Դեժավյու չի․ անցյալ տարվա բլոգային քննարկումների մեջ կա էս պատմության մի հատված՝ մի քիչ ուրիշ ձևով։ Թե ոնց է մի ռուս տատիկ աղջկա հանկարծակի մահից հետո ստիպված լինում գնալ ԱՄՆ՝ աուտիկ թոռան մոտ, որտեղ իրեն միայն անախորժություններ են սպասում․․․StrangeLittleGirl-ի խոսքերից
Այ հիմա սաղ տեղն ընկավ
Ի դեպ, մոտս դեժավյու ա։ Ռուս տատիկի ու աուտիկ թոռան մասին էլի չե՞ս գրել։
Գաղափարը լավն էր շատ։ Միակ բանը, որ էնքան էլ դուրս չեկավ, Միքայելի մասին պատմությունն էր երրորդ մասում։ Կարծում եմ՝ ավելի լավ կլիներ, եթե էդ բոլորը ներկայացվեր երկրորդ մասի նման, իսկ վերջում ավելի կարճ նկարագրվեր բուն ճաշը Լիլիթենց տանը։
Մի խոսքով, հոգեվիճակները շատ լավ ես բռնացրել։ Մենակ պատմելու տոնը մի քիչ էն չի։
Գտա էդ բլոգային գրառումը։
Մեջբերել
Էջանիշներ