Մահ... իսկ հետո՞

[melancholia]

Անկեղծ ասած, չեմ ուզում հավատալ, որ մեր մարդկային էությունը զուտ բջիջների հավաքածու է, կամ սպիտակուցա.......ինչա կազմության մի նյութի արդյունք: Մարդ արարածը պիտի որ ավելի մեծ ու հզոր մի բան լինի: չգիտեմ ինչ անուն տալ դրան, գուցե հոգի՞, որը ունի տիեզերական ծագում, կամ, ինչպես ասում են ՝ անմահ սուբստանցիա: Եթե հարցը դիտարկվի կրոնական տեսակետներից, ապա պիտի համարենք ուղղակի, որ կա կյանք մահից հետո: ԵԹԵ սուբյեկտիվ կարծիք արտահայտելու լինեմ, ուղղակի ուզում եմ հավատալ, որ մահով ամենինչ չի ավարտվում....բայց հավատում եմ արդյոք դրան՞ նուրբ հարց է

[Այբ]

Մեկ-մեկ, երբ ինքս մտածում եմ մահվան մասին, ինչպես նաև հոգու գոյության մասին, տարբեր տարբերակների վրա եմ կանգ առնում: Եթե նայենք կենսաբանության տեսանկյունից, մարդու ֆիզիկական գոյության ընդհատումով, վերջ մարդու կյանքին: Բայց մարդը կարծես թե չի ուզում հավատալ, որ դրանով իր կյանքը ավարտվում է: Ավելին, շատերը առաջ քաշելով հոգու գոյության փաստը, հավատում են, որ կյանքը մահվանից հետո ոչ միայն շարունակվում է, այլև ուրիշ կյանքում է հայտնվում:
Ես հստակ չեմ կարող ասել, թե հավատու՞մ եմ արդյոք հոգու գոյությանը: Ինձ թվում է, թե գիտնականներն անգամ հստակ դրան չեն հավատում:
Երբեմն էլ մտածում եմ, որ անխուսափելի մահվան վախը հաղթահարելու համար է մարդը ուզում հավատալ, որ մահվանից հետո, այնուամենայնիվ, ինքը ապրելու է, քանի որ ունի հոգի, որը անմահ է:

[lusattik]

իսկ ես հավատում եմ հոգու գոյությանը և չեմ էլ ուզում խորանալ...էսպես ինձ ավելի ապահով ու լավ եմ զգում... ճշմարիտ է այն, ինչ օգտակար է...

[VisTolog]

իսկ ես հավատում եմ հոգու գոյությանը և չեմ էլ ուզում խորանալ...էսպես ինձ ավելի ապահով ու լավ եմ զգում... ճշմարիտ է այն, ինչ օգտակար է...

Խորանալը ևս ճշմարիտ ու օգտակար է:

[enna]

Խորանալը ևս ճշմարիտ ու օգտակար է:

Վիստ,հավատա ,ոչ միշտ...Ասենք իմացար հետո՞,մարդուն տվածա էս կյանքը ապրի առանց էտ ինֆորմացիայի,թող ապրի հանգիստ ,խաղաղ,առանց իմանալու դժոխք կա,դրախտ կա,թե հոգի կա,չկա..

[VisTolog]

Վիստ,հավատա ,ոչ միշտ...Ասենք իմացար հետո՞,մարդուն տվածա էս կյանքը ապրի առանց էտ ինֆորմացիայի,թող ապրի հանգիստ ,խաղաղ,առանց իմանալու դժոխք կա,դրախտ կա,թե հոգի կա,չկա..

1. Եթե կա, ուրեմն կարելիա իմանալ:
2. Եթե իմացավ, ուրեմն կարա համ լավի համար օգտագործի, համ էլ վատի:


Կոնկրետ ես ուզզում եմ օգտագործելով սև և մութ ուժերը դառնամ աշխարհի տիրակալը:

Քայլեմ ջրերի վրայով, կույրին տեսողություն տամ, հաշմանդամին կանգնեցնեմ, խուլին լսողություն տամ, գրիպ ու անգինա բուժեմ ձեռքիս մի հպումով... է՜հ

[Stranger_Friend]

Ավելի լավ է հավատալ մի բանի որը չկա, քան չհավատալ մի բանի, որը կա:

Ոչ ոք չի կարող հաստատ ասել ինչ կա կյանքում, ուր մնաց մահից հետո.
Իսկ երկրորդ կյանքին հավատալն իր շատ դրական կողմերն ունի, դրանից են մահացածին հարգում՝ թող վախենան նրա հոգուց, եթե դա չարեցին քիչ հետո մահացածների դիակի հետ սովորական կենդանու մսի կերպ կվերաբերվեն, հետո նաև կենդանի մարդու հետ...

[enna]

1. Եթե կա, ուրեմն կարելիա իմանալ:
2. Եթե իմացավ, ուրեմն կարա համ լավի համար օգտագործի, համ էլ վատի:


Կոնկրետ ես ուզզում եմ օգտագործելով սև և մութ ուժերը դառնամ աշխարհի տիրակալը:

Քայլեմ ջրերի վրայով, կույրին տեսողություն տամ, հաշմանդամին կանգնեցնեմ, խուլին լսողություն տամ, գրիպ ու անգինա բուժեմ ձեռքիս մի հպումով... է՜հ

1.Ի՞նչ կա,ոչ մեկ չի կարա դրա մասին խոսի
2.իսկ ի՞Նչ գիտես ինքը ճիշտը կիմանա,մահից հետոյի մասին հազար ու մի պատկերացում կա,թե՛ լավ ,թե՛ վատ
ինձ չես մոռացել չէ՞

[Mephistopheles]

Պարզելու միակ ձևը մեռնելն ա, բայց չգիտես ինչի ոչ ոք չի ուզում մեռնի…

[Stranger_Friend]

Պարզելու միակ ձևը մեռնելն ա, բայց չգիտես ինչի ոչ ոք չի ուզում մեռնի…

Ինչքան կարանք կյանքը բացահայտենք, մեռնելը հա էլ կա.

[Mephistopheles]

Ինչքան կարանք կյանքը բացահայտենք, մեռնելը հա էլ կա.

Կյանքն ու մահը, դրանք անբաժան են… կյանքը սահմանվում ա մահով, եթե չլինի մահը կյանքը չի արժևորվի ու իմաստ չի ունենա… կյանքը հասկանալու համար մահվան գործւնը պարտադիր ա… մահվանից հետո կյանքը, դա մահվան հետ չհաշտվելու ու մահվան սարսափը մեղմացնելու ձև ա, որը մանիպուլյացվում ա կրոնի կողմից…

[Նարինէ]

Կյանքն ու մահը, դրանք անբաժան են… կյանքը սահմանվում ա մահով, եթե չլինի մահը կյանքը չի արժևորվի ու իմաստ չի ունենա… կյանքը հասկանալու համար մահվան գործւնը պարտադիր ա… մահվանից հետո կյանքը, դա մահվան հետ չհաշտվելու ու մահվան սարսափը մեղմացնելու ձև ա, որը մանիպուլյացվում ա կրոնի կողմից…

Mephistopheles ջան, լրիվ համաձայն եմ: Բորխեսի <<Անմահները>> լրիվ էդ թեմայով է: Ուրախ կլինեմ, եթե հետաքրքրի՝ http://noyem.blogspot.com/2013/07/blog-post_576.html

[Այբ]

Երևի ամեն ինչ մահվանից հետո է սկսվում...այսինքն՝ վերջակետ է դրվում, որից էլ այն կողմ ոչ մի բան հնարավոր չէ գրել: Բայց դրանից սկսվում է նոր, իրական սկիզբ՝ միևնույն շրջանակից դուրս չգալու ու հարցերի պատասխաններ այլևս չորոնելու շրջան: Վերջ:

[Արամ]

Մահ... իսկ հետո՞, ի՞նչ հետո, հետո` պիզդեց:

[Sambitbaba]

Մահ... իսկ հետո՞, ի՞նչ հետո, հետո` պիզդեց:

Կներես, բայց էնպիսի տպավորություն է, որ գովասանքների ծանրության տակից չկարողացար դուրս գալ…
Ափսոս…