Իսկ էնպիսի քաղաքական գործիչ կա՞, որ երբևէ չի տուֆտել: Կամ էնպիսի մարդ կա՞, որ սխալ չի անում:
Լրիվ համաձայն եմ, որ պիտի քննադատաբար մոտենալ ու սխալները աչքները մտցնել, բայց չեմ հասկանում ինչ կարիք կա օրինակ՝ Սասունցի Դավիթ արտասանելուց պատմություն սարքել կամ նման ինչ-որ անկարևոր բաներից:
Ժող, նոր ստեղծված համակարգ է, սկի լրիվ դեռ չի էլ կայունացել, լիքը ջրեր են դեռ հոսելու, մինչև էս կառավարությունը կառավարություն դառնա, պետք չի էլի ամեն մի աննշանակ բանին կպնել ու էնքան խոսել, որ էդ մարդիկ էլ զզվեն, իրենց ընտրած ժողովուրդն էլ հետը:
Էս մի երկու շաբաթում դեռ ոչ մի նշանակալից բան չի եղել կարծես թե, բայց էնքան խոսակցություններ են պտտվում, էլ չասած: Իմա՞ստը:
Եկեք ժամանակ տանք մարդկանց: Պարզ է, որ վրիպումներ էլ են լինելու, բացթողումներ էլ, ամեն ինչ էլ, բայց իրենց աջակցել ու ոգևորել է պետք, ոչ թե փետերը առած մեջքները կոտրել:
Էջանիշներ