Մենակություն… ի՞նչ է դա Ձեր պատկերացմամբ…
Չգիտես` ինչու, շատ անգամ մարդիկ շփոթում են մենակությունը որոշ ժամանակով ինքդ քո հետ առանձնանալու հետ… իսկ դրանք շատ տարբեր հասկացություններ են…
Արդյո՞ք երբևէ զգացել եք անտանելի միայնակ ու անկարող այդ վիճակից դուրս գալ…
Համաձա՞յն եք, որ մեր կյանքում մենք շարունակում ենք միշտ միայնակ մնալ և մահանում ենք մենակության մեջ…
Ի՞նչ է մենակությունը Ձեր աչքերով…
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
Jarre (11.03.2009)
Նյուտ ջան, մենք մենակ ենք աշխարհ գալիս և մենակ էլ պիտի գնանքԵրկնային-ի խոսքերից
Եթե մենակ ես քեզ զգում աշխարհում /էս անձամբ քեզ չեմ ասում / ապա փոխիր շրջապատդ, ժամանակավորապես առանձնացիր ինքդ քո հետ ու գտիր մենակության, իսկ ավելի ճիշտ դատարկությանդ պատճառը, իսկ եթե չգտնեսուրեմն ուղղակի մեանխոլիայով ես տառապում
Մենակությունը իմ սփոփանքնա.....լռությունը , նրա հյուսած երաժշտությունը , ձայներ որ հնչում են մեր գոյության ամենախորքերից ,հոգեկան ներդաշնակությունը , ինքդ քո հետ , քո մտքերով ՝ հեռու հեռու՜ ...
Հա՜ ասեմ , որ մենակությունը ոչ բոլորին կարող է ընկեր լինել , պարզապես պետք է գիտակցել նրա և լավ և վատ կողմերը ու օգտվել լավ կողմերից
Чеширский КотЭ
Մենակությունը դա շատ ծանր բան է:
Այո զգացել եմ,ես միշտ ել մենակ եմ եղել,որովհետև ես մեր ընտանիքի միակ երեխան եմ:Չնայած իմ բարեկամները երբեք այնպես չեն արել որ ես ինձ մենակ զգամ:Բայց հաճախ երբ ես գալիս եմ տուն դուռը բացում ինձ նենց մենակ եմ զգում,ուզում եմ որ մեկը լինի կողքիս խոսեմ հետը,կամ հենց նենց նստի ու լռի:Բայց դա իմ կյանքն է ու ես չեմ կարող այն փոխել:
Ոչ մեր մենակության մեջ մահանալուն համաձայն չեմ,մենք կյանքի վերջում երբեք մենակ չենք լինում(ծեր ժամանակ),մեր կողքին են լինում մեր երեխաները,կամ ամուսինը:
Մենակությունը իմ աչքերով դա շատ դաժան է:
А ведь зима - это и есть сказка.... Главное верить в чудеса...и я верю
հոգեպես միայնակ լինելը մահից էլ դաժան կարող է լինել…
Մենակությունը դա այն չի, երբ մենակ ես տանը… դա այն է, երբ հազարավոր մարդկանց մեջ, աղմկոտ ու ուրախ շրջապատում դու քեզ օտար ես զգում… զգում ես, որ չես պատկանում այդ միջավայրին… քեզ չեն հասկանում, դու չես հասկանում…
Մենակությունը դա այն է, որ դու գիտես, որ ոչ ոք չի իմանա երբեք այն ամենը, ինչ այդքան շատ կուզենայիր ասել… բայց դու դա չես էլ ասի, որովհետև ինքդ էլ չես ցանկանում իմանալ…
Եթե քեզ կանչեցին, ու դու չլսեցիր, ուրեմն առանձնաել ես ինքդ քո մտքերի հետ… Եթե դու կանչեցիր, ու ոչ ոք չլսեց, ուրեմն դու միայնակ ես…
երևի օձի թույնի պես մի բան է` քիչ քանակությամբ կարող է օգուտ բերել, իսկ եթե չափից դուրս լինի, արդեն մահացու է…
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
Jarre (11.03.2009)
Չես պատկերացնում, թե ինչքան ճշմարիտ են ասածներդ Երկնային ջան..
Երկար տարիներ եմ եղել միայնակ ու դա չեմ ցանկանա նույնիսկ թշնամուս..
և դա միայն այն չէ, որ օրերով կարող ես մեռնելու չափ հիվանդ պառկած լինել "ժամանակավոր կացարանումդ"(բազում վարձու, կամ ոչ այնքան, սենյակներիցս և ոչ մեկին այդպես էլ չկարողացա "տուն" կոչել.. քանզի ՏՈՒՆ, ըստ իս, դա լրիվ ուրիշ գաղափար է..) ու ոչ ոքի հետաքրքիր չլինես, որ գոնե այցելի.. ուր մնաց, թե ջուր բերի.. ավելին՝ ոչ-ոք դրա մասին իսկի չի էլ իմանա.. որովհետև ոչ-ոքի, մեծ հաշվով, դա պետք էլ չի..
..ում էլ որ պետք է՝ դու չես պատմի, որպեսզի ավելորդ չանհանգստանա քեզ համար..
միայնակությունը դա այն է, երբ հազարավոր մարդկանցից կազմված ամբոխը շարժվում է, իսկ դու՝ նրանց մեջ.. բայց ոչ-ոք քեզ չի նկատում.. դու էլ՝ ոչ-ոքի.. և դու զգում ես, որ նույնիսկ այդ իրար բոլորովին անծանոթ մարդիկ ունեն ընդհանուր ինչ-որ բան, ինչ չունես դու.. կամ գուցե հակառա՞կը.. ինչ-որ բան ունես դու, որ չունի իրենցից և ոչ մեկը..
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
իսկ դրա դեմ ոչ մի միջոց չկաժամանակավորապես առանձնացիր ինքդ քո հետ ու գտիր մենակության, իսկ ավելի ճիշտ դատարկությանդ պատճառը, իսկ եթե չգտնես
Բայց թե մենակությունը լավ բան ա էլի: Շատ եմ սիրում: Շատ հաճախ էլ` ձգտում եմ դեպի մենակություն: Օրը միջին հաշվով 16-18 ժամ մենակ եմ:
Դու քո համար նստած կամ պառկած ես, ոչ մեկ քեզ չի խանգարում իրա ներկայությամբ: Ինչ ուզում մտածում ես (չնայած, 90 տոկոս դեպքերում մտքերդ էնքան խառնված են, որ ոչ մի բան էլ չես կարում մտածես), ինչ ուզում անում ես: Չեմ սիրում, երբ որ մարդիկ ինձ մեղադրում են, որ մենակովս եմ տեղ-մեղ գնում, մենակովս եմ հաց ուտում, մենակովս եմ գործ անում, մեկ-մեկ էլ չեմ սիրում, որ մարդիկ տեղ-մեղ գնալուց իմ ներկայությունն են պահանջում, որ իրանք իրանց մենակ չզգան, թե չէ հանկարծ որ ես իրանց հետ չլնեմ, կալարեն տեղ-մեղ գնալ: Լավ ա գիրք կարդալուց չեն ասում արի միասին կարդանք: Թողեք հանգիստ ապրեմ իմ համար: Մենակության մեջ: Հա, շատ լավ բան ա: Դու առանձին քո համար: Մանավանդ, որ անջատվում ես ու հանկարծ քնում:Չնայած, ինձ ո՞վ կհասկանա: Մի հասկացեք: Ես էլ ձեզ չեմ հասկանում:
Վերջին խմբագրող՝ Աբելյան: 07.05.2008, 13:04:
Все люди - евреи, просто не все нашли смелость признаться.
Ինչքանով որ կույր եմ, այնքանով էլ մենակությունը չեմ տեսնում
Ասեմ, որ շատ սենտեմենտալ թեմա ա, բայց մենակությունից խոսելը ախր տխուր ա։ Մենակ զգում եմ միայն այն ժամանակ, րբ ինձ չեն հասկանում կամ սխալ են հասկանում։ Մտածում եմ, թե ուր էր մեկն էլ ինձ պես գտնվեր։ Բայց ցանկացած վիճակից միշտ էլ ելք կա։ Ես վաղուց արդեն ինձ մենակ չեմ զհում, երևի ինչ ուսանող եմ, արդեն 3 տարի ա։
Մունություն։))) (Իմ բլոգը)
ֆոտոբզիկություն :ՃՃ
Ասում են, տղամարդը սիրում է աչքերով, իսկ կինը՝ ականջներով։ Ես սիրում եմ սրտով և հոգով...
Մենակությունը մի կարգավիճակ է, որին մարդն անընդհատ ձգտում է, որպեսզի ասի, որ ինքը մենակ է:
Համամիտ չեմ: Մենակությանը չես ձգտում, ինքը միշտ քեզ հետ ա: Իրենից փախչել չես կարող, մենակ ես, անգամ երբ ամենասիրելիդ պինդ գրկել է ու ասում է, որ միշտ քեզ հետ կմնա: Մարդ ՄԻՇՏ ու ԱՆԽՈՒՍԱՓԵԼԻՈՐԵՆ մենակ ա....
Պատկերացրեք, երկուսիդ հետ էլ համաձայն եմ։Լուրջ, ուղղակի ամեն մեկդ էդ երևույթը տարբեր տեսանկյուններից եք դիտարկել, թե չէ երկուսդ էլ ճիշտ եք, իմ կարծիքով։
Բյուրի դիտարկման հետ կապված ասեմ, որ ես ինքս բազմիցս նկատել եմ, որ այն մարդիկ, ովքեր չափից դուրս շատ են խոսում իրենց միայնակությունից ու ամեն առիթով շեշտում, թե որքան միայնակ են իրենք, իրականում չեն էլ ուզում ազատվել դրանից, դրանով ուզում են ուշադրություն գրավել, ինչպես նաև արդարացնել իրենց անհաջողությունները։ Իսկ ընդհանրապես բոլորս էլ ինչ–որ առումով միայնակ ենք ի սկզբանե, ուղղակի ոմանք սովորում են սիրել իրենց միայնակությունը, օգուտ քաղել դրանից և այն դրոշակ չդարձնել՝ ի տես ամբողջ աշխարհի։
Մի քիչ դաժան ստացվեց, չէի ուզում...
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Աղջիկներ են է լինում, որ ձևական ասում են, որ իրանք սիրում են մենակությունը, նեռվերիս ազդում են
Համաձայն եմ՝ լինում ա ժամանակ, որ մի քանի րոպեով կամ ժամով ուզում ես մենակ լինել, բայց էդ ցանկությունը պետքա հաճախակի չլինի: Հեչ էլ լավ բան չի մենակությունը. մենակով ո՛չ ուտել ա լինում, ո՛չ պարել ա լինում, ո՛չ խմել ա լինում, ո՛չ քնել ա…… վայ
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
Այն ինչ ուզում էի ասել բազմիցս ասվեց՝ մենք միայնակ ենք ծնվել այդպես էլ կմեռնենք, նույնիսկ սիրելիի գրկի մեջ միայնակ ես, մենք ձգտում ենք միայնության որպեսզի արդարացնենք ինքներս մեր սխալներն ու տարօրինակությունները:
ես ամենաշատը ինձ միայնակ եմ զգում մեծ բազմության մեջ՝ ծնունդներին, քեֆերին, հավաքներին, ժողովներին, իսկ երբ մարմինս մենակ է սենյակում, այնտեղ մի ամբողջ հույզերի ու մտքերի նվագախումբ է հնչում, մի ամբողջ անսամբլ պարում է ամեն տեսակ պարեր,
Սիրում եմ մարմնիս մենակությունն ու հոգուս խմջույքը այդ միայնության մեջ
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
Դաժան չի, ուղղակի իրականությունն ա:Պատկերացրեք, երկուսիդ հետ էլ համաձայն եմ։
Բյուրի դիտարկման հետ կապված ասեմ, որ ես ինքս բազմիցս նկատել եմ, որ այն մարդիկ, ովքեր չափից դուրս շատ են խոսում իրենց միայնակությունից ու ամեն առիթով շեշտում, թե որքան միայնակ են իրենք, իրականում չեն էլ ուզում ազատվել դրանից, դրանով ուզում են ուշադրություն գրավել, ինչպես նաև արդարացնել իրենց անհաջողությունները։ Իսկ ընդհանրապես բոլորս էլ ինչ–որ առումով միայնակ ենք ի սկզբանե, ուղղակի ոմանք սովորում են սիրել իրենց միայնակությունը, օգուտ քաղել դրանից և այն դրոշակ չդարձնել՝ ի տես ամբողջ աշխարհի։
Մի քիչ դաժան ստացվեց, չէի ուզում...
Միայնակության զգացումը խորը դեպրեսիայի պատճառ կարող է դառնա:
Ինչ վերաբերվում է միշտ միայնակ զգալուն , ես համամիտ չեմ, քանի որ մարդկային ոչ մի զգացողություն հարատև չի ու չի կարող երկար տևել: Ինչպես ուրախությունն ու տխրությունն են անցողիկ, նույնն էլ միայնակությունը: Հետո ընկալման խնդիր կա: Հնարավոր է, որ միևնույն իրավիճակում ես ինձ միայնակ զգամ, իսկ մեկ ուրիշը` ոչ:
Էսքան ասելուս իմաստն էն ա ժողովուրդ ջան, որ մարդը ոչ թե միայնակ ա լինում այլ ուզում ա մտածի, որ միայնակ ա: Ամեն ինչ կապված ա, թե ինչ կտրվածքով ենք նայում կյանքին: Չմոռանանք, որ ամեն ինչ հարաբերական ա:
Если тебе когда-нибудь заxочется найти такого человека который сможет одолеть любую, даже самую тяжелую беду и сделать тебя счастливым, когда этого не может больше никто: ты просто посмотри в зеркало и скажи "Привет!"
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ