Կողմ եմ ռուսական դպրոցների փակմանը, բայց ոչ լիովին: Փակելուց հետո պետք էր թողել մեկ կամ երկու դպրոց՝ բացառապես հայերեն չիմացող ու ոչ հայազգի երեխաների համար: Իսկ մնացած առումներով սովետական Հայաստանի դպրոցները ուղղորդված էին այս կամ այն առարկայի: Կային հայկական ու ռուսական թեքումով, ֆիզիկամաթեմատիկական թեքումով և այլն դպրոցներ: Ինքս սովորել եմ նախ ռուսական, ապա հայկական թեքումով դպրոցում: Ռուսական թեքումով դպրոցում պարզապես ռուսերենի ժամերը շատ էին (չնայած շատ մեծ տեղ էր տրվում մայրենիին), բացի այդ առանձին ուսումնասիրվում էր ռուս գրականությունը: Նմանապես հայագիտական թեքումով դպրոցում առանձնահատուկ ուշադրության էր արժանանում մայրենին՝ իր բոլոր ուղղություններով՝ գրաբար, արևմտահայերեն, հայ գրականություն և այլն: Կարծում եմ ռուսական դպրոցների "բացը" լրացնելու համար պարզապես պետք է նմանատիպ ուղղվածությամբ դպրոցներ ստեղծել, որտեղ տեղ կտրվի թե հայոց լեզվին և թե ռուսերենին:
Եվ մի բան էլ, չեմ սիրում, երբ ձևականորեն, ուղղակի ուրիշի աչքին ինտելլիգենտ երևալու համար խոսում են գրական հայերենով կամ ռուսերենով (ու դրանով հանդերձ այնպիսի սխալներ են անում, որ լավ է ականջներդ փակես ու փախնես):
Պետք չէ մոռանալ, որ հայոց լեզուն մերն է, ու եթե ոչ մենք, ապա էլ ո՞վ պիտի նրան պահի պահպանի:
Մեջբերել
Էջանիշներ