Ի՞նչ լավ բաներ կան Հայաստանում

[Har-am]

Լինում են իրավիճակներ, երբ միջին վիճակագրական հայ տղայի ֆիզիկական գոյությունը պահպանելու համար անհրաժեշտ ա, որ ինքը մտնի խոհանոց ու ուտելու բան սարքի իր սեփական ստամոքսի համար, որովհետև շրջակայքում կին արմատներ չկան ինչ-ինչ պատճառներով: Ինքնուրույն մարդն ավելի շատ տարբեր տեսակի իրավիճակներում ա կարողանում կողմնորոշվել ու ինքն իր մասին հոգ տանել, իսկ հայ ծնողների երեխաները բազմաթիվ իրավիճակներում ուղղակի կորում են: Մի օրինակ էլ կարող եմ բերել համալսարանների քննությունները: Գիտե՞ս Հայաստանում քանի անգամ եմ տեսել, որ կտրվող/ցածր ստացած ուսանողի ծնողը հայտնվի, բացատրություն պահանջի, փող առաջարկի և այլն: Գիտե՞ս իմ ապրած եվրոպական երկրներում համալսարանի տարածքում քանի ուսանողի ծնողի եմ տեսել: Ոչ մի: Սա էլ ա ինքնուրույնության տեսակ:

Ախր դու հաշվի չես առնում տարբերությունները միջավայրերի: նախ խոհանոցի պահով էնքան էլ ծանր չի հայ զավակների վիճակը, գոնե ձվածեղ կարան սարքեն, չեմ կարծում եվրոպացի զավակները շեֆ-պովռներ են: Ես էլ կարամ անձնական օրինակով ասեմ որ հայ զավակը էնքան ինքնուրույնա քո օրինակ բերած սոված չմնալու պահով, որ կարա չոլերի մեջ նույնիսկ օձ որսա խորովի ուտի: համալսարանի համար էլ վատ բան չկա, որ ծնողը իրա տասվեց տարեկան երեխու հետ գնումա քննության, որը մեծ նշանակություն ունի զավակի կյանքում, ծնողն քլ էդ պահին զավակի կողքնա կանգնում:
Ստեղ հարցը էնա, որ քեզ դուրա գալի եվրոպական արժեքները, բայց էդ չի նշանակում, որ եվրոպական արժեքներն ավելի լավն էն քան հայկականը:
մեկը սիրելու համար, կարիք չկա մյուսը սևացնել