Ո՞րն է կյանքի իմաստը կամ Նշեք ինձ ապրելու գեթ մի նպատակ… [(c) kiki]

[Tumbler]

տուլուտյուն է թե չէ, չգիտեմ...բայց եթե ուշադիր լինես, կնկատես, որ յուրաքանչյուրը իր կյանքում գոնե մեկ անգամ այս հարցի շուրջ մտածում է, ու այս հարցն ինքն իրեն տալիս...

հ.գ. անկեղծ ասած, զարմացած եմ, չէի սպասում, որ ստորագրությունս նման ոչ կարճ թեմայի պատճառ կդառնա...համենայն դեպս, չեմ կարծում որ սա երկար քննարկել արժի...դա պարզապես իմ հգևիճակն է պատկերում այս պահին, և ոչ ավելին...

Թեկուզ էս ֆորումի ու նրանում գրանցված ու քեզ շատ սիրող ու հարգող մարդկանց համար արժի ապրել.

[ihusik]

Ավ. Իսահակյան. <<Հազար ու մի հրաշք գիտեմ, որ կա մի մեծ հրաշքի մեջ՝ Տիեզերքի մեջ. մի-մի հրաշք են ծաղիկները, աստղերը, հրեշտակները, բայց հրաշքներից-հրաշքն է՝ մարդը և հոգին>>:
Ես կարծում եմ, որ մարդու նպատակն է ինքնաճանաչումը, ինքն իրեն բացահայտելը կամ այլ կերպ ասած՝ ինքնակատարելագործումը, գիտակցության ընդլայնումը, որը նույն ինքնաճանաչումն է, քանզի մարդը՝ Միկրոտիեզերքը՝ լինելով Տիեզերքի՝ Մակրոտիեզերքի նմանակը՝ նրա կերպարով ու նմանակով կառուցված, իր մեջ կրում է ամեն բան և ճանաչելով ինքներս մեզ՝ մենք հասու ենք դառնում ամեն բանի - Ճանաչիր ինքդ քեզ և դու կճանաչես Տիեզերքն ու Աստվածներին...

Բայց ինչպես միշտ նշում եմ. Իմաստությունն մի շքանշան է, որն ունի երկու անբաժան իրարից կողմ, դա՝ Ոգեղեն Գիտելիքն է և Սերը, ուստի հաշվի առնելով նաև Ռոմմեն Ռոլլանի <<Սերն արժե ճիշտ այնքան, որքան արժե այն մարդը, որն այն զգում է>> այս Իմաստուն խոսքը, կարելի է ասել, որ այնքանով, որքանով մարդն առաջ է գնացել իր ինքնաճանաչման ու ինքնակատարելագործման մեջ՝ այնքան ուժգին ու մաքուր էլ նա կարողանում է Սիրել դիմացինին, քանզի հասկանում ու զգում է, որ այդ դիմացինն էլ ինքն է, քանզի նրանք Մի են իրենց խոր ու խորհրդավոր Էությամբ:

Ահա ես նշեցի երկու հավասարազոր ու նույնական կյանքի հիմնական նպատակները, որի համար արժե ապրել, դա Ինքնաճանաչումն ու Սերն է:

[Hay-Qristonya]

Անկեղծ ասած մի այլ ֆորումում նմանատիպ հարց ինքս էի տվել: Սակայն գրելուցս հետո անկախ ինձնից մտածմունքների մեջ ընկա: Երկար մտածելուց հետո հասկացա, որ ՄԵՆՔ ԱՊՐՈՒՄ ԵՆՔ ԱՊՐԵԼՈՒ ՀԱՄԱՐ: Չէ? որ կյանքն այնքան հիասքանչ բան է, անկախ նրանից մենք հարուստ ենք, թե աղքատ: Կարևորը դա չէ, կարևորը, որ մենք ապրում ենք: Եթե գիտակցենք, թե ով ենք մենք Աստծո Արարչագործության մեջ, ապա այսպիսի հարցեր չենք տա մեկմեկու: Քանզի ամեն ոք սիրում է ապրել (ես եչմ խոսում հոգեկան խանգարում ունեցողների, աղանդների և թուլամորթ մարդկանց մասին): Չեմ կարծում լինի խելքը գլխին մեկը, ով ցանկանա մեռնել: Այդ պատճառով իմ պատասխանը այս հարցին այս է.
ՄԵՐ ՆՊԱՏԱԿՆ Է` ԱՊՐԵԼ:

[impression]

Ըստ իս՝ հարցադրումն ի սկզբանե սխալ է դրված, քանի որ մարդը կարիք չունի նպատակի՝ ապրելու համար: Երբ ընդունվում ես համալսարան, ինքդ քո առաջ նպատակ ես դնում՝ դառնալ լավ մասնագետ կամ լինել անտանելի ուսանող կամ ազատվել բանակից և այլն... Համալսարան ընդունվել-չընդունվելը ընտրում/որոշում ես դու ինքդ: Սակայն ծնվելուց ոչ ոք քո ընտրելուն կամ որոշելուն չի նայել: Դու պարզապես ծնվել ես՝ ի հեճուկս քեզ ու շրջապատի:
Ես չեմ նշի նպատակներ, դա համարում եմ անիմաստ, սակայն կարող եմ խորհուրդ տալ հաճույք ստանալ կյանքից, գնահատել երիտասարդությունը, ամեն մի ապրած վայրկյանը, չընկնել դեպրեսիայի մեջ, որովհետև դա դարձել է մոդայիկ, ու նաև չխորանալ տարբեր անիմաստ հարցերի մեջ, չխճճվել ինքդ քո մտքերում, այլ կարողանալ գնահատել այն պարզ ու հասարակ փաստը, որ քո ծնվելը զուտ մի երջանիկ պատահականություն էր, ու պետք չէ այն դարձնել պատուհաս քո գլխին

[Ուրվական]

Կյանքը դա մահին սպասելու որևէ ձևի ընտրություն է, ուրիշ ոչինչ:

[Լէգնա]

Կյանքը ոչինչ է,այն ընդհամենը ինչ – որ բան անելու հնարավորություն է :

Գ.Գեբել

Այն ինքնաճանաչման փորձ է, արյանդ ամեն մի գնդիկի գույնը պարզելու,շնչիդ ամեն մի օդի համը գտնելու,հոգուդ ամեն մի թոթովանքի վանկը գտնելու,սրտիդ ամեն մի երգի նոտան տեսնելու ....Քեզ ճանաչելու փորձ է:

[Սամվել]

Ինչի՞ համար է Կյանքը Շատ լավ հարց է
Երևի Ամեն Տարիքում Մարդ այս հարցին այլ պատասխան կտա…
ինչևէ ըստ իս Կյանքը Յուրաքանչյուր մարդ ապրում է, որ ինչոր դրական բան անի Պատմության մարդկության և առհասարակ ինչոր մեկի համար, բայց միևնույն ժամանակ կյանքը պետք է ապրել այնպես, որ երբ գա նրան հրաժեշտ տալու ժամանակը չզղջաս նրա համար որ ինչոր բան չես հասցրել կամ չմտածես ինչի այսինչ բանը այսպես չարեցի…պետք է մեզ հատկացված ժամանակը առավելագույնս օգտակար օգտագործել և ապրել այնպես ինչպես հարկն է, չէ որ այն այնքան քիչ է
Նաև ըստ իս շատ կարևոր է լավ հուշեր թողնելը, որ քեզնից հետո ասեն "Բայց ի՜նչ լավ մարդ էր" ափսոս որ լքեց մեզ

[Djavaxhq]

ԷԷԷԷԷԷ լրիվ խառնեցի, հիմա ապրե թե չապրեմ,

[Lapterik]

ԷԷԷԷԷԷ լրիվ խառնեցի, հիմա ապրե թե չապրեմ,

Ապրի արխային, մեռնելը հա էլ կա:

[Vive L'Armenie]

Այս վերջերս ստացա մի նամակ և գլխումս մի միտք առաջացավ, բացել մի թեմա, որտեղ ներկայացնեմ մի փոքրիկ հատված նամակից, (չմտածեք թե ինչ-որ աղանդի եմ պատկանում , ուղղակի հետաքրքիր կլիներ պատասխաններ լսել )

Ես ոչ մեկից չեմ պահանջել, որ աշխարհ գամ: Ուրեմն ինչու՞ համար եմ ծնվել: Ո՞վ եմ ես: Ո՞րն է իմ կյանքի իմաստը: Արդյո՞ք ինչ-որ բան պետք է կատարեմ երկրի վրա: Այս բոլոր հարցերը միայն խելացի մարդը կարող է տալ ինքն իրեն: Եվ պետք է գիտակցել, որ ընդամենը մեկ կյանք ունենք և անհնարին է այն երկրորդ անգամ սկսել:
Մարդ արարածն ունի ճշմարտության և երջանկության ծարավ: Մարդն ունի իր բնության մեջ հավիտենության միտքը: Նա ուզում է ապրել և ոչ թե մահանալ: Նա իր սրտի խորքում զգում է, որ կա մի պատասխան, մի բացատրություն այս ամեն հարցերին, բայց որտեղի՞ց այն գտնել...

Իհարկե, կարդալուց մտածում ենք թե սրանք ինչ-որ աղանդավորական մտքեր են, բայց փորձենք հարցերին հոգեբանական տեսանկյունից նայել, մի կողմ դնենք այն միտքը թե որտեղից է այն գալիս, քարոզչական մտքեր են պարունակում թե ոչ ... ուղակի փորձենք քննարկել:

[Ambrosine]

Շատ լավ թեմա է, բայց միևնույն ժամանակ շատ բարդ:
Դժվար է ասել, թե ինչու ենք ծնվել, որն է մեր կյանքի իմաստը, բայց կարծում եմ, որ ամեն մեկս մեր կյանքը պետք է ապրենք այնպես, ինչպես մենք ենք ուզում, քանի որ կյանքը մեկ անգամ են ապրում, և մենք հնարավորություն չունենք նորից ապրելու:
Կյանքի իմաստ........երևի ինքներս պետք է մեր կյանքը իմաստավորելու շնորհք ունենանք

Արդյոք իմ կյանքն իմաստ ունի?

Այս հարցի շուրջ շատ եմ մտածել,
բայց,ինչպես տեսնում եք, ինչ-որ վերջնական կամ խելքին մոտ եզրահանգման չեմ եկել

[Vive L'Armenie]

Գիտեմ, որ բարդ և դժվար հարցեր են, բայց փորձեք գոնե մի բան ասել , մտածե՞լ եք արդյոք այս հարցերի շուրջ, դե գրեք..., մի բան գրեք...

[Պանդուխտ]

Սխալելու իրաւունքով:
Երբ հարցատուն ժամանակ գտել է, այսպիսի խնդիրների մասին մտածելու, նշանակում է՝ փորը կուշտ մարդ է:

[Ֆելո]

բոլորիս կյաքն էլ իմաստ ունի. էդ մի բանը հաստատ կարամ ասեմ

[Vive L'Armenie]

Սխալելու իրաւունքով:
Երբ հարցատուն ժամանակ գտել է, այսպիսի խնդիրների մասին մտածելու, նշանակում է՝ փորը կուշտ մարդ է:

Միգուցե, հետաքրքիր պատասխան էր...
Ուրեմն ելնելով ասածիցդ, ենթադրում եմ, որ դու դեմ ես հարցատույի այս տողերին ՝

Այս բոլոր հարցերը միայն խելացի մարդը կարող է տալ ինքն իրեն: