իմ կարքախոսն ե ՊՈԽԵԼ Ոչ ԹԵ ՀԱՐՄԱՐՎԵԼ բայց ոչ ցույցերով այլ դիվանագիտորենGalatea-ի խոսքերից
Հա հենց հայդուկականով էլ վերադառնում ենք: Հարցեր կան՞ Բա ինչ անենք՞ Լացենք ձեր պես՞ Հերիք չի ողբաք դուք ձեր վրա՞
Ես ինքս տեսողություն ու առողջություն եմ փչացրել այդ արհավիրքի տարիներին: Ինչպես եւ հիմա արդարության համար ու ստրկատիրության դեմ պայքարող իմ ընկերներից շատերը: Պապուցս էլ հարցնել պետք չի: Հատկապես հաշվի առնելով այն փաստը, որ նա արդեն 20 տարի է մահացել է:
Դուք ավելի լավ է շարունակեք նստել տանը, համակարգչի առաջ կուչ եկած ֆորումից ֆորում շպրտել ձեզ ու վատանալ էն մտքից, որ մարդիկ պայքարում են ուժերի ներածի չափով: Պայքարում ու հավատում են, ոչ թե վախկոտի պես համընթաց քամու են սպասում, որ ասեն "Ա մի ույդյոմ նա սեվեռ":
Անգամ եթե մեր պայքարը խափանվի ու հավատով լցված մարդիկ չտեսնեն իրենց ԱՐԴԱՐ պայքարի պտուղները, միևնույն է մենք ԱՐԴԵՆ ՀԱՂԹԵԼ ենք: Լավ իմացեք: Որովհետև բոլոր այդ մարդիկ ձերբազատվել են մորթապաշտական ահից, "որտեղ հաց այնտեղ կաց"-ը հրաժարվել են իրենց կյանքի կարգախոսը համարել:
Արդեն երրորդ անգամ ԱԶԱՏՈՒԹՅԱՆ հրապարակում գիշերողներ, մենք բոլորս ձեզ հետ ենք ու սիրում ենք ձեզ: Ժպտացեք
Էջանիշներ