User Tag List

Նայել հարցման արդյունքները: Հավատու՞մ եք, որ մահից հետո կյանք կա

Քվեարկողներ
133. Դուք չեք կարող մասնակցել այս հարցմանը
  • Այո, հավատում եմ

    75 56.39%
  • Ոչ, չեմ հավատում

    34 25.56%
  • Չեմ կարող պատասխանել

    24 18.05%
Էջ 13 67-ից ԱռաջինԱռաջին ... 3910111213141516172363 ... ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 181 համարից մինչև 195 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 991 հատից

Թեմա: Մահ... իսկ հետո՞

  1. #181
    Պատվավոր անդամ Մանոն-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.02.2007
    Գրառումներ
    835
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Մահ... իսկ հետո՞

    Մեջբերում Մարիաննա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Եթե այս բոլորը գիտես՝ աստված ես: Եթե չգիտես՝ մարդ ես: Հենց դրա համար էլ մարդուն տրված չէ ամեն ինչ իմանալ, ամեն ինչ իմանալով, նա կդադարի մարդ լինելուց:
    Թույլ տուր չհամաձայնել քեզ հետ, սիրելի Մարիաննա...Սրանից դարեր առաջ, երբ մարդը գաղափար անգամ չուներ, որ երկրագունդը գնդաձև է, ինքն էլի մնում էր մարդ: Ու եթե մարդու մղումը չլիներ ճանաչել անճանաչելին՝ այդ քարե դարից այդպես էլ դուրս չէր գա: Հիմա 21-րդ դարն է, մարդը բավական գիտական առաջընթաց է ապրել, տիեզերք է թռչում, ու էլի մնում է մարդ: Իմ կարծիքով սխալ է ասել.
    Մեջբերում Մարիաննա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Եվ մի ջանացեք մտածել, թե մարդը կարող է ամեն ինչ իմանալ: Մի ասեք հավերժություն, անսահմանություն, որովհետև դրանք դատարկ բառեր են, երբ չես կարող պարզ պատկերացնել ո՛չ հավերժությունը, ո՛չ էլ անսահմանությունը:
    եթե մարդը դեռ չի ճանաչել, մի բան ինչպիսին օրինակ հավերժությունն է, ապա դա դեռևս չի նշանակում, թե դա դատարկ բառ է, կամ գոյություն չունի:

  2. #182
    հարս վնեզակոնա Apsara-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.05.2007
    Հասցե
    իմ մեջ
    Տարիք
    39
    Գրառումներ
    1,992
    Բլոգի գրառումներ
    27
    Mentioned
    1 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Մահ... իսկ հետո՞

    Մահ... իսկ հետո՞

    Հետո՞ , պարզ չէ՞ արդյոք,
    Ծնունդ
    իսկ հետո՞
    Մահ
    . . .
    Վերջին խմբագրող՝ NetX: 12.10.2007, 13:47:
    “То, что вы не можете выразить – это Любовь.
    То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
    То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
    ~ Шри Шри

  3. #183
    Պատվավոր անդամ Universe-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    09.04.2007
    Գրառումներ
    2,294
    Բլոգի գրառումներ
    6
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Մահ... իսկ հետո՞

    Իմ կարծիքով մարդը միակ կենդանի արարածն է, որը գիտակցում է մահվան անխուսափելի8յունը, եւ այդ հանգամանքը հաշվի է առնում իր կյանքի հետագա ընթացքը կազմակերպելուց: Կարծում եմ, որ այդ հավերժական պրրոբլեմի նկատմամբ չի կարող անտարբեր մնալ ոչ ոք՝ լինի նա իդեալիստ, թե մատերիալիստ: Եւ ոչ էլ հնարավոր է շրջանցել այն, քանի որ մահը կյանքի անբաժանելի կողմն է եւ սարսափելին ոչ թե ինքնին մահն է՝ որպես անհատական կյանքի ավարտ, այլ կյանքի ավարտի անխուսափելիության գիտակցումը, որն իմ կարծիքով միանգամայն ընդունակ է շատերին վերափոխելու դեպի լավը, իսկ շատերին էլ դեպի վատը:

  4. #184
    Արգելափակված
    Գրանցման ամսաթիվ
    29.09.2007
    Հասցե
    Glendale, CA
    Գրառումներ
    45
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Մահ... իսկ հետո՞

    Մեջբերում Ուլուանա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Հավատու՞մ եք, որ մահից անդին ինչ-որ բան կա, ***
    Ուզում ես իմանալ մահից հետո կա կյանք թե չե, մարդկանց հարցեր ուղղելու փոխարեն, գնա Աստվածաշունչ կարդա վստահ կգտնես քո հարցի պատասխանը, իհարկե եթե լրջորեն ես փնտրում:
    Վերջին խմբագրող՝ NetX: 09.10.2007, 03:49:

  5. #185
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    44
    Գրառումներ
    12,735
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    31 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Մահ... իսկ հետո՞

    Մեջբերում Հայ Քրիստոնյա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ուզում ես իմանալ մահից հետո կա կյանք թե չե, մարդկանց հարցեր ուղղելու փոխարեն, գնա Աստվածաշունչ կարդա վստահ կգտնես քո հարցի պատասխանը, իհարկե եթե լրջորեն ես փնտրում:
    Ճիշտն ասած, այս թեման բացելով՝ ես ոչ թե ուզում էի այդ հարցի պատասխանը գտնել (ես այն վաղուց եմ գտել`շատ տարիներ առաջ , ընդ որում ինչպես Աստվածաշնչի, այնպես էլ մի շարք այլ աղբյուրների միջոցով), այլ արտահայտել իմ տեսակետը, բացատրել ու հիմնավորել այն, ինչպես նաև լսել տվյալ հարցի վերաբերյալ մյուս անդամների տեսակետները և դրանց հիմնավորումները:
    Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 09.10.2007, 03:52:
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  6. #186
    Արգելափակված
    Գրանցման ամսաթիվ
    29.09.2007
    Հասցե
    Glendale, CA
    Գրառումներ
    45
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Մահ... իսկ հետո՞

    Մեջբերում Ուլուանա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ճիշտն ասած, այս թեման բացելով՝ ես ոչ թե ուզում էի այդ հարցի պատասխանը գտնել (ես այն վաղուց եմ գտել`շատ տարիներ առաջ , ընդ որում ինչպես Աստվածաշնչի, այնպես էլ մի շարք այլ աղբյուրների միջոցով), այլ արտահայտել իմ տեսակետը, բացատրել ու հիմնավորել այն, ինչպես նաև լսել տվյալ հարցի վերաբերյալ մյուս անդամների տեսակետները և դրանց հիմնավորումները:
    Շատերի համար դրախտ, իսկ շատերի համար ( ցավալի է բայց ինչ արած ) դժոխք:

  7. #187
    Պատվավոր անդամ Tig-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    26.10.2007
    Տարիք
    46
    Գրառումներ
    3,757
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Մահ... իսկ հետո՞

    Էզոթերիկ փիլիսոփայությամբ և էզոթերիկ գիտություններով քիչ թե շատ խելքին մոտ բացատրություն է տրվում էս ամեն ինչին: Ճիշտ է ես շատ չեմ խորացել, /այնքան ինչքան ինձ պետք է առայժմ,/ ու կարծում եմ դեռ այնքան էլ պատրաստ չեմ դրան, ձեզ էլ խորհուրդ կտամ նման բաներում խորանալուց զգույշ լինեք:
    Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
    Մնացյալը անցողիկ…

  8. #188
    Լիարժեք անդամ Հեղինակ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    28.02.2008
    Գրառումներ
    99
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հոգի...

    Հոգի...Հոգու կառռւցվածքը, ֆունկցիաները, կապը Տիեզերական Ոգու հետ, սնուցումը, խնամքը...Ահա թե ինչ պետք է դասավանդվի համալսարանական ամբիոններում: Մեր երիտասարդությունը չի ստանում այս կրթությունը... Այն կազդեր մեր ամբողջ կյանքի` մշակույթի, ապրելակերպի, առողջապահության, հանրակրթության վրա, կլայնացներ մարդու աշխարհայացքը: Հայաստանում այդպիսի կրթության Ծրագիր և փորձ կա, ավելին` Հոգու մասին համապարփակ գիտելիքը դրված է Նոր Բժշկության հիմքում, որի հայաստանյան դպրոցը ստեղծել և զարգացնում է բժշկ. գիտ. թեկն. Արուսյակ Նալյանը( տես www. drnoyan-nalyan.am, www. DNforum.am ): Գրականությունը շատ է, այսօր տեղադրում եմ մի աղբույր. Neale Donald Walsch. ռուսերեն հրատ. "Беседы с Богом" .Մոտ օրերս այլ նյութեր կպատրաստեմ...

    Глава 8
    Жизнь действительно длится вечно, правда?
    Несомненно.
    Ей нет конца.
    Нет.
    Реинкарнация —это факт.
    Да. Ты можешь вернуться в смертную форму, то есть в физическую оболочку, которая может “умереть”, когда и как пожелаешь.
    Решаем ли мы, когда вернуться?
    Да, когда вернуться и возвращаться ли вообще.
    Решаем ли мы, когда уйти? Выбираем ли мы, когда хотим умирать?
    Никакой опыт не навязывается душе против ее воли. Это невозможно по определению, ибо душа сама создает весь свой опыт.
    Душа не хочет ничего. У души есть все. Вся мудрость, все знания, вся сила и слава. Душа—это та часть Тебя, которая никогда не спит и никогда не забывает.
    Желает ли душа, чтобы тело умерло? Нет. Желание души — чтобы вы никогда не умирали. Однако душа покидает тело — меняет оболочку, оставляя позади большую часть материального тела,—в тот же миг, как только увидит, что больше нет смысла оставаться в этой оболочке.

    Если душа желает, чтобы мы никогда не умирали, почему же мы умираем?
    Вы не умираете. Вы просто меняете форму.
    Если душа желает, чтобы мы никогда этого не делали, почему мы так делаем?
    Душа не желает ничего подобного! Ты —“меняющий форму”!
    Когда дальше бесполезно оставаться в определенной оболочке, душа меняет ее—намеренно, добровольно, радостно —и двигается дальше по Космическому Колесу.

    Радостно?
    С великой радостью.
    Ни одна душа не умирает с сожалением?
    Ни одна и никогда.
    Я хочу сказать, ни одна душа не сожалеет, что ее теперешняя физическая оболочка меняется, что она скоро “умрет”?
    Тело никогда не “умирает”, но просто меняет форму вместе с душой. Но Я понимаю, что ты имеешь в виду, поэтому Я пока использую твои слова.
    Если ты четко понимаешь, что хочешь создать в том опыте, который вы называете жизнью после смерти, или если ты по-настоящему веришь, что после смерти ты воссоединишься с Богом, в таком случае ни одна душа никогда не сожалеет о том, что вы называете смертью.
    В таком случае смерть —это восхитительный момент, чудесный опыт. После нее душа может вернуться в свою естественную форму, в свое нормальное состояние. В нем она найдет невероятную легкость, ощущение полной свободы, бесконечность. И осознание Единства, которое одновременно благословенно и возвышенно.
    Невозможно, чтобы душа сож
    алела о такой перемене.
    Значит, Ты говоришь, что смерть —радостный опыт?
    Для души, которая этого хочет, да.
    Но если душа так сильно хочет вырваться из тела, почему она просто не покинет его? Почему она не уйдет?
    Я не сказал, что душа “хочет вырваться из тела”. Я сказал, что душа радуется, когда она не в теле. Это разные вещи.
    Ты можешь быть счастлив, занимаясь одним делом, и так же счастлив, занимаясь чем-то другим. То, что ты радуешься во втором случае, не означает, что ты несчастлив в первом.
    Душа не несчастлива с телом. Совсем наоборот, душе приятно быть тобой в твоей настоящей форме. Это не препятствует тому, что душе может быть так же приятно быть не связанной с телом.

    В смерти явно есть много такого, чего я не понимаю.
    Да. И так происходит потому, что вы не любите думать о смерти. Но вы должны созерцать смерть и утрату каждый раз, когда постигаете любой момент жизни, иначе вы вообще не постигнете жизнь целиком, а только ее половину.
    Каждый момент заканчивается в тот миг, когда начинается. Если вы этого не видите, вы не видите его изысканность и называете его обыкновенным.
    Каждое взаимодействие “начинает заканчиваться” в тот момент, когда оно “начинает начинаться”. Только когда ты сможешь по-настоящему созерцать и глубоко понять эту истину, богатство каждого момента —и самой жизни —полностью откроется тебе.
    Жизнь не может довериться тебе, если ты не понимаешь смерти. Ты должен не просто понять ее. Ты должен любить ее так, как ты любишь жизнь.
    Ты великолепно проводил бы время с каждым человеком, если бы полагал, что видишься с ним в последний раз. Твое переживание каждого момента было бы усилено безмерно, если бы ты думал, что это последний подобный мо мент. Ваш отказ принимать собственную смерть ведет к отказу принимать собственную жизнь.
    Вы не видите жизнь такой, какая она есть. Вы упускаете момент и все, что он несет вам. Вы смотрите мимо него, вместо того чтобы взглянуть сквозь него.
    Когда ты пристально всматриваешься во что-то, ты видишь это насквозь. Созерцать пристально означает видеть насквозь. И тогда иллюзия перестает существовать. Тогда ты видишь вещь такой, какая она есть на самом деле. И только тогда ты можешь по-настоящему радоваться ей, то есть найти в ней радость. (“Радоваться” — значит сделать что-то радостным (Игра слов “То “en-joy” it to render something joyful”.) И тогда ты сможешь наслаждаться даже иллюзией. Ибо ты будешь знать, что это иллюзия, и в этом половина удовольствия! Именно то, что ты все считаешь реальным, доставляет тебе все мучения.
    Что для тебя не реально, то для тебя не мучительно. Позволь мне повторить.
    Что для тебя не реально, то для тебя не мучительно.
    Это как кино, спектакль, который разыгрывается на сцене твоего ума. Ты создаешь сюжет и действующих лиц. Ты пишешь строчки.
    Мучения исчезают в тот самый момент, как ты понимаешь, что нет ничего реального.
    Это так же относится к смерти, как и к жизни.
    Когда ты поймешь, что смерть —тоже иллюзия, ты сможешь сказать: “О смерть, где же твое жало?” Ты сможешь даже наслаждаться смертью! Ты сможешь наслаждаться даже смертью другого человека.
    Тебе это кажется странным? Эти слова кажутся странными?
    Только если ты не понимаешь смерть—и жизнь.
    Смерть никогда не бывает концом, она всегда начало. Смерть —это открывающаяся дверь, а не закрывающаяся.
    Когда ты поймешь, что жизнь вечна, ты поймешь, что смерть —это твоя иллюзия, которая заставляет тебя беспокоиться о теле и таким образом помогает тебе верить, что ты есть свое тело. Но ты не тело, и поэтому его разрушение не должно тебя беспокоить.
    Смерть должна научить тебя, что то, что реально, то и есть жизнь. А жизнь учит тебя, что неизбежна не смерть, а временность.
    Временность—единственная истина.
    Ներքին, անարյուն, էթիկական հեղափոխություն.
    Նոր որակի ազգային պետականության ստեղծում

    http://www.dnforum.am
    "Իմ Զվարթ Գիտությամբ եկել եմ ձեր տգիտության աչքը հանելու. Ձոն Դոգվիլ-Հայաստանին"

  9. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Խաչիկ-Ապեր (02.07.2010)

  10. #189
    Անդամության թեկնածու britanya-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    10.04.2008
    Գրառումներ
    4
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Մահ... իսկ հետո՞

    Մեջբերում kiki-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    ..ինչպես գիտեք , մարդը օգտագործում է իր ուղեղի միայն 10-15 տոկոսը:
    դա ճիշտ չի... մարդու ու նաև այլ շնչավորների մոտ չկա մի օրգան, որ ստեղծվելա, բայց չի օգտագործվում կամ օգտագործվումա կիսատ-պռատ.. իսկ մնացած 85-90 տոկոսն ինչա իրենից ներկայացնում, կամ ինչի համարա, եթե պետքա են 10-15 րաբոչի տոկոսների հաշվին էներգիա ստանա ու պորտաբույծի նման ննջի մի տեղ.. եթե որևէ օրգան անգործությանա մատնված, տարիների դարերի ընթացքում անհետանումա.. չնայած, օրինակ, չեմ կարող ասել, թե տղամարդու ինչինա պետք կուրծքը, որ մինչ հիմա չի անհետացել..

    Մեջբերում Ուլուանա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    ..ինչ-որ ժամանակ սպանվել է մեջքին արձակած կրակոցից։ Այնտեղ, ուր մխրճվել էր գնդակը, նա խալ ուներ։
    եթե հաշվենք իմ մարմնի խալերը, երևի նախկին կյանքում ինձ սպանել են գնդացրի կրակահերթերով, բավական երկար ու բավական մոտիկից.. իսկ վերամարմնավորում, ին մայ համբլ օպինյոն, չկա, ինչքան էլ որ անիմաստա դառնում ապրելը դրանից հետո.. կա կյանք, կա մահ, կա փոշի.. կյանք-մահ-փոշի.. էս դեպքում որպես փոշի պետքա հասկանալ բնությունը.. այսինքն մարդը բնությունից դուրսա եկել ու բնություն էլ վերադառնումա.. առաջին դեպքում` տկլոր, երկրորդ դեպքում` կոստով.. իսկ բնությունը մարդու կյանքի մեջ, կարծում եմ, դրելա միայն մեկ իմաստ.. ու նույն իմաստնա դրված նաև, ասենք, փայտփորիկի կյանքի մեջ.. դա սերնդի շարունակության գաղափարնա.. այսինքն վերարտադրություն, վերարտադրություն և նորից վերարտադրություն.. մարդու ամբողջ կյանքի ընթացքում, թե գիտակցորեն, թե ենթագիտակցորեն ամեն ինչ պտտվումա դրա շուրջ.. նույնիսկ սեռական ակտի պրոցեսի մեջ դարերի ընթացքում ձևավորվելա հաճույքի գաղափարը, որ մարդիկ ցանկանան զբաղվել դրանով ու արդյունքում իրենց նման խոխաներ աշխարհ բերեն.. ու նրանք էլ իրենց հերթին շարունակեն անվերջ թվացող էդ վեհ առաքելությունը.. այսինքն մեր կյանքը մի մեեեծ ցիկլա
    – Today has been the most perfect day i've ever seen –

  11. #190
    Պատվավոր անդամ Արիացի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    31.03.2008
    Հասցե
    Մեծ Հայք, Սյունիք Նահանգ, Բաղք գավառ, Արծվանիկ գյուղ
    Գրառումներ
    1,587
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հոգի...

    Մեջբերում Հեղինակ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Глава 8
    Жизнь действительно длится вечно, правда?
    Несомненно.
    Ей нет конца.
    Нет.
    Реинкарнация —это факт.
    Да. Ты можешь вернуться в смертную форму, то есть в физическую оболочку, которая может “умереть”, когда и как пожелаешь.
    Решаем ли мы, когда вернуться?
    Да, когда вернуться и возвращаться ли вообще.
    Решаем ли мы, когда уйти? Выбираем ли мы, когда хотим умирать?
    Никакой опыт не навязывается душе против ее воли. Это невозможно по определению, ибо душа сама создает весь свой опыт.
    Душа не хочет ничего. У души есть все. Вся мудрость, все знания, вся сила и слава. Душа—это та часть Тебя, которая никогда не спит и никогда не забывает.
    Желает ли душа, чтобы тело умерло? Нет. Желание души — чтобы вы никогда не умирали. Однако душа покидает тело — меняет оболочку, оставляя позади большую часть материального тела,—в тот же миг, как только увидит, что больше нет смысла оставаться в этой оболочке.

    Если душа желает, чтобы мы никогда не умирали, почему же мы умираем?
    Вы не умираете. Вы просто меняете форму.
    Если душа желает, чтобы мы никогда этого не делали, почему мы так делаем?
    Душа не желает ничего подобного! Ты —“меняющий форму”!
    Когда дальше бесполезно оставаться в определенной оболочке, душа меняет ее—намеренно, добровольно, радостно —и двигается дальше по Космическому Колесу.

    Радостно?
    С великой радостью.
    Ни одна душа не умирает с сожалением?
    Ни одна и никогда.
    Я хочу сказать, ни одна душа не сожалеет, что ее теперешняя физическая оболочка меняется, что она скоро “умрет”?
    Тело никогда не “умирает”, но просто меняет форму вместе с душой. Но Я понимаю, что ты имеешь в виду, поэтому Я пока использую твои слова.
    Если ты четко понимаешь, что хочешь создать в том опыте, который вы называете жизнью после смерти, или если ты по-настоящему веришь, что после смерти ты воссоединишься с Богом, в таком случае ни одна душа никогда не сожалеет о том, что вы называете смертью.
    В таком случае смерть —это восхитительный момент, чудесный опыт. После нее душа может вернуться в свою естественную форму, в свое нормальное состояние. В нем она найдет невероятную легкость, ощущение полной свободы, бесконечность. И осознание Единства, которое одновременно благословенно и возвышенно.
    Невозможно, чтобы душа сож
    алела о такой перемене.
    Значит, Ты говоришь, что смерть —радостный опыт?
    Для души, которая этого хочет, да.
    Но если душа так сильно хочет вырваться из тела, почему она просто не покинет его? Почему она не уйдет?
    Я не сказал, что душа “хочет вырваться из тела”. Я сказал, что душа радуется, когда она не в теле. Это разные вещи.
    Ты можешь быть счастлив, занимаясь одним делом, и так же счастлив, занимаясь чем-то другим. То, что ты радуешься во втором случае, не означает, что ты несчастлив в первом.
    Душа не несчастлива с телом. Совсем наоборот, душе приятно быть тобой в твоей настоящей форме. Это не препятствует тому, что душе может быть так же приятно быть не связанной с телом.

    В смерти явно есть много такого, чего я не понимаю.
    Да. И так происходит потому, что вы не любите думать о смерти. Но вы должны созерцать смерть и утрату каждый раз, когда постигаете любой момент жизни, иначе вы вообще не постигнете жизнь целиком, а только ее половину.
    Каждый момент заканчивается в тот миг, когда начинается. Если вы этого не видите, вы не видите его изысканность и называете его обыкновенным.
    Каждое взаимодействие “начинает заканчиваться” в тот момент, когда оно “начинает начинаться”. Только когда ты сможешь по-настоящему созерцать и глубоко понять эту истину, богатство каждого момента —и самой жизни —полностью откроется тебе.
    Жизнь не может довериться тебе, если ты не понимаешь смерти. Ты должен не просто понять ее. Ты должен любить ее так, как ты любишь жизнь.
    Ты великолепно проводил бы время с каждым человеком, если бы полагал, что видишься с ним в последний раз. Твое переживание каждого момента было бы усилено безмерно, если бы ты думал, что это последний подобный мо мент. Ваш отказ принимать собственную смерть ведет к отказу принимать собственную жизнь.
    Вы не видите жизнь такой, какая она есть. Вы упускаете момент и все, что он несет вам. Вы смотрите мимо него, вместо того чтобы взглянуть сквозь него.
    Когда ты пристально всматриваешься во что-то, ты видишь это насквозь. Созерцать пристально означает видеть насквозь. И тогда иллюзия перестает существовать. Тогда ты видишь вещь такой, какая она есть на самом деле. И только тогда ты можешь по-настоящему радоваться ей, то есть найти в ней радость. (“Радоваться” — значит сделать что-то радостным (Игра слов “То “en-joy” it to render something joyful”.) И тогда ты сможешь наслаждаться даже иллюзией. Ибо ты будешь знать, что это иллюзия, и в этом половина удовольствия! Именно то, что ты все считаешь реальным, доставляет тебе все мучения.
    Что для тебя не реально, то для тебя не мучительно. Позволь мне повторить.
    Что для тебя не реально, то для тебя не мучительно.
    Это как кино, спектакль, который разыгрывается на сцене твоего ума. Ты создаешь сюжет и действующих лиц. Ты пишешь строчки.
    Мучения исчезают в тот самый момент, как ты понимаешь, что нет ничего реального.
    Это так же относится к смерти, как и к жизни.
    Когда ты поймешь, что смерть —тоже иллюзия, ты сможешь сказать: “О смерть, где же твое жало?” Ты сможешь даже наслаждаться смертью! Ты сможешь наслаждаться даже смертью другого человека.
    Тебе это кажется странным? Эти слова кажутся странными?
    Только если ты не понимаешь смерть—и жизнь.
    Смерть никогда не бывает концом, она всегда начало. Смерть —это открывающаяся дверь, а не закрывающаяся.
    Когда ты поймешь, что жизнь вечна, ты поймешь, что смерть —это твоя иллюзия, которая заставляет тебя беспокоиться о теле и таким образом помогает тебе верить, что ты есть свое тело. Но ты не тело, и поэтому его разрушение не должно тебя беспокоить.
    Смерть должна научить тебя, что то, что реально, то и есть жизнь. А жизнь учит тебя, что неизбежна не смерть, а временность.
    Временность—единственная истина.
    Հեքիաթ մեծահասակների համար...

    Մարդը մի կյանք է ապրում ու մահանում: Եվ միայն վախը ու ափսոսանքը, որ մի ժամանակ է գալու որ ինքը էլ չի լինելու, ստիպում է մարդուն մտածել նման ավելորդությունների մասին: Մենք մի կյանք ենք ապրում ու մեռնում գնում: Ու պետք է փորձենք էնպես ապրել, որ մեր անունը անմահանա: Ինչպես Թումանյանն է ասում`
    Անց են կենում սեր ու խնդում,
    Գեղեցկություն, գանձ ու գահ,
    Մահը մերն է, մենք` մահինը,
    Մարդու գործն է միշտ անմահ...

  12. #191
    ալոգիկ Արշակ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2006
    Հասցե
    Շվեդիա
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    3,408
    Mentioned
    6 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հոգի...

    Մեջբերում Արիացի-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Հեքիաթ մեծահասակների համար...

    Մարդը մի կյանք է ապրում ու մահանում: Եվ միայն վախը ու ափսոսանքը, որ մի ժամանակ է գալու որ ինքը էլ չի լինելու, ստիպում է մարդուն մտածել նման ավելորդությունների մասին: Մենք մի կյանք ենք ապրում ու մեռնում գնում: Ու պետք է փորձենք էնպես ապրել, որ մեր անունը անմահանա: Ինչպես Թումանյանն է ասում`
    Անց են կենում սեր ու խնդում,
    Գեղեցկություն, գանձ ու գահ,
    Մահը մերն է, մենք` մահինը,
    Մարդու գործն է միշտ անմահ...
    «Գիտությունը ոչ մի հիմնավոր փաստարկ չունի վերամարմնավորման գաղափարի դեմ»։ Սա Ալբերտ Էինշտեինի կարծիքն է։ Հետաքրքիր է, իսկ Դուք որևէ լուրջ հիմնավորում ունե՞ք էդքան ինքնավստահ ձևով նման պնդումներ անելու համար, թե՞ ուղղակի տենց եք կարծում ու վերջ։
    Ի դեպ, ոնց հասկացա Թումանյանին գնահատում եք։ Հատուկ Ձեզ համար թեմայի վերաբերյալ մի քանի քառյակ էլ ես մեջբերեմ Թումանյանից։

    Մեր կյանքը-կարճ մի վերելք,
    Անցնել հանգիստ ամեն տանջանք ու վայելք,
    Ապրել անբախտ, անցնել անհաղթ - հոգիանալու նորեն
    Նյութից զատված, անմահացած - վերադառնալ դեպ իրեն։

    Հազար տարով, հազար դարով առաջ թէ ետ, ի՜նչ կա որ.
    Ես եղել եմ, կա՜մ, կլինեմ հար ու հավետ, ի՜նչ կա որ,
    Հազար էսպէս ձևեր փոխեմ, ձևը խաղ է անցավոր,
    Ես միշտ հոգի, տիեզերքի մեծ հոգու հետ, ի՜նչ կա որ։

    Ասի. «Հէնց լոկ էս աճյունն է ու անունը, որ ունեմ»…
    Երբ ճառագեց անծայրածիր քո ժըպիտը հոգուս դեմ.
    - Ի՜նչ է աճյունն էդ անկայուն, ու անունը, որ ունես,
    Դու աստվա՜ծ ես, դու անհուն ես, անանուն ես ու անեղծ:

    Բերանն արնոտ Մարդակերը էն անբան
    Հազար դարում հազիվ դառավ Մարդասպան.
    Ձեռներն արնոտ գընում է նա դեռ կամկար,
    Ու հեռու է մինչև Մարդը իր ճամփան:

    Տիեզերքում աստվածային մի ճամփորդ է իմ հոգին.
    Երկրից անցվոր, երկրի փառքին անհաղորդ է իմ հոգին.
    Հեռացել է ու վերացել մինչ աստղերը հեռավոր,
    Վար մնացած մարդու համար արդեն խորթ է իմ հոգին։
    Հ. Թումանյան
    Վերջին խմբագրող՝ Արշակ: 19.04.2008, 02:34:
    Добро победило зло, поставило его на колени и зверски убило

  13. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Խաչիկ-Ապեր (02.07.2010)

  14. #192
    նստած հելած Լեռնցի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.11.2007
    Հասցե
    ՀԻմա Երևանում, բայց Գորիսից եմ
    Տարիք
    37
    Գրառումներ
    1,099
    Բլոգի գրառումներ
    47
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Մահ... իսկ հետո՞

    Մտածել, որ 100 տարի հետո էլ չես լինի, նույն անմտությունն է, ինչ մտածես. որ 100 տարի առաջ չես եղել...
    Իրոք որ ժամանակը մտացածին է` հնարված մարդու կողմից... իսկ հոգու` հավերժական կյանքի գաղափարը, ածանցյալ է ժամանակի գաղափարից...
    Ամեն ինչ կարծես թե երևելի է

    Որպես կանոն, մարդու մասին կարելի է դատել նրանով, թե ինչի վրա է նա ծիծաղում:

  15. #193
    Մշտական անդամ Koms-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.03.2006
    Գրառումներ
    492
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Մահ... իսկ հետո՞

    իսկ ինչու չեք կարծում, որ ցանկացած մարմնի Մահը ` նաև տվյալ մարմնի վերջն է, չկա մատերիա` չկա Տվյալ Էությունը, որը գուցե փոխակերպվում է մեկ այլ Էության, բայց ոչ նախորդ Մատերիայի...
    Life is too short...

  16. #194
    Մշտական անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    26.02.2007
    Գրառումներ
    184
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Մահ... իսկ հետո՞

    Մահ հասկացությունը՝ գոյություն ունի միայն մեր գիտակցության մեջ, իսկ բնության մեջ եւ առհասարակ ըստ համատիեզերական կանոնների, մահ հասկացությունը գոյություն չունի: Մինչ մահը, մարդը արդեն հասցնում է փոխանցել իր գենետիկական հատկանիշները՝ որպես ինֆորմացիա, իր հաջորդ սերունդներին, կամ մահից հետո մարդը շարունակում է ապրել որպես ինֆորմացիա իր հաջորդ սերունդների մեջ: Իսկ ֆիզիքականը՝ հանձնվելով հողին, ժամանակի ընթացքում, մսից եւ արյունից վերածվում է, հողի, կամ այլ քիմիական միացությունների: Իսկ մարդկային գիտակցությունը՝ հոգու(էներգիա) միջոցով որպես ինֆորմացիա, տարածվում է տիեզերքում, այն շարունակում է ծառայել, տիեզերքը կառավարելու գործում:

  17. #195
    Tsuki (Moon Ճապոներեն) Moon-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    16.02.2007
    Հասցե
    Վերև նայիր, կտեսնես։)))
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    1,719
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հոգի...

    Նախ ոչ մեկ չի խոսում հավատում եք արդյոք դրախտի կամ դժոխքի գոյությանը։ ես չեմ հավատում, որքան էլ որ քրիստոնյա եմ։ Իմ կարծիքով մարդ մահանալուց հետո, նորից ծնվում ա մեկ ուրիշ երկրում, ուրիշ ազգությամբ և սովորություններով։
    Իսկ վերամարմնավորման հետ համաձայն չեմ։ Համաձայն եմ Արշակի հետ։

    Մեջբերում Արշակ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    «Գիտությունը ոչ մի հիմնավոր փաստարկ չունի վերամարմնավորման գաղափարի դեմ»։ Սա Ալբերտ Էինշտեինի կարծիքն է։ Հետաքրքիր է, իսկ Դուք որևէ լուրջ հիմնավորում ունե՞ք էդքան ինքնավստահ ձևով նման պնդումներ անելու համար, թե՞ ուղղակի տենց եք կարծում ու վերջ։
    Ի դեպ, ոնց հասկացա Թումանյանին գնահատում եք։ Հատուկ Ձեզ համար թեմայի վերաբերյալ մի քանի քառյակ էլ ես մեջբերեմ Թումանյանից։

    Մեր կյանքը-կարճ մի վերելք,
    Անցնել հանգիստ ամեն տանջանք ու վայելք,
    Ապրել անբախտ, անցնել անհաղթ - հոգիանալու նորեն
    Նյութից զատված, անմահացած - վերադառնալ դեպ իրեն։

    Հազար տարով, հազար դարով առաջ թէ ետ, ի՜նչ կա որ.
    Ես եղել եմ, կա՜մ, կլինեմ հար ու հավետ, ի՜նչ կա որ,
    Հազար էսպէս ձևեր փոխեմ, ձևը խաղ է անցավոր,
    Ես միշտ հոգի, տիեզերքի մեծ հոգու հետ, ի՜նչ կա որ։

    Ասի. «Հէնց լոկ էս աճյունն է ու անունը, որ ունեմ»…
    Երբ ճառագեց անծայրածիր քո ժըպիտը հոգուս դեմ.
    - Ի՜նչ է աճյունն էդ անկայուն, ու անունը, որ ունես,
    Դու աստվա՜ծ ես, դու անհուն ես, անանուն ես ու անեղծ:

    Բերանն արնոտ Մարդակերը էն անբան
    Հազար դարում հազիվ դառավ Մարդասպան.
    Ձեռներն արնոտ գընում է նա դեռ կամկար,
    Ու հեռու է մինչև Մարդը իր ճամփան:

    Տիեզերքում աստվածային մի ճամփորդ է իմ հոգին.
    Երկրից անցվոր, երկրի փառքին անհաղորդ է իմ հոգին.
    Հեռացել է ու վերացել մինչ աստղերը հեռավոր,
    Վար մնացած մարդու համար արդեն խորթ է իմ հոգին։
    Հ. Թումանյան
    Քառյակները Թումանյանի միշտ էլ անկրկնելի են։ Ապրես։
    Մունություն։))) (Իմ բլոգը)
    ֆոտոբզիկություն :ՃՃ
    Ասում են, տղամարդը սիրում է աչքերով, իսկ կինը՝ ականջներով։ Ես սիրում եմ սրտով և հոգով...

Էջ 13 67-ից ԱռաջինԱռաջին ... 3910111213141516172363 ... ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 2 հոգի. (0 անդամ և 2 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Հոգեվարքից հետո (օրագիր)
    Հեղինակ՝ StrangeLittleGirl, բաժին` Անձնական օրագրեր
    Գրառումներ: 1197
    Վերջինը: 19.04.2024, 22:28
  2. Ակումբը 40 տարի հետո
    Հեղինակ՝ Moon, բաժին` Զվարճալի
    Գրառումներ: 223
    Վերջինը: 22.07.2023, 15:28
  3. 2012 և հետո
    Հեղինակ՝ Sambitbaba, բաժին` Գրականություն
    Գրառումներ: 85
    Վերջինը: 16.07.2014, 19:31
  4. Անդրանիկ Մարգարյանից հետո...
    Հեղինակ՝ P.S., բաժին` Քաղաքականություն
    Գրառումներ: 10
    Վերջինը: 28.03.2007, 11:10

Թեմայի պիտակներ

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •