Մահ... իսկ հետո՞

[Է Ն Ց Ո]

Դե հոգին էներգիայա իսկ էներգիան կարողա նաև ինֆորմացիաի կրիչ հանդիսանալ, իսկ ուղեղը հնարավորա հատուկ բաժին ունի որտեղ գրանցվումա նախորդ կյանքից հոգու հետ էկած ինֆորմացիան

Հա ես դեմ չեմ քո ասածին, բայց ոնց ապացուցել անապացուցելին
հետո հոգի են կանչում ու պարզվումա,որ հոգին ոչմիայն ինֆորմացիայա ստանում այլ նաև քո ու իմ ապագան էլ գիտի չէ?

[Երվանդ]

Հա ես դեմ չեմ քո ասածին, բայց ոնց ապացուցել անապացուցելին
հետո հոգի են կանչում ու պարզվումա,որ հոգին ոչմիայն ինֆորմացիայա ստանում այլ նաև քո ու իմ ապագան էլ գիտի չէ?

Հա արդեն հասել ենք ֆանտաստիկայի ժանր

[Arisol]

Բայց իմ մոտ սենց մի հարց ա առաջանում… Բոլորիդ ծանոթ ա այն ծեսակատարությունը, որի ընթացքում մի խումբ մարդիկ «հոգի են կանչում» ու կանչում են կոնկրետ ինչ-որ մեկի «հոգին» ու տարբեր հարցեր են տալիս: Ի՞նչ եք կարծում տվյալ երևույթի մասին: Օրինակ էս երևույթը հակասում ա իմ կարծիքին, թե ինչ ա լինում մահից հետո …

[Երվանդ]

Բայց իմ մոտ սենց մի հարց ա առաջանում… Բոլորիդ ծանոթ ա այն ծեսակատարությունը, որի ընթացքում մի խումբ մարդիկ «հոգի են կանչում» ու կանչում են կոնկրետ ինչ-որ մեկի «հոգին» ու տարբեր հարցեր են տալիս: Ի՞նչ եք կարծում տվյալ երևույթի մասին: Օրինակ էս երևույթը հակասում ա իմ կարծիքին, թե ինչ ա լինում մահից հետո …

Եթե հավաքվում կանչում են էտ հլը չի նշանակում որ հոգինել լսում ու գալիսա , էտ անկապ երեխական խաղա
Բայց եթե նույնիսկ իրոք տենց լիներ, կարաիր սենց բացատրեիր, տվյալ ոգու(որին կանչում են) մարմինը էտ պահին քնած է, իսկ երբ մենք քնած ենք չգիտենք ինչա կատարվում ոգու հետ մի գուցե էթում ֆռֆռումա , դե էտ կանչողների ձեննել լսումա ասումա եթամ տենամ երեխեքն ինչ են ասում

[Arisol]

Եթե հավաքվում կանչում են էտ հլը չի նշանակում որ հոգինել լսում ու գալիսա , էտ անկապ երեխական խաղա
Բայց եթե նույնիսկ իրոք տենց լիներ, կարաիր սենց բացատրեիր, տվյալ ոգու(որին կանչում են) մարմինը էտ պահին քնած է, իսկ երբ մենք քնած ենք չգիտենք ինչա կատարվում ոգու հետ մի գուցե էթում ֆռֆռումա , դե էտ կանչողների ձեննել լսումա ասումա եթամ տենամ երեխեքն ինչ են ասում

Ես կենդանի մարդկանց «հոգու» մասին չեմ ասում, այլ արդեն մահացած…

[Երվանդ]

Ես կենդանի մարդկանց «հոգու» մասին չեմ ասում, այլ արդեն մահացած…

Հա բայց մենք ասինք որ հոգին չի մահանում, էտ մահացած մարդու ոգին արդեն ուրիշ մարմնի մեջա, իսկ էտ ուրիշ մարմիննել քնածա, բայց քանի որ ուղեղում հիշողության հատուկ բաժին կա, ուրեմն հոգին հիշումա իր նախորդ անունները

[Է Ն Ց Ո]

Հա բայց մենք ասինք որ հոգին չի մահանում, էտ մահացած մարդու ոգին արդեն ուրիշ մարմնի մեջա, իսկ էտ ուրիշ մարմիննել քնածա, բայց քանի որ ուղեղում հիշողության հատուկ բաժին կա, ուրեմն հոգին հիշումա իր նախորդ անունները

Զեվս դու ես ինչ խառն ես
դու տանում ես հոգիների փոխակերպմանը իսկ դա արդեն ուրիշ թեմայա, գնում ենք բուդայականությանը?
ու հետո կարծում եմ իրանց համար մեկա թե ում հոգինա ես մարդ գիտեմ (կին) իրա կենդանի ամուսնու հոգին էր կանչել ու նա էլ լուրջ դեմքով լիքը բաներ էր ասել վախենալու. ետ մինչև են պահը երբ ես փրկեցի սիտուացիան, ոչնչացնելով ամեն մի հավատք դեպի մեդիումները

Ավելացվել է 2 րոպե անց

Նայելով ավատարիդ նկարին՝ մահվան մասին խոսելն արդեն ավելորդ է:

ես մահվան մասին չեմ խոսում, ես խոսում եմ նրանից հետո-ի մասին, նկարը ինձ էլ գրավվեց ու հայտնվեց ստեղ
ու չիմացանք թե ինչպես

[Quadro]

Մահից հետո կյանք կա , Պապուս հոգին ա ասել

[Bacteria]

Հավատու՞մ եք, որ մահից անդին ինչ-որ բան կա, թե՞ համարում եք, որ մահը վերջն է ամեն ինչի։ Անկասկած, ամեն մեկն էլ իրեն գոնե մի անգամ այս հարցը տված կլինի, բայց շատերը, որոշ ժամանակ դրա մասին մտածելոուց հետո, հաճախ պատասխան չգտնելով, թողնում են այդ միտքը և այդպես էլ մնում անորոշ վիճակում՝ ստիպված հաշտվելով նորին մեծություն Անխուսափելիի հետ...

Ժամանակակից բժշկության մեջ (ամենահին ոչ միստիկական) կա մի ախտանիշ, որն անվանվում է ֆրանսերեն «դեժա վյու» բառերով։ Դա մի հոգեվիճակ է, երբ մարդուն թվում է, թե ներկայիս զգացողությունը ճշգրտորեն տեղի է ունեցել անցյալում։ «Դեժա վյու», մի զգացողություն, որ ներկայումս դիտված ամեն ինչը (մարդիկ, իրադարձություններ, իրավիճակներ) արդեն դիտվել է անցյալում։ Հոգեկան հիվանդության ախտանիշների շարքին են դասվում նաև «դեժա անտանդյո»՝ արդեն լսած, և «դեժա էպրովե»՝ արդեն զգացած, ախտանիշները։Հավանաբար շատերը, բնականոն կյանքում հոգեպես առողջ լինելով, ունեցել են նման զգացողություններ՝ զարմանալով դրանց պայծառության ու արժանահավատության վրա։

Արտասահմանում կատարած հարցումները ցույց են տալիս, որ մարդկանց երկու երրորդն ունեցել է այդ զգացողությունները։
Հիմնվելով բազմաթիվ գիտափորձերի արդյունքների, ինչպես նաև զանազան փաստերի վրա՝ այժմ արդեն կարելի է վստահաբար պնդել հոգու գոյության մասին, այն մասին, որ կյանքը չի սկսվում ծնունդով և չի ավարտվում մահով։ Այսինքն՝ խոսքը վերամարմնավորումների շղթայի՝ անոչնչանալի թաղանթի մշտական նորացման մասին է։ Այդ մասին նախկինում խոսել են նաև ճանաչված հեղինակությունները։ Օրինակ, Վոլտերը նշել է. «Երկու անգամ ծնվելն ավելի զարմանալի չէ, քան մեկ անգամը. բնության մեջ ամեն ինչ ենթարկված է վերածննդի օրենքին»։ Կամ, Ա. Էյնշտեյնն ասել է. «Գիտությունը չի կարող բացարձակ հավաստի փաստարկներ բերել հավերժական վերադարձի գաղափարի դեմ»։

Վերամարմնավորման տեսությունը հստակ հիմնավորում է ստանում հատկապես այն սեանսների ժամանակ, որոնք իրականանում են մարդուն քնի և արթնության միջև գտնվող վիճակի մեջ ընկղմելու մեթոդով, որ առանձնակի դրսևորվում է ինտուիցիան։ Այդ ժամանակ մարդն ընկալում է իրականությունը, միաժամանակ նրա գիտակցության մեջ հայտնվում են անցյալի նույնքան վառ տեսարաններ։
Մարմնավորումների միջև ընկած ժամանակահատվածում հոգևոր աշխարհում անձի գտնվելը կախված է երկրային կյանքի արդյունքներից, երբ ամեն մի արարք կամ միտք պայմանավորում է կոնկրետ հետևանքները (պատճառահետևանքային օրենք)։ Բնության մեջ չկան պարգևներ կամ պատիժներ, գոյություն ունի միայն պատճառ և հետևանք։ Հանճարները կամ գերշնորհալի երեխաները ոչ թե աստվածային շնորհների օրինակ են, այլ նախորդ կյանքում համառ աշխատանքի արդյունք։ Այս կյանքում հանդիպող բոլոր հանգամանքները առանց բացառության մեր նախկին գործողությունների արդյունք են, այսինքն՝ մենք ապրում ենք այնպիսի պայմաններում, որոնք ինքներս ենք նախապատրաստել։ Իրենց հերթին մեր ներկայիս արարքները ձևավորում են ապագա կյանքի պայմանները։

Վերամարմնավորման գաղափարի գիտակցումը, բացի արտասովոր լինելուց, օգնում է մարդուն բուժվել ներկա կյանքի ախտերից, հատկապես նևրոզներից, ֆոբիաներից։ Ահա ասվածը հաստատող մի դեպք։ Քառասունհինգամյա մի ճարտարագետ անբացատրելի վախ էր զգում և ցավեր՝ մեջքի շրջանում, եթե նրա հետևից գնում էին 2-3 մարդ։ Ռեգրեսիայի ժամանակ (նախորդ կյանքի մեջ ընկղմվելը և վերհիշելը) նա տեսավ, որ ինչ-որ ժամանակ սպանվել է մեջքին արձակած կրակոցից։ Այնտեղ, ուր մխրճվել էր գնդակը, նա խալ ուներ։ Բացատրական զրույցից հետո վախն անհետացավ։

Հիշենք 70-ական թվականների սենսացիան։ Արևմտյան Բեռլինում ապրող տասներկուամյա Էլենա Մարկարդը, ծանր հարվածից հետո գիտակցության գալով, սկսել է խոսել անթերի իտալերեն, որին նախկինում չէր տիրապետում։ Ընդ որում՝ աղջիկը պնդում էր, որ իր անունը Ռոզետա Կաստելյանի է, ծնվել է Իտալիայում, 1887 թ., մահացել է 1917 թ.։ Երբաղջկան տարել են այն տունը, որի հասցեն նա նշել էր, դուռը բացել է վաղուց մահացած Ռոզետայի դուստրը։ Էլենան, ճանաչելով նրան, ասել է. «Ահա իմ դուստր Ֆրանսան»։

Ահա մեկ այլ հետաքրքիր պատմություն։ Տիտու անունով մի տղա սկսել է պնդել, թե իր անունը Սուրեժ Վարմա է, ունի կին՝ Ումա անունով, և երկու երեխա։ Իբր ինքը Ագրայի խանութներից մեկի տերն է։ Վախեցած ծնողները երեխային վերցնում են և գնում Ագրա, և պարզվում է, որ այդ քաղաքում իսկապես ապրել էր ոմն Վարմա, որը հինգ տարի առաջ իր խանութի առջև սպանվել էր գլխին արձակված կրակոցներից։ Հանգուցյալի այրին որոշում է հանդիպել այդ տարօրինակ տղային և երեխաների հետ միասին գնում է նրա մոտ։ Տղան երեխաներին էլ է ճանաչում, ասում նրանց անունները, ինչպես նաև նշում այնպիսի մանրուքներ, որոնք կարող էին իմանալ միայն այրին և ինքը՝ հանգուցյալը։ Այն տեղերում, որտեղ սպանվածի վերքերն էին եղել, Տիտուն խալեր ուներ, իսկ գնդակի ելքի տեղում՝ սպիներ։

Ես կարդացի քո զեկույցի միայն սկիզբը և համաձայն չեմ հոգու գոյության մտքիդ հետ, առավել ևս, որ deja view ֆենոմենը կապում ես դրա հետ...
Խորհրդային ականավոր հոգեբան Կ.Պլատոնովը բացատրում է այդ փաստը մարդու ֆիզիոլոգիական վիճակից ելնելով:Նա գտնում էր, որ մարդը հոգնած ժամանակ յուրաքանչյուր ազդակ [B]կարող[B] է ընկալել որպես ծանոթ...(կոպիտ ասած )

[StrangeLittleGirl]

Ես համաձայն եմ դեժավյուի նման մեկնաբանության հետ, բայց դա չի ժխտում հոգու գոյությունը

[Ուլուանա]

Ես կարդացի քո զեկույցի միայն սկիզբը և համաձայն չեմ հոգու գոյության մտքիդ հետ, առավել ևս, որ deja view ֆենոմենը կապում ես դրա հետ...
Խորհրդային ականավոր հոգեբան Կ.Պլատոնովը բացատրում է այդ փաստը մարդու ֆիզիոլոգիական վիճակից ելնելով:Նա գտնում էր, որ մարդը հոգնած ժամանակ յուրաքանչյուր ազդակ [B]կարող[B] է ընկալել որպես ծանոթ...(կոպիտ ասած )

Լավ, հասկացանք, դեժավյուն հոգու վերամարմնավորման հետ կապելն այնքան էլ ճիշտ չէր, բայց դա մի կողմ թողնենք։ Իմ գրածը միայն դրա մասին չէր, և, ինչպես Բյուրակնը նկատեց, դա ամենևին էլ չի ժխտում հոգու գոյությունը, իսկ ես կավելացնեմ՝ հոգու վերամարմնավորումը։

[ihusik]

Ես կարդացի քո զեկույցի միայն սկիզբը և համաձայն չեմ հոգու գոյության մտքիդ հետ, առավել ևս, որ deja view ֆենոմենը կապում ես դրա հետ...
Խորհրդային ականավոր հոգեբան Կ.Պլատոնովը բացատրում է այդ փաստը մարդու ֆիզիոլոգիական վիճակից ելնելով:Նա գտնում էր, որ մարդը հոգնած ժամանակ յուրաքանչյուր ազդակ [B]կարող[B] է ընկալել որպես ծանոթ...(կոպիտ ասած )

Ուլուանա-ի խոսքերից. Լավ, հասկացանք, դեժավյուն հոգու վերամարմնավորման հետ կապելն այնքան էլ ճիշտ չէր, բայց դա մի կողմ թողնենք։

Ես զարմանում եմ, որ ՈՒլուանան այդպես հեշտ զիջել է դիրքերն ու լսելով Խորհրդային ականավոր հոգեբան Կ.Պլատոնովի անունը համաձայնվել, որ դեժավյուն հոգու վերամարմնավորման հետ կապելն այնքան էլ ճիշտ չէր... իսկ եթե ես Պլատոնովի փոխարեն Պլատոնի անունն ու հեղինակությունը մեջ բերե՞մ...

[Ուլուանա]

Ես զարմանում եմ, որ ՈՒլուանան այդպես հեշտ զիջել է դիրքերն ու լսելով Խորհրդային ականավոր հոգեբան Կ.Պլատոնովի անունը համաձայնվել, որ դեժավյուն հոգու վերամարմնավորման հետ կապելն այնքան էլ ճիշտ չէր... իսկ եթե ես Պլատոնովի փոխարեն Պլատոնի անունն ու հեղինակությունը մեջ բերե՞մ...

Սպասում եմ, որ մեջբերես։
Դե, երևի գիտելիքներս չբավարարեցին, որ դեժավյուի ու վերամարմնավորման կապը հիմնավորեմ, դրա համար էլ զիջեցի, քանի որ անիմաստ ջուր ծեծել չեմ սիրում։ Շատ ուրախ կլինեմ, եթե դու հիմնավորես։

[Մանոն]

Ողջույն բոլորին...Նախ ասեմ, որ շատ հավանեցի այս կայքն ու նրա մոդերատորների աշխատանքը… Թեմաներն ել շատ հետաքրքիր են ու խորհել տվող: Ինչպես սկսնակ անդամ, ինձ համար քիչ դժվար է արտահայտվել, ու չգիտեմ ինչու որոշեցի առաջինը մասնակցել հենց այս թեմային: Այն պետք է որ հետաքրքրի ամեն գիտակից մարդու, անգամ, եթե նա այդ մասին բարձրաձայն չասի: Սա զուտ իմ ենթադրությունն է, ու չեմ ուզում մեջբերումներ անել Մեծ մարդկանց գործերից...բայց ես գտնում եմ, որ կա կյանք մահից հետո, այլապես ամեն ինչ կկորցներ իր իմաստը...Ինչու՞ է մարդը իմաստնություն ձեռք բերում հատկապես իր կյանքի վերջում, եթե նրան հնարավորություն չի տրվելու ինչ որ մի ժամանակ, ինչ-որ մի տեղ օգտագործել այն: Ոստի ես հակված եմ մտածել, որ տրամաբանական է ընդունել այն միտքը, որ կա կյանք մահից հետո....

[electrical_storm]

Ռուսերեն մի բան եմ ուզում գրել, Քամեդի Քլաբի սայթում տեսա,շատ դուրս եկավ էս արտահայտությունը՝ я верю в смерть после жизни!