Զինված ապստամբություն Հայաստանում

[Վիշապ]

Օրինակդ ճիշտ սկսում եմ, սխալ շարունակում ու ավարտում ես։

Ուրեմն, էտ լոմով տղեն գիտի, որ մակույկի հատակը արդեն էնքան փդած ա, որ հեսա ուր-որայա լրիվ բացվելույա, ու բոլորով գնալու են ջհանդամի գյոռը։ Դրա համար էլ էտ լոմը վերցրել ա, ու ասում ա, այ չմո նավավար վռազ մի բան արա պոլը կարկատենք, ամրացնենք, թե չէ հեսա կտամ գլուխ-մլուխդ կցխեմ։ Կամ էլ, հել սիկտիր եղի, թող գոնե մենք մեր ձեռով մի բան անենք, էս մակույկը փրկենք, այ բոզի տղա։ Բայց նավավարի բողկին չի, քանի որ էնքան դեբիլ ա, որ չի հասկանում, որ եթե մակույկը խորտակվի, ինքն էլ ա խորտակվելու։ Պասաժիրներն էլ սոված-ծարավ բաց ծովում էնքան են քաշ եկել ու էնքան են հյուծվել, որ ասում են, դե ջահնդամին թե չենք սկում, ավելի լավ ա սկենք, քան թե էս նավավարի հետ մի երկու մղոն էլ ավել գնանք։

Ես ասեմ ավելին՝ նավավարը ուտում ա նավաստիների պայոկներն ու հերթով դոմփում ա սաղին, թիակներ ա նվիրում ա ուրիշ նավակների անձնակազմերի, թշնամի նավի հետ բանակցություններ ա վարում, նավաստիներ («ռազմավարական ու մարտավարական նշանակություն չունեցող») ա զիջում հանուն խաղաղության...