Առանձին թեմաներից դուրս գրական քննարկումներ

[Ծլնգ]

Ծլնգ, արի ամփոփեմ ինչ եմ ասում։ Էն, ինչը դու անվանում ես տաղանդ, ես անվանում եմ ցանկություն ու մոտիվացիա որևէ բան անելու։ Ասածս էն ա, որ ով գրելու «տաղանդ» չունի, իր կյանքը չի նվիրի գրելուն, իրա համար դա ձանձրալի մի զբաղմունք կլինի:

Իմ ասած տաղանդը այդ ցանկությունն ու մոտիվացիան էլ են պարունակում, ու մի քանի վագոն այլ բաներ էլ։ Եթե քեզ ճիշտ եմ հասկանում, դու «nature vs. nurture» բանավեճի nurture-ի կողմնակից ես, դե շատ կոպիտ ասած։ Իսկ ես nature + nurture -ի կողմնակից եմ այն իմաստով, որ ոչ ամեն ինչն ա կարելի մարդու մեջ դաստիարակել, մանավանդ երբ խոսքը գնում ա լավ գրող դառնալու մասին, քանի որ այդ լավ գրողը իր մեջ լիքը տարբեր բարդ արժանիքներ պիտի ընգրկի, բայց և այդ nature-ի տվածները nurture-ի օգնությամբ բացահայտել ա պետք։ Հիմա, եսիմ, կարող ա նաև կան այնպիսի ուսումնա-դաստիարակչական մեթոդներ, որոնք գրողի հանճարն էլ բոլորի մեջ մեկից մեկ կբացահայտեն, բայց չեմ կարծում, որ դրանք դեռ հայտնաբերվել են։ Սրա պատճառով, գոնե այսօր, լավ գրող լինելու համար, ի տարբերություն մասնագետ գրող դառնալուն, «գնա վրադ աշխատի»-ն հերիք չի, չնայած որ անհրաժեշտ ա։

Ասենք հանճարեղ շախմատիստ սարքելու բանալին կարծես Լազլո Պոլգարը գտել էր, բայց շախմատ խաղալը շատ ավելի հեշտ բան է քան լավ գրող լինելը, գոնե այն փաստի առկայությամբ, որ համակարգչին մարդուց լավ շախմատ խաղալ ենք սովորացրել, բայց դեռ մարդուց լավ գրող մեքենաներ չկան։