Օրագրային զրույցներ

[Բարեկամ]

Իսկ ես կարծում եմ, որ ակումբ երբևիցե մտած (ստեղծման օրվանից) բոլոր մարդիկ էլ պարբերաբար մտնում ու հյուրով կարդում են ամեն ինչ

Չեմ կարծում՝ էն օրեկան 386 , կամ շաբաթական մի երկուսից երեք անգամ 617 դարձող հյուրերի զգալի մասը բոտեր լինեն կամ՝ ինչ-որ նոր մարդիկ, որ երբեք ակումբի հետ որևէ առնչություն չեն ունեցել:

Դրանք էն հին անդամներն են, որ էն վախտվանից սկսած մինչև էսօր հա՛ մտնում նայում են: Որտև ինչքան էլ ակումբից «նեղացած» լինեն, կամ մտածեն՝ «ինչ իմաստ կա ըտեղ վաբշե գրելու կամ էդ մեծամիտների հետ ինտերակցվելու» , մեկ ա՝ հետաքրքրությունից ելնելով մտնում կարդում են:

Իսկական «ակումբից նեղացողը» ակումբ նույնիսկ հյուրով դաժե չպիտի մտնի ու պիտի մոռանա էս էջի գոյության մասին: Ոնց որ շատերս ադնակլասնիկի սայթի մասին մոռացանք 2011-ից սկսած:

Ադամ ջան, միանշանակ չի դա։ Ես, օրինակ, մի քանի տարի բոլորովին չէի մտնում, ու ոչ թե նրա համար, որ նեղացած էի, այլ հոգնել էի երևի ու կորցրել էր ակտուալությունը, ու հետո ընդհանրապես մոռացա Ակումբի մասին, ու երբ որ, տարիներ հետո, հիշեցի ու մտա, զարմացա, թե ինչ ամայի տեղ էր դառել (ջարդված պատուհաններ, սվսվացող սկվազնյակ․․․)։ Իսկ հիմա ինձ շատ դուր է գալիս, որ նախնիներով հարություն ենք առել ու եկել՝ սարդոստայններն ենք մաքրում, ճոճվող սեղանների ոտքերը վերանորոգում, ու ամենակարևորը՝ օգտակար քննարկումներ ծավալում (ինձ համար՝ օգտակար են)։