեզ, հա՞։

Կարո՞ղ ա շուտով երաժշտություն գրող էլ հայտնվի...

Քիչ–քիչ մուլտֆիլմին պատրաստվենք։

իսպաներենի դասին նստած Բոքոնիկ էի նկարում…
աչքիս մի oր բոլոր հերոսներիդ տեսնես…

**Gayl** · 16.12.2009, 03:45

Մեռա վրես հալ չմնաց,շուտվանից էտքան չէի խնդացել,էն Գայլի ու Աղվեսի խոսակցությունը սկզբից մինչև վերջ սպանեց

Լավն էր ապրես

**Chuk** · 18.05.2008, 01:40

Նախ ասեմ, որ դժվարությամբ սկսեցի կարդալ: Նույնիսկ առաջին տողերը կարդալիս ինձ թվաց, որ պարտադրված եմ կարդալու, բայց (ինչ լավ է) սխալվել էի

Կարդալիս ակամա մտածում էի, թե Հոլիվուդցիներն ինչքան բան են կորցրել, որ չեն գտել քեզ: Ան, լուրջ: Այ մերոնք մուլտ են ասում, ես էլ կիսամուլտ, կիսակինո ասեմ, եռաչափ գրաֆիկական դեմք հերոսներով ու իսկական դերասաններով: Լուրջ եմ ասում, ամերիկացիք հիմա տենց բաներ անել սիրում են, սիրում են նաև հեքիաթների հետ խաղեր խաղալ, բայց վստահ եմ, որ ոչ սենց հաջող: Իրոք լավ է ստացվել ու կարևորը, որ իրական, ոչ թե սարքովի հումոր է (չգիտեմ, էս մտքիցս բան հասկացաք):
Անցումներն էլ են լավը (մի պատմությունից մյուսին): Ուրախ եմ, որ գլխավոր հերոսը կտրուկ փոխվեց (հայ երիտասարդը չմնաց): Ի դեպ դա հետաքրքիր անակնկալ էր, ոչ ստանդարտ, երբ պատմության կեսից գլխավոր հերոսն ասում է «Հաջող, ես իրականում երկրորդական էի»:
Բայց որ կիսատ բաներ կան, այ դա կպնդեմ: Հա՛, կարելի է անվերջ շարունակել, բայց և միաժամանակ, կարծում եմ, որոշ հարցերի պատասխաններ է պետք տալ: Մասնավորապես Մոխրոտի հարցինը: Հայտնի հեքիաթի տված պատասխանը մեզ չի բավարարում, մենք Անահիտի պատասախանն ենք պահանջում: Այնպես որ, Ան ջան, գործ անելու ժամանակն է

Մեկ էլ մի քանի դիտողություն կարծիք. օրինակ սոված անդամի մասին հիշատակումդ ահագին զվարճալի էր, մտերմիկ, բայց ես կարծում եմ, որ գործդ ավելին է, քան միայն ակումբում դնելու ենթակա: Իսկ այլ ընթերցողի համար այդ տողերը ոչ միայն մտերմիկ չեն լինի, այլև անհասկանալի կլինեն: Նաև գորշ մասայի տեսարանը կուզեի որ չլիներ: Այդպիսի մի քանի խմբագրական ուղղումների կարիք, կարծում եմ (խիստ սուբյեկտիվ) կա: Ու որոշ տեղերում (առանց մատնացույց անելու ասեմ) զուտ հայկական մտածողությանը հասկանալի հատվածները կարծում եմ կարելի է խմբագրել ու, ինչու ոչ, թարգմանելով ներկայացնել միջազգային հանրության դատին: Ի դեպ, դա հրաշալի բան կլինի: Արդյունքում, երբ որոշակի մասաների կհետաքրքրի հեքիաթդ, նրանց կհետաքրքրի նաև «Անխելք մարդը» ու դու, Ան, քո կամքից անկախ կնպաստես հայ գրականության միջազգային ճանաչմանը: Կարծում ես՝ չափազանցնու՞մ եմ: Բնավ: Չափազանց լուրջ եմ մոտենում այս կոլորիտային ստեղծագործությանդ:
Հա, ի դեպ շնորհակալություն այս պատմվածքով իմ բանակային միապաղաղ կենցաղում ուրախ ու զրնգուն ծիծաղի ձայներ ավելացնելու համար: Շատ լավն էր, Ան