Մենակություն… ի՞նչ է դա Ձեր պատկերացմամբ…
Չգիտես` ինչու, շատ անգամ մարդիկ շփոթում են մենակությունը որոշ ժամանակով ինքդ քո հետ առանձնանալու հետ… իսկ դրանք շատ տարբեր հասկացություններ են…
Արդյո՞ք երբևէ զգացել եք անտանելի միայնակ ու անկարող այդ վիճակից դուրս գալ…
Համաձա՞յն եք, որ մեր կյանքում մենք շարունակում ենք միշտ միայնակ մնալ և մահանում ենք մենակության մեջ…
Ի՞նչ է մենակությունը Ձեր աչքերով…
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
Jarre (11.03.2009)
Նյուտ ջան, մենք մենակ ենք աշխարհ գալիս և մենակ էլ պիտի գնանքԵրկնային-ի խոսքերից
Եթե մենակ ես քեզ զգում աշխարհում /էս անձամբ քեզ չեմ ասում / ապա փոխիր շրջապատդ, ժամանակավորապես առանձնացիր ինքդ քո հետ ու գտիր մենակության, իսկ ավելի ճիշտ դատարկությանդ պատճառը, իսկ եթե չգտնեսուրեմն ուղղակի մեանխոլիայով ես տառապում
Մենակությունը իմ սփոփանքնա.....լռությունը , նրա հյուսած երաժշտությունը , ձայներ որ հնչում են մեր գոյության ամենախորքերից ,հոգեկան ներդաշնակությունը , ինքդ քո հետ , քո մտքերով ՝ հեռու հեռու՜ ...
Հա՜ ասեմ , որ մենակությունը ոչ բոլորին կարող է ընկեր լինել , պարզապես պետք է գիտակցել նրա և լավ և վատ կողմերը ու օգտվել լավ կողմերից
Чеширский КотЭ
Մենակությունը դա շատ ծանր բան է:
Այո զգացել եմ,ես միշտ ել մենակ եմ եղել,որովհետև ես մեր ընտանիքի միակ երեխան եմ:Չնայած իմ բարեկամները երբեք այնպես չեն արել որ ես ինձ մենակ զգամ:Բայց հաճախ երբ ես գալիս եմ տուն դուռը բացում ինձ նենց մենակ եմ զգում,ուզում եմ որ մեկը լինի կողքիս խոսեմ հետը,կամ հենց նենց նստի ու լռի:Բայց դա իմ կյանքն է ու ես չեմ կարող այն փոխել:
Ոչ մեր մենակության մեջ մահանալուն համաձայն չեմ,մենք կյանքի վերջում երբեք մենակ չենք լինում(ծեր ժամանակ),մեր կողքին են լինում մեր երեխաները,կամ ամուսինը:
Մենակությունը իմ աչքերով դա շատ դաժան է:
А ведь зима - это и есть сказка.... Главное верить в чудеса...и я верю
հոգեպես միայնակ լինելը մահից էլ դաժան կարող է լինել…
Մենակությունը դա այն չի, երբ մենակ ես տանը… դա այն է, երբ հազարավոր մարդկանց մեջ, աղմկոտ ու ուրախ շրջապատում դու քեզ օտար ես զգում… զգում ես, որ չես պատկանում այդ միջավայրին… քեզ չեն հասկանում, դու չես հասկանում…
Մենակությունը դա այն է, որ դու գիտես, որ ոչ ոք չի իմանա երբեք այն ամենը, ինչ այդքան շատ կուզենայիր ասել… բայց դու դա չես էլ ասի, որովհետև ինքդ էլ չես ցանկանում իմանալ…
Եթե քեզ կանչեցին, ու դու չլսեցիր, ուրեմն առանձնաել ես ինքդ քո մտքերի հետ… Եթե դու կանչեցիր, ու ոչ ոք չլսեց, ուրեմն դու միայնակ ես…
երևի օձի թույնի պես մի բան է` քիչ քանակությամբ կարող է օգուտ բերել, իսկ եթե չափից դուրս լինի, արդեն մահացու է…
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
Jarre (11.03.2009)
Ասեմ, որ շատ սենտեմենտալ թեմա ա, բայց մենակությունից խոսելը ախր տխուր ա։ Մենակ զգում եմ միայն այն ժամանակ, րբ ինձ չեն հասկանում կամ սխալ են հասկանում։ Մտածում եմ, թե ուր էր մեկն էլ ինձ պես գտնվեր։ Բայց ցանկացած վիճակից միշտ էլ ելք կա։ Ես վաղուց արդեն ինձ մենակ չեմ զհում, երևի ինչ ուսանող եմ, արդեն 3 տարի ա։
Մունություն։))) (Իմ բլոգը)
ֆոտոբզիկություն :ՃՃ
Ասում են, տղամարդը սիրում է աչքերով, իսկ կինը՝ ականջներով։ Ես սիրում եմ սրտով և հոգով...
Մենակությունը մի կարգավիճակ է, որին մարդն անընդհատ ձգտում է, որպեսզի ասի, որ ինքը մենակ է:
Համամիտ չեմ: Մենակությանը չես ձգտում, ինքը միշտ քեզ հետ ա: Իրենից փախչել չես կարող, մենակ ես, անգամ երբ ամենասիրելիդ պինդ գրկել է ու ասում է, որ միշտ քեզ հետ կմնա: Մարդ ՄԻՇՏ ու ԱՆԽՈՒՍԱՓԵԼԻՈՐԵՆ մենակ ա....
Պատկերացրեք, երկուսիդ հետ էլ համաձայն եմ։Լուրջ, ուղղակի ամեն մեկդ էդ երևույթը տարբեր տեսանկյուններից եք դիտարկել, թե չէ երկուսդ էլ ճիշտ եք, իմ կարծիքով։
Բյուրի դիտարկման հետ կապված ասեմ, որ ես ինքս բազմիցս նկատել եմ, որ այն մարդիկ, ովքեր չափից դուրս շատ են խոսում իրենց միայնակությունից ու ամեն առիթով շեշտում, թե որքան միայնակ են իրենք, իրականում չեն էլ ուզում ազատվել դրանից, դրանով ուզում են ուշադրություն գրավել, ինչպես նաև արդարացնել իրենց անհաջողությունները։ Իսկ ընդհանրապես բոլորս էլ ինչ–որ առումով միայնակ ենք ի սկզբանե, ուղղակի ոմանք սովորում են սիրել իրենց միայնակությունը, օգուտ քաղել դրանից և այն դրոշակ չդարձնել՝ ի տես ամբողջ աշխարհի։
Մի քիչ դաժան ստացվեց, չէի ուզում...
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Աղջիկներ են է լինում, որ ձևական ասում են, որ իրանք սիրում են մենակությունը, նեռվերիս ազդում են
Համաձայն եմ՝ լինում ա ժամանակ, որ մի քանի րոպեով կամ ժամով ուզում ես մենակ լինել, բայց էդ ցանկությունը պետքա հաճախակի չլինի: Հեչ էլ լավ բան չի մենակությունը. մենակով ո՛չ ուտել ա լինում, ո՛չ պարել ա լինում, ո՛չ խմել ա լինում, ո՛չ քնել ա…… վայ
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
Ես երբեմն սիրում եմ մենակությունը, իսկ ավելի հաճախ ատում, այսինքն` նրա նկատմամբ անտարբեր չեմ:
Այն ինչ ուզում էի ասել բազմիցս ասվեց՝ մենք միայնակ ենք ծնվել այդպես էլ կմեռնենք, նույնիսկ սիրելիի գրկի մեջ միայնակ ես, մենք ձգտում ենք միայնության որպեսզի արդարացնենք ինքներս մեր սխալներն ու տարօրինակությունները:
ես ամենաշատը ինձ միայնակ եմ զգում մեծ բազմության մեջ՝ ծնունդներին, քեֆերին, հավաքներին, ժողովներին, իսկ երբ մարմինս մենակ է սենյակում, այնտեղ մի ամբողջ հույզերի ու մտքերի նվագախումբ է հնչում, մի ամբողջ անսամբլ պարում է ամեն տեսակ պարեր,
Սիրում եմ մարմնիս մենակությունն ու հոգուս խմջույքը այդ միայնության մեջ
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
Կուկ, թեման ֆիզիկական մենակության մասին չի։ Բայց նույնիսկ ֆիզիկական մենակությունը տարբեր մարդիկ տարբեր կերպ են ընկալում ու զգում։ Եթե դու չես սիրում մենակ լինել, դա չի նշանակում, որ բոլոր նրանք, ովքեր ասում են, որ սիրում են, ձևական են ասում։ Օրինակ՝ ինքնամփոփ, չշփվող մարդկանցից շատերը սիրում են մենակություն, իրենց մենակ ավելի հարմարավետ են զգում։ Էնպես որ դա շատ անհատական է։Աղջիկներ են է լինում, որ ձևական ասում են, որ իրանք սիրում են մենակությունը, նեռվերիս ազդում են
Համաձայն եմ՝ լինում ա ժամանակ, որ մի քանի րոպեով կամ ժամով ուզում ես մենակ լինել, բայց էդ ցանկությունը պետքա հաճախակի չլինի: Հեչ էլ լավ բան չի մենակությունը. մենակով ո՛չ ուտել ա լինում, ո՛չ պարել ա լինում, ո՛չ խմել ա լինում, ո՛չ քնել ա…… վայ
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Մենակությունն իմ պատկերացմամբ ես եմ իմ սենյակում հատակին նստած...
իրականում. ոչինչ չեմ տեսնում
մենակությունն իմ միակ հավատարիմ ընկերն է, ընդհանրապես գերադասում եմ լինել իսկապես մենակ, քան շրջապատում, որն ինձ հոգեհարազատ չէ, որովհետև հենց այդ շրջապատում, թեկուզ և շրջապատված մարդկանցով, ես ավելի ցավալի եմ զգում մենակությունը` հոգեկան մենակությունը, որ փնտրում ես հասկացող հայացք և հանդիպում ոչինչ չարտահայտող մի զույգ սառած աչքերի
մենակությունը մտածելու, վերլուծելու ինքնաքննադատելու հնարավորություն է տալիս
սիրում եմմենակությունը
Մի՛ փորձիր թաքցնել սխալդ, ընդունի՛ր այն, պատասխա՛ն տուր և շարժվի՛ր առաջ
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
'
Էջանիշներ