Պատերա՞զմ, թե՞ խաղաղություն. լրջանալու պահը

[Ծլնգ]

մեր դիրքորոշումը եղել ա ու մնում ա ինչքան կարանք պահենք ու մեր բանակն ա խաղաղության երաշխիքը...ժամանակը ցույց ա տալիս որ էդ պրինցիպը չի աշխատում, անգամ եթե մենք ունենանք էն իշխանությունը որ ուզում ենք... տեխնիկապես դա հնարավոր չի անել, որովհետև էն ինչ որ ուզում եք անել, պետք ա հենվի բացառապես ներքին ռեսուրսների վրա որ դրսից մեր վրա լծակ չունենան, օքե՞յ... իսկ զուտ հայաստանի ներքին ռեսուրսները բավարար չեն (ի դեպ հիմա տենց երկիր չկա որ կարողանա հենվի մենակ իր ներքին ռեսուրսի վրա)...

նենց որ, մեր բանակն ա խաղաղության երաշխիքն ու ուժեղանանք որ ուժեղ բանակ ունենանք որ հողերը չտանք գաղափարները անիրական են, անիրագործելի... ինքնախաբեություն ա... ոչ ձեզ խաբեք, ոչ մեզ, ոչ էլ փորձեք ուրիշներին խաբել...

Մեֆ ջան, մի հարց ունեմ, բայց մի փոքր նախերգանքով. էդ որ այդքան ակնհայտ ա, որ մեր վիճակը գնալով ոռիանում ա, ու քո կարծիքով ալիևյան թայֆը մեզնից լիքը խելոք ա, բա էդ ի՞նչ տրամաբանությամբ պիտի քո «փոխզիջումները» ընդունի, եթե մի քիչ սպասելով կարա ամբողջ երկիրդ իրենով անի։ Ու նենց չի էլի, որ իրենք ասկյարի կյանք են խնայում՝ պոտենցիալ պատերազմից խուսափելով, կամ էլ ներկա վիճակը շահավետ չի Ալիևին իր ներքին քաղաքականության իրագործման համար, կամ մի հայերեն կարդացող չեն կարում ճարեն, որ մտնեն ձեր պայծառաբույծ մտքերից կյանք սովորեն։ Ու համ էլ, «եթե դու ինձ չես կարում խաբես, իրանց վաբշե չես կարա... »։

Էդ ամբողջը նախերգանք էր, մեջի հարցերն էլ՝ հռետորական... իսկ հիմա բուն հարցս.
—Ձեր նահանգում recreational marijuana-ի առք ու վաճառքը սկսե՞լ ա, թե՞ դեռ բժշկական պլանի վրա եք նստած։