Ախր Չուկ ջան, բանը, ըըըը.., ոնց ասեմ էդ անտերը...Chuk-ի խոսքերից
Երբ հեղափոխականները (նկատի որ չեմ ասում ահաբեկիչները) մտան ՊՊԾ գունդ, լավ կանեին էդտեղ էլ մնային ու Վարուժանից ու Պավլիկ/Արայիկից բացի ուրիշ ոչ մեկ կամերաների դեմը չերեւային: Գիտես ինչի? Երբ մարդիկ լսեցին, որ հեղափոխականները ՊՊԾ գունդ են մտել, ազգիս կեսը պատկերացրեց իրանցից ամեն մեկին որպես մի Չէ Գեւարա, այ հենց տենց բերետով ու արծվենի խրոխտ հայացքը անընդգրկելի հորիզոնին հառած ու ազգի դժբախտ ճակատագրի մասին խորհելիս: Բայց մաման ծաղկաման, երբ նայում եմ էդ տղու նկարին (Հովհաննես Հարությունյանի զենքով գլամուռնի նկարի մասին ա խոսքը), կամ էլ նայում եմ էն սպիտակից եկած տղու ինտերվյուն դո ի պոսլե (էն որ մի դեպքում ՊՊԾ գնդում ձեռը զենքին դրած ասում ա մորե պո կոլենո, ու հետո էն վիդեոն, երբ արդեն հիվանդանոցի կոյկին պառկած պատմում ա ոնց ա իլե ամեն ինչ), մի տեսակ, չեմ ուզում հավատամ, որ հենց էս մարդիկ էին ուզում հեղափոխություն անեին: Ախր ոնց, ախր խի....?
Մեջբերել
Էջանիշներ