Իսկ ձեր ձեռքին ի՞նչ է լինելու վաղը բացի ծաղիկից

[voter]

Գայանե Առուստամյանի ձեռքում կլինեն պաստառներ՝ ՚Ապրիլի 24. 1915. Էնվեր, Թալեաթ, Ջեմալ- Մարտի 1- Սերժ Սարգսյան, Ռոբերտ Քոչարյան, Արթուր Բաղդասարյանՙ բովանդակությամբ: Գայանե Առուստամյանը ՚Ա1+ՙ-ի հետ զրույցում ասաց, որ իր համար ոչ մի տարբերություն չկա երեք մարդ կազմակերպել են 1.5 մլն հայերի ցեղասպանություն, թե երեք մարդ կազմակերպել են 10 մարդու սպանություն: ՚Ամեն անպատիժ սպանություն կարող է ցեղասպանության վերածվելՙ,- ասում է Գայանե Առուստամյանը: ՚Ինչ արժե 10 մարդու կյանքըՙ, ՚Ինչպես կարող ենք կանխել մարդասպանություններըՙ,- այս բովանդակությամբ պաստառներ էլ կան, բայց եթե Գայանե Առուստամյանն ակցիան իրականացնի միայնակ՝ 3 պաստառ միանգամից պահել չի կարող:

Լրագրողը, սակայն, վճռական է ակցիան իրականացնելու հարցում:

http://www.a1plus.am/amu/?page=IssuePrint&id=59861

Ինչ էլ պատրաստվում եք անել վաղն, մնացեք անմեղ զոհերի կարգախոսի սահմաններում։

[քաղաքացի]

http://www.a1plus.am/amu/?page=IssuePrint&id=59861

Ինչ էլ պատրաստվում եք անել վաղն, մնացեք անմեղ զոհերի կարգախոսի սահմաններում։

Զոհերի կարգախոսի սահմանները որո՞նք են
Առաջին անգամ եմ նման բան լսում:

[voter]

Օրինակներով ասեմ՞
–ամոթ մարդասպաններին,
–դատապարտում ենք անզեն մարդկանց գնդակահարողներին
կամ նման կարգախոսներ ունենալ 24ին, որոնք կապվում են անմեղ զոհերի անկախ Եղեռնի, սովետական տարիների թե մարտի 1, հասկանալի ու ընդունելի կլինի բոլորի կողմից - բացառությամբ ՍԵՐԺանտական թափթփուկների, որոնք առավելագույնս Ծիծեռնակաբերդ են գնում իրենց ջոջերի գալու ժամանակ, որ մի հատ նայեն ու իրանց ցույց տան։

Լևոն նախագահ և նույնիսկ պայքար մինջև վերջ վաղն, իսկ իմ արդեն բազմաթիվ անգմա նշված կարծիքով ընդհանրապես գոռալ չարժէ։

Ավելացվել է 1 րոպե անց
Կամ բավարար է ուղղակի բռունց արած լուռ անցնել ծիծոռնակաբերդով, ոնց էլ լինի կերևա հեռուստաալիքներով, եթե իհարկե ընդհամենը մի 2-3 մարդով չսահմանափակվի այլ անընդհատ բարձրացված բռունցներ լինեն։

[ChildOfTheSky]

Կարծում եմ հենց Ծիծեռնակաբերդում պայքարի որևէ լոզունգ գոռացող չի լինի, երևի թե այդ մասին կասվի ընդդիմության երթի սկզբում, իսկ թե Ծիծեռնակաբերդից հետո ինչ կլինի, կարելի է թողնել յուրաքանչյուրի հայեցողությանը:

[Լ.յ.ո.վ.]

Օրինակներով ասեմ՞
–ամոթ մարդասպաններին,
–դատապարտում ենք անզեն մարդկանց գնդակահարողներին
կամ նման կարգախոսներ ունենալ 24ին, որոնք կապվում են անմեղ զոհերի անկախ Եղեռնի, սովետական տարիների թե մարտի 1, հասկանալի ու ընդունելի կլինի բոլորի կողմից - բացառությամբ ՍԵՐԺանտական թափթփուկների, որոնք առավելագույնս Ծիծեռնակաբերդ են գնում իրենց ջոջերի գալու ժամանակ, որ մի հատ նայեն ու իրանց ցույց տան։

Լևոն նախագահ և նույնիսկ պայքար մինջև վերջ վաղն, իսկ իմ արդեն բազմաթիվ անգմա նշված կարծիքով ընդհանրապես գոռալ չարժէ։

Ավելացվել է 1 րոպե անց
Կամ բավարար է ուղղակի բռունց արած լուռ անցնել ծիծոռնակաբերդով, ոնց էլ լինի կերևա հեռուստաալիքներով, եթե իհարկե ընդհամենը մի 2-3 մարդով չսահմանափակվի այլ անընդհատ բարձրացված բռունցներ լինեն։

+1
Լրիվ համաձայն եմ, ու խնդրում և կոչ եմ անում բոլորին, որ չմոռանան, որ վաղը 1915 թվականի զոհերի հիշատակի օրն է և չարժի այն օգտագործել ներքաղաքական պայքարի նպատակներով:

[քաղաքացի]

+1
Լրիվ համաձայն եմ, ու խնդրում և կոչ եմ անում բոլորին, որ չմոռանան, որ վաղը 1915 թվականի զոհերի հիշատակի օրն է և չարժի այն օգտագործել ներքաղաքական պայքարի նպատակներով:

Ես էլ եմ համաձան Վոտերի հետ, բայց քո Լյովի հետ այնքան էլ համաձայն չեմ:
Ներքաղաքական պայքար կարելի է անել, սակայն անձայն և սգո տեսքով: Այ օրինակ Վոտերի առաջարկածը շատ լավ միտք է՝

Կամ բավարար է ուղղակի բռունց արած լուռ անցնել ծիծոռնակաբերդով, ոնց էլ լինի կերևա հեռուստաալիքներով, եթե իհարկե ընդհամենը մի 2-3 մարդով չսահմանափակվի այլ անընդհատ բարձրացված բռունցներ լինեն։

Բռունցք պարզելը անձայն և խաղաղ նշան է, որը ողջ հայության մշակույթում մտած նշան է:

[Լ.յ.ո.վ.]

Ես էլ եմ համաձան Վոտերի հետ, բայց քո Լյովի հետ այնքան էլ համաձայն չեմ:
Ներքաղաքական պայքար կարելի է անել, սակայն անձայն և սգո տեսքով: Այ օրինակ Վոտերի առաջարկածը շատ լավ միտք է՝

Բռունցք պարզելը անձայն և խաղաղ նշան է, որը ողջ հայության մշակույթում մտած նշան է:

Ես էս ամենին մի քիչ ուրիշ աչքերով եմ նայում: Ընդհանուր առմամբ լավ կլինի որ բռունցքներ պարզենք, և այլն և այլն: Բայց եկեք մի հատ ընդհանուր դատենք: Ապրիլի 24-ը թուրքերի կողմից իրագործած հայերի ցեղասպանութունը դատելու և դատապարտելու օրն է: Այդ օրը բացի մեր հարգանքի տուրքը մատուցելուց մենք նաև ցույց ենք տալիս աշխարհի հանրությանը, որ թուրքերը ցեղասպան են և պահանջում պատասխանատվություն կատարված ոճիրի համար:
Իսկ եթե այդ օրը սգանք նաև մարտի 1-ի զոհերի հիշատակը, ապա թուրքերը կարող են հանգիստ խղճով ասել.
-Ինչու եք մեզ մեղադրում, ով հայեր, եթե դուք ինքներդ էլ եք փաստորեն նմանատիպ ոճիր գործել:
Ու պետք չի խնդրում եմ թուրքերին համոզել, որ գիտեք դա ՍՍն ու ՌՔն էին և այլն և այլն: Հայերն էին և վերջ, որովհետև էդ արդեն մեր ներքին խնդիրն է: Թե չէ նման դատողությամբ էլ իրանք կարան ասեն էտի էն վախտվա Թալեաթ, Էնվեր-Մենվերներն էին մենք ինչ անենք:
Մարտի 1-ի զոհերի հիշատակը շատ հարգում եմ և հարգանքի տուրք մատուցեցինք քառասունքի օրը: Իսկ ինչ կապ ունի Ապրիլի 24-ը ? Հասկանում եմ, որ այդ վիշտը մեզ ստիպում է սգալ ու ամեն հարմար առիթով ցույց տալ ՍՍի ու ՌՔի մարդասպան դեմքը: Բայց ես գտնում եմ, որ Ապրիլի 24-ին չարժի դա անել: Վարկաբեկում և թուլացնում ենք ինքներս մեզ:

[ChildOfTheSky]

Հիշեցնեմ, որ ապրիլի 24 եղեռնի զոհերի հիշատակի օր է, սգո օր, ոչ թե թուրքերին կամ Թուրքիային պատասխանատվության ենթարկելու օր, դրա համար կարելի է օգտագործել տարվա մնացած 364 օրերը, այս տարի՝ 365-ը: Իսկ եթե մի օր Թուրքիան ասի, թե "Ինչու եք մեզ մեղադրում, ով հայեր, եթե դուք ինքներդ էլ եք փաստորեն նմանատիպ ոճիր գործել:", այդ օրը Թուրքիան ճանաչած կլինի ցեղասպանությունը որպես փաստ:

[քաղաքացի]

Ես էս ամենին մի քիչ ուրիշ աչքերով եմ նայում: Ընդհանուր առմամբ լավ կլինի որ բռունցքներ պարզենք, և այլն և այլն: Բայց եկեք մի հատ ընդհանուր դատենք: Ապրիլի 24-ը թուրքերի կողմից իրագործած հայերի ցեղասպանութունը դատելու և դատապարտելու օրն է: Այդ օրը բացի մեր հարգանքի տուրքը մատուցելուց մենք նաև ցույց ենք տալիս աշխարհի հանրությանը, որ թուրքերը ցեղասպան են և պահանջում պատասխանատվություն կատարված ոճիրի համար:

Ապրիլի 24-ը ոչ թե դատապարտելու օր է, այլ ամբողջ հայ ազգի համար սգո օր է:
Այստեղ չի կարելի ընդհանրացնել և ամբողջ թուրք ազգին ցեղասպան անվանել, որովհետև կան շատ մարդիկ ովքեր անմեղ են (խոսքս թուրքերի մասին է): Իսկ ցեղասպանություն իրագործողները եղել են երիտթուրքերը, որոնք իրենց հերթին դատապարտվել են նրանց հաջորդող իշխանությունների՝ Աթաթուրքի կողմից: Թուրքերը ճանաչում են, ընդունում են, որ եղել է ջարդ, մասսայական տեղահանում, աքսոր, բայց այն ցեղասպանություն անվանելու հետ միքիչ խնդիրներ ունեն:

Իսկ եթե այդ օրը սգանք նաև մարտի 1-ի զոհերի հիշատակը, ապա թուրքերը կարող են հանգիստ խղճով ասել.
-Ինչու եք մեզ մեղադրում, ով հայեր, եթե դուք ինքներդ էլ եք փաստորեն նմանատիպ ոճիր գործել:
Ու պետք չի խնդրում եմ թուրքերին համոզել, որ գիտեք դա ՍՍն ու ՌՔն էին և այլն և այլն: Հայերն էին և վերջ, որովհետև էդ արդեն մեր ներքին խնդիրն է: Թե չէ նման դատողությամբ էլ իրանք կարան ասեն էտի էն վախտվա Թալեաթ, Էնվեր-Մենվերներն էին մենք ինչ անենք:

Փաստը մնում է փաստ, որ թուրքերն ավելի լավ գիտեն, թե ինչ է եղել իրականում մարտի 1-ին Երևանում, քան Երևանից դուրս ապրող որոշ հայ ընտանիքներ: Ամբողջ աշխարհը շատ լավ տեսավ, թե ի՛նչ վայրագությամբ ծեծկրտուկ եղավ մարտի մեկի գիշերը: Տիբետի դեպքերից միայն մեկ բանով է տարբերվում, այն է, որ մեր դեպքում հայտարարվեց արտակարգ դրություն և ինֆորմացիայի աղբյուրները վերացան: Եթե Երևանում բնակվողը չեր կարողանում տեղեկացված լիներ ամսի 1-ի դեպքերի մասին, ապա արտասահմանցին՝ էլ չասեմ: Բայց մենք լինելով 21-րդ դարում ունենք ինտերնետ, որն այդպես էլ իշխանություններին չհաջողվեց լիովին կոծկել:

Մարտի 1-ի զոհերի հիշատակը շատ հարգում եմ և հարգանքի տուրք մատուցեցինք քառասունքի օրը: Իսկ ինչ կապ ունի Ապրիլի 24-ը ? Հասկանում եմ, որ այդ վիշտը մեզ ստիպում է սգալ ու ամեն հարմար առիթով ցույց տալ ՍՍի ու ՌՔի մարդասպան դեմքը: Բայց ես գտնում եմ, որ Ապրիլի 24-ին չարժի դա անել: Վարկաբեկում և թուլացնում ենք ինքներս մեզ:

Իսկ ես ցավոք միայն մեկ տարբերություն եմ տեսնում ապրիլի 24-ի և մարտի 1-ի միջև: Երկուսի հեղինակն էլ արյունարբուներ էին, բայց հենց այստեղ է ցավալի բանը , որ ապրիլի 24-ի ոճրագործությունները արեցին հայատյաց թուրքերը, իսկ մարտի 1-ին՝ հայատյաց հայը:

[voter]

Կարծում եմ իմաստ ունի այստեղ նույնպես հիշեցնել, որ Եղեռնի օրն 89ին բաքվի կազմակերպած Սումգայիթյան ջարդերի զոհերի նկարներով մարդիկ եղել են ծիծեռնակաբերդում, որ կարողանան այդ հնարավորությունը օգտագործեն իրենց վրդովմունքը հասցնեն նրանց, ով միայն հայրենիքեն ինֆորմացիա կստանա տելեվիզորով ապրիլ 24ին ու Սումգայիթյան դեպքերի մասին, ոչինչի տեղյակ չէին, քանի որ Վրեմյա ծրագրով նման բաներ սովետական «երկնիշ տնտեսական աճող» ու «բերքի համար պայքարող երկրում» չէին ասում...

Այսօրվա իրավիճակում, երբ մարդկանց իրավունք չեն տալիս արտահայտվելու ուրիշ կերպ, արգելում են հեռուստաալիքներ ու թերթեր, լիովին ընդունելի է, որ ներքաղաքական իրավիճակի ու մարտի 1ի մարդասպանություն կազմակերպածների անպատժելիության մասին հասցվի բոլորին, հասկացնելով, որ ժողովուրդը վրդովված է - վրդովմունքի առարկան, զուտ իրենց կարծիքն արտահայտելու համար մարդկանց վրա կրակել, ծեծելն է ու դա պիտի հստակ լինի - այն ինչն իսկապես ԲՈԼՈՐԻՆ անկախ ԼՏՊական, Մանուկյանական ու հուսամ բարգավաճական կամ դաշնակցական, վրդովվեցնում է...

[voter]

Ահա և մի քանի կադրեր, ինչպես էին փորձում 89ին Ապրիլի 24ին ուշադրություն գրավել Սումգայիթի փաստերի վրա, այնտեղ շատ տիպիկ մի կադր կա "ПОЗОР ПЕЧАТИ" http://youtube.com/watch?v=JGMiM1o3cRI

[Fobus]

Գայանե Առուստամյանի ձեռքում կլինեն պաստառներ՝ ՚Ապրիլի 24. 1915. Էնվեր, Թալեաթ, Ջեմալ- Մարտի 1- Սերժ Սարգսյան, Ռոբերտ Քոչարյան, Արթուր Բաղդասարյանՙ բովանդակությամբ:

ամոթ

[Լ.յ.ո.վ.]

Ապրիլի 24-ը ոչ թե դատապարտելու օր է, այլ ամբողջ հայ ազգի համար սգո օր է:
Այստեղ չի կարելի ընդհանրացնել և ամբողջ թուրք ազգին ցեղասպան անվանել, որովհետև կան շատ մարդիկ ովքեր անմեղ են (խոսքս թուրքերի մասին է): Իսկ ցեղասպանություն իրագործողները եղել են երիտթուրքերը, որոնք իրենց հերթին դատապարտվել են նրանց հաջորդող իշխանությունների՝ Աթաթուրքի կողմից: Թուրքերը ճանաչում են, ընդունում են, որ եղել է ջարդ, մասսայական տեղահանում, աքսոր, բայց այն ցեղասպանություն անվանելու հետ միքիչ խնդիրներ ունեն:

Այո սգո օր է, բայց միթե նաև դատապարտելու օր չէ? Անկասկած նաև դատապարտելու, մեղադրելու ու պահանջելու օր է:
/ես դաշնակ չեմ /
Երբ հայն ասում է, որ թուրքը ցեղասպան է ու ոճրագործ, բնավ էլ ի նկատի չունի ասենք երկուամսական թուրք բալիկին: Միթե դա պետք է ամեն անգամ շեշտել?
Իսկ ինչ վերաբերվում է ցեղասպանությունը թուրքերի կողմից ընդունելու փաստին, ապա այո, իրոք շատերը ընդունում և դատապարտում են դա: Բայց նրանք քիչ են, շատ քիչ համեմատած մյուսների` չընդունողների և կեղծ անհասկացողների հետ: Էլ չեմ ասում "Ցեղասպանություն" բառի ընդունման մասին:
Չես հավատա, բայց թուրք գիտեմ, որ անկեղծ հավատումա, որ էդ թվերին հայերն են ջարդել իրանց:

Փաստը մնում է փաստ, որ թուրքերն ավելի լավ գիտեն, թե ինչ է եղել իրականում մարտի 1-ին Երևանում, քան Երևանից դուրս ապրող որոշ հայ ընտանիքներ: Ամբողջ աշխարհը շատ լավ տեսավ, թե ի՛նչ վայրագությամբ ծեծկրտուկ եղավ մարտի մեկի գիշերը: Տիբետի դեպքերից միայն մեկ բանով է տարբերվում, այն է, որ մեր դեպքում հայտարարվեց արտակարգ դրություն և ինֆորմացիայի աղբյուրները վերացան: Եթե Երևանում բնակվողը չեր կարողանում տեղեկացված լիներ ամսի 1-ի դեպքերի մասին, ապա արտասահմանցին՝ էլ չասեմ: Բայց մենք լինելով 21-րդ դարում ունենք ինտերնետ, որն այդպես էլ իշխանություններին չհաջողվեց լիովին կոծկել:

Ես ել այդ ծեծկրտուքի ու մարդասպանությունների հանդեպ անտարբեր չեմ ու միշտ կդատապարտեմ: Բայց արի չթուլացնենք մեզ:
Փաստորեն մենք այնքան ենք չարացած մեր "իշխանություն"-ների վրա, որ պատրաստ ենք նրանց համեմատել թուրքերի հետ? Երբեք!
Սրանք մարդասպան են, անշուշտ, բայց ոչ ցեղասպան: Նրանք սպանել են 10 մեր հայրենակցի ու վիրավորել 300-ից ավելիին, բայց միթե այստեղ ցեղասպանություն էր ընթանում? Ոչ անկասկած, սա իշխանության կռիվ էր` գահը պահելու համար տարած արյունարբու կռիվ:
Պետք չի լեզու դնել թուրքի բերանում, մանավանդ, որ այդ լեզուն շատ շողոքորթ է և թունավոր:

Իսկ ես ցավոք միայն մեկ տարբերություն եմ տեսնում ապրիլի 24-ի և մարտի 1-ի միջև: Երկուսի հեղինակն էլ արյունարբուներ էին, բայց հենց այստեղ է ցավալի բանը , որ ապրիլի 24-ի ոճրագործությունները արեցին հայատյաց թուրքերը, իսկ մարտի 1-ին՝ հայատյաց հայը:

ՈՉ!
Ուզում ես ասել, եթե մենք ցույցեր չանեինք ու լուրջ վտանգ չներկայացնեինք Սերժի համար, ապա նրանք էլի կսպանեին? Ինքդ էլ կռահեցիր որ ոչ: Սա շատ պրիմիտիվ պայքար էր գահը պահելու համար:
Ինձ ճիշտ հասկացիր, պարզ է, որ մենք և ցույց անելու, և բողոքարկելու, և փողոց դուրս գալու իրավունք ունեինք: Հարցը դա չէ: Այլ այն, որ ուզում ենք այնպես ներկայացնել, իբր թե Սերժը տենչում էր ժողովրդի արյունը խմելուն: Կասկած չունեմ, որ առանց այս հետընտրական պրոցոսների նման բան չէր լինի: Ինչը հեչ չես ասի 1915 թվի մասին:

Ու ընդհանրապես, կանցնի մի քանի տարի և որքան էլ որ մեզ համար դառը լինի մարտի 1-ի զոհերի հիշատակը, մենք կգիտակցենք, որ կապ չկա մարտի 1-ի և Ապրիլի 24-ի միջև: Լրիվ տարբեր իրադրություններ, տարբեր նպատակներ, տարբեր պահանջներ:

[քաղաքացի]

Միայն մեկ բան եմ ուզում ասել:
Ապրիլի 24-ի դեպքերը եղել են 1915 թվականին, իսկ մարտի մեկյան դեպքերը դրանից 93 տարի հետո, երբ ամբողջ աշխարհի քաղաքակրթությունը բարձրացել է: 21-րդ դարում թեկուզ մեկ մարդու զոհը այլ կերպ է դիտվում քան առաջին պատերազմի տարիներին: Ասածս այն է, որ եվրոխորհուրդ մտած Հայաստանում 10 զոհը, այն էլ իշխանության ուժերի կոմից հրամայված, դա հավասարազոր է 20-րդ դարասկզբի 1 մլն զոհերի:
Գուցե ասածս բարդ է հասկանալը, բայց փաստացի զոհերը եղել են մեր օրոք և տեսել ենք մեր աչքերով և ես հիմա խոսում եմ ներկայից, այլ ոչ անցյալից:

[Amaru]

Մեր ձեռքում պաստառ էր՝ «Հզոր ենք, երբ միասին ենք»:

Գայանե Առուստամյանի ձեռքում կլինեն պաստառներ՝ ՚Ապրիլի 24. 1915. Էնվեր, Թալեաթ, Ջեմալ- Մարտի 1- Սերժ Սարգսյան, Ռոբերտ Քոչարյան, Արթուր Բաղդասարյանՙ բովանդակությամբ:

էդ եք էլի… ամո՛թ ա… սենց պահերին ամաչում եմ, որ հայ եմ…