կիսվելու, արածները ի ցույց դնելու, գովքի, վալիդացիայի կարիքի մասին

[Վիշապ]

Մարդիկ կիսվելու ցանկությունը հաճախ իրենք իրենց չեն խոստովանում, ուր մնաց ուրիշներին խոստովանեն։ Պատճառը հենց Ուլուանայի ասած հասուն երևալ-չերևալն է։
Նախկինում մարդիկ ճանապարհորդելուց հետո նկարները տպում, ալբոմ էին սարքում, հյուրերին ցույց տալիս։ Ի դեպ, հեչ պարտադիր չէ, որ մոլեռանդ ցուցամոլ լինես, հաճախ նույնիսկ ցույց տալու պոտենցիալ հնարավորությունն արդեն մեծ ստիմուլ է։ Ասենք, ես վերջերս տարվել եմ բնակարանումս հետաքրքիր դեկորացիաներ անելով։ Հյուրեր հաճախ եմ ունենում, բայց չէի ասի, թե շատ են ինչ-որ դետալներ նկատում, քոմմենտներ անում, կամ որ ես զոռով ինչ-որ բաներ եմ ցույց տալիս, կարծիք հարցնում։ Ըստ այդմ կողքից կարող է թվալ, որ զուտ իմ հաճույքի համար եմ անում։ Ինչ-որ չափով անշուշտ իմ համար էլ եմ անում, բայց հաստատ գիտեմ, որ եթե իմանայի՝ երբեք հյուրեր չեմ ունենալու, միանաշանակ ավելի քչով կբավարարվեի։
"О чём говорят мужчины"-ի մեջ ընտիր դրվագ կա, որ ասում է՝ ամուսնացած վիճակում նյարդայնացնում է ոչ թե ուրիշ կանանց բացակայությունը, այլ ուրիշ կանանց հնարավորության բացակայությունը։ Հնարավորությունը եթե ունենաս, կարող Է երկար ժամանակ ոչ էլ օգտագործես, կարևորը որ այն ունես։

Թիքեթ ջան, դու հնարավոր է ուշադրության ու վալիդացիայի կարիք ունես, ու դրա համար էլ լիքը խելքը գլխին երկրների փոխարեն գնացել ապրում ես աղքատ, թշվառ, բայց փափկամազիկ աղջիկներով լի երկրում։
Հիմա ես գնում եմ մարզվելու, ոչ մեկ չի իմանալու, գարմինս էլ չեմ միացնում, բայց ասեմ՝ սաղ վարժությունները ծերից ծեր, մի բան էլ ավել անելու եմ։ Ասի, կիսվեմ, որ անեմ։ Նայում եք, չէ՞

[One_Way_Ticket]

Թիքեթ ջան, դու հնարավոր է ուշադրության ու վալիդացիայի կարիք ունես

Հնարավորը որն է, իհարկե ունեմ։ Դա երևի էվոլյուցիայի արդյունքում ձևավորված նույնքան բնական կարիք է, որքան միս ուտելը։ Բայց քո խաթր էվոլյուցիայի ընթացքում մարդը նաև հոգեբանական ինքնապաշտպանության մեթոդներ է սովորել, օրինակ՝ որոշել, որ կյանքը միևնույնն է անիմաստ է ու ավելի լավ է "խելքը գլխին" երկրում ձանձրալի գոյություն քարշ տալ։ Հուսով եմ մարզանքդ լավ անցավ։

[Բարեկամ]

Անհաջող ու անառողջ շրջապատ ունես, փոխել ա պետք: Իմ շրջապատում էլ տենց մարդիկ չկան: Շրջապատ ասելով, բնականաբար, ֆեյսբուքը նկատի չունեմ, ֆեյսբուքի ընկերներիս մեջ ինչ կարգի մարդ ասես որ չկա, բայց իրանց իմ շրջապատը չեմ համարում:

Բայց իմ շրջապատը չենք քննարկում, չէ՞, այլ նման երևույթի առկայությունը։
Բայց ամեն դեպքում նկատեմ, որ սոց֊կայքային իմ բոլոր ընկերներին ճանաչում եմ, ի տարբերություն քեզ, որոնց մեջ, ինչպես նշում ես, ինչ տեսակ մարդիկ ասես, որ չկան։
Հետաքրքիր ա, իսկ ինչու՞ ես չճանաչածդ մարդկանց ընկերացրել։ Կիսվելու ո՞ր անհրաժեշտությամբ։
Հա, մի բան էլ. Էդ երևույթի պատճառով ես մարդկանց չեմ "որակազրկում" իմ շրջապատում, անգամ ոչ֊առցանց ընկերության մեջ գտնվելու։

[Բարեկամ]

Անհաջող ու անառողջ շրջապատ ունես, փոխել ա պետք: Իմ շրջապատում էլ տենց մարդիկ չկան:

Իսկ սոց կայքում դրած գրառումներին/նկարներին տրվող լայքերը կարևորելը, դրանց առկայությամբ ուրախանալը և ոգևորվելը, ծննդյան տարեդարձի օրը սոց-կայքում հրապարակելը ու ըստ այդմ շնորհավորանքներ ակնկալելը, ու առհասարակ սեփական տարեդարձին մարդկանց արձագանքի հանդեպ զգայուն լինելը և սպասելիքներ ունենալը առո՞ղջ երևույթներ են։ Ըստ իս՝ չէ, որովհետև էգոյի անապահովության արտահայտություն են։ Բայց նորմալ մարդկային երևույթներ են ու նման հատկությունները կամ երևույթները՝ անկախ պատճառներից, դեր չեն խաղում իմ շրջապատի ընտրության հարցում։

Թեև ես չէի գրել, որ իմ շրջապատի մեծամասնությունը ճամփորդում կամ ինչ-որ բաների մասնակցում է՝ սոց-կայքերում կիսվելու գայթակղությամբ, ու եթե չլիներ էդ հնարավորությունը նույնքան ոգևորությամբ կամ առհասարակ հետամուտ չէր լինի, գրել էի՝ իմ ճանաչած մարդկանց մեծամասնությունը, ու դա էլ նշել էի, որ չկարծեք, թե ենթադրում եմ կամ հորինում։ Ու էդ ճանաչածս մարդկանց նման դրսևորումներին ծանոթ եմ, որովհետև սոց-հարթակներում եմ տեսնում։ Ի դեպ, դու ճիշտ ես, նման մարդկանցից մի երկուսը կան նաև իմ մոտ շրջապատում, ու նրանց՝ սեփական էգոյի անապահովության նմանատիպ դրսևորումները ինձ չեն խանգարում ունենալ այդ մարդկանց իմ շրջապատում և գոհանալ նրանց այլ՝ հաճելի և առողջ հատկություններով։

Ի դեպ, անառողջ երևույթ է նաև, որ երբ մարդն ինչ-որ բան նկատում ու առիթի դեպքում բարձրաձայնում է, այդ մարդուն մատնացույց են անում, թե "բա դու էլ ես տենց"։ Իսկ ո՞վ ասաց, որ զերծ ենք անառողջ դրսևորումներից, բայց դա չի զրկում այդ երևույթները նկատելու ու բարձրաձայնելու իրավունքից, հատկապես, երբ անուններ չեն տրվում։

Թիքեթի ասածը ես հասկանում եմ․ ինչ-որ բանով կիսվելու անհրաժեշտության մեջ միշտ էլ կա լատենտ ինքնագոհություն՝ հպարտանալ սեփական հաջողությամբ կամ էդ լավ բանի մեջ մաս կազմելով կամ որ այդ լավ բանը, որով ուզում ես կիսվել, դու ես հղացել/հասկացել/տեսել։ Ուղղակի այդ ինքնագոհությունը քողարկվում է օգտակար լինելու շինծու կամ հենց թեկուզ իրական ձգտմամբ, ու իմ հասկացածով՝ Թիքեթը հենց էդ քողն է փորձում բարձրացնել։

[Բարեկամ]

Բայց քո խաթր էվոլյուցիայի ընթացքում մարդը նաև հոգեբանական ինքնապաշտպանության մեթոդներ է սովորել, օրինակ՝ որոշել, որ կյանքը միևնույնն է անիմաստ է ու ավելի լավ է "խելքը գլխին" երկրում ձանձրալի գոյություն քարշ տալ։

"Կյանքն ինքնին անիմաստ ու ձանձրալի բան է, եկեք այդ ձանձրույթը փարատենք երկարաժամկետ ինքնազգացողության որակը բարձրացնելով՝ զրկելով մեզ աղվան հարևանների բերած համով սեխից [ինչ մեղքներս թաքցնենք՝ համով էր, հա]" - սա սոփեստություն է։
Փորձելու համար հասկանալ, թե որտեղ է հակասությունը, ես կասկածի տակ կդնեի հեղինակի առաջին պնդումը՝ "Կյանքն անիմաստ է ու ձանձրալի", այսինքն, ոչ թե հենց այդ արտահայտությունը՝ որպես չեզոք միտք, այլ հեղինակի անձնական զգացողությունը կյանքից։ Հաճախ մարդիկ կյանքից անբավարարվածությունը բարդում են կյանքի "անիմաստության ու ձանձրույթի" վրա։

[Վիշապ]

"Կյանքն ինքնին անիմաստ ու ձանձրալի բան է, եկեք այդ ձանձրույթը փարատենք երկարաժամկետ ինքնազգացողության որակը բարձրացնելով՝ զրկելով մեզ աղվան հարևանների բերած համով սեխից [ինչ մեղքներս թաքցնենք՝ համով էր, հա]" - սա սոփեստություն է։
Փորձելու համար հասկանալ, թե որտեղ է հակասությունը, ես կասկածի տակ կդնեի հեղինակի առաջին պնդումը՝ "Կյանքն անիմաստ է ու ձանձրալի", այսինքն, ոչ թե հենց այդ արտահայտությունը՝ որպես չեզոք միտք, այլ հեղինակի անձնական զգացողությունը կյանքից։ Հաճախ մարդիկ կյանքից անբավարարվածությունը բարդում են կյանքի "անիմաստության ու ձանձրույթի" վրա։

Դու քո գրածից բան հասկանում ե՞ս

[Բարեկամ]

Դու քո գրածից բան հասկանում ե՞ս

Հա։ Այ որ օրգանիզմդ բազմասննդային վիտամիններից զրկած չլինեիր, դու էլ կհասկանայիր

Պարզեցնեմ՝ հատուկ կարնիվորների համար․
Կյանքից իրական ձանձրույթ ապրողները նման հետևողականությամբ չէին ձգտի բարձրացնել իրենց կյանքի որակը, ընդ որում՝ այնքան կրքոտ-հետևողական, որ րոպեական հաճույքները պատրաստ են զոհաբերել հանուն երկարատև ու անխափան առողջ կյանքի։ Նախանձելի հավեսներ՝ կյանքի հանդեպ։ Եւ դրանից հետո դու կյանքը կոչում ես ձանձրալի՞։

[Բարեկամ]

Այս թեմայի շրջանակում՝ եթե ես քարոզիչ լինեի, ես արժեվորում եմ "չափի մեջ" դրսևորվելու կամքը, այ դա practice անելը և դարձնելը սովորություն, հոյակապ ձեռք բերում կլիներ։

[Վիշապ]

Հա։ Այ որ օրգանիզմդ բազմասննդային վիտամիններից զրկած չլինեիր, դու էլ կհասկանայիր

Պարզեցնեմ՝ հատուկ կարնիվորների համար․
Կյանքից իրական ձանձրույթ ապրողները նման հետևողականությամբ չէին ձգտի բարձրացնել իրենց կյանքի որակը, ընդ որում՝ այնքան կրքոտ-հետևողական, որ րոպեական հաճույքները պատրաստ են զոհաբերել հանուն երկարատև ու անխափան առողջ կյանքի։ Նախանձելի հավեսներ՝ կյանքի հանդեպ։ Եւ դրանից հետո դու կյանքը կոչում ես ձանձրալի՞։

Ստերեոտիպային ես մտածում՝ եթե մեկը համառություն ու հաստատակամություն ունի, ապա չի կարող ձանձրանալ։
Ամեն ինչից կարելի է ձանձրանալ ու ցանկացած իրավիճակում կարելի է ձանձրանալ, իմ նման ձանձրալի մարդիկ կարող ա պարզապես սիրում են ձանձրանալ ու ամեն ինչ կանխատեսել, ներառյալ խենթություններն ու «անսպասելիությունները»։
Չես կարծու՞մ, որ ձանձրացնող է իմ նման ձանձրալի մեկի հոգեվիճակը վերլուծելը

Հ․Գ․ Ասեմ, որտեղ է խնդիրը՝ դու նույնականացնում ես ձանձրույթն ու անգործությունը։

[Բարեկամ]

Ստերեոտիպային ես մտածում՝ եթե մեկը համառություն ու հաստատակամություն ունի, ապա չի կարող ձանձրանալ։
Ամեն ինչից կարելի է ձանձրանալ ու ցանկացած իրավիճակում կարելի է ձանձրանալ, իմ նման ձանձրալի մարդիկ կարող ա պարզապես սիրում են ձանձրանալ ու ամեն ինչ կանխատեսել, ներառյալ խենթություններն ու «անսպասելիությունները»։
Չես կարծու՞մ, որ ձանձրացնող է իմ նման ձանձրալի մեկի հոգեվիճակը վերլուծելը

Հ․Գ․ Ասեմ, որտեղ է խնդիրը՝ դու նույնականացնում ես ձանձրույթն ու անգործությունը։

Դե որ ձանձրալի լիներ քո քարոզի ակունքների վերլուծությունը փորձելը, էստեղ չէի լինի, Վիշապ ջա'ն։

Չէ, ես անգործությունն ու ձանձրույթը տարբերում եմ, ու բնավ չեմ կարծում, թե դու քանի որ անգործ չես, ուրեմն չպիտի ձանձրանաս։ Ուղղակի քո վերաբերմունքը կյանքին ձանձրույթ չէի անվանի, էդքան բան։

Ո՞նց էր ասում անգլերեն ասացվածքը. You are not bored, you are boring.
Հիմա դու ինչքան էլ ուզում ես տրտնջա քո կարծած ձանձրույթից, էս ասացվածքը քո մասին չի։ Դրա համար էլ իմ վերլուծությունն ինձ հանգեցնում ա էն մտքին, որ ներկա կյանքը քեզ պարզապես չի բավարարում, ու դու անելանելիությունից, ոչ միտումնավոր վերագրում ես դա ձանձրույթի։

Հա, մոռացա մի բան։ Համառություն և հաստատակամություն vs ձանձրանալ կյանքից ֊ նման հայեցակարգ չեմ արտահայտել։ Մեկը մյուսի հետ կապ չունի։ Հակասությունը այդ ձանձրալի կյանքը երկարաժամկետ որակով ապահովելու հանդեպ համառության, հաստատակամության ու հետևողական ձգտման մեջ է

[Ուլուանա]

Բայց իմ շրջապատը չենք քննարկում, չէ՞, այլ նման երևույթի առկայությունը։
Բայց ամեն դեպքում նկատեմ, որ սոց֊կայքային իմ բոլոր ընկերներին ճանաչում եմ, ի տարբերություն քեզ, որոնց մեջ, ինչպես նշում ես, ինչ տեսակ մարդիկ ասես, որ չկան։
Հետաքրքիր ա, իսկ ինչու՞ ես չճանաչածդ մարդկանց ընկերացրել։ Կիսվելու ո՞ր անհրաժեշտությամբ։
Հա, մի բան էլ. Էդ երևույթի պատճառով ես մարդկանց չեմ "որակազրկում" իմ շրջապատում, անգամ ոչ֊առցանց ընկերության մեջ գտնվելու։

Իսկ սոց կայքում դրած գրառումներին/նկարներին տրվող լայքերը կարևորելը, դրանց առկայությամբ ուրախանալը և ոգևորվելը, ծննդյան տարեդարձի օրը սոց-կայքում հրապարակելը ու ըստ այդմ շնորհավորանքներ ակնկալելը, ու առհասարակ սեփական տարեդարձին մարդկանց արձագանքի հանդեպ զգայուն լինելը և սպասելիքներ ունենալը առո՞ղջ երևույթներ են։ Ըստ իս՝ չէ, որովհետև էգոյի անապահովության արտահայտություն են։ Բայց նորմալ մարդկային երևույթներ են ու նման հատկությունները կամ երևույթները՝ անկախ պատճառներից, դեր չեն խաղում իմ շրջապատի ընտրության հարցում։

Թեև ես չէի գրել, որ իմ շրջապատի մեծամասնությունը ճամփորդում կամ ինչ-որ բաների մասնակցում է՝ սոց-կայքերում կիսվելու գայթակղությամբ, ու եթե չլիներ էդ հնարավորությունը նույնքան ոգևորությամբ կամ առհասարակ հետամուտ չէր լինի, գրել էի՝ իմ ճանաչած մարդկանց մեծամասնությունը, ու դա էլ նշել էի, որ չկարծեք, թե ենթադրում եմ կամ հորինում։ Ու էդ ճանաչածս մարդկանց նման դրսևորումներին ծանոթ եմ, որովհետև սոց-հարթակներում եմ տեսնում։ Ի դեպ, դու ճիշտ ես, նման մարդկանցից մի երկուսը կան նաև իմ մոտ շրջապատում, ու նրանց՝ սեփական էգոյի անապահովության նմանատիպ դրսևորումները ինձ չեն խանգարում ունենալ այդ մարդկանց իմ շրջապատում և գոհանալ նրանց այլ՝ հաճելի և առողջ հատկություններով։

Ի դեպ, անառողջ երևույթ է նաև, որ երբ մարդն ինչ-որ բան նկատում ու առիթի դեպքում բարձրաձայնում է, այդ մարդուն մատնացույց են անում, թե "բա դու էլ ես տենց"։ Իսկ ո՞վ ասաց, որ զերծ ենք անառողջ դրսևորումներից, բայց դա չի զրկում այդ երևույթները նկատելու ու բարձրաձայնելու իրավունքից, հատկապես, երբ անուններ չեն տրվում։

Թիքեթի ասածը ես հասկանում եմ․ ինչ-որ բանով կիսվելու անհրաժեշտության մեջ միշտ էլ կա լատենտ ինքնագոհություն՝ հպարտանալ սեփական հաջողությամբ կամ էդ լավ բանի մեջ մաս կազմելով կամ որ այդ լավ բանը, որով ուզում ես կիսվել, դու ես հղացել/հասկացել/տեսել։ Ուղղակի այդ ինքնագոհությունը քողարկվում է օգտակար լինելու շինծու կամ հենց թեկուզ իրական ձգտմամբ, ու իմ հասկացածով՝ Թիքեթը հենց էդ քողն է փորձում բարձրացնել։

Էս ի՜նչ խորանալ ես խորացել, Ան: Ինչքան հասկանում եմ, ասածս քեզ խիստ վիրավորել ա, որ էսքան խորացել ես, հետն էլ անուղղակիորեն ինձ ի պատասխան «մեղադրել» էս կամ էն անառողջ բանն անելու մեջ: Եթե վիրավորել եմ, կներես, չէի ուզենա վիրավորած լինել: Եթե իմանայի` սենց կարձագանքես, հաստատ չէի գրի: Երևի ճիշտ կլիներ` չգրեի, ընդունում եմ: Ուղղակի քո գրածից նենց տպավորություն էր, որ համատարած ու սովորական երևույթ ես համարում սեփական հնարավորությունները գերազանցող ճամփորդություններ նախաձեռնելը` հանուն դրանք Ֆեյսբուքում հրապարակելու, իմ ասածն էլ էն էր, որ, իմ կարծիքով, էնքան էլ տենց չի, որովհետև, օրինակ, շրջապատում էդպիսիք չկան, ու լավ ա, որ չկան, որովհետև ես չէի ուզենա շփվել նման մարդկանց հետ: Այնուաամենայնիվ, հուսով եմ` չնայած նշածդ օրինակներին` տարբերություն տեսնում ես լայքերի ու շնորհավորանքների համար պարզապես ուրախանալու և հատուկ Ֆեյսբուքում ցուցադրելու նպատակով սեփական գրպանին անհամապատասխան ճոխ ճամփորդությունների գնալու միջև: Իսկ նշածդ մնացած առողջ կամ անառողջ երևույթներին, որոնք թեմայի հետ կապ չունեն, չեմ ուզում անդրադառնալ:

[Ուլուանա]

Բայց ամեն դեպքում նկատեմ, որ սոց֊կայքային իմ բոլոր ընկերներին ճանաչում եմ, ի տարբերություն քեզ, որոնց մեջ, ինչպես նշում ես, ինչ տեսակ մարդիկ ասես, որ չկան։
Հետաքրքիր ա, իսկ ինչու՞ ես չճանաչածդ մարդկանց ընկերացրել։ Կիսվելու ո՞ր անհրաժեշտությամբ։
Հա, մի բան էլ. Էդ երևույթի պատճառով ես մարդկանց չեմ "որակազրկում" իմ շրջապատում, անգամ ոչ֊առցանց ընկերության մեջ գտնվելու։

Ճանաչելն ու շփվելը նույնը չեն: Ճիշտ ա, կան նաև մարդիկ, որոնց անձամբ չեմ ճանաչում, բայց հետաքրքիր են եղել, ընկերացել եմ: Նման դեպքերում համ ուզում եմ իրանք իմ գրառումները կարդան, համ էլ ես` իրանցը, ու դրանում ոչ մի անառողջ բան չեմ տեսնում: Ու չեմ մտաբերում, որ ասած լինեմ, թե կիսվելու պահանջ չունեմ: Կան մարդիկ, որոնց ճանաչում եմ, բայց չեմ շփվում, էդ թվում` ազգականներ, օրինակ, որոնց հայտը չընդունելն անհարմար կլիներ, բայց շփվելն արդեն իմ հայեցողությամբ ա, ու չեմ շփվում: Իմ շրջապատի մաս համարում եմ նրանց, ում հետ որ շփվում եմ: Իսկ չճանաչած, բայց հետաքրքիր մարդկանց կարելի ա նաև ճանաչել, տենց լիքը լավ ծանոթներ ու ընկերներ եմ ձեռք բերել Ֆեյսբուքում: Կոնկրետ ինձ համար Ֆեյսբուքը ոչ միայն ծանոթների հետ շփվելու հարթակ ա, այլև նոր ծանոթներ ու ընկերներ ձեռք բերելու:

[Բարեկամ]

Էս ի՜նչ խորանալ ես խորացել, Ան: Ինչքան հասկանում եմ, ասածս քեզ խիստ վիրավորել ա, որ էսքան խորացել ես, հետն էլ անուղղակիորեն ինձ ի պատասխան «մեղադրել» էս կամ էն անառողջ բանն անելու մեջ: Եթե վիրավորել եմ, կներես, չէի ուզենա վիրավորած լինել: Եթե իմանայի` սենց կարձագանքես, հաստատ չէի գրի: Երևի ճիշտ կլիներ` չգրեի, ընդունում եմ: Ուղղակի քո գրածից նենց տպավորություն էր, որ համատարած ու սովորական երևույթ ես համարում սեփական հնարավորությունները գերազանցող ճամփորդություններ նախաձեռնելը` հանուն դրանք Ֆեյսբուքում հրապարակելու, իմ ասածն էլ էն էր, որ, իմ կարծիքով, էնքան էլ տենց չի, որովհետև, օրինակ, շրջապատում էդպիսիք չկան, ու լավ ա, որ չկան, որովհետև ես չէի ուզենա շփվել նման մարդկանց հետ: Այնուաամենայնիվ, հուսով եմ` չնայած նշածդ օրինակներին` տարբերություն տեսնում ես լայքերի ու շնորհավորանքների համար պարզապես ուրախանալու և հատուկ Ֆեյսբուքում ցուցադրելու նպատակով սեփական գրպանին անհամապատասխան ճոխ ճամփորդությունների գնալու միջև: Իսկ նշածդ մնացած առողջ կամ անառողջ երևույթներին, որոնք թեմայի հետ կապ չունեն, չեմ ուզում անդրադառնալ:

Բացարձակ չեմ վիրավորվել, որովհետև գրածիդ մեջ վիրավորական բան չկար, բայց գրածդ երկու տարր ուներ․ նախ, անհիմն եզրակացություն, թե ում որ ճանաչում ես, ուրեմն շփվում ես կամ շրջապատդ ա (ընդամենը գրել էի՝ "իմ ճանաչած մարդկանց մեծամասնությունը"՝ ոչ ավել, ոչ պակաս), և երկրորդը՝ մարդկանց վերևից նայելու դիրքդ էր՝ թե քո շրջապատը նման "անառողջ ու անհաջող" չի։ Այ էդ երկու տարրերի հետ կապված արձագանքեցի, քանի որ էս հարթակը նաև արձագանքելու համար ա, ու ճիշտ գտա իրերն իրենց անուններով կոչել, տվյալ դեպքում։

Հ․Գ․ Գրածդ "սեփական հնարավորությունները գերազանցող ճամփորդություններ նախաձեռնելը` հանուն դրանք Ֆեյսբուքում հրապարակելու" - սեփական հնարավորությունները գերազանցել-չգերազանցելը ներկայացրածս երևույթի երկրորդական կողմն ա։ Հաճախ չի գերազանցում։ Նման ա, որ մարդիկ թանկ մեքենա են գնում, որ իրենց համապատասպան ստատուսը, իմիջը ապահովեն՝ այլոց աչքին, և էդ ձգտման մեջ՝ քեշով ա գնել, թե վարկով՝ էական չի։

[Բարեկամ]

Ճանաչելն ու շփվելը նույնը չեն: Ճիշտ ա, կան նաև մարդիկ, որոնց անձամբ չեմ ճանաչում, բայց հետաքրքիր են եղել, ընկերացել եմ: Նման դեպքերում համ ուզում եմ իրանք իմ գրառումները կարդան, համ էլ ես` իրանցը, ու դրանում ոչ մի անառողջ բան չեմ տեսնում: Ու չեմ մտաբերում, որ ասած լինեմ, թե կիսվելու պահանջ չունեմ: Կան մարդիկ, որոնց ճանաչում եմ, բայց չեմ շփվում, էդ թվում` ազգականներ, օրինակ, որոնց հայտը չընդունելն անհարմար կլիներ, բայց շփվելն արդեն իմ հայեցողությամբ ա, ու չեմ շփվում: Իմ շրջապատի մաս համարում եմ նրանց, ում հետ որ շփվում եմ: Իսկ չճանաչած, բայց հետաքրքիր մարդկանց կարելի ա նաև ճանաչել, տենց լիքը լավ ծանոթներ ու ընկերներ եմ ձեռք բերել Ֆեյսբուքում: Կոնկրետ ինձ համար Ֆեյսբուքը ոչ միայն ծանոթների հետ շփվելու հարթակ ա, այլև նոր ծանոթներ ու ընկերներ ձեռք բերելու:

Ես շփվելու մասին բառ անգամ չէի գրել, այլ միայն նման մարդկանց ճանաչելու (արդեն չորս տեղ սա բացատրեցի, թեև ակնհայտ էր)։ Թեև էդ նկարագրությանս համապատասխանող ճանաչածս մարդկանցից ոմանց հետ նաև շփվում եմ, որովհետև, կոնկրետ ինձ համար, էգոյի անապահովության դրսևորումները դիմացինին անվնաս անառողջություն ա, ոչ էլ առանձնապես վարակիչ, եթե իմունիտետ ունես, բայց նման անառողջության առկայությունը չի նշանակում, որ մարդը պարտադիր տհաճ ա շփման համար կամ ուրիշ հատկություններ չունի, որոնք գերադասելի են շփման դեպքում։ Ու նաև մարդիկ էլ կան, որոնք էդ հիվանդությունից չունեն, բայց շփմանը խանգարող ինձ համար տհաճ դրսևորումներ ունեն, ինչն էլ, ի դեպ, էլի ճաշակի հարց ա, ու իրենք էլ իրենց համապատասխան շրջապատն ունեն։

[Վիշապ]

... Հիմա դու ինչքան էլ ուզում ես տրտնջա քո կարծած ձանձրույթից, էս ասացվածքը քո մասին չի։ Դրա համար էլ իմ վերլուծությունն ինձ հանգեցնում ա էն մտքին, որ ներկա կյանքը քեզ պարզապես չի բավարարում, ու դու անելանելիությունից, ոչ միտումնավոր վերագրում ես դա ձանձրույթի։
...

Մի քիչ մտածեցի ասածիդ մասին, քցեցի բռնեցի... ու ձանձրացա
Բարեկամ ջան, «ներկա կյանքը» հարաբերական բան է, ասենք իմ նեղանձնականում բեսամփ բավարարված եմ, բայց եթե մի քիչ լայնացնենք շրջանակը, ասենք՝ Հայաստան, քաղաքականություն, մոլորակի վիճակ, մարդկություն, բան, ապա թերևս անբավարարված եմ, կարող ա նույնիսկ նեղված եմ, չնայած ում տանձին եմ պետք ես, ու իմ նեղվելը։
Բայց ձանձրանալ կարելի է թե կայուն բավարարվածությունից ու թե անբավարարվածությունից, ու ինչ կլինի, թող հանգիստ, ինձ համար ձանձրանամ էլի։
Բայց եթե թեմային անդրադառնանք, ես վալիդացիայի ու քնքշության կարիք չունեմ, դա էլ է ինձ համար ձանձրալի։
Առհասարակ ինձ իմ անկախությունն ավելի թանկ է, քան մարդկանց կարծիքն ու գնահատականները, բայց հանուն փոխադարձ քաղաքավարության ու բարեսրտության, աշխատում եմ մարդկանց մեծ մասի հետ պուպուշ լինել, բայց ոնց նկատում ես՝ մեկումեջ էլ անտակտ կոտոշում եմ, հետո ուշացած զղջում եմ, եթե շատ անկեղծանանք։
Հա, կառնիվորի մասին կիսվելը պարծենկոտություն չէր, բարի խորհուրդ էր, էս մի հատ էլ հատուկ՝ հոգեվերլուծական ապարդյուն փորձեր անող ավստրալիացիներիդ համար։