Կառաջադրվի՞ արդյոք Լևոն Տեր-Պետրոսյանը:

[Ֆուտբոլասեր]

ԼՏՊ-ին չեմ սիրում, ավելին 96-ին ԱԺ-ն գրոհողների առաջին շարքերում եմ եղել, բայց եթե ստիպված լինեմ ընտրել ԼՏՊ-ի ու ՍՍ-ի միջև, անկասկած կընտրեմ ԼՏՊ-ին:

Սերժականներն ասեմ, որ ՍՍ-ի եղբայրնա գողացած 30մլն ներդնում ԱՄՆ-ում ոչ թե ԼՏՊ-ի:
Նենց, որ ակնհայտա, թե ովա ավելի մեծ եռանդով թալանել(ու թալանում) երկիրը:
Նենց որ ով-ով բայց ՍՍ-ի համակիրները ընդանրապես խոսալու տեղ չունեն:

[moj]

«ՀՅԴ-ԻՆ ՈՒ ԼԵՎՈՆ ՏԵՐ-ՊԵՏՐՈՍՅԱՆԻՆ ՁԵՌՆՏՈՒ Է ՉՀԻՇԵԼ 90-ԱԿԱՆՆԵՐԸ»
«Արտաքին ուժերի ազդեցությունն արդեն իսկ նկատելի է մեր երկրում սպասվող նախագահական ընտրություններում»,- ասում է Հայաստանի դեմոկրատական կուսակցության նախագահ Արամ Սարգսյանը և ավելացնում, որ հակառակ պարագայում ինքը չի կարող բացատրել Լևոն Տեր -Պետրոսյանի և ՀՀՇ-ի ակտիվացումը: Արամ Սարգսյանն ասում է, որ դեռ պարզ չէ առաջին նախագահը կառաջադրի իր թեկնածությունը, թե ոչ, թեև ակնհայտ է համարում այն, որ նրա շրջապատը «ռեանիմացիայի մոլուցքով տարված ամեն ինչ անում է որպեսզի իրեն առաջնորդ գտնի»:

Դեմկուսի ղեկավարը կարծում է, որ դա պայմանավորված է նրանով, որ ժամանակին ներկայիս նախագահը հրաժարվեց նախորդներին տալ քաղաքական, բարոյական ու իրավական գնահատական: «1991 թվականին բոլորս գիտենք, որ Լևոն Տեր-Պետրոսյանին ընտրեցին, այսօր, եթե նա նորից դուրս գա քաղաքական թատերաբեմ, նա ընդամենը կարող է ձայն ստանալ, նրան ընտրողները շատ քիչ են, իսկ եթե դա կբավարարի, ապա առաջադրվելն իր գործն է»,-նշում է Արամ Սարգսյանը` ասելով, որ ինքը համոզված է ժողովրդի վերաբերմունքում:

Ա. Սարգսյանն ընդգծեց, որ շատերին թվում է, թե ժողովուրդը հաշտվեց կամ մոռացավ անցյալը, կամ էլ վատի ու վատի միջև կարող է ընտրություն կատարել, ըւստ նրա, այդ մտածելակերպը կործանարար է մեր պետություն ու ժողովրդի համար:

Խոսելով ՀՅԴ-ի և Լևոն Տեր-Պետրոսյան հանդիպման մասին, Արամ Սարգսյանն այն որակեց երկուսի համար էլ ձեռնտու: «Դաշնակցությանը ձեռնտու է, որ չվերհիշեն ինչ- ինչ խնդիրներ կապված 90-ականների հետ, պրն. Տեր-Պետրոսյանին էլ շատ ձեռնտու է որպեսզի չվերհիշվեն նույն ժամանակաշրջանի իր կատարած քայլերը: Ուրիշ ենթադրություն անելու իրավունք չունեմ, որովհետև, եթե նրանք ուզում էին, որ մենք բացահայտ հասկանայինք հանդիպման իմաստը, պարտավոր էին հանդիպման մասին մանրամասներ ներկայացնել»,-կարծում է ՀՅԴ կուսակցության նախագահը:

Հնարավոր է արդյո՞ք այդ երկու ուժերի միջև դաշինքի ստեղծումը, հարցին Ա. Սարգսյանը պատասխանեց. «ես հիմա ոչինչ չեմ բացառում, եթե մարդիկ կարող են համարել, որ բանտ նստեցնելը և այլն…, դա գաղափարական պայքար է, ապա ես միայն ուզում եմ հասկանալ, թե ու՞ր են մնացել բարոյական հարցերը», -եզրափակեց քաղաքական գործիչը:

Աղբյուր` Panorama.am

[Chuk]

Այս գրառումս թերևս կարելի լինի համարել թեմայից նախնական պահանջից ու հետագա ընթացքից շեղում, սակայն խորությամբ ուսումնասիրելով կարելի կլինի հասկանալ, որ իմ գրածը կհամապատասխանի նրան, ինչը կուզեին տեսնել թեմայի հեղինակը, թեմայի քննարկմանը մասնակցողները: Գուցե և սխալվում եմ, ինչևէ...

Ոմանք վրդովելու են այս գրառմանս միջոցով տրված գնահատականներից, ոմանք համարելու են դա անձնական վիրավորանք... ի՞նչ արած... ես ինքս ինձ վիրավորված եմ զգում այս թեմայի շատ ու շատ գնահատականներ ու պիտակումներ կարդալով, վիրավորվում եմ որպես մարդ, որպես հայ, որպես հայրենասեր հայ ու չեմ խուսափում ինձ հայրենասեր տիտղոսը կպցնելուց, քանի որ անկախ նրանից թե ով ինձ ինչպիսին է համարում, ես իրականում հայրենասեր եմ ու անցել եմ հասունացման այն փուլը, որ այլևս չեմ խուսափելու իմ մասին խոսելիս այդ մասին ասել: Ինչու՞ չեմ խուսափելու, քանի որ դեռ մեկ ամիս առաջ կխուսափեի: ԻՆչևէ...

Մի պահ վերանանք անձանցից, վերանանք Լևոն Տեր-Պետրոսյան անհատից ու վերադառնանք Հայաստանի պատմությանը իսկ ավելի կոնկրետ անկախության առաջին տարիներին: Տանք հարց. «Ի՞նչ տարիներ էին դրանք»: Միանշանակ պատասխան. «Հաղթանակի, անկախության, հույսի, հավատի, լավի սպասելիքի տարիներ էին»: Եվ այո՛, դա այդպես է: Դրանք տարիներ էին, որոնք մտնելու են ոչ միայն Հայաստանի, այլև համաշխարհային պատմության մեջ ու պետք է մտնեն հենց այդ՝ «հաղթանակի ու պայծառ ապագայի տանող» բնութագրմամբ: Նրանք, ովքեր այդ տարիներն անվանում են մթի և ցրտի տարիներ, կամ չհասկանալով արջի ծառայություն են մատուցում մեր երկրին, կամ էլ հասկանալով հակահայրենասիրական քայլ են կատարում, քանի որ ճիշտ է ես այդ տարիների ձմռան գիշերներին միաժամանակ ջերմանում ու լուսավորվում էի միայն մեկ մոմի լույսով ու ջերմությամբ, բայց նույնիսկ այդքան փոքր երեխա լինելով հասկանում էի, որ դա է բարեկեցություն տանող ճանապարհը՝ պարտադրված, բայց միակ ճանապարհը, որն ընտրել են իմ ծնողներն ու նրանց սերնդակիցները: Նրանք, ովքեր այսօր դա մոռանում կամ մոռանալու են տալիս, ունեն ծայրահեղ վատ հիշողություն, նրանք ցանկանում են տեսնել միայն վատը ու այդ թվում Հայաստանի վատը:

Վերադառնանք անձանց ու խոսենք Լևոն Տեր-Պետրոսյան անհատից, եթե այդ է պահանջում թեման: Նրանք, ովքեր մոռանում են, որ այդ մարդը առաջնորդել է անկախության տանող պայքարը, ովքեր մոռանում են որ նա նախագահել է «հաղթանակի ու պայծառ ապագայի տանող» ժամանակաշրջանում, դիտավորյալ կամ պատահական ուզում են ջնջել Հայաստանի պատմության պայծառ էջերից մի քանիսը: Ու այստեղ խոսք իրականում չի գնում Տեր-Պետրոսյան անհատի, այլ գնում է Հայաստանի Հանրապետություն հասկացության, անկախ պետության առաջին նախագահ հասկացության մասին, որոնք յուրաքանչյուրիս համար պետք է լինեին պատվո առարկաներ, անկախ նրանից ունեցել են դժվար օրեր թե ոչ, կատարել են սխալ քայլեր, թե ոչ:

Նրանք, ովքեր այսօր խոսում են «մութ ու ցուրտ» տարիների մասին, ովքեր արհամարհանքով են խոսում հանրապետության առաջին նախագահի մասին, նրանք իրականում արհամարհանքով են խոսում Հայաստանի անկախ հանրապետության մասին, և եթե նրանք դա անում են մտածված, հասկանալով իրենց գնահատականների լրջությունը, ապա նրանց դժվար է անվանել հայրենասեր, դժվար է հավատալ նրանց հայրենասիրական պոռթկումներին:

ԿԱՐԵՎՈՐ ԴՐՈՒՅԹ. այս ամենը հասկանալը չի նշանակում ցանկանալ, որ առաջին նախագահը նորից նախագահ դառնա, նորից վերընտրվի: Այս ամենը չի նշանակում ընդունել այդ անձի քաղաքական նախկին կամ ներկայիս հայացքները (եթե որևէ մեկը իհարկե գիտի նրա ներկայիս հայացքները), լինել նրա կողքին: Այս ամենը նշանակում է միայն հարգել պատմությունը, հարգել երկիրը, հարգել քեզ՝ որպես այդ երկրի քաղաքացի:

Հ.Գ. Նրանց, ովքեր որ կմտածեն, թե այս գրառմանս միջոցով պաշտպանում եմ Լևոն Տեր-Պետրոսյանին, խորհուրդ կտայի մոլորության մեջ չընկնել: Լևոն Տեր-Պետրոսյանը վաղուց արդեն ապացուցել է, որ ինքը կայացած անհատ է, կայացած քաղաքական գործիչ է, կայացած գիտնական է, հետևաբար չունի ոչ մեկի, առավել ևս իմ պաշտպանության կարիքը:

Ավելացվել է 1 րոպե անց

Աղբյուր` Panorama.am

Արսեն, այս հարցին անդրադարձել են բազմաթիվ քաղ. գործիչներ, բազմաթիվ լրատվամիջոցներ, ամենևին պատահական չեմ համարում որ մեջբերեցիր հատկապես այս մեկը:

[Vishapakah]

Լիովին համամիտ եմ Chuk-ի հետ, հենց այդ պատճառով ԼՏՊ-ին բանդ չուղարկեցին և նրա հանցագործությունները չապացուցեցին, որպեսզի երկիրը չխայտառակվի, որպեսզի երկրի վարկանիշը աշխարհում չընգնի, որը կարող էր շատ լուրջ հետևանքներ ունենալ Հայաստան պետության համար.

Նրա օրոք էր Հայաստանը անկախացել և եթե ապացուցվեր նրա գործունեության իրական ենթատեկստը, մեր պետությունը շատ ցացր վարկանիշ կունենար և համապատասխանաբար կզրկվեր հնարավորությունից անդամակցելու մի շարք միջազգային կառույցների և մի շարք ներդրումներից, որոնք Հայաստան քիչ գումարներ չեն բերում.

Եթե մինչև օրս ոմանց մոտ կասկած կա, որ ԼՏՊ-ի իշխանության օրոք Հայաստանը թալանվել է, կանեմ ընդհամենը մեկ մեջբերում, շվեյցարական բանկերի պաշտոնական հաշվետվությունից, որոմ ասվում է հետևյալը. «90-ականերին շվեյցարական բանկերում, Հայաստանում քաղաքական գործունեություն ունեցող անձանց կողմից բացվել են հաշվեհամարներ, որնց ընդհանուր գումարը գերազանցում է մի քանի միլյարդ դոլլարը, քանզի որ այդ անձինք երբեք չեն հանդիսացել գործարարներ, կասկած կա, որ այդ հաշվեհամարները բացվել են կոռուպցիայից ստացված գումարներով և շվեյցարական պետությունը հետագայում չեր ցանկանա պատասխան տալ, թե ինչու է իր երկրի տարացքում բացվել հաշվեհամարներ, որոնք ուրիշ պետությունից թալանված գումարներ են. Հայաստան պետությունը կարող է այդ գումարները վերադարձնել Հայաստան, բայց մինչև օրս գործուն քայլեր այդ ուղղությամբ չեն արվել»

Մոտավորապես եմ հիշում այդ հայտարարությունը, որը լսել եմ մի քանի տարի առաջ և խոսքը գնում է այն ժամանակահատվածի թալանի մասին, որը համապատասխանում է ԼՏՊ-ի իշխանության տարիներին. Գուցէ և ներկա իշխանությունները իդեալական չեն, բայց ՀՀՇ-ականներից հարյուր տոկոսով և հազար անգամ ավելի գերադասելի են, քան այդ գաղտնի ուժերի կողմից ղեկավարվող կլանը.

Կասկած չկա, որ ԼՏՊ-ն ինտելիգենդ գիտնական անձնավորություն է, բայց որպես քաղաքական գործիչ հազար անգամ վատը, որովհետև այդ համատարած թալանը կատարվել է նրա իշխանության տարիներին, որեմն հետևություն, կամ նա այնքան թույլ է եղել, որ չի կարողացել կանխել այդ քաոսը կամ անմիջական մասնակցություն է ունեցել թալանին. Երկու դեպքում էլ, այս իրողությունները նրա օգտին չեն խոսում.

Միայն հիշեք, ում ղեկավարման տարիներին անհետ կորան ԽՍՀՄ-ից ժառանգած գործարանային հաստոցները, որնք հիմա կարող էին մեծ զարկ տալ զարգացող Հայաստանի տնտեսությանը.

[moj]

Արսեն, այս հարցին անդրադարձել են բազմաթիվ քաղ. գործիչներ, բազմաթիվ լրատվամիջոցներ, ամենևին պատահական չեմ համարում որ մեջբերեցիր հատկապես այս մեկը:

Չուկ ջան, շատ ուրախ և շնորհակալ եմ արձագանքիդ համար, իսկապես համաիտ եմ քեզ հետ, բայց կարծում եմ նշածդ ձեռքբերումները ոչ միայն Լևոն Տեր-Պետրոսյանի շնորքն եր:
Անունս Արթուր է, հավանաբար հարցազրույցից լավ չես հիշում , իսկ ինչն է ոչ պատահական, որ լրատվամիջոցը ոչ ընդիմադիր է ...

[Ծով]

Խնդրում եմ այս գրառումը չջնջել, չնայած նրան, որ գրեթե ոչինչ թեման լուսաբանելու համար չեմ ասելու...ես կասեի գցելու եմ անդունդը, իսկ շատերը համոզված եմ չեն նկատելու, արհամարհելու են գուցե և ամենակարևորը չեն հասկանալու, որ անդունդից իրենք իրենց ձեռքերով էն «իրական» ճշմարտությունները հանելու...
Շուտով...ամեն ինչ պարզ կդառնա
Իսկ նրանք, ովքեր այդ ժամանակ նորից ու նորից կմնան իրենց դիրքորոշմանը, խնդրում եմ գոնե ժամանակավոր լքել իմ երկիրը...
Ներողություն եմ խնդրում այս գրառման համար, որ գուցե մի քիչ անհեթեթ թվա...
/Չջնջել/

[Chuk]

Լիովին համամիտ եմ Chuk-ի հետ

Քո գրածները ամբողջովին հակասում էին իմ գրածներին, հետևաբար միֆ է այն, որ իբր իմ հետ համամիտ ես, դա այդպես չէ: Գուցե կարծում ես, թե համամիտ ես, բայց դա այդպես չէ: Այն ինչ ասում ես, օդից վերցված խոսքեր են՝ բանավոր, չապացուցված, մարդկանց հեղինակությունը գցել փորձող: Ես կարող եմ քննադատել ցանկացած քաղաքական գործչի, այդ թվում Տեր-Պետրոսյանին, բայց իմ քննադատությունը կլինի առողջ, կլինի հիմնավորված, այլ ոչ թե վերացական, մոգոնված: Ես քեզ չեմ մեղադրում մոգոնելու մեջ, այլ ասում եմ, որ դու մեջբերեցիր մոգոնված խոսքեր, որոնց արհեստականությունը կարելի է տեսնել տարրական տրամաբանությամբ:

Եվ վերջապես ժամանակն է, որ հասկանանք, որ քաղաքականությունը պետք չէ անձնականացնել, որ պետք չէ դառնալ Լևոնական, Սերժական կամ Վազգենական, որ պետք չէ պայքարել Լևոնի, Սերժի կամ Վազգենի դեմ, որ պետք է պայքարել հանուն, այլ ոչ դեմ, ու հանուն գաղափարների, իսկ դեմ լինելու դեպքում էլ գաղափարների դեմ, ոչ թե անձի:

Ավելացվել է 10 րոպե անց

բայց կարծում եմ նշածդ ձեռքբերումները ոչ միայն Լևոն Տեր-Պետրոսյանի շնորքն եր:

Չմոռանալով, որ ձեռքբերումները միայն նրա շնորհքը չէին (հանցագործություն է մոռանալ մյուս նվիրյալներին), հանցագործություն է մոռանալ նրա հսկայական ավանդն այդ գործում: Դա ունի հասարակ անվանում՝ ՈՒՐԱՆԱԼ:

իսկ ինչն է ոչ պատահական, որ լրատվամիջոցը ոչ ընդիմադիր է ...

Լրատվամիջոցներին չեմ դատում որպես ընդիմադիր և իշխանամետ, այլ դատում եմ ըստ անաչառության: Գրածս ամենևին տվյալ լրատվամիջոցի դեմ չէր, այլ կոնկրետ հոդվածի, ավելի ճիշտ կոնկրետ անձի գնահատականների: Panaroma.am-ը հաճախ եմ օգտագործում որպես լրատվություն ստանալու աղբյուր:



Հ.Գ. Հեշտ է ասել «կերան, ծախեցին...»՝ մոռանալով ստեղծվածը, արարվածը, դրվածը:
Հեշտ է ասել առանց ապացույցներ ունենալու, հավատալով ինչ-որ մեկի տարածած հավանաբար սուտ լուրերին, առանց փորձելու տվյալ երևույթի իրական (ու տրամաբանական) բացատրությունը գտնել: Ես ինքս կարող եմ որոշ գնահատականներ ու բացատրություններ տալ, բայց դա սխալ կլինի, քանի որ ես դրանք կտամ միայն իմ տրամաբանությամբ ու իմացածով: Այդ ամենի պատասխանը կարծում եմ կստանաք այլ աղբյուրներից, համենայն դեպս հուսով եմ: Իսկ մինչ այդ բոլորին կոչ եմ անում. որպես հավաստի փաստ մի գրեք շարքային բամբասանքները, դրանով կհասնեք միայն մոլորության: Այդպիսի բամբասանքներ կան թե՛ ներկայիս, թե նախկին իշխանավորների և ոչ իշխանավորների մասին: Այդպիսի բամբասանքների հեղինակ կարող ենք դառնալ ամենքս, դա շատ հեշտ է: Հորինիր հերթական թալանի, ժողովրդի հաշվին հարստանալու մասին լուր ու այդ լուրը կես բերան ասա մի մարդու մոտ, ով գիտես, որ տաս հոգու կպատմի... Եթե հավատանք այդ բամբասանքներին... չշարունակեմ, չէ՞:

[Vishapakah]

Քո գրածները ամբողջովին հակասում էին իմ գրածներին, հետևաբար միֆ է այն, որ իբր իմ հետ համամիտ ես, դա այդպես չէ: Գուցե կարծում ես, թե համամիտ ես, բայց դա այդպես չէ:

Դե զարմանալու կլիներ, եթե իմ գրածները քեզ հակասական չթվային, ուղղակի դու ներկայացնում ես այն, ինչ ժողովուրդին են հրամցրել, իսկ եթե սկսվեր դատավարություն և ճշմարտությունը պարզվեր, ապա այդ դեպքում, ոչ միայն հետ չէին կարող վերադարձնել գրպանված գումարները, այլև այդ դատավարությամբ կընգներ երկրի հեղինակությունը, որը կխանգարեր պետությանը ինտեգրել քաղաքակիրթ աշխարհին.

Քո հետ այնքան ով էի համամիտ, որ մարդկանց համար ավելի նախընտրելի էր նստել մթության մեջ, հանուն անկախության, որ մենք մեր երկրի ամենադժվար ժամանակահատվածը ապրեցինք ԼՏՊ-ի ղեկավարման տարիներին. Եթե գտնում ես, որ ազգի համար լուսավորված բնակարան ունենալը ավելի կարևոր էր, քան անկախություն ունենալը կամ ԼՏՊ-ի օրոք մենք մեր պետականության ամենադժվար տարիները չենք ապրել, ուրեմն ես քո հետ համամիտ չեմ.

Այն ինչ ասում ես, օդից վերցված խոսքեր են՝ բանավոր, չապացուցված, մարդկանց հեղինակությունը գցել փորձող:

Երբ հաստոցները ԼՏՊ-ի օրոք անհետացան, երկրին զրկելով մոտ ապագայում ծանր արդյունաբերություն ունենալուց, դու դա համարում ես օդից վերցված խոսքեր.
Ես համամիտ եմ, որ ԼՏՊ-ի օրոք մենք մեր ամենադժվար ժամանակահատվածը ապրեցինք, բայց նրա անկարողության շնորհիվ, այդ դժվարությունները տարանք շատ ավելի ծանր. Նրա անկարողությունը ապացուցվում է, իր իսկ հրաժարականով, դեռ ոչ մի հրաժարական տված նախագահ, հետ չի վերադարձալ, այն ինչ նա այսօր անում է, դա իսկական նոնսենս է. Փաստորեն այնքան ղեկավարական դիրք չի ունեցել, որ նրան պարտադրել են հրաժարական տալ և ղեկավարական դիրք չունեցող անձը, այսօր գալիս է մեզ փրկելու. Իրոք տարօրինակ է.

Ես կարող եմ քննադատել ցանկացած քաղաքական գործչի, այդ թվում Տեր-Պետրոսյանին, բայց իմ քննադատությունը կլինի առողջ, կլինի հիմնավորված, այլ ոչ թե վերացական, մոգոնված: Ես քեզ չեմ մեղադրում մոգոնելու մեջ, այլ ասում եմ, որ դու մեջբերեցիր մոգոնված խոսքեր, որոնց արհեստականությունը կարելի է տեսնել տարրական տրամաբանությամբ:

Չուկ ջան, ես չգիտեմ տարրական տրամաբանություն ասելով քո մոտ ինչպիսի տերմիններ են ասոցացվում, բայց իմ խոսքերը ապացուցելու համար, ես ինչ որ փաստաթղտեր չունեմ և քո ասածները իմից ավելի համուզիչ չեն հնչում, չհաշված, որ ամեն մարդու համար իր նշածներն են ավելի համուզիչ.

Եվ վերջապես ժամանակն է, որ հասկանանք, որ քաղաքականությունը պետք չէ անձնականացնել, որ պետք չէ դառնալ Լևոնական, Սերժական կամ Վազգենական, որ պետք չէ պայքարել Լևոնի, Սերժի կամ Վազգենի դեմ, որ պետք է պայքարել հանուն, այլ ոչ դեմ, ու հանուն գաղափարների, իսկ դեմ լինելու դեպքում էլ գաղափարների դեմ, ոչ թե անձի:

Մենք շատ բան ենք հասկանում, ուղղակի թեման ԼՏՊ-ի մասին է, մենք էլ մեր սուբյեկտիվ և յույաքանչյուրիս համար մեր «ամենաճիշտ» կարծիքն ենք գրում.

Հ.Գ. Հեշտ է ասել «կերան, ծախեցին...»՝ մոռանալով ստեղծվածը, արարվածը, դրվածը:

Դե եթե ՀՀՇ-ականները ուզում են վերադառնալ, ուրեմն այս երկրում նրանցից հետո իրոք ինչ որ մի բան արարվել և դրվել է.
Նկատի ունենալ անկախությունը, որպես ՀՀՇ-ի կամ ԼՏՊ-ի ձեռքբերում, սխալ եմ համարում. ԽՍՀՄ-ը փլուզվեց և բոլոր երկրներն էլ անկախացան, եթե Հայաստանը անկախություն ձեռք բերեր անկախ ԽՍՀՄ-ի փլուզումից, մենք կարող էինք նրանց հերոսներ համարել, իսկ ուզած-չուզած անկախանալը և անկախությունը մի մարդու վերագրելը, դա առնվազն ծիծաղելի է. Այո, ԽՍՀՄ-ը դիրքերը հեշտ չզիճեց, պայքարեց, որպեսզի պահպանի նախկին պետականությունը և պետք էր պայքարել նրա անդամալուծումը վերջնակետին հասցնելու համար, բայց Հայաստանը չանկախացավ նրա համար, որ պայքարում էր դրա համար, այլ անկախացավ նրա համար, որ մեզանից բացի պայքարում էին շատ ավելի հզոր ուժեր, մեր հետ կապ չունեցող.

Հեշտ է ասել առանց ապացույցներ ունենալու, հավատալով ինչ-որ մեկի տարածած հավանաբար սուտ լուրերին, առանց փորձելու տվյալ երևույթի իրական (ու տրամաբանական) բացատրությունը գտնել: Ես ինքս կարող եմ որոշ գնահատականներ ու բացատրություններ տալ, բայց դա սխալ կլինի, քանի որ ես դրանք կտամ միայն իմ տրամաբանությամբ ու իմացածով: Այդ ամենի պատասխանը կարծում եմ կստանաք այլ աղբյուրներից, համենայն դեպս հուսով եմ: Իսկ մինչ այդ բոլորին կոչ եմ անում. որպես հավաստի փաստ մի գրեք շարքային բամբասանքները, դրանով կհասնեք միայն մոլորության: Այդպիսի բամբասանքներ կան թե՛ ներկայիս, թե նախկին իշխանավորների և ոչ իշխանավորների մասին: Այդպիսի բամբասանքների հեղինակ կարող ենք դառնալ ամենքս, դա շատ հեշտ է: Հորինիր հերթական թալանի, ժողովրդի հաշվին հարստանալու մասին լուր ու այդ լուրը կես բերան ասա մի մարդու մոտ, ով գիտես, որ տաս հոգու կպատմի... Եթե հավատանք այդ բամբասանքներին... չշարունակեմ, չէ՞:

Նույն բաներն էլ կարող եմ ես ասել, ասենք քեզ, նրան, մյուսին, բայց ինչ ենք հասկանում բամբասանք ասելով? Սովորաբար գիտենք, որ բամբասանքը ասեկոսեների չապացուցված տեսակն է, իսկ այն ինչ ես եմ գրում, ապացուցված չէ Հայաստանում, դրա փոխարեն ոչ մեկ անգամ արձանագրված մի շարք արտասհամանյան կազմակերպությունների կողմից. Դու ներկայացնում ես այսօրվա Հայաստանի պաշտոնական դիրքորոշումը, իսկ ես խոսում եմ նրա մասին ինչ եղել է, անգամ ասում եմ ինչու ԼՏՊ-ի դեմ քրյական գործ չի հարուցվել.

Հ. Գ.
Եթե ինչ որ մեկը գտում է, որ ես իմ ասածները ոչ ապացուցում եմ, ոչ էլ հիմնավորում, ապա կասեմ, որ այլ անդամների գրառումների մեջ, նույնպես ապացույցների չեմ հանդիպել.

[Chuk]

Եթե դու այնուամենայնիվ խոսակցությունը տանում ես անձի քննարկման ու չհիմնավորված տեսակետների հրամցնելու ընդունված ձևին, մարտահրավերն ընդունում ու մտնում եմ քննարկման մեջ, որը սակայն ավարտին չեմ հասցնի՝ ժամանակի պատճառով: Որովհետև հրաշալի հասկանում եմ, որ այստեղ լինելու այն բանավեճերից, երբ դիմացինդ շարունակելու է պնդել իր ասածը, բերելով բոլոր հնարավոր ու անհնար, մտացածին ու իրական հակափաստարկները կամ հակափաստարկների իմիտացիաները, որպեսզի ցույց տա իր տեսակետի ճշմարտացիությունը: Ինչևէ, առաջնորդվելով իմ դիտողունակությամբ, տրամաբանությամբ, ազնվությամբ ու անաչառությամբ կներկայացնեմ իմ տեսակետը, որը պետք է որ լինի ճշմարտացին: Սկսեցինք:

Դե զարմանալու կլիներ, եթե իմ գրածները քեզ հակասական չթվային, ուղղակի դու ներկայացնում ես այն, ինչ ժողովուրդին են հրամցրել, իսկ եթե սկսվեր դատավարություն և ճշմարտությունը պարզվեր, ապա այդ դեպքում, ոչ միայն հետ չէին կարող վերադարձնել գրպանված գումարները, այլև այդ դատավարությամբ կընգներ երկրի հեղինակությունը, որը կխանգարեր պետությանը ինտեգրել քաղաքակիրթ աշխարհին.

Կա հայտնի պնդում, որ պաշտպանվելու լավագույն զենքը հարձակվելն է ու այս համատեքստում ամենևին պատահական չեմ համարում քո խոսքերում «ժողովրդին հրամցնել» խոսքեր կարդալը, որովհետև իրականում գործ ունենք հենց այդ «ժողովրդին հրամցնել» քաղաքական կատեգորիայի հետ, միայն թե շփոթում ես դերերը: Այո՛, ժողովրդին շատ բան են հրամցրել: Ժողովրդին օր ու գիշեր հեռուստաեթերով ու այլ լրատվական միջոցներով ցույց են տվել սոված ու մրսած մանուկներին, կտրված ծառերը, կարծես թե դրանք են եղել անկախության խորհրդանիշերը: Առավոտից երեկո բազմահազար կամազուրկ և նաև կամավոր ու նաև կամատեր քաղաքական գործիչներ այդ նույն եթերից, տարբեր հրապարակներում, միջազգային ասպարեզներում (բախտներս բերել է, որ ոտները տիեզերք չի հասել), խոսել են լափված մազութից, մութ ու ցուրտ օրերից, որոնք իբր փոխվել են իշխանափոխությունից հետո, ուրիշ շատ վատ, բացասական բաներից, մոռանալով դրականը, որակյալը, օգտակարը, հպարտեցնողը: Ու այս ամբողջ քարոզարշավը հիշելով , թե իբր երկրի շահերից ելնելով այդ մասին չի խոսվել (քո խոսքերով ասած դատի չի տրվել)... անհասկանալի է: Ի դեպ հիշողությունս լավ է. տարբեր այրեր ուզում էին դատավարություն սկսել տարբեր հարցերով, այդպես էլ համապատասխան ապացույցներ չգտան, ոչ թե չուզեցին, ինչպես կարծում և/կամ պնդում ես: Իսկ երկիրը քաղաքակիրթ աշխարհին ինտեգրումից զրկելու ուղղությամբ տարված քաղաքականության մասին կարելի է ժամերով ու օրերով խոսել, առանձին թեմայում: Մի բան կարող եմ պնդել (հետևելով քո օրինակին փաստարկներ չբերելով), որ այսօր մեր երկրի հեղինակությունը, ցավոք, շատ ավելի ընկած է, քան էր մինչև հեղաշրջումը ու դա պատահական չէ, դա տարված քաղաքականության արդյունք է: Հեռու չգնալով կարող եմ հիշեցնել միայն մի քանի օրինակ.
- Հայաստանին ֆորպոստ տիտղոսի շնորհումը
- Հայաստանին օկուպանտ ճանաչելու փաստերը
- Հայաստանի ժողովրդավարության վերաբերյալ միջազգային հանրության ունեցած կարծիքը (կապված օրինակ ընտրությունների, ազատ լրատվամիջոցների և այլ հարցերի հետ)
Ես գիտեմ, դուք ինձ հակադարձելու ու ասելու եք, որ կեղծիքները սկսվել են Լևոն Տեր-Պետրոսյանի օրոք: Որ այն ժամանակ էլ որոշ լրատվամիջոցներ, կուսակցություններ հալածվել են: Անշուշտ համեմատելը տվյալ դեպքում այնքան էլ ճիշտ չէ, բայց այնուամենայնիվ, եկեք համեմատենք մասշտաբները ու համեմատենք ոչ թե մեր իմացած ու կարծած թվերը, այլ միջազգային հանրության կարծիքը երկրի մասին այն ժամանակ ու հիմա, քանի որ տվյալ պահին մեզ հետաքրքրում էր միջազգային հանրության կարծիքը, քանզի պնդվում էր, թե ամեն արվել է այդ կարծիքը բարձրացնելու համար:

Նախկին ու ներկա ժողովրդավարությունների մասին կարելի է երկար ու առանձին խոսել մեկ այլ թեմայում, սա հիմիկվա խնդիր չէ ու հիմա ժամանակ չունեմ դրան անդրադառնալու: Կարճ կասեմ, որ այն ժամանակվա ընտրակեղծիքների, փակված կառույցների և այլնի մասին խոսակցությունները լրիվ ուրիշ օպերայից են, ունեն իրենց որոշակի բացատրությունները, թեև դրանք կարող են դուր չգալ ինձ կամ ձեզ: Անցնենք առաջ, այս քննարկման համատեքստում դա իրոք այդքան էական չէ:

Երբ հաստոցները ԼՏՊ-ի օրոք անհետացան, երկրին զրկելով մոտ ապագայում ծանր արդյունաբերություն ունենալուց, դու դա համարում ես օդից վերցված խոսքեր.

Մենք սիրում ենք ամեն ինչում մեղավոր գտնել ու սիրում ենք որ մեղավորը մեկ անձ է: Հա, մեր շենքին սպասարկող կաթսայատնից էլ շատ բան գողացան, Տեր-Պետրոսյանն է մեղավոր... Չէ է, ինքը չէր, ուղղակի ուստա Սերոբին մետաղ էր պետք, որ դրանից փայտե վառարան սարքի, փոքրիկ Համոյին ու Սաքոյին տաքացնի: Ու շատ գործարաններ այդպես թալանվեցին: Բացառել որ իշանական վերնախավում թալանողներ չկային, ես չեմ կարող, ես դա չգիտեմ: Ես գիտեմ որ շատ բանվորներ էս ու էն տանում էին Իրանում ու ուրիշ տեղեր ծախում էին, որ երեխեքը սովից չմեռնեն, որ լավ օրին հասնեն, որտև պայքարի ու գոյատևելու տարիներ էին: Ճի՞շտ էին անում: Չեմ կարծում, պետք էր այլ հնար գտնել: Ճի՞շտ էր, որ վերևներից խիստ հսկողություն չսահմանվեց: Չեմ կարծում: Բայց մի կողմից հերը սոված երեխուն էր նայում, մյուս կողմից իշխանավորները հազար ու մի գործ ունեին, ուղղակի չէին կարող ամեն ինչին հետևել: Գուցե հետևեին սրան, մի ավելի մեծ բաց ծագեր, գուցե և ավելի լավ կլիներ: Բայց ինչ եղել է, եղել է: Սա թուլության նշան չէ, սա ամեն տեղ հասնել չկարողանալու նշան է:

Ես համամիտ եմ, որ ԼՏՊ-ի օրոք մենք մեր ամենադժվար ժամանակահատվածը ապրեցինք, բայց նրա անկարողության շնորհիվ, այդ դժվարությունները տարանք շատ ավելի ծանր.

Դեռ պատմության գիրկը չի գնացել ամեն ինչ, իսկ մենք մոռանում ենք: Շատ ավելի ծա՞նր տարանք: Չէ ու չէ: Բավական հեշտ տարանք, զարմանալի հեշտ: Հեռու չգնանք, նույն այդ ժամանակահատվածում նայեք հարևան երկրներին: Միթե՞ ավելի պատվով դուրս չեկանք: Այդ հետո էր, որ նրանք ավելի մեծ թափով առաջ գնացին, իսկ մեր տեմպերն ընկան: Դե համեմատեք: Ես օրինակներ չեմ բերելու:

Նրա անկարողությունը ապացուցվում է, իր իսկ հրաժարականով, դեռ ոչ մի հրաժարական տված նախագահ, հետ չի վերադարձալ, այն ինչ նա այսօր անում է, դա իսկական նոնսենս է. Փաստորեն այնքան ղեկավարական դիրք չի ունեցել, որ նրան պարտադրել են հրաժարական տալ և ղեկավարական դիրք չունեցող անձը, այսօր գալիս է մեզ փրկելու. Իրոք տարօրինակ է.

Նա այնքան տղամարդկություն, թասիբ ու շրջահայացություն է ունեցել, որ երբ հասարակությունն ուզել է նրա հրաժարականը, իր աթոռից չի կառչել, գնացել է: Գնացել է ոչ թե բիզնեսով զբաղվելու, այլ գիտական աշխատանքով, ու, կարծես թե, առանց կտրվելու առօրյա քաղաքական իրավիճակից: Երբ մի օր հասարակությունը նրա պահանջն էլի ունենա (եթե ունենա, իսկ հիմա շատ նման է որ հասունացել կամ հասունանում է այդ պահանջը), նա այնքան տղամարդկություն ու թասիբ է ունենում, որ առանց նայելու իր մասին բամբասանքներին, շատերի ատելությանը, նոնսենսին ու եսիմ ինչին, պատրաստակամություն է հայտնում վերադառնալ, եթե զգում է, որ դրանով կարող է ինչ-որ օգուտ տալ:

Չուկ ջան, ես չգիտեմ տարրական տրամաբանություն ասելով քո մոտ ինչպիսի տերմիններ են ասոցացվում, բայց իմ խոսքերը ապացուցելու համար, ես ինչ որ փաստաթղտեր չունեմ և քո ասածները իմից ավելի համուզիչ չեն հնչում, չհաշված, որ ամեն մարդու համար իր նշածներն են ավելի համուզիչ.

Եթե ես ասեմ, որ Պողոսը մարդ է սպանել ու ապացույց չներկայացնեմ, դա զրպարտանք է: Եթե ես ասում եմ, որ Պողոսն իր երեխային լավ է դաստիարակել, դրանով իմ հայացքներն եմ ցույց տալիս: Այսինքն իրականում պետք է տարբերել այն պնդումները, որոնք ապացուցման կարիք ունեն (թեկուզ փաստաթղթերով) և նրանք, որոնք չունեն:

Դե եթե ՀՀՇ-ականները ուզում են վերադառնալ, ուրեմն այս երկրում նրանցից հետո իրոք ինչ որ մի բան արարվել և դրվել է.
Նկատի ունենալ անկախությունը, որպես ՀՀՇ-ի կամ ԼՏՊ-ի ձեռքբերում, սխալ եմ համարում. ԽՍՀՄ-ը փլուզվեց և բոլոր երկրներն էլ անկախացան, եթե Հայաստանը անկախություն ձեռք բերեր անկախ ԽՍՀՄ-ի փլուզումից, մենք կարող էինք նրանց հերոսներ համարել, իսկ ուզած-չուզած անկախանալը և անկախությունը մի մարդու վերագրելը, դա առնվազն ծիծաղելի է.

ՀՀՇ-ական առաջին հերթին նշանակում է Հայոց Համազգային Շարժման մասնակից, որը բարձր կոչում է: Ու եթե Ձեր կարծիքով ՀՀՇ կուսակցական ինչ-ինչ գործիչներ կամ ինչ-ինչ գործողություններ բացասական են, դա չի նշանակում, որ այդ տերմինը պետք է ամեն նստող-վեր կացող օգտագործի որպես հայհոյանք: Իմ ծնողների սերնդից մեծամասնությունը, կարծեմ ՀՀՇ-ական էր: Եթե մենք մեզ թույլատրում ենք այդ հապավումը օգտագործել բացասական իմաստով, տալով նրան հայհոյանքի երանգ, ապա մենք դրանով անարգում ենք ինքներս մեզ, մեր պատմությունը, մեր անցած ճանապարհը:
Վիրավորական է նաև առաջին նախագահին կարճության համար ԼՏՊ կոչելը: Նա մեր պատմության մասնիկն է, ունի անուն և ազգանուն, որով բազմիցս աշխարհին ներկայացրել է մեր երկիրը:
Արդյոք կանկախանայինք, եթե նրանք մեզ չառաջնորդեին: Թերևս այո: Կլիներ ուրիշ առաջնորդ: Շատ քիչ հավանականությամբ մնացյալ ուղին կանցեինք ավելի լավ, շատ մեծ հավանականությամբ ավելի վատ: Բայց այն, որ այդ ուղին անցել ենք նրանց առաջնորդությամբ, եղելություն է, փաստ: Մոռանալ առաջնորդին, հայհոյել առաջնորդին, փնովել առաջնորդին որը քեզ ուղեկցել է դեպի հաղթանակ ու միշտ կողքիդ է եղել, առավել ևս այն առաջնորդին, որը իրատեսական նայելու դեպքում կտեսնենք, որ երկիրը փորձել է բարեկեցության տանել, երախտամոռություն է, իսկ մենք՝ երախտամոռ ենք: Եթե մենք այդպիսին ենք, ապա այսօրվանից կարող ենք մեզ դատապարտել պարտության, որովհետև հրամանատարին չհարգողը կարող է հաղթել մեկ անգամ, լավ, երկու անգամ, բայց ոչ երեք:

[Chuk]

Նույն բաներն էլ կարող եմ ես ասել, ասենք քեզ, նրան, մյուսին, բայց ինչ ենք հասկանում բամբասանք ասելով? Սովորաբար գիտենք, որ բամբասանքը ասեկոսեների չապացուցված տեսակն է, իսկ այն ինչ ես եմ գրում, ապացուցված չէ Հայաստանում, դրա փոխարեն ոչ մեկ անգամ արձանագրված մի շարք արտասհամանյան կազմակերպությունների կողմից. Դու ներկայացնում ես այսօրվա Հայաստանի պաշտոնական դիրքորոշումը, իսկ ես խոսում եմ նրա մասին ինչ եղել է, անգամ ասում եմ ինչու ԼՏՊ-ի դեմ քրյական գործ չի հարուցվել.

Բամբասանքն այն է, որ չնայած անկախության առաջին տարիներին ցուրտ ու մութ էր, բայց այնուամենայնիվ նույն երևանում հարյուրավոր կամ հազարավոր շենքեր ջեռուցվում էին (ասու՞մ եք էներգիան գողանու՞մ էին), իրականությունն այն է, որ այդ լույսի ու մութի տարիներից դուրս եկանք հին իշխանությունների օրոք, իսկ բամբասանքներն ասում են, որ դրանից հետո: Բամբասանքն այն է, որ որոշ քաղաքական նկատառումներով որոշ լրատվամիջոցներ փակվում էին (օրինակ պատերազմի մասին ոչ իրական և վատատեսական լուրեր հաղորդելը, թե իբր այսինչ հողերը զիջել ենք, այսքան մարդ է զոհվել, երբ այդպիսի բան չէր եղել իսկ այդ նույն տեղում կռվող զինվորի մայրը կամ կինը այդ լուրերով էին «տեղեկանում» իրենց հարազատի մասին), իսկ իրականությունն այն, որ այսօր անգամ միջազգային դիտորդների կողմից արդար ու անաչառ համարվող ալիքները փակված են, եղածները նույն այդ դիտորդները և մեր երկրի քաղաքացիները համարում են ոչ օբյեկտիվ, ոչ անաչառ, իրականությունը խեղաթյուրող, որոշակի ուժերի համար աշխատող: Իրականությունների ու բամբասանքների սահմանը շատ երկար է ու ամենը թվարկել չի լինի:

Իրականությունը մեկն է: Այսօր և ոչ միայն այսօր շատ քաղաքական ուժեր կուզեին «կոզր» ունենալ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի ու նրա թիմակիցների դեմ, որ նրանց պատին հենեն, բայց ինչպես տեսնում ենք, մինչև հիմա չեն հենել ու չեն հենում:




Այսքանով ավարտում եմ, չիմանալով, ինձ բերված հակափաստարկներին (որոնց տեղատարափին չեմ կասկածում, ինչպես և չեմ կասկածում նրանց բովանդակությանը, կարող եմ ձեր տեղը գրել ծամծված հազար անգամ հնչած խոսքերը, որոնք լինելու են նախորդների կրկնությունը, այլ ոչ գրածներիս իրական հակափաստարկը) կպատասխանեմ, թե ոչ, քանի որ, ցավոք, ժամանակ չունեմ ու չգիտեմ թե մեկ էլ երբ այս թեման կմտնեմ:

Ավելացվել է 16 րոպե անց
Ի դեպ հետգրություն: Ծայրահեղականությունը լավ բան չէ ու չեմ կարծում, որ ծայրահեղական եմ: Ինչքան էլ որ ես ասեմ, որ Հանրապետության առաջին նախագահին պետք է հարգել ու պատվել, ասենք որպես պատմական արժեք (էլի վերանանք անձանցից ու խոսենք տեսականորեն), միևնույն է, կարելի է մի պնդում անել: Եթե առաջին նախագահն ու նրա վարչախումբը արած լինեին այն հանցագործությունները, որոնց մասին խոսում ես ու խոսում են, ապա նրանց դատի տալով և դատը շահելով երկրի պատիվը կբարձրանար, կհամարվեր որ նոր է անկախացել, կլիներ նոր ուղի: Սա ևս ցույց է տալիս քո առաջին պարբերության իրականության հետ եզրեր չունենալը:

[Marduk]

Լրիվ համաձայն եմ Վիշապաքաղի հետ: Այն փաստը, որ ԼՏՊ բանտում չի դա արդեն հարգանքի ու մեծագույն ներումի նշան է:

Բայց ներելուն էլ չափ ու սահման կա: Որ շատ ես ներում, արդեն կամաց կամաց սկսում են հաբռգել ու նորից ուզում են գլխիդ նստել, ինչը օրինակ հիմա փորձում է անել ՀՀՇ-ն ու ԼՏՊ-ն:

Ելցինը որ ալկոհոլիկ էր գոնե էնքան մարդ եղավ որ ներողություն խնդրեց ժողովրդից: Բայց ԼՏՊ-ն ոչ միայն մտադիր չի ներողություն խնդրելու, այլ դեռ մի հատ էլ մունաթ է գալիս չգիտես ում վրա:

Ի դեպ շատերը ասում են դա հաղթանակի տարիներ են ու նման բաներ: Նախ հաղթանակը կերտոսղները լրիվ ուրիշ մարդիկ էին, և հետո Ստալին էլ պատերազմը հաղթել է: Հիմա ինչ, ուրեմն չի կարե՞լի քննադաատել Ստալինի իշխանության տարիները:

[moj]

ՎԱԶԳԵՆ ՄԱՆՈՒՅԱՆ. «1996 ԹՎԱԿԱՆԻ ՀԱՄԱՐ ՄԵԿՆ ՈՒ ՄԵԿԸ ՊԵՏՔ Է ՊԱՏԱՍԽԱՆ ՏԱ»
Այսօր լրագրողները ԱԺՄ նախագահ Վազգեն ՄԱՆՈՒԿՅԱՆԻՑ փորձեցին պարզել, թե ինչի շուրջ են զրուցել նա ու առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը: «Նստեցինք խոսեցինք որոշ հարցերի մասին: Որևիցե պարտավորություն իրար նկատմամբ չվերցրեցինք, որևիցե պայմանավորվածության չեկանք, բայց մարդկային հարաբերությունները վերականգնվեցին, որոնք խարխլված էին 14-15 տարի»,- նշեց նա:

Հանդիպման ժամանակ, ըստ Վ. Մանուկյանի, լուրջ վեճ է ծավալվել 1996 թվականի դեպքերի առնչությամբ: «Այն ինչ կատարվեց 1996-ին, դա ցնցում էր և փոխեց ամբողջ Հայաստանի կյանքը: Ես համոզված եմ, որ ես եմ հաղթել, ինքը համոզված է, որ ինքն է հաղթել: Մեկն ու մեկը այդտեղ պատասխանատու է իրավիճակի համար: Այդպիսի դեպքերում կողմերից մեկը պետք է օրենքի առաջ պատասխան տա»,- կարծիք հայտնեց նա, ապա հավելեց. «Պետությունում տեղի է ունեցել ցնցում` ծեծվել են, ձերբակալվել են հարյուրավոր մարդիկ, շենք է գրավվել: Կա'մ ժողովուրդն իսկապես հաղթել է, և ժողովրդի ձայներն են տարել և այդ դեպքում հանցագործություն է այն կողմից, կա'մ ժողովուրդը չի շահել, բայց մենք փորձել ենք ժողովրդին օգտագործել իշխանության դեմ և այդ դեպքում դու պետք է պատասխան տաս: Ես ուզում եմ, որ ցանկացած դեպքում, որ ազդում է պետության ապագայի վրա, մարդիկ պետք է պատասխան տան»:

ԱԺՄ նախագահը բերեց այլ երկրների օրինակը, երբ տասնամյակներ անց անգամ, նախագահները կամ վարչապետները պատասխան են տալիս իրենց արարքների համար: «Մեծ մասամբ դա սիմվոլիկ է լինում, այսինքն հետապնդում, հալածանք չի լինում, բայց հասարակությունը հասկանում է, որ ամեն ոտնձգություն հասարակության, օրենքի հանդեպ, ինչ որ տեղ պատժվելու է»,- իր խոսքն ամփոփեց Վ. Մանուկյանը:

Աղբյուր` Panorama.am

[Պանդուխտ]

Իսկ Հ.Յ.Դ (աւելի ճիշտ նրա ղեկավարները) չուզեց անցեալի մասին խօսք բացուի:
Ան որ անցեալի մասին խօսել չի ուզում, ամաչում է նրանից: Ափսոս քեզ Հ.Յ.Դ
Նախկին նախագահը փափաքել էր տեսակցել դաշնակների հետ: Հանդիպումը կայացել է Հ.Յ.Դ. կենտրոնում մի կողմից Հ. Մ.ի եւ Ա.Ռ.-ի, իսկ միւս կողմից Լ.Տ.Պ եւ մօրուքաւոր այդ բարոնի միջեւ (Արզումանեա՞ն): Ըստ մամլոյ ասուլիսին՝ անցեալի մասին երկուստէք խուսափել են զրուցելուց:

[dvgray]

Իսկ ամբոխին պետք է հաց և զվարճութուն.... ու նաև արյուն... և այսպես շարունակ:
Խեղճ Կառլ: Դժբախտ թագավոր : Մատաղացու թագավոր:
Բոլորս խմենք , ու խնդրենք. որ մատաղը ընդունելի լինի :
Կռապաշտների խրախճանքը շարունակվում է դարեր իվեր ու դեպ դարեր....

[Պանդուխտ]

թուրքերը այդ մարդիկը չեն, որ խօսք ունենան հայ քաղաքական կեանքի վերաբերեալ: