Տարբերել պետք չէ, պետք է ապրել, իսկ ապրելուց հետո արդեն կարիք չի լինի տարբերելու: Կյանքը միասնական հոսք է, ու եթե սկսես տարբերել, կտարբերվես այդ հոսքից:
Տարբերել պետք չէ, պետք է ապրել, իսկ ապրելուց հետո արդեն կարիք չի լինի տարբերելու: Կյանքը միասնական հոսք է, ու եթե սկսես տարբերել, կտարբերվես այդ հոսքից:
Եթե խոսքը վերաբերվում է ինչպես տարբերել սիրում ես նրան թե պարզապես ցանկանում ապա տարբերելը շատ հեշտ է
սիրել կարող ես միայն մեկին դրա հետ նաև ցանկանում ես...
իսկ կիրք կարող ես զգալ մեկից ավելի մարդկանց նկատմաբ ես այդպես եմ կարծում, եթե ցանկանում ես միայն նրան ուրեմն սիրում ես
Պետք է հասցնել մինչև մայրամուտ...
Սկզբնական շրջանում տարբերելը շատերի համար իրոք բարդ է, հատկապես այն դեպքերում, երբ ամեն ինչ հենց կրքից է սկսվում... Սակայն կիրքը, ինչպես ցանկացած բռնկվող բան, որքան էլ ուժեղ լինի, որոշ ժամանակ անց մարում է, գուցե մի դեպքում մի քիչ ուշ, մեկ այլ դեպքում՝ մի քիչ ավելի շուտ, բայց կիրքը հարատև զգացում չէ և վաղ թե ուշ հանդարտվում է։ Այ հենց այդ ժամանակ էլ ամեն ինչ պարզվում է. եթե «տակը» սեր մնաց, ուրեմն սեր է, իսկ եթե կրքի հանգչելուն պես «սերն» էլ գնաց, ուրեմն սեր իրականում չէր էլ եղել, միայն կիրք էր, իսկ կիրքն առանց սիրո ավերիչ ու կործանիչ է, ի տարբերություն սիրո, որն իր բնույթով հակառակը՝ ստեղծող, արարող ու կառուցող է։
Ինչևէ, ցանկության դեպքում, հատկապես արդեն քիչ թե շատ հասուն մարդկանց դեպքում, համոզված եմ, որ կարելի է տարբերել կիրքը սիրուց։ Միայն թե պետք է աշխատել զերծ մնալ ինքնախաբեությունից, ինչը հաճախ մեծ դեր է խաղում այս հարցում. մարդը փորձում է ինքն իրեն համոզել, որ սիրում է, մինչդեռ իրականում դա ընդամենը կիրք է լինում։
Ընդհանուր առմամբ համաձայն եմ dvgray–ի ու Hambik–ի տված մեկնաբանություններին։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Ոնց հասկացա քեզ ավելի շատ հետաքրքրում է թե դիմացինը ինչ ա զգում…
Չեմ կարծում թե դժվար է սեր ու կիրքը իրարից տարբերել, պարզապես պետք է ավելի ուշադիր լինել ինքնախաբեությամբ չզբաղվել, որքան էլ ուզես , որ այդ մարդը սիրի քեզ, իսկ եթե միայն կիրք է զգում դա էլ վատ չէ......
Ճշմարտությունը միշտ էլ անհավանական է, որպեսզի այն հավանական լինի, ստիպված ես լինում մի քիչ սուտ խառնել...
Եթե դուք չեք տարբերում սերը և կիրքը իրարից, ուրեմն երբևե չեք սիրել մաքուր, անկեղծ սիրով: Ես շատ լավ եմ տարբերում սրանք իրարից: Բայց չեմ կարող նկարագրել դա այնպես որ հասկանաք: Հենց սիրեք, կզգաք: Հավատացեք:
երեխեք մի անգամ Երվանդը ասեց " Սերը բնազդա, նույն ձև ինչպես մնացած բնազդները"
Այ սրա վերաբերյալ ինչ կասեք, գուցե իսկապես սերը դա նույն բազմանալու կամ մենակ չմնալու կամ ինչ-որ ուրիշ մեզ համար անծանոթ, բայկց ամենաուշեղ բնազդնա՞՞՞՞ հը՞ն
տրամաբանականա հնչում չէ, ինձ Երվանդի ասածը մի շաբաթ մտածելա ստիպել
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
Քանի որ բոլոր մարդիկ եսասեր են ու ուզում են լինել հանճարեղ, մնալ պատմության մեջ , բոլորիս համար լավագույն տարբերակը ունենալ մեկին , ով ամբողջ կյանքում կհետևի մեր կյանքի ընթացքին , ու դեռ երջանիկ կլինի դրանով ։Apsara-ի խոսքերից
Հ.Գ. Միևնույն է , դա հաճելի էՍիրեք զմիմիանս
Շատ լավ էր ասված։
Այնուամենայնիվ, սիրել կարող ես բոլորին, ամենքին. Օրինակ հակառակ սեռիդ, նույն սեռիդ, շանը, գրիչը...Հաճախ չես էլ իմանա, որ սիրում ես, սովորաբար դա բացահայտում են կարոտելուց...Բայց ահա իր գործն անում է կիրքը, երբ հարցը վերաբերվում է /սովորաբար/ հակառակ սեռի ներկայացուցիչներին, իմ կարծիքով դա է դնում տարբերություն կոնկրետ այդիսի սերը մնացածից...
Ինձ մոտ առանց կրքի երբևէ սիրել չի ստացվել: Եթե տվյալ մարդու նկատմամբ ֆիզիկական ձգողություն չկա,ապա երբեք սեր չի առաջանա: Համենայն դեպս ինձ մոտ այդպես է եղել միշտ: Նույնիսկ կասեի կրքից է սկսել սեր առաջանալ, այլ ոչ հակառակը: Ու սա երբեք ինքնախաբեություն չի եղել, որ չկարողանամ կիրքն ու սերը տարբերել միմյանցից: Եվ ընդհանրապես զարմանում եմ ինչպես կարելի սիրել առանց կրքի, պոռթկումների: Սառը ու հանդարտ սերը ինձ համար միշտ անհասկանալի է եղել: Հետևաբար ես այս երկուսը միմյանցից չեմ կարող տարանջատել: Երկուսի առկայությունը միշտ լավագույն տարբերակն է…
սերն առանց կրքի՞....հմմ... ու՞մա պետք
իսկ տարբերել պետք չի, պետք ե պարզապես սիրել ու ապրել սիրով
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
Ես երբեք կողմ չեմ եղել սառը և հանդարտ սիրոն, իհարկե սեր և կիրք համադրությունը դա իդեալական է, բայց հաճախ մարդիք ամուսնանաում են զգալով միմիայն կիրք, չէ որ կիրքը այրում մոխրացնում է քեզ միանգամից, իսկ սերը հանդարտ վառվում է ամբողջ կյանքում:
Մեկ էլ սառը սեր դա նույն ընկերությունն է, սառը սեր գոյություն չունի:
Ես այս հարցը բարձրացրել եմ միմիայն նրա համար, որ մարդիք կարողանան ճիշտ գնահատել իրենց միջի զգացմունքը և հետո հիասթափություններ չապրեն:
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
Ըստ իս, այսպես է. եթե, օրինակ, մի քանի ամսից ձանձրանում ես, ուրեմն կիրք է /հրապուրվել ես ուրիշ բաներով/, եթե ոչ` ապա կիրքը վերածվել է սիրո կամ էլ ուղեկցում է նրան:
Վերջին խմբագրող՝ Fedayi: 13.02.2008, 01:26:
Քա′յլ առաջ, անունն է քո Զինվոր,
Եվ սա է կյանքը նոր, ապրի′ր այն արժանի:
Քա′յլ առաջ, անունն է քո Զինվոր,
Քո ձեռքերում այսօր Երկիրն է հայրենի:
պետք չի տարբերել, պետք է համատեղել
Թռիչքի մեջ են փորձվում թևերը.....
Re. Սեր և Կիրք. Ինչպե՞ս տարբերել:
Կարծում եմ կիրքն ու սերը լինում են միաժամանակ,սեր չի լինում առանց կիրք, երբ կիրք չկա , այն չի կարելի սեր անվանել...
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ